Kiam oni donacis al ili liberon
Kun espero pri amo kaj amikigxo,
Kelkaj spiritoj diris: ilia afero
Simple se ili hatos kaj malamikos.
Loko estas por ilia malicegxojo,
Tia loko de ili nomigxas infero,
Kie unu ricevas plezuron refoje,
Ecx li havas la koron — aero en fero.
Unu homo staradis cxe granda abismo,
Kaj apude de li volupta spirito.
Do li diris al li: "Saltu kune, ne timu".
Post la salto malfermis li tuj alojn siajn.
La spirito ja devas vivi plu cele
Al animoj torturu sin, falu, mortacxu.
Se li fidis al li tiam estos sen cerbo.
La spirito kontenta sor glisas klacxi.
Li pli alta ol steloj pli sagxa ol agxo
Kreskas en sia pezo da kracxa kapablo.
Senpuneco de li kiel idolo staras.
Liberulo ja iras sen rimorso agrable.
Estas do en infero jugxo, legxo kaj ordo
Por protekto de cxian licecon de cxio.
Por la plej abulio estas plena ebrio
Fari tion ke estas ne necesa normo.
Ja edzecoj diversaj estas lauxlegxaj tute
Ino — ino, malino — malino,
Inter homo kaj hundo, trans sekso enua,
Ne strekita por tio linio.
Por defendo de la rajtoj legalizitaj
Staros la batalantoj perditaj por Tero.
Ili mortos aux murdos por valoroj litaj.
Restu tio sur kio fondita infero.
Jes, ne vero ke iu ne diras tie veron.
Oni devas regule demonstri gxin.
Sed neniu respondos al gxi per kredo,
Kredi je pli graveco oni volas pli.
Estas unu kiu estas tiom genia
Ke li povus donaci felicxon al cxiu.
Li kreadas, kreadas, sed por gajo sia.
Montros li la kreitan al tute neniu.
Estis unu bandestro, lin kaptis polico,
Ili lin pridemandis, en cxelon enigis
Tie du mallevitaj kaj ofenditaj
Unu ridacxis je li ke li kiel ili.
Diris tiam la dua: "Jen sxtelisto honesta",
"Malpurigxis ni tute", "Rememoru pri mi".
Oni sendis la trion en prizonan kameron.
"Pederastoj cxi tie estos ambaux vi".
Estis jen unu paro, amis unu la alian.
Diris sxi al li: "Kara, ci havas difekton".
"Por ne havos infano nia similan,
Nenaturan fekundigxon mi elektu".
Nia amo, ni ofte ja gxin perfidas,
Substituas al tio kion taksis pli.
Ho, ja amo, gxi gxuste estas miro.
Ni por nur ordinara faras, ankaux mi.
Paradizen ja oni ne povas iri
Se ne preni kun si sian duoneton,
Kvankam sian akcepton de bonaj deziroj,
Kvankam sian kredon, sian oferon.
Certe ke en infero cxeestas malbono
Kaj malico, malbeno kaj kalumnio.
En infero se ci faris ian donon
Prenu poste ci monon aux ironion.
Kaj respondos oni je bono malbone.
Bonaj revoj iradas al falsa rezulto.
Lauxdoj lauxte, cetero kakofonie,
Tamen sxajnas ke cxi tio estas insulto.
En infero cxeestas sxajne pardono.
Por ekzemplo adulton forgesu tie tuj,
Sed ne tusxu alie alies korpon,
Por fiero animo destinita nur.
Ne memorigxas longe kio estas ne grava.
Por infero ne gravas ia vojo pura.
Se ci faras tie ion rekte, sen falso,
Tiam oni per trompo mildigos duran.
Ne pordonos oni se ci prenis kulpon.
Malkondamnon ci mem atingu por ci.
Tie necesas pro cxio kaj cxiam jugxi.
Mono faros tie miron, akiru nur gxin.
Tamen mem ili sxatas akuzi pri cxio.
La okuloj ekvidos kion oni demonstras,
Kaj la koro mezuros, komprenos racio,
Do verdikto surtretos sur cin kiel monstro.
Defendita infero de terorismo
Estas cxar oni pro cxi tia afero
Murdos tri mil ostagxojn vengxe pro trio.
Iam infero ne forte diversas de Tero.
El bruega infero auxdigxas pregxo.
Iu pledas por la valupta spirito,
Pledas multe por pluraj animoj ege,
Kiuj mem opinias sin firme spritaj.
Tamen kiel donaci al ili absolvon,
Kion ili deziras farigxas suferoj.
Logoj, tentoj kaj pekoj restas iliaj solvoj.
Ili por siaj gxuoj mem iras inferen.
Ili kiel inferaj kutimaj filistroj
Por amuzaj por ili senfine postulas.
Ili iras al ilia parko de distroj,
Kaj ekstere cxi cxion sxirmas nebulo.