Dlia poszukiwan genealogicznych z webstronki Radzi (Дмитрий Саврацкий) / Проза.ру

Все сообщения участника

2016-08-14 Костёл Святой Троицы (деревня Ишкольдь. Барановичский район, Брестская область)

lata 1750-1850 r. zawieraj; dane odszukane przez p. Julite Naumann, bardzo dzi;kuje za pomoc w opisaniu (nazwisk kap;an;w) tej parafii - o. Jan
ответить

2016-05-20 Усадьба Нитославских (деревня Язбы. Крупский район, Минская область)

W;r;d mieszka;c;w tego dworu wymieni; mo;na siostr; Natali; NITOS;AWSK;, ur. 1845 (w Jazwach), c;rka Henryka i Michaliny zd. Boschwitz; odby;a wszechstronne studia naukowe w Instytucie Naukowym w Bonn; w 1890 r. przy;;czy;a si; do SS. Wspomo;ycielek Dusz Czy;;cowychi pod kierunkiem b;. Honorata przeprowadzi;a prace formacyjna w nowo powsta;ej wsp;lnocie zakonnej jako prze;o;ona generalna, zm. 22.I.1900 r. w Nowym Mie;cie nad Pilic;.
ответить

2016-05-20 Кладбище еврейское (деревня Обчуга. Крупский район, Минская область)

Istnia;a tu w okresie XIX-XX w. kaplica katolicka. Brak dok;adnych danych na temat powstania tu ;wi;tyni, wspomina j; schematyzm archidiecezji mohylewskiej z 1833 r. jako kaplica: Obczuhay na terenie parafii Czereja. Podobnie w 1841 r. to kaplica Obozuha w parafii Czereja, dekanat sienno. Ko;ci;; przetrwa; czas represji popowstaniowych, m.in. ucz;szcza;a tu na nabo;e;stwa Natalia Nitos;awska (wsp;;za;o;ycielka zgromadzenia Wspomo;ycielek Dusz Czy;;cowych, ur. w 1845 r. w pobliskim dworze Jazwy).
W 1907 r. to kaplica w miejscowo;ci Obrucz. Natomiast we wspomnieniach z ok. 1910 r. to drewniana kaplica, w maj;tku Jastrz;bskich, po;o;ona ok. 18 wiorst od Czerei. O tym ko;ciele mowa jeszcze w katalogach diecezji z 1930 r.
ответить

2016-02-16 Усадьба (деревня Великая Выдрея. Лиозненский район, Витебская область)

Kaplica katolicka Widreje (Вялікая Выдрэя) czasem „Wydreja”

W 1744 r. istnia;a miejscowo;; Wydreja w parafii Witebsk (brak informacji o kaplicy). Podobnie brak informacji o dacie powstaniu tu ko;cio;a, ale ju; w 1833 r. znajdujemy w schematy;mie archidiecezji mohylewskiej informacj;, ;e istnia;a tu kaplica: Wydzieje, po;o;ona w obszarze parafii Witebsk. Podobnie w 1841 r. funkcjonuje kaplica Wydreja w parafii Witebsk.
W 1849 r. jest to kaplica w miejscowo;ci Widreje, na terenie parafii p.w. ;w. Micha;a Archanio;a w Witebsku. Dalsze katalogi te; m;wi; o tej ;wi;tyni, np.: 1852 – kaplica Widreja w parafii Witebsk. Brak informacji o represjach po powstaniu styczniowym, ko;ci;; funkcjonowa; wi;c nadal.
W 1869 r. to kaplica Widreja w parafii Babinowicze. Wspominaj; o istnieniu tej ;wi;tyni i nast;pne katalogi, np.: w 1872 r. jest to filialny ko;ci;; w miejscowo;ci Widreja
W 1895 r. jest to filia Widreja, w parafii Babinowicze. Jest to ma;a miejscowo;;, kt;ra liczy tylko 86 mieszka;c;w. Brak informacji o pobycie tu osobnego kap;ana, pos;ug; pe;ni; wi;c proboszcz z Babi-nowicz.
Nast;pne katalogi wspominaj; r;wnie; o tym ko;ciele, np.: 1896 r. jako filialny ko;ci;; w Widreji. Podobnie w 1899 r. opisano, ;e to filia Widreja, w parafii Babinowicze.
Nie wykluczone, ;e na pocz. XX w. ;wi;tynia by;a zamkni;ta bo w 1904 r. w schematyzmie brak okre;le; o jej funkcjonowaniu.
Odrodzenie ;wi;tyni mog;o przyj;; w 1905 r. wraz z odrodzeniem religijnym jakie rozpocz;;o si; po ukazie tolerancyjnym. W 1907 r. wspomniano znowu, ;e istnieje filia w parafii Babinowicze.
;wi;tynia przetrwa;a czas I wojny ;wiatowej, w 1917 r. istnia;a nadal filia Widre, w parafii Babi-nowicze.
Pomimo ;e od 1918 r. mamy w tej okolicy pocz;tek bezbo;nego prawodawstwa, wprowadzonego po rewolucji bolszewickiej ;wi;tynia funkcjonuje nadal. Wspomina o niej np.: katalog z 1923 r. jako ko-;ci;; filialny parafii Babinowicze, dekanat orsza;ski. Podobnie w 1930 r. to filia Widre , wspomina ja r;wnie; schematyzm z 1931 r. jako filia w miejscowo;ci Widreje, parafia Babinowicze.
P;;niej brak zmianki o kaplicy, mog;a zosta; zniszczona w latach 30-stych XX w., cho; nie wykluczone, ;e po 1941 r., korzystano tu z pos;ugi katolickich misjonarzy.
Dzi; to miejscowo;; o nazwie Wielka Wydreja, po;o;ona w rej. Lo;nia;skim; wspomina si; tylko o utraconej przestrzeni dawnego dworu.
ответить

2016-02-16 Костёл (руины) (деревня Застодолье. Сенненский район, Витебская область)

Prawdopodobnie jest to ko;ci;; p.w. ;w. Kazimierza, filia parafii Obolce, miejscowo;; podawana by;a wtedy jako Rasna; duszpasterzami byli tu m.in.: ok. 1900 - ks. Piotr Karpowicz, ok. 1910 - ks. Dominik Latuk, 1923-1927 - ks. Miko;aj Kancewicz;
ответить

2011-08-14 Костёл Пресвятой Девы Марии (деревня Хоромцы. Октябрьский район, Гомельская область)

Ok. 1872 - ks. Jan OLESZKIEWICZ (p)
1876-1877 – ks. J;zef WOJEW;DZKI (p)
1877 – parafia Choromiec w dekanacie bobrujskim, liczy 1.054 kat., kaplice: Rudobielska i Albrychtowska.
ответить

2011-08-14 В местечке (местечко Октябрьский (Рудобелка). Октябрьский район, Гомельская область)

Ta "cerkiew" wyglada mi na ko;ci;;, s;dz;c po kszta;cie krzy;a, ale nie by;em tam wi;c nic nie chce m;wi;.
ответить

2011-08-14 Костёл (город Светлогорск (Шатилки). Светлогорский район, Гомельская область)

Ko;ci;; Szaci;ki (Шаціле)
(dzi; dzielnica ;wiet;agorska)

W diecezji wile;skiej (misja jezuicka) – 1634-1798 r.

1634-1700 – misja jezuicka
1634 – zapis wsi Szaci;ki dla fundacji jezuickiej w Bobrujsku.
1638 - w miejscowo;ci Szaci;ki ofiarowana jezuitom przez Piotra Sulatyckiego , mog;a tu powsta; wtedy pierwsza drewniana ;wi;tynia p.w. ;w. Krzy;a.
pocz. XVII w. - zbudowano drewnian; ;wi;tyni; i za;o;ono stacje misyjn; rezydencji bobrujskiej.
1650 –zbudowanie drewnianego ko;cio;a dla potrzeb misja jezuit;w z Bobrujska.

1700-1773 – misja jezuicka
1744 – ;wi;tynia Szaci;ki w parafii Karpi;owka, dekanat bobrujski.
1773 – kasata zakonu i zabranie funduszy na skarb pa;stwa.

1774-1798 – drewniana ;wi;tynia parafialna
1774 – istnieje tu ko;ci;; „pojezuicki”

W diecezji mi;skiej – 1798-1869 r.

1798-1820 – w diecezji mi;skiej
1812 – spalenie ;wi;tyni w czasie wojen napoleo;skich.
1818 – budowa nowej drewnianej ;wi;tyni p.w. ;wi;tego Krzy;a, staraniem parafian z pomoc; w;a;ciciela Mankiewicza (ustawiony przy trakcie – dzi; ul. Sowiecka- naprzecie cmentarza); budowla mia;a wymiary: 5 s;;ni d;., 3,5 szer., 2 wys..

1820-1841 – w diecezji mi;skiej
1822 – po;wi;cenie ko;cio;a przez pos;ug; dziekana bobrujskiego ks. Stronkowskiego.
1835 – o funkcjonowaniu parafii ;wiadcz; ksi;gi metryk.
1841 – obs;ugiwali ko;ci;; bernardyni nale;;cy formalnie do wsp;lnoty w Mi;sku.

1842-1843 – filialist; o. Walerian MONKIEWICZ OFM
1843 – parafia w dekanacie bobrujskim, z filialnym ko;cio;em Bobrujska.
1844 – remont ko;cio;a, obicie szczytu deskami, na dachu 3 kopu;y zwie;czone krzy;ami. Wewn;trz 4 o;tarze (NMP, ;w. Piotra i Paw;a, ;w. Antoniego, ;w. Tr;jcy), organy 6 g;osowe.

1845-1860 – w diecezji mi;skiej
1849 – ko;ci;; w miejscowo;ci Szci;y, parafia Bobrujsk.

1863-1864 – filialist; ks. Pius SZYMONOWICZ
1864 – represje popowstaniowe

1864-1869 – w diecezji mi;skiej
1867 – parafia w Szaci;kach liczy 735 os;b (M = 368, K = 367).
Od dnia 15.01.1867 r. proboszcz w Nie;wie;u na „pokucie”

W diecezji wile;skiej (1869-1883 r.) i mohylowskiej (1883-1917 r.).

1869-1882 – w diecezji wile;skiej
1872 - filialny ko;ci;; Szati;owski w parafii Bobrujsk.
1877 – fila Szaci;ki (z 1818 r.), w parafii Bobrujsk.
Ok. 1880 – filialny ko;ci;; w Szaci;kach, parafia Bobrujsk.

1882-1905 – w archidiecezji mohylowskiej
1899 – o odrodzeniu religijnym parafii ;wiadcz; ksi;gi metryk.
Po 1905 – odbudowa ko;cio;a z las;w ofiarowanych przez dziedzica Tyszkiewicza i powi;kszenie kosztem drzew wydzielonych przez w;a;ciciela maj;tku Ilenpol

1906-1907 – vacat - obs;uguje ks. Jan KOSSOWSKI
1907 – ko;ci;; Szaci;ki jako filia parafii Bobrujsk, z parafii Bobrujsk.
1912 – ko;ci;; filialny Szatilki w parafii Bobrujsk.

1914-1917 – ks. Hieronim CERPENTO (f)
1917 – filialny ko;ci;; Szaci;ki, na terenie parafii Bobrujsk.

W diecezji mi;skiej – 1917-1991 r.

1917-1945 – w diecezji mi;skiej
1920 – (07.03) zdobycie Szaci;ek przez 2 Brygad; Kawalerii z Wadowic.
1933 – nabo;e;stwa prowadz; wierni.
1936 – zamkni;cie ko;cio;a przez w;adze komunistyczne.
1938 – istnieje ;wi;tynia
1939 – rozebranie ;wi;tyni i pozostawienie terenu na cmentarz
2000 - cmentarz
ответить

2011-08-11 Кладбище старое католическое (деревня Киватичи. Кобринский район, Брестская область)

W latach 1699-1850 istnia; tu klasztor karmelit;w trzewiczkowych, p;;niej parafia katolicka skasowana w 1866 r. W latach 1866-1890 r. by;a to cerkiew prawos;awna, po spaleniu przebudowana jako mauzoleum dla uczczenia zwyci;stwa wojsk rosyjskich w 1794 r.

Dzi; jest to wie; Czy;ewszczyzna (Czerewszczy;na), opis parafii i klasztoru Kiwatycze zamie;ci;em pod tym miejscem.
ответить

2011-08-11 Кляштор кармелитов (деревня Крупчицы (Чижевщина). Жабинковский район, Брестская область)

Krupczyce – (Крупчыцы = Чыжэўшчына) - ko;ci;; i klasztor karmelit;w p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP lub ;w. Eliasza

Klasztor i parafia w diecezji ;uckiej – 1660-1798 r.

XVII w. – w diecezji ;uckiej
1698-1699 – prepozyt ks. Miko;aj HOHO;

1699-1701 – pocz;tek fundacji karmelit;w
1699 – pocz;tek stara; o fundacje i wydzielenie funduszu.
1701 – zako;czenie budowy ;wi;tyni p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP , fundatorem drewnianego ko;cio;a i murowanego klasztoru karmelit;w trzewiczkowych by; Andrzej Leopold Osowski.

1701-1705 – klasztor karmelit;w
1701-1704– prokurator o. HENRYK ;mieszkowicz OCarm
1702 – powierzenie pracy parafialnej karmelitom.
1704 – klasztor liczy 6 zakonnik;w

1705-1709 – przeorem o. SEWERYN Doma;ski OCarm
Ok. 1708 – liczne zniszczenia po przemarszach wojsk i epidemiach w czasie wojen p;;nocnych.

1709-1729 – klasztor i ko;ci;;
1709 – przeorem o. ELIZEUSZ Moszewicz OCarm
1713 – przeorem o. JULIAN Rustawicza OCarm
1719 – przeorem o. AMBRO;Y Dobrucki OCarm
1723 – przeorem o. GORDYAN Sojecki OCarm
1726 - przeorem o. AMBRO;Y Dobrucki OCarm
1728 – przeorem o. ELIZEUSZ Antoszewicz OCarm
1729 – konsekracja ko;cio;a przez bp. Olsza;skiego (sufragana che;mi;ski)

1730-1750 – klasztor karmelit;w
1731-1736 – przeorem o. GORDYAN Sojecki OCarm
1739-1743 – przeorem o. ATANAZY Rz;dkowski OCarm
1745-1747 – przeorem o. ANTONI Soko;owski OCarm
1747 – przeorem o. AUGUSTYN Koziboeski OCarm

1751-1757 – przeorem o. EDMUND St;pniewski OCarm
1756 – parafia w dekanacie szereszowskim diecezji ;uckiej.

1757-1763 – przeorem o. EUZEBIUSZ Kiszczyc OCarm

1764-1768 – przeorem o. PIOTR Paszkowski OCarm
1768 – mieszka tu 11 zakonnik;w (9 kap;an;w i 2 braci)

1771-1775 – przeorem o. DIONIZY Wielo;ski OCarm
1774 – klasztor i ko;ci;; p.w. ;w. Eliasza karmelit;w trzewiczkowych prowincji ma;opolskiej, mieszka tu 12 zakonnik;w (9 kap;an;w, 1 kleryk, 2 braci laik;w).

1779-1795 – klasztor karmelit;w
1779 – przeorem o. ALBERT Chorli;ski OCarm
1783 - przeorem o. DIONIZY Wielo;ski OCarm
1790 – przeorem o. RYSZARD ;azarowicz OCarm
1793 – przeorem o. HIERONIM Zgodzi;ski OCarm
1794 – prokuratorem o. ALEKSANDER ;wierczewski OCarm
1794 – pochowanie w pobli;u klasztoru ok. 200 ;o;nierzy polskich poleg;ych w bitwie pod Krupczycami i upami;tnienie miejsca kapliczk;.
1795-1798 – klasztor w diecezji brzeskiej
1797 – parafia Krupczyce w dekanacie kobry;skim diecezji ;ucko-brzeskiej, liczy 725 katolik;w. Ko;ci;; to ;wi;tynia drewniana na podmurowaniu, kryta gontem z kopu;k; z blachy miedzianej (35x26 ;okci). Klasztor pi;trowy murowany

Klasztor i parafia w diecezji wile;skiej – 1798-1850 r.

1798-1812 – klasztor (do wojen napoleo;skich)
1807-1809 – przeorem o. MAURYCY Walewicz OCarm
1810-1812 – przeorem o. JOZAFAT Fochs OCarm
1812 – zniszczenia w czasie wojen napoleo;skich.

1812-1831 – klasztor karmelit;w (do powstania)
1812-1814 – prze;o;onym o. MAURYCY Walewicz OCarm
1816-1818 – przeorem o. STANIS;AW Bogdanowicz OCarm
1818 – parafia liczy 686 kat.
1819 – przeorem o. GAUDENTY Drozdowicz OCarm
1820 – parafia liczy 752 kat.
1825 – przeorem o. ANDRZEJ Libo;ski OCarm
1828 – przeorem o. FELIKS Paku;owicz OCArm

1831-1850 – klasztor (do „kasaty”)
1836-1838 – przeorem o. BONIFACY Wilimowicz OCarm
1839-1840 – przeorem o. KORNELIUSZ Kordynowicz OCarm
1841 – prze;o;onym o. EUSTACHY Syrwid OCarm
1841 – po;ar niszczy klasztor
1841-1845 – przeorem o. HIPOLT Pulscyko OCarm
1842 – zabranie maj;tku ko;cielnego na skarb pa;stwa.
1850 – kasata klasztoru.

W diecezji wile;skiej – 1798-1925 r.

1855-1856 – ks. Grzegorz ;ELESZKIEWICZ (a)
1855 – kaplica Oziaty

1859-1860 – ks. Jan WOJTKIEWICZ (a)
1860 – ko;ci;; „pokarmelita;ski” parafia liczy 644 kat., kaplica Oziaty.
1863 – parafia w dekanacie kobry;skim, liczy 650 kat., kaplica w Oziatach
1865 – skasowanie parafii przez w;adze carskie.
1866 – zamkni;cie kaplicy Oziaty.

1867-1890 – w cieniu cerkwi prawos;awnej
1866 – zabranie ko;cio;a na cerkiew.
Ok. 1885 – cerkiew prawos;awna w ;wi;tyni poklasztornej; w p;;niejszym czasie nast;pi;o zniszczenie krzy;a pami;tkowego na cmentarzu, rozbicie i ograbienie murowanych grobowc;w, w wyniku rewolty miejscowej ludno;ci.

1890-1908 – w cieniu cerkwi prawos;awnej
Przed 1890 – spalenie si; drewnianej ;wi;tyni i ograbienie podziemi spalonej ;wi;tyni i cmentarza.
1894 – z cz;;ci budowli ko;cielnych postawiono cerkiew, mauzoleum rosyjskich ;o;nierzy Suworowa poleg;ych w bitwie z polskimi ;o;nierzami 1794 r.

1908-1925 – pr;ba odrodzenia parafii
1908 – staranie o otwarcie ko;cio;a, zako;czona otwarciem kaplicy w pobliskiej Zabince.
1925 – wierni nale;; do parafii ;abinka

W diecezji pi;skiej – 1925-2000 r.

1934 – wspomnienie jako dawnego ko;cio;a karmelit;w, jeszcze nie oddanego przez prawos;awnych.
2000 – miejscowo;; nazywa si; Czy;ewszczyzna (czerewszczyce), istniej; tu ruiny ko;cio;a obok cerkwi p.w. ;w. W;odzimierza

ответить

2011-08-11 Церковь Святой Параскевы Пятницы (местечко Дивин. Кобринский район, Брестская область)

Dywin (Дзівін) – ko;ci;; p.w. Wniebowzi;cia NMP

W diecezji ;uckiej – 1660-1799 r.

1660-1680 – w diecezji ;uckiej
1660 – za;o;enie ko;cio;a z fundacji Jana Kazimierza.
XVII w. - ko;ci;; w miejscowo;ci Dywin (Dziwin) uposa;ali kr;lowie Jan Kazimierz i Micha; Wi;niowiecki (m.in. 42 w;;ki ziemi).

1682 – ks. SIEBIERSKI (p)
Wspomaga;: 1682 – ks. Bernard Brzydacki (c)

1695-1714 – ks. Bernard BRODACKI (p)
Wspomaga;: 1704-1711 – ks. Kazimierz Skorupka (c)

1715-1721 – w diecezji ;uckiej
Wspomagali; 1720-1721 – ks. Reginaldus W;; (c),

1721-1727 – ks. Benedykt RUSIECKI (p)
Wspomaga;: 1722 – ks. Jan Wojew;dzki (c)

1728-1740 – ks. Jan WOJEW;DZKI (p)
1740 – budowa nowej drewnianej ;wi;tyni staraniem ks. Wojew;dzkiego

1746 – ks. Jan RYMKIEWICZ (c)
1743 – po;wiecenie ;wi;tyni przez bp. Kobielskiego

1749-1752 – ks. Tadeusz CZARNECKI (c)

1770 – ks. Pawe; ;;CZYCKI (c)
1770-1799 – w diecezji ;uckiej
1796 – parafia w dekanacie szereszowskim diecezji brzeskiej

1796-1799 – ks. Jan PIANKOWSKI (p)
1797 – parafia w dekanacie kobry;skim diecezji ;ucko-brzeskiej
1799 – do parafii nale;; wsie: Bielsza, Nowosi;;ki, Mokrawy, Lipowo, Lachowce, Lepary.

W diecezji wile;skiej – 1799-1925 r.

1799-1830 – ks. Jan PIANKOWSKI (p),
Wspomagali: 1826-1831 – ks. Maciej Piotrowski (w)
1830 – ko;ci;; ma 5 o;tarzy i 19 okien.

1855-1860 – ks. Feliks BUGAJ;O OCD (p)
1860 – parafia w dekanacie kobry;skim diecezji wile;skiej, liczy 359 kat..

1863-1864 – o. Wawrzyniec ;URAKOWSKI MIC (p)
1863 – parafia liczy 387 kat.

1866-1916 – w diecezji wile;skiej (cerkiew)
1866 – skasowanie parafii katolickiej i zabranie ;wiatyni na cerkiew prawos;awn;,
1881 - miejscowo;; liczy 2.490 mieszka;c;w.

1917-1925 – w diecezji wile;skiej (ko;ci;;)
1917 – odrodzenie parafii, odzyskanie ko;cio;a i odbudowa drewnianej ;wi;tyni.
1921 – miasteczko liczy 2.299 mieszka;c;w
1924-1925 – ks. Fabian POCZOBUTT (p)
1925 – parafia Dywin w dekanacie kobry;skim, liczy 900 kat.

W diecezji pi;skiej – 1925-1989 r.

1925-1926 – w diecezji pi;skiej
1926 – parafia liczy ok. 500 kat.

1927-1930 – ks. Boles;aw RUTKOWSKI (p)
1930 – parafia w dekanacie kobry;skim, liczy 518 kat.

1932-1934 – ks. J;zef OSTREJKO (p)
1934 – parafia liczy 475 kat.

1935-1936 - ks. Stanis;aw TOMKOWICZ (p)

ответить

2011-08-08 Костёл Святых Ангелов-Хранителей (деревня Роготна. Дятловский район, Гродненская область)

Rohotna (Раготна) – parafia p.w. ;w. Anio;;w Str;;;w

W diecezji wile;skiej - 1400-1794 r.

1400-1600 – drewniana ;wi;tynia
1400 – fundacja parafii i uposa;enie w 39 w;;k ziemi
1466 – budowa ko;cio;a p.w. ;w. Bart;omieja przez miejscowego dziedzica.

1600-1670 – w diecezji wile;skiej
1600 – fundacja nowej ;wi;tyni ze ;rodk;w Bart;omieja Remiesz.
1634-1650 – zaj;cie ko;cio;a przez kalwin;w
1652 – za;o;enie Bractwa ;w. R;;a;ca
Ok. 1656 – zniszczenie ;wi;tyni
1669 – parafia w dekanacie S;onimskim (Synod Sapiehy).

1673-1674 – ks. Marcin WILLER (p)
1673 – podymne z plebani pobierano od 6 dom;w.
1673 – (09.11) wed;ug wizytacji bp. S;upskiego: ko;ci;; „nowobudowany, drewniany” z fundacji kolatora Andrzeja Zawiszy.

1690 – ks. Daniel GIEDMINT (p)

1700-1720 – w diecezji wile;skiej
Ok. 1708 – zniszczenia w czasie epidemii po wojnach p;;nocnych

1727 – ks. Andrzej MALEWICZ (p)

1739-1740 – ks. Micha; MONTWI;;A (p)

1743-1744 - ks. Jan JEKUBOWICZ (p),
Wspomagali: 1743-1744 - ks. Wawrzyniec Kotkowski (alt.)
1744 – parafia w dekanacie s;onimskim, na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: Rohotna, Horka, ;adzinki, Szostaki, Sowozdziaki, Siolinowszczyzna, Kibinie, Dudzicze, Pu;ewicze, Statkowszczyzna, Jatwie;, Zykiewicze, Nowosio;ki, May;owszcyzna, Sierplewicze, Mi;aszewicze, Chorobrowicze, Horodki.

1750-1785 – w diecezji wile;skiej
1781 – parafia Rohotna w dekanacie S;onimskim liczy 980 kat.

1788-1791 – ks. Ignacy OBR;PALSKI (p),
Wspomagali: 1788-1790 – ks. Czernik (alt.).

W diecezji wile;skiej – 1794-1905 r.

1794-1809 – w diecezji wile;skiej (od rozbior;w)
1809 – budowa murowanej ;wi;tyni, krytej gontem.

1810-1818 – ks. Andrzej MACIUTOWICZ (p)
1817 – przy parafii szko;a (drewniany budynek) i szpital (M = 2, K = 4).
1818 – ko;ci;; murowany, parafia liczy 2.976 kat., na terenie parafii: filia w Skrundziach (1809-1818 – ks. Tomasz Markowski), kaplica Rendzinowszczyzna (1808-1818 – o. Kazimierz Runaszewicz OFM) i Chorobrowicze.

1825-1856 – ks. Ignacy DUSZAKIEWICZ OP (c) ,
Wsp;;pracowali: 1825-1826 – ks. Jan Tyszkiewicz (w) , 1835-1836 – o. Tomasz Hrycewicz OP (w)
1840 – pocz;tek budowy murowanej ;wi;tyni, w stylu klasycyzmu.
1856 – w parafii kaplica Rohotna

1863-1866 – ks. Augustyn LIPKO (p)
1863 – parafia liczy 1.500 kat.
1863-1864 – uwi;zienie proboszcza ks. A. Liplo w Grodnie za domniemanie udzia;u w powstaniu.
1866 – skasowanie ko;cio;a przez w;adze carskie i przy;;czenie parafii do Zdziacio;a.

1866-1905 – w cieniu cerkwi
1866 – ko;ci;; zamieniony na cerkiew
XIX w. – katolicy korzystaj; z pos;ugi duchownej w Dziat;owie

W diecezji i archidiecezji wile;skiej – 1905-1989 r.

1905-1917 – odrodzenie religijne
1910 – kaplica Rohotna w parafii Zdziacio; w ko;ciele nadal prawos;awni.

1918-1920 – ks. Feliks DROZDOWSKI (a)
1918 – odzyskanie ;wi;tyni przez katolik;w.
1920 – parafia Rohotna w dekanacie S;onimskim, kaplica Rohotna (cm.).

1924-1937 – ks. J;zef PUCI;OWSKI (p)
1925 – parafia liczy 3.500 kat.
1928 – parafia w dekanacie zdziaciolskim, liczy 2.400 kat. ; 1931 r. = 2.531 kat. , 1933 r. = 2.632 kat. , 1934 r. = 2.685 kat. , 1935 r. = 2.705 kat. , 1936 r. = 2.785 kat.

1937-1939 – ks. Jan GOJ (p)
1939 – parafia liczy 2.985 kat.
1939 – (27.10) – aresztowanie proboszcza ks. J. Goja.
1939-1940 – po aresztowaniu przez sowiet;w proboszcza ks. J. Goja obs;ug; prowadzili kap;ani ze Zdziacio;a.

1940-1943 – ks. Antoni WEREPACHOWSKI (a)
1943 – (X) odej;cie z parafii ks. Werpachowskiego zagro;onego aresztowaniem.
1947 – zamkni;cie ko;cio;a

1950-1988 – czas katakumbowy
1988 – zwrot ko;cio;a wiernym
1889 – pocz;tek remont;w

Czas odrodzenia - 1989-2011 r.

1989-1991 – w diecezji mi;skiej
1988-1989 – odbudowa ;wi;tyni
1989 – (02.10) po;wi;cenie ko;cio;a

1991-2000 – w diecezji grodzie;skiej
1992 – zako;czenie odbudowy.

2006 – ks. Micha; STECKIEWICZ

2008 – ks. Pawe; ZWIERZY;SKI (p)

2010-2011 – ks. Micha; STECKIEWICZ (p, dz)

ответить

2011-07-27 Церковь Воздвижения Креста Господня (деревня Вистычи. Брестский район, Брестская область)

Wistyce (Вістычы) – p.w. ;w. Zofii wdowy.
( nad rz. Le;n;, dop;yw Bugu; 5 km od Czerniewczyc - S;G ) [rej. Brze;;]

XV-XVI w. – pierwotna ;wi;tynia
1471 – fundacja parafialnej ;wi;tyni przez wojewod; Nasut;.
1656 – zniszczenia w czasie wojny moskiewskiej

1670-1710 – klasztor cysters;w (do wojny pn.)
1670 – pocz;tek stara; o osadzenie cysters;w
1676 – fundacja klasztoru przez Eustachego Tyszkiewicza. W ko;ciele przechowywany by; Cudowny obraz MB
1675 – opatem o. JAN Kostecki OCist.
1690-1694 – przeorem o. KAZIMIERZ Le;a;ski OCist
1697-1710 – opatem o. ANDRZEJ Dobi;ski OCist

1710-1745 – klasztor cysters;w
1711 – opatem o. BENEDYKT R;;a;ski OCist
1722 – opatem o. BENEDYKT Rymsza OCist
1731 – opatem o. MAURYCY Doli;ski OCist

1746-1794 – klasztor cysters;w (do rozbior;w)
1746-1747 – opatem o. IGNACY Czapski OCist
1747-1762 – opatem o. FRANCISZEK Rogali;ski OCist
1772 – w klasztorze mieszka 15 zakonnik;w
1770-1778 – opatem o. EUGENIUSZ Rembok OCist
1794-1795 – opatem o. TESSALIN Rembowski OCist

1794-1832 – klasztor cysters;w (do „kasaty”)
1795 – konsekracja ;wi;tyni przez bp. A. K;okockiego
1795-1830 – opatem o. ONUFRY Mincewicz OCist
1796 – parafia w dekanacie kamienieckim w diecezji brzeskiej
1814 – w klasztorze mieszka 14 zakonnik;w
1816 – parafia Wystycze w powiecie brzeskim.
1820 – klasztor liczy 17 zakonnik;w (12 kap;an;w, 1 diakon, 4 kleryk;w), nale;; tu folwarki Koz;owicze, Buczaml (z ko;cio;em) i Olizrowy Staw (dawna prepozytura z ko;cio;em).
1831 – opatem o. KSAWERY Boguszewski OCist
1832 – kasata

1833-1866 – ko;ci;; i klasztor „pocysterski”
1856 – kaplica Wistycze w parafii Czerniewczyce.
1860 – kaplica (ko;ci;; filialny) w parafii Czerniawczyce.
1866 – zabranie ko;cio;a na cerkiew

1866-1925 – ;wi;tynia w diecezji wile;skiej
1872 – kaplica na cmentarzu w Wistyczy, parafia Brze;;
1880 – kaplica Wistycze.
1892 – kaplica Wistycze w parafii Brze;;
1905 – kaplica Wistyce na terenie parafii Brze;;
1919 – kaplica Wistyca w parafii Brze;; Litewski.
Ok. 1921 – rewindykacja ;wi;tyni
1922 – remont i po;wi;cenie jako ko;ci;; katolicki

1925-1989 – ;wi;tynia w diecezji pi;skiej
Ok. 1927 – starania opata ze Szczyrca o. Benedykta Bivos o odzyskanie klasztoru dla cysters;w.
1934 – ko;ci;; w posiadaniu cerkwi prawos;awnej, tylko kaplica rektorska ale bez obsady personalnej.
1945 – zamkni;cie ;wi;tyni

1986-2009 – ;wi;tynia prawos;awna
1986 – otwarcie ;wi;tyni i przekazanie jej prawos;awnym
2000 – cerkiew prawos;awna
2010 - Cudowny obraz Matki Bo;ej znajduje sie na terenie Polski (w jednym z klasztor;w cysterskich).
ответить

2010-02-19 Костёл (город Дисна. Миорский район, Витебская область)

Pocz;tek ko;cio;a dotyczy roku 1582, (cho; nie wykluczone ze kilka lat wczesniej funkcjonowa;a tu ;wiatynia katolicka) kiedy majatek w Dzi;nie ofiarowa; XX. Jezuitom kr;l Stefan Batory. 1 latach 1583-1630 prowadzili tu oni duszpasterstwo parafialne.
1830-1833 parafie prowadzili franciszkanie konwentualni, istnia; tu te; klasztor (w 1772 r. liczy; on 5 kap;an;w zakonnych i 2 braci laik;w). Natomiast teren parafii obejmowa; w 1744 r. miejscowo;ci: Dzisna, Horki, Ho;omy;l, Pod;winie, Wianuza, Doroszkowicze, Kamionka, Bardzi;owicze, Pohost, Tabo;ki, Czmiony, Ostry koniec, Borkowicze, Ziabki, Dziernowicze, Zabia;y, Ostrow, Kotowicze, Ist, Cwiecin, Ostrowno, Jazno, Kury;owicze, Paciacin, Prudzianki, U;cie.

Po kasacie zakonu w 1833 r. duszpasterstwo prowadzili poczatkowo franciszkanie p;;niej ju; duchowie;stwo diecezji mi;skiej. Parafia licz;ca ok. 4.000 katolik;w w 1860 r. posiada;a kilaka innych ;wi;ty;: 4 filie: Ponizof, Prosii;kowicze, Czerepy, Peres;aw; 5 kaplice: Zaucie, Kotowicze, U;miony, Ru;mionty, Doro;kiewicze. Po licznych zamkni;ciach przez w;adze carskie ;wi;ty; katolickich, w 1910 r. (ju; po ukazie tolerancyjnym z 1905 r.)odnowiono duszpasterstwo w pozosta;ych kaplicach na terenie miejscowo;ci: Prosi;kowicze, Czerepy (d. filia), Zaucie, U;miony, Kotowicze, Ru;monty.

Wi;cej informacji pod adresem: bratjan6@wp.pl
ответить

2010-02-13 Костёл Святого Яна и кляштор доминиканцев (город Несвиж. Несвижский район, Минская область)

Dominikanie - p.w. ;w. Jana Chrzciciela (klasztor w centrum miasta)

1672-1690 – fundacja klasztoru dominikan;w

1672 – fundacja drewnianego klasztoru dominikan;w, dokonana przez Bazylego Bakanowskiego, podstolego smole;skiego.

1690 – budowa nowej ;wi;tyni ze ;rodk;w zakonu

1691-1794 – klasztor dominikan;w (do rozbior;w)

1715 – przeorem o. A. BIELSKI OP

XVIII w. – w ko;ciele przechowywano cudowny obraz NMP.

1773 – klasztor litewskiej prowincji dominikan;w, ko;ci;; obs;uguje 30 zakonnik;w (13 kap;an;w, 10 kleryk;w, 7 braci laik;w).

1774 – przej;cie szko;y po jezuitach

1794-1831 – klasztor dominikan;w (do powstania listop.)

1803-1804 – przeorem o. BENEDYKT Zabielski OP

1803 – klasztor liczy 20 zakonnik;w (17 kap;. i 3 braci)

1805 – przemianowanie szko;y gimnazjalnej na powiatow;

1812-1818 – przeorem o. STANIS;AW Rogalski OP.

1827 – prze;o;onym o. KAZIMIERZ Czapulewicz OP

1829 – w klasztorze mieszka 14 kap;an;w zakonnych

1830 – przeorem o. RAJMUND Stasiulewicz OP

1831-1864 – klasztor dominikan;w (do powstania stycz.)

1835 – skasowanie powiatowej szko;y „dominika;skiej”

1939-1843 – przeorem o. DOMINIK Soko;owski OP

1855 – prze;o;onym jest o. HILARY Niepokulczycki a w spisie figuruje ponadto 13 zakonnik;w.

1860-1864 – przeorem o. LEON Rogalski OP

1864 – mieszka tu 17 zakonnik;w.

1864-1877 – klasztor dominikan;w (do „kasaty”)

1868 – ko;ci;; zamieniony na cerkiew.

1870 – przeorem o. JACEK Mankunowicz OP

1871 – przeorem o. DOMINIK Pisarski ,

1872 - w klasztorze mieszka 11 zakonnik;w, 8 kleryk;w, 31 internowanych kap;an;w „na pokucie”.

1873 – prze;o;onym o. ABDON Rogalski OP.

1876 – klasztor zostaje wi;zieniem „demeryckim” dla kap;an;w kt;rzy nie chcieli wprowadza; liturgii w j;zyku rosyjskim.

1877 – po;ar

1877-1900 – klasztor „podominika;ski”

Po 1877 – likwidacja klasztoru.

Ok. 1878 – w klasztorze seminarium nauczycielskie

1900 - remont
ответить

2010-02-13 Костёл Святого Креста и кляштор бенедиктинцев (город Несвиж. Несвижский район, Минская область)

Benedyktyni, opactwo - p.w. ;w. Krzy;a
(zabudowa „pod Nie;wie;em” w lesie)

1673-1710 – klasztor benedyktyn;w (do wojny pn.)

1673 – opat z Horodyszcza o. Jan Baptysta Federicii OSB czyni po-cz;tek fundacji dla Nie;wie;a.

1673-1675 – przeorem o. KAROL Bacci OSB

1675 – fundacja klasztoru dokonana przez Aleksandra Radziwi;;a, fundator zastrzeg; sobie by urz;d opata by; kadencyjny – 5 lat.
1675-1693 – opatem o. MIKO;AJ Riccioli OSB

1711-1794 – klasztor benedyktyn;w (do rozbior;w)

1725 – opatem o. GRZEGORZ Tuni;owicz OSB

1732-1740 – opatem o. STANIS;AW Bartoszewski OSB

1759 – mieszka tu 17 zakonnik;w.

Ok. 1770 – opatem o. WOJCIECH Kieszkowski OSB

1774 – ko;ci;; i klasztor (opactwo) obs;uguje 22 zakonnik;w (16 kap;an;w, 6 kleryk;w).

1794-1830 – klasztor benedyktyn;w (do powstania)

1803-1804 – opatem o. ARNOLF Woroniec OSB (6 kap;an;w)

1829 – ko;czono budow; murowanego klasztoru, biblioteka liczy;a 819 tom;w; w ko;ciele przechowywano relikwie Krzy;a ;wi;tego Mieszka tu 10 kap;an;w, 1 nowicjusz i 1 kleryk.

1831-1866 – klasztor benedyktyn;w (do „kasaty”)

Ok. 1840 – opatem o. KA;AUT OSB.

1842-1843 – opatem o. SYLWESTER Tubielewicz OSB

1843 - klasztor liczy 17 os;b (w tym 1 cysters, 3 ex bazylian;w, 1 bonifrater i 1 kleryk wiecz.).

1862-1864 – przeorem o. ANZELM Gierdwoin OSB

1863 – mieszka tu w przed kasat; opactwa 7 kap;an;w i 4 braci
1864 – (16.12) kasata

1866 – wywiezienie zakonnik;w.
ответить

2010-02-13 Кляштор бернардинцев (город Несвиж. Несвижский район, Минская область)

Bernardyni - p.w. ;w. Katarzyny m;czennicy
(przy ul. Lenina)

1597-1660 – klasztor bernardyn;w (do „Potopu”)

1597 – (21.07) pocz;tek fundacji:

1597-1598 - gwardianem o. HIERONIM z ;;kna OFM

1598 – fundacja ko;cio;a i budowa klasztoru dla bernardyn;w, dokonana przez Miko;aja Radziwi;;a.

1598-1601 – gwardianem o. LEONARD Montana OFM

1599 – (14.05) po;wi;cenie klasztoru

1603 – po;wi;cenie ko;cio;a

1655 – spalenie ko;cio;a

1658 – bernardyni jako kapelani w zamku i odbudowa zniszczonej fundacji

1661 – zniszczenie ;wi;tyni przez moskali

1660-1794 – klasztor bernardyn;w (do rozbior;w)

1662 – kustoszem o. ELEUTARIUSZ Zielejewicz OFM

1695 – powierzenie opiece zakonnik;w relikwii ;w. Prospera (dar papie;a dla Radziwi;;;w).

1763-1766 – kustoszem o. DONAT Szyszko OFM

1773 – klasztor litewskiej prowincji bernardyn;w, mieszka tu 40 zakonnik;w (29 kap;an;w, 3 kleryk;w, 8 braci laik;w).

1771 – mieszka tu 24 zakonnik;w

1777 – 24 zakonnik;w

1790 – kapitu;a Prowincji Litewskiej

1793 – po;ar niszczy ko;ci;;

1794-1831 – klasztor bernardyn;w (do powstania)

1802 – pocz;tek budowy nowej ;wi;tyni

1803-1804 – gwardianem o. OSTIAN Mankiewicz OFM

1803 – w klasztorze mieszka 40 kap;an;w i 2 braci

1822 – zako;czenie budowy

1826 – odby;a si; tu kapitu;a Prowincji Litewskiej

1829 – w klasztorze mieszka 35 zakonnik;w w tym roku odby;a si; tu kapitu;a prowincji

1830 – kapitu;a Prowincji Litewskiej

1831-1864 – klasztor bernardyn;w (do „kasaty”)

1833 – kapitu;a

1836 – kapitu;a Prowincji Litewskiej

1843 – gwardianem o. ALEKSANDER Krupski OFM

1847 – mieszka tu 39 zakonnik;w (20 kap;an;w, 14 kleryk;w, 5 braci)

1855 – 21 zakonnik;w (17 kap;an;w, 2 kleryk;w, 4 braci).

1863-1864 – gwardianem o. HIERONIM Burzanowski OFM

1864 – (06.10) kasata klasztoru i wywiezienie zakonnik;w do Kretyngi.

XIX/XX w. - cerkiew

Po 1864 – w klasztorze urz;dzono koszary.

1892 – ;wi;tynia zamieniona na cerkiew p.w. ;w. Jerzego, a w klasztorze nadal koszary

1917- 1921 - ko;ci;; katolicki

1917-1921 – rektorem ks. Wincenty GODLEWSKI (pref.)

1944-2010 – zniszczenia i stan obecny

Ok. 1944 – uszkodzenie ;wi;tyni

Po 1950 – rozebranie budowli ;wi;tyni, pozostaje tylko klasztor wykorzystywany przez wojsko

2008 – obiekt w posiadaniu tzw.: „;KH”
ответить

2010-02-13 Костёл и кляштор бенедиктинок (город Несвиж. Несвижский район, Минская область)

Mniszki Benedyktynki – p.w. ;w. Eufemii

1589-1591 – za;o;enie fundacji

1589 – pocz;tek stara; o fundowanie pierwszego na Litwie klasztoru kontemplacyjnego.

1590 – fundacja drewnianej ;wi;tyni, z fundacji Krzysztofa Radziwi;;a i Eufemii z Wi;niowieckich, i pocz;tek prac budowlanych przy ko;ciele; wzoruj;cych si; na wskazaniach arch. Jana Marii Bernardoniego

1591-1598 – pocz;tki fundacji

1591 – (05.09) przyjazd pierwszych 10 zakonnic, siostry mieszkaj; w tymczasowym drewnianym klasztorze.

1591-1598 - starsz; klasztoru s. ANNA ;wi;tos;awska OSB[1]
1593 – (V) za;o;enie fundament;w pod budow; murowanego klasztoru , architekt J. Bernardini.

1596 – (X) zamieszkanie mniszek w murowanym klasztorze.

1598 – (12.06) konsekracja ;wi;tyni przez bp. M. Giedroi;

1598-1658 – opactwo benedyktynek (do „Potopu”)

1598-1608 – ksieni; m. ANNA ;wi;tos;awska OSB

1602 – uko;czenie budowy klasztoru i przeprowadzka zakonnic do murowanego opactwa.

Ok. 1605 - w klasztorze mieszka ok. 40 zakonnic.

1608-1630 – ksieni; m. DOROTA Hartman;wna OSB [2]

1616 - otwarcie nowych fundacji w Wilnie

1624 – otwarcie fundacji w miastach: Kroze i Kowno (1627 r.).

1629 – klasztor liczy ok. 70 zakonnic.

1630-1657 – ksieni; m. EUFEMIA Radziwi;;;wna OSB [3]

1834 - otwarcie nowej fundacji w Mi;sk (wyjazd 10 si;str)

1640 – otwarcie nowych fundacji w Orsza i Smole;sk (1638 r. ).

1646 – siostry opuszczaj; fundacje i szukaj; schronienia w zamku nie;wieskim przed najazdem kozackim.

1653 – podatek „podymne” z d;br benedyktynek wynosi; 669 z;p. (pobierany od 446 dom;w).

1655-1658 – w wyniku dzia;a; wojennych klasztor opustosza; a zakonnice przenios;y si; do Gda;ska.

1660-1711 – opactwo benedyktynek (do wojen pn.)
1668-1671 – ksieni m. PLACYLDA Pac;wna OSB

1672-1680 – ksieni m. JOANNA Woyni;;owicz;wna (OSB)

1680-1688 – ksieni m. JADWIGA Radoszewska (OSB)

1688-1707 - ksieni m. PETRONELA Pankiewicz;wna (OSB)

1690 - zaprowadzono w klasztorze nabo;e;stwo wieczystej adoracji Naj;wi;tszego Sakramentu.

1707-1715 – ksieni m. PLACYDA Kot;;wna (OSB)

1711-1794 – opactwo benedyktynek (do rozbior;w)

1715-1725 – ksieni m. ALEKSANDRA Woronicz;wna (OSB)

1725-1738 – ksieni m. TEODORA G;uchowska (OSB)

Ok. 1733 – przebudowa g;;wnej fasady ko;cio;a

1738-1757 – ksieni; m. FLORENTYNA Chrzanowska (OSB)

1743 – za;o;enie przy klasztorze Bractwa Szkaplerznego.

1757-1799 – ksieni; m. EUFEMIA Szaniawska (OSB)

1763 – kolejna przebudowa (m.in. wzniesiono wie;e bramn;)

XVIII w. – w ko;ciele znajduje si; otaczany s;aw; cudownego obraz NMP

1793 – po;ar w kompleksie klasztornym i jego przebudowa.

1794-1812 – opactwo (do wojen napol.)

1799-1811 – ksieni s. SCHOLASTYKA Szaniawska (OSB)

1803 – w klasztorze mieszka 39 zakonnic.

1811-1812 – ksieni m. ABUNDANCJA Mirska (OSB)

1812 – rozproszenie si; zakonnic do innych klasztor;w.

1812-1861 - opactwo (do „powstania”)

1812-1827 – ksieni m. TEOFILA Ko;ciuszk;wna (OSB)

1827-1853 - ksieni s. KATARZYNA Borzobochat;wna (OSB)

1829 – mieszka tu 25 profesek i 5 nowicjuszek.

1842 – klasztor uznany za etatowy mieszka tu 40 zakonnic, i zalecono zmniejszy; liczb; do 13 . Ponadto przy klasztorze znajduje zatrudnienie 143 osoby ;wieckie.

1843 – kapelanem o. Euzebiusz Zam;towski OP

1853-1860 – ksieni s. ANNA Mogilnicka (OSB)

1860 – w klasztorze mieszka 12 zakonnic, ale przyj;to 4 nowicjuszki.

1861-1878 – opactwo benedyktynek (do „kasaty”)

1861-1872 – ksieni m. TEKLA ;wirska (OSB)

1863 – budowa wie;y bramnej

1864 – zamkni;cie nowicjatu przez w;adze carskie

1866 – zabranie ko;cio;a na cerkiew (o;tarze wywieziono do ko;cio;a w Nowej Myszy, bibliotek; do Petersburga).

1870-1871 – przeorysza s. Alojza Chodasewicz (OSB)

1871 – po kasacie klasztoru w Mi;sku przyby;y tu nowe benedyktynki, zwi;kszaj;c liczebno;; wsp;lnoty.

1872 – ks. Melchior Wasilewski (kapel.)

1872-1877 – ksieni s. OTYLIA Moszcze;ska (OSB)

1876-1877 – kapelanem o. ;awra Iwaszkiewicz

1876 – za odmow; wprowadzenia nabo;e;stw zakonnice przez 9 miesi;cy pozbawione pos;ugi duchowej.

1877 – (15.07) dekret kasacyjny, zakonnice wywieziono do Wilna i Grodna, po odmowie przyj;cia liturgii „Trzebnik;w” .

XIX/XX w. – cerkiew i koszary

1878 – zamkni;cie klasztoru benedyktynek, i przekazanie na koszary wojskowe.

1892 – przebudowa ko;cio;a na cerkiew

K. XIX w – rozebranie wie;y ko;cielnej

1918 – odzyskanie ;wi;tyni przez katolik;w.

1918-1920 – ;wi;tynia katolicka i szko;a

1918-1920 - ks. Wincenty GODLEWSKI (rekt., pref.).

1920 – umieszczenie w budynku klasztornym seminarium nauczycielskiego i liceum pedagogicznego.

1920-1936 – klasztor benedyktynek

1920-1921 – wznowienie fundacji przez 5 si;str Benedyktynek z klasztoru w Staniatkach, siostry odzyskuj; pomieszczenia w kt;rych gospodarowa;o wojsko.

1920-1936 - prze;o;on; s. ILDEFONSA Jaro; (OSB)

1921-1922 – rektor: ks. Jan BRECZKO , (katecheta w gimnazjum.),

1926-1936 – rektor ks. W;adys;aw Stefanowicz (kapel.),

1930 – w klasztorze mieszka 15 zakonnic.

1933 – w;;czenie klasztoru do Kongregacji Niepokalanego Pocz;cia NMP., mieszka tu 20 zakonnic w tym 6 „ch;rowych”.

1934 – mieszka tu 24 zakonnic (I ch;r: 6 profesek, 4 nowicjuszki, 2 postulantki, II ch;r „konwerski” 5 profesek, 1 nowicjuszka, 2 postulantki, 4 oblatki).

1936 – rector: ks. Jan Grodis (dyr. Gimnazjum)

1936-1946 – opactwo nie;wie;skie

1936-1946 – ksieni m. ILDEFONSA Jaro; (OSB)

1945 – kasata klasztoru

1946 - decyzja w;adz siostry zostaj; przeniesione do klasztor;w w Sierpcu i Drohiczynie.

1991-2007 – stan obecny

2000 – budynek dawnego klasztoru i ko;cio;a zajmuje liceum pedagogiczne

----

[1]S. Anna SWI;TOS;AWSKA (OSB), ur. ~1561 w Dobrzyniewie, zak. 1581 Toru;, prof. 1582, 1582-1584 Che;mno, 1584-1585 Toru;, 1585-1590 Che;mno, 1590-1608 Nie;wie;, 1598 konsekracja na ksieni;, zm. 30.11.1608 w Nie;wie;u.

[2] S. Dorota HARTMAN;WNA (OSB), ur. ok. 1567 w Braniewie, zak. 1582 w Che;mie, prof. 1584, 1591 przeorysza w Nie;wie;u, 1608 wybrana na ksieni;, 1611 konsekrowana 1630, zm. 04.07.1639.

[3] S. Eufemia Krystyna RADZIWI;;;WNA (OSB), ur. 1598, wst;pi;a 1614, prof. 1621, zm. 1657 w Gda;sku, pochowana w Nie;wie;u. Por.: A. Jaroszewicz, Nie;wi;ski klasztor benedyktynek, „Nasza Wiera” 2(5)1998.
ответить

2010-02-13 Костёл Святой Вероники и кляштор рохитов (город Минск. Минский район, Минская область)

Ko;ci;; OO. Rochici - p.w. ;w. Weroniki(ul. Kojdanowska)

1750 – fundacja ko;cio;a i sprowadzenie zakonu Rochit;w [1] przez ;ukasza Szyszko – Bohusza.

1752 – ks. Tomasz Stacewicz funduje tu szpital dla Rochit;w.

1769 – pomno;enie funduszu z nadania Stecewicz;w.

XVIII w. – w ko;ciele 5 o;tarzy (g;;wny: ;w. Weroniki ;w. Rocha i ;w. J;zefa, lewa: NMP i ;w. Antoni; prawa: PJ Ukrzy;owany i ;w. Tekla)

1803-1804 – prze;o;onym o. MAKARY Achrymowicz

1803 – mieszka tu 5 zakonnik;w

1824 – wcielenie cz;;ci funduszu do klasztoru bonifratr;w.

1832 – kasata klasztoru,

Po 1833 - zniszczenie ko;cio;a klasztornego.

2000 – na miejscu dawnego klasztoru stoi dom nr 32 przy ul. Rewolucyjnej.

[1] wg: Historia Ko;cio;a w Polsce T1 cz2, (red. Kumor), Warszawa 1974, s. 444; Zgromadzenie Braci Rochit;w (tzw.: „Bracia Mi;osierdzia od ;w. Rocha”) za;o;one zosta;o w 1713 przez bp. Konstantego Brzostowskiego, od 1737 r. funkcjonowa;o w oparciu o dekret pochwalny papie;a Klemensa XII, cz;onkowie zgromadzenia mieli sk;ada; dodatkowe ;luby o opiece nad chorymi. Zakon sk;ada; si; z braci niekap;an;w, tylko dom zakonny prowadzi; kap;an. Rochici nosili habit bia;y i czarny kr;tki p;aszcz z wyszyt; trupi; czaszka na lewym boku. W Mi;sku prowadzili szpital.
ответить

2009-06-09 Кляштор каноников латэранских (деревня Озераны. Рогачёвский район, Гомельская область)

OZIERANY - klasztor Kanonik;w
1772 – za;o;enie rezydencji kanonik;w lateranejskich, powsta;ej w wyniku podzielenia d;br kanonii bychowskiej przez kordon graniczny, po I rozbiorze, pomi;dzy Rosj; a Rzeczpospolit;.
1808 – w rezydencji mieszka tu 4 kap;an;w zakonnych.
1812 – pocz;tek prowadzenia szko;y parafialnej, ucz;szcza tu ok. 30 uczni;w.
1835 – mieszka tu 8 kap;an;w
1840 – mieszka tu 2 kap;an;w
1845 – kasata klasztoru Kanonik;w Laternejskich
ответить

2009-05-01 Церковь Рождества Пресвятой Богородицы (деревня Сиротино. Шумилинский район, Витебская область)

SIROCINO - klasztor bazylian;w
1669 – budowa cerkwi p.w. Narodzenia NMP, z fundacji Hrebnickich.
1767 – miejscowo;; otrzymuje prawa magdeburskie z nadania kr;la Stanis;awa Poniatowskiego.
1773 – w klasztorze bazylian;w w miejscowo;ci Sierocin nale;y do prowincji litewskiej bazylian;w, mieszka tu 6 kap;an;w.
1802-1803 – przeorem o. JOZAFAT Hayking.
1803 – (08.06) powstanie parafii katolickiej przy klasztorze OO. Bazylian;w. Proboszczem dla „;acinnik;w” zosta; o. Ambro;y Filipowicz.
1805 – mieszka tu 5 zakonnik;w bazylia;skich.
ответить

2009-05-01 Усадьба Хлюдзнских (деревня Лесковичи. Шумилинский район, Витебская область)

Odnalaz;em ciekawe wspomnienia o tym miejscu; (zreszt; polecam przeczytanie ca;o;ci wspomnie;); wydany nak;adem rodziny autora pami;tnik:
Ragino Jan s. J;zefa, Wspomnienia, Zielona G;ra 2003, s. 251: Autor wspomnie; opisywa; stan maj;tku Leskowicze w roku 1919, kiedy przebywa; tu jako oficer wojskowy, wspominaj;c go nast;puj;co: „skierowa;em nasze biuro do stacji Sirotino. Gdzie; tam blisko by;y pozostawione przez bogatych ziemian maj;tki ziemskie. W jednym z takich maj;tk;w my zatrzymali;my si; (...). W Leskowiczach wielkopa;skiego domu nie by;o. My zatrzymali;my si; w szkole. Zamiast domu ujrzeli;my niedoko;czon; rozwalon; budow; zamku, kt;ry by; zaprojektowany w stylu zamk;w re;skich. Mur z ceg;y, pe;ni;cy rol; umocnienia twierdzy zar;s; traw;. Tu i ;wdzie zd;;y;y wyrosn;; m;ode brz;zki. Ogromna sala nie mia;a dachu. Du;e drzwi, takie jakie bywaj; przy cerkwiach, niewielki hol. Na jednej ze ;cian nisza z kominkiem, po bokach dwa du;e okna. Nad kominkiem prosty ceglany kana; kominowy. Na drugiej ;cianie te; nisza. W grubo;ci ;ciany umieszczono w;ziutkie schody, id;ce pocz;tkowo w g;r;, a nast;pnie w d;; do otworu drzwiowego, kt;ry by; bez drzwi. W;skie, wysokie okno z gotyck; ark;. Z okna ponad wierzcho;kami sosen wida; jezioro. (...) Szko;a nowo wybudowana z drewnianych bali. W niej tak;e pusto. Obok m;ody g;sty las z sosen i ;wierk;w. (...) Niedaleko od szko;y zaczyna; si; ogromnych rozmiar;w sad owocowy. (...) Sad ci;gn;; si; na 4 kilometry.”
ответить

2009-04-30 Костёл во Имя Девы Марии (город Чериков. Чериковский район, Могилёвская область)

Czeryk;w (Чэрыкаў) – parafia p.w. Imienia Maryi

XVII-XVIII w. – w diecezji wile;skiej
Ok. 1600 – jest to miasteczko
1669 – parafia Czerekow (Czerech;w) w dekanacie orsza;skim (synod Sapiehy)
XVIII w. – brak odniesienia do samodzielnej parafii w dokumentach Synodu z 1744 r.

1790- 1832 – klasztor karmelit;w
1791 – fundacja klasztoru i dla karmelit;w trzewiczkowych.
1792 – budowa ;wi;tyni p. w. NMP
1812-1819 – o. RAJMUND Kombar OCarm (p)
1820-1828 – o. ANASTAZY Ambro;ewicz OCarm (p)
1828-1830 – o. HIPOLT Konteyka OCarm
1830-1832 – o. DAMIAN Baniewicz OCarm
1832 – kasata klasztoru

XIX w. – ko;ci;; „pokarmelick;”
1832-1837 – o. DAMIAN Baniewicz OCarm
1837-1840 – o. FILIP Wittort OCarm
1840 – obs;ug; parafii przejmuj; kap;ani diecezjalni.
1848-1849 – ks. Ludwik BOHDANOWICZ (v-c)
1849 – parafia Czeryk;w w dekanacie czausowskim, kaplice w miejscowo;ciach: Hory, Horodziec.
1851-1852 – ks. Franciszek WIECZORKOWSKI (a), 1851-1852 – ks. Marcin Go;ko (w, pref.)
1854 – parafia w dekanacie czerykowsko-czausowskim, liczy 670 kat. , kaplice Hery = Horodzice.
1859 – parafia liczy 740 kat.
1863 – parafia liczy 600 kat.

XIX-XX w. – ko;ci;; parafialny
1865 – doko;czenie budowy nowej ;wi;tyni w stylu roma;skim.
1868-1869 – ks. Pawe; PODG;RSKI (p) , 1855-1880 – ks. Ignacy Czerniawski (w, pref.).
1870-1880 – ks. Kazimierz PIOTROWSKI (a)
1874 – parafia w dekanacie cerykowsko-czausowskim, liczy 500 kat., kaplica Hory.
1880 – parafia liczy 500 kat.
1900-1907 – ks. Antoni KOZ;OWSKI (a, dz.)
1907 – parafia liczy 655 kat., kaplica Go;oblinie.
1914 – parafia liczy 670 kat., kaplice: Wieprzyn, Ho;owin
1922-1923 – ks. Stanis;aw Jaroszewicz (p).
1923 - parafia Ceryk;w w dekanacie czerykowsko-czausowskim., kaplice w miejscowo;ciach: Wieprin, Ho;owin.

