Адмовіцца ад усяго на свеце,
маты
пазірала
ў нікуды,
а ў вачах цягучая бяда,
а вакол агні
і
цягнікі…
Побач
абдымаліся - цалаваліся,
усміхаліся — плакалі,
і
развітваліся.
Матчыных асоб тычыліся дзеці…
Адхіліўшыся ад усяго на свеце,
людзі ішлі і ішлі...
Нястрымна!
Міма!!!