Эдит Сёдергран. Современная девственница

Ганс Сакс
Jag ;r ingen kvinna. Jag ;r ett neutrum.
Jag ;r ett barn, en page och ett dj;rvt beslut,
jag ;r en skrattande strimma av en scharlakanssol ...
Jag ;r ett n;t f;r alla glupska fiskar,
jag ;r en sk;l f;r alla kvinnors ;ra,
jag ;r ett steg mot slumpen och f;rd;rvet,
jag ;r ett spr;ng i friheten och sj;lvet ...
Jag ;r blodets viskning i mannens ;ra,
jag ;r en sj;lens frossa, k;ttets l;ngtan och f;rv;gran,
jag ;r en ing;ngsskylt till nya paradis.
Jag ;r en flamma, s;kande och k;ck,
jag ;r ett vatten, djupt men dristigt upp till kn;na,
jag ;r eld och vatten i ;rligt sammanhang p; fria
villkor ...

Я не женщина. Я средний род.
Я дитя, страница и решение скорое,
Я солнца алого лучик смеющийся...
Я сеть для всех прожорливых рыб,
Я вместилище женской чести,
Я шажок к успеху и гнили,
Я прыжок в свободу и самость...
Я - биение пульса в мужской голове,
Я души жар и холод, тела тоска и отказ,
Я створки у входа в новый Эдем.
Я пламя, ищущее и смелое,
Я вода, глубокая, но смею дойти лишь до колен,
Я огонь и вода, открыто связанные на свободных условиях...