XX/XXI w. – odrodzenie religijne
1999 - organizowanie si; wsp;lnoty parafialnej
2007 – vacat – ks. Andrzej DOLA;SKI
2008 – dojazdy kap;ana
ответить

2009-04-19 Кляштор иезуитов (деревня Юровичи. Калинковичский район, Гомельская область)

O. Mariofil, Wawrzyniec MACHAYSKI [Machay], ur. 9.VIII.1730 P;owo. W zakonie od 1748, 1762-1767 kierownik studium w Winnicy, odszed; z tego klasztoru na kapelana Konfedracji barskiej [do 1768 r.], 1773-1781 prze;o;ony w Kunie i 1781-1784 w Jurewiczach, 1785-1788 gwardian w Winnicy. Prze;o;ony misjonarzy. Zm. 5.IV.1790 w Warszawie.
O. Maurycy, J;zef KR;LICKI, ur. 1734 w Ottynie. W zakonie od 1756, pe;ni; tu obowi;zki kaznodziei, lektora, gwardiana, [21.V.1784-12.V.1786 – Jurewicze], definitora, wikariusza prowincji [1782 r.]. Zm. 12.IV.1797 w Winnicy.
O. Kosma Marcin ;UCHOWICZ, ur. 30.X.1733 w Skrzyszowie. W zakonie od 1759, pe;ni; obowi;zki lektora, kaznodziei, wikarego, gwardiana, definitora. Zm. 4.VI.1819 w Zbrzy;u.
ответить

2009-04-19 Кляштор иезуитов (деревня Юровичи. Калинковичский район, Гомельская область)

KAPUCYNI w Jurewiczach prowadzili parafie i utrzymywali klasztor w 1781-1788 r.

Po odej;ciu jezuit;w, (kt;rzy przenie;li si; w g;;b Rosji, gdzie nie odczytano jeszcze dokument;w kasacyjnych zakonu, m.in. do Po;ocka gdzie nadal prowadzili Kolegium), parafie powierzono Polskiej Prowincji Kapucyn;w.

1781-1784 – prze;o;onym o. Mariofil MACHAYSKI (OFMCap).
Fundacja ofiarowana zosta;a kapucynom w 1781 r. przez ks. Franciszka Kandyda Ossoli;skiego biskupa kijowskiego, by; to, jak wspomniano wcze;niej, dawny klasztor pojezuicki i ko;ci;; p.w. Narodzenia NMP, spe;niaj;cy role sanktuarium maryjnego, bo przechowywano w nim cudowny obraz. Pocz;tkowo mieszka;o tu pi;ciu braci.

1784-1786 – prze;o;onym o. Maurycy KR;LICKI (OFMCap).
Kapucyni prowadza przy sanktuarium regularn; prace parafialn;, teren parafii by; dosy; rozleg;y, obejmowa; 5 miast i 32 wioski.

1786-1788 – prze;. o. Kosma ;UCHOWICZ (OFMCap).
Niemo;liwo;; zachowywania zakonnego ub;stwa [potrzeba by;o utrzymywa; konie, gospodarstwo i s;u;b; ko;cieln;], sta;a si; powodem, ;e kapucyni zrezygnowali z prowadzenia tego miejsca . Wcze;niej jednak w latach 1781-1784 przeprowadzili udane misje rekolekcyjne na Wo;yniu i Ukrainie. Wed;ug oficjalnych informacji w;a;nie w 1788 r. kapucyni mieli by odej;; z Jurewicz.
ответить

2009-04-19 Костёл Святой Троицы и кляштор миссионеров (местечко Лысково. Пружанский район, Брестская область)

;ysk;w (Лыскава) – parafia p.w. ;w. Tr;jcy [rej. Pr;;any]

1527-1751 – parafia w diecezji wile;skiej

1527 – fundacja drewnianego ko;cio;a przez Macieja K;oczko, w odziedziczonych po ojcu dobrach .

1653 – podatek „podymne” z d;br pleba;skich wynosi; 91 z;p. 15 gr. (pobierany od 61 dom;w).

1669 – parafia ;yszkow w dekanacie r;;a;skim

1673-1674 – ks. Wojciech RAPUCZY;SKI (p)

1673 – „podymne” z d;br plebanii pobierano z 34 dom;w).

1674 – w czasie wizytacji zapisano, ;e ko;ci;; drewniany „wzorowo utrzymany”

1744 – parafia w dekanacie r;;a;ski, na jej terenie znajdowa;y si; miejscowo;ci: Hrusk, Stockowszczyzna, Wielki ;ysk;w, Papier-nia, Jackiewicze, Zeldzin, Lito;o;, Huta, Kuklicze, Ludwin, Cha-niewicze, Nowiki, Nied;wieck, Olisziewicze, Lindzicze, Choro-szewicze, Kraski, Ho;owczyce, Ja;owo, Zieleniewicze, Krupa, Podkrupie, Szpali, Jackiewicze, Ogrodniki, Kuziewicze.

1751-1808 – drewniana ;wi;tynia i klasztor Misjonarzy

1751 – podj;cie pracy w parafii i erygowanie klasztoru dla Misjonarzy „Lazaryst;w”, uposa;enie przeznaczy; ks. Bychowiec, pra;at wile;ski.

1763-1785 – budowa ko;cio;a

1790 – przy ko;ciele szpital dla ubogich gdzie mieszka 3 m;;czyzn i 6 kobiet.

1772 - istnia; tu klasztor i prowadzono parafie misyjn;, mieszka;o tu 7 zakonnik;w (6 kap;an;w).

1781 – parafia w dekanacie r;;a;skim, licz;ca 700 kat.

1807 – do szko;y ucz;szcza 24 uczni;w.

1808 – superiorem ks. Bernardyn GRABOWSKI (CM) , 1808 – ks. Andrzej Podres CM (pref. ko;cio;a)

XIX w. – murowany ko;ci;; i klasztor

1809 – (09.05) konsekracja murowanej ;wi;tyni przez bp. K;okockiego

1818 – przebudowa wie;y

ok. 1807-1820 – prowadzona tu by;a szko;a powiatowa

1837 – superiorem ks. Jan BRONIEWICZ (CM), 1837 – ks. Tadeusz Iwaszkiewicz CM

1842 – kasata maj;tku i klasztoru (?)

1859-1860 – ks. Jan Hryniewicki (c), 1859-1860 – ks. Antoni Olszewski (w)

1860 – parafia liczy 2176 kat.

1866-1867 – ks. Aleksander SZARSKI (p)

1866 – skasowanie parafii przez w;adze carskie, parafia liczy;a 1389 kat., kaplice: Libertpol, Ho;owczyce, Mogilowce

1866-1919 – cerkiew prawos;awna

1866 – zabranie ko;cio;a na cerkiew prawos;awn;.

1867 – zabranie kaplicy w Ho;owczynie na cerkiew.

1884 – po;ar, zniszczenie obiektu i kolejna przebudowa ;wi;tyni

XX w. – klasztor Misjonarzy

1938 – o. Franciszek MATELSKI CM (a), 1938 – ks. Jan Iwu; (w), 1938 – o. Stanis;aw Pierzcha;a CM (w), 1938 – o. Henryk Zapior CM

1938-1945 – superiorem domu o. Alojzy ZIELENIAK CM

1945-1949 – o. Micha; WORONIECKI CM

1947 – w;adze sowieckie zabraniaj; naucza; religii dzieci

1949 – aresztowanie proboszcza i umieszczenie w klasztorze szpitala

po 1990 – otwarcie parafii p.w. ;w. Tr;jcy przy kaplicy na cmentarzu.

2000 – ks. Janusz PULIT (CM), doje;d;a; z R;;an
ответить

2009-04-15 Винокурня (посёлок Полесский (Кристиново). Лунинецкий район, Брестская область)

W 1744 r. miejscowo;; wymieniana na terenie parafii rz-kat. w Mozyrzu; p;;niej do 1868 r. by;a tu ;wi;tynia katolicka (kaplica w parafii Mozyr), zabrana w tym roku na cerkiew.
ответить

2009-04-14 Костёл (город Лоев. Лоевский район, Гомельская область)

Ju; w 1803 r. istnia; tu ko;ci;; w miejscowo;ci ;ojowsk na terenie dekanatu rzeczyckiego w diecezji mi;skiej, obs;ugiwany przez dominikan;w z Rzeczycy. P;;niej spotykamy tu innych zakonnik;w m.in.: w 1843 r. kapelanem przy tej ;wiatyni jest o. Wincenty Kwieci;ski (OSB Cist); ;wiatyni; przedstawiaja katalogi jako parafia w dekanacie rzeczyckim diecezji mi;skiej. Nied;ugo p;;niej - 1869 r. – jest to znowu tylko filialny ko;ci;; w parafii Rzeczyca
ответить

2009-04-14 Костёл Пресвятой Девы Марии (деревня Хоромцы. Октябрьский район, Гомельская область)

CHOROMCE (Харомцы) – p.w. NMP i ;w. Micha;a
1760-1843 – murowany ko;ci;;
1760 – budowa murowanego ko;cio;a staraniem Kazimierza So;tana.
1803 – ko;ci;; obs;ugiwany przez Bernardyn;w z H;uska, nale;y do dekanatu bobrujskiego diecezji mi;skiej.
1842-1843 – o. Benedykt KOSZARSKI OP (p)
1842 – parafia Choromce w dekanacie bobrujskim, diecezja mi;ska.
1843 – ko;ci;; ulega spaleniu.

1845-1930 – drewniana ;wi;tynia
1843 – ko;ci;; uleg; zniszczeniu w czasie po;aru, budowa nowej drewnianej ;wi;tyni (na cmentarzu)
1845 – budowa nowej drewnianej ;wi;tyni p.w. NMP i ;w. Micha;a Archanio;a, staraniem parafian, istnia;y kaplice w . Rudobie;ce, Albrychtwie i Ksawerpolu.
1863 – parafia liczy 1515 kat.
1867 – zabranie kaplicy w Ksawerpolu na cerkiew.
Ks. MAKAREWICZ
1871-1872 – ks. Wiktor BROCZE;SKI (a),
1872 - parafia w dekanacie bobrujskim, liczy 1131 kat, kaplice: Rabowielska, Albrychtowska.
Ks. Jan OLESZKIEWICZ (p)
Ok. 1880 – parafia Choromce, liczy 1150 kat., kaplica Rudobie;ce, Albrychtwie
1885 – vacat, parafia liczy 1222 kat. , kaplice w Rudobia;ce i Albrechtowie,
Ok. 1880-1900 – ;wi;tynia zamkni;ta.
Ks. CZECHOWICZ
Ks. SZLACHTA
1902-1907 – ks. Jan PAW;OWICZ (a)
1907 – parafia Choromiec, liczy 1389 kat., kaplice: Rudobielsk, Albrechtowo.
1910-1923 – ks. Karol BIELINIS (a)
1922 – vacat, parafia w dekanacie bobrujskim diecezji mi;skiej.
ответить

2009-04-14 Костёл (город Житковичи. Житковичский район, Гомельская область)

Ko;ci;; p.w. ;wi;tej Teresy od Dzieci;tka Jezus zosta; w dniu 30.06.1936 r. po;wi;cony przez bp. K. Bukraba; wcze;niej istnia;a tam kaplica misji jezuickiej - XVII-XVIII w. (zale;na od ;niatynia i Turowa).
W 2000 r. zarejestrowano tu parafie p.w. ;wi;tego J;zefa i rozpocz;to budow; nowej ;wi;tyni
ответить

2009-04-14 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (город Гомель. Гомельский район, Гомельская область)

Parafia

XVII-XIX – drewniana ;wi;tynia parafialna

ok. 1638 - fundacja ko;cio;a w pobliskiej Bielicy

1653 – podatek podymne z plebani wynosi; 5 z;p. 7 gr. (z 14 dom;w)

1654 – zniszczenie miasta i ;wi;tyni w czasie wojny moskiewskiej

1667 – na mocy rozejmu andruszowskiego miasto przy;;czono do Litwy, co pozwoli;o na odrodzenie parafii katolickiej.

1669 – parafia w dekanacie bobrujskim (synod Sapiehy)

1717 – ko;ci;; w miejscowo;ci Homel opisany przez dokument wizytacyjny diecezji wile;skiej.

1728 – prace duszpasterskie na terenie miasta prowadz; jezuici

1744 – parafia w dekanacie bobrujskim, filialnym ko;cio;em by; ;oj;w. Na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci (z filialnymi ko;cio;ami): Homel, Czeczersk, Ma;ynicze, Bordysz, Chalcz , Niemkowicze, Szer;cin, Nowosio;ki, ;oiow.
po;. XVIII w. – odrestaurowanie ko;cio;a p.w. Wniebowzi;cia NMP staraniem tutejszego starosty Micha;a F. Czartoryskiego.

1772 – w;;czenie do pa;stwa rosyjskiego rozpoczyna okres domi-nacji wyznania prawos;awnego.

1773 – parafia w obszarze tworzonej przez caryc; administracji katolickiej w Rosji (biskupstwo bia;oruskie)

XIX-XX – murowana ;wi;tynia

1822 – budowa nowej murowanej ;wi;tyni p.w. Za;ni;cia NMP, z fundacji ksi;cia Rumiancewa

1841 – parafia w dekanacie bielickim, kaplice: Bielica, Durowicze, Tereszkowicze, Hrabowce, Antonowka, Borchow, Cichtycze, Zasow.

1841-1849 – ks. Bonifacy NAJNIEWICZ (w)

1849 – parafia w dekanacie mohylowskim, kaplice: Bielica, Borszcz;wka, Durowicze, Tereszkowicze, Hrabowo, Antonowka, Borhow, Ciechniewicze, Zasowie.

1852-1869 – ks. Bonifacy NAJNIEWICZ (p, dz.), 1852 – ks. Tomasz Suchocki (w), 1852 – ks. J;zef Ergielhard (pref),

1852 – parafia w dekanacie bielickim, kaplice: Bieliec, Barszczowka, Durowicze, Tereszkowicze, Hrobowo, Antonowka, Borchow, Ciehcienicze, Zasowie.

1868-1869 – ks. Roch Boguszewski (w), 1866-1880 – ks. Alek-sander Tomaszewski (w), 1859-1880 – ks. Jerzy Kiersnowski (pref.).

1869 – parafia w dekanacie homelsko-bielskim, liczy ok. 2000 kat., kaplice w miejscowo;ciach: Bielica, Barszcz;wka, Grab;wka, Anton;wka, Borhow, Cichnicze, Zasowie, Durowicze, Ko-;ciukiewicze, Futoranka, Micha;ki.

1870-1907 – ks. Franciszek PIOTROWSKI (p, dz.)

1874 – parafia liczy 2233 kat, kaplice: Homel (cm), Barszcz;wka, Grab;wka, Anton;wka, Borchow, Ciechnicze, Zasowie, Durowi-czy, Ko;ciuk;wka, Micha;ki.

1876 – do 10 wspomnianych kaplic do;;czy;a Futoranka, Bielica.

1881 – parafia liczy 2223 kat. (1 ko;ci;; i 10 kaplic).

1906-1908 – ks. Eugeniusz ;wiatope;k-Mirski (pref) , 1906-1907 – ks. Antoni Jaczejko (w),

1907 – parafia dekanalna liczy 4607 kat., kaplice: Homel (cm), Barszcz;wka, Grab;wka, Anton;wka, Borchow, Cichinice, Zasowie, Dubrowicze, Ko;ciek;wka, Micha;ki, Nowozybkowy, Szliagin, Akszinka, Gomel.

1908-1909 – ks. Micha; Cebul (w) , 1909-1918 – ks. Dominik Iwanow (kat.)

1912-1921 – ks. Antoni JACZEJKO , pomagali jako wikarzy: 1913 – ks. Zygmunt Siemaszko, 1914-1919 – ks. Pawe; Birnik (w), 1914-1915 - ks. Jan Wors;aw (w) ,

1917 – parafia liczy 4700 kat., pracuje tu 3 kap;an;w

1921-1922 - ks. Leon BUJNOWSKI (p, dz.).

1923-1933 – ks. Konstanty ANDREKUS (p, dz.) ,

1923 – parafia dekanalna, obs;ugiwano kaplice i ko;cio;y w miej-scowo;ciach: Barszcz;wka, Grab;wka, Anton;wka, Borch;w, Cichynicze, Zasowie, Ko;ciuk;wka, Micha;ki, Snowsk, ;apicze (Surowicze), Nowozybk;w.

1934-1935 – ks. W;adys;aw KUNDA

1936-1937 – ks. Franciszek CZYRSKI

ok. 1938 – zniszczenie ko;cio;a.
ответить

2009-03-27 Костёл Святой Троицы (деревня Плюсы. Браславский район, Витебская область)

Plussy (Плюсы) – parafia p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

1770-1849 – w diecezji wile;skiej

1770 – budowa pierwszej ;wi;tyni staraniem Salmonowicza

1790 – filialny ko;ci;; w parafii Bras;aw.

1790-1791 – ks. Woydy;;owicz (c)

1849-1924 – w diecezji ;mudzkiej

1855 – o. Bonaventura Chrucki OP (f)

1860 – remont ko;cio;a, staraniem Siwickiej.

1859-1868 – ks. Mateusz Zutowl (f)

1870 – ks. Alojzy Pietkiewicz, (f)

1874-1885 – ks. Piotr Sienkiewicz (f)

1880 – ko;ci;; filialny w parafii Bras;aw, dekanat nowoaleksandrowski diecezja telesza;ska.

1887-1898 – ks. Kazimierz Malinowski (f)

1906-1907 - budowa nowej murowanej ;wi;tyni (wymiary: 33,5 x 18,8 x 34,0 m)

Ks. Ma;achowski

Ks. Kazimierz Sendowski

1915 – (02.06) konsekracja ;wi;tyni przez bp. F. Karewicz

Ks. Piotr Wojciekunas

Ks. Ignacy Montwi;;a

Ks. Stanis;aw Mo;ejko

1925-1989 – w archidiecezji wile;skiej

1937-1939 – ks. Kazimierz Radziszewski (p).

1938 – parafia w dekanacie bras;awskim

1939-1941 – ks. Jan ;uk,

1941 - wywieziono proboszcza razem z parafianami na Syberie.

1941-1949 - Ks. Franciszek BILSZA (p)

1941-1944 - Zniszczenia ko;cio;a, dalsza dewastacja ;wi;tyni gdy; urz;dzono tu warsztaty i magazyn dotyczy;y zdewastowania tak;e wie;y ko;cielnych.

1949 – aresztowanie proboszcza ks. F. Bilsza

Ok. 1950 – zamkni;cie ;wi;tyni i zamienienie na hale maszynow;

1989-1999 – w diecezji mi;skiej i archidiecezji mi;sko-mohylewskiej

1989 – zwrot ko;cio;a wiernym

1989-1990 – ks. J;zef Trubowicz, opieka „rodzinn; parafi;”.

1991 - (m-c XII) po;wi;cenie ;wi;tyni

- ks. Franciszek Opieczonok

1999-2008 – w diecezji witebskiej

2002-2004 – ks. Kazimierz Okuszko (p). Na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: Bogruny, Dubiny, Adamiszki, Krzywosiece, Niewierowo, ;apiny, Szemieli, Sprindy, Dumaryszki, Maciuliszki, Jurany, Popieliszki, Niewieriszki, Prasiemciszki, R;;ki, Badzienniki, Koziki, Czerniszki, S;oniniki, Stempieliszki, Alechny, Bu;awiszki, Zapluszczyno, Jaczmieniszki, Apanasienniki, Kaczergi, Mo;ci;ce I, Mo;ci;ce II, Papieleniki, Pietkuny, Jakuba;ce, Korenniki, Wasiliszki, Plusy.
ответить

2009-03-27 Костёл Святых Апостолов Петра и Павла (местечко Дрисвяты. Браславский район, Витебская область)

Dry;wiaty (Дрысвяты) - parafia p.w. ;w. Piotra i Paw;a [rej. Bras;aw]

1514-1849 – diecezja wile;ska

1514 - budowa drewnianego ko;cio;a p.w. Naj;w. Maryi Panny (fundator kr;l Zygmunt Stary – 06.02.1514).

1593 – budowa ko;cio;a

1611 – przebudowa ;wi;tyni.

1669 – parafia w dekanacie Bras;awskim (wg synodu Sapiehy).

1673 – podatek „podymne” od dochod;w parafii p;acono z 22 dom;w.

1674-1675 – ks. Miko;aj HERMANOWICZ (p)

1675 – wizytator zapisa;: „ko;ci;; drewniany, pi;kny”. Fili; by;a kaplica w Smo;wach.

1725-1743 – ks. RUDOMINA

1725 – budowa nowej ;wi;tyni p.w. ;w. Aposto;;w Piotra i Paw;a, wg innych przebudowa przez ks. Rudomin;.

1743 – pomalowanie wn;trza ;wi;tyni.

1744 – parafia w dekanacie brac;awskim z filiami w miejscowo;ciach Gajdy i Rymszany. Na jej terenie znalaz;y si; miejscowo;ci: Dry;wiaty, Kudzie n Dry;wiacic;, Staniance, Czepukany, Jene;a;ce, Maguny, Laudzie, Iliszki, Wiszniow, Kiemerczy, Szaszki, Paszewicze, Mia;ka, Miszto;cie, Tyl;a Karczma, Skirna, Wiazy, Misiunce, Gebu;ki, Skorobohaci, Krywasele, Miko;aiuncy, Anisimowicze, Antosicie, Wiazy, Niezany, Zwirynie, Girczany, I;gaycie, Niekrasze, Mesoiedy, To;oczki, Rymaszany, Trabsze, Ho;owacze.

1777 – w parafialnej szkole uczy si; 12 dzieci.

1781 – parafia w dekanacie Bras;awskim liczy 4892 kat., w szkole uczy si; 15 uczni;w, rok p;;niej 19 uczni;w

1790-1791 – ks. Teofil WYRZNIN (p), 1790-1791 – ks. Teofil Gra;ewski (c).

1794 – ks. JANOWICZ

1830 – budowa murowanej kaplicy cmentarnej p.w. ;w. Jana (fundator Koze;;o)

1835-1836 – Ks. J;zef BORTKIEWICZ (v-p)

1849-1924 – diecezja ;mudzka

1863 – ks. J;zef LEGIEJKO

1866-1868 – ks. Franciszek ;UKASZEWICZ (p)

1868 – parafia liczy 3630 kat., filie Rymszany, Gajdy, kaplica: Lusniew.

1872-1885 – ks. Daniel ;YRGULEWICZ (p), wikary: vacat, tylko filialista: 1871-1880 - ks. W;adys;aw Truskowski w Rymszanach i 1879-1885 - ks. Leon Narkiewicz w Gajdach.

1880 – parafia w dekanacie nowoaleksandrowskim diecezji ;mudzkiej licz;ca 8863 kat., filialne ko;cio;y: Rymszany (p.w. ;w. Tr;jcy z 1747 r.) Gajdy (p.w. Ukrzy;owania Pana Jezusa, z ok. 1730 r.); kaplice: Anisimowicze, Nieurwia;ce, Luszniewie (z 1747 r.), Dry;wiaty (cm.).

1885 – parafia liczy 9145 kat.

1886-1898 – ks. Jan SROGO (p), 1896-1898 – ks. Jerzy Stachowski (w).

1898 – parafia liczy 9680 kat., kaplice Luszniew, Dry;wiaty (cm.), Anismowiczy, Njurwiancy, filie: Rymszany i Gajdy

1906 – ks. Justyn URBAITIS

1912 – ks. Jan PAW;OWSKI

1915 - zniszczenie ;wi;tyni w czasie dzia;a; wojennych i prowizoryczne naprawienie
Ks. Ignacy CZERWI;SKI

1924 – pocz;tek odbudowy (do 1926 r.).

1925-1989 – archidiecezja wile;ska

1925-1926 – ks. Felicjan MICHA;OWSKI

1926-1936 – ks. Piotr BRUKWICKI

1927-1929 - budowa nowego drewnianego ko;cio;a wg arch. L. Witan-Dubiecki

1936-1939 – ks. Andrzej BULKO (p)

1939-1944 – ks. Edward GODLEWSKI

1944-1946 – ks. Rajmund BUTRYMOWICZ

1946-1952 – ks. J;zef KOZIE;

1952-1964 – brak kap;ana

1964 – ks. J;zef KOZIO;

1964-1990 – brak kap;ana w parafii, a ;wi;tyni; jest wykorzystywana na sk;ad ;elaza.

1989-1991 – w diecezji mi;skiej

1990 – wierni korzystaj; z pomocy duszpasterza w Bras;awiu

1991 – zwrot ko;cio;a wiernym.

1991-1999 – w archidiecezji mi;sko-mohylewskiej

1991-1999 – ks. Zenon SZCZ;CHOR (MS)

29.06.1994 – rekonsekracja ko;cio;a przez abp. K. ;wi;tka.

1995 – misje parafialne.

1999-2008 – w diecezji witebskiej

1999-2004 – ks. Zenon SZCZ;CHOR (MS)

2004 – parafia w dekanacie Bras;awskim, obejmuje miejscowo;ci: Dry;wiaty, Mocielany, Zacisze, Girejsze, Grytuny, Borkowszczyzna, Nurwiany, Dworyszcze, Jedagali, Kuli, Mia;ko, Nurwia;ce, Stankowicze, Karasino, Marcinkowicze, Anisimowicze. Filialny ko;ci;; w miejscowo;ci: Nurwiancy (p.w. ;w. Wincentego).

2006 – ks. J;zef B;A;EJ
ответить

2009-03-26 Костёл Шкаплерной Божией Матери (город Березино. Березинский район, Минская область)

Berezyno – (Беразіно) – dawniej p.w. MB Szkaplerznej, obecnie parafia p.w. Matki Bo;ej Mi;osierdzia

{Berezyna ad Ihumenia, lub „Dolna Berezyna”} [rej. Berezyna]

XVII-XVIII w. – ;wi;tynia p.w. Wniebowzi;ci NMP

1641 – fundacja Leona Sapiehy p.w. Wniebowzi;cia NMP.

1669 – parafia w dekanacie witebskim (Synod Sapiehy)

1744 – parafia w dekanacie bobrujskim

XIX-XX w. – ko;ci;; p.w. MB. Szkaplerznej

1802 – odnowienie ;wi;tyni w stylu klasycystyczny, z fundacji Potockich, w miejscowo;ci Berezyna, dekanat ihume;ski, diec. Mi;ska.

1803 - konsekracja ko;cio;a przez bp. J. Dyderka

1803-1804 – ks. Ignacy Kondratowski (p)

1828 – ofiarowanie ko;cio;owi relikwii M;czennik;w rzymskich, dar papie;a dla W;sowicza.

1842 – parafia liczy 5797 katolik;w, ;wi;tynia drewniana. Kaplice: Rawanicze, Osmo;owce.

1842-1843 – ks. Jan Brzozowski (p), 1842-1843 – o. Justus Samocki OFM (w), 1842-1843 – o. Baltazr Ejsmont OP (w), 1842-1843 – o. Flawius Pi;tkowski OFM (w).

1863 – parafia liczy ok. 2000 kat., filia Rawanicze (o. Flawian Pi;tkowski OFM ), kaplice Gie;gaj;owo, Brodziec, Osmo;;wka, Buhuszewicze

Ok. 1863 – ks. J;zef Wojciechowski, ks. Wiktor Malewicz, ks. J;zef Pisanka; kap;ani pracuj;cy tu zostali p;;niej represjonowani

Ok. 1870 – ks. Oleszkiewicz

1871-1872 – o. Kajetan Gurin OSB (p, dz.)

1872 - parafia liczy 3211 kat., filia Rawanicze, kaplice Brodzieck, Gi;gaj;owce, Osmo;owice, Przewozsk (dom)

1880 – parafia liczy 3015 kat.

1886 – 1 kap;an w Bierezino 2 kap;an w Rawaniczach

1901-1907 – ks. J;zef MACEWICZ (a)

1907 – parafia w dekanacie ihuma;skim, liczy 6721 kat., filia Rovanicze, kaplice: Brodziec, Giej;a;owo.

1914 – po;ar niszczy miasteczko i drewnian; ;wiatyni;.

1922 – vacat

po 1945 – wysadzono budynek ko;cio;a przy u;yciu dynamitu

XX/XXI w. – ko;ci;; p.w. MB. Mi;osierdzia

2000-2003 – ks. Siergiej Borowniow

2004-2007 – ks. Oleg Murzicz
ответить

2009-03-26 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (местечко Гайна. Логойский район, Минская область)

Hajna (Гайна) – parafia p.w. Wniebowzi;cia NMP [rej. ;ahojsk]

XIV-XVIII w. – drewniany ko;ci;;

1384 – pierwsza ;wi;tynia.

1390 – fundacja ;wi;tyni przez kr;la W;adys;aw Jagie;;; i ksi;cia Witolda.

1514 – potwierdzenia funduszu dokona; kr;l Zygmunt III, jaki przez trzy dni przebywa; tu po bitwie pod Orsz;.

1653 – podatek „podymne” z d;br pleba;skich wynosi; 88 z;p. 15 gr. (pobierany z 59 dom;w).

1669 – parafia Hayna w dekanacie radoszkowicze

1673-1674 – ks. Jerzy Zalewski (p)

1673 – podatek od d;br plebani pobierano od 4 dom;w.

1674 – wizytator opisywa;: „ko;ci;; drewniany, dobrze utrzymany”.

1744 – parafia (Hajna = Hayna) w dekanacie radoszkowickim, na obszarze parafii wyliczono blisko 50 miejscowo;ci.

1777 – parafia w dekanacie Radaszkowicze, w szkole parafialnej uczy si; 17 dzieci.

1779 – ks. TYSZKIEWICZ (p)

1781-1950 – murowana ;wi;tynia

1781-1804 – ks. Micha; CYDZIK (p, kan., dz.)

1781 - staraniem proboszcza wybudowano murowan; ;wi;tynie

1788 – konsekracja ;wi;tyni przez bp. T. Bukatego (sufr. ;mudzki).

1796 – parafia w dokszyckim dekanacie, liczy 1865 kat., pracuje tu 3 kap;an;w.

1798 – przy ustanowieniu diecezji mi;skiej folwark Kosciele przeznaczono na potrzeby kapitu;y.

1802 – parafia w borysowskim dekanacie

1803-1804 – ks. Teodor Wysocki (w), 1803-1804 – ks. J;zef Pietraszko (w).

1824 – parafia w dekanacie borysowskim, liczy 3620 katolik;w.

1842-1843 – ks. Julian WASILKOWSKI (c), 1842-1843 - ks. Tomasz Skorulski (w),

1843- kaplice: ;ukawiec (p.w. Narodzenia NMP), gdzie filialista by; ks. Eljasz Samowicz; ponadto kaplica cmentarna w Krzemienie;cu (p.w. Opieki NMP), przy dworze Walickich (p.w. Opatrzno;ci Bo;ej).

1846 – parafia liczy 5415 kat.

1863 – parafia liczy 6770 kat.

1865 – ks. J;zef PIOTROWSKI (p)

1872 – filialny ko;ci;; w parafii Korze;, dekanat borysowski.

1872 - o. Albert G;RSKI OP

1877 – ko;ci;; zamieniony na cerkiew (pomimo ponad 480 letniej historii parafii). Zniesiono te; w tym roku filialny ko;ci;; w Zajelniaku.

1922 – vacat, parafia w dekanacie borysowskim diecezji mi;skiej.

po 1945 - zniszczony
ответить

2009-03-26 Часовня католическая (деревня Мстиж. Борисовский район, Минская область)

1760 – budowa ko;cio;a przez Litawora Chreptowicza.
1812 – nadanie od dziedzica ;li;nia dla cerkwi unickiej.
1842-1843 – ks. Rafa; Jab;ecki (OP) jako wikary Dziedzi;owicki mieszka; przy ko;ciele w M;ci;u,
1872 – kaplica w parafii Dziedzi;owicze, dekanat borysowski diecezji mi;skiej.
1875 – zmar; ostatni filialista ks. Bonawentura Wojciechowski OFM.
1880 – zdegradowanie ko;cio;a do rangi kaplicy (otwierano dla katolik;w tylko kolka razy w roku).
1912 – kaplica w M;ci;u na terenie parafii Dziedzi;owicze.
Po 1914 – zniszczenie.
ответить

2009-03-19 Костёл Святой Троицы и кляштор бернардинцев (местечко Друя. Браславский район, Витебская область)

Bernardyni (Druja-Sapie;yn) – p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

1643-1863 – klasztor bernardyn;w.

1643 – fundacja i uposa;enie klasztoru bernardyn;w przez Kazimierza Lwa Sapiehe

1644 – powierzenie parafii.

1646 – budowa klasztoru (zapis fundacyjny dnia 21.10.1646 r.)

1675 – w czasie wizytacji bp. S;upskiego po;wi;cono 4 dzwony dla ko;cio;a zakonnego.

XVIII w. – w ko;ciele klasztornym otaczany by; kultem, jako cudowny, Obraz Matki Bo;ej

1709 – gwardianem o. HIPOLIT Gierhartt OFM

1750 – erygowanie Bractwa ;w. Antoniego, istnia;o te; Bractwo ;w. Anny.

1764-1767 – wyposa;enie ko;cio;a w rokokowy o;tarz g;;wny (trzy kondygnacyjny)

1771-1772 – nadbudowanie wie;y ko;cielnej o now; kondygnacj;

1772 – klasztor zamieszkuje 25 zakonnik;w, (8 kap;an;w, 11 kleryk;w, 6 braci).

1778 – ogrodzenie obiektu barokowym murem z bram;

1779 – wykonanie 4 bocznych o;tarzy w stylu rococo, i ambony

1803-1804 – gwardianem o. FRANCISZEK Pikiell OFM (mieszka tu 13 kap;an;w i 2 braci).

1829 – w klasztorze mieszka 20 zakonnik;w (7 kap;an;w, 9 klery-k;w, 4 braci laik;w).

1843 - gwardianem by; o. HILARY Paszkiewicz OFM.

1844 – przejecie parafii po dominikanach, obs;ugiwano kaplice w Franpolu, Mie;kowszczy;nie i Ido;cie.

1850 – kasata klasztoru

1855 – mieszka; tu jeszcze 1 zakonnik, obs;uguj;c ko;ci;; po-klasztorny.

1864-1890 – cerkiew prawos;awne

1864 – przejecie budynk;w przez cerkiew prawos;awn;

1891-1924 –ko;ci;; „diecezjalny”.

Po spaleniu si; drewnianej ;wi;tyni parafialnej ko;ci;; sta; si; siedzib; parafii.

1890-1905 – ks. Micha; B;AHOSZEWSKI (p), 1899-1901 – ks. Antoni Walentynowicz (w), 1902-1905 – ks. Stanis;aw Krzywiec (w).

1905 – parafia liczy 8160 kat.

1905-1907 – ks. Stefan LACHOWICZ (a)

1909-1911 – ks. Jan WEBER (a), 1911-1915 – ks. Bronis;aw Hryniewicki (w)

1910 – parafia liczy 8000 kat., kaplica Druja (cmentarna – p.w. ;w. Micha;a), Ido;ta, Ma;kowszczyzna.

1913 – parafia liczy ok. 8000 kat, pracuje tu 2 kap;an;w, trzy kaplice na terenie parafii i kaplica cmentarna w Drui

1914-1915 – ks. Micha; MARCINKIEWICZ (p), 1915-1917 – ks. Ildefons Bobicz (w)

1922-1924 – ks. Antoni ZIENKIEWICZ (p) , 1923-1924 – ks. Witali Chamionek (w),

1923 – pocz;tek pracy Marian;w w Drui, organizacj; szko;y zajmuje si;: 1923-1924 – ks. Andrzej Cikoto MIC (w)

1924-1944 – parafia i klasztor Marian;w (do wojny)

1924-1933 – ks. Andrzej CIKOTO MIC (p, prze;.).

1924 – (23.04) nast;pi;o przej;cie prowadzenia parafii przez ks. Marian;w.

1924 - otwarto tu prywatn; szko;; (gimnazjum koedukacyjne) prowadzon; przez Ksi;;y Marian;w. Pracowali tu kolejno: 1924-1925 – ks. Witali Chamionuk, 1924 – ks. J;zef Hermanowicz MIC, 1924 – ks. Kazimierz Smu;ko MIC

1925 – (18.05) za;o;ono tu dom maria;ski z nowicjatem. W mie;cie, staraniem proboszcza, powsta;a kasa Franciszka Stefczyka, sp;;dzielczy dom spo;ywczy, i dokonano elektryfikacji miasteczka.

1925-1926 – ks. J;zef Duszuta MIC (pref), 1926-1928 – ks. Fa-bian Abrantowicz MIC (pref), b;. ks. Jerzy Kaszyra MIC. 1934-1936 – ks. Stanis;aw Eliasz (pref.), 1935 – ks. Tomasz Padziawo MIC.

1938 – ks. J;zef Daszuto MIC (p), 1938 – ks. W;adys;aw ;ysik MIC (prze;.), 1938 – ks. Witalis Chamionek MIC , 1938 – ks. Grzegorz Kaszyra MIC , 1938 – ks. Kazimierz Smulko MIC (w), 1938 – ks. Antoni Prejser (kat.).

1938 – obs;ugiwano kaplice: Druja (p.w. ;w. Micha;a) i Mal-kowszczyzna (z 1792 - p.w. ;w. Jana Chrzciciela)

1938-1941 – ks. Eugeniusz Kulesza MIC (rektor), 1938-1941 – b;. ks. Antoni Leszczewicz MIC, 1939 – ks. J;zef Jarz;bowski MIC.

1941 – (30.06) zamordowanie s;. Bo;ego ks. Eugeniusza Kuleszy MIC

1943 - zabranie ;wi;tyni i klasztoru przez Niemc;w na siedzib; sztabu karnych ekspedycji, i opuszczenie klasztoru przez Marian;w

1944 – (04.07) zniszczenie ;wi;tyni i klasztoru przez bomby lotnicze

1944-1988 – ko;ci;; i klasztor Marian;w (po wojnie)

1944-1950 – ks. Lucjan PAWLIK (MIC)

1945 – zabranie klasztoru przez w;adze sowieck;,

1945-1948 - remont ko;cio;a staraniem ks. L. Pawlika MIC

1948 – (02.08) po;wi;cenie ko;cio;a po remoncie.

1950 – (17.10) aresztowanie proboszcza i skazanie na ;mier; (zmienione na 25 lat wi;zienia)

Ok. 1951 – ko;ci;; zamieniony na sk;ad zbo;owy i paliwowy.

1956-1957 – ks. Lucjan Pawlik MIC, mieszka tu po powrocie z ;agr;w, ale bez rejestracji, nabo;e;stwa odprawia z br. Piotrem Dunderem MIC w domu.

1958-1965 – ks. bp. Kazimierz DUBLI;SKI. Po zamkni;ciu ko;cio;a wierni udawali si; po pos;ug; religijn;, do pobliskich ;wi;ty; m.in. do Mior

1989-2007 – odrodzenie parafii

1989 – zwrot ko;ci;; wiernym

1989-1990 – ks. W;adys;aw Pietrajtis

1990-1995 – ks. Antoni ;O; (MIC)

1995-1996 – restauracja barokowych o;tarzy

1996 – ks. Henryk KULESZA (MIC)

2002-2004 – ks. Wiaczes;w PIELINEK (MIC), 2002-2004 – ks. Jan Wojtkiewicz MIC (w)

2004 – parafia w dekanacie miorskim, na jej terenie znalaz;y si; miejscowo;ci: Druja, Szatiliny, Stajki, Jermo;owo, Cilewszczyzna, Bobaryki, Prudniki, Bobyszki, Sauci, Konoplanszczyzna, Szarkile, Kozakowo, Nowa Wioska, Urbanowo, Jaja, Kodaronce, Wojsa, Ma;ki, Inele, Bukowszczyzna, Wierdy, Bugry.

2007 – ks. Micha; TASZIAKOWSKI (MIC) (p), 2007 – ks. Anto-ni ;o; MIC (w), ks. Andrzej Sidorowicz MIC (w).
ответить

2009-03-19 Костёл Святого Антония и кляштор доминиканцев (местечко Друя. Браславский район, Витебская область)

DRUJA - Dominikanie – p.w. Nawiedzenia NMP

1696 – fundacja drewnianego klasztoru dominikan;w przez Piotra Kazimierza Kaczanowskiego.

1697 – (IV) sprowadzenie si; zakonnik;w do nowego klasztoru, z ko;cio;em p.w. Nawiedzenia NMP.

1706 – budowa nowego klasztoru

1716 – klasztor wchodzi we w;adanie wioski Podziawy gdzie buduje p;;niej kaplice katolicka na terenie parafii Ika;;.

1763-1773 – budowa murowanej ;wi;tyni , wg arch. Antoniego Paraca z Genewy i o. Ludwika Hryncewicza (OP)

1772 – klasztor dominikan;w liczy; 10 zakonnik;w (8 kap;an;w).

1779 – konsekracja murowanej ;wi;tyni (istnia;y tu organy o 24 g;osach) , znajdowa; si; te; cudowny obraz NMP.

1803-1804 – przeorem o. KAROL Czech OP

1803 - mieszka tu 8 zakonnik;w (7 kap;an;w i 1 brat).

1817 – przeorem o. RAJMUND Mackiewicz OP

1824-1830 – przeorem o. PLACYD Koszko OP

1829 – w klasztorze mieszka 8 zakonnik;w (7 kap;an;w, 1 brat laik).

1832 – kasata klasztoru

1839 – zabranie ko;cio;a na cerkiew

1909 – wysadzenie mur;w ;wi;tyni w powietrze przez wojsko, i p;;niejsze rozebranie budowli na materia; budowlany.
ответить

2009-03-19 Костёл Божьего Провидения (местечко Слободка. Браславский район, Витебская область)

S;ob;dka (Слабодка) - parafia p.w. Opatrzno;ci Bo;ej

1806 – budowa pierwszej drewnianej ;wi;tyni (fundacja Stanis;awa i Stanis;awy Mirskich),

1880 – brak informacji o ;wi;tyni.

1901-1906 – budowa nowej murowanej ;wi;tyni, powsta;a staraniem wiernych.

1906 – (19.06) konsekracja ko;cio;a przez bp. G. Cyrtowt.

1929-1931 – ks. J;zef Kowalczyk (kat.)

1931 – ks. Mieczys;aw Paszkiewicz (w)

1931 – parafia liczy 11000 kat.

1932-1935 – ks. J;zef Dziemian , 1932-1938 – ks. Wiktor Judyck (w)

1935-1941 – ks. Franciszek Bilsza (kat.)

1938 – parafia S;obudka Zawierz w dekanacie Bras;awskim.

1937-1950 – ks. Stanis;aw KUDEREWSKI (p), 1943-1945 – ks. Boles;aw Zaj;c (w).

1956-1986 – ks. Stanis;aw G;RSKI (p)

1993 – misje parafialne

1997-2000 –ks. Edward ACHRAMOWICZ (p, dz.). Kaplice: Dietkowice, Do;sk, Drujsk.

2000-2007 – ks. W;adys;aw PIETRAJTIS (p)
ответить

2009-03-19 Костёл Святого Архангела Михаила (местечко Лужки. Шарковщинский район, Витебская область)

;u;ki (Лужкі) – parafia p.w. ;w. Micha;a Archanio;a.

1741-1798 – klasztor pijar;w w diecezji wile;skiej

1741 – fundacja przez Waleriana ;ab; ko;cio;a i klasztoru dla Zgromadzenia Ksi;;y Szk;; Pobo;nych (pijar;w).

1741 – (24.08) konsekracja ko;cio;a

1744-1756 – budowa ko;cio;a.

1772 - klasztor pijar;w p.w. ;w. Micha;a liczy; 7 zakonnik;w

1799 – w szkole uczy si; 130 uczni;w

1798-1849 – klasztor i parafia w diecezji mi;skiej

1803-1804 – rektorem o. REMIGIUSZ Ulenicki (pijar), mieszka tu 8 kap;an;w i 1 brat zakonny.

1829 – w klasztorze mieszka 7 kap;an;w i 3 kleryk;w.

1832 – maj;tek ziemski pijar;w, jako fundusz kolegium wynosi 13 wiosek z 330 poddanymi.

1833 – kasata klasztoru i zamkni;cie kolegium z 6 klasow; szko;;.

Ok. 1835 – ko;ci;; „opuszczony”

1840 – erygowanie parafii przy ko;ciele „popijarskim”.

1842-1843 – o. WOJCIECH Skibi;ski (pijar)

1842 – parafia w dekanacie dzi;nie;skim liczy 1808 kat.

1849-1989 – w diecezji i archidiecezji wile;skiej

1859-1872 - o. DOMINIK Drobiszewicz OP (a),

1863 – parafia liczy 1719 kat.

1872 - parafia liczy 1837 kat.

1884 – parafia liczy 1796 kat.

1891-1892 – ks. Adam JAKUBOWSKI (p)

1892 – parafia w dekanacie dzi;nie;skim, liczy 1922 kat.; kaplice ;u;ki, Uljnt, Por;in.

1910 – parafia liczy 2606 kat., kaplice Porzecze i ;u;ki, Ulin.

1914-1927 – ks. Albin JAROSZEWICZ (p), 1919 – ks. Jan S;awi;ski, 1923-1924 – ks. J;zef Hermanowicz (w).

1924-1936 – ks. Stefan OSTANISZEWSKI,

1938 – ks. Nikodem MAS;OWSKI (a)

1938 – parafia w dekanacie g;;bockim, filia Dworonowo (p.w. b;. Andrzej Bobola) i kaplica Porzecze, parafia liczy ok. 3000 kat.

1939 – ks. Czes;aw KULIKOWSKI.

1939-1942 – ks. Adam MASIULANIS (a),

1942 – (03.07) aresztowanie i zamordowanie proboszcza

1948-1950 – o. Antoni ZIERA;KO OFMConv.

1950 - aresztowanie proboszcza.

1950-1956 – bez kap;ana

1956-1958 – o. Antoni ZIERA;KO OFMConv.

1958 - wyjazd proboszcza do PRL

1989-1999 – diecezja mi;ska,

1988 – zwrot ko;cio;a wiernym

1989 – remont

1991-1999 - archidiecezja mi;sko-mohylewska

1995-1999 – ks. Jan WOJTKOWSKI MIC (doje;d;a; z Hermanowicz).

1999-2008 - diecezja witebska

2004-2007 – ks. Marian GROBELSKI

2004 - na terenie parafii, nale;;cej do dekanatu miorskiego, istniej; miejscowo;ci: ;u;ki, Dub;wka, Zielesinki, Dwornowo, Ilina I, Ilina II, Spika;owszczyzna, Stomino, Strzelcowo, Osin;wka, Kozaczki, Podlipki, Wasilewo, ;amaczyno, Putranino, Klinowoje, Wieracieje I, Wieracieje II, ;uczajka, Rubaszki, Izabelino, Fabia-nowo, Porzecze, ;apunowo, Bli;nica, Ochwatka.
ответить

2009-03-19 Костёл Преображения Господня (местечко Германовичи. Шарковщинский район, Витебская область)

Hermanowicze (Германовічы) – parafia p.w. Przemienienia Pa;skiego

1787 – budowa murowanej ;wi;tyni, w stylu baroku , z fundacji Ignacego Szyryna.

1810 – powstanie parafii nale;;cej do diecezji mi;skiej

1826 - remont ko;cio;a filialnego p.w. ;w. Piotra i Paw;a w Hermanowoczach, dokonany z fundusz;w J;zefa Szyryna, [;wi;tynia o;miok;tna, ubogaca kopu;; a wewn;trz jeden o;tarz Ukrzy;owania].

1842-1843 – ks. Antoni TRUCHLE (p), 1843 - ks. Ignacy Ciesz-kowski (SP),

1842 - parafia liczy 2540 kat., kaplice w miejscowo;ciach Bolkowo, Rzecko;.

1849 – parafia w;;czona do diecezji wile;skiej

1860 – parafia w dekanacie dzi;nie;skim, liczy 3051 kat.; filia: Hermanowicze (;w. Piotra i Paw;a), kaplice: Baln;w i Rzeczki.

1860-1892 – ks. Franciszek PLUSZCZEWSKI (p), 1859-1860 – ks. Adam Jakubowski (w), 1871-1872 - ks. Onufry Ba;kowski (w)

1872 – parafia w dekanacie dzi;nie;skim, filie: Hermanowice cm., kaplice: Balnoje, Rieczki (cm.), liczy;a 2867 kat.

1892 – parafia w dekanacie dzi;nie;skim, liczy 3725 kat.; kaplice: Balnowo, Pjeczki (cm.), Hermanowicze („nagrobna”).

1896 – spalenie si; filialnej ;wi;tyni w Nowo-Hermanowiczach.

1910 – parafia liczy 3820 kat., kaplica Balnowo, Rzeczki (zrujnowana),

Ok. 1915 – ks. Antoni GIEDGOWD (a)

1923-1930 – ks. Ildefons BOBICZ (p), 1934-1935 – ks. Franciszek Bilsza (w).

1936-1938 – ks. Wincenty GABSZEWICZ (p), 1936-1939 – ks. Adam Masiulanis (pref., w.).

1936 – parafia w dekanacie miorskim, liczy ok. 5300 kat., kaplice: Balnowo, Podolszczyzce, Sz;dzin, ;otyszel.

1944 – ks. CZAPIEWSKI

1947-1948 – ks. Jan GRABOWSKI

1948 – aresztowanie proboszcza i zamkni;cie ko;cio;a

1988 – zwrot ko;cio;a, po;wi;cenia dokona; ks. L. Pawlik MIC

1992 – misje i po;wi;cenie krzy;a

1995-1999 – ks. Jan WOJTKIEWICZ MIC (p)

2002-2007 – ks. Tadeusz KAROLAK, kaplica w miejscowo;ci: Balnowo.

2004 - na terenie parafii, nale;;cej do dekanatu miorskiego, istniej; miejscowo;ci: Hermanowicze, Bia;y Dw;r, Bojary, Budy, Bielany, Wasikowo, Wielkie Sio;o, Ciereszki, Dzikiewo, Glin;wka, Grygo-rewszczyzna, Iwanowo, Jamna, J;zefowo, Korolowo, Krasna G;ra, Krapiwki, Krasowszczyzna, Kury;owo, Ludwinowo, ;azowiki, Mikicionki, Nowosielcy, Otoki, Papki, Paszki, Pogary, Promiany, Radziuki, Stolica, Szyszki, Zorka, ;uki ;o;ne, ;uki G;rne.

2007 - (28.10) wizytacja bp. W. Blina
ответить

2009-03-19 Костёл Воздвижения Креста Господня (местечко Шарковщина. Шарковщинский район, Витебская область)

Szarkowszczyzna (Шаркаўшчына) – parafia p.w. Podwy;szenia Krzy;a

XVI-XIX w. – filia w parafii Pohost

XVI w. – budowa kaplicy w miejscowo;ci Czerwony Dw;r, fundacja Sapiehy.

1744 – filia parafii Pohost w dekanacie brac;awskim, pisana czasem jako: Szarkow.

1770 – budowa murowanego kaplicy z fundacji Jana N. ;opaci;skiego (starosta m;cis;awski), w;a;ciciela rezydencji w Szarkowszczy;nie.

1826 – kaplicy p.w. ;w. Piotra i Paw;a w maj;tku Justyna Szyryna Czerwony Dw;r.

1872 - by;a to filialna kaplica dla parafii Pohost, (proboszczem w Poho;cie jest ks. F. Dowbor).

1907-1989 – parafia w diecezji wile;skiej

1907 – erygowanie parafii , i budowa drewnianej ;wi;tyni staraniem ks. Piotra Waliuszkisa i parafian.

1907 – (XI) po;wi;cenie ko;cio;a przez ks. Moczulskiego (dziekan dzi;nie;ski).

1910 – parafia liczy 2650 kat., kaplica w maj;tku Boguckich.

1916 – parafia liczy 2660 katolik;w.

1933-1939 – ks. Jan ;uk

1939 – ks. J;zef Ingelewicz (dojazdy z Nowego Pohostu)

1939-1949 – ks. Kazimierz Radziszewski

1947 – aresztowanie proboszcza

1949 – zamkni;cie ;wi;tyni

Ok. 1958 – rozebranie ko;cio;a

1991-1999 – w archidiecezji mi;sko-mohylewskiej

1991 – rejestracja Ko;cielnego Komitetu, opieka duchowa ks. J;zefa Bulko z Mosarza.

1992-1999 – ks. Krzysztof Si;kowski (SCJ)

1995 – konsekracja ;wi;tyni przez kard. K. ;wi;tka

1999-2008 – w diecezji witebskiej

1999-2003 – ks. Zbigniew Bojar (SCJ), kaplice Jody (p.w. MB Szkaplerznej).

2003-2004 – ks. Krzysztof Si;kowki (SCJ).

2004 – na terenie parafii istniej; miejscowo;ci: Szarkowszczyzna, R;;anopol, Dulina, ;o;nica, Antonowo, Miszuty, Czujki, ;abuci, Kury;owicze, ;o;sk, Pietrowicze, Golinowo, Nowosielce, G;rki, Jakubowo, Wo;kowszczyzna, Ruczaj, Stanis;awowo, ;dany, Wasiuki, ;ukowszczyzna, Ziemcy, Dubowoje, Pajanycze, Radziuki, Szyci, Ba;tromieje, Iwa;skie, Bo;ka;y, Aleksandr;wka, J;zefowo, Ledniki, Palalejki, Wo;o;anki, Jody.
ответить

2009-03-19 Церковь Покрова Пресвятой Богородицы (урочище Стефанполь. Миорский район, Витебская область)

Stefan;w (Стэфанполь) – p.w. ;w. Micha;a

1750 – budowa kaplicy z fundacji Szuman;w.

1860 – kaplica Stefan;w na terenie parafii Nowy Pohost

1865 – kaplica w miejscowo;ci Stefanowo

1872 – kaplica cmentarna w miejscowo;ci Stefanowo w parafii Pohost, dekanat dzi;nie;ski.

XIX w. – kaplica Stefanowo.

XX w. – cerkiew prawos;awna w miejscowo;ci Stefanpol

1939 – kaplica Stefanowo w parafii Nowy Pohost.
ответить

2009-03-19 Костёл Святого Архангела Михаила (местечко Воропаево. Поставский район, Витебская область)

Woropajewo (Варапаева) – parafia p.w. ;w. Micha;a Archanio;a i b;. Micha;a Kozala.

XVIII-XX w. – w parafii Duni;owicze

1744 – miejscowo;; Woropaiew na terenie parafii Duni;owicze (mo;liwe, ;e by;a tu kaplica).

1925 – miejscowo;; w parafii Duni;owicze w archidiecezji wile;skiej.

1932-1945 – samodzielna parafia

1932 – nast;pi;o przewiezienie tu z Duni;owicz drewnianej ;wi;tyni p.w. ;w. Micha;a Archanio;a.

1932 – ks. Antoni Sk;rko

1933 – wydzielenie z parafii duni;owickiej nowej parafii z siedzib; w Woropajewie

1933-1935 – ks. Norbert BUDZI;AS (p)

1934 – po;wi;cenie ko;cio;a przez abp R. Ja;brzykowskiego

1936-1938 – ks. W;adys;aw PACZKOWSKI (p)

1939 – ks. J;zef WO;NY (p)

1942 – ks. Wiktor ZAWADZKI (p)

Po 1944 - spalenie ko;cio;a

1989-2008 – odrodzenie parafii

1990 – przyjazdy do miejscowo;ci ks. J;zefa Bulko z Udzia;u

1991 – (27.07) po;wi;cenie kamienia w;gielnego przez abp. K. ;wiatka

1991-1996 – ks. Kazimierz OKUSZKO (a)

1996-2000 – ks. J;zef BULKO (a)

2000-2002 – ks. Pawe; KUBIKI (SCJ)

2002-2004 – ks. Jerzy NOCUJ (SCJ)

2004 – na terenie parafii istniej; kaplice w miejscowo;ciach: Bia;aje, Koz;owszczyzna (murowana na cmentarzu), Nowodrukck (dom), Huta (dom). Do parafii nale;y miasteczko Woropajewo wraz z miejscowo;ci: Fierki, Miadzie;ka, ;winica, Wasilewszczyzna, Huta, Halbaja, Alichwiary, Rogowski, Kunickie, Tuzbica, Szymanowszczyzna, Kazimirce, Motwiki, Ba;aje, Dubrowo, Jasiuki, Bia;e, Czarne, Rude, ;azowiki, Prusy, Szczotki, Mosty, Osinogorodok, Piskuny, Wieraciei, Czujki.
ответить

2009-03-19 Костёл (деревня Груздово. Поставский район, Витебская область)

Gruzdowo (Груздава) – parafia p.w. Podwy;szenia Krzy;a

1618 – budowa drewnianej ;wi;tyni staraniem parafian.

1863 – kaplice Hruzdowo w parafii ;uczaj.

1872 – kaplica na cmentarzu, po;o;ona w parafii ;uczaj.

1928-1934 – ks. Jan S;AWI;SKI (p)

1934 – parafia liczy 3470 kat.

1935-1936 – ks. Norbert BUDZI;AS (p)

1936-1938 – ks. Gedymin PILECKI (p)

1938 – parafia w dekanacie nadwilejskim, kaplica w miejscowo;ci Kubarki

1999 – budowa obecnej murowanej ;wi;tyni

1999-2003 – ks. Krzysztof SI;KOWSKI (SCJ), doje;d;a z Postaw

2001 – konsekracja ko;cio;a przez bp. W. Blina

2003-2004 – ks. Andrzej WODNIAK (SCJ) doje;d;a z Postaw.

2004 – do parafii nale;; miejscowo;ci: Gruzdowo, O;arowo, O;arce, Packowicze, Gajuci, Po;arcy, ;aszkowo, Kowali, Wiesztorty, Kurdy, Daszczlanki, Soko;y, Rylki, Simony, Zabo;ocie, ;elazowszczyzna, Sli;owo, P;aksy.
ответить

2009-03-19 Костёл Святого Яна Крестителя (местечко Камаи. Поставский район, Витебская область)

Kamaje (Камаі) – p.w. ;w. Jana Chrzciciela

XVII-XX w. – w diecezji wile;skiej

1603-1606 – budowa murowanej z kamienia ;wi;tyni, fundacji Jana Radomina-Dysiackiego.

1630-1675 – ks. Samuel RADKOWSKI (p), 1675 – ks. J;zef Wr;blewski (w)

1653 – podymne z plebani od 32 dom;w wynosi;o 48 z;p.

XVII w. - spalenie ;wi;tyni,

1669 – parafia w dekanacie ;wirskim (Synod Sapiehy).

1673 – podymne z plebani pobierano od 17 dom;w.

1673 – konsekracja ko;cio;a przez bp. S;upskiego.

1675 – wizytator zapisa;: „ko;ci;; murowany, wielki, sklepienie w ch;rze w czasie naj;cia zniszczone”.

I po;. XVIII – po ponownym zniszczeniu ko;cio;a nast;puje jego przebudowa

1726-1736 – ozdobienie ko;cio;a malarstwem ;ciennym

1744 – parafia w dekanacie ;wirskim, nale;a; do niej filialny ko;ci;; w Olechniszkach. Na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: Komaie, Syrynczany, Dombrowszczyzna, Szwakszty, ;ukowszczyzna, Ciabuty, Dziakiszki, Nahowszczyzna, Jarzewo, Ma;kowicze, Rybszczyzna, Raduta, Surwiliszki, Swirki, Cucki, Rosaliszki, Romaszkiewicze, Ockiewicze, Mularze, Czerniata.

1778 – dobudowa kaplicy i krypty

1781 – parafia w dekanacie ;wirskim licz;ca 4840 kat.

1789-1790 – ks. Jan WALENTYNOWICZ (p)

1790-1791 – ks. Tadeusz SULISTROWSKI (p), 1790-1791 – ks. Stanis;aw Fonwetten (c), 1790-1791 – ks. Ludwik Iwanowski („ex profesor szko;y z Postaw”), 1790-1791 – ks. Antoni Bagi;ski (alt), 1790-1791 – o. Dominik od ;w. Benona OCD (kaplica Syrenczany przy dworze).

1790 – w szpitaliku 17 ubogich.

1834-1857 – ks. Zygmunt CHO;CHOWSKI (p)

1859-1863 – ks. Antoni DAWROWSKI (a), 1859-1863 – ks. Stanis;aw Strzelecki (w).

1860 – parafia w dekanacie ;wiecia;skim diecezji wile;skiej, 5363 kat., kaplica: Szylwa.

1861 – przebudowa ;wi;tyni i konsekracja przez bp. S. Krasi;skiego.

1863 – parafia liczy 2296 kat.

1871 – parafia w dekanacie ;wi;cia;skim, licz;ca 5500 kat., kaplica: Szilwa.

1871-1872 – ks. Maciej PIOTROWSKI (p), 1871-1872 – ks. Anzelm Noniewicz OST (w)

1880 – parafia dekanatu ;wi;cia;skiego, liczy 7065 kat. zamieszka;ych w 3440 domach (M = 3481, K = 3584), kaplice w miejscowo;ciach Szylwa i Olechniszki. W tym czasie miasteczko b;d;c w;asno;ci; Celiny Czechowiczowej liczy;o ok. 600 mieszka;c;w.

1889-1899 – ks. Jan DAUKSZA (p), 1890 – ks. Jan Gawdeszla.

1892 – parafia w dekanacie ;wi;cia;skim, liczy 6516 kat.

1910 – parafia liczy 5998 kat., kaplice: Szylwa, Olechniszki, Kamajsk (cm.).

