Паветра Джыра

Ицхак Скородинский
Калі пальцы тонкія і дрыжаць,
і пад стаць ім - стан,
(у раёне Альпаў не здымаюць скальп,
а ...асцярожненька так, у правае вока з вінтоўвачкі
- Плясь!)
Значыць?
Правільна, сябар мой,
мы з вамі ў Італіі…
Я ў тэлевізар на гэта гляджу,
а ты, разваліўшыся ў крэсле з куфлем у руцэ,
на тэрасе,
ратуецеся тут, ад усіх удалечыні,
ад немінучай смерці…
І павер, сябар мой,
гэта не сон і не дурнота,
паглядзаеш, прыгажуні вачэй
з экрана
крывіць…
Не на мяне - на вас усіх!
Але ...не асабліва.
Так, для прыстойнасці – звычка такая –
пафліртаваць
з любым, хто ў штанах…
А лепш каб ...у вяло трусах!
Да таго ж - свабода!
Да таго ж - Джыра!!!
Ах! Прамільгнуў пелетон!
Як прыгожа ідуць! Эх - эй!
...І гэта ўсё!
Ды не,
вунь ён, стомлены ад вяло валянняў,
былы кумір наш…
Віляе па следзе ... відаць сыдзе…
А красуня?!
Знікла ў натоўпе…
Нашы вочы слізгаюць
наколькі дазваляе аператар і шыя,
А ў галаве пустой –
Госпадзе Божа,
Навошта я гляджу ў гэта…
Дзе я…
Ветрык…
Мне - вентылятарны,
А табе - з гор... Хоць нейкая свежасць…
ГОСПАДЗЕ БОЖА!!! Расслабіцца б…
Хоць бы на гадзіну…
Эх, новы рускі,
Мільянер ты наш, неда-
азелянёны –
вы ўсе так уяўлялі сабе
свае
уласнае
НЯМІНУЕМОЕ?!
Эх! - телетіфозі арэ - Ей-ей!!!
...І рэхам з гор,
а можа, нават і стрэл…
Плясь!
Абодва…
Нам…
У ЛОБ!