Рецензия на «Пра акуляры» (Има Иро)
Першае за што вочы зачапіліся - гэта "амінь" напрыканцы. Натхняючы ды абнадзейваючы тэкст! Аман-амінь! :) Валерий Ясень 14.06.2018 11:48 • Заявить о нарушении
Нат ХНЯ, кажаце.)))
Не чапляйцеся вачыма, гэта небяспечна. Аёй. Вы точна хочаце рэц на "прыві, тата"? Падумаце, вам яно трэба? Има Иро 15.06.2018 01:43 Заявить о нарушении
Яно зразумела, заўсёды хочацца аддзякаваць за чыюсь увагу.
Я асабіста намагаюся ня надта быць залежным ад сеціва, ад публікі, здаецца як і вы. Пакідаю рэц амаль заўсёды як водгук нейкі ёсьць знутры ад прачытанага. Інакш ніякай карысьці ад таго няма ня аўтару не чытачу. Але ж палка з двума канцамі. :) Галоўнае гэта не спыняцца, рушыць наперад. Па сакрэту скажу, зараз пішацца нешта больш станоўчае, прасякнутае нечым больш глыбокім чым павярхоўныя эмоцыі. Ды памеры крыху большыя чым дагэтуль. Таксама зусім неабавязкова будзе нешта пісаць ці нават чытаць. Усё па жаданьні. Але спатрэбіцца нейкі час, таму зараз кланяюся. Спадзяюся яшчэ пабачымся на старонках гэтага рэсурсу. Валерий Ясень 15.06.2018 08:39 Заявить о нарушении
Перейти на страницу произведения |
