Самы дарагi мне чалавек

Пра маму можна гаварыць бясконца.Аднойчы і назаўседы стаўшы для цябе галоўным чалавекам у жыцці, яна заўседы прысутнічае дзесьці побач . Часам я пытаю сябе:"Ці змагла б я пражыць без мамы хоць бы дзень? Без яе, або яе парадаў? Без яе, часам наяўна лішняй апекі, клопату аб здароўі, яе прыдзірліва-ацэньваючага погляду пры аглядзе тваёй знешнасці? Напэўна не змагла б".Мама чалавек з якім хочацца падзяліцца ў першую чаргу і радасцю, і смуткам.Гэта яна, прымудроная вопытам, валодаючая разнастайнымі навыкамі, з непапраўнага таго, што здарылася на твой погляд у тваім жыцці, выме ўсе плюсы і мінусы, ператварыўшы праблему ў пасрэдны эпізод, не заслугоўваючы асаблівай увагі.Мама ведае амаль усё. А калі чаго і не ведае, то вельмі вытанчана адыходзіць ад адказу на пытанне, пераводзячы размову на іншую тэму-яна ж таксама жанчына і нішто жаночае ёй не чужое. А яшчэ, яна бывае вельмі ранімай, пакрыўджанай. Тады, адасобіўшыся дзе небудзь, дае волю слязам і выплакаўшыся, ператвараецца ў тую ж клапатлівую і далікатную маму, якую кожны дзень мы бачым побач.Кожная раніца пачынаецца з таго, што я абдымаю сваю маму і кажу ей аб тым, што кахаю яе ,а яна ў адказ цалуе мяне гарачымі вуснамі, цалуя кожны ранак майго шчаслівага жыцця!