1922 – (25.02) zmar; ks. Aleksander DZIEDZIULSKI

1929-1930 – ks. Stefan Kiwi;ski (w)

1925-1989 – archidiecezja wile;ska

1932-1934 – ks. Czes;aw Jankowski (w)

ok. 1931 – parafia liczy 7156 kat.

1937-1940 – ks. Aleksander ;OSZKIEWICZ (p), 1937-1938 – ks. Zygmunt Szewczyk (w), 1939-1940 - ks. Jan Laski (w).

1938 – parafia w dekanacie ;wi;cia;skim, kaplice w miejscowo;ciach: Kamaje, Szy;wa, Olechniszki, Serenczany

1940 – (VI-X) – ks. Jan LASKA (p.o)

1940-1942 – ks. Piotr W;CKIEWICZ (p) ,

1985 – restauracja ko;cio;a z fundusz;w pa;stwowych i zwr;cenie ;wi;tyni wiernym

1990-2008 – odrodzenie religijne
k. XX w. – kradzie; obrazu Matki Bo;ej.

1997-2000 – ks. Czes;aw KUCMIERZ SCJ (p), ks. Marek Kazimierczak SCJ (w)

2002-2004 – ks. Jacek HUTMAN (p). Filialna kaplica w Miegunach.

2004 – do parafii nale;; miejscowo;ci: Kamaje, Jodowce, Filipowce, Leonki, Karalinowo, Koniebicze, Wiezowszczyzna, Nogowszczyzna, Bucewicze, Pniewo, Leonowicze, Kruki II, Ockowicze, Norkowicze, Mincewicze, Ciabuty, Mulary, Czygeli, Jankowicze, Kruki I, stacja Hudociszki, Storguny, Sakuny, Bogdziuny, Jankiszki, Giejbowicze, Mirkliszki, Grodzie, Gwozdowicze, ;apuny, Daniewce, ;opuci, Nowosio;ki II, Skarp;wka, Podwiszniak, Maracze, Rusaki, ;owce, ;yguny, Micniany, Romejki, Dubrowszczyzna, ;odosi, Mieguny, Tropszewicze, Soranczany, Wostoczna, Dziewguny, Romaszkowicze, ;arckie.
ответить

2009-03-19 Костёл Святого Тадеуша (деревня Лучай. Поставский район, Витебская область)

;uczaj (Лучаі) – parafia p.w. ;w. Tadeusza

XVIII w. – w diecezji wile;skiej

1744 – kaplica na terenie parafii Duni;owicze.

1755 – pierwsza fundacja parafii

1766-1820 – klasztor jezuit;w

1766 – (26.05) El;bieta z Ogi;skich Puzynina wydzieli;a sumy na prowadzenie misji jezuickich w ;uczaju, daj;c dom na rezydencje zakonn; i place pod budow; ko;cio;a oraz 160 ty;. z;p.

1766-1767 – misjonarzem o. J;zef Smykowski SJ.

1767-1768 – misjonarzem o. Ignacy Puzyna SJ i 1767-1768 - misjonarzem o. Micha; Butler SJ.

1768-1769 – misjonarzem o. Miko;aj Racewicz SJ i 1768-1769 – misjonarzem o. Adam Rakowski SJ.

1769-1774 – superiorem o. W;adys;aw Go;aszewski SJ

1770 – opr;cz prze;o;onego mieszka tu 5 misjonarzy

1776 - budowa dla jezuit;w ko;cio;a z fundacji Tadeusza Ogi;skiego oraz bp. Puzyna.

1772 – rezydencja jezuit;w, gdzie mieszka;o 8 kap;an;w.

1773-1774 – misjonarzem o. Antoni Rymkiewicz SJ.

1777 - konsekracja ko;cio;a przez bp. F. Towia;skiego; ;wi;tynia konsekrowana p.w. ;w. Tadeusza, ;w. Ignacego, ;w. Ksawerego.

1779-1782 – ks. Miko;aj B;DZKOWSKI (p)

1781 – parafia w dekanacie po;ockim, liczy 2436 kat. , plebanie stanowi; drewniany klasztor pojezuicki.

1798-1849 – parafia diecezji mi;skiej

1803-1804 – ks. J;zef BACZKOWSKI (p), wikarym – ks. greko-katolicki.

1830 – ks. J;zef HRYNIEWICKI (p, dz.)

1842 - parafia liczy 4359 kat.

1843 – ks. Tomasz PALEWICZ (a), ks. Micha; Piotrowicz (w).

1849-1925 – parafia diecezji wile;skiej

1859-1872 – ks. Seweryn CHALIMOWICZ (a), 1859-1860 – ks. Edward Gajewski,

1863 – parafia liczy 4435 kat., kaplice ;uczaj i Hruzdowo.

1866 – w miasteczku ;uczaj mieszka 58 katolik;w.

1871-1872 - ks. Abdon ANDRZEJKOWICZ (a)

1872 – parafia w dekanacie nadwilejskim, liczy 4893 kat.; kaplice ;uczaj (cm), Hruzdowo (cm.).

1881 – parafia liczy 5222 kat.

1889-1892 – ks. Jerzy MOCZULSKI (p)

1889 – parafia liczy 5619 kat., kaplice ;uczaj i Hruzdowo.

1892 – parafia w dekanacie nadwilejskim, liczy 6671 kat.

1901-1902 – ks. Lubomir GADON (p)

1910 – parafia liczy 6525 kat., kaplice: ;uczaj i Hruzdowo.

1925-1989 – parafia arch.diecezji wile;skiej

1933-1934 – ks. Boles;aw MACIERJOWSKI (a)

1934 – ks. W;adys;aw Sadowski, parafia liczy 6455

1938 – ks. Piotr BRUKWICKI (a)

1940-1948 – ks. ROMEJKO

1948 – ks. Czes;aw BARY;SKI

1971 - zamkni;cie ko;cio;a z przeznaczeniem na hurtownie metalu.

1989-2008 – odrodzenie religijne

1990 – (16.03) zwrot ko;cio;a

1992 – ks. Krzysztof PO;ARSKI (z Duni;owicz)

1994 - ks. Jan Masin SVD (z Duni;owicz)

1995-1999 – ks. Piotr Wr;bel (z Duni;owicz)

2003-2004 – ks. Jan Pugaczow .

2004 - do ko;cio;a nale;y te; filialna kaplica w Nowosi;;kach. Teren parafii obejmuje miejscowo;ci: ;uczaj, Lisice, Daszki, So;owucha, Kalin;wka, Gawry;owicze, Wasiewicze, Ciuncy, Dziemiasze, Stary Dw;r, Kr;tki, Karpowicze, Nowosi;;ki, Czyszkowszczyzna, Srejciewo, Siniewo, Bogdanowo, Puch;wka, Ciesza;owo, Kodziewicze, Kowzany, Rudziewicze.

2007-2008 – ks. Miko;aj LIPSKI (p)
ответить

2009-03-19 Костёл Святого Андрея Апостола (местечко Лынтупы. Поставский район, Витебская область)

;yntupy (Лынтупы) – parafia p.w. ;w. Andrzeja Aposto;a

1495-1700 – pierwotna ;wi;tynia

1495(1459) – budowa pierwszej drewnianej ;wi;tyni przez Andrzeja Dowgie;owicza, wojewod; wile;skiego.

1640 - z fundacji Aleksandra Czarnickiego wybudowano przy ko;ciele murowana kaplice i fundowano nowy dzwon.

1653 – podymne z plebani od 7 dom;w wynosi;o 10 z;p. 15 gr.

1669 – parafia w dekanacie ;wirskim (Synod Sapiehy).

1673 – podymne z plebani pobierano od 1 domu.

1674 – wizytator zapisa;: ko;ci;; „drewniany pi;kny, niema pro-boszcza, zarz;dza ksi;dz ze ;wi;cian”.

1700-1914 – nowy ko;ci;;

1700 – fundacja nowego ko;cio;a przez Jana W;adys;awa Brzostowskiego, kasztelana trockiego.

1744 – parafia w dekanacie ;wirskim, na terenie parafii wyliczono 80 miejscowo;ci.

1781 – parafia w dekanacie ;wirskim, liczy 4170 kat.

1790-1791 – ks. Bart;omiej PIETRASZKIEWICZ (p), 1790-1791 – ks. Micha; Jurkowski (c).

1817 – restauracja ko;cio;a.

1850 – w ko;ciele 3 o;tarze w g;;wnym ;askami s;yn;cy obraz Wniebowzi;cia NMP, przy ko;ciele Altaria (z 1640 r.), szpital dla ubogich.

1851 – ks. Rauba

1859-1860 – ks. Wincenty SZAWLEWICZ (c), 1859-1860 – ks. Jan Jakszewicz (w)

1860 – parafia w dekanacie ;wi;cia;skim diecezji wile;skiej, 4747 kat., filia: R;wnopole, kaplica: Polesie.

1864-1898 – ks. J;zef ROUBO (p), 1871-1872 – ks. Tadeusz Kar;o (w), 1889 – ks. Jaros;aw Bejnarowicz (w)

1871 – parafia w dekanacie ;wi;cia;skim, licz;ca 4900 kat.

1892 – parafia w dekanacie ;wi;cia;skim, liczy 6878 kat.

1899-1911 – odbudowa ;wi;tyni

1907 – ks. Albin JAROSZEWICZ

1910 – parafia liczy 5435 kat.

1914-2008 – obecny ko;ci;;

1914 – (30.11) po;wi;cenie nowego ko;cio;a, zbudowanego z fundacji J. Byszewskiego i parafian

1931 – parafia liczy pow. 7000 katolik;w.

1928-1934 – ks. Micha; DALINKIEWICZ

1935-1938 – ks. Kazimierz SZY;EJKO (p), 1937-1938 – ks. Witold Bronicki (w), 1938-1946 – ks. J;zef Pakelnis (emer.)

1938-1939 – ks. Ignacy OLSZA;SKI (p)

1945-1949 - ks. Ryszard GRZEGORCZYK SAC (p),

1959 – (19.12) zamordowanie ks. Proboszcza przez nieznanych sprawc;w.

1959-1987 - ks. Lucjan PAWLIK (MIC), dojazdy z Zadoro;a.

1988-1994 - ks. Jan SZUTKIEWICZ

1994-2000 – ks. Czes;aw KUCMIERZ (p), ostatnio przy parafii nie by;o kap;ana doje;d;a; z Kamai.

2001-2008 - ks. Pawe; KNUREK.

2004 – na terenie parafii istnieje kaplica w miejscowo;ci Polesie; obszar parafii obejmuje miejscowo;ci: ;yntupy, Abramowszczy-zna, A;urajci, Bieleniszki, Wiardaszyszki, Woskowszczyzna, Wajszkuny, Wysokie, Gajluny, Giruci, Domuci, ;aki, Zalesie, Ignaciszki, Kobylniszki, Kojry, Ma;laniszki, Naruszyszki, Piesz-kowce, Po;chuny, Romaniszki, Rynkiany, ;wirduny, Sta;czyki, Subocze, Trobuciszki, Czopaniszki, Szudowce, Jownieliszki, Jonaniszki, Syoniszki, Sobo;ki, Sie;kiszki, G;rnica, Kowale.
ответить

2009-03-19 Костёл Тела Господня (деревня Крошин. Барановичский район, Брестская область)

Kroszyn (Крошын) – parafia p.w. Bo;ego Cia;a

1442-1748 – „pierwsza” ;wi;tynia (diecezja wile;ska)

1442 – fundacja ko;cio;a staraniem Jerzego Hojcewicza

1453 – konsekracja ko;cio;a p.w. N. Sakramentu Cia;a i Krwi Pa;skiej i ;w. Jerzego przez bp. Micha;a Dzie;gowicza.

1653 – podatek „podymne” z d;br pleba;skich wynosi; 100 z;p. 15 gr. (pobierany z 67 dom;w).

1669 – parafia w dekanacie nowogr;dzkim

1673 – podatek „podymne” pobierany od 17 dom;w)

1689-1692 – ks. Bogus;aw WO;K (p), 1689-1692 – ks. Jan Hryniewicz (w),

1696 – o. Bonawentura Wo;k OFM (prefekt).

1744 – parafia w dekanacie S;onimskim.

1748-1816 – „druga” ;wi;tynia (diecezja wile;ska)

1748-1749 – ks. KARMAZYNOWICZ (p)

1749 – wybudowanie nowej ;wi;tyni staraniem ks. Karmazynowicza.

1781 – parafia w dekanacie s;onimskim, liczy 1409 kat.

1790-1791 – ks. Karol MALINOWSKI (p)

Ok. 1799 – po;ar ko;cio;a i zbudowanie tymczasowej „szopy”

0k. 1809-1818 – ks. Wojciech MAGNUSZEWSKI

1810 – staraniem proboszcza powsta;a szko;a,

1817 – rozebranie starego ko;cio;a z powodu staro;ci.

1818-1917 – „trzecia” ;wi;tynia (diecezja wile;ska)

1818-1820 – ks. Wojciech MAGNUSZEWSKI

1818 – budowa ;wi;tyni staraniem ks. W. Matuszewskiego

1820 – wizytacja dziekana nowogr;dzkiego, stwierdza, ;e przy plebani istnieje szko;a gdzie uczy;o si; 91 os;b (62 ch;opc;w, 29 dziewcz;t)

1833 – konsekracja ko;cio;a przez bp. B. K;;giewicza.

1835-1864 – ks. Piotr RALCEWICZ (p) , 1862-1863 – ks. Mi-cha; Jasiewicz (w)

1863 – parafia liczy 1800 kat.

1865 – do;;czenie do parafii Kroszyn ko;cio;a w Stwo;owiczach, jako „kaplica”.

1868 – widok ko;cio;a namalowa; rysownik N. Orda.

1871-1872 – ks. Benedykt SZPAKOWSKI (a),

1872- parafia w dekanacie nowogr;dzkim liczy 2681 kat., kaplice: ;elaznicka, Gacicka, Arabinowszczy;ska.

1884 – posadzenie d;b;w przez dawnych filaret;w: I. Domejko i E. Ody;ca; miejsce po;wieci; miejscowy ks. Proboszcz.

1886 – parafia liczy 3025 kat., kaplice: Kroszyn (cm), Hacieszcze, ;ela;nica, Arabinowszczyzna.

XIX w. – parafia przejmuje cz;;; obszaru parafii Stwo;owickiej , istniej; tu kaplice w miejscowo;ciach ;ela;nica, Haciszcze, Arabinowszczyzna, Stajki.

1900-1907 – ks. Bronis;aw STEFANOWICZ (a)

1907 – parafia w dekanacie nowogr;dzkim, liczy 3310 kat., kaplice: Zelieznicy (cm.), Haciszki, Arbinowszczyzna.

Ok. 1910-1912 – ks. BO;TU;

Ok. 1914-1919 – ks. Albin ROJSZA (p)

Ok. 1915 – zniszczenie ko;cio;a i wyjazd ks. A. Rojszy do Juszkiewicz.

1917-1925 – „czwarta” ;wi;tynia (diecezja mi;ska)
1920 - budowa murowanego ko;cio;a w maj;tku Radziwi;;ow na miejscu poprzedniego ko;cio;a.

1921-1927 – ks. Janusz ZNOSKO, mieszka; w Juszkiewiczach

1922 – parafia w dekanacie stwo;owice diecezji mi;skiej.

1925-2009 – „czwarta” ;wi;tynia (diecezja pi;ska)

1925-1929 – ks. Antoni SZYSZKO

1939-1941 – ks. Karol ;URAWSKI (p)

Po 1945 – zabranie ko;cio;a, w jego wn;trzu umieszczono muzeum ko;chozu „Pabieda” z ekspozycj; dotycz;c; poety P. Bagryma.

1988 – zwrot ;wi;tyni zarejestrowanemu Komitetowi Ko;cielnemu

1990 – ks. Andrzej ZAJ;C

1992 – ponowne zarejestrowanie Ko;cielnego Komitetu

1996-2007 – ks. Jan GLINKA SVD

2006 – parafia liczy ok. 150 os;b zamieszka;ych we wioskach Kroszyn, Prydatk;w, Stary Dw;r, Zalubicz.

2007 – wizytacja biskupia – bp. K. Wielikosielec.
ответить

2009-03-19 Костёл Благовещения Деве Марии (город Ганцевичи. Ганцевичский район, Брестская область)

Hancewicze (Ганцавічы) – parafia p.w. Nawiedzenia NMP

XVIII-XIX – pierwotna ;wi;tynia

1645 – na terenie dzisiejszej parafii w miejscowo;ci Budcza po-wsta;a pierwsza ;wi;tynia

1773 – ;wi;tynia p.w. ;w. Antoniego w Hancewiczach

ok. 1834 – zabranie ;wi;tyni na cerkiew

XIX/XX w. – odrodzenie parafii

1900-1922 – ks. Apolinary TARNOG;RSKI (a), 1920 – ks. Stanis;aw Mosiewicz

1900 – budowa nowego ko;cio;a p.w. Zwiastowania NMP.

1921 – vacat, by;a to filia parafii Nied;wiedzica, kaplice: Krukowice i Jasieniec.

1921-1922 – budowa drewnianej kaplicy (przy ul. Ko;cielnej)

1922-1926 – ks. Stanis;aw SIEDLAR (a),

1922 - filia parafii Niedzwiedzica w dekanacie lachowickim diecezji mi;skiej, kaplice: Kruchowicze i Jasieniec.

1926 – ks. Dionizy BECZKOWSKI

1927 – ks. Boles;aw RUTKOWSKI (zast;pstwo)

1927-1930 - ks. Apolinary TARNOG;RSKI

1930-1932 – ks. Kazimierz TUMI;OWICZ

1933-1936 – ks. Franciszek SMARZSZEWSKI

XX w. – nowa ;wi;tynia

1934 – pocz;tek budowy murowanej ;wi;tyni

1936-1939 – ks. Wac;aw ;OZOWSKI (p)

1939-1940 – ks. S. KUREK (p)

1940-1945 – ks. Wac;aw ;OZOWSKI 1942 – ks. W;adys;aw Warchapowicz (w)

1954/1955 – rozebranie ;wi;tyni przez komunistyczne w;adze i budowa w tym miejscu Domu Kultury, w plebani umiejscowiono redakcje gazety.

XX/XXI – odrodzenie po czasach komunizmu

1985 – organizacja ;ycia religijnego przez ks. Wac;awa Piatkowskiego (z Nied;wiedzicy)

1987 – rejestracja ko;cielnego Komitetu (o. Kazimierz Wielikosielec OP)

1988-1992 – starania o rejestracje wsp;lnoty parafialnej (zatwierdzenie 30.04.1992 r.), z pos;uga doje;d;ali kap;ani: ks. Aleksander Wyszy;ski (z Lachowicze), ks. Tadeusz Wo;as (z Lachowicze), ks. Micha; Ko;odziej TChr (z Nied;wiedzicy)

1993-2000 – ks. J;zef WOJDA SChr (p)

1994 – (31.05) - po;wi;cenie placu pod budow; ;wi;tyni przez abp. K. ;wiatka,

1998 – (28.08) – konsekracja ;wi;tyni ks. kard. K. ;wi;tek
ответить

2009-03-19 Костёл Святой Троицы (деревня Ишкольдь. Барановичский район, Брестская область)

Iszko;dz (Ішкалдзь) – parafia p.w. Przenaj;wi;tszej Tr;jcy.

1450 – ko;ci;; zbudowany na miejscu dawnego poga;skiego sanktuarium.

1471-1472 – fundacja ko;cio;a przez Miko;aja Niemir;

k. XVI w. – zabranie na zb;r kalwi;ski

1641 – zwr;cenie ;wi;tyni katolikom przez Radziwi;;;w

1650 – budowa nowego dachu, dokonana staraniem proboszcza

1653 – podatek „podymne” z d;br pleba;skich wynosi; 22 z;p. 15 gr. (pobierany z 15 dom;w)

1654-1660 – zniszczenie ko;cio;a i parafii

1669 – parafia w dekanacie nowogr;dzkim

1673 – podatek „podymne” pobierany od 5 dom;w)

1674 – wizytator wspomina;: „ko;ci;; murowany, wielki”.

1744 – parafia w dekanacie Nowogr;dzkim, z fili; Zausze. Do parafii nale;a;y miejscowo;ci: Isko;d;, Pietkiewicze, Makasze, Janczyce, Studzian, Zuchowicze, Wosicy, Do;matowicze, Ostaszyn, Usaki, Po;onka, Dudzicze, ;ysica.

1781 – parafia w dekanacie nowogr;dzkim, liczy 1198 kat.

1790 – w parafii istnieje szpital dla ubogich gdzie mieszka 10 os;b.

1818 – ks. Walerian Za;mi;ski (kan.) (proboszcz poszukuje ;rodk;w na remont ko;cio;a, b;d;cego w;asno;ci; Radziwi;;;w)

1866 – cerkiew

1917-1918 – ks. J;zef OLSZEWSKI (p) (mieszka w Po;oneczce)

1918 – (17.02) po rewindykacji ;wi;tyni przez katolik;w dokonano konsekracja.

1918-1919 – ks. Wincenty ;OTAREWICZ (p)

1919-1922 – ks. Micha; DALEKI (p, dz.)

1922 - parafia w dekanacie sto ;owickim diecezji mi;skiej.

1924-1945 – ks. J;zef KURY;;OWICZ (p)

1928 – konsekracja ;wi;tyni

Po 1945 – wraz z wyjazdem cz;;ci parafian i proboszcza w;adze rozpocz;;y represje i zabroni;y odprawiania nabo;e;stw w ko;ciele. Protesty ludzi uniemo;liwiaj; wywiezienie sprz;tu liturgicznego i zamienienie ;wi;tynia na magazyn.

1946 – wyjazd proboszcza ks. J. Kury;owicza do PRL.

1956-1984 – ks. Jerzy ROSIAK (opieka z Po;oneczki)

1969 – decyzja w;adz sowieckich o zamkni;ciu ;wi;tyni

1978 – ponowne otwarcie ;wi;tyni dla wiernych.

1984-1990 – o. Kazimierz WIELIKOSIELEC OP, proboszcz otoczy; opiek; duszpastersk; wakuj;ce parafie w miejscowo;ciach: Juszkowicze, Horodziszcze, Stalawicze, Po;oneczka, Nowy ;wier;e;, Horodzieja, Kareliczy, Mir, Hancewicze.

1991-1996 – ks. Bogdan Kry;ski

1996-2008 – ks. Maciej SZMYTOWSKI TChr

1998 (VI) – nawiedzenie parafii przez nuncjusza abp. D. Hruszowskiego

2003 – (21.09) po;wi;cenie dzwon;w (Zygmunt i August)
ответить

2009-03-18 Костёл Святого Станислава (город Могилёв. Могилёвский район, Могилёвская область)

Karmelici trzewiczkowi - p.w. Wniebowzi;cia NMP (1633-1783); katedra p.w. ;w. Stanis;awa (1783-2009)

1633-1641 – fundacja klasztoru

1633 – (10.09) fundacja klasztoru karmelit;w trzewiczkowych (od klasztoru w Bia;yniczach), z pozwoleniem udzielonym przez kr;la W;adys;awa IV i zgoda bp. A. Wojno na budow; ko;cio;a.

1634 – prokuratorem o. LUDWIK Roxolan OCarm

1635 – prokuratorem o. STANIS;AW Pachowski OCarm

1636-1638 – prokuratorem o. HIERONIM Jab;kowski OCarm

1636 – fundacja pierwszej drewnianej ;wi;tyni dla karmelit;w.

1638 – prokuratorem o. GABRYIEL Colensis OCarm

1641-1738 – konwent i ko;ci;; drewniany

1641-1649 – przeorem o. SAMUEL Karlicki OCarm

1841 – erygowanie konwentu, mieszka tu 7 zakonnik;w (4 kap;a-n;w i 3 braci laik;w).

1652 – przeorem o. KONSTANTY OCarm

1653 – podymne z d;br klasztornych wynosi 7 z;p. 15 gr. (5 do-m;w).

1654 – zniszczenie miasta i ;wi;ty; przez wojska moskiewskie

1655 – prze;o;onym o. GABRYIEL Colensis OCarm

1664 – prze;o;onym o. SERAPHION Korbaszewicz OCarm

1667-1670 – przeorem o. GERARD Kwieci;ski OCarm

1674 – przeorem o. JAN Gutkowski OCarm

1684 – przeorem o. ANTONI Grosman OCarm

1708 – w po;arze miasta spaleniu uleg;a ;wi;tyni;

1717-1720 – przeorem o. WAC;AW Smole;ski OCarm

1720 – przeorem o. MACIEJ Bordowicz OCarm

1729-1730 – przeorem o. JAN Stawi;ski OCarm

1730-1731 – przeorem o. J;ZEF Woyna OCarm

1733 – przeorem o. ELIZEUSZ Podrez OCarm

1738-1783 – konwent i ko;ci;; murowany

1738 – pocz;tek budowy murowanej ;wi;tyni, w stylu barokowym

1742 – przeorem o. WAC;AW Giglowski OCarm

1752 – zako;czenie budowy ;wi;tyni

1757-1759 - przeorem o. ELIZEUSZ Podrez OCarm

1762-1763 – przeorem o. ANIO; Lipkowski OCarm

1763-1766 – przeorem o. JANUARY Szwabowicz OCarm

1765 – konsekracja ;wi;tyni przez bp. F. Zienkowicz

1765-1767 – przyozdobienie wn;trza freskami (A. Ga;awecki, P. Piatrowski)

1769-1770 – przeorem o. SZYMON Po;arski OCarm

1770-1773 – przeorem o. KAROL Michalski OCarm

1773-1774 – przeorem o. MARIAN Stacewicz OCarm

1774 – konwent karmelit;w trzewiczkowych prowincji litewsko-ruskiej (p.w. ;w. Jerzego m;czennika), liczy; 12 zakonnik;w (8 kap;an;w, 2 kleryk;w, 2 braci laik;w).

1777-1781 – przeorem o. FRANCISZEK G;owacki OCarm

1783 – wyznaczenie przez nuncjusza budynku ;wi;tyni na katedr; archidiecezji mohylewskiej.

1784 – w klasztorze umieszczono seminarium, karmelici pozostali przy ko;ciele jako spowiednicy, kaznodzieje i prefekt ko;cio;a katedralnego.

******

1783-1810 – katedra w Rosji (barok)

1783 – (15.04) potwierdzenie przez papie;a (nuncjusz Archetti) przej;cie ko;cio;a karmelita;skiego jako katedr; dla nowo utworzonej archidiecezjo mohylewskiej.

1783 - staraniem bp. St. Bogusz-Siostrze;cewicza przebudowano fasad; ko;cio;a w stylu klasycystycznym i zmieniono o;tarz g;;wny na ;w. Stanis;awa bp.

1784 – na;o;enie paliusza arcybiskupiego i ustalenie archikatedy.

1784-1801 – ks. bp. Jan Benis;awski (SJ), biskup koadiutor

1793 – synod diecezjalny dla Arch. mohylowskiej

1799 – nadanie przywileju purpury dla arcybiskup;w mohylewskich

1810-1873 – katedra w Rosji (klasycyzm)

1810 – po;ar ko;cio;a i jego przebudowa

1825-1844 – przy katedrze pracuj; jako prefekci OO. Karmelici.

1849 - biskup mohylewski mieszka; tu do 1849 r., p;;niej urz;dowa; w Petersburgu.
1850-1880 – ks. Ignacy Renier (m),

1859 – ks. Lucjan GODLEWSKI (p)

1864-1866 – ks. Stefan Denisewicz (kat), 1867-1876 – ks. Felicjan Kochanowski (pref)

1860 – uzupe;nienie fresk;w (artysta malarz Fiest)

1864 – przeniesienie do ko;cio;a obrazu ;w. Antoniego (po zamkni;ciu ;wi;tyni „pobernardy;skiej”), jaki licznie gromadzi wiernych na odpustach

1873 – decyzja papie;a katedra zostaje przeniesiona do Petersburga.

1872-1905 – parafia „katedralna” (do 1905 r.)

1872 – erygowanie parafii przy katedrze.

1872-1873 – ks. JANUSZKIEWICZ (p)

1874 – parafia liczy 2300 kat., kaplice Mohylew (cm), Bieklemiszewa, Mohylew Mariawitki.

1870-1880 – ks. Pawe; Twarowski (w, pref.)

1873-1876 – ks. Stefan DENISEWICZ (p, dz.), 1874-1876 – ks. Benedykt Andruszkiewicz (w), 1876-1880 – ks. Aleksander Misiewicz (pref), 1878-1880 – ks. Adam Jasi;ski (w),

1876-1880 – ks. Pawe; PODG;RSKI (p, dz.)

1881 – parafia liczy 2300 kat.

1892-1905 – ks. Piotr ZIELI;SKI (a)

1905-1918 – parafia „katedralna” (po 1905 r.)

1905-1912 – ks. Piotr ZIELI;SKI (p, dz.), (7 lat pracy) - ks. Graszys (w), 1906 - ks. Jan Troingo (w), 1905-1907 – ks. W;a-dys;aw Mi;wi;ski (w), 1906-1907 – ks. Franciszek Kowalew-ski (w), 1903-1907 – ks. J;zef Hrucki (pref).

1907 – parafia w dekanacie mohylewsko-horeckim liczy 2976 kat., filie: ;wieci;owicze (1906 – ks. W;adys;aw Miezwi;ski), Zawjed.

1910 – po;ar ;wi;tyni i przebudowa wn;trza w stylu klasycystycznym

1912-1918 – ks. Eugeniusz ;WI;TOPE;K-MIRSKI (p), 1913-1917 – ks. Jerzy Prytu;;o (w), 1915-1916 – ks. Micha; Jodakas (w), 1917 – ks. Polikarp Maciejewski (w)

1918 – parafia liczy 3030 kat.

1918 – (02.02) aresztowanie proboszcza ks. ;wiatope;k-Mirskiego, i zamordowanie dnia 28.02.1918 r.

1918-1941 – w czasach ateizacji w ZSRR

1918-1919 – ks. Jerzy BE;OHO;OWY (p, dz.) , 1917-1920 – ks. Polikarp Maciejewski (w)

1919 – aresztowanie proboszcza i wypuszczenie w 1920

1920-1921 – ks. J;zef BIE;OHO;OWY (p, dz.)

1921 – ponowne aresztowanie proboszcza ks. J. Bie;oho;owy (wi;ziony do 1923).

1921 – ks. Antoni Jarmo;owicz

1923-1928 – ks. J;zef Bie;oho;owy, 1926 – ks. bp. Boles;aw Slonskas

1928-1930 – ks. Piotr AWG;O (p)

1930 – ks. Witold Paszkiewicz

1930-1937 – ks. Piotr AWG;O

1931 – parafia liczy 1000 kat.

1935 – zamkni;cie ;wi;tyni

1941-1989 – po II wojnie ;wiatowej
1941-1944 – ko;ci;; otwarty dla wiernych,

1941-1947 - ks. Mieczys;aw Ma;ynicz (p) ,
1946 – zabranie ;wi;tyni i przeznaczenie na sk;ad

1947 – aresztowanie proboszcza ks. M. Ma;ynicz.

1962-1986 – Archiwum Pa;stwowe Obwodu Mohylewskiego

1990 -2008 – odrodzenie religijne (w R B)

1989-1999 – ks. W;adys;aw BLIN (p)

1990 – odzyskanie ;wi;tyni przez wiernych i rozpocz;cie remont;w

1991 – przywiezienie relikwii B;. Bronis;awy Lament

1996 (13.07) – rekonsekracja ;wi;tyni, kard. K. ;wi;tek.

2000-2008 - ks. Roman FOKSI;SKI (p), inni duszpasterze: 2000 - ks. Konstanty Karaka (w)

2006 – (26.11) nawiedzenie katedry przez ks. kard. Zygmunta Grocholewskiego.

2008 – uroczysto;ci ku czci 90 rocznicy m;cze;skiej ;mierci ks. ;wiatope;k-Mirskiego, w jakich abp. T. Kondrusiewicz ods;oni; tablice ku o pomordowanych kap;anach
ответить

2009-03-18 Кляштор кармелитов (деревня Княжицы. Могилёвский район, Могилёвская область)

Klasztor Karmelit;w – ko;ci;; p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

1632 – fundacja dla karmelit;w od Anny Sapie;yny z Ho;owi;skich

1643 – troska o fundacje zostaje powierzona klasztorowi w Bia;y-niczach, przez prze;om XVII/XVIII w. – istnieje tu klasztor w randze rezydencja karmelicka

1748 – o. FRANCISZEK Siehe; OCarm

1757 – wikarym rezydencji o. Eliasz Kurmin OCarm

1763 – o. ALEKSANDER Bieniecki OCarm

1768 – o. Stanis;aw Kuczewicz OCarm

1774 – klasztor (rezydencja) karmelit;w trzewiczkowych prowincji litewskiej, ko;ci;; p.w. Tr;jcy ;wi;tej, mieszka to 4 zakonnik;w (3 kap;an;w, 1 brat).

1776 – o. Aleksy Bieniecki OCarm

1781 – o. Bazyli Ordyniec OCarm

1800 – klasztor w randze konwentu

1801 – przeorem o. STANIS;AW Deszczy;ski OCarm

1803 – przeorem o. TADEUSZ Woy;niewicz OCarm

1804 – przeorem o. WINCENTY Hrehorowicz OCarm

1808 – przeorem o. ELIASZ Wojciechowski OCarm

1817 – klasztor podporz;dkowany konwentowi w Mohylewie i zarz;dzany przez tzw. prefekta katedry mohylewskiej

1830 – prze;o;onym o. MICHA; Sadowski OCarm

1841 – ko;ci;; „poklasztorny”,

1844 – „skasowany”
ответить

2009-03-18 Костёл Святого Казимира (Фарный) (город Могилёв. Могилёвский район, Могилёвская область)

Fara – p.w. ;w. Kazimierza
XVII-XVIII – wile;ska diecezja
1604 – fundacja ko;cio;a, przez Zygmunta III.
1618 – zamieszki religijne przeciw ;w. Jozafatowi Kuncewiczowi
1648 – zniszczenie miasta przez wojska kozackie
1653 – podymne z d;br plebani wynosi 97 z;p. 15 gr. (od 66 dom;w)
1669 – parafia w dekanacie orsza;skim (synod Sapiehy)
1672-1673 – ks. Jan ZDANOWICZ (p)
1673 – podymne z d;br plebani p;acono od 75 dom;w.
1673 - funkcje wikarych pe;ni; zaproszeni przez proboszcza misjonarze jezuiccy (do 1682 r.).
1673-1674 – ks. Ignacy ZDANOWICZ (p)
1674 – wizytator zapisa;: ko;ci;; spalony „tylko szopa”.
1692 – rozruchy religijne i zabicie mieszczanina Zienkowicza.
1708 – spalenie miejscowo;ci przez kozak;w.
1744 – parafia w dekanacie orsza;skim. Na terenie parafii znajduj; si; miejscowo;ci: Mohylew, Paszkow, Pieczersk, Buynicze, Daszkowka, Zadnieprzanie, Po;uykiewicze, Kirkorowka, Chociatow, Cha;kowicze (mo;liwe, ;e s; w tych miejscowo;ciach kaplice).
1773 – parafia liczy 2345 kat. , na terenie miasta w 3 klasztorach m;skich mieszka 20 kap;an;w.

XVIII-XX w. – archidiecezja mohylewska
1773 – nadanie ;wi;tyni tytu;u katedry przez w;adze rosyjskie.
1774 – (12.05) potwierdzenie przez papie;a Klemensa XIV jurys-dykcji nad katolikami w Rosji dla bp. Siestrze;cewicza
1775-1798 – ks. Cyprian ODYNIEC (p)
1782 – ingerencja carycy Katarzyny wyznacza Mohylew na sie-dzib; arcybiskupstwa dla katolik;w w Rosji.
1783 - (26.01) ks. bp. Siestrzencewicz uznany arcybiskupem
1809 – ks. Karol GEDYMIN (p)
1810 – przebudowa ko;cio;a
1829-1830 – ks. Ludwik Brynk (w)
1840-1841 – ks. Antoni Butrym.
1841 – na terenie parafii wyliczono ko;cio;y i kaplice w miejsco-wo;ciach: Mohylew, Szk;;w, Trosna, Ry;kowka, Zamosze, Fasz-cz;wka, Faszcz;wka (cm), Uh;y, Kordziejewo.
1849 – parafia dekanalna, kaplica Mohylew (cm.).
1851-1852 – ks. Stanis;aw BIA;Y (p). 1851-1852 – ks. Jacek Arciszewski OFM (w), 1851-1852 – ks. J;zef Owsiany (pref).
1852 – parafia w dekanacie mohylewskim, kaplice: Mohylew (cm), Mariawitki, i ko;ci;; Bernardyn;w (osobna parafia).
1863 – rozstrzelano w Mohylewie ks. Benedykta Bugiem, za udzia; w powstaniu styczniowym
1868-1869 – ks. Julian WASIKOWSKI (p), 1868-1869 – ks. Maciej Rosi;ski (w), 1868-1869 – ks. Felicjan Kochanowski (pref.), 1868-1869 – ks. Aleksander Misiewicz (pref.)
1869 – parafia dekanalna, licz;ca 1635 kat. Kaplice w miejsco-wo;ciach: Zareck, ;ule, Ljubuszki, Moszki, Rybcowszczyzna.
1873-1912 – ks. Mateusz ROSI;SKI (a),
1874 – parafia liczy 1179 kat. , w tym czasie w mie;cie istniej; dwie parafie katolickie (fara i katedra) ; kaplice: Zarecka, ;ile, Ljuby;, Moszki, Rubcowszczyzna.
1879-1880 – ks. Boles;aw S;awi;ski (emer.)
1878- 2 parafie licz; 2376 kat., 6 kaplic i klasztor mariawitek.
1880 – parafia liczy 1179 kat., kaplice: Zarecka, Lachowszczyzna, Go;ubi;czycy, natomiast ca;e miasto liczy ponad 40500 miesz-ka;c;w.
1907 – parafia w dekanacie mohylewsko-horeckim, liczy 2283 kat., kaplice: Mohylew (cm), Zarecze, Ljachowszczyzna, Gi;o-wie;szczyzna, Mohylew – Mariawitki.
1908-1910 – ks. Jan Troigo (kap. szk.)
1912-1913 – ks. Jan TROJNO (a)
1919-1922 – ks. Leonard GASZY;SKI (p)
1922 – ks. Eugeniusz KR;LIKOWSKI (p)
1923 – vacat, kaplica: Besczynie (p.w. ;w. Jana)
1931 – parafia liczy 3000 kat., kaplice: Zarecko, Lacjowszczyzna, Go;ubie;czyce.
ответить

2009-03-18 Костёл Святого Николая (деревня Княжицы. Могилёвский район, Могилёвская область)

Klasztor dominikan;w – p.w. ;w. Miko;aja bpa Wyznawcy

1681 – fundacja klasztoru przez Konstantego W;adys;awa Paca i jego ;ony Aleksandry z Lisowskich.

1685 – budowa klasztoru dominikan;w

1724 – dodanie funduszu ko;cielnego przez Krzysztofa Paca.

1744 – parafia Knia;yce w dekanacie orsza;skim

1750 – ubogacenie funduszu przez Antoniego M. Paca.

Ok. 1760 – pocz;tek budowy murowanej ;wi;tyni

1773 – Knia;yce, klasztor prowincji litewskiej dominikan;w, mieszka tu 8 zakonnik;w (7 kap;an;w, 1 brat). By; tu cudowny obraz NMP.

1780 – konsekracja ko;cio;a przez abp. St. B-Siestszencewicza.

1791 – zako;czenie budowy murowanego klasztoru

1807 – prze;o;onym o. KORNEL Woycewicz OP

1817 – prze;o;onym o. PIUS Adamowicz OP

1827-1830 – przeorem o. TOMASZ Mackiewicz OP

1832 – kasata klasztoru dominikan;w

1832-1835 – ko;ci;; obs;uguj; karmelici z Bielinicz.

1835 – kasata karmelit;w.

1840-1864 – ko;ci;; „podominika;ski”

1841 – ko;ci;; parafialny w dekanacie mohylewskim, z kaplicami: Bu;u;yce, Jarmo;owo, Rubcowszczyzna.

1849 – kaplica w miejscowo;ci Knia;yce, parafia Szk;;w w deka-nacie mohylewskim.

1851-1852 – ks. Bonifacy ;UKASZEWICZ (p), ks. Franciszek Wr;blewski (w).

1852 – kaplice Jasmo;owicze i Rubcowszczyzna.

1864-1940 – cerkiew prawos;awna

1864 – zamkni;cie ko;cio;a

1872 – przebudowa pod cerkiew

1998 – ko;ci;; remontowany przez instytucje pa;stwowe
ответить

2009-03-18 Костёл Святого Креста (местечко Липень (Холуи). Осиповичский район, Могилёвская область)

Cho;uj (Халуі = Ліпень)

1623 – na mocy fundacji w Bobrujsku jezuitom zlecono obs;ug; kaplicy w miejscowo;ci Cho;uj (Cho;ujska).

XVII w. – jezuici z Bobrujska op;acaj; utrzymanie kap;ana diecezjalnego przy tym ko;ciele (300 z;p. rocznie)

1762-1763 – misjonarzem o. Franciszek Bu;hak SJ

1764-1765 - misjonarzem o. Ignacy Szaszkowski SJ

1765-1766 - misjonarzem o. Stanis;aw Bohdziey SJ

1768-1769 - misjonarzem o. Andrzej Hermanowicz SJ

1773 – zamkni;cie misji wraz z kasata zakonu

1797 – budowa drewnianej ;wi;tyni p.w. ;w. Krzy;a, dokonana staraniem jezuit;w.
ответить

2009-03-18 Костёл (местечко Свислочь. Осиповичский район, Могилёвская область)

;wis;ocz (Сьвіслач)
W 1786 r. odby;a si; budowa ;wi;tyni fundowanej przez Barbar; z Zawisz;w Niezabitowskich.
1803-1804 – obs;ugiwa; ks. Mikulewicz (greko-katolik), w tym;e 1803 r. jest to parafia w dekanacie bobrujskim diecezji mi;skiej.
1842-1843 r. proboszczem o. Adam DOWEJKO OP ; nieco p;;niej w latach: 1860-1869 r. proboszczem ks. Tomasz BAGI;SKI, jako wikary pracowa; tu w 1869 r. o. Juliusz Karpp OFM; w tym czasie - 1863 r. - parafia liczy 2558 kat. , na jej terenie istnieje filialny ko;ci;; w miejscowo;ci Cho;uj (z 1799 r.). P;;niej w latach 1871-1872 r. proboszczem o. Alfons GIEDROJ; OSB , nast;pnie w latach 1895-1912 r. proboszczem ks. Kazimierz KIEDRZY;SKI (a). Nadal jest to parafia w dekanacie bobrujskim, jaka w 1907 r. liczy 2583 kat., Kilka lat p;;niej wymieniono r;wnie; inne kaplice np.:
1912 – filia Cho;uj, kaplice ;oczyn i Kazimierowo.
1920-1923 r. proboszczem ks. Teodor RY;;O; w 1922 r. nadal jest to parafia w dekanacie bobrujskim, diecezja mi;ska.
Ostatni kap;an jaki tu pracowa; to chyba w 1936 – ks. Antoni BA;KOWSKI
ответить

2009-03-17 Костёл Святого Яна Крестителя (деревня Волколата. Докшицкий район, Витебская область)

Wo;ko;ata (Ваўкалата) – p.w. ;w. Jana Chrzciciela.

1522 – pierwsza fundacja ko;cio;a.
Prawdopodobnie jest to chronologicznie najstarszy punkt admini-stracji katolickiej na terenie obecnego rejonu dokszyckiego, znany ju; w pocz. XVI wieku jako ko;ci;; parafialny. Wiadomo;ci na ten temat czerpiemy z opracowa; ko;cielnych podaj;cych t; fundacje na terenie diecezji wile;skiej w roku 1525, w jakich te; pojawia si; nazwisko Radziwi;;;w, a ;ci;lej El;biety c;rki Bogdana Sakowicza. Inne natomiast opracowania wspominaj; rok 1522, lub o dwa lata wcze;niejszy, jako czas za;o;enia parafii.

1609 – budowa nowego ko;cio;a.
Wa;nym do wyja;nienie jest te; data 1610 r. lub wcze;niejsza o jeden rok, jako czas odbudowy katolicyzmu na tych terenach.

1624 – druga fundacja parafii.
Wszystko wskazuje na to, ;e pierwsza ;wi;tynia uleg;a zniszczeniu w czasie lat reformacji, bo w dokumencie fundacyjnym z 1624 r. znajdujemy informacje podpisane przez Jana Dimitrowicza Do;mat-Isajkowskiego, podkomorzego Oszmia;skiego, kt;ry wspomina; p;;niej, ;e „nie znalaz;szy tam ko;cio;a jeno miejsce, w kt;rym sta;” .
Staraniem nowego w;a;ciciela, powsta;a druga ;wi;tynia, a niedaleko ko;cio;a zbudowa; fundator plebani; „p;ac;c ksi;dzu jurgielta i legumin; ze dworu daj;c." W akcie fundacyjnym wspo-mniano tak;e ;e darowizny dotyczy;y ko;cio;a p.w., „N Maryi P. Zwiastowania i ;w. Jana Chrzciciela," a chodzi;o konkretnie o wiosk; Wirze oraz 16 w;;k osiad;ych, ponadto Ostr;w Firkowski i po;;w ryb w jeziorze Haby. Natomiast dla pos;ugi w ko;ciele da; fundator w;;k; pustej ziemi w;r;d p;l Wo;ko;aty.

1638-1641 – prob. ks. Stanis;aw ;WI;CICKI.
Wygl;d ;wczesnego ko;cio;a zamieszczono jako ilustracje w ksi;;ce: Zwierzyniec na ziemi..., autorstwa bernardyna o. Eleutera Zielejewicza, kt;ra wydana zosta;a drukiem w 1650 r.

1651-1674 – prob. ks. Marcin BORZ;CKI.
Pobierane podatki z maj;tku ko;cielnego w ramach tzw. „podym-nego” przedstawia;y w 1653 r. doch;d z 32 dom;w, co stanowi;o sum; 48 z; podatku. Natomiast po wojnie moskiewsko-polskiej jest on dziewi;ciokrotnie mniejszy bo dokumenty z roku 1673 po-daj; naliczanie „podymnego” od 4 dom;w . Ko;ci;; jednak nie ucierpia; chyba na tym zbyt mocno, bo w materia;ach wizytacji jaka odby;a si; tutaj ok. 1674 r., a przeprowadzona by;a za bp. S;up-skiego, czytamy: „Wo;ko;ata - ko;ci;; drew.(niany) wielki, kolator dziedzic;w, proboszcz Marcin Borz;cki."

1682-1695 – ks. W;adys;aw DZI;GIELEWSKI.
Osoba tego proboszcza znana nam jest z ksi;gi ochrzczonych, kt;ra przechowywana jest w archiwum tutejszej parafii, jego ostatni podpis pochodzi z roku 1692. W latach 1694-1695 komendarzem by; ks. Jan Kazimierz Krupowski.
W tym czasie wg Ksi;gi podymnego z 1690 r. na terenie pa-rafii znajduj; si; maj;tki ziemskie zajmuj;ce razem 133 „dymy”, z czego do plebani wo;ko;ackiej nale;a;o 10.

1695-1698 – ks. Jan Kazimierz KURPOWSKI.
Jak ju; wspomniano, pocz;tkowo ks. Kurpowski pe;ni; w tej parafii funkcj; pomocnika [komendarza]. Czas jego urz;dowania by; zapewne znacznie d;u;szy, ni; ten, kt;ry zosta; wskazany w na-g;;wku, a kt;ry podany jest na podst. ksi;gi chrzt;w.

1710-1737 – prob. ks. J;zef K. KLECZKOWSKI.
;wiadectwem obecno;ci w par afii tego kap;ana s; zachowane w dokumencie wizytacyjnym z 1717 r. akty darowizn dokonane m.in. przez J;zefa Brzostowskiego wraz ;on; Michalin; w 1713 r. Tam te; informacja, ;e obok plebana funkcj; pomocnicz;, administratora plebani, pe;ni; ks. Micha; Pawe; G;rski.
W roku 1724 w parafii wprowadzono Bractwo pod tytu;em Opatrzno;ci Bo;ej. Podstaw; jego za;o;enia mia; by; przywilej papie;a Innocentego XIII. Zapis fundacyjny m;wi o z;o;onej przez Marcina Bortkiewicz i Krzysztofa Pluchowicza sumy 800 z;p. [zobowi;zaniem funduszowym by;o zamawianie za dusze funda-tor;w co miesi;c dw;ch Mszy ;w.]. Spotykamy to nazwisko w roku 1732 w li;cie do biskupa gdzie znajduje si; relacja o spotkaniu dekanalnym w Leplu i jakie; trudne do okre;lenia sugestie o przewo;eniu zbo;a do Dokszyc. , w 1737 r. w czasie badania autentyczno;ci Cudu krwawego pocenia si; Obrazu ukrzy;owanego Chrystusa z maj;tku w I;awie, jaki przewieziono do Buds;awia.
W tym czasie powsta;a tak;e Altaria, kt;rej istnienie potwierdza w roku 1744 spis parafii dekanatu po;ockiego.

1749-1750 – prob. ks. Bonifacy KLACZKOWSKI.
Z tego czasu (1748 r.) pochodzi murowana przy ko;ciele dzwon-nica.
Obszar parafii wg dokumentu Synod 1744 r. wyznacza;y miejscowo;ci Wo;ko;ata, Januki, Rokicizna, Glinskie, Janczuki, Hayduki, Marcinielewicze, Horanowszczyzna, Giga;y, Macieyki, Owsianiki, Sienkowszczyzna, Zaulicze, Wir;y, Zo;no nowe, Zo;no stare, Zawrotki, Konstantyn, Leyce, Ku;micze, S;obodka, Bakacze, I;owo, Wierebie, Polesie, Komarowszczyzna, Franuszow, Dubowki, Kapu;cicze, Pu;yry, Jelnica, Nowydwor, Osowo, Nie-wiery, Oleszki, Olchowka, Haby. W ka;dej z nich prawdopodobnie by;a te; kaplica katolicka.

1761-1794 – prob. ks. Micha; Antoni HALICKI.
Parafia liczy;a 2.740 katolik;w . Kaplica istnia;a jedna, u Oskierk;w w Januszowie [Janisowie]. Parafia posiada;a „Mogi; opr;cz ko;cielnego cmentarza dwie ale nie ogrodzone." Dzwonnica sta;a osobno i mie;ci;a w sobie 3 dzwony. Wygl;d ko-;cio;a opisano w tym czasie nast;puj;co: „drewniany, w ;rodku pod;oga ceglana, na dachu 2 wie;yczki z facjat; po;rodku czerwono malowany z krzy;em ;elaznym."
W wspomnianej ju; ksi;dze chrzt;w, zachowa;y si; zapisy dokonane przez proboszcza ks. M. Halickiego w latach 1772-1783 r. Tam r;wnie; podpisy wspomagaj;cych go w tej pracy kap;an;w: 1774-1776 - ks. Micha; Antoni Bia;;asusznia, wikary oraz 1778-1779 - ks. Micha; Nowosielski, „comendarz". Ponadto w do-kumentach odnajdujemy nazwisko ks. Bernardyna Filipowicza pe;ni;cego role komendarza.
Dzieci w parafialnej szkole uczy; si; w tym czasie [1782 r.] jeden nauczyciel, jakim by; Stefan Krajewski. Co do liczebno;ci „uczelni” to wiadomo, ;e w 1777 r. by;o tu zapisanych 4 dzieci mieszcza;skie, a w 1782 r. 2 mieszcza;skie. W tym czasie jest to ;redniej wielko;ci parafia licz;ca w 1781 r. 2740 kat.

1791 - ks. Jarostyw ?
Nazwisko takie znajduje si; w dokumencie wizytacyjnym z p;;. XIX w. [B-1866], gdzie mowa o napisie na jednym z dzwon;w, niekoniecznie chodzi;oby o proboszcza, mo;e to by; r;wnie dobrze osoba zwi;zana z parafi;, nawet przez obs;ugiwanie Altarii. Napis na dzwonie g;osi;: „Za staraniem ks. Promotora Jarostywa w roku 1791".

1798 - ks. Zygmunt ;ASTOWSKI.
Prawdopodobnym jest, ;e wspomniany kap;an pe;ni; do marca 1798 r. obowi;zki administratora parafii, ale m;g; te; wyst;powa; tu jako pomocni k, kt;ry w czasie przekazywania urz;du podpisa; dokument zdawczy. Wiadomo;ci czerpiemy ze spisu przechowywanych w archiwum parafii dokument;w wizytacyjnych.

1798-1802 – prob. ks. Bazyli SALMONOWICZ.
Po rozbiorach Rzeczpospolitej i przy;;czeniu tych ziem do Rosji, miasteczko Wo;ko;ata zmienia kolejnych w;a;cicieli, staj;c si; jednocze;nie w nowej diecezji mi;skiej beneficjum dla kanonik;w i pracownik;w katedry. Wtedy to tzw. „intraty proboszczowskie" przeznaczono na utrzymanie wikarych katedralnych. Stan mate-rialny parafii nie by; jednak zachwycaj;cy skoro w 1802 r. napisa-no: „Tera;niejszy rz;dca gorliwie czuje oko;o reperacji tego ko;cio;a nader opuszczonego, r;wnie i plebani spustoszonej."

Do 1816 - proboszczem ks. ZIENKOWICZ.
Prawdopodobnie pe;ni; funkcje kanonika w Kapitule Mi;skiej, bo jak pami;tamy plebania Wo;ko;acka by;a cz;;ci; jej beneficjum. Natomiast obowi;zki pomocnika wype;nia;, czyli by; „Curatorem Wo;ko;ackim” w latach 1806-1816 r. ks. Bazyli Ginko.

1816-1839 - proboszczem ks. Bazyli GINKO.
W 1816 r. parafia liczy;a 5.301 kat., dokument wizytacji z 1818 r. podawa;a, ;e na terenie parafii: „ko;cio;a filialnego i kaplicy niema", wspomina;a natomiast o istnieniu w samej Wo;ko;acie dwu cmentarzy, pierwszy by; to: „cmentarz oko;o ko;cio;a (...), z trzech stron p;otem ogrodzony od Frontu za; wa;em i kamieniami opro-wadzony”.

1841-1868 – ks. Marcin AUGUSTYNOWICZ.
Nowy proboszcz by; cz;owiekiem jaki otrzyma; staranne wy-kszta;cenie w szkole bazylian;w w G;;bokim i przez pewien czas sam by; tam wychowawc;. W pracy pomagali w tym czasie jako wikarzy: 1841-1843 ks. Telesfor Reutt (OCD), 1847 - ks. J;zef Czerwi;ski.
W roku 1849 wraz z ca;ym dekanatem wilejskim parafia Wo;-ko;ata zosta;a w;;czona do diecezji wile;skiej, tym razem w deka-nacie nadwilejskim. Wed;ug Ksi;gi Demembracji Diecezji Wile;-skiej z 1849 r. do parafii nale;a;y 72 wioski i miasteczko Wo;ko;a-ta. W roku 1850 parafia liczy 636 dom;w, co stanowi;o 4718 dusz katolickich, funkcjonowa;a tu nadal jako kaplica filialne ;wi;tynia w Stare ;osne. Natomiast R-wil-1952 podaje te; kaplice Teresdwor.
W pracy duszpasterskiej pomagali wikarzy, kt;rymi w kolej-nych latach byli: 1850 - ks. Marcin Piotrowicz, 1852-1856 - ks. Ignacy Sto;ychna, 1858 - ks. Edward Hajewski, 1860 - ks. Jan Kotkowski, 1863 - ks. Antoni Gwa;decki.
W roku 1863 parafia liczy 4.940 katolik;w nale;y nadal do 3 klasy uposa;enia. Na terenie parafii znajdowa;y si; kaplice w Te-resdwor , Starej ;osnnej i na cmentarzu. Przy nowym podziale administracyjnym w 1861 r. Wo;ko;ata zosta;a uznana za centrum wo;o;ci. Kolejni duszpasterze jakich nazwiska odnajdujemy w ksi;gach metryk, to kap;ani pe;ni;cy tu obowi;zek wikarych, i tak pracowali tu: 1863 - ks. Konstanty Szyszka, 1864 - ks. Antoni Andrzejewski, 1865-1866 - ks. Jan Kotkiewicz, V-X. 1867 - ks. Konstanty Ko;ci;, 1867-1868 - ks. Abdon Andrzejkowicz,

1868-1870 – prob. ks. Abdon ANDRZEJKOWICZ.
Na podstawie wpis;w do ksi;g metrycznych wiadomo, ;e pracowa; wraz z nim jeszcze jeden kap;an, i tak wikarym w latach 1868-1876 r. by;: ks. Pawe; Ignatowicz. W roku 1870 parafia liczy 5306 kat.

1871-1901 - proboszczem ks. Nikodem CYCEN.
Staraniem tego kap;ana zbudowano nowy ko;ci;;, a raczej obudo-wano dawny drewniany nowymi ceglano-kamiennymi ;cianami. Data budowy podawana jest jako 1884 r., ale konsekracja wyre-montowanej ;wi;tyni to dopiero 1893 r.
W rok u 1877 postawiono nowe ogrodzenie wok;; ko;cio;a, a w 1896 r. pokryto je dach;wk;. Z innych prac warto wspomnie;, ;e w roku 1884 pobudowano plebani;, a ponadto ks. Cycen by; inicjatorem za;o;enia na nowo „domu ubogich”, jaki utrzymywa; si; z ofiar zbieranych na cmentarzu w dzie; Wszystkich ;wi;tych i Dzie; Zaduszny. Opisywany p;;niej ko;ci;; na podstawie ksi;g wizytacyjnych mia;: „sufit (...) podbity deskami, belkami poprzecznymi wsparty na 4 drewnianych s;upach kwadratowych, i w ten spos;b ko;ci;; dzieli na 3 nawy. Ko;ci;; ma cztery o;tarze (...) dzwonnica murowana, stoi osobno w rogu cmentarza, po lewej r;ce od wej;cia do ko;cio;a".
Statystyka liczebno;ci parafii przedstawia si; w tym czasie na-st;puj;co: 1875 r. = 5406, 1881 r. = 5723, 1884 r. = 5768, 1889 r. = 6300 os;b, i jak wida;, nawet nieskora do podawania prawdy cenzura carska musia;a po;wiadczy; o wzro;cie liczebnym wo;ko-;ackiej parafii.

1901-1911 – prob. ks. Boles;aw SOKO;OWSKI.
W 1906 r. ks. Soko;owski staraj;c si; o popraw; warunk;w mieszkalnych dla pracownik;w parafii, budynek pralni na dom mieszkalny zamieni;, bo jak pami;tamy by; to czas, jaki nie sprzyja; rozbudowie obiekt;w ko;cielnych i pewnie tutejszym katolikom zabrak;o zgody w;adz carskich na budow; nowego domu wi;c przystosowano do tego celu istniej;ce ju; obiekty. W 1910 r. parafia liczy 6572 kat., kaplice Teresdw;r i Stara Zosna.

1911-1917 – prob. ks. Wincenty GABISZEWSKI
W roku 1917 obs;ugiwano na terenie parafii te same kaplice w miejscowo;ciach: Teresin Dw;r i Stara ;osna.

1917-1924 – prob. ks. Adolf O;DZIEJOWSKI
Parafia liczy;a w 1921 r. 6.700 katolik;w. Pomaga; w tym czasie w parafii, od 1922 r. jako wikary - ks. R. Sufranowicz.

1924-1927 – prob. ks. Mieczys;aw SAWICKI.
Dokument wizytacyjny z 1927 r. m;wi o remoncie w ramach kt;-rego proboszcz w tym czasie „oszalowa; plebanie". Wcze;niej bo w 1926 r. odby; si; udzia; w Misjach.

1927-1936 – prob. ks. Aleksander HANUSEWICZ.
W tym czasie obs;ugiwano lub tylko funkcjonowa;y na terenie pa-rafii nast;puj;ce kaplice: l. na cmentarzu, „drewniana, zrujnowana” (o tej kaplicy te; pisze dokument B-1936), 2. w Teresdworze, 3. w Starej ;osnie, „murowana, zrujnowana.” Natomiast Wed;ug Synodus-1931 plan przestrzenny parafii obejmowa;: l miasteczko, 53 wioski, 2 folwarki, 2 maj;tki gdzie razem ;y;o 7.282 katolik;w.

1936-1938 - proboszczem ks. Jan JA;KIEWICZ.
By;a to pierwsza plac;wka ks. Ja;kiewicza po powrocie z Francji, w kt;rej przebywa; 6 lat.

1938-1942 - proboszczem ks. Romuald DRONICZ.
14.X.1938 r. wydano pozwolenie na budow; kaplicy w Zawliczu. Wspomaga; w pracy proboszcza w latach 1939-1940 r. ks. Lucjan Chmielowiec, wikary.

