Омские белорусы на белорусском языке

Людмила Позняк
 
 Па  свету  лёс раскідаў  нас!
 Мае  вы  родныя  браты!
 Няма  бяды  на  сэрцы  горш,
 Як  сум гарэтнай  сіраты!

 Ды  не  такія  мы  по складу!
 У адзіноцы  сумаваць!
 Да  кучы  збегчыся  мы  рады!
 Сяброў падтрымку  адчуваць!
 
 Ну ,  вось  сышліся  беларусы!
 На  Омскай  роднай нам  зямлі!
 І  адчуваем  быццам  дома...
 Зляцелісь  мы  як  жураўлі !

 Загаманілі,  заспявалі !
 Як быццам  наш  тут родны  кут !
 І  пацяклі  ўсе  ўспаміны...
 І  гоман  родны  чуем  тут !

 І  лепш,  здаецца,  няма  мовы!
 Як  раўчачок  журчыць  яна!
 Як  быццам  тая  асалода!
 Дух  падымае аж с-пад  дна!

 Сыйшліся,  родныя  такія!
 Ўсіх  хочу  я   абдымаць !
 Сваёй  журбою падзяліцца,
 Цяпло  своё  падараваць!

 Ўсе  такія  актывісты,
 Настаўнікі  тут  і  артысты !
 І  дактары, і журналісты!
 Яшчэ  пісьменнікі,  юрысты !

 Тут  і  студэнты,  прававеды,
 І  ваеннай  справы  веды !
 Забаўнікі  і  спевуны !
 Дык  гэта ж  братцы - ўсе  мы!

 Вось і наша кіраўніца -
 Надзвычай  жвава  маладзіца !
 Ўсім  задору  паддае!
 І  сумаваць  нам  не  дае !

 А  Шаўчэнка Валянціна,
 Выкадае  мову  тут !
 Каб мы  не  зрушылі  са  шляху!
 Не  забылі  родны  кут !

 Хто  каленцы  тут  выводзіць ?
 Як  смычком  па  сэрцу водзіць!
 То Святлана -  салавей!
 Беларускіх ён  кравей !

 Тут  Мікола  Шокураў,
 Чытаў  свае  вершы.
 Ды  пяшчотныя  такія!,
 Як  пацалунак  першы !

 Трапіў  к  нам  Малахаў  Воўка !
 З  "Песнярамі"  пеў  ён  лоўка !
 Так ён  соладка  спявае!
 Ажно  сэрца  замірае !

 Ўсім  Омскім  беларусам,
 Я  хочу  паклон  аддаць!
 Што  культуры  беларусскай,
 Не  даюць  тут  паміраць !

  март 2019  года