(Варыяцыя 2022)
Мы востра адчуваем...
Параненыя звяры,
што запаўзаюць паміраць у кусты.
У свет цьмяны ўглядаемся...
І!!!
Не верым.
Што ўсё.
Кранты.
І задыхаючыся ад натугі,
зрываючыся ў пеўневы ўсхліп...
Не, не сябе,
куды нам,
судзім
заўсёды,
усюды,
ва ўсім...
ЧУЖЫХ