1942-1943 – prob. ks. Eugeniusz ;ATECKI.
Pocz;tkowo znajdujemy podpisy tylko imieniem i nazwiskiem np. 16 lipca 1942 r.. Dopiero w listopadzie pojawia si; przy jego na-zwisku dodatek: „proboszcz". Ostatni zapis ;lubny podpisa; w 1943 r., dalej brak adnotacji w zwi;zku z tragiczna ;mierci; w czerwcu tego roku.

1943-1961 - proboszczem ks. Stanis;aw G;RSKI.
Obs;ugiwa; nie tylko swoj; parafi;, ale w latach 50-tych doje;d;a; do Parafianowa, gdy aresztowany by; ks. J. Zawistowski. W tym czasie dokona;y si; zmiany administracyjne tego czasu to przy;;-czenie w 1960 r. Wo;ko;aty do rejonu G;;bockiego, a p;;niej od 1962 r. przeniesienie jej do rejonu Postawskieg o.

1961-1984 – prob. ks. Kazimierz TOMKOWICZ.
Od roku 1965 Wo;ko;ata zmienia przynale;no;; administracyjn; i w;;czona zostaje do rejonu Dokszyckiego. Nowy proboszcz, ksi;dz Tomkowicz przyby; do parafii ju; po kilkuletnich wi;zieniach stalinowskich a cieszy; si; w;r;d ludzi wielk; ;yczliwo;ci;.

1984-1988 – parafia bez kap;ana przy ko;ciele.
Od kwietnia 1984 r., kiedy to zmar; stary ks. K. Tomkowicz, przez kolejne cztery lata, pos;ug; duszpastersk; w parafii wykonywali s;siedni proboszczowie. Opiek; nad parafi; sprawowa; w tym cza-sie ks. Franciszek Grynkiewicz, p;;niej w 1985-1986 r. doje;-d;a; ks. Edmund Do;gi;owicz-Nowicki, a wreszcie od 1987 r. pojawia; si; jako wikary neoprezbiter o. Piotr Jasiewicz, kt;ry po roku takiej pracy dojazdowej otrzyma; pozwolenie na zamieszkanie tu na sta;e.

1988-2009 – o. Piotr JASIEWICZ (OFMCap.).
Pierwsze starania nowego kap;an dotyczy;y uporz;dkowania go-spodarstwa domu ko;cielnego oraz placu przyko;cielnego, m.in. zbudowano nowe zaplecze gospodarcze, uporz;dkowano teren przyko;cielny. P;;niej przyszed; czas na gruntowne wymalowanie ;wi;tyni i zadbanie o rozw;j okolicznych kaplic (Siergi i Janczuki). W pracy duszpasterskiej pomagali pocz;tkowo kapucyni i siostry s;u;ki. Od 2002-2004 r. w pracy katechetycznej: s. Barbara Jan-kowska, zmartwychwstanka. Aktualnie teren ten wspomagaj; sio-stry mieszkaj;ce w Parafianowie, Misjonarki ;wi;tej Rodziny.
Dzi;, nieco schorowany o. Piotr z entuzjazmem prowadzi duszpasterstwo w ko;ciele pos;uguj;c si; w g;;wnej mierze j;zykiem polskim; kazania g;osi w pi;knie brzmi;cym, ze ;piewnym oszmia;skim akcentem (gdzie si; urodzi; ).

ответить

2009-03-17 Костёл Пресвятой Девы Марии (местечко Парафьяново. Докшицкий район, Витебская область)

• 1624 – fundacja pierwszego drewnianego ko;cio;a w Parafianowie

Prawdopodobnie dopiero w 1624 r. powsta;a pierwsza trwa;a budowla sakralna, jaka zas;ugiwa;a by na miano ko;cio;a parafialnego. Mo;liwe jednak, ;e dopiero w tym roku wydzielono plac w miasteczku pod budow; ;wi;tyni. Wiadomo;ci o ko;ciele czerpiemy z dokument;w wizytacji jak; przeprowadzono w tej parafii oko;o 80 lat p;;niej, a czytamy tam: „Ecclesia lignea aedificata sine fornicibus An’o 1624 sine formicibus Jarietes firmos habens de super noviter tecta.”
Ciekawym wydarzeniem s; odnotowane w tym;e 1624 r. spory pomi;dzy archidiakonem Heliaszewiczem a Kapitu;; Wile;sk; o wyci;cie d;b;w w maj;tku parafia nowskim, gdzie mowa o „uporze” tego pierwszego, co wskazuje ze m;g; by; ukarany nakazem ofiarowania cz;;ci drzewa na budow; ko;cio;a.

• 1630 – uposa;enie plebanii Parafianowskiej
W wielu p;;niejszych opracowaniach przy informacji o zbudowaniu ko;cio;a podawany jest zawsze 1630 rok, ale fundatorem za ka;dym razem nazywa si; archidiakona wile;skiego ks. Melchiora Hielaszkiewicza. Mo;liwe, ;e powsta;a tu 6 lat wcze;niej ;wi;tynia nie mia;a praw ko;cio;a parafialnego, w zwi;zku z brakiem osobnego funduszu na utrzymanie duchownego, i dopiero wspomniany wy;ej pra;at Heliaszewicz ustanawiaj;c fundusz nowej ;wi;tyni w Parafianowie w roku 1630 sta; si; jej w;a;ciwym fundatorem. Kapitu;a Wile;ska przychylaj;c si; dnia 16.02.1630 r. do jego pro;by nada;a „proboszczowi parafia nowskiemu dziesi;ciny z maj;tku parafia nowskiego i ogr;d na jarzyny”
ответить

2009-03-13 Кляштор картезианцев (город Берёза. Берёзовский район, Брестская область)

Przeorzy w kartuzi ;wi;tego Krzy;a w Berezie

1649-1654 – I przeorem o. JAN Hogen (OCart)
1655-1666 – II przeorem o. KASPER Kochel (OCart)
1667-1668 – III przeorem o. J;ZEF Bodowicz (OCart)
1668-1671 – IV przeorem o. JAN Lubietowski (OCart)
1671-1681 – V przeorem o. JAN Amphar (OCart)
1681-1688 – VI przeorem o. JULIAN Sunderman (OCart)
1688-1695 – VII przeorem o. WAC;AW Janik (OCart)
1695-1702 – VIII przeorem o. BRUNO Gerent (OCart)
1702-1711 – IX przeorem o. JODAK Opichal (OCart)
1711-1728 – X przeorem o. JAN Foecher (OCart)
1728-1736 – XI przeorem o. FERDYNAND Billig (OCart)
1737-1740 – XII przeorem DOMINIK Bombek (OCart)
1740-1749 – XIII przeorem o. BRUNO Gorecki (OCart)
1749-1763 – XIV przeorem o. BRUNO Kadau (OCart)
1763-1764 – XV przeorem o. TOMASZ Kober (OCart)
1764-1777 – XVI przeorem o. PAWE; Zaisberger (OCart)
x1779-1780x – przeorem o. MICHA; Nocelewicz (OCart)
x1789-1795x – przeorem o. Pus;owski (OCart)
x1818-1819x – przeorem o. Oskierko (OCart)
x1821-1822x – przeorem o. Gr;dzki (OCart)
x1830-1831x – przeorem o. PAWE; Gieniusz (OCart)
ответить

2009-02-18 Костёл Святого Иосифа (город Воложин. Воложинский район, Минская область)

Wo;o;yn (Валожын) – parafia p.w. ;w. J;zefa [rej. Wo;o;yn]

(miejscowo;; w pow. Oszmia;skim, nad rzek; Wo;o;ynk;)

XV-XVII w. – pierwsza ;wi;tynia

1500 – fundacja ko;cio;a przez Olbrychta Gaszto;da

1542-1567 – miasteczko w zarz;dzie kr;lewskim „kr;lewszczyzna“

Od 1567 – miasto we w;adaniu Radziwi;;;w przechodzi trudny los kalwinizacji tutejszego ;rodowiska

1628-1860 – klasztor bernardyn;w

1628 – fundacja klasztoru bernardyn;w przez J;zefa Bogus;awa S;uszka, (chor;;y lit., starosta rzeczycki)

1674 – wizytator zapisa;: „ko;ci;; drewniany, pos;uguj; Domini-kanie” ,(mo;e b;;d odno;nie nazwy zakonu? ).

1683 – po;wi;cenie drewnianego ko;cio;a p.w. ;w. J;zefa Oblu-bie;ca NMP.

1731 – budowa nowej, murowanej ;wi;tyni.

1744 – miejscowo;; wymieniana na terenie parafii Zabrzezie, w mi;skim dekanacie.

1781 - parafia w dekanacie oszmia;skim.

1773 – klasztor bernardyn;w prowincji litewskiej, mieszka tu 7 zakonnik;w (5 kap;an;w, 2 braci laik;w).

1795 – miejscowo;; w;;czona w obszar Rosji

1806-1816 – przebudowa ;wi;tyni w stylu klasycystycznym, staraniem hr. J;zefa Tyszkiewicza.

1859 – konsekracja ko;cio;a przez bp. W. ;yli;skiego

1859-1860 – gwardianem o. DOMINIK Lutakiewicz OFM (p)

1860 – kasata klasztoru; w tym czasie parafia liczy 2856 kat.

1860-1916 – ko;ci;; „pobernardy;ski“ i cerkiew

1866 – skasowanie parafii przez w;adze carskie, i przy;;czenie wiernych do parafii Zabrzezie.

1866 – zabrane ;wi;tyni i przebudowa na cerkiew.

XIX w. – istnieje kaplica domowa w pa;acu.

1910 – istnieje kaplica w miejscowo;ci Wo;o;yn (cm.), podleg;a parafii w Zabrzeziu.

1916-1989 – parafia w diecezji wile;skiej

1916-1920 – ks. Roman MOSIELEWICZ

1916 – nabo;e;stwa odprawiane w kaplicy na cmentarzu

1918 – odzyskanie ko;cio;a „pobernardy;skiego“ przez katolik;w.

1920-1941 – ks. Antoni UDALSKI (p, dz.), 1933-1934 – ks. Boles;aw Zab;udowski (w) .

1938 - parafia w dekanacie wiszniewskim, licz;ca ok. 2900 kato-lik;w, kaplica p.w. ;w. Micha;a

1939 – szykanowanie proboszcza przez w;adze sowieckie, by; tu wcze;niej kapelanem KOP (w stopniu majora)

1941 – (26.09) w wyniku utrudnie; w pracy ks. Udalski przecho-dzi do parafii ;wi;cany

Po 1945 – zabranie ;wi;tyni na zak;ad przemys;owy

1989-2008 – w archidiecezji mi;sko-mohylewskiej

Ok. 1990 – oddanie ko;cio;a wiernym

1990-2004 - o. Tomasz LACH OFMConv (a)

1995 – miasto liczy 11.500 mieszka;c;w

ok. 1999 – rekonsekracja ko;cio;a przez abp. K. ;wi;tka.

2000 – parafia w dekanacie rubie;ewickim.

2006 – miasto liczy ok. 11 ty;. mieszka;c;w.

2007 – ks. Gienadij OKO;OTOWICZ (a)

2007 – parafia w dekanacie iwienieckim.

******

kap;ani

-*- Ks. Roman MOSIEWICZ, ur. 1887, kap;. 1914, 1914-1915 Wiszniew (w), 1915-1916 Zabrzezie, 1916-1920 Wo;o;yn, 1920-1922 Wasiliszki Stare, 1922-1935 Wilno, 1935-1937 Borodziennicze, 1937-1940 Postawy, 1941-1942 Michaliszki, 1942-1943 Ostrowiec, 1942-1943 Traby, zam. 12.09.1943 w Trabach. Por.: Krahel T., Ksi;dz Roman Mosiewicz, „W S;u;bie Mi;osierdzia” 1/2008

-**- Ks. Antoni UDALSKI (Udelski), ur. 1889, kap;. 1913, 1913-1914 Sok;;ka, 1914-1918 Grodno, 1918-1920 Wilno, 1920-1941 Wo;o;yn, 1941-1943 ;wi;ciany, zm. 1943. Por. Krahel T., Ksi;dz Antoni Udalski, „W S;u;bie Mi;osierdzia” 4/2007

-***- Ks. Boles;aw ZAB;UDOWSKI, ur. 1907, kap;. 1933, 1933-1934 Wo;o;yn, 1934-1936 Widze, zm. 2000. Por.: T. Krahel, Ksi;dz Boles;aw Zab;udowski „Czas Mi;osierdzia” V/2001
ответить

2009-02-13 Костёл (деревня Старинки. Дзержинский район, Минская область)

Wed;ug opracowania o diecezji mi;skiej (Kartki z Rosji.... s. 96) by; tu z 1679 r. ko;ci;; fundacji Hieronima Sanguszko, p;;niej zapewne przebudowany na murowany. Wspominaj; go jako filialny ko;ci;; Sta;czyki w parafii Iwieniec opracowania podzia;u diecezji mi;skiej z 1843 r., w 1872 r. znajdujemy go w opracowaniu diecezji wile;skiej w parafii Uzda. Natomiast katalog archidiecezji mohylowskiej z 1907 r. potwierdza go znowu w parafii Uzda.
ответить

2009-01-20 Усадебно-парковый ансамбль Домейков (деревня Ситцы. Докшицкий район, Витебская область)

Na temat dworu w Sitcach informacje w:
Janiny Elirman, W Wilnie i Serwiliszkach. Na Pocz;tku XX wieku, w: „Magazyn Polski”, Mi;sk Nr 2-3/16-17/1999; s. 77-82. Czytamy tam: „Sitce nale;a;y do Babuni Domejkowej po ;mierci m;;a Aleksandra, kt;ry by; przedostatnim marsza;kiem Szlachty Wile;skiej (...), by;y to du;e dobra, sk;adaj;ce si; w;a;ciwie z dw;ch maj;tk;w: Sitce i Dzierkowszczyzna i kilku folwark;w: Wienucino, Jamno i inne (obszar 7.000-8.000 dziesi;cin...). Rodzina Domejk;w pochodzi;a z Nowogr;dczyzny, gdzie posiada;a Nied;wiadka, ;yburtowszczyzne, Zapole Ignacego Domejki. Sitce mia;y ogromny obszar le;ny i du;e jezioro rybne w Dziekowszczy;nie (...), mieszka; tam Leon Domejko.”
ответить

2009-01-20 Усадебно-парковый ансамбль Домейков (деревня Ситцы. Докшицкий район, Витебская область)

Groby rodziny Domejk;w s; na tzw. cmentarzu Rapiahi nieopodal Sitc;w cho; bli;ej wioski o tej pierwszej nazwie. Jak wspomnia;em na tym cmentarzu m. in. pochowano zmar;ych z rodziny Domejk;w, w;a;cicieli dworu w Sitco. Napisy na grobach informuj;: „;+p Tadeusz syn Kazimierza Domejko Mleczny M;cis;awski Podkomorzy Wilejski ur. 1762 Pa;dziernik 19 urn. 1838 Apr. 14; s.p Aleksander Domejko Marsza;ek Szlachty Guberni Wile;skiej tajny Radca Kawaler Wielu Order;w i Or;a Bia;ego ur. 7 -wrze;nia 1804 zm. 28 -wrze;nia 1878 [ni;ej: Przywi;zany brat i ;ona ten pomnik postawili. Pok;j Jego Duszy]; ;+p z Brochockich Marsza;kowa Zofia Domejkowa zm. dn. 12.X. 1844 R w -wieku lat 85. Pok;j Jej Duszy"
ответить

2008-12-02 Костёл Святого Антония Падуанского (местечко Рубежевичи. Столбцовский район, Минская область)

;wi;tynia powsta;a w 1799 r., a by;a to fundacja uczyniona od Dominika Radziwi;;a, ofiarowano m.in. na potrzeby plebana15 w;;k ziemi i 1200 z;p anunty. W 1824 r. parafia liczy;a 4196 katolik;w. W 1866 r. w;adze carskie zarekwirowa;y ;wi;tynie na potrzeby cerkwi prawos;awnej do jakiej sam car Aleksander II ofiarowywa; w 1867 kopie ikony Matki Bo;ej Kaza;skiej . Katolicy zostali oddani opiece proboszcz;w w parafii Kiejdanow, na cmentarzu istnia;a kaplica w kt;rej odprawiano nabo;e;stwa [wspomina o tym np. katalog diecezji wile;skiej z 1872 r.], dopiero w 1906 otrzymano pozwolenie na budo nowej ;wi;tynie - w;adze sprzeciwia;y si; zwrotowi ko;cio;a do prawowitych w;a;cicieli; dopiero po 1917 r. sta; si; on na nowo ;wi;tynia katolick;. W 1921 r. na terenie miasta by;y dwa ko;cio;y, murowany zosta; konsekrowany przez bp. ;ozi;skiego a drewniany spe;nia; rol; filialnej ;wi;tyni.
Zachowa; si; opis tego drewnianego ko;cio;a zamieszczony w publikacji J. Chodzki: Ko;ci;; rubie;ewicki, zbudowany na planie prostok;ta pod;u;nego, liczy; 24 ;okcie d;ugo;ci, 12 szeroko;ci, osiem wysoko;ci. (…) Po;o;ony jest na placu, kt;rego obszar wynosi sto kilkadziesi;t pr;t;w, przy ulicy Nowogr;dzkiej. Wewn;trz mie;ci cztery o;tarze, budowane z drzewa i ozdobione snycerszczyzn;. Wielki ma obraz Ukrzy;owanego Chrystusa, w bocznych natomiast widniej; obrazy malowane na deskach: Niepokalanego Pocz;cia Naj;wi;tszej Maryi Panny, ;w. Aposto;;w Piotra i Paw;a i ;w. Anny. Organy s; r;wnie; nowo wybudowane na koszt parafianina rubie;ewickiego Pi;tkowskiego" - to informacje z ok. 1830 r.
ответить

2008-11-19 Кляштор картезианцев (город Берёза. Берёзовский район, Брестская область)

Bereza (Бяроза) - p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej [rej. Bjaroza]
(Bereza lub obecnie Biaroza po;o;ona jest na 52033,N i 24058,E; nad rzek; Jesio;d;)

XV-XVII w. – parafii katolicka w Berezie
1471 – fundacja ko;cio;a p.w. ;w. Jana Chrzciciela dokonana przez rodzin; Homszej;w
1538 – istniej;cy tu ko;ci;;, zabrali na zb;r kalwini
1600 – ;wi;tyni; wraca do katolik;w, miasto Bereza (jest w;asno;ci; Radziwi;;w) otrzyma;o prawa miejskie.
1618 – fundacja ko;cio;a unickiego
1620 – nadania od Lwa Sapiehy dla tutejszego ko;cio;a
1631 – konsekracja ko;cio;a.
1635 – nadania dla kartuz;w od Kazimierza Lwa Sapiehy.

1646-1690 – fundacja kartuzi ;w. Krzy;a
1648 – fundacja kartuzi przez Kazimierza Sapieh;, podkanclerzego litewskiego, w Berezie nad rzek; Jesio;d;, (jako filii kartuzi Raj Maryi w Kartuzach) nazwana Domus Sanctae Crucis; ;yli tu mnisi wg regu;y ;w. Brunona.
1649 - kamie; w;gielny po;wi;ci; nuncjusz bp. Jan de Torres. By;a to kartuzja p.w. ;w. Krzy;a, wewn;trz mie;ci;a si; klasztor jak te; kaplica ;w. Brunona (za;o;yciela zakonu).
1650 – prze;o;onym o. JAN Hagen OCart., pierwszymi mnichami byli zakonnicy z Trewiru
1653 – zatwierdzenie fundacji Sapiehy przez sejm (nadanie oko-licznych wsi, las;w oraz jezior). Otoczenie klasztoru sze;ciok;tnym wa;em obronnym.
1655/1656 – zniszczenia maj;tku w czasie wojen moskiewskich i ;mier; fundatora kartuzji.
1666 – (06.06) konsekracja ko;cio;a p.w. ;w. J;zefa i ;w.Kazimierza, dokonana przez bp. A. Sapieh;, pochowano tu te; fundatora Kazimierza Sapieh; (z. 1656 r.) oraz 8 cz;onk;w rodziny.
1674 – nadania dla klasztoru od Jana III Sobieskiego m.in. prawo jarmarku
1675 – pierwszy koadiutor kartuzi Kaszubskiej o. KASPER Kochel OCart. (z niemieckiej prowincji Rheni) pomaga w utrzymaniu ;ycia zakonnego w Berezie.
1689 – zako;czenie rozbudowy klasztoru, w tym czasie biblioteka klasztorna liczy;a 39 r;kopis;w i blisko 2000 ksi;;ek, ponadto istnia; tu szpital, laboratorium, pa;ac oraz budynki gospodarcze (kuchnia, oran;eria, browar, m;yn, piekarnia, stajnia, wozownia, warsztaty), a ka;dy z zakonnik;w mieszka; w osobnym eremie.

1700-1721 – zniszczenia w czasie wojen p;;nocnych
1705-1706 – pierwsze zdobycie, i z;upienie, klasztoru w czasie wojny p;;nocnej przez koalicje cara Piotra Wielkiego i kr;la Augusta II (stacjonuje tu garnizon 1500 dragon;w rosyjskich).
1706 – (28.04) ponowne zniszczenia dokonane przez Szwed;w, m.in. zabranie do niewoli 3 zakonnik;w i udanie si; na wygnanie pozosta;ych.
1708 – kolejne zniszczenia dokonane przez wojska szwedzkie, w klasztorze pozostaje tylko 4 zakonnik;w.

II po;. XVIII w. – parafia przy klasztorze
1744 – parafia w dekanacie szeresz;w , a uposa;enia klasztoru pozwalaj; na udzia; w ;yciu gospodarczym regionu, (m.in. klasztor udziela; czasem po;yczek).
1768-1772 - zniszczenia w czasie konfederacji barskiej przyczyn; upadku gospodarczego klasztoru.
Ok. 1770 – przeorem o. BRUNO Kadau OCart.
1774 – bazylianie prowadzili tu szko;;.
1776 - w Berezie Kartuskiej istnieje klasztor kartuz;w i ko;ci;; p.w. ;w. Krzy;a, mieszka tu 22 zakonnik;w (16 kap;an;w, 6 braci laik;w); ponadto 2 kap;an;w poza kartuzj;.

1768-1799 – lata rozbior;w
1784-1791 – po wybudowaniu nowego budynku szko;y prowadzona tu by;a szko;a dla m;odzie;y szlache ckiej , pocz;tkowo organizowali je kartuzi p;;niej wyk;ady prowadzili bazylianie.
Ok. 1789 – przeorem o. PUS;OWSKI OCart.
1794 – przej;cie z maj;tku kartuz;w ok. 1 miliona z;p. przez T. Ko;ciuszk; na cele powstania.
1797 – parafia w dekanacie pr;;a;skim diecezji ;ucko-brzeskiej, liczy;a 1257 kat.

1800-1834 – klasztor w diecezji wile;skiej
1803 – klasztor liczy 17 zakonnik;w (10 kap;an;w, 1 kleryk, 4 braci, 2 nowicjuszy). Klasztor posiada 1392 funduszowych „dusz m;skich”, a doch;d pewny wynosi 4560 rb. W bibliotece klasztornej przechowywano 2510 wolumin;w.
1812 – przemarsze wojsk w czasie wojny napoleo;skiej niszcz; zasobno;; klasztoru i gospodarstwa przyklasztornego.
1814 - profesje zakonn; sk;ada o. Augustyn Pachniewski OCart.
1816 – profesje zakonn; sk;adaj; o. Dominik Kowalski OCart, o.Kazimierz Dobrowolski OCart., o. Ignacy Gr;kowski OCart.
1818 - profesje sk;ada o. Bonawentura Szuszkiewicz OCart.
1819 – przeorem o. OSKIERKO OCart.
1820 - profesje sk;ada o. o. Laurenty Ma;yszewicz OCart.
1821-1822 – przeorem o. GR;DZKI OCart.
1823 – pocz;tek procesu sadowego o pomocy udzielonej powstaniu ko;ciuszkowskiemu przez klasztor.
1824 - profesje zakonn; sk;ada o. Pawe; Gieniusz OCart.
1830-1831 – przeorem o. PAWE; Gieniusz OCart.
1831 – zaanga;owanie klasztoru w powstanie listopadowe (udzia; 8 zakonnik;w ) i kasata klasztoru (wys;anie pozosta;ych do klasztor;w w miejscowo;ciach: Horodyszcze, Nie;wie;, Troki Stare, Kimbar;wka, Wistycze).
1832 – przy likwidacji kartuzji w;adze carskie przej;;y 11.500 ha ziemi oraz 60.000 rubli srebrem. Tytu; parafii przeniesiono do ko;cio;a p.w. ;w. Jana Chrzciciela.
Ok. 1833 – prze;o;onym o. GRONKOWSKI OCart
1834 – usuni;cie pozosta;ych zakonnik;w do klasztoru benedyktyn;w w Horodyszczu.

1835-1870 – parafia i ko;ci;; poklasztorny
1848 – otwarcie tzw. „szosy brzeskiej” ;;cz;cej Bereze z Warszaw; doprowadza do rozwoju miasteczka (by;a tu stacja pocztowa).
Ok. 1858 – zamkni;cie kaplicy w miejscowo;ci Stary Zdzit;w.
1859-1868 – ks. Kazimierz BERNACKI (p), 1859-1860 – ks. Grzegorz Panuffnik (w)
1860 – parafia liczy 1885 kat.
1865-1866 – cz;;ciowa rozbi;rka budynk;w poklasztornych.
1866 – skasowanie parafii przez w;adze carskie i przeznaczenie ;wi;tyni p.w. ;w. Jana Chrzciciela na cerkiew.
Ok. 1868 – zamkni;cie ko;cio;a poklasztornego.
1869 – rozbi;rka ko;cio;a klasztornego, z uzyskanej ceg;y budowano pobliskie koszary.
1870 – zniszczenie pozosta;ych obiekt;w do stanu ruiny.

1870-1905 – czas ucisku religijnego
1875 – zabranie blachy miedzianej z dachu ko;cio;a i przewiezienie jej do Grodna aby u;y; do nakrycia budowanej tam wtedy prawos;awnej cerkwi tzw.: „Aleksando-Newskiej”.
1878 – miejscowo;; Bereza liczy 2507 mieszka;c;w.
XIX w. – katolicy w;;czeni do parafii Kossowo i Pru;ana, komunikacji sprzyja otwarta stacja kolejowa, umiejscowiona pomi;dzy Liniewem a Kosowem.

1905-1925 – odrodzenie religijne parafii
1905 – reerygowanie parafii
1905-1907 – budowa niewielkiej kaplicy dla potrzeb katolickich nabo;e;stw i rozpocz;cie budowy ;wi;tyni czego inicjatorem by; dziekan ks. Antoni Songai;o.
1909 – ks. Serafin ZAPA;NIK (p)
1910 – parafia liczy 2150 kat.
Ok. 1914 – rozw;j pobliskiego garnizonu prowadzi do dewastacji pozosta;o;ci maj;tku klasztornego.
1919 – (od 17.02) w okolicach Berezy tocz; si; walki polsko-bols zewickie.
Ok. 1922 – w mie;cie powsta;a Szko;a Podchor;;ych Piechoty

1925-1939 – w diecezji pi;skiej
1925 – po zawarciu konkordatu i regulacji granic diecezji parafia znalaz;a si; w nowoutworzonej diecezji pi;skiej
1931 – Bereza liczy 4571 mieszka;c;w (ok. 30% to katolicy)
1933 – budowa ko;cio;a.
1934 – utworzenie w oparciu o budynki dawnych koszar, znajduj;ce si; na terenie by;ej kartuzji, obozu dla internowanych polityk;w tzw. „Bereza kartuska”.
1937 – obj;cie plac;wki przez salezjan;w, prowadz; tu parafie
1938 - (21.12) uroczyste oddanie do u;ytku ko;cio;a i klasztoru pokartuzkiego.
1939 – mieszka;o tu o;miu zakonnik;w (3 kap;an;w i 5 braci)

1939-1989 - czasy ateizmu i obrony wiary
1939 – zaj;cie klasztoru przez wojsko sowieckie
1945 – wywiezienie cz;;ci mieszka;c;w do PRL, m.in. do wsi ;;gowo Sulechowskie na Lubelszczy;nie.
1964 – zburzenie ko;cio;a.
Ok. 1980 – w budynkach dawnego wiezienia, na terenie kartuzji, umiejscowiony o;rodek sportu dla m;odzie;y.

1990-2008 – odrodzenie ;ycia parafialnego
1991-1993 – ks. W;odzimierz MOZOLEWSKI SAC (p)
1991 – podj;cie pracy przez XX. Palotyn;w, pocz;tkowo msza ;w. odprawiana w sali teatralnej; opr;cz ks. Mozelewskiego pracowa; tu w latach 1991-1993 - ks. Andrzej Marzec SAC(w)
1993 – (?) pocz;tek budowy ko;cio;a na przedmie;ciach Berezy
1993-2005 – ks. Andrzej MARZEC SAC (p), 2002 – ks. W;odzimierz Mozolewicz SAC (w), 2002-2007 – ks. Piotr Kubicki SAC (w); obs;ugiwane s; filialne ko;cio;y w Siechniewiczach, Solcu i Bia;oziorsku.
2005-2008 – ks. W;odzimierz BUKLAREWICZ SAC (p)
2006 – miejscowo;; liczy ok. 29.800 mieszka;c;w

— M. Daniluk, Bereza Kartuska, EKK T 2, kol. 283. Natomiast BW s. 335 pisze o roku 1477 kiedy to zaistnia;a fundacja Jana i Barbary Hamszej;w.
— EKK T 2, kol. 283
— Na stronie internetowej archiwalia litewskie prezentacje dokument;w LNMMB F101-71, w;r;d nich jeden z 1650 r., gdzie potwierdzenie przez bp. ;uckiego i brzeskiego Andrzeja D;bickiego nada; Kazimierza Lwa Sapiehy z 1635 r. jakie ten uczyni; dla klasztoru kartuz;w, „regu;y ;w. Brunona w Berezie”.
— Tytu; fundacji nie by; przypadkowy, gdy; s;owa: Stat crux dum volvitur orbis = Niech stoi krzy;, dop;ki kr;ci si; ziemia; to g;;wne has;o kartuz;w . Miejsc fundacji zas;yn;;o z kultu Krzy;a jeszcze przed przybyciem kartuz;w.
— Nazwa zakonu pochodzi od siedziby Kartuz;w w miejscowo;ci La Grande Chartreuse pod Grenoble. Istnia; zakon m;ski i ;e;ski, oba o bardzo surowej regule, za;o;ony zosta; w 1084 roku przez ;w. Brunona z Kolonii. W zakonie obowi;zuj; zasady zachowywania milczenia , postu (wegetarianizm), pracy i przebywania w samotno;ci (eremy). Ka;dy z klasztor kartuz;w, po otoczeniu murem nazywany by; kartuzj;. Habit kartuza sk;ada si; z bia;ej tuniki przepasanej pasem z bia;ej sk;ry oraz z d;ugiego szkaplerza z kapturem, splecionym na dole paskami materia;u. Na Litw; kartuzi przybyli z za;o;onego w 1380 r. k. Gda;ska klasztoru (Paradisus BMV) w miejscowo;ci Kartuzy. Zakonnicy mieszkali w dwuizbowych domkach, odseparowanych od siebie ma;ymi ogr;dkami a z;;czonych z ko;cio;em przez wsp;lny korytarz klasztorny. Posi;ki spo;ywali samotnie, otrzymuj;c je przez okienko przy wej;ciu do domku. Pocz;tkowo msze ;w. bywa;y tylko w ;wi;ta obowi;zuj;ce , za; w miar; reformowania liturgii codziennie ale sprawowane przy jednym o;tarzu, p;;niej wprowadzono msze ;w. prywatnie sprawowane. Zakon na przestrzeni wiek;w wyda; 22 b;ogos;awionych i 7 ;wi;tych. Por.; M. Daniluk, Kartuzi w: EKK T 8, kol. 915-919
— Kazimierz Lew Sapieha (syn Lwa Sapiehy), ur. 1609, w latach 1621-1630 odby; wszechstronne wykszta;cenie (Wilno, Monahium, Lowanium), 1631 pisarz nadworny kr;lewski, 1637 marsza;ek nadworny, 1645 podkanclerz litewski, zm. 19.01.1655 w Brze;ciu Lit.
— ;w. Bruno z Koloni ur. ok. 1030 r., po naukach w Reims, od 1056 by; tam scholastykiem, w 1084 osiad; z towarzyszami (kanonikami) w pustelni „desertum Carthusi;” miejsce po;o;one w Alpach Delfinackich, w 1090 r. powierzono mu obowi;zki w kurii Rzymskiej, po zako;czeniu tej pracy za;o;y; w Kalabrii nowa fundacje w La Torre; zm. 1101 w tym opactwie. Kanonizowany 1623 r. W jednym z list;w do pisanym z Kolonii do Radulfa obja;nia; sens ;ycia pustelniczego tymi s;owami: „Ta jest ow; kszta;tn; Rachel;, o pi;knym wygl;dzie, kt;r; bardziej ukocha; Jakub, chocia; mniej przynosz;c; syn;w, ni; p;odniej-sza, lecz o chorych oczach Lea. Mniej liczni s; bowiem synowie rozmy;lania ni; dzia;ania; a jednak J;zef i Beniamin bardziej byli przez ojca kochani ni; inni synowie.” W ikonografi ;w. Brunon przedstawiany jest w bia;ym habicie kartuz;w. Jego atrybutami s;: ga;;zka oliwna, globus, krzy;, mitra i pastora; u st;p, palec przy ustach, czaszka.
— L. Do;;a;ski, Dawny klasztor kartuz;w w Berezie w: „Tygodnik Ilustrowany” nr 99/1861, (05.08.1861), str. 65, tam mowa o 24 domkach osobistych po;;czonych wsp;lnym korytarzem, i ko;ciele miedzi; krytym podzielony na dwie cz;;ci dla zakonnik;w (ze stalami rze;bionymi w d;bie) oraz dla parafian z bocznymi o;tarzami. Ca;o;; otoczono wa;ami z bastionami w kt;rych otwory strzelnicze. Miejsce pod budow; klasztoru wybrana na placu gdzie dawniej sta; „krzy; cudami s;yn;cy”, jaki w chwili pisania artyku;u znajdowa; si; jeszcze w ko;ciele. Podobnie o cudzie pokazania si; oblicza Ukrzy;owanego Chrystusa na drewnianym krzy;u w: T. Gabrus, Murownyje skarby Sapiegow „Nasza
Wiera” 2(12)/2000
— Tradycja kartuz;w wypracowana w pierwszej fundacji La Grande Chartreuse by;o uwypuklenie przez architektur; pustelniczo wsp;lnotowego charakteru zakonu, co opisuje P. Szczaniecki, Kamienie do ….. dz. cyt., s. 80, „Kartuzje mo;na przedstawi; w postaci prostok;ta otoczonego murem. ;rodkowa linia biegn;ca z zachodu na wsch;d tworzy o;, na kt;rej uk;ada si; furta, a opodal wej;cie do ko;cio;a i o;tarz na tylnej jego ;cianie. Inny podzia; idzie z po;udnia na p;;noc odcinaj;c podw;rzec zewn;trzny i po;ow; ko;cio;a, w kt;rej modlili si; bracia konwersi. Ch;r w;a;ciwy mie;ci; si; za przegrod;, ko;o o;tarza. Przy ;cianie ko;cio;a sta; kapitularz, a czasem tez kru;ganek, zwany ma;ym (…)” oraz „wielki kru;ganek (…) przestrze; obejmuj;ca wschodni; po;ow; ko;cio;a, z kt;rego bok;w, jako przed;u;enie wewn;trznej przegrody, wychodzi;y kryty dachem korytarz czteroramienny, a wi;c zamkni;ty. Wzd;u; jego ramion sta;y kolejno pustelnie ze swymi ogr;dkami. Wewn;trz dziedzi;ca grzebano zmar;ych.”
— Wg Radzima by;a to ;wi ;tynia wykonana wg projektu D. D;ysleni
— KWD s. 323-326
— Opis ;ycia na prze;omie XVII/XVIII podaje Kitowicz: „brody nosz; zapuszczone, g;owy ca;e gol;, zostawuj;c tylko w;ziuchn; jak sznurek doko;a koron;. ;piewaj; w ch;rze tonem jednostajnym jak reformaci, ka;d; godzin; kanoniczn; odprawuj; z osobna i po ka;dej wychodz; z ko;cio;a do swoich domk;w, pod;ug rozmierzonego czasu do r;;nych zabaw. (…) Mszy ;piewanej nigdy nie odprawuj;, tylko czytan; (…) Przeor w klasztorze zawiaduje tak duchownymi, jako te; doczesnymi interesami samow;adnie. (…) Milczenie zachowuj; ustawiczne w klasztorze; nawet kiedy przechodzi jeden wedle drugiego, nie wolno mu przem;wi; innego s;owa, tylko te dwa: "Memento mori"; konwersuj; jednak z sob; na migi i przez karteczki. ;eby za; takowa samotno;; nie wprawiali ich w melancholi;, dwa razy w tydzie; wychodz; razem wszyscy na rekreacj;, podczas kt;rej maj; wszelk; wolno;; m;wienia i bawienia si; jeden z drugim. (…) Przeor i prokurator nie mieszkaj; w klasztorze, ale za fort; przed klasztorem; i gdy si; trafi, ;e kt;ry z tych dw;ch gwa;town; chorob; umrze za fort;, nie chowaj; go w grobie communitatis, ale w osobnym, dla tych dw;ch urz;dnik;w za fort; wystawionym. Przeor ma czasy pewne wchodzenia do klasztoru dla odprawiania kapitu;y i odebrania wiadomo;ci o sprawach zakonnik;w, a po odbyciu swojej powinno;ci nie nocuje w klasztorze, ale powraca do swojej
rezydencji.
— Trudno powiedzie; czy by;y to w;asne dzie;a, powsta;e w tzw. scriptorium (pomieszczenie, w kt;rym przepisywano r;cznie ksi;gi). W ;rodowiskach gdzie specjalizowano si; w przepisywaniu wydajno;; dzienna wynosi;a ok. 4 kart dziennie, co pozwala;a na przepisanie Biblii w ci;gu jednego roku. Powstaj;ce publikacje by;y te; ozdabiane iluminacjami). Fragment ksi;gozbioru z Berezy Kartuskiej w;;czono po 1921 r. do zbior;w Biblioteki Narodowej w Warszawie, kiedy to przyby;y drog; rewindykacji wraz z innymi ksi;gozbiorami zabranymi do Petersburga. Szerzej o bibliotece u K. Nierzwicki, Biblioteki Kartuzji Kaszubskiej oraz jej konwent;w filialnych w Berezie Kartuskiej i Gidlach, Bernardinum 2001.
— Najwa;niejszym pomieszczeniem w eremie by;o cubiculum, wyposa;one w pojedyncz; Stelle, alby umo;liwi; odmawianie oficjom, wszystkim zakonnikom o tej samej porze (na g;os dzwonka) ale prowadzonym ze swego eremu. Ponadto: „Blisko miejsca modlitwy znajdujemy ;;;ko w kszta;cie szafy, na nim siennik obci;gni;ty grubym p;;tnem oraz wa;ek pod g;ow;. Prze;cierad;a i poszwy s; we;niane. We wn;k; okienn; wbudowano ma;y stolik, gdzie mnich je posi;ek, przynoszony w obecnych czasach z kuchni i przekazywany przez okienko wybite obok drzwi wej;ciowych do domku. Wreszcie, w cubiculum urz;dzono ma;y gabinet do pracy, sk;adaj;cy si; wy;;cznie ze stolika, pulpitu i skromnej biblioteczki. Niedu;y piecyk pozwala dogrza; si; zim;.”
— Szerzej na temat los;w klasztoru u M. Popowski, Rys dziej;w Kartuzji bereskiej w latach 1648-1631, „Ateneum Wile;skie” R 13/1938, s. 54-55.
— Por.: Z. Gloger, Encyklopedia
— S;G T 1, s. 141
— S-wil-1744
— Po;yczono 160 z;p. dla Teofili z Leszczy;skich Wi;niowieckiej, pod zastaw maj;tku i klejnot;w. Szerzej o tym w F. Pasieka, Kroniczka klasztorna z Kartuzi Bereskiej, Bereza 1748, Biblioteka PAM w Kurniku rkps BK 001 06.
— Informacja z tytu;u do dokument;w w AGAD, tzw. Zbi;r Aleksandra Czo;owskiego PL 1/388; tam niejasne informacje cho; pojawia si; tez data 1777 r.
— O. ;atoszonek, Bia;oruskie O;wiecenie.(Internet). W samej Berezie istnia; ko;ci;; unicki a w 1774 r. postawiono nowy murowany budynek ;wi;tynny.
— ZM, gdzie dane za rok 1776, kiedy jeden ojciec przebywa; w Gidlach a inny w Zaycensi w Austrii.
— SzpL s. 199: 1786 r. = 33 uczni;w, 1788 r. = 50 uczni;w w dwu klaszch, pracuje tu wtedy 3 nauczycieli. W 1788 r. szko;; kieruje ks. Andrzej Bornatowicz (alt).
— Data 1789 r. wg SzpL s. 199 gdzie o rektorze szko;y przy klasztorze w Berezie Kartuskiej, p;;niej mowa o nim jako o opacie, podobnie Z. Gloger.
— M. Radwan, Zakony diecezji wile;skiej 1803-1890. Szerzej opisuje to: Z. Gloger, has;o Kartuzi „proces, jaki kartuzja prowadzi;a z Wojciechem Pus;owskim, kt;rego brat by; przeorem a nast;pnie wysekularyzowawszy si;, by; pra;atem wile;skim. W sprawie tej, kt;ra swego czasu nabra;a ogromnego rozg;osu, powtarzamy nast;puj;ce s;owa za „Encyklopedi; ko;cieln;”: Przeor Pus;owski, otrzymawszy sekularyzacj;, pozyska; pokwitowanie kartuz;w ze swego urz;du i odda; klasztor ksi;dzu Oskierce, nowemu przeorowi. W;wczas ksi;dz Gr;dzki, dawny adwokat i klasztorny jurysta, wywieraj;cy wielki wp;yw na Oskierk;, wytoczy; proces Wojciechowi Pus;owskiemu z zarzutem, i; brat jego przeor uwi;zieniem kilkomilionowych skarb;w kartuskich zbogaci; Wojcie-cha, co stwierdza; si; zdawa;o nag;ym wzrostem fortuny tego;. Gr;dzki umia; trafi; osobi;cie do ces. Aleksandra I, kt;ry spraw; poleci; rozpatrze; najstaranniej. Zdania r;;nych komisyi kolejno mianowanych wypada;y pomy;lnie dla Pus;owskiego, ale Gr;dzki, zostawszy przeorem, stara; si; usilnie postawi; na swojem. Ostatnia komisja (r. 1822) za;;da;a przysi;gi, czy opr;cz z;o;onych przez klasztor dokument;w, ;adnych innych niema. Gr;dzki przysi;g;, ;e niema. ;cis;a jednak rewizja znalaz;a niespodzianie w kryj;wce pod o;tarzem pokwitowanie dane Pus;owskiemu przez klasztor, ;e do niego ;adnej pretensyi nie ma, i rewersa Ko;ciuszki na zabrane znaczne sumy w z;ocie i srebrze. Fakt ten oczyszcza; Pus;owskiego, a na klasztor sprowadzi; nie;ask
— BW
— M. Radwan, Zakony diecezji wile;skiej 1803-1890
— H. Wyczawski, Ko;cielne zbiory biblioteczne… w: Dzieje teologii katolickiej w Polsce T 21, Lublin 1975, s. 533.
— EKK T 8, kol. 918
— O. Augustyn PACHNIEWSKI (OCart), ur. 1787, zak. 1814, wg R-ben-1843 w Trokach u benedyktyn;w.
— O. Dominik KOWALSKI (OCart), ur. 1791, zak. 1816, kap;. 1820, wg R-ben-1843 w Horodyszczu u benedyktyn;w.
— O. Kazimierz DOBROWOLSKI (OCart), ur. 1801, zak. 1816, kap;. 1824, wg R-ben-1843 w Horodyszczu u benedyktyn;w.
— O. Ignacy GR;KOWSKI (OCart), ur. 1784, zak. 1816, kap;. 1820, wg R-ben-1843 w Kimbar;wce u cysters;w.
— O. Bonawentura SZUSZKIEWICZ (OCart), ur. 1787, zak. 1818, kap;. 1824, wg R-ben-1843 w Trokach u benedyktyn;w.
— Opis klasztoru wg J. Niemcewicza z 1819 r. jaki podawa; nazwisko przeora, (por.: Podr;;e historyczne po ziemiach polskich mi;dzy rokiem 1811 a 1828 odbyte. wed;ug Juliana Ursyna Niemcewicza) autor szuka; tu ;lad;w po swoich przodkach, a by; rozczarowany usuni;ciem obrazu dobrodzieja klasztoru ale wyja;niono mu, ;e przesta; rodzina cofn;;a swoje nadania; czytamy tam r;wnie; o wygl;dz ie klasztoru i porz;dku dnia w kartuzji: „stan;;em przed s;awnym klasztorem ksi;;y Kartuz;w. (…) Wszed;em w pierwszy dziedziniec (…), D;ugo chodz;c, wyszed;em zn;w na korytarz; ten otacza; na oko;o ca;y gmach czworograniasty. (…) dzi; tylko jeden prze;o;ony kap;an, dw;ch drugich pojecha;o do synodu petersburskiego; prze;o;ony chory tak dalece, ;e obcego zakonnika do odprawowania mszy trzyma; musimy. Jest nas pi;ciu kleryk;w, lecz tym od lat kilku wy;wi;cenie wstrzymuj;; (…) Ostre s; ;. Brunona ustawy: o godzinie jedenastej w wiecz;r id; do ch;ru i modl; si; do drugiej; stamt;d na odpoczynek; zn;w wstaj; o sz;stej do ko;cio;a i modlitwy; dalej na przemian zabawy r;czne lub medytacye; o jedenastej obiad, o sz;stej wieczerza.(…) Ka;dy z zakonnik;w mieszka i je osobno; w pewnych tylko dniach i godzinach schodz; si; do ogrodu lub refektarza, i wtenczas rozmawia; im wolno.”
— O. Laurenty MA;YSZEWICZ (OCart), ur. 1797, zak. 1820, kap;. 1924, wg R-ben-1843 w Kimbar;wce u cysters;w.
— Na podst. Z. Gloger, has;o Kartuzi. Gdzie wspomniano o. Gr;dzkiego, jaki namawia; do rozpocz;cia procesu z Wojciechem Pus;awskim ; podobnie w KWD s. 324-325, z dodaniem, ;e po wykryciu dokumentu potwierdzaj;cego rozliczenie si; przeora Pus;awskiego, oddano przeora Gr;dzkiego pod stra; wojskow; i nied;ugo potem zmar;.
— O. Pawe; GIENIUSZ (OCart), ur. 1805, zak. 1823, kap;. 1827, 1830-1831 przeor w Berezie, 1931 wi;ziony w Grodnie, p;;niej w Horodyszczu, i jako kapelan w ;uninie, od 1835 w Starych Trokach (1838-1844 przeor), p;;niej znowu w ;uninie, zm. w ;uninie 1848 r., pogrzeb w Horodyszczu. Por. Gieniusz (Gieniung) Pawe; w: EKK T 5, kol. 1063-1064. Wg: R-ben-1843 = 1828 kap;., tam przebywa w klasztorze Stare Troki z funkcjami przeor i kurat. P. Szczaniecki, Kamienie do ….. dz. cyt., s. 152 gdzie autor przyznaje mu s;aw; „;wi;tego”, przeorem zosta; dnia 21.04.1830 wybrany jednog;o;nie na ten urz;d
— EKK T 8, ko. 919, natomiast w innych opracowaniach o 9 kartuzach wa;cz;cych w oddzia;ach Karola Zapolskiego i Tytusa Pus;owskiego; dnia 08.08.1831 pojmany zosta; w bitwie pod Ko;czycami i Newlem (nad rzek; Pin;) kleryk Franciszek Kamie;ski OCart, zes;any p;;niej do Wiatki.
— NpB s. 13 podaje rok 1831 jako dat; likwidacji klasztoru, w innych miejscach data 1834. Natomiast o rozes;aniu zakonnik;w w EKK T 8, kol.
919
— T. Gabrus, Murownyje skarby Sapiegow „Nasza Wiera” 2(12)/2000
— BW s. 335 tam niejasno, jak by chodzi;o o ;wi;tynie fundowan; w 1477 r. przez Homszej;w
— Wg Dawny klasztor kartuz;w w Berezie w: „Tygodnik Ilustrowany 99/1861”, tam informacja, ze po kasacie klasztoru by; altarzyst; w miejscowo;ci Hrudopole. Mo;liwe, ;e chodzi o inna osob; np. o. Gieniusz.
— BW s. 335
— Ks. Kazimierz BERNACKI, R-wil-1860, rok 1868 Boj. Cz 2 T1, s. 431 tam o represjach carskich.
— R-wil-1860
— BW s. 335
— A. K;opotowski, Inaczej ni; w raju, „Czasopis” 4/04, s. 22; autor opisuje, ;e w 2004 r. wpuszczono go na teren dawnej kartuzji, zajmowanej przez jednostk; wojskow;, znale;li tam ruiny korpusu szpitalnego, dwie baszty naro;ne i cz;;; wie;y ko;cielnej oraz dobrze zachowan; bram; wjazdow;.
— J. Jodkowski, Gimnazjum Po-Dominika;skie w Grodnie, Grodno MCMXXIV (1924), s. 37
— Bereza Kartuska w: S;G T 1, s. 140-141; tam informacja, ze 1113 to wyznawcy moj;esz owi.
— S;G
— Por. DiOr s. 671.
— BW s. 335
— Ks. Serafin ZAPA;NIK, ur. 1880, kap;. 1904, 1909 Bereza Kartuska, 1910-1932 Lebiedziew.
— BW s. 335
— W niekt;rych opracowaniach rosyjskich mowa o utworzeniu obozu dla czerwonoarmist;w, czasem o wielkich liczbach ofiar, czego mieli by si; dopu;ci; Polacy; oczywi;cie w opracowaniach polskich uznanie tego za propagand; lat sowieckich.
— Data budowy w 1933 wg Radzima, tam r;wnie; o zniszczeniu ;wi;tyni w 1964 r.
— Pomys;odawc; utworzenia obozu by; premier Leon Koz;owski, plany zaakceptowa; J;zef Pi;sudzki; ob;z funkcjonowa; od 06.07.1934 r. do wrze;nia 1939, przewin;;o si; tu ok. 16 ty; wi;;ni;w (jednocze;nie od 100 do 600 os;b).
— Na temat sytuacji klasztoru w 2000 r. „Jeszcze dzisiaj jego rozleg;e ruiny robi; wra;enie pomimo, i; ponad jedna trzecia terenu jest zaj;ta przez wojsko”
— Ks. Andrzej MARZEC, 1991-1993 wikary w Berezie, 1993-2005 proboszcz w Berezie, 2005 Kalinkowicze.
— M. Pid;ypczak-Majerowicz, Bazylianie w Koronie i Litwie..., s. 38

Opracowanie w;asne – br. Jan Fibek OFMCap
ответить

2008-11-19 Церковь униатская (город Берёза. Берёзовский район, Брестская область)

Bazylianie – p.w. ;w. Piotra i Paw;a
1618 – fundacja ko;cio;a greko-katolickiego
1772 – budowa ;wi;tyni w stylu klasycyzmu
1774 – bazylianie otworzyli szko;; w Berezie.
ответить

2008-10-17 Кляштор тринитариев (город Орша. Оршанский район, Витебская область)

Klasztor trynitarzy - p.w. Tr;jcy ;wi;tej

1714 – fundacja klasztoru i ko;cio;a przez Adama Sakowicz, s;dzia grodzki i ma;;onka Maria z Danielewicz;w; w ko;ciele umieszczono kopie cudownej figury Jezusa Nazarejskiego .
1735 – wybudowanie ;wi;tyni
1740 – konsekracja przez bp. Tyszkiewicza, sufragana kijowskiego
1772 - by;o tu 5 zakonnik;w (4 kap;an;w)
1798 – (06.09) trynitarze opuszczaj; klasztor na rozkaz cara Paw;a I
1798 – w klasztorze umieszczono ;e;skie zgromadzenie trapistek
Pocz. XIX w. – wyst;pienie z klasztoru c;rk; ksi;cia Kondeusza i wygnanie trapistek z Rosji.
Ok. 1810 – powr;t trynitarzy (po opuszczeniu klasztoru przez trapistki)
1832 – kasata klasztoru
1833 - przebudowa ko;cio;a na cerkiew, w klasztorze umieszczono szko;; powiatow;.
1841 – w mie;cie Orsza istnieje „kaplica Trynitarze” zaliczona do dekanatu orsza;skiego.
Pocz. XX w. – sowieckie w;adze umie;ci;y tu pu;kow; szko;; i aeroklub
Po;. XX w. – zniszczenia w czasie II wojny ;wiatowej
Po 1950 – rozebranie ko;cio;a
2000 – w budynku klasztornym archiwum i pomieszczenia mieszkalne, a sam ko;ci;; si; nie zachowa;
2007 – budynek przeznaczony na ZAGS
ответить

2008-10-17 Кляштор францисканцев (город Орша. Оршанский район, Витебская область)

Klasztor franciszkan;w - p.w. Wniebowzi;cia NMP

1680 – fundacja klasztoru i ko;cio;a (p.w. Narodzenia NMP ) przez Kotkowskiego.
1772 - by;o tu7 zakonnik;w (w tym: 5 kap;an;w)
1799-1800 – w klasztorze franciszka;skim umieszczono grup; czternastu mnich;w trapist;w z opactwa w Valsainge.
1824-1825 – prze;o;onym o. Dezyderiusz Balcuniewicz OFM-Conv
1825 – w klasztorze mieszka 2 zakonnik;w.
1841 – ko;ci;; w dekanacie orsza;skim.
1848 – kasata klasztoru
1863 – zamkni;cie ;wi;tyni, w klasztorze umieszczono areszt ;ledczy i dom dla chorych
2000 – pomieszczenia mieszkalne w budynku poklasztornym.
ответить

2008-09-30 Костёл (деревня Лещилово. Верхнедвинский район, Витебская область)

W 1852 r. na terenie parafii rzymsko-katolickiej Leszczy;owo (dekanat siebiersko-drysie;ski) pracowa;o 2 kap;an;w (m.in. ks. J;zef Brzuska) a nale;a;y tu kaplice w miejscowo;ciach: Kazulino, Julianow, Wiktoryn. Wczesniejsze dane na temat koscio;a w Leszczy;owie dotycza nawet XVII w. kiedy o budow; ko;cio;a postarali si; Leszczy;owce. Kolejny w;a;ciciel tej miejscowo;ci Mirski ofiarowa; j; jako uposa;enie dla parafii Miory i pracujacych tam kanonik;w augustia;skich. (Leszczy;owo w: S;ownik Geograficzny T 5, s. 173)
ответить

2008-09-26 Церковь Покрова Пресвятой Богородицы (деревня Махирово. Полоцкий район, Витебская область)

W 1772 r. by; tu klasztor OO. Bazylian;w i mieszka;o tu 7 zakonnik;w bazylia;skich (6 kap;an;w i 1 brat zakonny)
ответить

2008-09-19 Костёл (местечко Копаткевичи. Петриковский район, Гомельская область)

Przy tym ko;ciele, w parafii Kopatkiewicze, pracowali m.in.:

1803 - ks. Adam Harasimowicz,

1843 - ks. Antoni Szymkiewicz,

1864 - ks. Jozafat Przesmycki,

1872 - ks. Alojzy Sakowicz,

1905 - ks. Jan Paw;owski,

1907 - ks. Wincenty Dejnis,

2000 - o. Czes;aw Bisaga.

W 1872 na terenie parafii by;y kaplice w miejscowo;ciach: Dziakowicka, Kopatkiewicze (cm.) Gorbiatowicka, Komarowicka
ответить

2008-09-19 Кляштор мариявиток (город Пинск. Пинский район, Брестская область)

Fundacja dotyczy roku 1756 i by;a dzie;em ks. Stefana Turczynowicza (za;o;yciela zgromadzenia). Powo;aniem si;str Mariawitek by;o katechizowanie dziewcz;t pochodzenia ;ydowskiego, kt;re podejmowa;y katechumenat i przyjmowa;y chrzest ;w.
Kasata klasztoru Mariawitek nast;pi;a w 1856 r., zakonnice wywieziono do Wilna.
ответить

2008-09-19 Церковь Святого пророка Илии (город Трубчевск. Трубчевский район, Брянская область)

w 1861 r. by;a tu katolicka kaplica, przynale;na parafii Pi;sk.
ответить

2008-09-18 Кляштор кармелитов (город Пинск. Пинский район, Брестская область)

Karmelici - p.w. ;w. Eliasza

1734 – z fundacji Szymona Ossowskiego oraz Daniele Owsianego wystawiono karmelit; drewniany ko;ci;; p.w. ;w. Kazimierza. Ko;ci;; by; drewniany (mia; rozmiary 30 na 18 ;okci) i ozdobiony dwiema wie;ami. Natomiast klasztor by; murowanym parterowym budynkiem murowanym, o podobnych rozmiarach.

1772 – ko;ci;; i klasztor karmelit;w bosych (rez.) liczy;a 6 zakonnik;w (w tym 4 kap;an;w).

1791 – budowa nowej ;wi;tyni.

1803-1804 – przeorem o. Melchior Muraszko OCD

1803 – w klasztorze mieszka 3 kap;an;w zakonnik;w

1825 – w klasztorze mieszka 3 zakonnik;w.

1829 – w klasztorze mieszka 2 kap;an;w zakonnych.

1832 – kasata klasztoru,

1843 – drewniany ko;ci;; wspominaj; schematyzmy ko;cielne, ale nied;ugo p;;niej zosta; rozebrany.

