Чмель
Трэці дзень за табою сачу. А ніяк ты не разумееш. Час ідзе. Трэба нешта рабіць.
А ты не варушышся нешта. Аніяк. Глядзеў на неба. Ціск кантраляваў. Цяжка ўздыхаў.
Калі ты прыехаў да бацькоў, на Паўночныя могліцы. Я зразумеў. Ты памятаеш. Ты узяў трымер. Наводзіў строй каля бацькавай і мамусінай магілцы. Ты забывса шалом- сетку і кавалачкі пасечанай травы балюча білі табе мусу. Каменьчык заляцеў у вока. Ты на нейкі час спыніўся. Прамыў вочы з біклажкі. Але сьлёзы не спыняліся.
Я сачыў за табою .
Не плач. Усе добра будзе і найлепш...
Я прыехаў на могліцы. Да Радуніцы ўпарадкаваць на могілках бацькоў. Зайсьці да знаёмых. Сяброў.
Нейкі дурны чмель джуджаў каля маёй галавы, удырыў мене у патыліцу. А потым як здурэў , сеў на штучныя кветкі. Зьбіраць мед.
Камедны нейкі чмель.
Чмель: Мы тут круцім сусьветную вось, а не нейкія мядзьмедзі. І ты ёсць маленькай часьцінкай гэтай восі.
Варушыся трохі. Часу у цябе крыху.