Рецензия на «Цiшыня - на бел» (Валерий Ясень)
Я адолела адзіным махам, цікава. Але гэта для мяне не люстэрка, я ў аповедзе вашым бачу не сябе, а менавіта "кіно" пра вас на экране. Ведаеце што, не кожнаму дадзена быць манахам-пустэльнікам, іншым наканавана "подвізаться в міру". Я чалавек унутры грамадства, у самай гушчы, і слова мая зброя. Я намахалася, пане. Наконт малітвы за Беларусь скажу: я ў гэтым не ўдзельнічаю, бо яшчэ не час. Я дакладна ведаю, як прасіць і дапрасіцца, але я пакуль не ведаю, што канкрэтна прасіць. Паняцця не маю. А трэба ведаць канкрэтна і патрэбы фармуляваць дакладна. Чакаю знаку нейкага, азарэння, ці што. А восьмай я ў кампутарнай гульні збіраюся штодзённа з цёткамі з Казахстану, Нарвегіі, Украіны і Балгарыі. У нас там спаборніцтвы бываюць крывавыя па гадзіне-паўтары. Сёння спазнілася. Сарян, чё. Има Иро 25.07.2021 00:28 • Заявить о нарушении
Перейти на страницу произведения |