1857 - w budynku klasztoru powsta; m;yn parowy, w;a;cicielem Simhe Lure.
ответить

2008-08-30 Костёл (деревня Лозовица. Климовичский район, Могилёвская область)

;OZOWICA - p.w. Tr;jcy ;w.
1752-1820 – stacja misyjna jezuit;w (kolegium w M;cis;awie)
1821-1843 – klasztor bernardyn;w
1849 – parafia w dekanacie czausowskim, kaplice w miejscowo;ciach: Swirza, Kaznacze, Rudnie, ;abia;yszyn, Janowo.
ответить

2008-08-28 Церковь Покрова Пресвятой Богородицы (деревня Великая Липа. Несвижский район, Минская область)

Jeszcze w1863 r. ko;ci;; w Lipie nale;a; do parafii rzym-kat. Sn;w, p;;niej by;a to cerkiew prawos;awna
ответить

2008-08-28 Костёл Святого Яна Крестителя (местечко Снов. Несвижский район, Минская область)

h. Sn;w (Сноў) – parafia p.w. ;w. Jana Chrzciciela [rej. Nie;wie;]

1638-1848 – diecezja wile;ska
1638 – budowa ko;cio;a staraniem Aleksandra Ludwika Radziwi;;a i uposa;enie plebanii w 12 w;;k ziemi.
1653 – podatek „podymne” z d;br pleba;skich S;uck i Kopyl wynosi; 3 z;p. (pobierany z 2 dom;w)
1673 – podatek „podymne” pobierany od 1 domu
1674 – wizytator wspomina;: „szopa zamiast ko;cio;a, pracuje tu komentarz do OO Dominikan;w”.
1744 – parafia w dekanacie mi;skim, na jej terenie wymieniano miejscowo;ci: Sn;w, Hruckow, Mikuciewicze, Choiew, Klepac-kowszczyzna, Poniutycze, Ogrodniki, Puciatowszczyzna, Amiela-niec, Lipa, Kamionka, Do;ginty, Nanuszewicze, Ma;oiedy, Onuszkiewicze.
1760 – fundacja ko;cio;a staraniem Jana Chryzostoma Rdu;tow-skiego.
1781 – parafia w dekanacie nowogr;dzkim, liczy 1000 kat.
1835-1848 – ks. Franciszek Narmont (p)

1848-1864 – w diecezji mi;skiej
1848 – do;;czenie dekanatu nowogr;dzkiego do diecezji mi;skiej
1849-1863 – ks. Franciszek Narmont (p)
1863 – parafia liczy 480 kat., kaplica w miejscowo;ci Lipa
1864 – zes;anie proboszcza do Rosji i kasata parafii

1865-1920 – cerkiew prawos;awna
1865 – zabranie ko;cio;a na cerkiew
1866 – przebudowa na „Spaso-Preobraze;sk;” cerkiew

1920-1925 – diecezja mi;ska
1921 – rewindykowanie ;wi;tyni
1921 - 1922 – ks. Jan Wolski (a)
1922 – parafia w dekanacie nie;wieskim, kaplice: Snow (cm.), Lipa (dom), Zausza,

1925-1991 – diecezja pi;ska
1942 – ks. J;zef Socho; (p)
po 1945 – ko;ci;; zamkni;ty

1991-2008 – archidiecezja mi;sko-mohylewska.
1991 – zwrot ko;cio;a katolikom
2000-2003 - Ks. Edmund Do;gi;owicz
ответить

2008-08-28 Церковь Воздвижения Креста Господня (деревня Цепра. Клецкий район, Минская область)

W 1773 r. w greko-katolickim klasztorze p.w. Podwy;szenia Krzy;a mieszka 6 zakonnik;w bazylia;skich (5 kap;an;w i 1 brat)
ответить

2008-08-28 Костёл Воздвижения Креста Господня (местечко Узда. Узденский район, Минская область)

1684 – wydzielenie funduszu parafialnego przez Krzysztofa Kowerczy;skiego, w;a;ciciela Uzdy i budowa pierwszej drewnianej ;wi;tyni.
1744 – parafia w dekanacie mi;skim, na jej terenie znajdowa;o si; blisko 50 miejscowo;ci [Uzda, Sokolszczyzna, Kamionka, Usa, Makowicze, Litwiany, Lisowszczyzna, Lowiszcze, Ma;asowszczyzna, Hodunowszczyzna, Koza, Budnikowszczyzna, Dani;owicze, S;obodka, Zienkowicze, Czury;ow, Szymonczyce, Borki, Cidakow, Lutawice, Ja;owka, Samuelow, Woronicze, Citwa, Rusakowicze, Sierkieiewicze, Kowalewicze, Zab;ocie, Do;hinicze, Chotlany, Szack, Prysynek, Choromickie, ;witay;owka, Zahorze, Peraszow, Krywale, S;oboda, Bierwisze, Jurkiewicze, Siemionowicze, Ostrowek, Podsadzie, Lastowszczyzna, Ciekowszczyzna, Kuchcice, Pry;mow, Rakoszyce, Zubrewicze].
1789 – (12.09) konsekracja ;wiatyni p.w. Znalezienia Krzy;a ;w., przez bp. J. Dyderko.
1842 – parafia w dekanacie nadnieme;skim, liczaca 3278 katolik;w. Kaplice: cmentarna, Kuchcice, Pasadze;, Talkaczewicze, Horokal
1886 – parafia liczy ok. 6500 kat., nale;y do dekanatu nadnieme;skiego, kaplice: To;kaczewicze, Kuchcice, Starzyny, Uzdza (cm.).
ответить

2008-08-26 Церковь Святого пророка Илии (деревня Шкунтики. Шарковщинский район, Витебская область)

fundacja ko;cio;a przez hr. Adama Gunthera
ответить

2008-08-23 Кляштор бенедиктинцев (деревня Городище. Пинский район, Брестская область)

W roku 1872 oraz 1910 wspomniano kaplice w miejscowo;ci Bo;tupie na terenie rzymsko-katolickiej parafii Oszmiana.
ответить

2008-08-23 Церковь (руины) (деревня Новоспасск. Сморгонский район, Гродненская область)

W 1773 r. istnia; gdzie; na tym terenie klasztor OO. Bazylian;w p.w. Przemienienia Pa;skiego [tzn. "Spas"], liczy; wtedy 8 zakonnik;w. Ale na mapie okre;lano miejscowo;c jako Suckawa. Czy to ta sama miejscowo;; ???
ответить

2008-08-23 Костёл Шкаплерной Божией Матери и кляштор кармелитов (деревня Слободка. Островецкий район, Гродненская область)

S;OB;DKA (Слабодка )

XVIII-XIX w. – klasztor OO. Karmelit;w
1710 – fundacja ko;cio;a przez bp. Konstantego K. Brzostowskiego.
1764 – uposa;enie dobrami Gudohaje, Szupliszki, Kien;duwy (ok. 100 w;;k ziemi) przekazane karmelitom klasztoru w S;obudce, przez J;zefa Wojn; i ;on; jego Ludwik; Sulistrowski;.
1769 – fundacja klasztoru karmelit;w trzewiczkowych.
1805 – mieszka tu 2 kap;an;w i 1 kleryk.
1807 – prze;o;onym o. PATRYCY Bartoszewicz OCarm
1809 – przeorem o. FELIKS Paku;owicz OCarm
1810 – w klasztorze mie;ci si; nowicjat
1813 – zrujnowanie ko;cio;a i klasztoru przez wojska napoleo;skie
1814 – prze;o;onym o. KAZIMIERZ Kujakowski OCarm
1816 – prze;o;onym o. KORNEL Neyberg OCarm
1835-1838 – przeorem o. Weyner OCarm
1838-1845 – przeorem o. BROKARD Matanowicz OCarm
1842 – zabranie maj;tku na skarb pa;stwa
1850 – usuniecie zakonnik;w (kasata), powsta;a tu parafia prowadzona przez duchowie;stwo diecezjalne.

XIX w. – parafia katolicka
1863-1865 – ks. Franciszek KRZY;EWICZ (p), 1863 – ks. Ignacy Minejko (w)
1863 – parafia liczy 3159 kat., kaplice w miejscowo;ci: Proniuny, Gudohaj, S;ob;dka (cm.)
1865 – zamkni;cie ko;cio;a, a klasztor przekazany wojsku.
ответить

2008-08-22 Мемориальная колона (деревня Осошники. Пружанский район, Брестская область)

Holna (Гольні) - MAJ;TEK JEZUICKI
* * *
1664 – zakupienie d;br przez prowincja;a jezuit;w w miejsce sprzedanego ;wis;ocza.
XVII w. – jezuici za;o;yli tu stacje misyjn; podleg;a kolegium w Grodnie.
1702-1708 – misjonarzem o. Jan Rittel SJ
1708-1711 – misjonarzem o. Jan Chojnowski SJ
XVIII w. – liczne zniszczenia miejscowo;ci nie sprzyjaj; rozwojowi maj;tku (np.: wojny i po;ary: 1708, 1710, 1767 r.)
1711-1712 – misjonarzem o. Stefan Kostrowski SJ
1743-1744 – misjonarzem o. J;zef Gasiorowski SJ
1773 – kasata zakonu i upa;stwowienie maj;tku
1781 – maj;tek w dzier;awie Kazimierza Wolmera, jaki p;aci na skarb pa;stwa 6000 z;p. rocznego czynszu.
ответить

2008-08-19 Часовня (деревня Косута. Вилейский район, Минская область)

W roku 1773 istnieje tu greko-katolicki klasztor bazylian;w p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej, mieszka tu 6 kap;an;w.
ответить

2008-08-19 Часовня (деревня Щечицы (Яблоново). Мостовский район, Гродненская область)

W 1773 r. istnieje tu klasztor bazylian;w p.w. ;w. Jana Chrzciciela; mieszka tu 3 zakonnik;w.
ответить

2008-08-13 Костёл Святой Троицы (деревня Забрезье. Воложинский район, Минская область)

Zabrzezie (Забрэзьзе) – parafia p.w. Tr;jcy ;wi;tej [rej. Wo;o;y;ski]

1446 – budowa ko;cio;a p.w. Tr;jcy ;w. z fundacji Aleksandry Zabrzezi;skiej.
1625 – odbudowa ;wi;tyni
1627 – konsekracja ko;cio;a
1669 – parafia Zabrzezie w dekanacie mi;skim
1674 – wizytator zapisa;: ko;ci;; „murowany, ma;y spustoszony obok drewniana kaplica”. Pracowa; przy niej ks. Prowontka.
1697 – konsekracja ko;cio;a przez bp. Ancut;.
1744 – na terenie parafii nale;;cej do dekanatu mi;skiego znajduj; si; miejscowo;ci: Zabrzezie, Skrzyplew, Uzb;ocie, Doynow, Dubina, Wo;o;yn, Sakowszczyzna, Doynowka, S;owie;sk, Kra;yn, Kra;yn, Dolewicze, Roukowicze, Filipini;ta, Zomoycie, ;awski brod, Moszki, Kobylczyce, Boiary, Dziemidowicze.
1781 – parafia w dekanacie mi;skim, liczy 850 kat.
1835-1836 – ks. J;zef Balczewski (c)
1836 – parafia w dekanacie wiszniewskim
1859-1860 – ks. Jan Bychowiec (a)
1860 – parafia w dekanacie wiszniewskim, liczy 1274 kat.
1871-1872 – ks. Franciszek Bychowiec.
1888 – (19.11) ochrzczono S;ug; Bo;ego ks. Micha;a Sopo;ko
1891-1892 – ks. Franciszek Zwier;ewicz (p)
1892 – parafia w dekanacie wiszniewskim, liczy 4735 kat.; kaplica Ro;es;aw.
1901-1902 – ks. Jan Kunicki (p)
1907 – ks. A. ;oszakiewicz (p)
1910 – parafia liczy 4500 kat., kaplice: Ro;es;aw i Wo;o;yn.
1915-1916 – ks. Roman Mosiewicz (w)
1920 – parafia w dekanacie Wiszniewskim
1928-1929 – ks. Mieczys;aw Przemieniecki (p)
1934-1938 – ks. Nikodem Koz;owski (p)
1938 – parafia w dekanacie Wiszniewskim, kaplica Ro;es;aw.
po 1960 - ko;ci;; zosta; zniszczony
ответить

2008-08-06 Костёл Божиего Тела, Девы Марии и Всех Святых (местечко Городилово. Молодечненский район, Минская область)

Garadzi;owa – p.w. Bo;ego Cia;a, NMP i Wszystkich ;wi;tych oraz p.w. ;w. Anny.

1443 – budowa pierwszej ;wi;tyni.
1443 r. mia;a miejsce budowa pierwszego ko;cio;a w prywatnych dobrach Jakuba Ra;owicza, jest to o tyle istotne, ;e w p;;. XV w na terenie wschodniej cz;;ci diecezji wile;skiej nie ma jeszcze wiele parafii katolickich. By;a to ;wi;tynia p.w. Bo;ego Cia;a i Matki Bo;ej Gromnicznej, konsekrowana przez ks. bp. Macieja. Pierwszym rektorem ;wi;tyni zosta; ks. Jan z P;o;ska.

XVII w. – kolejne nadania dla parafii.
W 1622 r. nast;pi;a przy ko;ciele fundacja szko;y parafialnej i szpitala. Niestety nieco p;;niej [ok. 1654-67], w czasie wojny z Moskw;, zniszczeniu uleg; budynek ko;cio;a i jego zaplecze duszpasterskie. Odbudowa nast;pi;a dosy; szybko, bo w 1669 r. Synod Sapiehy wspomina parafie o tej nazwie, jako nale;;c; do dekanatu Radaszkowicze. W 1673 r. podatek „podymne” z plebani Horodzi;owo pobierany by; od 7 dom;w.

1690 – parafia zjednoczona z Hruzdowsk;.
W dokumentach podatku podymnego z 1690 r. te parafie wyst;puj; razem. W 1744 liczono j; je4dnak jako parafia Horodzi;;w w dekanacie radaszkowickim.

1744 – parafia w dekanacie radoszkowicze
W 1744 r. na terenie parafii znajdowa;y si; nast;puj;ce miejscowo;ci: Horodzi;;w, Bia;a, Porzecze, Konichy, Zurowicze, Diemiesze, So;tany, Szypulicze, Piekany, Brylewszczyzna, Sou;ow, Trzaski, Kizi;ow, ;u;ek, Opoleie, Widawszczyzna, Lenkowszczyzna, ;astowszczyzna, Dzitrykowszczyzna, Litwa, Domanszczyzna, Raczkow, Ro;ewicze, Byki, Cielatki, Ukropow, Mosznina.

1752 – proboszczem ks. Jan KORSUN.
Odbudowa ko;cio;a prowadzona by;a staraniem proboszcza w 1752 r. Przy odnowionej parafii w 1756 r. powsta;a fundacja Bractwa Opatrzno;ci Pa;skiej. Parafia w tym czasie liczy ok. 700 kat.

1759 – plebanem ks. Wawrzyniec.
Wspomniany kap;an pe;ni; jednocze;nie obowi;zki plebana i altarysty.

1851-1860 – ks. Franciszek MARKIEWICZ.
1860 r. parafia nale;y do dekanatu Wiszniewskiego i liczy 1029 kat.

1866 - zamkniecie ko;cio;a katolickiego.
12.VI.1866 r. nast;pi;o zamkni;cie ko;cio;a i zamienienie jego p;;niej na cerkiew prawos;awna. Zniszczenie ;wi;tyni dokona;o si; w 1880 r., kiedy to rozebrano ;wi;tynie.
ответить

2008-08-06 Костёл Святой Троицы (местечко Беница. Молодечненский район, Минская область)

Bienica – klasztor i parafia p.w. ;w. Tr;jcy.

1669 – parafialny ko;ci;;.
Daty fundacji nie ustalono ale by;o to zapewne w pocz. XVII w. gdy; znajdujemy informacje o istnieniu tu parafii katolickiej w roku 1669, to wspomnienie o ko;ciele w Bienicy po;o;onym w dekanacie radoszkowickim znajduje si; w dokumencie wydanym przez Synod Sapiehy. Istnia;a tu tak;e fundacja karmelit;w.

1701 – fundacja ko;cio;a i klasztoru dla bernardyn;w.
Pocz;tek budowy murowanego ko;cio;a i drewnianego klasztoru bernardyn;w to 1701 r., a ca;o;; powstawa;a z fundacji kasztelana trockiego Kazimierza Kocio;a [podskarbi WKL]

1704 – gwardianem o. Krzysztof KOCIE;;.
1704 r. – konsekracja ko;cio;a p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej, dokonana przez bp. Konstantego Brzostowskiego i przekazanie klasztoru bernardynom. W klasztorze powinno (wg dokumentu fundacyjnego mieszka; 12 zakonnik;w). Istnia;o tu tak;e Bractwo Niepokalanego Pocz;cia NMP.

1744 – klasztor w parafii Mark;w
Wed;ug zestawienia parafii w spisie synodalnym z 1744 r. miejscowo;; Bienica naleza;a do parafii Mark;w.
Z wiadomo;ci na temat podejmowanych przez bernardyn;w prac duszpasterskich wiadomo, ;e w 1763 odby;y si; tu 4 dniowe misje.

1799 - utworzenie przy klasztorze parafii.
Klasztor jest chyba nadal dosy; du;ym obiektem, skoro w 1772 r. mieszka;o tu 21 zakonnik;w. Przy klasztorze istnia;a szko;a [XVIII-XIX w.]. W 1780 r. by; pocz;tek funkcjonowania szko;y ;redniej. P;;niej otrzyma;a ona tytu; parafialnej wreszcie wydzia;owej.

1812 – o. Witalis ;APICKI.
Szko;a funkcjonowa;a tylko do 1842 r.
W roku 1832 mamy tu do czynienia z tzw. klasztorem „etetowym”, do kt;rego rz;d carski przesy;a; zakonnik;w z likwidowanych plac;wek. Wiadomo nawet, ;e w 1843 r. mieszka tu 12 zakonnik;w w tym 9 kap;an;w. Fundusz klasztorny w 1842 r. to m.in. 30 morg;w ziemi i 8400 rubli kapita;u.

1851 – likwidacja klasztoru bernardyn;w.
W 1851 r. nast;pi;a likwidacja klasztoru, ko;ci;; uznany za parafialny.

1856 – proboszczem ks. Ignacy SIELETYCKI.

1858-1863 r. – ks. Franciszek JARMO;OWICZ.
Parafia w 1860 r. nale;y do dekanatu oszmia;skiego i liczy 1062 katolik;w, a proboszcz otrzymuje uposa;enie 5 klasy.

1866-1818 - parafia bez ko;cio;a.
W 1866 r. decyzj; w;adzy carskiej nast;pi;o zabranie ;wi;tyni katolikom, skasowanie parafii i przekazanie ko;cio;a prawos;awnym, a nieco p;;niej w 1886 r. nast;puje rozebranie budynku klasztornego. Samo miasteczko te; podupada bo w 1880 r. mieszka;y tu tylko 172 osoby „obojga p;ci”.

1918-1925 – ks. Aleksander AUGUSTYNOWICZ.
W 1919 r. nast;pi;o zwr;cenie ;wi;tyni katolikom, dokonane po wkroczeniu na te tereny polskiego wojska i ustanowienia administracji pa;stwowej.

1925-1929 – proboszczem ks. Teofil PRYSZMONT.

1931-1935 – proboszczem ks. Wincenty BORSUK.
Parafii liczy w 1935 r. – 526 kat.

1936-1937 – proboszczem ks. J;zef ORZE;OWSKI.

1937-1938 – proboszczem ks. ;ukasz POPI;;.
Wspomina si; o pracy na terenie tej parafii w roku 1938 ks. Stefana Dobrowolskiego , (mo;e tylko zast;pstwo?)

1939 – proboszczem ks. Bronis;aw SMARZEWSKI.

1948 – zamkni;cie ko;cio;a.
W 1948 r. nast;pi;o zamkni;cie ko;cio;a przez w;adze sowieckie z przeznaczeniem na „sk;ad”, prowadzi do d;ugich lat dewastacji, dopiero w 1988 r. dzi;ki „pierestrojce” z inicjatywy konserwatora zabytk;w nast;pi; pocz;tek prac restauracyjnych wn;trza ;wi;tyni
ответить

2008-08-06 Костёл Пресвятой Девы Марии (деревня Холхлово. Молодечненский район, Минская область)

Choch;owo

1454 – pierwsza ;wi;tynia.
1454 r. uczyniono pierwsze nadanie dla parafii dokonane przez ksi;cia Micha;a Zygmuntowicza syna ksi;cia Kiejsuta, w jakim to m.in. folwark Kropiwnica (zwany Kabany) nadano dla plebani.

XVII w. – kolejne nadania.
W 1630 r. nast;pi;o potwierdzenie funduszu ko;cielnego przez kr;la Zygmunta III. O funkcjonowaniu tej parafii w tym czasie i wielko;ci jej uposa;enia ;wiadczy fakt, ;e w roku 1653 ko;cielne dobra p;ac; jako podatek podymny doch;d z 21 dom;w, czyli podatek jaki wynosi wtedy 31,15 z;.

1669 – w dekanacie mi;skim
W dokumencie spisu parafii z czas;w Synodu Sapiehy parafia ta okre;lana jest jako Choch;a (Cho;cha) i nale;y do mi;skiego dekanatu. Parafia prze;ywa jednak jak wszystkie, bo dzia;ania wojenne doprowadzi;y jednak do ruiny maj;tku ko;cielnego bo w 1673 r. pobierano „podymne” od 2 dom;w.
Kolejnej darowizny dla ko;cio;a dokonano w maju 1691 r., by;o to nadanie wieczyste od w;a;cicieli miasteczka Choch;y, Miko;aja Gali;skiego wojewody orsza;skiego. Przedmiotem nadania by;a wie; Kamieszczyny. Ko;ci;; posiada; wezwanie: NM Panny i ;w. Stanis;awa bp.

1738 – budowa nowej ;wi;tyni.
1738 r. powsta; nowy ko;ci;; drewniany zbudowany w zach. cz;;ci miasteczka, na wzg;rzu. ;wi;tyni nadano nowy tytu;: p.w. Imienia Maryi Panny. W;r;d wiadomo;ci o ;yciu religijnym parafii zanotowano o istnieniu przy ko;ciele [od 1749 r.] Bractwa Imienia Maryi, co mia;o by; potwierdzone na dokumencie pp. Benedykta XIV wydanym, nieco wcze;niej, z dat; 15.VII.1740 r.

1744-1781 – parafia w dekanacie mi;skim
W 1744 r. by;a to parafia Cho;ch;a w dekanacie mi;skim, na terenie jej znajdowa;y si; miejscowo;ci: Cho;ch;a, Chmarzyszki, Dory, Czerniew, Ra;kowszczyzna, Horbowszczyzna, ;uzany, Korable, Czuraie, Ciabu;y, Czerepy, Grodek, Nieluby, Czerniewszczyzna, Kudowszczyzna, Bakszty, Dorochy.
W 1781 r. parafia nale;a;a nadal do dekanatu mi;skiego i liczy;a 1052 katolik;w.

1802-1810 – proboszczem ks. Tomasz LEMSKI.
Od 1798 r. parafia znalaz;a si; w dekanacie wilejskim, diecezji mi;skiej. W roku 1801 do szk;;ki parafialnej ucz;szcza;o 12 dzieci w wieku 7 do 16 lat.

Po 1816 r. – proboszczem ks. NOWICKI.
Wiadomo, ;e jako pleban uposa;y; szko;; parafialn; funduszem 375 r.s., z kt;rych to procent;w utrzymywano przy szkole nauczyciela.

1825 – proboszczem ks. KNIA;YCKI.
Staraniem tego proboszcza i z „niema;ym kosztem” odnowiono ko;ci;;. W czasie wizytacji metropolity w 1830 r. w szkole zarejestrowano 7 uczni;w. Wyposa;enie ko;cio;a stanowi;o 3 o;tarze m.in.: Bogurodzicy z Dzieci;tkiem, zakryty srebrno-z;ot; zasuw; z obrazem Tr;jcy ;w. koronuj;cej Matk; Bo;; Wniebowzi;t;.

1841-1865 – prob. ks. Dominik BARTOSZEWSKI
Prace w parafii proboszcz obejmowa; w wieku 45 lat z czego wynika;o by, ;e pracowa; tu a; do p;;nej staro;ci. W czasie pierwszych lat pos;ugi dokonano tak;e przeniesienia w 1849 r. parafii Choch;o z diecezji mi;skiej do wile;skiej.
W latach czterdziestych XIX w. podawano jako uposa;enie ko;cio;a 30 funduszowych m;;czyzn, ponadto sumy pieni;;ne w wielko;ci: 750 r.s. na fundacji i 52,50 rubli dochodu rocznego z czego skarb pa;stwa pobiera; 46,80 r. Natomiast po przej;ciu maj;tku przez skarb pa;stwa w 1842 r. zapisano parafie do V klasy uposa;enia. Nale;a;o wtedy do parafii 785 katolik;w. W latach 1846/47 r. staraniem dziedzica Wincentego Ja;wi;skiego zbudowano kaplice grobowa stoj;ca obok ko;cio;a na tym sa-mym wzg;rzu.
Po powstaniowe represje dosi;g;y tak;e parafii, bo zamierzaj;c likwidowa; ko;ci;; w;adze carskie pozwoli;y by kap;an pracowa; tu tylko do 13.VII.1865 r., p;;niej pod pretekstem przekroczenia przepis;w (udzielenie ma;;e;stwa katolikowi i prawos;awnemu), przeniesiono go karnie do Ol-kowicz, a w 1867 r. odes;ano ju; „na pokut;” do klasztoru jako „rezydenta.” Oczywi;cie pozbawiona kap;ana parafii zosta;a ju; nie obsadzona.

1866-1919 - parafia bez ko;cio;a.
Po wywiezieniu sprz;t;w liturgicznych do Oborka, w 1866 r. ko;ci;; zosta; zamieniony na cerkiew prawos;awn;. Parafianie modlili si; w kaplicy Ja;wi;skiego. W 1868 po formalnym skasowaniu parafii, ziemia ko;cielna przypad;a rodzinom pe;ni;cym s;u;bie cerkwi prawos;awnej. Jeszcze w k. XIX w. okre;lano liczb; katolik;w jako 820 os;b.
Zwrot ko;cio;a dokonany zosta; dopiero po wkroczeniu na te tereny administracji polskiej, w ramach kszta;towania si; nowych granic po pierwszej wojnie ;wiatowej.

1921-1922 – proboszczem ks. Henryk DRONICZ.
Po oddaniu ko;cio;a w 1919 r. proboszcz mieszkaj;cy na sta;e w Oborku doje;d;a; i do tego ko;cio;a. Na terenie parafii natomiast istnia;y punkty filialne w Jerszewiczach , Czerniewie i Gorodku.

1922-1934 – prob. ks. Nikodem KOZ;OWSKI.
W tym czasie wzrasta liczebno;; parafii skoro kolejne lata podaj; wi;ksze cyfry, i tak: 1930 r. = 1930 kat., 1932 = 2007 kat.
Co do przestrzeni terytorialnej to by;a tu wielka liczba ma;ych miejscowo;ci, nie zawsze o przewadze katolickiej ludno;ci, gdy; w 1931 r. nale;a;o tu 1 miasteczko, 57 wsi i osad, 28 folwark;w, 18 za;ciank;w, 8 maj;tk;w.

1935-1936 – proboszczem ks. Antoni CHOMSKI.
W 1935 r. = 2173 kat., 1936 = 2217 kat.

1937-1948 – proboszczem ks. J;zef HURKO.
Liczebno;; parafii w tym czasie to: 1937 = 2261 kat., wida; systematyczne tendencje do wzrostu liczebno;ci. Parafia obs;ugiwana by;a przez ;wi;tobliwego starego kap;ana nawet w latach wojny i przemian spo;ecznych. Niestety by; to ostatni proboszcz mieszkaj;cy przy ;wi;tyni.

Parafia bez ko;cio;a.
Po ;mierci proboszcza, na pocz. lat pi;;dziesi;tych XX w., ko;ci;; zamieniono na sk;ad ko;chozowy. Wierni udawali si; do ko;cio;a w Kra;nym lub szukali odniesienia do Wiszniewa.

1991 - Odbudowa parafii
Staraniem p. Szpulewskiego przy poparciu ks. Edmunda Do;gi;o-wicz-Nowickiego rozpocz;;y si; prace remontowe wewn;trz i na zewn;trz ;wi;tyni, zako;czone wznowieniem kultu w tym ko;ciele

1992-1997 – ks. Edmund DO;GI;OWICZ-NOWICKI.
Praca duszpasterska dotyczy;a dojazd;w kilka razy w roku, ale bardzo uroczy;cie obchodzone by;y odpusty, na kt;re przywo;eni byli specjalnie autobusem parafianie z Mo;odeczna.

1992-1997 – proboszczem o. Grzegorz G;RALSKI
Od 1997 do ko;cio;a doje;d;a; o. Grzegorz G;ralski (OFMCap), proboszcz w Mo;odecznie, wspomagali go w tym duszpasterzowaniu i inni kap;ani mieszkaj;cy w Mo;odecznie: o. Andrzej Romanowskiego, o. Jan Fibek i ks. W;odzimierz Kasparewicza.

2003-2008 – ks. Edmund DO;GI;OWICZ-NOWICKI
Od 2003 pracuje tu ponownie jako proboszcz ks. E. Do;gi;owicz-Nowicki, mieszkaj;cy na sta;e w Mo;odecznie.
ответить

2008-08-06 Костёл Вознесения Пресвятой Девы Марии и Святого Роха (урочище Оборок (Полочаны). Молодечненский район, Минская область)

OBOREK - PO;ACZANY
Wst;p
Warto pami;ta; ;e pocz;tki tej fundacji si;gaj; dw;ch pobliskich miejsc kultu Gruzdowa i Po;oczan. Ot;;
w po;. XVII w. w pobliskich Po;aczanach istnia;a parafia katolicka, kt;r; od 1669 r. prowadzili Dominikanie Parafia wspomniana jest przez dokument Synodu Sapiehy jako osobna obok nale;;cego do dekanatu Radaszkowickiego ko;cio;a w Gruzdowie.
Ok. 1720 r. ko;ci;; w Po;aczanach zaliczono jako filialny Gruzdowskiej parafii.

XVIII w. - nowa kaplica filialna w Oborku.
W 1720 r., dokonano budowy nowej drewnianej ;wi;tyni w Gruzdowie. Usytuowana ona by;a nieopodal maj;tku Gruzdowo, w wiosce Oborek na skrzy;owaniu dr;g postawiono kaplic; ku czci ;w. Rocha z obrazem odbieraj;cym cze;; jako cudowny

1773 – fundacja przez Ogi;skich ko;cio;a w Oborku.
W 1773 r., po cudownym ocaleniu mieszka;c;w okolicy Oborka od zarazy cholery, wyznaczono nowe miejsce na grzebanie umar;ych przy ko;ciele pw. Narodzenia NMP i ;w. Rocha, a fundatorem budowy tego kompleksu by; ksi;;; Franciszek Ksawery Ogi;ski. W granicach parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: Gruzdowo i Oborek oraz maj;tki: Bludaw, Kaby;ki, ;api;cy, Po;aczany wraz z za;ciankami Czarapy, S;obudka. Parafia liczy;a wtedy ok. 300 katolik;w.
1744 – parafia Gruzdowo-Oborek.
Dokument podzia;u diecezji wile;skiej z 1744 r. nie wspomina ju; o Po;aczanach, a jedynie wymienia parafie: Gruzdowo-Oborek, i tak od tej pory b;dzie pe;na nazwa parafii, nawi;zuj;ca do pierwotnej fundacji w tym miejscu.
W 1744 r. na terenie parafii Gruzdowo znajdowa;y si; nast;puj;ce miejscowo;ci (prawdopodobnie z kaplicami): Po;oczany, Czerepy, ;apince, Koby;ki, Dobkowszczyzna, Oborek, B;udy, Sieczki, Kopacze.

W 1781 r. przy parafii istnieje szko;a dla kszta;cenia dzieci. W tym roku uczy;o si; tu 15 uczni;w [6 szlacheckich, 5 mieszcza;skich, 4 ch;opskich]. Rok p;;niej dzieci by;o w szkole 9, a parafia liczy;a 263 katolik;w.

W dekanacie wiszniewskim.
Przy nowym podziale administracyjnym, od 1798 r. parafia Oborek znalaz;a si; w diecezji wile;skiej, jako graniczna parafia dekanatu wiszniewskiego, a by;a to granica z dekanatem wilejskim w diecezji mi;skiej.
W 1842 r. ukazem carskim [z dnia: 25.XII.1841 i 15.XII.1843 r.] przej;to maj;tki funduszowe parafii, a p;;niej tak;e dochody z sum funduszowych, co pozbawi;o Ko;ci;; ;rodk;w do dzia;ania. Parafia nie by;a zbyt rozleg;a, a z powodu na podmok;; okolice tak;e niezbyt liczebna i tak w 1849 r. do parafii nale;; miejscowo;ci: Oborek, Po;aczany, Chocim, Puzele, Wygon ;upince, Czerepy, Po;aczany, Koby;ki, Barszcze, Hajowce, Puzle, Hruzdowo, Balowa Przepa;;, Biezina.
Ciekawostka mo;e by; r;wnie; fakt, ;e w 1846 r., na terenie parafii mieszka; filomata Tomasz Zan.

1851-1852 – proboszczem ks. Ignacy ;ABA.

1859-1863 – prob. ks. Antoni JARMO;OWICZ
W 1860 r. parafia liczy;a 548 katolik;w i nale;a;a do dekanatu wiszniewskiego.

1863 – proboszczem ks. Alojzy URBANOWICZ
Po roku 1864 rozpocz;;o si; zamykanie okolicznych parafii i przerabianie ich na cerkwie prawos;awne [np.: Mo;odeczno – 1863 r., Choch;owo i Garadzi;owo – 1866 r., Chorz;w – 1869, oraz Bienica, Markowo, Wo;o;yn], co powi;ksza liczebno;; i obszar parafii .

1867-1870 – proboszczem ks. Tomasz JUREWICZ.
Na tak wielkim obszarze wprost niemo;liwym staje si; dotarcie duszpasterza do ka;dego zak;tka parafii, a o to w;a;nie chodzi;o urz;dnikom Rosji zmierzaj;cej do os;abienia roli Ko;cio;a katolickiego w spo;ecze;stwie; jednocze;nie ta sytuacja wymusza, ;e ko;ci;; w Oborku staje si; jakby „sanktuarium” katolicyzmu na opisywanym terenie.

1870 – proboszczem ks. Augustyn SOBOLEWSKI.
By; zaanga;owany w propagowanie j;zyka polskiego w nabo;e;-stwach dodatkowych za co zosta; skazany na pobyt w klasztorze.

1872 – proboszczem ks. Justyn CYBULSKI.
Parafia liczy;a w 1872 r. 2480 katolik;w. W 1873 r., w czasie po;aru plebani zniszczeniu uleg;y ksi;gi metryk okolicznych ko;cio;;w: Horodzi;owa, Chorzowa i Choch;a, a sam ko;ci;; tylko „cudem ocala;.”
W 1874 r. zmar; na plebani, w wieku 83 lat, i zosta; pochowany na tutejszym cmentarzu ks. T. Jurewicz, dawny proboszcz oborkowskiej parafii.

1878 – proboszczem ks. Hieronim ROWI;SKI.
Po dosy; nag;ym rozwoju personalnym parafii, jaka w 1875 r. liczy;a 3274 osoby nast;puje ingerencja cenzury w zapisy katalogowe i kolejne schematyzmy diecezji wile;skiej podaj; nam liczb; 3312 katolik;w. Parafia nale;y nadal do dekanatu wiszniewskiego. Obs;ugiwano ko;cio;y w Chochle, Czernowie, istnia;a te; kaplica cmentarna w Oborku.

1885-1891 – proboszczem ks. Tomasz SYRWID.
W tym czasie parafia liczy 3312 katolik;w i obs;ugiwane s; kaplice w Chochle, Czerniowie i na cmentarzu w samym Oborku.

1891-1893 – prob. ks. Konstanty WASZKIEWICZ.
W 1892 r. parafia liczy 3493 kat.; kaplice: Oborek (cm.), Choch;a, Czernowo.

1893-1900 – prob. ks. Julian EJDZIATOWICZ.
Liczebno;; parafii: 1893 r. = 3441 kat., 1894 r. = 3483 kat., 1896 r. = 3525 kat.; kaplice na cmentarzu, oraz w miejscowo;ciach Choch;owo i Czerniewo.

1900-1901 – proboszczem ks. Antoni DEKENIS.

1901-1905 – proboszczem ks. Alfons CHALECKI
W 1904 r. parafia liczy;a 4520 wiernych.

1906-1910 – prob. ks. Kazimierz CHOLAWO
W 1907 r. parafia liczy;a 3721 os;b, a spadek zaludnienia wi;;;c nale;y otwarcie okolicznych ko;cio;;w np. w Choch;owo.

1910-1917 – proboszczem ks. Boles;aw SERAFIN.
W roku 1911 prymicje odprawia; ks. Leon Puchata , 27 letni neoprezbiter urodzony w tej miejscowo;ci.

1919 – proboszczem ks. Stefan ZAPA;NIK.

1920-1921 – proboszczem ks. Henryk DRAHEL.
W latach 1922-1924 mia;by tu pomaga; ks. Florian Markowski.

1926-1929 – proboszczem ks. Alfons BOROWSKI.
Ca;a parafia liczy w 1928 r. ok. 750 katolik;w i dlatego proboszcz obs;uguje r;wnie; Horodzi;owo (660 kat.) w r. 1930 = 769 kat., natomiast ca;a gmina Po;aczany w tym czasie liczy 7183 mieszka;c;w z tego w Po;aczanach mieszka ok. 500 os;b, mo;na wi;c m;wi; o niewielkiej liczbie katolik;w w okolicy.

1930-1937 – prob. ks. Antoni MATWIEJCZYK.
W 1931 r. liczebno;; parafii okre;lano liczb;: 717 kat.

1937-1939 – proboszczem ks. J;zef ORZE;OWSKI.
Mo;liwe, ;e prowadzono prace nad pozyskaniem okolicznych prawos;awnych dla katolicyzmu.

1941 – prob. ks. Franciszek COFA;KO (SDB).

1944 – proboszczem ks. Wac;aw S;K (SJ)
Pocz;tkowo doje;d;a; i przez jakich czas nawet mieszka; tu, Kap;an ten wspomina ko;ci;; w Oborku nast;puj;co: „niewielki ko;ci;; drewniany, sympatyczny znany z cudownego obrazu ;w. Rocha, kt;rego odpust (...) by; tu dawniej obchodzony uroczy;cie. Zje;d;a;a na; ca;a Mo;odeczczyzna, nawet z daleka.” Wspomina tak;e, ;e na pierwszym powojennym odpu;cie w dniu 16.VIII.1944 r. by;o 4 kap;an;w. Kiedy jednak ok. 1945 r. ks. S;k przeszed; na urz;d proboszcza do Radaszkowicze, prace dojazdowe przej;;a s;siednia parafia w Chorzowie.

1945-1947 - doje;d;a; ks. Piotr PUPIN.
P;;niej, prawdopodobnie w roku 1947 nast;pi;o zabranie budynku ko;cio;a i przeznaczenie go na magazyn ko;chozowy, co prowadzi;o do powolnej jego dewastacja.

1948-1995 – parafianie bez ko;cio;a
W latach 60-tych XX w. rozebrano ko;ci;;, pozosta;y tylko fundamenty i ogrodzenie z ceglana bram;. Uroczysto;ci religijne przenios;y si; na parafialny cmentarz, gdzie czasem przyje;d;a; kap;an, od 1989 r. regularnie, w okresie listopadowych dni zadusznych, przyje;d;a; tam proboszcz z Krasnego.

1996-1997 – ks. Edmund DO;GI;OWICZ-NOWICKI.
Dnia 25.III.1996 r. nast;pi;o zarejestrowanie parafii Po;aczany przez w;adze pa;stwowe, jaka obje;a swoim zasiegiem i stary cmentarz w Oborku.

1997-2003 – prob. o. Grzegorz G;RALSKI (OFM-Cap).
Parafia nie by;a zbyt wielka liczebnie, bo w czasie wizyty kol;dowej w 2002 r. przyjmowano ksi;dza tylko w 121 domach, gdzie zarejestrowano 232 katolik;w. Msze ;w. odprawiane by;y w wiosce regularnie co drugi tydzie;, a od roku 2001 ju; w ka;d; niedziele.

2003-2005 – ks. Edmund DO;GI;OWICZ-NOWICKI.
Rozpocz;to przygotowania pod budow; przy ko;ciele wie;y, i ob;o;enie ;cian nowym materia;em budowlanym, tak by budynek uczyni; bardziej widocznym jako ;wi;tynia.

2005-2007 – proboszczem ks. Siergiej BOROWNIOW
Dnia 01.05.2007 przez pos;ug; ks. bp. Antoniego Dziemianki nast;pi;a konsekracja ;wi;tyni, p.w. ;w. Rocha w Po;aczanach.

ответить

2008-08-06 Костёл (город Молодечно. Молодечненский район, Минская область)

MO;ODECZNO - zarys funkcjonowania wsp;lnoty rzymsko-katolickiej.
Paragraf 1:
W granicach Litwy i Rzeczpospolitej Obojga Narod;w.

a. Pocz;tki wsp;lnoty katolickiej w Mo;odecznie.

Dworska lub zamkowa kaplica.
Brak niestety dok;adniejszych informacji o czasie pojawieniu si; pierwszych ;wi;ty; chrze;cija;skich w tej miejscowo;ci, chocia; w opracowaniach na temat obronnego dworu, zwanego tu: „zamkiem w Mo;odecznie", pojawiaj; si; informacje o istnieniu w jego wn;trzu murowanej ;wi;tyni o wymiarach: 11 x 24 metry jako kamiennej budowli ozdobionej freskami. Pomimo jednak, ;e wiemy o funkcjonowaniu ;wi;tyni chrze;cija;skiej na tym terenie w XVI i XVII w. to trudno ustali; kto j; obs;ugiwa;.
Warto r;wnocze;nie pami;ta;, ;e dla potrzeb mieszkaj;cych tu katolik;w by;y w okolicy a; trzy parafie katolickie, a mianowicie: Krasne Sio;o [fundacja z 1500 r.], Lebiedziewo [1476 r.] i Chorzowo [1489 r.] i tamtejszym plebanom mog;a by; polecona opieka nad niewielkim obiektem sakralnym w rezydencji posiadacza tych ziem. Wiadomo na przyk;ad, ;e jesieni; 1596 r. przebywa; w Mo;odecznie w;a;ciciel tego maj;tku Lew Sapieha, kt;ry sprawowa; opiek; (kolatora) nad wspominan; kaplic; zamkow; czy istniej;cym tu ko;cio;em p.w. ;wi;tego Piotra.

XVI-XVII w. - pierwsza ;wi;tynia katolicka.
Jak wspomnia;em wcze;niej, trudno okre;li; spos;b kszta;towania si; struktur Ko;cio;a katolickiego na tym terenie, wiadomo natomiast o ;yczliwo;ci miejscowych w;a;cicieli, katolickiego wyznania, jakim by; wtedy rodzina Gosiewskich, wobec spor;w o maj;tki ko;cielne. Inna informacje o funkcjonowaniu tu parafii katolickiej dotycz; wzmianki, ;e z d;br ko;cielnych w 1653 r. zap;aci;y podatek podymny z 22 do-m;w, jaki r;wna; si; sumie 33 z;. By;o to prawie tyle samo, co w okolicznych parafiach Chorz;w i Choch;o, co jednoznacznie wskazywa;o, ;e mamy do czynienia z dostatnie uposa;ona samodzielna parafia.
O ko;cu dziej;w tej ;wi;tyni wiadomo z zachowanych informacji odno;nie lat „potopu”, ;e gdy w lipcu 1655 r. przeje;d;a; przez miasto car Aleksy Michaj;owicz ci;gn;c z wojskiem na Wilno, to wtedy, jak napisze p;;niej kronikarz: „najazdy moskiewskie spowodowa;y tu wiele spustoszenia,” mi;dzy innymi zniszczony zosta; w Mo;odecznie ko;ci;;.

XVII-XVIII w. „druga” ;wi;tynia.
Chyba do;; szybko postawiono nowy budynek ko;cio;a skoro odwiedza; t; miejscowo;; w czasie wizytacji bp. S;upski. Ponadto ju; w 1669 r., w zestawieniu tzw. „Synodu Sapiehy" pojawia si; Mo;odeczno w;r;d innych parafii diecezji wile;skiej z zaszeregowaniem jej do dekanatu Radaszkowicze.
W p;;niejszym czasie miasteczko nale;y do rodziny Gosiew-skich, z kt;rych jeden z w;a;cicieli, katolicki biskup Bogus;aw Gosiewski, odsprzeda; maj;tek rodzinie Ogi;skich.

XVIII w. – czas zniszcze; powojennych.
Niestety brakuje wspomnienia o katolickiej parafii w Mo;odecznie w spisie synodalnym z 1744 r., mo;liwe ;e jest to wynik przemarszu kilka tak wcze;niej, w;a;nie przez te tereny wojsk szwedzkich w czasie tzw. wojny p;;nocnej, co w wielu miejscach zaowocowa;o ruin; miast czy spustoszeniem katolickich maj;tk;w.
Natomiast przejawem tradycji chrze;cija;skich w organizowaniu ;ycia w mie;cie mo;e by; i dokument z 1747 r. jakim biskup wile;ski wyda; pozwolenie dla ;yd;w na za;o;enie w miasteczku szko;y i cmentarza, fakt ten nale;a;oby interpretowa; w kierunku istnienia w ;wczesnej Rzeczpospolitej przepis;w ochraniaj;cych wsp;lnoty katolickie, skoro dokument tej tre;ci potwierdzano nie na Sejmie, a w Kurii biskupiej. Dla nas natomiast jest o tyle ciekawy, ;e otrzymujemy potwierdzenie, ;e musia;a funkcjonowa; tu ju; dobrze zorganizowana spo;eczno;; katolicka skoro do jej prze;o;onego odniesiono kwestie sporne, co do lokalizowania ;wi;tyni innowierczej. Nie by;a to jedyna spo;eczno;; katolicka, bo z tych pocz;tkowych lat XVIII w. posiadamy r;wnie; wiadomo;ci o funkcjonowaniu wewn;trz miasta cerkwi greko-katolickiej p.w. ;wi;tej Tr;jcy.

1758 – konsekracja nowej ;wi;tyni katolickiej.
Nowi w;a;ciciela miasteczka, pochodz;cy z rodu Ogi;skich, postara; si; nie tylko o przywileje handlowe dla mieszkaj;cej tu ludno;ci ale wydzieli; te; fundusz na budow; nowej ;wi;tyni katolickiej. O ile jednak brakuje danych, co do tego, kiedy rozpocz;to budow; ko;cio;a, i czy nie chodzi;o tylko o przebudowe czy postawienie na nowo budynku, o tyle znamy dat; jej konsekracji, jaka odby;a si; dnia 9 wrze;nia 1758 r. i wiemy, ;e dedykowana by;a ku czci Narodzenia N.M. Panny. Konsekracji ;wi;tyni dokona; ks. biskup Tomasz Zienkowski, ;wczesny sufragan wile;ski.
Odno;nie wygl;du tego ko;cio;a, to analizuj;c XIX wieczny opis zawarty w opracowaniu I. Chod;ki mo;na zaryzykowa; stwierdzenie, ;e budowy dokonano na starym placu ko;cielnym k;ad;c za fundament „nowe podpiwniczenie," a ko;ci;; w cz;;ci fundament;w kszta;tem przypomina; krzy;. Drewniana budowla nakryta by;a gontem i mia;a fasad; ozdobiona dwoma wie;ami, natomiast po;rodku dachu ko;cio;a umieszczono kopu;;.

b. Ko;ci;; i klasztor Trynitarzy w Mo;odecznie.

Osiedlenie zakonu Trynitarzy.
Dnia 13 kwietnia 1762 r. zosta; wystawiony dokument fundacyjny dla Zakonu Trynitarzy na klasztor w Mo;odecznie, a zapis wieczysty podpisali Tadeusz z Kozielskich i Anna z Radziwi;;;w wojewodowie troccy. Trynitarze, jak czytamy w opracowaniu XIX w., za;o;eni zostali przez Hiszpana Jana de Matha, spokrewnionego z kr;lami francuskimi, a celem zakonu by;o wykupywanie chrze;cijan z niewoli sarace;skiej. Zakonnicy, kt;rych spotykamy w Mo;odecznie, prawdopodobnie nale;eli do Trynitarzy bosych, powsta;ych w wyniku reformy zakonu przeprowadzonej w 1599 r. na terenie Hiszpanii. Od;am ten od 1636 r. mia; oddzielnego genera;a, a w 1658 r. zosta; sprowadzony przez kr;la Jana III do Rzeczpospolitej. Co do stroju zewn;trznego, to wiadomo, ;e zar;wno na szkaplerzu bia;ego habitu jak i na czarnym p;aszczu, nosili kolorowy (niebiesko-czerwony) krzy;.
Nadania dla klasztoru wynios;y 11 morg;w i 285 pr;t;w oraz suma 45.000 z;p. Jaka zosta;a zahipotekowanych na dobrach Mo;odeczna. Zapis funduszowy powi;kszali kolejni w;a;ciciele miasteczka z rodu Ogi;skich, najpierw Franciszek, a p;;niej Micha;, dodaj;c 20 morg;w ziemi [by;o to: 4 morgi ziemi przy klasztorze oraz 15 morg;w ;;k i l morg 100 pr;t;w zaro;li]. Natomiast Franciszek Ksawery podarowa; 40.000 z;p., kt;re to pieni;dze zosta;y umieszczone na hipotece maj;tku Izabelin.

Katolicka parafia przy klasztornym ko;ciele.
Praca zakonnik;w by;a oceniona pozytywnie skoro w 1773 r. utworzono przy ko;ciele trynitarskim parafie i powierzono j; opiece zakonnik;w. Pos;ug; swoja obj;li oni r;wnie; szpital i szko;; w pobliskim Chorzowie. Przy klasztorze od 1761 r. zaprowadzono bractwo Jezusa Nazarejskiego (potwierdzi; to swoim breve papie; Klemens XIII).
Klasztor tutejszy nie nale;a; do najwi;kszych, nazywano go tylko rezydencja, ale jak na wsp;lnoty trynitarskie w Rzeczpospolitej mia; dosy; liczn; obsad; gdy; w 1772 r. mieszka;o w Mo;odecznie 6 kap;an;w trynitarskich nale;;cych do prowincji polskiej p.w. ;w. Joachima.

1793 – po w;;czeniu do Rosji.
Zaanga;owanie si; w wojn; przeciw Rosji rodu Ogi;skich w latach poprzedzaj;cych III rozbi;r Rzeczpospolitej, staje si; fatalnym w skutki dla tej rodziny, jakiej pozbawiono praw maj;tkowych, co starano si; rozci;gn;; tak;e na darowizny przeznaczone dla trynitarzy i tylko wykazywanie si; korzystn; tak;e dla Rosji dzia;alno;ci; zakonu na rzecz wykupu je;c;w z niewoli tureckiej pozwala zachowa; nietkni;tym darowizny jakimi dysponowa; klasztor, cho; pocz;tkowo i one mia;y ulec zabraniu.
W 1793 r. Mo;odeczno traci swoje znaczenie administracyjne, i spada do roli centrum wo;o;ci w powiecie wilejskim. Co do samego ko;cio;a i zaplecza duszpasterskiego, to jeszcze w 1796 r. wspominano, ;e budowa klasztoru nie zosta;a w pe;ni zako;czona, w dalszym wi;c ci;gu trwa;o staranie o zebranie funduszy na wyko;czenie budowli skoro dobra zakonne zosta;y zagarni;te przez rz;d carski.

Paragraf 2:
W granicach prawos;awnego Imperium Rosji.

a. W diecezji mi;skiej

Od 1798 r. zostaje parafia w Mo;odecznie w;;czona do nowo utworzonej diecezji mi;skiej, kt;rej biskupem ordynariuszem zosta; dawny zakonnik jezuicki ks. bp. Jakub Dederko.

1803-1804 – o. Antoni SZEWERNOWSKI (OSST).
W klasztorze mieszka w tym czasie 7 zakonnik;w (w tym jeden brat nie kap;an), a wg dokumentu Wiadomo;ci o Parafy y o Szkole..., w trynitarskiej szkole przebywa tylko 2 uczni;w za; opiekunem ich jest ks. Alojzy od Niepokalanego Pocz;cia Marii Panny (pe;ni; on te; funkcje „Curata Mo;odecza;skiego i Ministra Klasztoru”). Wewn;trz ;wi;tyni znajdowa;o si; 7 o;tarzy, i tak wiadomo, ;e w g;;wnym umieszczona by;a przywieziony z Rzymu figura Jezusa Nazarejskiego, natomiast inne o;tarze po;wi;cono kolejno: ;w. Kajetanowi, ;w. Tadeuszowi, ;w. Jana z Matha, Matki Bo;ej Loreta;skiej, Ukrzy;owanego Pana Jezusa i ;w. Feliksa.
Co do wygl;du klasztoru, to w p;;niejszych opisach wspominano, ;e budynek by; przystosowany do warunk;w zimowych bo ogrzewano go 7 kominami, ale dach nakryty by; tylko gontem. Na parterze umieszczono pomieszczenia ko;cielne i socjalne: zakrystie, refektarz i kuchnie, a na pi;trze 8 cel zakonnych i sala rekreacyjna. Nad zakrysti; umieszczono ch;r zakonny i bibliotek;.

1810 - ks. E. WI;CKOWSKI (OSST).
Na podstawie dokumentu z 1810 r. wiadomo, ;e prze;o;onym by; ks. E. Wi;ckowski, za; wikarym parafii, jego wsp;;brat zakonny, ks. J;zef Hartman.
Na terenie miasta, w czasie odwrotu spod Moskwy zatrzyma;y si; w 1812 r. wojska napoleo;skie razem z Bonaparte, korzystano wtedy tak;e z pomieszcze; klasztoru.

1823 - ks. Antoni MANIEWICZ (OSST).
W roku 1823 od uderzenia pioruna spali;a si; drewniana cz;;; klasztornego kompleksu czyli ko;ci;; p.w. Narodzenia NM Panny, a ojcowie trynitarze „nie b;d;c w stanie odbudowa; ko;cio;a za zezwoleniem w;adz przenie;li nabo;e;stwa do murowanej zakrystii.” By;o to pomieszczenie o wymiarach: 20,5 arszyn;w d;ugo;ci i 10,5 szeroko;ci. Dokument z wizytacji przeprowadzonej w 1830 r. opisywa; i; po;ar nast;pi; dnia 4 lipca i informowa;, ;e po siedmiu latach nie by; jeszcze odbudowany ko;ci;; a tylko zabezpieczono fundamenty „dachem s;omianym". Tam te; informacja, „z jednej strony spalonego ko;cio;a przy ulicy Zamkowej znajduje si; oficyna", kt;ra mo;e by; wskazaniem na istnienie klasztoru lub bli;ej nie okre;lonych budynk;w gospodarczych czy szpitalnych.
Ciekawostk; co do liturgii s; informacje o przechowywaniu w;r;d szat liturgicznych licznych „sukienek do statuy P. Jezusa" co mog;oby prowadzi; do przypuszcze;, ;e chodzi o podobn; lub w;a;nie t; figur; Pana Jezusa, kt;ra cieszy si; dzisiaj kultem wiernych w pobliskich Krywiczach. W;r;d innych cenno;ci wspomniano 3 dzwony wa;;ce razem 1000 funt;w i umieszczone w dzwonnicy a ponadto jeszcze jeden jako sygnaturka na ko;ciele o wadze 300 funt;w. Natomiast atutem przemawiaj;cym na korzy;; tezy o promowaniu przez klasztor kultury, by;a wielka jak na ;wczesne warunki biblioteka, gdy; jej ksi;gozbi;r liczy; 1085 pozycji.

1830-1831 – ks. Antoni MIKLEWICZ (OSST).
W klasztorze mieszka;o w 1830 r. 5 zakonnik;w , jakim przewodniczy; ks. Antoni Miklewicz jakiego w dokumentach okre;lano tytu;ami: „prze;o;ony klasztoru, kt;ry zarazem jest plebanem.” Razem z nim pracowali: ks. Antoni ;ukaszewicz, o jakim napisano: „od 6 lat w Mo;odecznie a wieku 49 lat,” oraz ks. Onufry Raluszewicz jaki pe;ni; funkcje kaznodziei, [42 lata ;ycia], i ks. Augustyn Kordaszewski ztrudniony jako „kapelan szko;y ze stopniem naukowym”, [w wieku 33 lat], ponadto wspomniano ks. Karola ;obowynowicz [32 lata].
W dokumencie z wile;skiego archiwum wyliczono tak;e przynale;ne do parafii Mo;odeczno dwory, wsie i za;cianki, informuj;c zarazem o ilo;ci dom;w i katolik;w zamieszkuj;cych te osiedla. W samym miasteczku i okolicy wygl;da;o to nast;puj;co: 52 domy i 140 katolik;w, gdy; d. Mo;odecza;ski [4/39] m. Mo;odeczna [48/101]. Kolejne miejscowo;ci w Parafii to: z. Puskowacze, Wielka Wie;, w. i m;yn Buszewica, d. Miasuta, w. Miasuta, w. Sutoki i Wirydon, w. Buczepo-wszczyzna, z. Domanowo, w. Pisarewszczyzna, d. Kaszewniki ma;e, w. Kaszewniki Ma;e, w. Tatarewszczyzna, z. Kromowszczyzna, w. Kaszewniki Wielkie, d. Wewajory, w. Wewajory, w. Krynica, w. Wo;ki, d. Rajewszczyzna, w. Rajewszczyzna, w. Choroszczyce, w. Domowice, d. Helenowo, w. Luplewicze, w. Rohazy, w. Minutki, w. Wytrapowszczyzna, w. Buchowszczyzna, w. Samak, z. Rasza;kowo, z. Sieliszcze, d. Romantycze, w. Romantycze, d. Domanowa, w. Domanowa, z. Domanowa, w. Sznury, z. Stanis;awowo.
Obszar parafii Mo;odeczno by; w tym czasie bardzo rozleg;y, bo najbli;sze parafie znajdowa;y si; dopiero w Krasnym [12 wiorst], Chorzowie [7 wiorst], Lebiedziewie [11 wiorst], Ilii [35 wiorst]. Nie by;a to jednak zbyt zaludniona katolikami parafia skoro wed;ug wspomnianego dokumentu wizytacyjnego og;;em by;o tu 196 dom;w i 579 katolik;w, za to dosy; aktywna gdy; zdatnych do przyjmowania sakrament;w by;o 450 os;b czyli po-nad 75% stanu.

Ok. 1838 - w latach likwidacji unii brzeskiej.
W roku 1839 dokonano na terenie ziem przy;;czonych do Rosji likwidacji obrz;du greko-katolickiego poprzez wcielenie cerkwi unickich oraz duchownych i wiernych do prawos;awia. W Mo;odecznie w tym czasie pracowa;o 2 unickich duchownych, z kt;rych jeden ks. Symeon Popiejko nie zgodzi; si; na podpisanie dokumentu o przy;;czenie do prawos;awia ale uczyni; to natomiast wikary ks. Bazyli Chrucki. W ;lad za duchownymi, jacy podzielili si; na dwie grupy, i parafianie rozeszli si; w dwu kierunkach, a nie by; to odosobniony przypadek, kiedy przywi;-zani do jedno;ci z Rzymem unici odmawiali potwierdzenia swojej przynale;no;ci do cerkwi prawos;awnej. Niestety wobec takich os;b stosowano represje, bowiem duchowni katoliccy powinni byli przedstawia; spisy swoich wiernych, na podstawie kt;rych, p;;niej w;adze cerkiewne w porozumieniu z w;adza cywiln;, wyszukiwa;y dawnych unit;w i kara;y podatkami czy pozbawieniem praw do w;asno;ci ziemskiej.
Co do samej ;wi;tyni unickiej, wiadomo ;e by;a to drewniana cerkiew p.w. Tr;jcy ;wi;tej, do jakiej nale;a;a do;; du;a parafia, jaka liczy;a w tym czasie 2100 wiernych, a obs;ugiwano kaplice filialne w Miasocie i Poniatyczach.
Ponadto w mie;cie by;a jeszcze jedna unicka kaplica na cmentarzu. P;;niej na miejscu drewnianej cerkwi unickiej zbudowano murowan; cerkiew prawos;awn;, kiedy po 1850 r. przeniesiono t; pierwsz; na ulic; Gorodock; drewniany unicki ko;ci;;, jaki nast;pnie spe;nia;a role „prawos;awnej cmentarnej cerkwi."

b. Parafia diecezjalna po kasacie klasztoru trynitarzy [czyli w diecezji wile;skiej].

1841-1842 – ks. Szymon CZARNICKI OP. (p)
Przy proboszczu ks. Czernickim, prawdopodobnie jednym z ostatnich trynitarzy, funkcje wikarego i kapelana szko;y pe;ni; w tym czasie ks. Augustyn Kordaszewski (OSST).
Represje carskie, jakie dotkn;;y parafie mo;odecza;sk; po kasacie klasztoru trynitarzy, dotyczy;y zabrania maj;tku gospodarczego jak r;wnie; ruchomych cenno;ci w tym dzie; kultury (np. w roku 1841 zabrano cenna bibliotek; klasztorna, z tego najcenniejszych 576 tom;w wywieziono do Wilna). Nieco p;;niej, w ramach og;lnokrajowych restrykcji wobec Ko;cio;a, a mianowicie gdy w 1842 r. zabrano fundusz ko;cielny, parafia liczy;a wtedy 969 katolik;w i by;a zaszeregowana do V klasy, przy jakim to wyznaczano na potrzeby proboszcza najni;sze z mo;liwych utrzymanie, bo tylko w wysoko;ci 230 rubli.

1849 – ponownie w diecezji wile;skiej.
W ramach reorganizacji granic guberni w roku 1849 przy;;czono parafie Mo;odeczno do diecezji wile;skiej. W tym czasie nale;a;y tutaj takie miejscowo;ci jak: Mo;odeczno, Buchowszczyzna, Hellen;w, Mimiuki, Ciurle, Wytrapowszczyzna, Bumowicze, Dereszewszczyzna, Kaszewniki I, Kaszewniki II, Kuremszczyzna, Pisarewszczyzna, Byczy;szczyzna, Tatarszczyzna, Miasota, Wo;ki, Krynica, Ruchla, Knitory, Wielka Wie;, ;ozowice, Rajewszczyzna, My;lewicze, Rahazy, Wyrydanowa, Doman;w

1852-1860 – ks. J;zef JASSUTOWICZ. (p)
W roku 1860 zamieniono szko;; na progimnazjum. Kapelanem w szkole i nauczycielem religii jest w dalszym ci;gu ks. Augustym Kordaszewski (OSST), on te; pe;ni role proboszcza wobec zamieszkuj;cych miasto katolik;w. Katalog z 1860 r. precyzowa; liczb; parafian jako 873 katolik;w. W 1863 podano 800 os;b.

