ИЗ КНИГИ "ИГРА МЫСЛЕЙ"
Напісана аўтарам новая п'еса,
Напісана так, каб глядзеў з інтарэсам
Яе і вялікі, і малы глядач,
Ці проста чытаў з захапленнем чытач.
У п'есе тры дзеі,
Чатыры падзеі,
Тры поўныя акты
І ёсць два антракты.
Героі працуюць і пішуць паперы,
Спраўляюць вяселле ў новай кватэры.
І зрэдку смуткуюць на лоне прыроды,
І песні пяюць, і вядуць карагоды.
Усё прадугледжана, быццам бы, у меру,
Тэатр рыхтаваўся да новай прэм'еры,
Чакаў яе аўтар з такім нецярпеннем -
У поспех ён верыў без кроплі сумнення.
У касе аншлаг - перапоўнена зала,
І досыць такіх, што білет не дастала.
Навокал гаворка і шмат весялосці -
Прыйшлі як на свята ці к сябрам у госці.
Але пасля першай разыгранай дзеі
Не вельмі вясёлыя выйшлі падзеі:
Авацый чамусьці зусім не чуваць,
Спектакль пачалі гледачы пакідаць.
У роспачы аўтар - вядома ў горы,
"Што зробіш!"- разводзяць рукамі акцёры.
У чым жа тут справа, якая прычына?
Каго зацікавіць такая карціна?
Здараецца так, хоць і з добрым намерам
Кладзеш свае думкі на аркуш паперы.
Растаўлены ўсе, быццам, кропкі і коскі,
А вышла - чужыя адны адгалоскі.
,