Рецензия на «Арка...» (Наташа Ружицкая)
Вельмi кранальна напiсалi, паважаная Наташа, адчуваецца нават як фрагмент кiнафiльма з татам у галоунай ролi. Як цудоуна, што ён у вас такi мудры i адукаваны чалавек, можа, не толькi ва унiверсiтэтах, а проста па жыццi, i гэта мудрасць засталася з вамi i дапамагае адрознiваць чорнае ад белага, нават калi яно любым чынам хоча перафарбавацца у светлае. Вайна заужды гора, пакуты i боль, не можа быць адному добра, калi нехта пакутуе. Я часам думаю, цi ёсць на зямлi справядлiвасць, за што гiнуць людзi? За што сядзяць за кратамi сумленныя добрыя людзi – вы ведаеце, пра што я. I не знаходжу адказа на свае пытаннi, застаецца толькi верыць i не раззлавацца на увесь свет, падтрымлiваць адзiн аднаго, каб было лягчэй дажыць да светлых часоу. Дзякуй вам за тое, што падзялiлiся думкамi i успамiнамi. Марина Павлинкина 12.12.2023 15:00 • Заявить о нарушении
Добры вечар, шаноўная Марына! Дзякуй вялікі за вашыя такія цёплыя, такія шчырыя словы!
...так, я ведаю, пра што вы. І як і вы не знаходжу адказаў на многія пытанні. Тое, што адбываецца, жахліва. Але ж вы маеце рацыю, "застаецца толькi верыць i не раззлавацца на увесь свет, падтрымлiваць адзiн аднаго, каб было лягчэй дажыць да светлых часоў". ...вось і вашая рэцэнзія, гэта таксама падтрымка. Яна нібыта цёплыя сяброўскія абдымкі. З удзячнасцю і павагай, Наташа Ружицкая 13.12.2023 19:43 Заявить о нарушении
Дзякуй за тое, што адгукнуліся, гэта як рука, што працягнутая насустрач.
Марина Павлинкина 13.12.2023 21:17 Заявить о нарушении
Перейти на страницу произведения |