1864 – ks. Aleksander JANUSZEWSKI. (p)
Kiedy po upadku powstania styczniowego rz;d carski rozpocz;; organizowanie na bazie dotychczasowych szk;; katolickich i polskiego systemu o;wiaty nowe, pro rosyjskie szkolnictwo, powstawa;y wtedy tzw. Seminaria, jakie mia;y wykszta;ci; nauczycieli zaanga;owanych w popieranie pracy nad wynaradawianiem i „prawos;awizowaniem” inteligencji polskiej. Pr;bie urz;dzenia takiego obiektu w murach klasztoru sprzeciwiali si; katolicy, a najbardziej proboszcz ks. Januszewicz, protestuj;c przeciw przeznaczenia ko;ci;; na cerkiew, za co ukarano go zes;aniem do klasztoru w Wilnie i wyznaczeniem do zap;acenia kary 100 rubli jako sk;adki na rzecz rodzin poszkodowanych przez powstanie styczniowe. Aresztowanie duchownego nast;pi;o w lipcu 1864 r. na terenie klasztoru, sk;d przewieziono go do aresztu powiatowego w Wilejce.

c. Parafia bez ;wi;tyni, czyli w z;;czaniu z innymi ko;cio-;ami [1865 – 1917 r.].

1865-1867 w;;czeni do parafii Chorzowo.
W roku 1865 decyzj; w;adzy cywilnej skasowano parafie katolicka w Mo;odecznie, a katolicy w liczbie 684 os;b zostali do;;czeni do pobliskiej parafii w Chorzowie. ;wi;tynia jak ju; wspomniano, sta;a si; w;asno;ci; Cerkwi prawos;awnej, natomiast pieni;dze otrzymane z parcelacji maj;tku potynitarskiego m.in. oddano do funduszu budowlanego murowanej wtedy w Mo;odecznie cerkwi tzw.: „pokrowskiej”, jaka powstawa;a w latach: 1865-1868 r.
Proboszczami parafii w Chorzowie, do kt;rych nale;y wtedy obowi;zek duszpasterzowania na obszarze dawnej parafii Mo;odeczno, byli kolejno: ks. Felicjan Dowb;r [od 1863 r.], ks. Antoni Kitowicz [od 1867 r.].

1867-1917 – w;;czeni do Oborka i Lebiedziewo. .
Po zamkni;ciu ko;cio;a w Chorzowie, tutejsi parafianie, a w tym i mieszkaj;cy w Mo;odecznie katolicy, zostali przy;;czeni do odleg;ego prawie o 30 km ko;cio;a Oborek, cho; mo;liwe, ;e mieszka;cy niekt;rych wiosek korzystali z po;o;onego nieco bli;ej, bo tylko ok. 10 km od Mo;odeczna, ko;cio;a parafialnego w Lebiedziewie.
Warto pami;ta;, ;e od wydania przez carat ukazu tolerancyjnego odno;nie religii, czyli od 1905 r., podejmowane by;y, przez zamieszkuj;cych Mo;odeczno katolik;w, starania aby odzyska; dawn; ;wi;tynie lub zbudowa; w nowy ko;ci;;. Przy dzisiejszym stanie badania trudno co; konkretnego podawa; w tej kwestii ale warto zaznaczy;, ;e chyba najwi;cej na ten temat materia;u znajduje si; w Archiwum Wile;skim posiadaj;cym na ten temat materia;y z lat 1908-1928 r., np. dokument pt.: Pro;by o pozwolenie na budow; kaplicy w Mo;odecznie.

Paragraf 3:
W latach odrodzenia i heroicznego ;wiadectwa.

a. Odrodzenie ;ycia religijnego w latach mi;dzywojennych.

1917-1919 - ks. Andrzej CIKOTO (MIC). (p)
W miesi;cach luty-wrzesie; 1918 r. miasto jest zaj;te przez niemieckie wojska. Prawdopodobnie wkroczenie do miasta wojsk niemieckich zbieg;o si; z otwarciem pierwszej kaplicy i koncentrowaniem si; ;ycia religijnego wok;; doje;d;aj;cych tu duchownych lub prowadzenie pracy duszpasterskiej przez kapelana wojskowego. Proboszczem zostaje wyznaczony ks. A. Cikoto, jaki na tym terenie zorganizowa; 3 klasow; szko;; polsk;.
Niestety w wyniku walk rewolucyjnych miasto znalaz;o si; w strefie zarz;dzania w;adzy bolszewickiej, nast;pnie przez rok od lipca 1919 do lipca 1920 r. zaj;te by;o przez polskie wojska. Prawdopodobnie zaraz po wkroczeniu Polak;w, rewindykowano od prawos;awnych budynek potrynitarskiego ko;cio;a i klasztoru Przy ko;ciele powsta;a parafia p.w. ;w. Kazimierza, kt;ra w tym czasie liczy;a 2.000 katolik;w. Potwierdzaj; to zdarzenie zapisy w dokumentach ko;cielnych, bo czytamy tam na temat ko;cio;a: „a 1919 cultui catholico restituta. .”
Stan ten jednak nie trwa d;ugo, bo Mo;odeczno wiosn; 1920 r. by;o znowu opanowane przez bolszewicka Rosja i dopiero kiedy we wrze;niu 1920 r. ponownie wkroczy;o polskie wojsko, mog;o powr;ci; do normalno;ci i ;ycie religijne. Zmiany polityczne dokona;y si; dosy; nagle, i kilkakrotnie zmienia;y si; linie fontu, a co za tym idzie i administracji cywilnej na tym terenie.

1919-1921 - ks. Boles;aw GUDEJKO [a, w].
W lutym 1919 ks. Cikoto poprosi; bp. Matulewicza o pozwolenie przeniesienia si; do Mi;ska celem wspomagania przeniesionego tu z Petersburga Seminarium., trudno wi;c dok;adniej opisa; pocz;tek zast;pstwa przez ks. Gudejko, wiadomo tylko, ;e ks. Cikoto (dzi; kandydat na o;tarze) prawdopodobnie od pocz. 1920 r. przebywa; ju; w Zgromadzeniu Marian;w, odbywaj;c tam nowicjat. Pami;ta; jednak trzeba, ;e zachowa;y si; dokumenty w wile;skich archiwach, w jakich wierni prosz;ce Kurie biskupi; o wyznaczenie im kap;ana.

1924-1926 - proboszczem ks. Adolf ROMECKI.
W roku 1925 w ramach reorganizacji struktur ko;cielnych w Polsce podniesiono do rangi archidiecezji dotychczasowa diecezje Wile;sk;, do jakiej nale;a;a te; parafia Mo;odeczno.

1926-1928 - proboszczem ks. Longinus IWA;CZYK.
Rozrastanie si; miasteczka w kolejnych latach prowadzi do tego, ;e w dniu l kwietnia 1927 r. utworzono powiat Mo;odeczno nale;;cy do woj. Wilno, i w tym te; roku uznano Mo;odeczno za miasto z „magistratem," co najwyra;niej sprzyja;o tak;e przemieszczaniu si; na te tereny nowych katolik;w, zwi;zanych z prac; w administracj; pa;stwow;.
Zachowa;y si; dokumenty w Wilnie, np. IAW sygn. 694-5-2568, pt.: Przekazanie parafii ks. Iwa;czyk dla ks. Dabulewicza zawieraj;ce dane o parafii z lat 1924-1928. Ponadto wiele informacji w dokumencie: Statystyka po parafii Mo;odeczno z lat 1926-1930.

1929-1934 - proboszczem ks. Pawe; DABULEWICZ.
W roku 1933 parafia liczy;a 1591 os;b. Duszpasterstwo parafialne prowadzi; ks. Dabulewicz, ale prawdopodobnie w 1932-1934 pomaga; jako wikary ks. Kazimierz Pukienias , za; po roku 1934 pracowa; w tej parafii r;wnie; ks. J;zef Mali-nowski.
Duszpasterstwo w parafii wojskowej, powsta;o ze wzgl;du na stacjonuj;cy w mie;cie garnizon wojskowy, i prawdopodobnie od 1925 r. funkcjonowa;a ustanowiona dla niego oddzielna parafia wojskowa p.w. ;w. Franciszka z Asy;u. Wyznaczone zosta;y tak;e formy pracy tutejszego kapelana dla garnizon;w wojskowych w Mo;odeczno, Oszmiana i Wo;o;yn. Z innych informacji wiadomo, ;e stacjonowa; tu a; do wojny 36 pp i 19 PAP [rozmieszczonych w Helenowie]. Kap;anami zwi;zanymi z tym terenem poprzez duszpasterstwo w;r;d ;o;nierzy i ich rodzin byli w kolejnych latach: 1928 - ks. J;zef Czach , 1929-1932 - ks. W;adys;aw Malawski , 1935 - ks. Michael Zawadzki .
Natomiast, w ostatnich miesi;cach obecno;ci tu polskiego garnizonu, kiedy dokonywano przesuni;; w zwi;zku ze zbli;aj;ca si; wojn;, spotykamy nazwiska kapelan;w: VI.1938-I.1939 r. - ks. Franciszek Jurczyk, I-VIII.1939 r. - ks. Ludwik Brydacki.
Odno;nie wsp;;pracy wojska z ko;cielnymi w;adzami na tym terenie, to warto zapozna; si; z istniej;cym w Wilnie dokumentem, m;wi;cym o oddaniu w arend; ziemi ko;cielnej (przy ko;ciele, dawne place trynitarskie) dla cel;w wojska . By;o tam zbudowane m.in. kasyno. Ca;kiem mo;liwe, ;e wyp;acane przez wojsko pieni;dze (za dzier;aw; gruntu) pos;u;y;y na budow; ko;cio;a p.w. ;w. J;zefa. Budowa tego ko;cio;a trwa;a w latach 1936-1939. Mia;a ta ;wi;tynia podobno wymiary: 50 x 20 m. , a zrobiona by;a z drzewa i zaprawy szlakowej (planowano p;;niej ob;o;enie ceg;;), usytuowana na planie prostok;ta z p;;okr;g;; absyd; i betonowymi filarami. Jak wspomniano pracowa; przy tym ko;ciele kapelan wojskowy.

1934-1939 - proboszczem ks. Boles;aw ;OZOWSKI.
Nowy duszpasterz przyby; z nadgranicznej parafii Dzisna, wi;c nie obcy by; mu klimat blisko;ci pogranicza i zwi;zanego z tym specyficznego duszpasterstwa wojskowego, by; te; do;wiadczonym kap;anem maj;cym za sob; czternastoletni okres pracy i chyba nie wyobra;a; sobie, ;e z powodu wojny i jej nast;pstw, na tej plac;wce sp;dzi reszt; swojego ;ycia..
Mo;na by uzna; rok 1936 za pocz;tek budowy ko;cio;a ;w. J;zefa, w tym czasie, wg dane roku 1937 r., parafia liczy;a: 1.729 katolik;w. Duchowie;stwo zatrudnione by;o tak;e przy nauczaniu m;odzie;y, i tak kapelanami wyk;adowcami religii w Gimnazjum byli wtedy: 1936-1937 - ks. Prof. J;zef Krukowski , 1937-1938 - ks. Boles;aw ;ozowski, katecheta , 1939 - ks. Piotr Pupin, prefekt i wikary.

b. Prze;ladowanie za wiar; w latach sowieckiego bezbo;nictwa i niemieckiego socjalizmu.

1939-1967 – ks. Boles;aw ;OZOWSKI.
Okupacja sowiecka rozpocz;;a si; na terenie parafii Mo;odeczno ju; dnia 17 wrze;nia 1939 r., kiedy miasto zaj;;a Armia Czerwona, i po w;;czeniu tego terenu do ZSRR, co formalnie nast;pi;o dnia 15.01.1940 r., by;o to miasto centrum rejonu. Pocz;tkowo by; to czas pierwszego zetkni;cia z represjami wobec katolik;w z racji na ich polskie pochodzenie, ale p;;niej przysz;y ju; systematyczne dzia;ania zmierzaj;ce do uczynienia spustoszenia w ;yciu religijnym, m.in. zakazano kap;anowi porusza; si; w mie;cie w stroju duchownym, zabrano ksi;gi metryk chrzcielnych i ;lub;w.

Okupacja niemiecka rozpocz;;a si; od 25 czerwca 1941 r., kiedy Mo;odeczno zosta;o zaj;te przez wojsko niemieckie. Opisuj;c po latach te zdarzenia parafianie wspominali o zaanga;owaniu si; miejscowego Proboszcza w obron; ludno;ci ;ydowskiej oraz dzia;ania konspiracyjne podziemnej Polski.
W niekt;rych publikacjach znajdujemy dosy; trudn; do udokumentowania informacje, ;e proboszczem ko;cio;a p.w. ;w. Kazimierza w Mo;odecznie by; do IX.1942 r. ks. Karol Lubianiec, zamordowany p;;niej w Wilejce, ale chyba chodzi tu o jego dzieka;stwo.

Lata powojennej bezbo;no;ci rozpocz;;y si; wraz z pocz;tkiem okupacji sowieckiej, jak; przyni;s; dzie; 5 lipca 1944 r., kiedy miasto zaj;te zosta;o przez ;o;nierzy III Bia;oruskiego frontu. Dnia 20 wrze;nia 1944 r. utworzono ob;a;; Mo;odeczno [istnia;a ona do 20.01.1960 r]. W latach czterdziestych represjonowano w ZSRR wielu katolik;w w tym tak;e kap;an;w. Przes;uchania odbywa;y si; w budynku NKWD [dzi; „Muz-uczyliszcz;”] gdzie m.in. przetrzymywano ks. B. ;ozowskiego, ks. P. Pupina, ks. W. Holak, tego ostatniego, w wieku 67 lat, zamordo-wano w czasie ;ledztwa.
Ks. B. ;ozowski, jaki w czasach represjonowania kap;an;w w sowieckim pa;stwie mieszka; w domu przy ul. Oficerskiej (obecnie ul. Gorkiego), jeszcze jako siedemdziesi;ciu kilkuletni staruszek udziela; zg;aszaj;cym si; do niego parafianom tajnie pos;ugi sakramentalnej. Ko;ci;; zamkni;to bowiem ju; w pocz;tkach lat „chruszczowowskich”. Ze wspomnie; zebranych przez T. Okuniewicz dowiadujemy si;, jakoby ju; „na pocz;tku 60-ych lat ko;ci;; mia; by; zamkni;ty, ale parafianie trzymali go.” Wszystko wskazuje na to, ;e dopiero po ;mierci ks. Bole-s;awa ;ozowskiego, czyli po 1967 r., ko;ci;; w Mo;odecznie zosta; zamkni;ty, a p;;niej rozebrany, co przysz;o o tyle ;atwo wykona;, ;e jak wspominaja ;wiadkowie tamtych lat: „by; zbudowany z drzewa”, wprawdzie „by;a przywieziona ceg;a na ko;ci;;, ;eby go odnowi;, przy w;adzy polskiej. Wielki o;tarz, grot; Maryi lecz wszystko rozebrali sami ludzie".
Po ;mierci ks. ;ozowskiego nie spotykamy nigdzie wzmianki o obecno;ci sta;ego duszpasterza w mie;cie, prawdopodobnie parafianie przenie;li si; z poszukiwaniem pomocy duszpasterskiej do Kra;nego. Wspomina si; natomiast, w niekt;rych opracowaniach, ;e w roku 1970 pracowa; tu przez jaki; czas jakoby ks. J;zef Krukowski, [ale wymaga to udokumentowania, gdy; mo;e by; pomy;k;, lub tylko epizodycznym przyjazdem tego kap;ana do Mo;odeczna ].

1967-1991 - lata bez sta;ego duszpasterza.
Jak ju; wspomnia;em, najbli;ej po;o;onym ko;cio;em parafialnym, z ;atwym dojazdem kolej;, by;a parafia Kra;ne gdzie proboszczem by; od 1984 r. - ks. Edmund Do;gi;owicz-Nowicki, i tam te; udawali si; katolicy zamieszkuj;cy w mie;cie.
1989 r - utworzono diecezje mi;ska, a biskupem zosta; ks. Tadeusz Kondrusiewicz, i nic nie stoi na przeszkodzie by uwa;a; t; dat; za odrodzenie parafii. Natomiast z;o;one par; miesi;cy p;;niej do w;adz pa;stwowych, podanie z pro;b; o rejestracje parafii ;w. J;zefa w Mo;odecznie (dokonane dnia 05.11.1990 r.) mo;na uzna; za pocz;tek pracy przy budowie nowego ko;cio;a.

c. Odrodzenie religijne i budowa nowych ;wi;tyni.

1991-1997 - ks. Edmund DO;GI;OWICZ-NOWICKI.
Podj;te w tym czasie starania proboszcza zmierza;y do tego, by budowa nowego ko;cio;a p.w. ;w. J;zefa, mog;a by; usytuowana w centrum miasta niedaleko placu dawnego wojskowego ko;cio;a o tej samej nazwie. Po d;ugich sporach z w;adzami miasta, uzyskano wreszcie zgod; na budow; ;wi;tyni ale powsta;y wtedy nowe problemy, a mianowicie z samym wykonaniem obiektu, bo budowa podj;ta by;a na bardzo podmok;ym terenie i wymaga;a wielu betonowych zabezpiecze; w ziemi (dwukrotnie wbijano serie betonowych pali, ;;cznie ok. 200 szt.). Dzi;ki zaradno;ci ks. Biskupa uda;o si; doprowadzi; do tego, by cz;;ciowo finansowa;y prace budowlane parafie katolickie z Niemczech.
Po licznych trudno;ciach, budowa w stanie surowym zosta;a zako;czona w 1996 r. i rozpocz;to prace przygotowawcze do konsekracji ;wi;tyni, jaka dokona zosta;a dnia 17.V.1997 r. przez pos;ug; kard. Kazimierza ;wi;tka. Praca duszpasterska prowadzona przez proboszcza da;a te; liczne nowe powo;ania kap;a;skie. W tym czasie wspomaga; prac; proboszcza w parafii diakon W;odzimierz Kasparewicz. W parafii powstawa;y r;wnie; liczne wsp;lnoty modlitewne np. ;ywy R;;aniec czy Trzeci Zakon Franciszka;ski jakie w;;cza;y si; te; w proces wyposa;ania wn;trza ;wi;tyni.

1997-2003 - o. Grzegorz G;RALSKI OFMCap. (p)
W tym pocz;tkowym czasie urz;dowania nowego proboszcza trwa;o wyka;czanie budynku dolnego ko;cio;a oraz przystosowanie do zada; katechetycznych i mieszkaniowych pomieszcze; w domu parafialnym zbudowanym przy prezbiterium ko;ciele. Dla pracy z m;odzie;; powsta;a tak;e sala sportowa, tzw. „Si;ownia”.
Wewn;trz parafii funkcjonowa;y liczne grupy duszpasterskie jak m.in.: Legion Maryi, Oaza rodzin, Oaza m;odzie;owa, Ministranci, Ch;r parafialny, III Zakon ;w. Franciszka. Ca;y ci;;ar katechizacji powoli przejmowa;y na siebie Siostry Nazaretanki, zw;aszcza s. Sebastiana, s. Agata, s. Bo;ena , ucz;c w salkach katechetycznych pod ko;cio;em, a niekiedy goszcz;c ma;e grupy w swoim domu zakonnym.
W pracy duszpasterskiej, pomagali w kolejnych latach nast;puj;cy kap;ani i diakoni:
1999-2000 - o. Andrzej Romanowski (OFMCap) , 1999-2002 - ks. W;odzimierz Kasparewicz [w] , 2000-2001 – dn. Aleksy Romaniuk, 2001-2002 - dn. Wiktor Szczuczko , 2002-2003 - dn. Konstanty Bulicz, 2002-2003 - o. W;adys;aw Lazar (OFMCap) , 2001-2003 - o. Jan Fibek (OFMCap).
Statystyka kol;dowa przeprowadzona w roku 2001/2002 da;a wgl;d w 1929 dom;w, w jakich, wed;ug dokonanych wtedy podlicze;, ;y;o 4180 katolik;w. Parafia w tym czasie da;a liczne powo;ania do zakon;w i kap;a;stwa, by; tez bardzo aktywna w strukturach diecezji.
Dokonana zosta;a w tym czasie tak;e rejestracja nowej, drugiej ju; w mie;cie parafii, jako realne przygotowanie pod budow; kolejnego ko;cio;a. Mimo jednak po;wi;cenia, przez bp. Cyryla Klimowicza, kamienia w;gielnego pod budow; Centrum Samotnej Matki i zgromadzenia funduszy, nie uda;o si; rozpocz;; planowanych przy ul. Chmielnickiego prac, gdy; ;rodki te Kuria biskupia skierowa;a na budow; podobnego o;rodka w Mi;sku.
W roku 2003 miasto zosta;o dekretem biskupa podzielone na dwie parafie i tak dalsze losy katolik;w koncentrowa;y si; teraz wobec dw;ch odr;bnych wsp;lnot, a mianowicie: parafie p.w. ;w. J;zefa i ;w. Kazimierza.

2003-2008 - ks. Edmund DO;GI;OWICZ-NOWICKI.
Z dniem 19.III.2003 r. powr;ci; do pracy w Mo;odecznie, do parafii p.w. ;w. J;zefa, dawny proboszcz i budowniczy ko;cio;a - ks. E. Do;gi;owicz-Nowicki, jakiemu zlecono ponadto obowi;zki pracy na stanowisku wikariusza generalnego diecezji mi;sko-mohylewskiej. W pracy pocz;tkowo pomagali jeszcze kapucyni, [odchodz;cy do diecezji o. W;adys;aw Lazar], ale p;;niej zamieszka; ju; na sta;e przy ;wi;tyni nowy wikary, jakim w latach 2004-2005 by; ks. Konstanty Bulicz.

2003-2008 - o. Tadeusz KOWALSKI (OFMCap.).
Kapucyni rozpocz;li prace przy tworzeniu nowej parafii p.w. ;w. Kazimierza jeszcze w czasie dzia;alno;ci o. Grzegorza G;ralskiego. Wst;pnie ustalono zasi;g terytorialny parafii i wyznaczono miejsce pod budow; nowego obiektu. W kwietniu 2003 r. skierowany zosta; do tej pracy osobny kap;an o. Tadeusz Kowalski (OFMCap.). Pierwszym widocznym elementem by;a postawienie namiotu wojskowego jako tymczasowej ;wi;tyni, a p;;niej budowa kaplicy p.w. ;w. Ojca Pio, uko;czona w 2004 r., tam te; odby;y si; w maju ;wi;cenia kap;a;skie o. Andrzeja ;ylewicza (OFMCap.).
Aktualnie w pracy pomagaj; tu kapucyni narodowo;ci bia;oruskiej: o. Aleksander Duliniec i o. Siergiej Maciu-szonek. Kap;ani z zakonu Braci Mniejszych Kapucyn;w zamieszkali pocz;tkowo w bloku przy ul. Niro, a obecnie w zakupionym wolno stoj;cym domu przystosowanym do funkcji klasztoru ale znajduj;cym si; z zupe;nie innym fragmencie miasta, na terenie parafii ;w. J;zefa w tzw. rejonie: „Lesnyje”.
Powoli skrystalizowa;y si; plany budowy przysz;ej ;wi;tyni, tym bardziej, ;e powsta;a r;;nica na temat samej budowy bo inne oczekiwania ma samo miasto, kt;re oddaj;c jeden z bardziej presti;owych plac;w budowy wymaga szybko;ci przy budowaniu obiektu, a inne pracuj;cy tu kapucyni, borykaj;cy si; z problemem znalezienia ;rodk;w finansowych na tak wielk; budowle. W grudniu 2005 r. rozpocz;to wykopy pod fundamenty nowego obiektu sakralnego. W ko;cu 2006 r. by;o ju; ca;kowicie uko;czone podpiwniczenie obiektu i za;o;ono strop nad amfiteatrem. Cz;;; materia;u budowlanego jak ceg;a klinkierowa przywo;ono a; z Polski.
Od strony duszpasterskiej w obecnej kaplicy odprawia si; w niedziele 4 Msze ;w. (tylko jedna po polsku), funkcjonuje tu ponad 10 k;; ;ywego R;;a;ca, dzia;a Legion Maryi, 2 ko;a Domowego Ko;cio;a, Grupa AA, rozpoczyna prace Neokatechumenat i Odnowa w Duchu ;wi;tym oraz Ch;r m;odzie;owy.

ответить

2008-08-05 Костёл Святого Иосифа (доминиканцев) (город Орша. Оршанский район, Витебская область)

KO;CI;; ;W. J;ZEFA
1809-1819 – przebudowa ;wi;tyni w stylu klasycyzmu, ko;ci;; p.w. ;w. Innocentego i ;w. J;zefa Opiekuna.
1816 – budowa nowej parafialnej ;wi;tyni p.w. ;w. J;zefa, usytuowanej w s;siedztwie klasztoru OO. Dominikan;w, prace prowadzone staraniem (finansowa pomoc) OO. jezuit;w.
1817-1823 – przeorem o. LEON Puzyna OP
1817 – po;wi;cenie ;wi;tyni i misje
1820 – przej;cie przez dominikan;w ko;cio;a pojezuickiego i szko;y
1824 – przeorem o. TOMASZ Mackiewicz OP
1825 – zabranie szko;y dominikanom i przekszta;cenie ja pod zarz;d ;wiecki.
1827 – przeorem o. GRZEGORZ Kulikowski OP
1829-1833 – przeorem o. ALOJZY Koszko OP
1833-1843 – przeorem o. ALWERY Raczkowski OP
1833 – (29.10) w Antowilu niedaleko Orszy urodzi;a si; b;. Celina Borz;cka (z domu Chludzi;ska)
1842 – w klasztorze mieszka 17 zakonnik;w.
1846 – kasata istniej;cego przy ko;ciele klasztoru OO. Dominikan;w
1849 – do parafii Orsza nale;a;y kaplice: Pohosowe, Serbjanow-ska, Zasiekle, Uscic.
1863-1864 – ks. Stefan Denisewicz (kat.)
1864 – zmiana wygl;dy ;wi;tyni poprzez rozebranie 2 wie;y
1868-1869 – ks. Wincenty KUCZY;SKI (p, dz.), 1868-1869 – ks. Karol Gryniewski (w).
1869 – parafia dekanalna, liczy 1697 kat. oraz 608 kat w obs;ugiwanym terenie (kaplice).
1881 – parafia liczy 2082 kat., istnieje tu 1 ko;ci;; i 2 kaplice.
1909-1919 – ks. Wincenty GRASZYS (p)
1914 – parafia liczy 3300 kat., pracuje tu 2 kap;an;w.
1917 - parafia liczy 3280 kat.
1919 – aresztowanie przez bolszewik;w proboszcza ks. Graszys.
1921-1925 – ks. Ignacy ;O;NIEROWICZ (p) ,
1923 – parafia dekanalna (dekanat orsza;ski) w arch. mohylew-skiej, obs;ugiwano kaplice: Pohost i Mie;owa. Proboszcz doje;-d;a; tak;e do parafii w Sienno.
1925-1928 – ks. Kazimierz SIWICKI (p)
ok. 1937 - zamkni;cie ;wi;tyni (zamieniono j; na stajnie).
Ok. 1950 – dom kultury
1988/1989 – rejestracja Ko;cielnego Komitetu i odzyskanie ;wi;tyni przez wiernych,
1989 – (III) pierwsza liturgie Wielkanocy odprawia; ks. Aleksan-der Orczy;ski MIC.
1990 – ca;kowity zwrot ko;cio;a wiernym
1990 – ks. Jan Wojtkiewicz (MIC)
1994-2002 – ks. Jaros;aw Hybza (MIC)
2002-2006 – ks. Czes;aw Kureczka (MIC).

ответить

2008-08-05 Костёл Святого Юрия и кляштор доминиканцев (деревня Волынцы. Верхнедвинский район, Витебская область)

Zabia;y (Валынцы) - p.w. ;w. Jerzego.

XVIII-XIX w. – klasztor dominikan;w
1716-1719 – budowa pierwszej drewnianej ;wi;tyni p.w. ;w. Jerzego z fundacji Jerzego Szczyty i ;ony Anny H;ask;wny.
1717 – o. Ludwik Borowski OP (w)
1720 – przydzielenie przez fundatora d;br ;abi;skich na potrzeby klasztoru (2095 w;;k ziemi, 2252 poddanych).
1726 – fundacja klasztoru dominika;skiego.
1728-1729 – przeorem o. MATEUSZ Gutowski OP
1729-1732 – przeorem o. DAMIAN Jurkiewicz OP
1832-1736 – przeorem o. PLACYD B;a;ewicz OP
1736-1742 – przeorem o. ALAN Trokiennicki OP
1738 – utworzenie przy klasztorze studium filozoficznego.
1742-1745 – przeorem o. KAROL Zakrzewski OP
1744 – miejscowo;; na terenie parafii Druja, prawdopodobnie jest tu te; kaplica lub klasztor.
1745-1746 – przeorem o. ONUFRY Kulesza OP
1747-1749 – przeorem o. REGINALD Lenartowicz OP
1749 – pocz;tek budowy murowanej ;wi;tyni, fundacja Szczytt;w, wykonany wg konstrukcji architekta I. Glaubica.
1749-1750 – przeorem o. DOMINIK Mossalski OP
1752-1759 – przeorem o. REGINIUSZ Zaborowski OP
Ok. 1759 – staraniem przeora zbudowano nowe organy
1759-1764 – przeorem o. LUDWIK Hryniewicz OP
1764–1766 – przeorem o. JACEK Kozakowski OP
1766 – zako;czenie budowy ;wi;tyni
1766-1769 – przeorem o. FRANCISZEK Kocha;ski OP
1769-1773 – przeorem o. ALEKSANDER Szystowski OP
1772 – klasztor i ko;ci;; dominikan;w, mieszka;o tu 57 zakonnik;w (18 kap;an;w, 22 kleryk;w, 11 braci, 6 nowicjuszy).
1773-1774 – przeorem o. KANTY Bagi;ski OP
1775 – dominikanie prowadza prace duszpasterskie w parafii, na pro;b; miejscowego proboszcza.
1775-1776 – przeorem o. JACEK Strumi;;o OP
1776-1783 – przeorem o. ALBERT Szo;ucha OP
1783-1786 – przeorem o. MICHA; Koz;owski OP
1786-1788 - przeorem o. CZES;AW Paprocki OP
1788-1791 – przeorem o. KAZIMIERZ Wieszczy;ski OP
1791-1796 – przeorem o. ALAN Kawecki OP
1796-1801 – przeorem o. ANTONI Klimaszewski OP
1801-1804 – przeorem o. MACIEJ Maguszewski OP
1804-1810 – przeorem o. FAUSTYN Ciecierski OP
1810-1816 – przeorem o. JUSTYN Sokulski OP
1816-1817 – przeorem o. REGINALD Szaniawski OP
1817-1823 – przeorem o. ANDRZEJ Juszkiewicz OP
1823-1836 – przeorem o. TOMASZ Bugie; OP
1828 – w klasztorze mieszka 30 student;w teologii.
1833 – w klasztorze mieszka 12 student;w teologii i 11 filozofii.
1836-1839 – przeorem o. DONAT O;seyko OP
1839-1844 – przeorem o. HIERONIM Bajkowski OP
1844-1845 – prze;o;onym o. KAJETAN Krystynowicz Op
1845-1846 – prze;o;onym o. ILDEFONS Sawicki
1846-1849 – przeorem o. STEFAN Dr;gielewski OP
1848-1849 – proboszczem o. Antoni Andruszkiewicz OP (p)
1849-1850 - przeorem o. FILIP Mokrzycki OP.
1849 - dominikanie prowadza prace duszpasterskie w parafii, i obs;uguj; kaplice: Knia;ycki, Ziabki, Szczerbinowo, Klimowszczyzna, Swo;oczyn, Palzin, Tobo;ki, Swo;nia, Kochanowicze, Czarnopol, Dedy;sk. Ponadto na terenie parafii istniej; 2 ko;cio;y filialne w miejscowo;ciach: Dryza i Justy-n;w.
1853-1858 - przeorem o. STANIS;AW Dzi;glowski OP. , parafie opiekuje si; 1853-1854 - o. Ildefons Sawicki OP (c).
1854 – kaplice na terenie parafii: Justynianow, Knia;yca, Ziabki, Klimowszczyzna, Che;chowk, Tabo;ki, Polzino, Szczerbiankowo (cm.), Hromowszczyzna, Swo;na, Drissa. Parafia liczy: 1854 r. = 4960 kat., 1856 r. = 4858 kat., 1857 r. = 4858 kat.
1858 – kasata klasztoru

XIX-XX w. – parafia i diecezjalni kap;ani
1860 – parafia liczy 4159 kat
1866-1869 - proboszczem ks. Franciszek ;YBA. , 1868-1869 – ks. J;zef Le;niewski (w).
1869 – parafia liczy 3551 kat.
k. XIX w. – parafia liczy 3240 kat., kaplice: Justyjanowo, Gromoszczyce, Knia;yce, Ziabki, Klimowszczyzna, Polzyno, Szczerbinkowo.
1882 – parafia liczy 3240 kat.
1905-1919 – proboszczem ks. Antoni O;A; (p, dz.)
1907 – parafia w dekanacie drysso-siebierskim.
1910 – parafia liczy 4223 kat.
1914 – parafia liczy 3020 kat.
1922-1928 – proboszczem ks. Jan WERSOCKI ,
1923 - na terenie parafii (nale;;cej do dekanatu dryso-siebierskiego) istniej; kaplice w miejscowo;ciach: Justynowo, Hromoszcze, Knia;yce, Ziabki, Tobolce, Borkowicz.
ответить

2008-08-05 Костёл и кляштор доминиканцев (город Полоцк. Полоцкий район, Витебская область)

Klasztor Dominikan;w - p.w. ;w. Dominika

1670-XIX w. – ko;ci;; p.w. ;w. Dominika
1670 - fundacja drewnianego klasztoru i ko;cio;a dokonana przez kanonika wile;skiego Kazimierza G;rskiego.
1773 – klasztor dominikan;w prowincji litewskiej, mieszka;o tu 7 zakonnik;w (6 kap;an;w i 1 brat).
1774 – przebudowa, pocz;tek budowy murowanej ;wi;tyni

1804-1865 – ko;ci;; p.w. MB R;;a;cowej
1804-1818 – przeorem o. DOMINIK Ciszewski OP
1804 - po po;arze odbudowano ;wi;tynie staraniem dominikan;w w stylu klasycyzmu (bez wie;y).
1808 – konsekracja ko;cio;a
1820 – przej;cie po jezuitach po jezuitach ko;cio;a parafialnego wraz z kaplicami
1824-1839 – przeorem o. GUNDYS;AW Paw;owicz OP
1830 – przeniesienie cia;a b;. Andrzeja Boboli do osobnej kaplicy (z dawnego ko;cio;a jezuit;w)
1835 – organist; br. Krzysztof Budkiewicz OP
1843-1851 – przeorem o. WAC;AW Wierzchowski OP
1851-1853 – przeorem o. ALWERY Alojzy Raczkowski OP, 1852 - o. Bart;omiej Kutowski OP
1853 – (30.10) w Rzymie dokonano beatyfikacji o. Andrzeja Boboli, nabo;e;stwa dzi;kczynne przy relikwiach pomimo protest;w Rosji.
1853-1854 – przeorem o. DOMINIK Szyma;ski OP
1854-1855 – przeorem o. WINCENTY Praso;owicz OP ,
1855 - mieszka;o tu razem 14 zakonnik;w, dominikanie prowadzili wsp;lne ;ycie w klasztorze i obs;ugiwali okoliczne ko;cio;y.
1857-1864 – przeorem o. ALEKSANDER Piotrowski OP
1857 – (26.07) wizytacja kanoniczna bp. W. ;yli;skiego, pobranie ko;ci z relikwii B;ogos;awionego
1864-1865 - przeorem o. ALEKSANDER Piotrowski OP
1864 - klasztor dominikan;w zosta; zamkni;ty przez carat, opiek; nad ko;cio;em mieli prowadzi; ksi;;; diecezjalni.
1865 – przeorem o. FELIKS Zielonko OP
1865 – kasata klasztoru, mieszka;o tu jeszcze 7 zakonnik;w
1865-1949 - ko;ci;; parafialny obs;ugiwany przez duchownych diecezjalnych.
ответить

2008-08-05 Костёл Непорочного Зачатия Пресвятой Девы Марии (местечко Куренец. Вилейский район, Минская область)

KURZENIEC - ko;ci;; p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP
1539 – fundacja ;wi;tyni przez Jana Iwachno Michaj;owicz , wyznaczaj;c jednocze;nie na utrzymanie trzech kap;an;w 18 w;;k ziemi 10.000 z;p.
1669 – parafia w dekanacie ;wirskim (Synod Sapiehy)
1673-1674 – ks. Jan MILEWSKI (p)
1674 – wizytator opisywa;: „ko;ci;; drewniany, ma;y”.
1683 – dodatek do funduszu parafialnego czyni rodzina Wasiewicz;w Kaczanowskich.

1744 - parafia w dekanacie ;wirskim
Na terenie parafii znajduj; si; kaplice w miejscowo;ciach: Kurzeniec, Hubsk, Wileyka, Rabu;, Porsa, Kasusta, Kostyki, Kniehinin, Paszkowszczyzna, Sawin, Kulbaczyn, Turowszczyzna, Boradzin, Podhorodyszcze, Ho;uby, Charewicze, Jackiewicze.

1790-1805 – proboszczem ks. Andrzej de GAUNBACH [K]
W 1781 r. parafia nale;y do dekanatu ;wirskiego i liczy 585 kat. W 1783 r. z fundacji Micha;a Ogi;skiego powi;kszono uposa;enie parafii o 1833 z;p. Natomiast od 1798 r. parafia zosta;a w;;czona do diecezji mi;skiej i w 1803 r. nale;a;a do dekanatu wilejskiego w tej diecezji.

1809 – zniszczenie ;wi;tyni w po;arze miasteczka

1810 – budowa drewnianej ;wi;tyni przez Sulistrowskiego
W ko;ciele , drewnianym znajdowa;y si; 3 o;tarze (Matki Bo;ej – g;;wny i Ukrzy;owanie i ;w. Antoni w bocznych). Istnia;a tez kaplica na folwarku Horodyszcze

1842-1843 – ks. Szymon STRUMI;;O.
Parafia liczy;a w 1842 r. 3259 katolik;w. Przy ko;ciele istnia; dobrze wyposa;ony budynek plebani, natomiast remontu wymaga;y budynki gospodarcze w folwarku. Parafia zaliczana by;a do V klasy uposa;enia.
Wed;ug niekt;rych informacji nas;pi;o w 1845 r. zamkniecie ko;cio;a i przekazanie go na cerkiew, w tym czasie parafia liczy;a 1800 kat., by;o to do tego czasu tzw. „miasteczko ko;cielne”
1852 – ks. Bazyli IWANOWSKI.
Pomaga; w duszpasterstwie ks. Czerniewski [w].

1856-1864 – proboszczem ks. Antoni PUZLEWICZ.
Wspomaga; prace duszpasterskie w latach 1856-1860 - ks. Hipolit Punkiewicz [w], w tym czasie staraniem Adolfiny Hurczyn i parafian przeprowadzono restauracje ko;cio;a. Parafia liczy;a w 1860 r. 1683 wiernych, a na jej terenie znajdowa;a si; kaplica w Horodyszczach. Natomiast w 1864 r. zamkni;to w tym czasie kaplice w Klesinie (rozebrano ja w 1871).

1866-1872 – zabranie ko;cio;a na cerkiew
Po zaj;ciu ;wi;tyni przez w;adze carskie i przekazaniu na potrzeby cerkwi przez jaki; czas ko;ci;; nie by; jeszcze zniszczony, dopiero w 1872 dokonano powa;niejszych przer;bek i przebudowy na cerkiew. Skasowana parafia katolicka zosta;a do;;czona do parafii Ko;cieniewicze.
1928-1934 – proboszczem ks. Walenty JANKOWSKI.
Parafia liczy 490 katolik;w.

0k. 1950 – zamkni;cie drewnianej ;wi;tyni i jej p;;niejsze zniszczenie
ответить

2008-08-05 Костёл Святого Андрея и кляштор тринитариев (местечко Кривичи. Мядельский район, Минская область)

Krywicze (Крывічы) - parafia p.w. ;w. Andrzeja Aposto;a

1769-1770 – fundacja klasztoru
Wraz z ufundowaniem ko;cio;a i pozwoleniem na zbudowanie klasztoru nast;pi;o w 1769 r. powierzenie parafii zakonowi trynitarzy przez abp K. Ciecieszewskiego. W niekt;rych ;r;d;ach rok budowy klasztoru i ko;cio;a podano jako 1770 r. a fundatorem jest J;drzej Ukolski (ciwun i podkomorzy trocki).

1772-1777 – rezydencja misyjna trynitarzy
W 1772 r. rezydencja liczy 4 zakonnik;w (w tym 3 kap;an;w). Natomiast w latach 1776-1777 r. trwa;a budowa murowanego klasztoru, z chwil; jego uko;czenia podniesiono rang; plac;wki do prezencji. Fundatorem nowej ;wi;tyni by; wspomniany ju; Ukulski.

1790 – proboszczem ks. Micha; od Jezusa Nazare;skiego (OSST).
Proboszcz pe;ni tak;e funkcje prze;o;onego zakonnej wsp;lnoty, czyli prezydent trynitarzy. W tym czasie do klasztoru przybyli zakonnicy ze skasowanego klasztoru trynitarskiego w Mielcu, przynosz;c ze sob; Cudown; Figur; Pana Jezusa.
Konsekracja ko;cio;a odby;a si; w 1796 r. przez pos;ug; bp. K. Cieszkowskiego.

1803-1804 – prze;o;onym o. Atanazy Tausz (OSST)
Klasztor nale;y od 1789 r. do dekanatu wilejskiego w diecezji mi;skiej. W 1803 r. mieszka tu 6 kap;an;w.

1829 – klasztor trynitarzy w mi;skiej diecezji
W czasie wizytacji z 1829 r. zapisano tu obecno;; 4 kap;an;w z zakonu trynitarzy.

1833 – rozwi;zanie klasztoru trynitarzy,
Zabranie ;wi;tyni trynitarza doprowadzi;o do zamkni;cia ko;cio;a, p;;niej od 1837 r. pracowali tu diecezjalni kap;ani. Do parafii nale;a;y kaplice: cmentarna i 2 dworskie (Krzywicze – u Chod;k;w oraz Kniahinin – u Kozie;;;w).

1843 – ks. Laurenty GIECEWICZ (OSST).
Parafia liczy;a w 1842 r. 2432 osoby, a pomaga; tu jako wikary: ks. Kazimierz Pacewicz.

1851-1860 – ks. J;zef WYGONOWSKI.
Obs;ugiwano kaplice w Kniahini, Krzywiczach, Karczowatka. Parafia liczy;a: 1863 r. = 1886, kat. , 1863 r. = 1986 katolik;w.

1866 – ks. Napoleon LUBOWICKI.
W 1864 r. decyzj; w;adz carskich zniesiono kaplice w Klesinie.

1872 – proboszczem ks. Wienczes;aw ZAWADZKI (OSST).
Parafia nale;y do wilejskiego dekanatu i liczy: 1870 r. = 2183 kat. , 1872 r. = 2183 kat. Kaplice: Kniagin, Krzywicze, Karczowatka.

1887-1892 – ks. Franciszek SIDOROWICZ.
W 1892 r. parafia nale;a;a do dekanatu wilejskiego, liczy;a 2726 kat. kaplice Kniahinin, Karczowatka, Krywicze (cm).

1893 – proboszczem ks. Stanis;aw BRZOZOWSKI.
1897 – proboszczem ks. Wiktor BJA;OZOR.

1907 – proboszczem ks. Kazimierz RYBIKOWSKI.
W 1910 r. parafia liczy;a 3208 kat., nale;a;y tu kaplice w miejscowo;ciach: Kniahinin i Karczowatka.

1923-1924 – ks. Kajetan SUFRYNOWICZ

1924-1938 – ks. J;zef KROPIWNICKI
W 1938 r. brak wikarego, parafia na terenie dekanatu wilejskiego, obs;ugiwano kaplice w miejscowo;ci Klesin.

1970 – proboszczem ks. Walerian CHWA;OWSKI.
1990-2000 – ks. Franciszek GRYNKIEWICZ
2003 – ks. Wiktor Szczucko

ответить

2008-08-05 Костёл Божией Матери (усадьба Шеметово. Мядельский район, Минская область)

Szemietowo (Шэметава) – parafia p.w. MB Nieustaj;cej Pomocy

1714 – budowa drewnianej kaplicy w maj;tku rodu Szemiet;w: Szemietowie.
XVII w. – przy fundacji klasztoru karmelita;skiego trzewiczkowych w Za;wirz, w;a;ciciele tych teren;w Zenowiczowie zobowi;zali zakonnik;w do utrzymywania kapelana dla tej kaplicy.
1744 – kaplica w parafii ;wir
1790 – ko;ci;; kolatorski karmelit;w na terenie parafii ;wir.
1791 – o. J;zef Kunkiewicz OCarm
1813 – remont drewnianego ko;cio;a jako kaplicy dworskiej, z fundacji Kazimierza Sulistrowskiego, i dedykacja p.w. Wniebowst;pienia
1816 – budowa kaplicy murowanej
1819 – o. Pawlin Januszewski OCarm
1828 – (11.05) po;wi;cenie ko;cio;a
1832 – po skasowaniu klasztoru karmelit;w w Za;wirze opiek; nad ko;cio;em podejmuje parafia ;wir.
1863 – rozebranie ko;cio;a (?)
1872 – kaplica w parafii ;wirskiej
1902 – przebudowa i powi;kszenie ;wi;tyni finansowana przez Boles;awa Skirmunta.
1904 – (30.07) po;wi;cenie ko;cio;a jako MB Nieustaj;cej Pomocy i ustanowienie parafii przez bp. Edwarda Roppa.
1909 – jest to filialny ko;ci;; parafii ;wir, proboszcz ks. Miko;ajsz (?), parafia liczy 3240 os;b. (*)
1910 – parafia liczy 3125 kat.
1915 – ks. W;adys;aw Kurpis-Garbowski
1927-1928 – ks. Adolf Romecki
1928-1944 – ks. Stefan Romanowski (p)
1940-1961 – ks. Stanis;aw Kuczy;ski (w + p)
po 1961 – ko;ci;; czynny nieprzerwanie
1995-1997 - ks. Wojciech Lema;ski (dojazdy ze ;wira)
1998-2003 - ks. Bogus;aw Modrzejewski (obs;ugiwa; ze ;wira)
2007-2008 – ks. Piotr Szarko
---------------
(*) Dane ze strony internetowej, gdzie spis parafii z dokumentu powsta;ego w 1909 r. tam wyliczono 560 dom;w, gdzie mieszka;o 1520 kobiet i 1720 m;;czyzn. By;y to miejscowo;ci: w. Pomosze I, w. Pomosze II, f. Wo;czyna, w. Janiewicze, w. Nosewicze, w. Sielatki, w. Odsielatki, w. Bujki, w. Syrmie;, w. Chacki, w. Niewierowicze, w. Chmy;ki, w. Koncenty, w. Guski, w. Star;ygi, w. Micinrnty, w. Surwi;y, z. Kazimierzowo, le;;. Brozek, f. Ko;odzianka, le;;. Ko;odzianka, w. Ko;odno, m. Ko;odno, le;;. Siwkowszczyzna, w. Siwkowszczyzna, w. Kowzany, m. Antolesino, z. Rulotycha, w. Biere;nyje, w. Ostrowlany, f. Ostrowlany, w. Karakulicze, miasteczko Szemiet;w, w. Szlapy, w. Ba;taguzy, w. Bojarnowicze, w. Janki, w. Szemietowszczyzna
ответить

2008-08-05 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (деревня Константиново. Мядельский район, Минская область)

Konstantynowo k. ;wira (Канстанцінава) – parafia p.w. Wnie-bowzi;cia NMP

XVIII-XIX w. – drewniane ;wi;tynie

1744 – istnia; tu drewniany ko;ci;; jako filia parafii w ;wirze

1792 – uposa;enie parafii dokonane przez Konstantego Chomi;skiego

1793-1794 – budowa ;wi;tyni, i plebani. Zamiana nazwy wsi S;obudka na Konstantyn;w po otrzymania przywileju o miasteczku.

1812-1813 – ks. Stefan JAZONOWICZ (p)

1812 – spalenie miasteczka przez wojska napoleo;skie.

Ok. 1813 – budowa kaplicy na cmentarzu staraniem ks. S. Jazonowicza

1820-1896 – murowany ko;ci;;

1820-1826 – z fundacji W;odzimierza Paszkiewicza wybudowano murowan; ;wi;tyni; p.w. Wniebowzi;cia NMP

1835-1836 – ks. Ignacy WEREYKO (a)

1839 – przebudowa ;wi;tyni na wi;kszy ko;ci;;.

1842 – fundusz tutejszej plebani to m.in. 5 w;;k ziemi.

1859-1860 – ks. Klemens NARUSZEWICZ (a)

1860 – parafia w dekanacie ;wirskim, liczy 775 kat.

1863-1872 – ks. Ignacy ZIELNIONKO (a)

1863 – parafia liczy 2306 kat.

1889 – ks. Boles;aw OSIECKI (a)

1891-1892 – ks. Abdon ANDRZEJKOWICZ (p)

1892 – parafia w dekanacie ;wirskim, liczy 2808 kat.

1869-2008 – rozbudowana ;wi;tynia

1896 – rozbudowa ko;cio;a staraniem Aleksandra i Jadwigi Chami;skich.

1910 – parafia liczy 3210 kat.

1937-1938 – ks. Piotr ;ARNOWSKI (p)

1938 – parafia w dekanacie ;wirskim

1940-1961 – ks. Lucjan CHMIELOWIEC

1964-1965 – ks. Czes;aw WYSIAD;OWSKI

1990-2006 – o. Pawe; LELITO OCD (p), 2006 - o. Piotr Froszt;ga OCD (w)

2001 - misje parafialne (OO. Kapucyni)

ответить

2008-08-05 Костёл Святого Андрея Апостола (местечко Нарочь (Кобыльник). Мядельский район, Минская область)

Narocz (Нарач) d. Kobylnik – parafia p.w. ;w. Andrzeja Aposto;a

1434 – budowa ko;cio;a z fundacji kniazia ;wirskiego.
1494 – nadania dla altarii NMP dokona; PiotrMichai;owicz.
1540 – nadania Piotra Krzeczonowicza.
16008 – (25.07) potwierdzenie nada; przez kr;la Zygmunta III.
1651 – budowa kolejnej drewnianej ;wi;tyni p.w. ;w. Andrzeja, fundacja ;wirskiego.
1653 – podymne z plebani od 32 dom;w wynosi;o 48 z;p.
1654 – zniszczenie ko;cio;a w wojnie moskiewskiej
1669 – parafia w dekanacie ;wirskim.
1673 – podymne z plebani pobierano od 17 dom;w.
1736 – restauracja ;wi;tyni z fundusz;w w;a;ciciela miasteczka Marcina Oskierki.
1744 - miejscowo;; ta jako Kobylnik mia;a parafie przynale;n; do dekanatu ;wirskiego, parafia rozci;ga si; na przestrzeni ponad 60 miejscowo;ci, z kt;rych, jak mo;na domniemywa;, liczne maj; w;asne kaplice.
1781 – parafia w dekanacie ;wirskim, liczy 2887 kat.
1790-1791 – ks. Ignacy Wysocki (p), 1790-1791 - ks. J;zef de Blok Kan. Reg. (c).
1790 – na terenie parafii istnieje szpital z 12 ubogimi.
1859-1860 – ks. J;zef Wasikiewicz (a), 1859-1860 – ks. Aleksander Tydy;ski (w).
1860 – parafia Kobylnik w dekanacie ;wirskim z kaplic; Pomosz.
1862 – po;ar ko;cio;a
1862-1863 – ks. Ludwik Minicki (p), 1863 – ks. Julian Olszewski (w)
1863 – ks. L. Mienicki odbudowywa; ko;ci;; po zniszczeniach.
1871-1872 – ks. Stanis;aw Sul;ycki (a),
1872 - parafia Kobylnik (Kobyliczki) liczy 3978 katolik;w.
1889 – parafia w dekanacie ;wirskim, kaplice w miejscowo;ciach: Pomoszcze i Kobylnik (cm), liczy 4470 kat.
1889-1892 – ks. Antoni Grekowicz (p)
1892 – parafia liczy 4861 kat.
1897 – po;o;enie kamienia w;gielnego pod budow; murowanej ;wi;tyni, budowa ko;cio;a staraniem ks. Ignacego Rosso;owskiego i parafian.
1901 – uko;czenie budowy i po;wi;cenie nowej neogotyckiej ;wi;tyni
1904 – konsekracja ko;cio;a przez bp. E. Roopa
pocz. XX w. – budowa plebani
1910 – parafia liczy 4383 kat., kaplica Pomoszcz (w ruinie).
1925-1943 – ks. Kazimierz Paw;owicz (p), 1936-1938 – ks. Jan Romel (kat.)
1938 – parafia w dekanacie ;wirskim
po 1945 zmiana nazwy miejscowo;ci i parafii na Narocz
po 1980 – do ;wi;tyni przyje;d;a; z nabo;e;stwami ks. Lucjan Pawlik (MIC) z parafii Zadoro;e.
1989 – pocz;tek pracy Karmelit;w Bosych.
2000-2006 - ks. Bernard Radzik OCD (p), o. J;zef Synowie OCD, Br. Nikodem Kura;, Br. Waldemar Karmazo, o. Nikodem Najmowic OCD, o. Jurij Nahodka OCD
2007 – o. Arkadiusz Kulacha OCD,
ответить

2008-08-05 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии . Архитектура (местечко Будслав. Мядельский район, Минская область)

Buds;aw (Будслаў) – parafia p.w. Wniebowzi;cia NMP. jako „Sanktuarium narodowe"

a. Klasztor i ko;ci;; bernardy;ski.

1504 – przybycie Bernardyn;w.
W roku 1504 z klasztoru w Wilnie wys;ani zostali dwaj bracia bernardyni: o. Kasper i o. J;zef Rucia, aby na ofiarowanym zakonowi fragmencie puszczy Motycko-Markowskiej [by;o to 6.000 morg;w = 3.000 ha] prowadzi; nadz;r przy gospodarce le;nej. Od z;o;onych tu drewnianych budynk;w [szop i bud] prawdopodobnie powsta;a nazwa miejscowo;ci: „Buda”. W kr;tkim czasie erygowano tu r;wnie; oratorium dla potrzeb bernardy;skich zakonnik;w, a p;;niej korzysta;a z tej kapliczki r;wnie; okoliczna ludno;;.

1588 – objawienia i pocz;tki sanktuarium.
W roku 1588 mia;o miejsce cudowne objawienie Matki Bo;ej, po kt;rym nieobecni tu od blisko trzydziestu lat bernardyni osiedlili si; na nowo, ju; jako klasztor. [opu;cili oni Bud; w roku 1560 zagro;eni protestantyzmem, a powr;cili w 1589]. Wtedy te; kosztem s;dziego oszmia;skiego Stanis;awa Koreywy pobudowano drewniany ko;ci;; i klasztor. Po;wi;cenia ko;cio;a dokonano w 1591 r. przez pos;ug; ks. Bp. Cypriana ze ;rody OP.

1613 – sprowadzenie Obrazu, i pierwsze cuda.
W roku 1613 podarowano [przez komendarza Do;hinowskiego ks. Izaaka So;okaj – dla tego ko;cio;a Cudowny Obraz jaki 15 lat wcze;niej z Rzymu na Litw; przywi;z; magnat Jan Pac.
W 1617 r. obraz ten zas;yn;; tu cudami, bu;o to przywr;cenie wzroku 5 letniemu ch;opcu, p;;niejszemu zakonnikowi karmelickiemu o. Jozafatowi Tyszkiewiczowi.

1633 – fundatorem o. FLORIAN Kolecki OFM
Jako kustosz wile;ski, o. Florian Kolecki OFM ofiarowa; maj;tek po swoim zmar;ym ojcu na potrzeby budowanego w Budzie ko;cio;a i klasztoru. W;r;d pracuj;cych tu zakonnik;w wymienia si; te; o. Stanis;awa Borkowskiego OFM. Kamie; w;gielny po;o;ony zosta; w 1633 r., po;wi;cenia jego dokona; proboszcz parafii So;y ks. Go;;biowski (delegat bp. Wojny), w obecno;ci wojewody po;ockiego Janusza Kiszki.

1643 – pierwsza murowana ;wi;tynia.
Pierwszy murowany ko;ci;;, jaki nosi; tytu; Nawiedzenia NMP powsta; dopiero w 1643 r.

1655-1659 – wojennych zniszczeniach
W latach wojen z Moskw; w 1656 r. by;o tutaj 16 zakonnik;w. Klasztor w czasie tych walk dwukrotnie by; zaj;ty przez wrogie wojska. Sytuacja ta doprowadzi;a do dewastacjo obiektu.

1660 – odbudowa powojenna
Dokonane zniszczenia nie by;y na tyle wielkie by doprowadzi; do zaniechania kultu, i odbudowa powojenna uczyni;a z niego powa;ny konwent (od 1661 r.).

XVIII w. – rozw;j sanktuarium maryjnego.
Od pocz. XVIII w. nast;puje znaczy rozw;j miasteczka, prawdopodobnie zbudowano nawet drugi ko;ci;; . W roku 1732 Buds;aw by; ju; miasteczkiem, kt;remu prawa miejskie nada; kr;l August II. Przy istniej;cej tu ko;cielnej szkole teologicznej [teologia i retoryka dla zakonnik;w], otwarto szko;; muzyczn; jaka by;a pomoc; w prowadzeniu kapeli, u;wietniaj;cej uroczysto;ci liturgiczne. Istnia;a tu przez jaki; czas nawet bursa dla m;odzie;y.
W dniu 10.01.1724 r. za;o;ono przy klasztorze Konfraternie NSPJ w Buds;awiu, zainicjowana przez OO. Pijar;w.

1737 – gwardianem o. Ljarski OFM
Znamy nazwisko gwardiana ze sprawy orzekania o autentyczno;ci cudu krwawienia obrazu w kaplicy dworskiej maj;tku I;awa, obraz w dniu 11.09.1737 r. przewieziono do klasztoru i umieszczono w o;tarzy ;w. Franciszka. Odt;d darowany przez ziemianina Szymkiewicza odbiera; kult jako cudowny wizerunek Pana Jezusa Ukrzy;owanego.
W roku 1744 klasztor znajduje si; na terenie parafii Parafian;w nale;;cej do po;ockiego dekanatu wile;skiej diecezji. Niekt;re ;r;d;a sugeruj;, ;e ko;ci;; uleg; zniszczeniu przez po;ar w 1767 r.

1767-1783 – budowa murowanej ;wi;tyni.
Budowa ko;cio;a zosta;a zako;czona w 1781 r., a w 1782 zako;czono tynkowanie wn;trza, i po pobielaniu przygotowano ;wi;tynie do po;wi;cenia.
W okresie przed rozbiorami jest to dobrze obsadzona plac;wka zakonna, licz;ca w 1772 r. 25 zakonnik;w (10 kap;an;w, 9 kleryk;w, 6 braci) . Natomiast wed;ug wizytacji z 1782 r. mieszka;o tu 10 kap;an;w i 4 braci laik;w.

1783-1787 – konsekracja ;wi;tyni i powstanie parafii.
Nowy murowany ko;ci;; po;wiecono uroczy;cie w dniu 07.09.1783 r., przez pos;ug; bp. F. A. Gzo;skiego, sufragana trockiego. Kilka lat p;;niej w dniu 9.XII.1787 utworzono przy klasztorze parafie.

1793-1796 – reformy o;wiaty i lat rozbiorowych
W roku 1793 z inspiracji KEN otwarto szko;; pocz;tkow;. Po w;;czeniu tych ziem do Rosji parafia Buds;awska znalaz;a si; od 1796 r. w nowo utworzonej diecezji mi;skiej.

1799 – gwardianem o. TOMASZ Gieraza;ski OFM.

1803-1804 – gward. o. EUZEBI Michalewicz OFM
W 1803 w klasztorze mieszka 16 kap;an;w i 2 braci zakonnych.

1809-1813 – gwardianem o. PROBUS Brzoska OFM.

1817-1821 – gward. o. RAJMUND Piotrowski OFM.
W 1826 r. by;o tu 2415 os;b. Natomiast w 1829 r. mieszka;o tu 20 zakonnik;w (8 kap;an;w, 8 kleryk;w i 4 braci laik;w).

1841-1842 – gward. o. HIERONIM Budzanowski OFM.
W roku 1842 parafia liczy;a 2644 wiernych , natomiast w klasztorze w 1843 r. by;o 10 ojc;w i 2 kleryk;w.

1843 – gward. o. FRANCISZEK Pietkiewicz OFM.
W 1843 r. mieszka;o tu nadal 17 zakonnik;w (10 kap;an;w, 2 kleryk;w i 5 braci). Parafia nale;y do dekanatu wilejskiego w diecezji mi;skiej.

1852 – proboszczem o. Bernard Teofil LAMPEE OFM.
W tym czasie do parafii Buds;aw nale;a;y filie w miejscowo;ciach Berez;wka, Motyki, Zaosin i kaplica w Buds;a-wiu.

1853 – o. LEON ;ukowski OFM

1855 – proboszczem o. LEON Liskowski OFM.
W 1855 mieszka;o tu tylko 5 kap;an;w i 1 brat zakonny.

