Когда вышла первая книжка, я спросил у своего друга беларуского письменника:
- Нравится?
- Падабаецца. Птушка такая прыгожая. Добрая кніжка, але занадта тоўстая.
- Что в этом плохого?
- Не будзе прадавацца.
- Мне кажется, что чем толще, тем лучше.
- Гэта таму што ты не вопытны пісьменнік і не разумееш псіхалогіі беларусаў. Калі беларус купіў кніжку за свае грошы, значыць павінен будзе яе прачытаць. А дзе ж ён прачытае, такую тоўстую.
- Ты читал мою книжку?
- Чытаў.
- Ну и что?
- Нічога.
- Что значит “ничога”. Какое у тебя осталось впечатление?
- Ты спрабуеш рассмяшыць чытача, а атрымаецца ўсё наадварот. Дзе ты хацеў рассмяшыць, будуць плакаць, дзе хацеў засмуціць, будуць смяяцца.