Сенілге
Нікуды ўжо не дзенешся,
так і буду дажываць…
Хлеб нарэзаны жаваць…
Чаем запіваць.
І глядзець, глядзець у заходы,
блытаючы з світанкамі,
і ўдыхаць іх…
Разяўляць рот,
пыхнуўшы
апошні
цыгарэтаю…
Прытушыць "пажар у крыві»
індыі
чакаць ад ночы сну.
Нікуды не дзенешся.
Жыццё...
Да дна!