1856-1858 – o. EUSTECHY Antoni Wo;ejko OFM.
Gwardianem by; o. Eustach Wo;;ejko, jaki pozostanie tu na urz;dzie prze;o;onego a p;;niej proboszcza parafii przez ponad 13 lat.
Obs;ugiwano nadal 4 kaplice (Berez;wka, Motyki, Zaosin, Buds;aw).

b. Parafia po kasacie klasztoru.

1858-1869 – prob. o. Antoni E. WO;EJKO (OFM).
Kasata klasztoru nast;pi;a w 1858 r., parafia zosta;a oddana duchowie;stwu diecezjalnemu, cho; pocz;tkowo, od dnia 31.10.1858 r., prowadzili j; jeszcze mieszkaj;cy przy ko;ciele zakonnicy bernardy;scy. W 1860 r. parafia liczy;a 3044 katolik;w, w 1863 r. = 3073 kat. Pracowali tu ponadto: 1859-1860 - ks. J;zef Buczy;ski (w), 1863 - ks. Wincenty Brzozowski (w).
W roku 1863 a; 5 zakonnik;w zaanga;owa;o si; w powstanie styczniowe (byli to: gwardian o. Tadeusz Wolski, o. M;stowicz, br. Pawe; Bohdanowicz, br. Zahorski, br. Markiewicz). Represjami za to by;o zaj;cie budynk;w klasztornych i zamienienie ich na koszary dla armii carskiej, jakie po zrujnowaniu rozebrano na ceg;; i materia;y budowlane.
W 1864 r. zamkni;to kaplice w ;osinie, pozosta;a jeszcze filia w Motykach i Beroz;wce oraz kaplica w Buds;awiu (cm.).

1869-1893 – proboszczem ks. J;zef BUCZY;SKI .
W 1872 jako wikarym pracowa; tu ks. Micha; Jurewicz ponadto, w tym;e 1872 r., odnotowany zosta; jako mieszkaniec plebanii ponad siedemdziesi;cioletni ks. Marcin Gryniewicz. Parafia w 1870 r. nale;a;a do wilejskiego dekanatu i liczy;a 3626 kat., podobne dane w 1872 r. = 3626 kat., 1875 r. = 3626 kat., 1881 r. = 3640 kat., 1884 r. 3600 kat., 1889 r. = 3895 kat. Na jej terenie znajdowa;y si; w 1872 r. kaplice miejscowo;ciach: Bierez;wka i Matyki, oraz w Buds;awiu na cmentarzu.

1891-1892 – proboszcz ks. J;zef BUCZY;SKI.
W 1892 r. parafia nale;a;a do dekanatu wilejskiego i liczy;a 3846 kat.

1895-1897 – proboszcz ks. Onufry BA;KOWSKI.
1898 – proboszcz ks. Alojzy URBANOWICZ.

1901-1909 – proboszczem ks. Wincenty MISZKINA.
W 1904 r. parafia liczy 4533 katolik;w.

1909-1920 – proboszczem ks. Ludwik POGUMIRSKI.
Ko;ci;; znajdowa; si; przy g;;wnym placu miasta (zwanego przez starszych Bud;), po zachodniej jego stronie, co roku 2 lipca na odpust przyje;d;a;o wielu pielgrzym;w i handlarzy na kiermasz, jaki trwa; ca;y tydzie;. Liczebno;; parafii w 1910 r. okre;lano jako 4929 kat., obs;ugiwano fili; w Berez;wce i kaplica (dawniej filia) w Matykach).
Od 1916 r. w miasteczku umiejscowi; si; sztab 2 Armii Rosyjskiej Frontu Zachodniego, co sprzyja;o otwarciu szkolnictwa bia;oruskiego; p;;niej w 1918 miasto zajmowali ;o;nierze niemieccy jacy pozwoli na kontynuacje nauczanie. Natomiast po zaj;ciu tego terenu przez wojsko polskie szko;a od 1919 r. naucza;a po polsku.

1920-1925 – proboszczem ks. Pawe; BAGI;SKI.
W 1921 r. miejscowo;; liczy;a 626 mieszka;c;w.

1925-1935 - proboszczem ks. Stanis;aw WERNIK.
Parafia w 1934 r. liczy;a 6179 katolik;w, fili; tej parafii by;a kaplica w Berez;wce.

1935-1938 – prob. ks. Aleksander HANUSEWICZ.
W kolejnych latach jako wikarzy pomagali: 1935 – ks. J;zef Hurko [W], 1938 – ks. Justyn Saul [W],

1939-1946 – proboszczem ks. Stanis;aw ;UK.
Po wkroczeniu sowiet;w do Polski dnia 17.09.1939 r. walki toczy; w tych okolicach formacje KOP-u, nale;;ce do baonu „Buds;aw”.

1946-1953 – prob. ks. Boles;aw S;ODZI;SKI.

1954-1966 - proboszczem ks. Antoni DULINIEC.
Pr;ba powrotu tu bernardyn;w przez przyjazd o. Martyniana Darzyckiego (OFM), jaki chcia; tu si; osiedli; po powrocie z ;agr;w, zosta;a udaremniona przez miejscowe w;adze.

1974-1981 - proboszczem ks. Stanis;aw KUCZY;SKI.
Kap;an ten doje;d;a; do parafii z pobliskich Olkowicz.

1981-1997 – prob. ks. Franciszek GRYNKIEWICZ.
Kap;an ten doje;d;a; z pobliskich Krywicz, i jego staraniem w latach 1991-1992 odby;a si; restauracja Obrazu Matki Bo;ej (dokonana przez W. ;ukaszewicza).
Od 1994 ko;ci;;, za specjalnym pozwoleniem papieskim, nosi tytu; Bazyliki Mniejszej.

c. Sanktuarium narodowe i klasztor bernardyn;w 1998-2007.

1995-1997 – wikarymi Ojcowie Bernardyni.
W grudniu 1995 r. na zaproszenie metropolity mi;sko-mohylewskiego, ks. kard. Kazimierza ;wi;tka, wyjecha; do pracy na Bia;orusi o. Alojzy Benon Szulik OFM, a tym samym rozpocz;;a si; regularna obecno;; Bernardyn;w przy ich dawnym klasztorze. Pocz;tkowo, przez dwa lata, pracowa; o. Alojzy w parafii Krzywicze (s;siaduj;cej z Buds;awiem), i doje;d;a; do tutejszego ko;cio;a z pos;ug; duszpastersk;. Proboszczem parafii by; nadal ks. Franciszek Grynkiewicz.
Pomagali w pracy oo. Bernardyni: 1995-1998 – o. Alojzy Benon Szulik OFM [w], 1998-2000 – o. Zenon OFM [w], o. Albert Tomi;ski OFM.

1997-1998 – prob. o. Jana Kapistrana Weselski OFM.
W dniu 15.08.1997 r. nast;pi;o erygowanie klasztoru bernardyn;w w Buds;awiu, proboszczem przesta; by; wtedy ks. F. Grynkiewicz. Dokument eryguj;cy wsp;lnot; wspomnia; tu jako o przynale;nych do klasztoru w Buds;awiu: o. Jana Kapistrana Weselskiego (p, gw, ek.), o. Leonarda Odisza OFM (proboszcz w pobliskich Olkowiczach), o. Benon Szulik OFM (w).

1997-2003 – proboszczem o. S;awomir Wet;ugin OFM
W 1998 r. odby;a si; koronacja Cudownego Obrazu papieskimi koronami, a ;wi;tyni przys;uguje tytu; sanktuarium narodowego
Parafia liczy obecnie 1300 kat., mieszkaj;cych w ponad dwudziestu wioskach.

2004-2007 – proboszczem o. Wiktor Bur;aka OFM
W 2004 r. odby;a si; uroczysto;; 500-lecia pobytu Bernardyn;w w Buds;awiu. Natomiast w 2007 r. po raz pierwszy odby;a si; (23.06-02.07) mi;dzynarodowa wodna pielgrzymka na kajakach z Wilna do Buds;awia z okazji 500-lecia pocz;tku sp;awu drewna z Buds;awiu, jaka zosta;a podj;ta przed laty celem wybudowania ko;cio;a i klasztoru ojc;w bernardyn;w w Wilnie. Ustawiono r;wnie; pami;tkowy krzy; zawieraj;cy w sobie fragmenty tego drzewa sprzed 5 wiek;w.
Dnia 11.11.2007 r. do Sanktuarium przyby; nowy ordynariusz archidiecezji Mi;sko-Mohylowskiej abp. T. Kondrusiewicz, jakiemu towarzyszy; jego poprzednik kard. K. ;wi;tek.

[materia; w;asny - br. Jan Fibek OFMCap]
ответить

2008-08-05 Костёл Пресвятой Девы Марии (деревня Мосты Правые. Мостовский район, Гродненская область)

Mosty Prawe (Масты) – parafia p.w. ;w. Jana Chrzciciela

1539-XVII w. – ko;ci;; p.w. Zwiastowania NMP
1539 – erygowanie parafii, fundacja kr;lowej Bony, p.w. Zwiastowania NMP.
1653 – podatek „podymny” z plebani dotyczy 9 z;p (z 6 dom;w).
1669 – parafia w dekanacie r;;a;skim (synod Sapiehy).
1673-1674 – ks. Zygmunt Sebeczycki (p)
1673 – podatek „podymne” z plebanii pobierano od 4 dom;w.
1674 – wizytator zaznaczy;: „ko;ci;; spalony”.
XVI – nabo;e;stwa odprawiane w tymczasowym budynku.

1740-1960 – ko;ci;; p.w. ;w. Jana Chrzciciela
Ok. 1739-1740 – ks. Antoni WALICKI (p)
1740 – budowa nowej ;wi;tyni z fundacji Augusta III.
1744 – parafia nale;y do dekanatu R;;anna, kaplice w miejscowo;ciach: Mosty, Mikielewszczyzna, Starzynki, Daszkowcy, Zelwiany, Sciepaniszki.
Ok. 1770 – ks. Grzegorz Knia;ewicz (p)
1781 – parafia w dekanacie r;;a;skim, licz;ca 1010 kat.
1835-1836 – ks. Hipolit Iwanowski (p)
1859-1860 – ks. Pawe; Shnatewicz (p), 1859-1860 – ks. Jan Kami;ski (w).
1860 – parafia w dekanacie grodzie;skim, licz;ca 2073 kat., filia w Mikielowszczy;nie
1863 – ks. Andrzej CZAPOWICZ (p)
1863 – parafia liczy 1917 kat.
1871-1872 – ks. Antoni POLITOWSKI (a),
1870 - miejscowo;; nazywa si; Mosty, fili; parafii jest Mikilewszczyzna, parafia liczy 2227 kat.
1881 – parafia liczy 2476 kat.
1885-1889 – ks. J;zef SOROKO (p)
1885 – przy parafii dzia;a ch;r pod kierownictwem organisty J;zefa Tujakowskiego (nale;y tu 15 m;;czyzn i 15 kobiet).
1891-1892 – ks. Jan MASJULIS (p)
1892 – parafia w dekanacie grodzie;skim, liczy 3275 kat.
1904-1905 – ks. Augustyn WIESIO;OWSKI (a)
1905 – parafia liczy 3658 kat.
1910 – parafia liczy 3588 kat.
1921-1927 – ks. Mieczys;aw Radziszewski
1933-1950 – ks. Marcin W;do;owski
1938 – parafia w dekanacie ;uni;skim
1960 - zniszczenie przez w;adze sowieckie drewnianego ko;cio;a
ответить

2008-08-05 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (город Пружаны. Пружанский район, Брестская область)

Pru;ana (Пружаны) – parafia p.w. Wniebowzi;cia NMP. [rej. Pr;;any].

XVI-XVIII w. – w diecezji ;uckiej i ;ucko-brzeskiej

ok. 1500 – w dobrach za;o;onych przez uchod;c;w z Prus (Prussiany), wybudowano staraniem w;a;ciciela Wac;awa Ko;ciewicza pierwsza ;wi;tynie katolicka.

1522 – istnieje tu murowany ko;ci;; i funkcjonuje parafia w diecezji ;uckiej. ;wi;tynia p.w. ;w. Zygmunta i ;w. Wac;awa.

1533 – odnowienie ;wi;tyni przez kr;lowa Bon; (w tym czasie dobra te nale;a;y do niej).

1563 – uposa;enie od Dymitra Sapiehy.

1588 – potwierdzenie nada; ko;cielnych przez Ann; Jagiellonk; i przyznanie miastu praw magdeburskich, miasto liczy ok. 1000 mieszka;c;w.

1647 – uposa;enie od kr;la Jana Kazimierza.

1655 – po zniszczeniach w wyniku wojen moskiewskich i szwedzkich zosta;o tylko 20% zabudowy miasta, prawdopodobnie wtedy te; zniszczeniu uleg;a ;wi;tynia katolicka.

1722 – pocz;tek pracy jezuit;w na terenie parafii

1744 – parafia w dekanacie szeresz;w, filia Do;he.

1773 – kasata zakonu jezuit;w i przej;cie opieki nad parafia przez duchowie;stwo diecezji ;uckiej.

1797 – parafia w dekanalna w diecezji ;ucko-brzeskiej, liczy 1368 kat.

XIX-XX w. – w diecezji wile;skiej

1800 – parafia dekanalna w diecezji wile;skiej

1817 – miasteczko liczy ok. 800 mieszka;c;w.

1835-1836 – ks. Mateusz Putwi;ski (p)

Ok. 1845 – zabranie murowanej ;wi;tyni na cele wojskowe.

1851 – budowa drewnianego ko;cio;a.

1857 – budowa nowej murowanej ;wi;tyni, nie doko;czonej bo w zosta;a zabrana na cerkiew w 1866 r.

1859-1863 – ks. Witali G;siewski (p), 1859-1860 – ks. Antoni Malewski (pref.), 1863 – ks. Aleksander Hryniewicki (w, pref.)

1860 – parafia liczy 1621 kat.

1863 – parafia liczy 1749 kat., filia Do;he i kaplica Pr;;ana (cm).

1863 – miasto zaj;te na kr;tko przez powsta;c;w (m.in. dow. Rachi;ski), w tym samym jednak roku niszczy je po;ar.

1864 – zamkni;cie fili w Do;hem.

1870 – parafia liczy 1583 kat.

1871-1872 – ks. Antoni Godzi;ski (p, dz., kat),

1872 - parafia dekanalna w diecezji wile;skiej, liczy 1572 kat, kaplice: cmentarna i D;ugie.

1875 – parafia liczy 2123 kat.

1882-1883 – budowa obecnego murowanego ko;cio;a p.w. ;w. Micha;a Archanio;a.

1884 – (08.10) konsekracja ;wi;tyni przez bp. K. Hryniewicza p.w. ;w. Anny i ;w. Karola Boromeusza, w czasie uroczysto;ci bierzmowanie przyj;;o ok. 5 ty;. os;b.

1886 – budowa drewnianej plebani

1889-1892 – ks. Zygmunt Ciesielski (p, dz.)

1892 – parafia dekanalna, liczy 1967 kat.

1910 – parafia liczy 2040 kat., filia Do;he, kaplice: Kuplin, Bukrabowszczyzna, Pr;;any (cm.).

1925-2008 – w diecezji pi;skiej

1931-1939 – ks. Andrzej Niwa (Woj. Pol.)

1937-1938 – ks. Stanis;aw ;azar

1939 – ks. Kazimierz ;wi;tek (w),

1944 – (17.12) aresztowanie ks. Kazimierza ;wi;tka

1944 – zamkni;cie ko;cio;a

1946 – ks. Antoni Rojek, wyjazd do PRL

1847 - zamkni;cie ko;cio;a

1950 – przebudowa na dom kultury

1956-1957 – ks. Albert Bakinowski, przebywa; tu przez pewien czas po wypuszczeni z ;agr;w i wi;zie;, gdzie sp;dzi; 18 lat.

1991 – (08.12) pierwsza msza ;w. w „klubie” – dawnym ko;ciele

1993 – zwrot ;wi;tyni

1998 – (14.09) rekonsekracja

1994-2006 – ks. Edward ;ojek (CM)

ответить

2008-08-05 Костёл Святой Троицы (местечко Ружаны. Пружанский район, Брестская область)

R;;ana (Ружаны) - parafia p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej [rej. Pr;;any]

XVI-XVII w. – drewniana ;wi;tynia

XVI w. – budowa ;wi;tyni z fundacji Tyszkiewicz;w.

1596 – fundusz dla plebani na ko;cio;y R;;a;ski i ;osi;ski potwierdzi; Aleksandra Tyszkiewiczowa Miko;ajowa Jaz;owiecka.

1617-1925 – murowany ko;ci;; w diecezji wile;skiej

1617 – fundacja murowanej ;wi;tyni przez Lwa Sapieh;, uposa;enie plebani m.in. 25 w;;k ziemi.

1653 – podatek „podymne” z d;br pleba;skich Ro;anka wynosi; 184 z;p. 15 gr. (pobierany od 123 dom;w)

1669 – parafia dekanalna

1673-1674 – ks. bp. Aleksander Kotowski (p)

1673 – „podymne” z d;br pleba;skich pobierano od 46 do-m;w.

1674 – wizytator zapisa;: ko;ci;; „murowany wielki”, pracuje przy nim sta;y wikary.

1744 – dzieka;ska parafia dekanatu r;;any. Na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: R;;ana, Majowszczyzna, Kozuli, Szeypiaki, Olszanka, Po;onsk, Lrokotla, Lisowicze, Ostrow, Przew;oka, Bli;na, Jundzi;owicze, Mizgiry, Witoro;, Zahalicze, ;ososin, Odyncowszczyzna.

1768 – dobudowano do ko;cio;a kaplice p.w. ;w. Krzy;a

Ok. 1775 – ks. Adam K;okocki (ex SJ)

1779 – przebudowa ko;cio;a wg projektu Jana S. Beckera

1781 – parafia dekanalna, liczy 550 kat.

1787 – dobudowano kaplice p.w. ;w. Barbary

1797 – ks. Micha; Moczulski (p)

1831 – skonfiskowanie maj;tku (m.in. miasta R;;anka) Leonowi Sapie;e doprowadza do zubo;enia kolatora parafii.

1861 – skasowanie kaplicy Szejpiaki.

1863-1871 – ks. Jan OBOROWICZ (p), 1863 – ks. W;adys;aw Kad;ubowski (w)

1863 – parafia liczy 1006 kat., kaplice: Po;o;sk (1863 – ks. Franciszek Bohdanowicz).

1864 – likwidacja fili w Po;o;sku.

1868 – ks. Mateusz ;akowicz (w? ),

1872 – ks. Stanis;aw Michalski (a),

1872 - parafia w dekanacie s;onimskim, liczy 1471 katolik;w.

1881 – parafia liczy 1184 kat.

1887 – (07.08) nag;e oberwanie chmur i wezbranie potoku zniszczy;o dobytek parafian i plebanii.

1889 – ks. Zygmunt ;AWRYNOWICZ (a)

1891-1892 – ks. Mieczys;aw Tanaewski (p)

1892 – parafia w dekanacie S;onimskim, liczy 1350 kat.

1886-1889 – ks. Zygmunt Lawrynowicz

1910 – parafia w dekanacie s;onimskim liczy 1750 kat.

1925-2008 – w diecezji pi;skiej

1956-1990 – o. Micha; Woroniecki CM

1993- 2000 – ks. Janusz Pulit (CM).

ответить

2008-08-05 Кляштор кармелитов (местечко Ружаны. Пружанский район, Брестская область)

Moim skromnym zdaniem nie by;o tu fundacji karmelit;w, ale mog; sie myli;, sprawdz; to jeszcze.
br. Jan
ответить

2008-08-05 Костёл Святой Софии и кляштор доминиканцев (город Брест. Брестский район, Брестская область)

Dominikanie - ko;ci;; p.w. ;w. Micha;a Archanio;a

1628 – fundacja klasztoru przez Zofie Ruchowsk; przy ko;ciele p.w. ;w. Zofii.

Pocz. XVII w. – konwent nale;y do prowincji ruskiej dominikan;w, a uposa;eniem konwentu s; folwarki w miejscowo;ciach: Czemery, Ber;o, Dub;w, Wielo;.

1644 – przy;;czenie konwentu do prowincji polskiej dominikan;w.

1728 – wprowadzenie w klasztorze wyk;ad;w filozofii.

XVIII w. – w ko;ciele istniej; kaplice z obrazami NMP „cudowny” i Imienia Jezus.

1773 – ko;ci;; i konwent dominikan;w prowincji polskiej, jaki obs;ugiwa;o 10 zakonnik;w (8 kap;an;w, 2 braci laik;w).

1775 – przeorem o. JAN Stobiecki OP

Po 1795 – klasztor ponownie w;;czony do prowincji ruskiej

1831 – ko;ci;; przeznaczono na far;, (jako jedyny „wyznaczo-ny” na ocalenie przy budowie twierdzy ko;ci;; klasztorny).

1832 – kasata klasztoru.

1851 – po;ar ko;cio;a i wyniesienie Cudownego Obrazu Matki Bo;ej (do ko;cio;a po bernardynkach).

1856 – zamkni;cie ;wi;tyni, i przeniesienie parafii do miasta (do ko;cio;a p.w. Podwy;szenia Krzy;a).

ответить

2008-08-05 Костёл Святого Доминика (город Пинск. Пинский район, Брестская область)

Dominikanie – p.w. ;w. Dominika

1542 – fundacja ;wi;tyni przez kr;low; Bon;.

1666 – pocz;tek osadzenia dominikan;w w mie;ci.

1666-1676 – prze;o;onym o. ALEKSANDER Samuel Bielawski OP

1668 – fundacja Lukrecji Marii Kopciowej Strozzi

1676-1685 – przeorem o. JAN Tomasz Witowski OP

1678 – fundacja Stanis;awa Kazimierza Radziwi;a.

1685 – przeorem o. STEFAN Wi;ckowski OP

1690 - przeorem o. JAN Damascen Soko;owski OP

1693 - przeorem o. JAN Tomasz Krzyszy;owicz OP

1697 – zako;czenie budowy drewnianej ;wi;tyni.

1699 - przeorem o. DOMINIK Groz;owski OP

1699-1700 - przeorem o. DANIEL Mik;aszewicz OP

1700 - przeorem o. HIPOLIT Dziewulski OP

1703 - przeorem o. BONAWENTURA Trzci;ski OP

1706 - przeorem o. JACEK Snopkowski OP

1709 - przeorem o. MICHA; Lwowicz OP

1709 – pocz;tek budowy murowanego klasztoru

1713 - przeorem o. ALBERT Jagielski OP

1719 - przeorem o. DOMINIK Nuszczy;ski OP

1720 – w klasztorze umieszczono nowicjat

1724 - przeorem o. J;ZEF Bonawentura Korzeniowski OP

1724 - przeorem o. MICHA; Lwowicz OP

1731 - przeorem o. JERZY Witeliusz OP

1738-1743 - przeorem o. GRZEGORZ Kobus OP

1744 - przeorem o. JERZY Witeliusz OP

1747 - przeorem o. KAZIMIERZ Zacharewicz OP

1747 – po;ar drewnianej ;wi;tyni

1748 - przeorem o. BONAWENTURA Bystrzycki OP

1750-1753 – przeorem o. ALBERT S;otwi;ski OP

po 1750 – murowany ko;ci;;, fundacji Wojciecha Pus;owskiego

1753 - przeorem o. PROTAZY Derjakubowicz OP

1756 - przeorem o. EDWARD Za;uski OP

1759 - przeorem o. JACEK Ligman OP

1766 - przeorem o. GABRYIEL Rautenberg OP

1768 - przeorem o. ALBERT Truchnowski OP

1775 – klasztor dominikan;w prowincji ruskiej liczy; 21 zakonnik;w (16 kap;an;w, 4 kleryk;w, 1 brat laik).

1782 – przeorem o. GRZEGORZ Koryoth OP

1783 – otwarcie studium generalnego, jakie funkcjonuje tu do 1803 r.

1789-1790 - przeorem o. DOMINIK Kostrowski OP

1789 – w klasztorze mieszka 42 zakonnik;w.

1797 – po;ar i zniszczenie ko;cio;a

1798 – nowa murowana ;wi;tynia

1803-1804 – przeorem o. Ludwik Wyrzykowski OP

1803 – mieszka tu 9 zakonnik;w (4 kap;an;w)

1828 – pomoc finansow; okaza; Pus;owski („ko;ci;; Pus;owskiego”)

1829 – w klasztorze mieszka 23 zakonnik;w (3 kap;an;w, 4 kleryk;w, 15 nowicjuszy, 1 brat).

1740- 1843 – przeorem o. HILARION Niepokolczycki OP

1840 – w klasztorze mieszka 20 zakonnik;w.

1845 – kasata klasztoru

1850 – zabranie ;wi;tyni na cerkiew.

po 1860 – cerkiew, tzw. „Fjedorowski sabor”

1950 – zniszczenie ;wi;tyni przez w;adze sowieckie

ответить

2008-07-09 Церковь Рождества Пресвятой Богородицы (деревня Полюдовичи. Полоцкий район, Витебская область)

Paludowicze (Палюдавічы) – p.w. Narodzenia NMP

XVI w. – dobra prawos;awnego monastyru ;w. Jana, ;w. Piotra w zamku oraz ;w. Kosmy i Damiana w Po;ocku.
1582 – przekazanie przez kr;la Stefana Batorego maj;tku na uposa;enie kolegium jezuickiego.
1595 – przejecie maj;tku przez jezuit;w (17 „pustych” dym;w)
1687-1688 – budowa drewnianego ko;cio;a staraniem po;ockiego rektora o. Micha;a Bujnowskiego SJ
1725 – wymalowanie ko;cio;a staraniem jezuit;w, istnia; tu dom misyjny prowadz;cy dzia;alno;; w niedziele i ;wi;ta.
1744 – miejscowo;; Paludowiecze wymieniona w sk;adzie parafii po;ockiej w diecezji wile;skiej (istnieje tu ;wi;tynia).
1760 – otwarcie sta;ej misji jezuickiej.
1762-1764 – misjonarzem o. Jan Wincza SJ.
1773-1782 – proboszczem ks. Bonifacy D;browski (SJ)
1781 – parafia w dekanacie po;ockim diecezji wile;skiej, liczy 1167 kat. , ko;ci;; drewniany p.w. ;w. J;zefa, plebania stara drewniana; kaplica: To;cikowszczyzna.
1848 - na terenie parafii, nale;;cej do dekanatu lepelskiego w archidiecezji mohylowskiej, znajdowa;y si; kaplice w miejscowo;ciach: Biezdziadowicze, Felski, Kawaczyzna, Swar-czyzna
XIX w. – drewniany ko;ci;; w dekanacie lepelskim (na terenie gminy Nacza)
1858 - odnowienie ;wi;tyni
1867 - zabranie ko;cio;a na cerkiew.
ответить

2008-07-09 Костёл Святого Антония и кляштор францисканцев (город Минск. Минский район, Минская область)

Franciszkanie Konwentualni – p.w. ;w. Antoniego Padewskiego

1676 – fundacja Teodora Wa;kowicza, starosty podu;wiackiego.
1772 – w klasztorze przebywa;o 6 kap;an;w, 1 brat laik. , klasztor nale;y do Kustodii po;ockiej.
1803-1804 – gwardianem o. Andrzej Gojzewski OFMConv.
1803 – w klasztorze mieszka 5 kap;an;w zakonnych.
1820 – klasztor nale;y do Kustodii pi;skiej.
1825 – gwardianem o. Marceli Urbowicz OFMConv
1829 – w klasztorze mieszka 2 kap;an;w zakonnych
Po 1940 – zniszczenie ko;cio;a.
1945 – zlikwidowanie pozosta;o;ci po klasztorze
ответить

2008-07-09 Костёл Святого Антония и кляштор францисканцев (город Минск. Минский район, Минская область)

prosz; wybaczy; pomyl;, i je;li mo;na zast;pi; opis ko;cio;a ;w. J;zefa opisem o ko;ciele ;w. Antoniego
ответить

2008-07-09 Костёл Святого Иосифа и кляштор бернардинцев (город Минск. Минский район, Минская область)

OO. Bernardyni – p.w. ;w. J;zefa

1624 – fundacja Andrzeja i Halszki z Lewkowicz;w Kaszewskich , starosta krasnosielski. Znajdowa; si; w tutejszym ko;ciele Obraz Matki Bo;ej czczony jako cudowny.

1630 – budowa drewnianej ;wi;tyni

1638 – zako;czenie budowy drewnianego ko;cio;a, wchodz;cego w sk;ad g;;wnego rynku miasta.

1644 – budowa murowanej ;wi;tyni

1652 – po;ar i odbudowa klasztoru

1656 – po;ar ko;cio;a w czasie wojny moskiewskiej

1740 – po;ar i odbudowa ;wi;tyni.

1752 – przebudowa nadaje ;wi;tyni wygl;d p;;nobarokowy

1765 – obs;ugiwano w okolicy niekt;re ko;cio;y, np. bernardyni doje;d;ali do Gr;dka (n/Usz;)

1772 – Mieszka tu 23 zakonnik;w.

1803-1804 – gwardianem o. Stanis;aw Bia;opiotrowicz OFM.

1803 – w klasztorze mieszka 20 zakonnik;w (15 kap;. i 5 braci)

1820 – w klasztorze mieszka 30 zakonnik;w.

1835 – po;ar ;wi;tyni i odbudowa

1841 – bernardyni obs;ugiwali w okolicy kilka ;wi;ty;, by;y to parafie: Berezyna (k. Bobrujska), Chromce (k. Bobrujska), Dubrowna (k. Mi;ska), Dukora (n/;wis;ocz;), ;ahojsk (n/Hajn;), Szaci;ki (n/Berezyn;), Zawo;oczyce.

1843 – o. Leon Moroz [gw]

1864 – (29.08) – konfiskata klasztoru przez w;adze carskie, jako tzw. kasata. W klasztorze urz;dzono wiezienie dla zakonnik;w i powsta;c;w.

1868 – kasata, ostatni gwardian o. Leon Mr;z.

Ok. 1869 - w ko;ciele urz;dzono cerkiew p.w. ;w. Cyryla i Metodego.

1872 – zaj;ce ;wi;tyni na archiwum, a w klasztorze mie;ci;y si; koszary

1922 – vacat

po 1945 – budynki zajmowa;a prokuratura i komenda policji, p;;niej przej;;o Pa;stwowe Archiwum Dokumentacji Naukowo-Technicznej i Pa;stwowe Archiwum i Muzeum Literatury i Sztuki.

2000 – zniszczenie cmentarzyku przed ko;cio;em w czasie budowy restauracji

ответить

2008-07-09 Церковь Святого Духа и бывш. кляштор бернардинок (город Минск. Минский район, Минская область)

SS. Klaryski – Bernardynki (p.w. ;w. Tr;jcy i Wniebowzi;cia NMP.)

1630 – pojawi;y si; pierwsze zakonnice bernardynki, mieszka;y bez ko;cio;a
1833 – drewniany ko;ci;; fundacji Aleksandra S;uszko
1642 – fundacja klasztoru bernardynek Powstaje murowany ko;ci;; p.w. Nawiedzenia NMP
1655 –zniszczenie ;wi;tyni w czasie wojny moskiewskiej.
1670 – w klasztorze zmar;a ;wi;tobliwa s. Tekla Zawiszanka
1672 – umieszczenie w ko;ciele cudownego obrazu Matki Bo;ej u „Panien Zakonnych ;w. Franciszka”
1687 – konsekracja ko;cio;a przez bp. M. S;upskiego
1720 – ksieni s. Apolinary Judycka
1731-1736 – spowiednikami klasztoru byli: o. Maurycy ;ukasiewicz, o. Adjut Wasi;owicz, o. Andrzej Suchodolski, o. Bazyli Czerepowicz.
1720-1809 – lata przebudowy, 1751 – remont dokonany za pieni;dze z tzw. „fundacji M;cis;awskiej”
1803-1804 – prze;o;ona s. Serafina Rutkowska, mieszka tu 19 si;str.
1829 – mieszkaj; tu 22 zakonnice (20 profesek i 2 nowicjuszki).
1842 - klasztor liczy 20 profesek, 1 nowicjuszka, 2 aspirantki i 20 dziewcz;t uczy si; w internacie.
1843 – kapelanem i spowiednikiem o. Bonawentura Kwiatkowski (OFM), ponadto o. Ptolomeusz Malejewski (OFM)
1863-1864 – umieszczenie w klasztorze wi;zienia ;ledczego dla powsta;c;w styczniowych.
1866 – kasata klasztoru
1872 - przemianowanie ko;cio;a pobernardy;skiego na cerkiew p.w. Ducha ;w.
XX w. - cerkiew zostaje podniesiona do rangi soboru.
ответить

2008-07-09 Костёл Святого Антония и кляштор францисканцев (город Минск. Минский район, Минская область)

Bernardyni – p.w. ;w. J;zefa

1624 – fundacja Andrzeja i Halszki z Lewkowicz;w Kaszewskich , starosta krasnosielski. Znajdowa; si; w tutejszym ko;ciele Obraz Matki Bo;ej czczony jako cudowny.
1630 – budowa drewnianej ;wi;tyni
1638 – zako;czenie budowy drewnianego ko;cio;a, wchodz;cego w sk;ad g;;wnego rynku miasta.
1644 – budowa murowanej ;wi;tyni
1652 – po;ar i odbudowa klasztoru
1656 – po;ar ko;cio;a w czasie wojny moskiewskiej
1740 – po;ar i odbudowa ;wi;tyni.
1752 – przebudowa nadaje ;wi;tyni wygl;d p;;nobarokowy
1765 – obs;ugiwano w okolicy niekt;re ko;cio;y, np. bernardyni doje;d;ali do Gr;dka (n/Usz;)
1772 – Mieszka tu 23 zakonnik;w.
1803-1804 – gwardianem o. Stanis;aw Bia;opiotrowicz OFM.
1803 – w klasztorze mieszka 20 zakonnik;w (15 kap;. i 5 braci)
1820 – w klasztorze mieszka 30 zakonnik;w.
1835 – po;ar ;wi;tyni i odbudowa
1841 – bernardyni obs;ugiwali w okolicy kilka ;wi;ty;, by;y to parafie: Berezyna (k. Bobrujska), Chromce (k. Bobrujska), Dubrowna (k. Mi;ska), Dukora (n/;wis;ocz;), ;ahojsk (n/Hajn;), Szaci;ki (n/Berezyn;), Zawo;oczyce.
1843 – o. Leon Moroz OFM [gw]
1864 – (29.08) – konfiskata klasztoru przez w;adze carskie, jako tzw. kasata. W klasztorze urz;dzono wiezienie dla zakonnik;w i powsta;c;w.
1868 – kasata, ostatni gwardian o. Leon Mr;z OFM.
Ok. 1869 - w ko;ciele urz;dzono cerkiew p.w. ;w. Cyryla i Metodego.
1872 – zaj;ce ;wi;tyni na archiwum, a w klasztorze mie;ci;y si; koszary
1922 – vacat
po 1945 – budynki zajmowa;a prokuratura i komenda policji, p;;niej przej;;o Pa;stwowe Archiwum Dokumentacji Naukowo-Technicznej i Pa;stwowe Archiwum i Muzeum Literatury i Sztuki.
2000 – zniszczenie cmentarzyku przed ko;cio;em w czasie budowy restauracji
ответить

2008-07-09 Костёл Святой Марии Магдалины и кляштор кармелитов (город Минск. Минский район, Минская область)

Ko;ci;; i klasztor OO. Karmelit;w trzewiczkowych (p.w. ;w. Marii Magdaleny)

1703 – fundacja klasztoru karmelit;w trzewiczkowych przez Antoniego Teodora Wa;kowicza, stolnika mi;skiego.
1763 – fundacja murowanego ko;cio;a i klasztoru, staraniem Micha;a Wa;odkiewicza (starosty mi;skiego – wnuk fundatora).
1774 – przy klasztorze karmelit;w trzewiczkowych, nale;;cym do litewskiej prowincji (p.w. Wszystkich ;wi;tych) mieszka 11 zakonnik;w.
1797 – biskup Dyderka przekaza; klasztor franciszkanom.
1829 – w klasztorze mieszka 2 kap;an;w zakonnych.
1832 – kasata klasztoru
1880 – zniszczenie klasztoru
ответить

2008-07-09 Костёл Святого Архангела Михаила и кляштор бенедиктинцев (город Минск. Минский район, Минская область)

OO. Benedyktyni (p.w. ;w. Micha;a Archanio;a)

1700 – fundacja Anny Steckiewiczowej (chor;;yny mi;skiej). By;a to prepozytura opactwa w Nie;wie;u.
1703 – (03.09) – zapis fundacyjny.
1773 – likwidacja opactwa, ale ko;ci;; nadal klasztorny.
1803-1804 – o. Idzi Petrusewicz OSB, mieszka tu 2 kap;an;w
1820 – budowa nowego drewnianego dwu wie;owego ko;cio;a na kamiennym podmurowaniu przy ul. Kojdanowskiej.
1829 – przy drewnianej ;wi;tyni pracuje 1 kap;an zakonny.
1833 – kasata klasztoru
XIX w. – zniszczenie ;wi;tyni
ответить

2008-07-09 Костёл Святого Фомы Аквинского и кляштор доминиканцев (город Минск. Минский район, Минская область)

Ko;ci;; i klasztor OO. Dominikan;w (p.w. ;w. Tomasza z Akwinu).

1605 – fundacja klasztoru przez Zofie S;u;czyne (wojewodzina inflancka).
1620-1640 – budowa ;wi;tyni, (ofiara rycerstwa powracaj;cego z wyprawy moskiewskiej tzw. „kopytkowe)
1678 – ko;ci;; zatrudnia; organist; , co sugeruje posiadanie tego instrumentu w ;wi;tyni.
1703-1709 – lata przebudowy
1772 – mieszka tu 13 zakonnik;w.
1803-1804 – przeorem o. Sebastian Sipaj;;o OP
1803 – mieszka tu 8 zakonnik;w (5 kap;. i 3 braci).
Pocz. XIX w. – w klasztorze Seminarium Diecezji Mi;skiej
1829 – w klasztorze mieszka 17 zakonnik;w.
1832 – (11.07) kasata klasztoru
1832 – przeniesienie do ko;cio;a centrum parafii ;w. Tr;jcy
1840 – likwidacja parafii i przebudowa ko;cio;a na seminarium (wstawienie pi;ter w ;wi;tyni)
Po 1868- 1918 – klasztor zamieniony na koszary
1918-1919 – w klasztorze mie;ci si; Seminarium Duchowne Diecezji Mi;skiej (erygowane 10.10.1918 r., po roku przeniesione do benedyktynek.)
1918-1921 – ks. Bronis;aw Metody Ussas (p, dz.).
1922 – vacat
1950 (1954) – zniszczenie ko;cio;a
ответить

2008-07-09 Костёл Рождества Пресвятой Девы Марии (местечко Трабы. Ивьевский район, Гродненская область)

Traby (Трабы) – p.w. Narodzenia NMP

XV-XIX – drewniana ;wi;tynia
1410 – fundacja parafii
1534 – fundacja ko;cio;a, Narodzenia NMP, przez Albrechta Gasztolda, wojewod; wile;skiego
1653 – podymne z plebani wynosi 58 z;p. 15 gr. (naliczany od 39 dom;w), natomiast z altarii 6 z;p. (od 4 dom;w).
1669 – parafia w dekanacie oszmia;skim (synod Sapiehy)
1673 – podymne z plebani naliczany od 19 dom;w.
1744 – parafia w dekanacie oszmia;skim; jest to „prepozytura” do kt;rej nale;y 15 miejscowo;ci.
1781 – parafia w dekanacie oszmia;skim, licz;ca 2237 kat.
1859-1860 – ks. Leonard Dabrowski (c), 1859-1860 – ks. Piotr Markiewicz (w)
1860 – parafia w dekanacie Wiszniewskim, z fili; Tankowszczyzna (ks. Tomasz Jurjewicz ).
1871-1892 – ks. Pawe; Suchocki (p),
1872 - parafia liczy 4350 kat.
1892 – parafia w dekanacie wiszniewskim, liczy 3986 kat.

XIX-XX w. – murowana ;wi;tynia
1905 – budowa obecnej murowanej ;wi;tyni, przez proboszcza ks. Paw;a Suchockiego
1928 – konsekracja ko;cio;a
1937-1938 – ks. Teofil Pryszmont (p)
1938 – parafia w dekanacie wiszniewskim, obs;ugiwano filialny ko;ci;; w Tanikowszczy;nie
1938-1940 – ks. Wac;aw Rod;ko (p) ,
maj 1940 - zamordowanie proboszcza ks. W. Rod;ko.
1940-1943 – ks. Franciszek Cybulski (p) , wikarym by; w 1940-1942 r. ks. Stanis;aw Zubkowicz (w) ,
Wrzesie; 1942 – aresztowanie proboszcza
1942-1943 - ks. Romana Mosiewicza (a)
1943 – (12.09) zamordowanie ks. Romana Mosiewicza.
1943-1944 - ks. Piotr Wojno-Ora;ski (p)
1945-1966 – ks. Alfons Radkiewicz,
1966 - ksi;dz proboszcz zosta; zmuszony do wyjazdu do PRL
1967-1971 – pr;by zamkni;cia ;wi;tyni
1971-1973 – do ko;cio;a doje;d;a;: ks. Koz;owski z Borun
1973-1983 – doje;d;a;: ks. W;adys;aw Czerniawski z Wiszniewa
1988-1995 - ks. Antoni Jusiel, przy ko;ciele pracowa; te; zakrystian: Br. Bernard Bielenik OFMConv.
2006 – ks. Wiktor Subiel (p)
ответить

2008-07-09 Костёл Святой Анны (местечко Лунна. Мостовский район, Гродненская область)

;unna (Лунна) – parafia p.w. ;w. Anny

1546 – fundacja parafii
1669 – parafia w dekanacie wo;kowyskim (Synod Sapiehy).
1744 – parafia nale;y do dekanatu wo;kowyskiego, na terenie parafii wymieniono miejscowo;ci: ;unna, Wola, Czerlona, ;awna, Rudziwonowce, Su;ki, Minewicze, Miesi;czniki, Pi;ki, Sruha, Ostrowo, Marcinowce, Chomicze, Masztalerze, Kucharze, Niecieczy, Zylicze, Strzelce, Kamienny most, S;owikowszczyzna, Towszyki, Siemaszkowszczyzna.
1781 – parafia w dekanacie wo;kowyskim, liczy 1590 kat.
1782 – budowa dzisiejszej ;wi;tyni, fundacja kr;la Stanis;awa Augusta
1859-1860 – ks. Julian Olszewski (p)
1871-1872 - proboszczem ks. Julian Olszewski (a),
1872 - parafia w dekanacie grodzie;skim, liczy 1999 kat.
1892 – parafia w dekanacie grodzie;skim, liczy 1927 kat.
1891-1892 – ks. Kazimierz Grymaszewski
1895 – restauracja ;wi;tyni z fundusz;w ksi;;nej Marii Druckiej-Lubeckiej, wg projektu Krzysztofa Niesio;owskiego.
1927-1948 – ks. Mieczys;aw Radziszewski
1938 – parafia dekanalna (dekanat ;unie;ski)
1958-1982 – ks. W;adys;aw M;czka
2000-2006 – ks. Ludwik Radomski
ответить

2008-07-09 Кляштор доминиканцев (деревня Пески. Мостовский район, Гродненская область)

1685-1788 – klasztor Dominikan;w
1685 – pocz;tek pracy Dominikan;w
1692 – fundacja ko;cio;a przez Kazimierza Jana Sapieh; i Krystyn; z Hlebowicz;w.
1773 – rezydencja dominikan;w prowincji litewskiej, przy ko;ciele p.w. NMP, mieszka;o tu wtedy2 kap;an;w.
1781 – ko;ci;; w dekanacie wo;kowyskim.
1782 – erygowanie parafii
1788 – opuszczenie plac;wki przez OO Dominikan;w
ответить

2008-07-09 Костёл Посещения Пресвятой Девы Марии (деревня Микелевщина. Мостовский район, Гродненская область)

Mikilewszczyzna (Мікелеўшчына) – parafia p.w. Nawiedzenia NMP

1744 – kaplica w parafii Mosty
1823 – wybudowanie murowanej ;wi;tyni, fundacja gen. Andrzejkowicza
1826 – konsekracja ;wi;tyni
1860 – filialny ko;ci;; w parafii Mosty
1871-1872 – ks. Benedykt Sarosiek OP , ko;ci;; jest fili; parafii w Mostach, w grodzie;skim dekanacie.
1911 – erygowanie samodzielnej parafii
1915-1924 – ks. Boles;aw Hryniewicki (p)
1933-1939 – ks. Boles;aw Korn (p)
1938 – parafia w dekanacie ;uni;skim
1948 – zamkni;cie ko;cio;a
1989 – zwrot ko;cio;a dla katolik;w
1991-2007 – ks. Ryszard Jakubiec (p, dz.),
ответить

2008-07-09 Костёл Святых Апостолов Петра и Павла (деревня Старые Василишки. Щучинский район, Гродненская область)

Wasiliszki Stare (Васілішкі) – parafia p.w. ;w. Aposto;;w Piotra i Paw;a

XV-XIX – drewniana ;wi;tynia
1485 – fundacja parafii
1673-1674 – ks. Symon Rodziewicz (p)
1674 – wizytator napisa;: ko;ci;; „prostej budowy, powsta;y po wojnie”.
1744 – parafia w dekanacie lidzkim. Na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: Wasiliszki, Haykowszczyzna, Bojary, Dziechciary, Rozniatycze, Wo;czyny, Wo;czynki, Gronofel, Ko;cieniew, Koz;y, Boiary, Ho;osewicze, Zadworzanie, Niewisza, Piaszczyna, Szostakowce, Perechody, Starodworce, Lebiodcae, Skiery.
1781 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 3821 kat.
1862-1864 – ks. Onufry Syrwid (p), skazany na 12 lat katorgi
1870 – parafia w dekanacie radu;skim
1871-1872 – ks. Sylwester Szmygiero (p), 1872 - ks. Wincenty Rojecki , 1872 - o. Henryk Reczy;ski OFMConv.
1872 - parafia liczy 8100, nale;y do dekanatu radu;skiego.
1890 – ks. Franciszek Soko;owski, organizator budowy ;wi;tyni
1891-1892 – ks. Jan Uryn (p), 1892 – ks. Henryk Reczninskij (m)
1892 – parafia w dekanacie radu;skim, liczy 9593 kat.

XIX/XX w. murowana ;wi;tynia
1897-1905 – budowa obecnego ko;cio;a
1905 – (29.06) konsekracja ;wi;tyni
1920-1922 – ks. Roman Mosiewicz
1929-1938 – ks. Justyn Rod;ko (p)
1938 – parafia w dekanacie wasiliszki
1941 – ks. Ignacy Cyreski (p, dz.)
ks. Teofil Pryszmont
1953 – zamkni;cie ;wi;tyni przez w;adze sowieckie.

XX/XXI w. – odrodzenie parafii
1988 – zwrot ko;cio;a
ks. Jan Tyniec
2007 – ks. Zbigniew Dragula (CSMA),
ответить

2008-07-09 Костёл Святого Яна Крестителя (деревня Василишки. Щучинский район, Гродненская область)

Wasiliszki (Wasiliszki Nowe) – parafia p.w. ;w. Jan Chrzciciel

1652-1658 – ko;ci;; parafialny
1652 – fundacja parafii
1653 – podatek „podymne” z d;br pleba;skich wynosi; 13 z;p. 15 gr. (pobierany od 9 dom;w).
1655 – zniszczenia wojenne
1656 – odrodzenie

1658-1769 - Klasztor Dominikan;w (drewniany)
1658 – budowa drewnianego ko;cio;a i klasztoru dla dominikan;w, fundacji Marcina Dominika Limonit, s;dziego ziemskiego lidzkiego.
1662 – uposa;enie przez Katarzyn; Frackiewiczow;
1669 – parafia w dekanacie lidzkim (Synod Sapiehy).
1673 – „podymne” z d;br pleba;skich pobierane od 11 dom;w).

1769-1832 - Klasztor Dominikan;w (murowniany)
1769 – budowa obecnej murowanej ;wi;tyni, staraniem zakonnik;w (ze sk;adek spo;ecznych).
1706 – w klasztorze stacjonuje kr;l Stanis;aw Leszczy;ski i oddzia;y wierne jemu
1773 – istnieje tu konwent dominika;ski prowincji litewskiej, w kt;rym mieszka 11 zakonnik;w (9 kap;an;w, 2 braci).
1790 – konsekracja ko;cio;a przez bp. Wo;azackiego
1832 – kasata klasztoru
po 1833 – ko;ci;; obs;ugiwany przez duchowie;stwo diecezjalne
XIX w. – ko;ci;; „podominika;ski”

ok. 1865-1918 - ;wi;tynia prawos;awna
1866 – cerkiew
XIX w. – remont i przebudowa ;wi;tyni

1919-2007 – ;wi;tynia parafialna
1919 – rewindykacja ko;cio;a przez katolik;w
1931-1938 – ks. Ignacy Cyraski (p, dz.)
po 1945 ko;ci;; nieprzerwanie czynny
1990-2007 – ks. Stanis;aw Pytel (CSMA)
ответить

2008-07-09 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (деревня Новый Двор. Щучинский район, Гродненская область)

Nowy Dw;r (Новы Двор) – parafia p.w. Wniebowzi;cia NMP

1480 – erygowanie parafii
Ok. 1670 – ks. Antoni Bazy;ski (p)
1673-1674 – ks. J;zef Rychter (w)
1673 – podatek „podymne” pobierany z 9 dom;w.
1674 – wizytator zanotowa;: ko;ci;; „prosty”, niedawno postawiony przez ks. Bazy;skiego.
1744 – parafia w dekanacie lidzkim, na terenie parafii znajdowa;y si; miejscowo;ci: Nowy Dw;r, Ostryna, Widiwka, Kulbaczyn, Brzozowce ma;e, Brzozowce wielkie, Szostaki, Niepracha, Daugirdy, G;;bokie, Plotki, Glinkowszczyzna, Deynerowszczyzna, Raczkowszczyzna, Nieniszka, Jachnowicze, Gawdziszki, Zamo;ciany, Mikulin.
1749 – budowa obecnej ;wi;tyni
1781 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 1833 kat.
1835-1836 – ks. Onufry Syrwid (a)
1859-1860 – ks. Dionizy Rajcewicz (c), 1859-1860 – ks. Adolf Korku; (w)
1860 – parafia w dekanacie lidzkim.
1864 – ks. Jan Korzeniewski (w), represjonowany za udzia; w powstaniu kar; ;mierci.
1871-1872 – ks. Dionizy Rajcewicz (c), 1872 - ks. Alojzy Urbanowicz (w)
1872 - parafia w dekanacie lidzkim, liczy 4002 katolik;w, kaplica na cmentarzu.
1891-1892 – ks. Adolf Piotrowski (a)
1892 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 4994 kat.
1904-1909 – ks. Aleksander Hajduk
1918-1938 – ks. Kazimierz Cholewo (p), 1936-1938 – ks. Bronis;aw S;odzi;ski (pref), 1938 – vacat. (w)
1940-1941 – ks. Piotr Siczek (w)
1948-1950 – ks. W;adys;aw M;czka
2007 – ks. Aleksander Pietrowicz,
ответить

2008-07-09 Костёл Святого Станислава (деревня Лядск. Щучинский район, Гродненская область)

Lack (Ляцк) – parafia p.w. ;w. Stanis;aw bp.

1424 – fundacja parafii przez Stanis;awa i Andrzeja Prostywi;;owicz-Skinder
1652-1674 – ks. Micha; BADOWSKI (p)
1653 – podatek „podymne” z d;br pleba;skich wynosi; 16 z;p. 15 gr. (pobierany od 11 dom;w).
1669 – parafia Lack z fil; Jatwie; w dekanacie lidzkim.
1673 – „podymne” z d;br pleba;skich pobierano od 16 dom;w.
1674 – wizytator napisa; o ko;ciele: „ma;y, prosty”
1744 – parafia w dekanacie lidzkim, filia w miejscowo;ci Jatwiesk. Na terenie parafii wyszczeg;lniano ponad 60 miejscowo;ci.
1781 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 1970 kat.
1859-1860 – ks. J;zef Stanis;awski (a), 1859-1860 – ks. Damazy Baniewicz (w)
1860 – parafia w dekanacie lidzkim.
1871-1872 – ks. Wilhelm Borodzicz (p), 1871-1872- ks. Adam Soko;owski (w),
1872 - parafia liczy 4005 katolik;w, kaplica na cmentarzu.
1873-1885 – ks. Konstanty Szyszka (p)
1891-1892 – ks. J;zef Szkoc (p)
1892 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 3980 kat.
1905 – (1900-1901 ) budowa murowanej ;wi;tyni
1924-1951 – ks. Bronis;aw Hryniewicki (p), 1935-1938 – ks. Stanis;aw Nacewicz, 1936-1942 – ks. Alfons Borowski
1936-1942 – ks. Alfons Borowski , 1931-1938 – ks. J;zef Szkop (em.)
1941 – ks. Piotr Siczek (2 m-ce)
1944 – ks. Alfons BOBICZ
1945-1946 – ks. Kazimierz Szaniawski.
1990-2004 – ks. Ernest Budy;, sercanin (p)
2007 - ks. Pawe; Astukiewicz
ответить

2008-07-09 Костёл Святого Антония Падуанского (деревня Каменка. Щучинский район, Гродненская область)

Kamionka (Каменка) – parafia p.w. ;w. Antoniego i Objawienia Pa;skiego

1580 – fundacja parafii, przez Kacpra K;odzi;skiego
1669 – parafia w dekanacie lidzkim (Synod Sapiehy).
1673-1674 – ks. Jakub Bielski (p)
1674 – wizytator zapisa;, ;e brak w;a;ciwego ko;cio;a, a to co istnieje zas;uguje na okre;lenie „szopa”
1744 – parafia w dekanacie lidzkim, na jej terenie znajdowa;y si; miejscowo;ci: Kamionka, Skorzyki, K;oczki, Korowicze, Piotrulowce, Oleszewicze, Jatwiesk, Zab;ocie, Juszki, Worony, Wanelki, G;;bokie, Pu;ynowce, Milkowszczyzna, Choniewicze, Zale;na, Krzywlany, Zab;ocie, ;opacicze, Zagrodniki, ;ciborowszczyzna, Milowce, Seweyki, Zo;obaty, Most, Rusinowce, Soroczyce, Rewki, Strzelce.
1797 – w parafialnym szpitaliku dla ubogich mieszkaj; 2 osoby.
1781 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 965 kat.
1803-1812 – ks. Dominik Maszukiewicz (p, dz)
1859-1872 – ks. Ignacy Tracewski (p)
1872 – parafia w dekanacie grodzie;skm, liczy 2166 katolik;w, kaplica w Oleszkiewiczach.
1891-1892 – ks. Klemens Tracewski (p)
1892 – parafia w dekanacie grodzie;skim, liczy 2302 kat.
1904 – rozebranie ko;cio;a
1907-1908 – ks. Boles;aw Jarecki
1908 – budowa obecnego murowanego ko;cio;a
1914-1916 – ks. J;zef Farbotko (p),
Ok. 1916 – proboszcz wywieziony do Niemiec, zast;pstwo wype;nia; ks. Witold Ku;micki z Dziembrowa.
1932-1937 – ks. Micha; Aronowicz (w)
1935 – (28.07) konsekracja ;wi;tyni
1938 – parafia w dekanacie grodzie;skim
1937-1939 – ks. Micha; Aronowicz (p)
1942-1943 – ks. Aleksander Sarosiek
1941-1948 – ks. Micha; Aronowicz (p)
1948 – ks. J;zef Kowalczuk (p)
1962-1968 – ks. Stanis;aw Pietrasz
1992-1994 - ks. Grasewicz
2007 - ks. Konstanty Pawlukiewicz
ответить

2008-07-09 Костёл Святой Троицы (деревня Ищелна. Щучинский район, Гродненская область)

Iszczo;na (Ішчолна) – parafia p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

XVI-XVII – pierwszy drewniany ko;ci;;
1515 – erygowanie parafii, fundacja Dwojnowicza (podkomorzy lidzki)
1653 – podatek „podymne” z d;br pleba;skich wynosi; 9 z;p. (pobierany od 6 dom;w).
1669 – parafia w dekanacie lidzkim (Synod Sapiehy).
1673-1674 – ks. GROCHOWSKI (p)
1673 – „podymne” z d;br pleba;skich pobierano od 10 dom;w.

XVII-XVIII – druga drewniana ;wi;tynia
1674 – wizytator zapisa;: ko;ci;; „prosty, po wojnie powsta;y”.
1708 – zniszczenie d;br pleba;skich przez Szwed;w
1713 – po;ar plebanii
1744 – parafia w dekanacie lidzkim. Na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: Iszczo;na, Preycy, Maciowce, Juciowce, Jawaszowiec, Kiemiany, Iszczo;niany, Mo;eykow wielki, Mo;eykow ma;y, Ziemiance, Ogrodniczki, Wialka Wie;, Ko;cieniow Swierydy, Krasna wie;, Sienkowszczyzna, Kierele, Ha;tuszki, Pilczuki, Zaykowszczyzna, Kozorcze, Boiary, Ma;a wie;, Talmowszczyzna, Korabki, ;liwowszczyzna, Girniki, Uyty, Zaha;y.

XVIII-XXI w. – murowana ;wi;tynia
1755 – pocz;tek budowy murowanej ;wi;tyni
1758 – zbudowanie i po;wi;cenie obecnej ;wi;tyni, fundacja J;zefa Wahla i ;ony Marianny
1781 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 1255 kat.
1790 – ks. Stanis;aw ;AZI;SKI (p)
1801-1834 – ks. Aleksy KNIKOWSKI (p)
1862-1863 – ks. Adam FALKOWSKI (p)
1863 – (25.06) proboszcz ks. A. Falkowski (p), za popieranie powstania rozstrzelany w Lidzie.
1871-1872 – ks. Konstanty REKU; ,
1872 - parafia liczy 2634 katolik;w, i nale;y do dekanatu radu;skiego. Kaplica Mo;ejki (dw;r).
1891-1892 – ks. Edward SWJACKIEWICZ (a)
1892 – parafia w dekanacie radu;skim, liczy 3318 kat.
1899-1902 – ks. Adam SAWICKI (p)
1913-1914 – ks. Kazimierz PAUKSZTA (p)
1914-1915 – ks. Boles;aw JANOWICZ (p)
1915-1949 – ks. Boles;aw KRASODOMSKI (p), 1919 – ks. Wincenty ;otarewicz, 1944-1945 - ks. Antoni Werpachowski (w)
1938 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy ok. 4000 kat.
1949-1954 – vacat (?)
1954-1967 – ks. Boles;aw KRASODOMSKI (p)
1991-1997 – ks. Wincenty LISOWSKI (p)
2006-2007 – ks. Kazimierz WOJNIUSZ (p)

ответить

2008-07-09 Костёл Святой Троицы (местечко Демброво. Щучинский район, Гродненская область)

Dziemborowo (Dziembr;w) – parafia p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

1674 – fundacja murowanego ko;cio;a przez Eliasza Micha;a Rynwida (podstarosty lidzkiego) i ;ony Krystyny Beat; z Gr;;ewskich

1676 – 1699 – stacja misyjna jezuit;w
1776 – podarowanie ko;cio;a dla jezuit;w z Grodna
1678 – zatwierdzenie fundacji przez kr;la Jana III Sobieskiego
1682-1683 – misjonarzem o. Dawid Lindykowicz SJ
1683-1689 - misjonarzem o. Tomasz Kobyla;ski SJ
1686-1687 - misjonarzem o. Micha; Kukowicz SJ,
1688-1691 - misjonarzem o. Adam Paczewski SJ
1690-1691 - misjonarzem o. Adam Waganiecki SJ
1695-1696 - misjonarzem o. Micha; Filimonowicz SJ
1696 – pomno;enie fundacji, jaka mia; utrzymywa; odt;d dw;ch kap;an;w z zakonu jezuickiego
1695-1699 - misjonarzem o. Stanis;aw Sarnowski SJ
1696-1697 - misjonarzem o. Jan Szapiel SJ

1699-1773 – rezydencja jezuicka
1699 – podniesienie misji do rangi rezydencji
1699-1700 – superiorem o. Dawid Lindykowicz SJ
1700-1701- superiorem o. Stefan ;ukaszewicz SJ
1701-1702 - superiorem o. Andrzej Molski SJ
1702-1703 - superiorem o. Pawe; Lwowicz SJ
1704-1707 - superiorem o. Jan Swilewski SJ
17 07-1708 - superiorem o. Franciszek Zawistowski SJ
1709-1710 - superiorem o. Jan Chomi;ski SJ
1711-1714 - superiorem o. Andrzej Sielawski SJ
1714-1716 - superiorem o. Kazimierz Januszewicz SJ
1716-1721 - superiorem o. Jan Chomi;ski SJ
1721-1739 - superiorem o. W;adys;aw Kasztela SJ
1740-1743 - superiorem o. Marcin ;ledziewski SJ
1743-1746 - superiorem o. Stanis;aw Zahorski SJ
1744 – parafia w dekanacie lida, wspominana w dokumentach synodalnych.
1746-1749 - superiorem o. Antoni Idzikowski SJ
1749-1755 - superiorem o. Franciszek Karp SJ
1756 – budowa domu misyjnego, jako rezydencja dla trzech kap;an;w
1756-1760 - superiorem o. Ignacy Chadzi;ski SJ
1763-1764 - superiorem o. Micha; Tracewski SJ
1766-1769 - superiorem o. Andrzej Kad;ubowski SJ
1773 – kasata zakonu

1773-2008 – parafia katolicka
1773 – przekazanie misji, wraz z parafi;, ksi;;; diecezjalnym
1781 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 421 kat.
1859-1860 – ks. Stanis;aw Nawsu; (a)
1860 – parafia w dekanacie lidzkim.
1862-1863 – ks. Romuald Skibi;ski (p)
1863 – zes;anie proboszcza ks. Skibi;skiego na 8 lat katorgi w fabrykach syberyjskich za poparcie dla powstania.
1865 – ;wi;tynia zamieniona na cerkiew
1871-1872 – o. Florian Ljawnicz OFMConv.
Ok. 1870 – skasowanie parafii.
1913 – dla potrzeb katolik;w zbudowano kaplic;
1919 – rewindykacja ko;cio;a przez katolik;w
1934-1938 – ks. Antoni Ja;kiel (p)
1938 – parafia w dekanacie wasiliskim, kaplica Dziembr;w (p.w. NMP z 1913)
1945-1946 – ks. Kazimierz Szaniawski (dojazdy z Lacka)
2007 – ks. Konstanty Pawlukiewicz (doje;d;a z Kamionki).
ответить

2008-07-09 Костёл Святой Терезы и кляштор пиаров (город Щучин. Щучинский район, Гродненская область)

Ko;ci;; i szko;a Pijar;w – p.w. Naj;wi;tszego Serca Pana Jezusa i ;w. Teresy z Awila

1718-1736 – w prowincji polskiej
1718 – pocz;tek pracy Pijar;w w Szczuczynie
1726 – fundacj; Scypion;w powsta;o kolegium pijarskie, klasztor nale;y do Wiceprowincji Litewskiej.
XVIII w. – pijarzy prowadzili tu dzia;alno;; misyjn; w ;rodowiskach innowierczych, m.in. o. Andrzej od ;w. Antoniego Karnicki SchP.

1736-1832 – w prowincji litewskiej
1736 – powstaje Prowincja Litewska do kt;rej nale;y klasztor w Szczuczynie
Ok. 1740 - prze;o;onym o. Leopold Sk;rzewski od Jana Chrzciciela
1755 – rektorem kolegium o. ;ukasz Rosocki SchP
1761-1766 – rektorem ks. Micha; Fr;ckiewicz SchP
1772 – istnieje tu kolegium pijarskie i ko;ci;; p.w. ;w. Jerzego, mieszka w nim 16 zakonnik;w (8 kap;an;w, 6 kleryk;w, 2 laik;w).
1777 – do parafii Szczuczyn do;;czono jako filialny ko;ci;; w Jatwisku.
1775-1795 – rektorem o. Joachim od ;w. J;zefa Kalasantego Karwowski SchP.
1784 – zmar; o. Franciszek Jarmakowski SchP
1785 – za;o;enie przez o. Jundzi;;a ogrodu botanicznego
1802 – biblioteka klasztorna liczy 2751 wolumin;w.
1807 – rektorem kolegium ks. Jakub Falkowski.
1812-1816 – do kolegium OO. Pijar;w ucz;szcza Ignacy Domejko
1826-1828 – budowa obecnego ko;cio;a, z fundacji ksi;cia Ksawerego Druckiego-Lubeckiego
1829 – po;wi;cenie ;wi;tyni p.w. Imienia Jezus, i otwarcie nowego budynku szkolnego oraz plebani.
1831 – o. Andrzej Zapolski (SchP), aresztowany w czasie powstania, zmar; w wi;zieniu lidzkim.
1832 – kasata klasztoru pijar;w i instytucji dobroczynnych (m.in. szko;y), zabranie ko;cio;a na cerkiew.
1843 – przesta;a istnie; Prowincja Litewska Pijar;w.

XIX – parafia katolicka
1866 – miasto liczy 1100 mieszka;c;w
1871-1872 – ks. Bart;omiej Lienkiewicz (a),
1872 - parafia liczy 2009 katolik;w i nale;y do lidzkiego dekanatu
1891-1892 – ks. Kazimierz Kuczewski (a)
1892 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 2335 kat.
1890 – parafia liczy 2057 kat., istnia;a kaplica w Jatswisku.
1907 – 6 km. od Szczuczyna w miejscowo;ci R;;anka otwarto stacje kolejow; na trasie Bia;ystok-Po;ock
1910-1911 – ks. Jerzy ;amej; (p)
1912 – ks. Jan Mokrzecki
1912-1926 – ks. Romuald ;wirkowski (p)

XX w. – odrodzenie klasztoru pijar;w
1927-1932 – praca dydaktyczna pijar;w prowadzi o. Jan Borelli SChP (a)
1932-1937 – ks. Miko;aj Wagner (a)
1938 – o. Tomasz Olsz;wka SChP (p), 1938 – o. W;adys;aw Berbeka SChP , 1938 – o. Sebastian Dybiec SChP
1939 – zamkni;cie nauczania w Kolegium Szczuczy;skim
1944-1948 – ks. Stanis;aw Rojek (SChP).
1949-1962 – ks. Stanis;aw Pietrasz (SchP)
1959 – zamkni;cie ko;cio;a.

XX/XXI w. – odrodzenie po raz drugi
1987 – zwrot zniszczonej ;wi;tyni.
1989 – remont i rekonsekracja ko;cio;a.
1990 – odnowienie dzia;alno;ci pijarskiej w Szczuczynie.
1990-2007 – ks. Kazimierz W;jciak (SCHP). Kaplica: Wojtasze.,
1991 – (14.08) – koronacja Figury Matki Bo;ej Fatimskiej przez Jana Paw;a II (w Cz;stochowie)
2002-2003 – pomagali jako wikarzy: ks. Witold Petelczyc (SCHP), ks. Witali Cybulski (SCHP), ks. Witali Sierko (SCHP).
ответить

2008-07-09 Костёл Святой Терезы и кляштор пиаров (город Щучин. Щучинский район, Гродненская область)

Ko;ci;; parafialny - p.w. ;w. Jerzego

1436 – fundacja parafii
1500 – miasteczko w;asno;ci; Radziwi;;;w
1717 – erygowanie parafii
1744 – parafia w dekanacie lidzkim, na jej obszarze znajdowa;y si; miejscowo;ci: Szczuczyn, Szczuczynek, Boryski, Mik;asze, Dukornowszczyzna, Buywicze, Wo;czki, Wo;ne, Wity, Mo;elowce, Dawludowszcztyzna, Miko;aykowszczyzna, Dorgieiowce, S;czuki, Piotrowiczyzna, Nowosio;ki, Rudkowicze, Ho;ownicze.
1726 – za zgod; biskupa nast;pi;o przej;cie prowadzenia parafii prze OO. Pijar;w
1790 – parafia Szczuczyn i filia Jatwiesk.
1797 – w parafialnym szpitaliku dla ubogich mieszkaj; 8 os;b.
1781 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 598 kat.
1854 – zamkni;cie ;wi;tyni przez w;adze carskie.
1859-1860 – ks. Kajetan Pietkiewicz (c), 1859-1860 – ks. Bart;omiej Lenkiewicz (a), 1859-1860 – ks. Antoni Szu;ci;ski (w).
1860 – parafia w dekanacie lidzkim, licz;ca 1640 kat.
1865 – na miejscu zburzonej kaplicy katolickiej postawiono murowan; cerkiew prawos;awn;.
ответить

2008-07-09 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (местечко Желудок. Щучинский район, Гродненская область)

Klasztor Karmelit;w trzewiczkowych - p.w. ;w. Kazimierza wyznawcy w ;o;udku

1680 – fundacja klasztoru przez Kazimierza Fr;ckiewicz
1682 – budowa klasztoru (na tzw. „Farnym Ko;cu”)
1684 – przeorem o. Kalikst Dziurkiewicz OCarm
1685 – potwierdzenie konstytucyjne dla nadania
1698 – przeorem o. Serapion Rzewuski OCarm
1706 – w klasztorze urz;dzi; sobie zimowa kwater; kr;l szwedzki Karol XII.
1717 – przeorem o. Kazimierz Dobrycki OCarm
1720 - przeorem o. Benedykt Koz;owski OCarm
1721 – przeorem o. Hilarion Jask;;kowski OCarm
1726 – przeorem o. Benedykt Markiewicz OCarm
1730 – przeorem o. J;zef Bedroz OCarm
1730 – przeorem o. Placyd Gig;owski OCarm
1736-1739 – przeorem o. Benedykt Kukuli;ski OCarm
1739 – przeorem o. Gerard Olszewski OCarm
1748 – przeorem o. Sylwester Godowski OCarm
1754 - przeorem o. Godlewski OCarm
1755 - przeorem o. Jerzy Kurmin OCarm
1766 - przeorem o. Wawrzyniec Lewkiewicz OCarm
1770 - przeorem o. Eliasz Kurmin OCarm
1772 - przeorem o. Cyryl Stacewicz OCarm
1773 - przeorem o. January Szwabowicz OCarm
1773 - przeorem o. Wincenty Petruszewicz OCarm
1774 – konwent karmelit;w trzewiczkowych prowincji litewsko-ruskiej, mieszka;o w nim wtedy 11 zakonnik;w (7 kap;an;w, 2 kleryk;w, 2 braci laik;w).
1777 - przeorem o. January Szwabowicz OCarm
1781 - przeorem o. Jerzy Kurmin OCarm
1793 - przeorem o. Andrzej Mackiewicz OCarm
1807 - przeorem o. Bruno Rymgaj;o OCarm
1810 - przeorem o. Kornel Neyberg OCarm
1816 - przeorem o. ;ukasz Doli;ski OCarm
1825 - przeorem o. Andrzej Libo;ski OCarm
1832 – kasata klasztoru
1839 – przebudowa klasztoru na szpital wojskowy
ответить

2008-07-09 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (местечко Желудок. Щучинский район, Гродненская область)

;o;udek (Жалудак) – parafia p.w. Wniebowzi;cia NMP.

XV-XIX – drewniana ;wi;tynia parafialna
1480 – budowa pierwszej drewnianej ;wi;tyni, fundatorem kr;l Kazimierz Jagiello;czyk
1490 – fundacja parafii (na tzw. „Farnym ko;cu”)
1506 – zniszczenie miasta i ;wi;tyni przez tatar;w
1529 – potwierdzenie funduszu dla odbudowanej parafii przez kr;la Zygmunta III
1669 – parafia w dekanacie lidzkim (Synod Sapiehy).
1673-1674 – ks. Andrzej BURNIEWICZ (p)
1673 – podatek „podymne” pobierany z 8 dom;w.
1674 – wizytator pisa;: pleban „zbudowa; nowy ko;ci;;”.
1701 – ks. Antoni Mrokowski (p)
1702 – zamkni;cie ko;cio;a po dokonanym w nim zab;jstwie na Kaczanowskim.
1738-1739 – ks. PE;SKI (p)
1744 – parafia w dekanacie lidzkim, na jej terenie znajduj; si; miejscowo;ci (mo;e z kaplicami): ;o;udek, Andruszowszczyzna, Mociewicze, Buciu;y, Bielowce, W;gi, Lipiczna (oraz Villis), Wo;czki.
1797 – w parafialnym szpitaliku dla ubogich mieszka 7 os;b.
1781 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 5962 kat.
1790 – ks. J;zef DABROWSKI (p)
1796 – do parafii nale;; miejscowo;ci: Pod;u;e, Oczkiewicze, Chociejowszczyzn;, Wo;czki, Strzelic;, Brzozowiec, Czechowszczyzn;, Bielowszczyzn;, Krasul;, Zaleskowszczyzn;, Dziera;no, ;o;udek, Lipiczno, Stecelewszczyzn;

XIX-XXI w. – murowana ;wi;tynia parafialna
1828 – pocz;tek budowy obecnej murowanej ;wi;tyni, fundacja Tyzenhauz;w
1835 – zako;czenie budowy ko;cio;a staraniem c;rki fundatora – Hermencji Urusko
1853 – konsekracja ko;cio;a p.w. Wniebowzi;cia NMP
1861-1864 – ks. Stanis;aw Iszora (w)
1863 – (08.02) w ko;ciele odczytano manifest powsta;czy , a do oddzia;u Narbutta jako kapelan idzie ks. Iszora; stracony 03.06.1863 r. w Wilnie za udzia; w sprawie powstania.
1859-1860 – ks. J;zef-Kalasanty JASI;SKI (p), 1859-1860 – ks. Augustyn Lipko (w).
1860 – parafia w dekanacie lidzkim.
1871-1872 – ks. Juliusz GOI;EWSKI (p), 1872 - ks. Antoni Akli;ski (w),
1872 – parafia liczy 6214 kat., kaplica: Kraula (dw;r).
1891-1898 – ks. Antoni PUZELEWICZ (a)
1892 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 8566 kat.
1897 – parafia liczy ok. 9000 kat.
1898-1907 – ks. Mateusz ;AJEWSKI (p)
1907-1911 – ks. Boles;aw SPERSKI (a)
1911 – w;adze carskie zmusi;y do wyjazdu proboszcza ks. B. Sparskiego (wyjazd do Ameryki).
Ok. 1912 - Ks. Wiktor KOCHA;SKI (p), 1915 – ks. Teofil Pryszmont (w)
1915 – parafia liczy ok. 11000 kat.
1920-1921 – ks. Kazimierz STALEWSKI (p), 1920-1921 – ks. Kajetan Sufrynowicz (w)
Ks. Edward MIKO;AJUN (p)
Ks. Kazimierz KLEISNOWSKI (p)
1928 – (19.05) konsekracja ko;cio;a przez abp R. Ja;brzykowskiego
Ks. Boles;aw SERAFIN (p)
Ks. Maksymilian SAROSIEK (3 m-ce)
1937 – ks. Micha; MICHNIEWICZ (p)
1937-1938 – ks. Antoni KUJAWA (p)
1938 – parafia w dekanacie lidzkim, filie: Krasula, kaplica Zaczepicze (z 1930 r.)
1939-1949 – ks. Ignacy OLSZA;SKI, 1941 – ks. Czetwierty;ski (aresztowany tutaj)
1955-1963 – ks. Ignacy Olsza;ski
1963-1991 – ks. Piotr Bartoszewicz
1992-2007 – ks. Jan Rejszel
ответить

2008-07-09 Костёл Пресвятой Девы Марии (деревня Альбертин (Слоним). Слонимский район, Гродненская область)

O. W;odzimierz Stefan PI;TKIEWICZ (SJ), ur. 1865, zak. 1880, kap;. 1892, 1892-1902 Krak;w, 1902-1904 Lw;w, 1904-1906 Rzym ,1906-1908 Krak;w, 1908-1912 prowincja;, 1912-1914 Krak;w, 1915-1918 Stanis;aw;w, 1920-1922 Warszawa, 1922-1923 Krak;w, 1925-1933 Albertyn gdzie by; superiorem i protoihumenem misji wschodniej, zm. 23.03.1933 w Albertynie. Znany pisarz teologiczny i t;umacz poezji K. Sarbiewskiego. Propagator wschodniej ga;;zi zakonu jezuit;w, pracuj;cej w obrz;dku grecko-s;owia;skim. Por.: Pi;tkiewicz W;odzimierz Stefan w: EJ s. 503.
ответить

2008-07-01 Кляштор картезианцев (город Берёза. Берёзовский район, Брестская область)

Bereza Kartuska – (Бяроза) – kr;tki opis 200 lat funkcjonowania najwi;kszego opactwa kartuskiego na terenie Rzeczpospolitej Obojga Narod;w (1635-1834 r.).

1635-1690 – fundacja kartuzi ;wi;tego Krzy;a
1635 – nadania dla kartuz;w od Kazimierza Lwa Sapiehy.[1] W tym czasie istnia;a tu ju; parafia rzymsko-katolicka (si;gaj;ca swoim rodowodem 1471 r.[2]) i klasztor greko-katolicki (erygowany w 1618 r.)
1648 – fundacja kartuzi [3] przez Kazimierza Sapieh;[4], podkanclerzego litewskiego, w Berezie nad rzek; Jesio;d;, (jako filii kartuzi Raj Maryi w Kartuzach) nazwana Domus Sanctae Crucis; ;yli tu mnisi wg regu;y ;w. Brunona.[5]
1649 - kamie; w;gielny po;wi;ci; nuncjusz bp. Jan de Torres. By;a to kartuzja ;w. Krzy;a, wewn;trz mie;ci;a si; te; kaplica ;w. Brunona (za;o;yciela zakonu).
1650 – prze;o;onym o. Jan Hagen OCart., pierwszymi mnichami byli zakonnicy z Trewiru.[6]
1653 – zatwierdzenie fundacji Sapiehy przez sejm (nadanie okolicznych wsi i las;w). Otoczenie klasztoru sze;ciok;tnym wa;em obronnym.
1655/1656 – zniszczenia maj;tku w czasie wojen moskiewskich i ;mier; fundatora kartuzji.
1666 – (06.06) konsekracja ko;cio;a p.w. ;w. J;zefa i ;w. Kazimierza, dokonana przez bp. A. Sapieh;, pochowano tu te; fundatora Kazimierza Sapieh; (z. 1656 r.).[7]
1674 – nadania dla klasztoru od Jana III Sobieskiego m.in. prawo jarmarku
1675 – pierwszy koadiutor kartuzi Kaszubskiej o. Kasper Kochel (z niemieckiej prowincji Rheni) pomaga w utrzymaniu ;ycia zakonnego w Berezie.
1689 – zako;czenie rozbudowy klasztoru,[8] w tym czasie biblioteka klasztorna liczy;a 39 r;kopis;w i blisko 2000 ksi;;ek, ponadto istnia; tu szpital, laboratorium, pa;ac oraz budynki gospodarcze (kuchnia, oran;eria, browar, m;yn, piekarnia, stajnia, wozownia, warsztaty), a ka;dy z zakonnik;w mieszka; w osobnym eremie.[9]

1700-1760 – zniszczenia w czasie wojen p;;nocnych[10]
1705-1706 – pierwsze zdobycie, i z;upienie, klasztoru w czasie wojny p;;nocnej przez koalicje cara Piotra Wielkiego i kr;la Augusta II (stacjonuje tu garnizon 1500 dragon;w rosyjskich).
1706 – (28.04) ponowne zniszczenia dokonane przez Szwed;w, m.in. zabranie do niewoli 3 zakonnik;w i udanie si; na wygnanie pozosta;ych.[11]
1708 – kolejne zniszczenia dokonane przez wojska szwedzkie, w klasztorze pozostaje tylko 4 zakonnik;w.[12]
1744 – parafia w dekanacie szeresz;w.

1768-1799 – lata rozbior;w
1768-1772 - zniszczenia w czasie konfederacji barskiej przyczyn; upadku gospodarczego klasztoru.
1774 – bazylianie, z pobliskiego klasztoru greko-katolickiego, prowadzili tu szko;;.[13]
1776 - w Berezie Kartuskiej istnieje klasztor kartuz;w i ko;ci;; p.w. ;w. Krzy;a, mieszka tu 22 zakonnik;w (16 kap;an;w, 6 braci laik;w); ponadto 2 kap;an;w poza kartuzj;.[14]
1784-1791 – prowadzona tu by;a szko;a dla m;odzie;y szlacheckiej.
1794 – przej;cie z maj;tku kartuz;w ok. 1 miliona z;p. przez T. Ko;ciuszk; na cele powstania.[15]
1797 – parafia w dekanacie pr;;a;skim diecezji ;ucko-brzeskiej, liczy;a 1257 kat.[16]

1800-1834 – klasztor w diecezji wile;skiej
1803 – klasztor liczy 17 zakonnik;w (10 kap;an;w, 1 kleryk, 4 braci, 2 nowicjuszy). Klasztor posiada 1392 funduszowych „dusz m;skich”, a doch;d pewny wynosi 4560 rb.[17] W bibliotece klasztornej przechowywano 2510 wolumin;w.[18]
1812 – przemarsze wojsk w czasie wojny napoleo;skiej niszcz; zasobno;; klasztoru i gospodarstwa przyklasztornego.[19]
1814 - profesje zakonn; sk;adaj; o. Augustyn Pachniewski OCart.[20]
1816 – profesje zakonn; sk;adaj; o. Dominik Kowalski OCart.[21], o. Kazimierz Dobrowolski OCart.[22], o. Ignacy Gr;kowski OCart.[23]
1818 - profesje zakonn; sk;adaj; o. Bonawentura Szuszkiewicz OCert.[24]
1819 – przeorem o. Oskierko OCart.[25]
1920 - profesje zakonn; sk;ada o. o. Laurenty Ma;yszewicz OCart.[26]
1824 - profesje zakonn; sk;ada o. Pawe; Gieniusz OCart.
1830-1831 – przeorem o. Pawe; Gieniusz OCart.[27]
1831 – zaanga;owanie klasztoru w powstanie listopadowe (udzia; 8 zakonnik;w[28]) i kasata klasztoru (wys;anie do klasztor;w w miejscowo;ciach: Horodyszcze, Nie;wie;, Troki Stare, Kimbar;wka, Wistycze).[29]
Ok. 1833 – prze;o;onym o. Gronkowski OCart.[30]
1834 – usuni;cie pozosta;ych zakonnik;w do klasztoru benedyktyn;w w Horodyszczu.

1835-1866 – parafia katolicka przy ko;ciele poklasztornym
1848 – otwarcie tzw. „szosy brzeskiej” ;;cz;cej miasteczko z Warszaw; doprowadza do rozwoju miasteczka (by;a tu stacja pocztowa).
1859-1860 – proboszczem ks. Kazimierz Biernacki (p), 1859-1860 – ks. Grzegorz Panuffnik (w)
1860 – parafia liczy 1885 kat.[31]
1865-1866 – cz;;ciowa rozbi;rka budynk;w poklasztornych.
1866 – skasowanie parafii przez w;adze carskie i przeznaczenie ;wi;tyni na cerkiew.[32]

1869-1878 – likwidacja tego co „kartuzja;skie” i katolickie.
1869 – rozbi;rka ko;cio;a, z ceg;y budowano pobliskie koszary.
1870 – zniszczenie pozosta;ych obiekt;w
1878 – zmiana nazwy miejscowo;ci na Bereza liczy 2507 mieszka;c;w,[33] jest ona r;wnie; stacj; kolejow; pomi;dzy Liniewem a Kosowem, mieszkaj;cy tu katolicy (po likwidacji przez w;adze carskie parafii) s; w;;czeni do parafii Kossowo i Pru;ana.

*****************
[1] Na stronie internetowej archiwalia litewskie prezentacje dokument;w LNMMB F101-71, w;r;d nich jeden z 1650 r., gdzie potwierdzenie przez bp. ;uckiego i brzeskiego Andrzeja D;bickiego nada; Kazimierza Lwa Sapiehy z 1635 r. jakie ten uczyni; dla klasztoru kartuz;w, „regu;y ;w. Brunona w Berezie”.
[2] M. Daniluk, Bereza Kartuska, EKK T 2, kol. 283 Tam odniesienie do roku 1471 kiedy to mia;a miejsce fundacja ko;cio;a p.w. ;w. Jana Chrzciciela przez rodzin; Homszej;w. Niestety w 1538 r. istniej;cy tu ko;ci;;, zabrali na zb;r kalwini; dopiero w 1600 r. ;wi;tyni; wraca do katolik;w, w tym czasie miasto Bereza jest w;asno;ci; Radziwi;;;w i dzi;ki ich staraniom otrzyma;o prawa miejskie. W 1620 r. odnotowano nadania od Lwa Sapiehy dla tutejszego ko;cio;a, jaki w 1631 r. zosta; konsekrowany.
[3] Nazwa zakonu pochodzi od siedziby Kartuz;w w miejscowo;ci La Grande Chartreuse pod Grenoble. Istnia; zakon m;ski i ;e;ski, oba o bardzo surowej regule, za;o;ony zosta; w 1084 roku przez ;w. Brunona z Kolonii. W zakonie obowi;zuj; zasady zachowywania milczenia , postu (wegetarianizm), pracy i przebywania w samotno;ci (eremy). Ka;dy z klasztor kartuz;w, po otoczeniu murem nazywany by; kartuzj;. Habit kartuza sk;ada si; z bia;ej tuniki przepasanej pasem z bia;ej sk;ry oraz z d;ugiego szkaplerza z kapturem, splecionym na dole paskami materia;u. Na Litw; kartuzi przybyli z za;o;onego w 1380 r. k. Gda;ska klasztoru (Paradisus BMV) w miejscowo;ci Kartuzy. Zakonnicy mieszkali w dwuizbowych domkach, odseparowanych od siebie ma;ymi ogr;dkami a z;;czonych z ko;cio;em przez wsp;lny korytarz klasztorny. Posi;ki spo;ywali samotnie, otrzymuj;c je przez okienko przy wej;ciu do domku. Pocz;tkowo msze ;w. bywa;y tylko w ;wi;ta obowi;zuj;ce , za; w miar; reformowania liturgii codziennie ale sprawowane przy jednym o;tarzu, p;;niej wprowadzono msze ;w. prywatnie sprawowane. Zakon na przestrzeni wiek;w wyda; 22 b;ogos;awionych i 7 ;wi;tych. Por.; M. Daniluk, Kartuzi w: EKK T 8, kol. 915-919.
[4] Kazimierz Lew Sapieha (syn Lwa Sapiehy), ur. 1609, 1631 pisarz nadworny kr;lewski, 1637 marsza;ek nadworny, 1645 podkanclerz litewski, zm. 19.01.1655 w Brze;ciu Litewskim.
[5] ;w. Bruno z Koloni ur. ok. 1030 r., po naukach w Reims, od 1056 by; tam scholastykiem, w 1084 osiad; z towarzyszami (kanonikami) w pustelni „desertum Carthusi;” miejsce po;o;one w Alpach Delfinackich, w 1090 r. powierzono mu obowi;zki w kurii Rzymskiej, po zako;czeniu tej pracy za;o;y; w Kalabrii nowa fundacje w La Torre; zm. 1101 w tym opactwie. Kanonizowany 1623 r.
[6] L. Do;;a;ski, Dawny klasztor kartuz;w w Berezie w: „Tygodnik Ilustrowany” rok 1861, str. 65, tam mowa o 24 domkach osobistych po;;czonych wsp;lnym korytarzem, i ko;ciele miedzi; krytym podzielony na dwie cz;;ci dla zakonnik;w ze stalami oraz dla parafian z o;tarzami. Ca;o;; otoczono wa;ami z bastionami w kt;rych otwory strzelnicze. Miejsce pod budow; klasztoru wybrana na placu gdzie dawniej sta; „krzy; cudami s;yn;cy” , jaki w chwili pisania artyku;u znajdowa; si; jeszcze w ko;ciele.
[7] Wed;ug niekt;rych publikacji by;a to ;wi;tynia wykonana wg projektu architekta D. D;ysleni.
[8] Opis ;ycia tego zakonu na prze;omie XVII/XVIII podaje J. Kitowicz: „brody nosz; zapuszczone, g;owy ca;e gol;, zostawuj;c tylko w;ziuchn; jak sznurek doko;a koron;. ;piewaj; w ch;rze tonem jednostajnym jak reformaci, ka;d; godzin; kanoniczn; odprawuj; z osobna i po ka;dej wychodz; z ko;cio;a do swoich domk;w, pod;ug rozmierzonego czasu do r;;nych zabaw. (…) Mszy ;piewanej nigdy nie odprawuj;, tylko czytan; (…) Przeor w klasztorze zawiaduje tak duchownymi, jako te; doczesnymi interesami samow;adnie. (…) Milczenie zachowuj; ustawiczne w klasztorze; nawet kiedy przechodzi jeden wedle drugiego, nie wolno mu przem;wi; innego s;owa, tylko te dwa: "Memento mori"; konwersuj; jednak z sob; na migi i przez karteczki. ;eby za; takowa samotno;; nie wprawiali ich w melancholi;, dwa razy w tydzie; wychodz; razem wszyscy na rekreacj;, podczas kt;rej maj; wszelk; wolno;; m;wienia i bawienia si; jeden z drugim. (…) Przeor i prokurator nie mieszkaj; w klasztorze, ale za fort; przed klasztorem; i gdy si; trafi, ;e kt;ry z tych dw;ch gwa;town; chorob; umrze za fort;, nie chowaj; go w grobie communitatis, ale w osobnym, dla tych dw;ch urz;dnik;w za fort; wystawionym. Przeor ma czasy pewne wchodzenia do klasztoru dla odprawiania kapitu;y i odebrania wiadomo;ci o sprawach zakonnik;w, a po odbyciu swojej powinno;ci nie nocuje w klasztorze, ale powraca do swojej rezydencji.
[9] Najwa;niejszym pomieszczeniem w eremie by;o cubiculum, wyposa;one w pojedyncz; Stelle, alby umo;liwi; odmawianie oficjom, wszystkim zakonnikom o tej samej porze (na g;os dzwonka) ale prowadzonym ze swego eremu. Ponadto: „Blisko miejsca modlitwy znajdujemy ;;;ko w kszta;cie szafy, na nim siennik obci;gni;ty grubym p;;tnem oraz wa;ek pod g;ow;. Prze;cierad;a i poszwy s; we;niane. We wn;k; okienn; wbudowano ma;y stolik, gdzie mnich je posi;ek, przynoszony w obecnych czasach z kuchni i przekazywany przez okienko wybite obok drzwi wej;ciowych do domku. Wreszcie, w cubiculum urz;dzono ma;y gabinet do pracy, sk;adaj;cy si; wy;;cznie ze stolika, pulpitu i skromnej biblioteczki. Niedu;y piecyk pozwala dogrza; si; zim;.” (por.: Strona internetowa o Kartuzach).
[10] Szerzej na temat los;w klasztoru: M. Popowski, Rys dziej;w Kartuzji bereskiej w latach 1648-1631, „Ateneum Wile;skie” R 13/1938, s. 54-55.
[11] Por.: Z. Gloger, Encyklopedia
[12] Bereza Kartuska w: S;G T 1, s. 141
[13] O. ;atoszonek, Bia;oruskie O;wiecenie. W samej Berezie istnia; ko;ci;; unicki, a w 1774 r. postawiono nowy murowany budynek ;wi;tynny greko-katolickiej.
[14] Zakony m;skie w Polsce w 1772 r. w: Materia;y do Atlasu Historycznego Chrze;cija;stwa w Polsce T 1, Lublin 1972 (tabela 49), gdzie publikowane s; dane za rok 1776, kiedy to jeden z ojc;w przynale;nych temu opactwu przebywa; w Gidlach, a inny w Zaycensi w Austrii.
[15] M. Radwan, Zakony diecezji wile;skiej 1803-1890
[16] J. Kurczewski, Biskupstwo Wile;skie …….
[17] M. Radwan, Zakony ……
[18] H. Wyczawski, Ko;cielne zbiory biblioteczne… w: Dzieje teologii katolickiej w Polsce T 2 cz 1, Lublin 1975, s. 533.
[19] EKK T 8, kol. 918
[20] O. Augustyn PACHNIEWSKI (OCart), ur. 1787, zak. 1814, wg R-ben-1843 w Starych Trokach u benedyktyn;w.
[21] O. Dominik KOWALSKI (OCart), ur. 1791, zak. 1816, kap;. 1820, wg R-ben-1843 w Horodyszczu u benedyktyn;w.
[22] O. Kazimierz DOBROWOLSKI (OCart), ur. 1801, zak. 1816, kap;. 1824, wg R-ben-1843 w Horodyszczu u benedyktyn;w.
[23] O. Ignacy GR;KOWSKI (OCart), ur. 1784, zak. 1816, kap;. 1820, wg R-ben-1843 w Kimbar;wce u cysters;w.
[24] O. Bonawentura SZUSZKIEWICZ (OCart), ur. 1787, zak. 1818, kap;. 1824, wg R-ben-1843 w Starych Trokach u benedyktyn;w.
[25] Opis klasztoru wg J. Niemcewicza z 1819 r. jaki podawa; nazwisko przeora, (por.: Podr;;e historyczne po ziemiach polskich mi;dzy rokiem 1811 a 1828 odbyte. wed;ug Juliana Ursyna Niemcewicza) autor szuka; tu ;lad;w po swoich przodkach, a by; rozczarowany usuni;ciem obrazu dobrodzieja klasztoru ale wyja;niono mu, ;e przesta; rodzina cofn;;a swoje nadania; czytamy tam r;wnie; o wygl;dzie klasztoru i porz;dku dnia w kartuzji: „stan;;em przed s;awnym klasztorem ksi;;y Kartuz;w. (…) Wszed;em w pierwszy dziedziniec (…), D;ugo chodz;c, wyszed;em zn;w na korytarz; ten otacza; na oko;o ca;y gmach czworograniasty. (…) dzi; tylko jeden prze;o;ony kap;an, dw;ch drugich pojecha;o do synodu petersburskiego; prze;o;ony chory tak dalece, ;e obcego zakonnika do odprawowania mszy trzyma; musimy. Jest nas pi;ciu kleryk;w, lecz tym od lat kilku wy;wi;cenie wstrzymuj;; (…) Ostre s; ;. Brunona ustawy: o godzinie jedenastej w wiecz;r id; do ch;ru i modl; si; do drugiej; z tamt; na odpoczynek; zn;w wstaj; o sz;stej do ko;cio;a i modlitwy; dalej na przemian zabawy r;czne lub medytacye; o jedenastej obiad, o sz;stej wieczerza.(…) Ka;dy z zakonnik;w mieszka i je osobno; w pewnych tylko dniach i godzinach schodz; si; do ogrodu lub refektarza, i wtenczas rozmawia; im wolno.”
[26] O. Laurenty MA;YSZEWICZ (OCart), ur. 1797, zak. 1820, kap;. 1924, wg R-ben-1843 w Kimbar;wce u cysters;w.
[27] O. Pawe; GIENIUSZ (OCart), ur. 1805, zak. 1823, kap;. 1827, 1830-1831 przeor w Berezie, 1931 wi;ziony w Grodnie, p;;niej w Horodyszczu, 1838 przeor w Starych Trokach, p;;niej kapelan w ;uninie, zm. w ;uninie 1848 r. Por. Gieniusz (Gieniung) Pawe; w: EKK T 5, kol. 1063-1064. Wg R-ben-1843 = 1828 kap;., tam przebywa w klasztorze Stare Troki z funkcjami przeor i kurat.
[28] EKK T 8, ko. 919
[29] Nowy przewodnik ilustrowany po Bia;orusi s. 13 podaje rok 1831 jako dat; likwidacji klasztoru, w innych publikacjach pojawia si; data 1834 r. Sam ukaz kasacyjny wystawiony zosta; w 1832 r., a jego wprowadzenie w ;ycie mog;o dotyczy; kilku miesi;cy. Natomiast o rozes;aniu zakonnik;w w EKK T 8, kol. 919
[30] Wg Dawny klasztor kartuz;w w Berezie w: „Tygodnik Ilustrowany 1861”, tam informacja, ze po kasacie klasztoru by; altarzyst; w miejscowo;ci Hrudopole.
[31] R-wil-1860
[32] J. Kurczewski, Biskupstwo ….
[33] Bereza Kartuska w: S;G T 1, s. 140-141; tam informacja, ze 1113 to wyznawcy moj;eszowi.

Opracowanie w;asne – br. Jan Fibek OFMCap

ответить

2008-06-27 Собор Рождества Пресвятой Богородицы (город Глубокое. Глубокский район, Витебская область)

Szanowny Aleksandrze, w odpowiedzi na notatk; z 18.02.2008 zamieszczam dok;adniejszy szkic do historii tej ;wi;tyni. Trudno dyskutowa; emocjami, lepiej wczyta; sie w to co ukazuj; archiwa. Szcz;;; Bo;e - br. Jan Fibek kapucyn.
Klasztor Karmelit;w Bosych[1] w G;;bokim - p.w. Wniebowzi;cia NMP, aktualnie Cerkiew prawos;awna p.w. Narodzenia NMP

1639-1643 - fundacja ;wi;tyni i klasztoru
1639 – pocz;tki obecno;ci karmelit;w w G;;bokim
1639 – (17.11) fundacja J. Korsaka dla kanonik;w regularnych, zatwierdzona przez kr;la W;adys;awa VI dnia 24.11.1639 r.
1639 – (29.11) nowy dokument fundacyjny J;zefa Korsaka wystawiony dla karmelit;w.
1640 – (20.09) nowy dokument fundacyjny dla karmelit;w, potwierdzony przez kr;la W;adys;awa IV w dniu 20.08.1641. [2]
1641 - pocz;tek budowy klasztoru
1642 – (02.12) zrzeczenie si; przez kanonik;w pretensji do fundacji.
1643 – przerwanie budowy klasztoru, spowodowane ;mierci; fundatora, i doko;czenie budowy przez zakonnik;w z fundusz;w w;asnych.

1644-1660 – pierwsze lata fundacji
1644-1645 – prze;o;onym o. HIERONIM od ;w. Teresy[3]
1646 - osiedlenie w mie;cie G;;bokie karmelit;w w nowo wybudowanym klasztorze. Klasztor obs;ugiwa; kaplice w miejscowo;ciach: ;ostowice, Przydo;y, Wolborowicze i Janki.
1649-1652 – prze;o;onym o. JOZAFAT od Matki Bo;ej z G;ry Karmel (OCD)
1650 – dla pracy w;r;d prawos;awnych (zyskania ich dla unii) przys;any zosta; misjonarz o. Sebastian od Wszystkich ;wi;tych, jaki wielu ich dla katolicyzmu pozyska;. [4].
1653 – przy kaplicy w ;ostowicach osiedli;y si; karmelitanki bose z Wilna, szukaj;c tu przez 8 miesi;cy schronienia od zarazy.
1654 – po;wi;cenie ko;cio;a , prace parafialne w swoich dobrach karmelici zlecali kap;anom ;wieckim.
1655 – zniszczenie ko;cio;a w czasie dzia;a; wojennych, zakonnicy schronili si; w Wilnie i Warszawie

1660-1730 – odrodzenie klasztoru
1660 – powr;t karmelit;w do fundacji
1664-1665 – prze;o;onym o. JACEK od Matki Bo;ej(OCD)
1670 – (22.05) za;o;enie Bractwa ;w. J;zefa
XVII w. – istnia; w ko;ciele otaczany kultem cudownego Obraz Matki Bo;ej Szkaplerznej
1725 – przeorem o. TOMASZ od ;w. Macieja (OCD)
1724 - klasztor G;;bokie w;;czono do Prowincji litewskiej (;w. Kazimierza), z siedzib; w Wilnie.
1727 – (15.07) przeniesiono do tego klasztoru nowicjat (z Wilna).

1730-1735 – budowa murowana ;wi;tynia
1734 – klasztor w G;;bokim w;;czony do prowincji litewskiej p.w. ;w. Kazimierza
1735 - uko;czono budow; murowanej ;wi;tyni wg J. K. Glaubitza. [5] (ko;ci;; konsekrowano dnia 03.07.1735 r. przez bp. J. Ancut;).

1735-1798 – klasztor w diecezji wile;skiej
1739-1745 – przeorem o. ELIASZ od ;w. Teresy (OSD)
1750 – (11.02) za;o;ono przy ko;ciele Bractwo ;w. Barbary
1751-1757 – przeorem o. STANIS;AW od ;w. Zofii (OCD)
1753 – za;o;enie Bractwa Matki Bo;ej Szkaplerznej
1757 – przeorem o. AMBRO;Y od ;w. Gabriela (OCD)
1760 – przeorem o. LUDWIK AURELIUSZ od ;w. Floriana (OCD)
1763-1769 – przeorem o. KAZIMIERZ od Wniebowzi;cia NMP (OCD)
1763 – (10.08) cudowne zdarzenie „pocenia si; statuy Chrystusa cierpi;cego”[6]
1769 – przeorem o. W;ADYS;AW od ;w. Dionizego (OCD)
1772 - przeorem o. AURELIUSZ od ;w. Kazimierza (OCD).
1772 - klasztor liczy; 33 zakonnik;w (14 kap;an;w),
1782 – klasztor liczy 37 zakonnik;w, (16 kap;., 9 kleryk;w, 12 braci).[7]
1795 - klasztor karmelit;w, opr;cz kleryk;w, liczy; 9 kap;an;w.

1789-1849 – klasztor w diecezji mi;skiej
1803-1804 – przeorem o. MIKO;AJ Budny OCD
1803 – klasztor liczy 35 kap;an;w i 5 braci zakonnych.[8]
1805 – staraniem o. Miko;aja Budny OCD wybudowano na wzg;rzu „Kopci;wka” ko;ci;; p.w. ;w. Eliasza, (po;wi;cony 11.05.1805 r. przez bp. Dederko), w kt;rym umieszczono „cudown;” Figur; Chrystusa w cierniowej koronie.
1812 – kwatera sztabu wojsk Napoleona umieszczona w klasztorze
1825 - klasztor liczy 21 zakonnik;w w tym 8 kap;an;w, 9 kleryk;w.[9]
1826 – przeorem o. BRUNO od ;w. Teresy (Petrykowski) OCD
1828-1829 – przeorem o. WOJCIECH od ;w. Anny (Pszycki) OCD [10]
1829 – mieszka tu 33 zakonnik;w (10 kap;an;w, 9 kleryk;w, 13 nowicjuszy, 1 brat).[11]
1830 – wizytacja biskupa, przy klasztorze w murowanym szpitalu mieszka 12 ubogich, w klasztorze biblioteka licz;ca 2621 wolumin;w.
1831-1832 – przeorem o. W;ADYS;AW Kozakiewicz OCD
1832 – za zaanga;owanie w powstanie listopadowe ukarano 5 zakonnik;w, w tym przeora; a cz;;; klasztoru zamieniono na areszt.[12]
1834 - w klasztorze mieszka 24 zakonnik;w (16 kap;an;w, 5 kleryk;w, 3 braci)
1840 – w ko;ciele istnieje 15 o;tarzy, w prezbiterium w g;rnej cz;;ci o;tarz Matki Bo;ej Szkaplerznej (z doj;ciem od klasztornego ch;ru), szczeg;lnie czczony by; obraz Matki Bo;ej „Podch;rnej” usytuowany w kaplicy przy wej;ciu do ;wi;tyni.
1842 – przej;cie na skarb pa;stwa d;br zakonnych, zakonnicy otrzymali roczn; pensj; (40 rubli).[13]
1843 – przeorem o. PANKRACY Kruszy;ski (OCD),

1849-1864 – klasztor w diecezji wile;skiej
1849 – klasztor na nowo w;;czony wraz z innymi parafiami i ko;cio;ami klasztornymi dekanatem dzi;nie;skiego do diecezji wile;skiej.
1859-1861 – przeorem o. BART;OMIEJ Brydycki (OCD) [14]
1862 – kasata klasztoru (4 zakonnik;w przeniesiono do Kamie;ca Podolskiego), pozostaje tylko cz;;; zakonnik;w.
1863-1864 – przeorem o. PANKRACY (OCD) [15]
1863 – na mocy decyzji bp. Krasi;skiego ko;ci;; klasztorny jest fili; parafii G;;bokie i pracuj; przy nim nadal karmelici; wydzielona parafia liczy 840 kat., zamkni;to j; w 1864 decyzj; w;adz cywilnych.
1864 – (26.08) ca;kowite zamkni;cie klasztoru decyzja w;adz carskich, jako kara za „czytanie odezwy powsta;czej i odbieraniu przysiegi”.

1865-1875 - ;wi;tynia „pokarmelicka”
1864 – w klasztorze urz;dzono wi;zienie, gdzie s;dy odprawia; sam gubernator Murawiew.
1865 – przejecie przez rz;d carski d;br klasztornych
Po 1865 – po rozkradzeniu sprz;t;w dydaktycznych przez osoby prywatne nast;pi;o zdeponowanie pozosta;o;ci biblioteki klasztornej w muzeum wile;skim.
1872 – przekazanie (decyzj; Urz;du D;br Pa;stwa) maj;tku zakonnego dla Cerkwi prawos;awnej, (m.in. budynki klasztorne i ok. 190 dziesi;cin ziemi).[16]

1875-2008 – cerkiew prawos;awna p.w. Narodzenia NMP
1875 – zmiana dedykacji, cerkiew p.w. Narodzenia Bogurodzicy
Ok. 1876 – w czasie przebudowy ;wi;tyni nast;pi;o wyrzucenie z krypty fundatorskiej cia;a zmar;ego J. Korsaka, po dw;ch dniach pochowa; je w;a;ciciel maj;tku Litowszczyzna.
1877 – (03.09) pierwsze nabo;e;stwo inauguruj;ce dzia;alno;; cerkwi
XIX w. – prawos;awna parafia dekanalna z 3 filialnymi cerkwiami i 2 kaplicami cmentarnymi, liczy 4348 prawos;awnych.[17]
1892 – rozbi;rka cz;;ci klasztoru (2 skrzyd;a) na materia;y budowlane.
Ok. 1916 – miejsce stacjonowania oddzia;;w wojsk rosyjskich p;;niej niemieckich
1927 – pocz;tek procesu o odzyskanie d;br zakonnych przez karmelit;w bosych, przerwany wybuchem II wojny ;wiatowej.
Do 1939 – w budynku klasztornym mie;ci si; administracja powiatowa
1939 – zaj;cie budynku klasztoru przez w;adze sowieckie
1941-1944 – w budynkach stacjonuje wojsko niemieckie m.in. sztab ROA (kolaboranckie wojska).[18]
Po 1945 – utrzymanie przez w;adze sowieckie w;asno;ci ;wi;tyni jako cerkiew prawos;awna, w klasztorze umieszczono mleczarnie a p;;niej archiwum.
2008 – cerkiew prawos;awna – „sob;r Rastwa Bogarodzicy”

*******
[1] Karmelici bosi (Ordo Carmelitarum Discalceatorum = OCD) - od;am zakonu karmelit;w o surowszej regule, powsta;y wskutek reformy rozpocz;te przez Hiszpan;w: ;w. Teres; z ;vila i ;w. Jana od Krzy;a; co da;o w roku 1568.r. podstawy istnienia nowej wsp;lnocie. Celem reformy by; powr;t do pierwotnej regu;y i odrzucenie nadu;y;, kt;re wkrad;y si; przez wieki. W Polsce od 1605 w klasztorze Niepokalanego Pocz;cia NMP. Z podj;cia przez karmelit;w odpowiedzialno;ci za misje zrodzi;a si; potrzeba otwierania klasztor;w w terenach obj;tych potrzeb; nawracania na katolicyzm (przy takich klasztorach misyjnych prowadzono te; parafie). W 1617 utworzono samodzieln; prowincje polsk;, a w 1734 litewsk; prowincja.
[2] W zapisanych maj;tkach pojawiaj; si; maj;tki: ;astowice (wsie: Pomawsze, Saytarszczyzna, Kowale, Ledniki, Sterchowo, S;ob;tka, Zamszary, Jasiewicze, Zapotowska, Gowzgirdy, Zapotowie, Moysieiowicze, Szypty, Dziekciary, Zagrodnik;w), Przydo;y (wsie: Popkowicze, Michaj;owo, Masniowo, Wierzbi;owska, Horodziszcze, Moscienicze), ;wi;o, oraz lasy i jeziora a m.in. G;ry Bobrowe. ZKwP s. 459.
[3] O. HIERONIM od ;w. Teresy (OCD), nale;a; do pierwszej grupy karmelit;w jacy przybyli na pocz;tku fundacji, zm. 08.07.1645 w G;;bokim
[4] Strona internetowa Karmelit;w Bosych z Krakowa
[5] B. Wanat, Zakon Karmelit;w Bosych w Polsce. Klasztory Karmelit;w i Karmelitanek Bosych 1605-1975, Krak;w 1979 s. 462 informacja o pracy arch. Franciszka Placidiego, i uko;czeniu budowli w 1735 r. (dalej skr;t: ZKwP)
[6] ZKwp s. 463; tam informacja, ;e dnia 10 sierpnia 1763 r. odnotowano tutaj cudowne zjawisko „pocenia si; statuy Chrystusa Cierpi;cego umieszczonej w preparatorium ch;ru zakonnego”, co zapewne zwi;kszy;o popularno;; klasztoru czyni;c go miejscem pielgrzymek.
[7] Por.: Wizytacja Dekanatu Po;ockiego w 1782, k. 106. Natomiast wg Wizytacja Dekanatu Dokszyckiego w 1796 r., k. 133 do karmelit;w z G;;bokiego nale;a;y w tych terenach nast;puj;ce maj;tki: Hnie;dzi;owo – Hnie;dzi;owo, Rubie;, Wieraciejka, Dalekie; Kruku – Kruki, Wietachmo, Kolahi, S;oboda; Korolewicze - Korolewicze, Szabany, Jasinowicze, Zamosze, Ambrosowicze, Nie;cierowicze; Janki – Janki, Ko;ciuki, Sidory, Kozino, Kuziki, Poddorcy, Osowo.
[8] Chod;ko Ignacy B., Diecezja Mi;ska oko;o 1830 roku. Cz;;; II – Struktury zakonne, (wyd. red. M. Radwan), Lublin 1998 (dalej DM T 2) DM T2, s. 192
[9] ZKwP s. 67
[10] O. Adelbert PSZYCKI (OCD), wg DM T2
[11] Chod;ko Ignacy B., Diecezja Mi;ska oko;o 1830 roku. Cz;;; I – Struktury parafialne, (wyd. red. M. Radwan), Lublin 1998 (dalej DM T 1)
[12] Pamia;. G;ybocki rajon, (praca zbiorowa), Mi;sk 1995, tam informacja, ;e po przeprowadzonej w G;;bokim koncentracji wojsk powsta;czych [dnia 12.V.1832 r.] jakiej dokona; Ignacy Korsak, i poniesionej trzy dni p;;niej kl;sce w walnej bitwie, w mie;cie rozpocz;to represje, a klasztor karmelit;w zamieniono na areszt. Na zsy;k; skazano 5 zakonnik;w karmelit;w (w tym 62 letniego przeora o. W;adys;awa Kozakiewicz), proboszcza ks. Romualda Gli;skiego i unickiego duchownego.
[13] Wg DM T2 do 1842 r. ekonomi; klasztoru by;o 11 folwark;w, licz;cych razem 67 wsi (800 dym;w, 2533 poddanych, obszar ziemi: 760 w;;k 21 morg;w i 150 pr;t;w, 14 m;yn;w co dawa;o dochodu rocznego 12785 rubli 83 kop. Dochodu). Przytacza to ZKwP s. 467
[14] R-wil-1860
[15] Imi; o. Pankracy OCD znajdujemy w publikacji: K. W;glicka, Bia;oruskie ;cie;ki .., Warszawa 2006, s. 164 gdzie umieszczono zabawn; anegdota, w jakiej to przybywaj;cy do G;;bokiego Murawiew, kt;ry to urz;dzi; zamierza; w klasztorze wi;zienie zaradza; widzenia z przeorem, gdy wie spytano „czy wezwa; ksi;dza Pankracego” odpowiedzia;: „Jaki on pan! Wezwa; ksi;dza Kracego”.
[16] ZKwP s. 470
[17] G;;bokie w: S;G T 2, s. 600
[18] G;;wnodowodz;cym by; W;adymir W. Gil-Radionow , ur. 1906 r., w 1939 r. uko;czy; akademie im. Frunze w stopniu podpu;kownika. W 1941 naczelnik sztabu 229 strzeleckiej dywizji. Dostawszy si; do niewoli rozpocz;; wsp;;prace z Niemcami jako dow;dca I Rosyjskiego narodowego oddzia;u SS „Dru;ynka”, od maja 1943, po uzupe;nieniu stanu wojska do brygady [3.000 ;o;nierzy], stacjonuje w okolicy ;u;ek, sk;d prowadzi; akcje przeciw partyzantce rosyjskiej, [warto pami;ta;, ;e tylko 20% tych oddzia;;w stanowili je;cy wojenni reszta to policja bia;oruska i zmobilizowana miejscowa ludno;;, a na uzbrojeniu oddzia;u by;o 5 dzia; o kalibrze 76 mm, 10 dzia;ek ppanc. 45 mm, 40 minomiot;w i 164 karabiny maszynowe]. Przez pewien czas Radionow stacjonowa; w klasztorze „pokarmelickim” w G;;bokim , p;;niej przeprowadzono si; do Dokszyc, a ;o;nierzy rozkwaterowano po okolicznych wsiach, u;ywaj;c tak;e do walki z partyzantami. W ko;cu wojny (1943 r.) Radionow podejmuje wsp;;prace z partyzantk; radzieck;, zgin;; w 1944 przy pr;bie wyj;cia z okr;;enia pod Prypiern;. Por.: Pamia; G;ubocki rajon.....,wyd. cyt., s. 181, E. Alejnikowa, Gil-Radionow, w: EHB T 2, s. 257; I. Kowkiel, Istoria Bie;arusi, s. 256; S. Drobiazko, A. Karaszuk, Ruskaja Oswoboditielnaja Armia. Wtaraja mirawoje wojna 1939-1945, Moskwa 2000, s. 26-27
ответить

2008-06-10 Костёл Святого Архангела Михаила (деревня Белогруда. Лидский район, Гродненская область)

Bia;ogruda (Белагруда) – parafia p.w. ;w. Micha;a Arch. [rej. Lida]

1609 – (15.02) erygowanie parafii i budowa ko;cio;a z fundacji Jana Zawiszy (parafia wy;;czona z parafii Lida i Wawi;rka).
1669 – parafia w dekanacie lidzkim (Synod Sapiehy).
1673-1674 – ks. Maciej Wr;blewski (p)
1674 – wizytator odnotowa;: ko;ci;; „pi;kny ale ma;y”.
1679 – ks. J;zef RYCHTER (p)
1703 – budowa nowej ;wi;tyni p.w. NMP, wykonany staraniem W;adys;awa Szemiot.
1719 – na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: Szczytniki, Kulbaki, Ol;ewo, Horna, Kowale, Doynowo, Bobowcy, Bancewicze, Mochowicze, Zayki, Dalekie, Raklowce, Porzeczany, Janowlany, Molhi, Wo;czy;owicze, Bielskie, Dzitwa (filia), Cybory, Nowiny, Lubory.
1723-1726 – ks. Stefan WOJCICKI (p)
1726-1731 – ks. Jakub LENKIEWICZ (kapel)
1730 – powi;kszenie funduszu ko;cielnego przez Karola Rogowskiego.
1731 – ks. Aleksander RUTSKI (p)
1735 – ks. Felicjan B;AZEJEWICZ (p)
1737 – ks. J;zef A. SOCHACKI (p)
1743 – ks. Eustachy ;ASZKIEWICZ (augustianin)
1744 – parafia w dekanacie lidzkim (nazwana: Bia;ohrud), parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: Bia;ohrud, Nowiny, Orna, Dupczany, Tuka;owszczyzna, Olszewo (Rubiki), Machowicze, Szczytniki, Kulbaki, Zayki, Bancewicze, Tarnowszczyzna, Repniki, Mosiewicze, Chadziuyki, Porzeczuny, Dzitryki.
1774 – ks. Hieronim Rutkowski (augustianin)
1773-1780 – ks. Marcin DOGIEL (c).
1781 – parafia liczy 1727 kat.; nale;y tu te; filialny ko;ci;; w miejscowo;ci Dylew.
1782 – ks. Crescencjusz SUMOROK (c)
1784 – ks. Micha; ABRAMOWICZ (c), 1785 – ks. Ambro;y (augustianin), 1786 – ks. Micha; Starze;ski (unita)
1790 – ks. Franciszek WYSOCKI (p), 1790 – ks. Maciej Brzozowski (c)
1790-1791 – ks. Symon PINCZYKOWSKI (p)
1791-1799 – ks. Stanis;aw Rola KAMIE;SKI (c)
1796 – w sk;ad parafii wchodz; miejscowo;ci: Rubiki, Siewrukow¬szczyzna, Daniewszczyzna, Stara Dzitwa, Tarnowszczyzna z Bia;ohrudem i Kulbaki.
1799 – ks. Franciszek SALMONOWICZ (c)
1803-1833 – ks. Tomasz RUTKOWSKI (p), wspomagali go: 1814 – ks. Karol Che;mi;ski (unita), 1815 – ks. Jan Rodkiewicz, 1817 – ks. Stanis;aw Naryjewski (augustianin), 1820 – ks. Cyprian Czy;ewski (augustianin), 1822 – ks. Symon Brodawski (augustianin), 1824 – ks. Alexis Dobejko (augustianin), 1826 – ks. Jacek Skobielow (pijar),
1836 – ks. Prosper DIAKSZEWICZ (a)
1843-1846 – ks. J;zef KULESZA (a)
1845 – parafia liczy 1692 kat.
1850-1860 – ks. Klemens LINKIM (c)
1860 – parafia liczy 1492 kat.
1850 – budowa nowej drewnianej kaplicy staraniem ks. Linkim
1860-1862 – ks. Bernard PETRUSEWICZ
1862 – ks. J;zef STRZA;KOWSKI
1871-1885 – ks. Walerian PIOTROWSKI (p),
1872 - parafia liczy 1872 kat. nale;y do dekanatu lidzkiego.
1891-1892 – ks. J;zef DEKSHIS (p)
1892 – wybudowanie nowej plebani
1892 – parafia w dekanacie ;wirskim, liczy 1942 kat.
1902-1908 – ks. Kazimierz STALEWSKI (p)
1903 – pocz;tek stara; o budow; nowego ko;cio;a
1908 – zako;czenie budowy obecnej murowanej ;wi;tyni i konsekracja p.w. ;w. Micha;a Archanio;a.
1910 – parafia liczy 2300 kat.
1924-1938 – ks. Stefan Horodko (p)
1938 – parafia w dekanacie lidzkim, kaplica Mochowicze (z 1930), Kurhan (XX. Salezjanie - 1935)
2006-2007 – ks. Ryszard Parczak, kaplice: Dzitwa
ответить

2008-06-07 Костёл Святых Ангелов-Хранителей (деревня Роготна. Дятловский район, Гродненская область)

Rohotna (Раготна) – parafia p.w. ;w. Anio;;w Str;;;w

1400 – fundacja parafii

1669 – parafia w dekanacie S;onimskim (Synod Sapiehy).

1673-1674 – ks. Marcin Willer (p)

1673 – podymne z plebani pobierano od 6 dom;w.

1674 – wed;ug wizytacji: ko;ci;; „nowobudowany, drewniany”.

1744 – parafia w dekanacie s;onimskim, na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: Rohotna, Horka, ;adzinki, Szostaki, Sowozdziaki, Siolinowszczyzna, Kibinie, Dudzicze, Pu;ewicze, Statkowszczyzna, Jatwie;, Zykiewicze, Nowosio;ki, May;owszcyzna, Sierplewicze, Mi;aszewicze, Chorobrowicze, Horodki.

1781 – parafia Rohotna w dekanacie S;onimskim liczy 980 kat.

1790 – ks. Ignacy Obr;palski (p), 1790 – ks. Czernik (alt.).

1840 – budowa murowanej ;wi;tyni

1835-1836 – ks. Ignacy Duszakiewicz (c)

1866 – skasowanie ko;cio;a przez w;adze carkie i przy;aczenie parafii do Zdziacio;a.

1937-1939 – ks. Jan Goj (p)

1939-1940 – po aresztowaniu przez sowiet;w proboszcza ks. J. Goja obs;ug; prowadzili kap;ani ze Zdziacio;a.

1940-1943 – ks. Antoni Werepachowski.

1947 – zamkni;cie ko;cio;a

1988 – zwrot ko;cio;a wiernym i jego odbudowa

1989 – (02.10) po;wi;cenie ;wi;tyni

2006 – ks. Micha; Steckiewicz

ответить

2008-06-07 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (местечко Дятлово. Дятловский район, Гродненская область)

Dziat;owo (Дзятлава) – parafia p.w. Wniebowzi;cie NMP

XV-XVI w. – drewniana ;wi;tynia

XV w. – erygowanie parafii, i uposa;enie przez kr;la Kazimierza Jagiello;czyka

1570 – przy istniej;cym ju; ko;ciele parafialnym, powstaje szpitala - fundacja Konstantego Ostrowskiego

1624-2008 – murowana ;wi;tynia

1624 – fundacja ko;cio;a ze ;rodk;w Lwa Sapiehy, pocz;tek budowy murowanej ;wi;tyni

1646 – konsekracja ko;cio;a, parafia w dekanacie s;onimskim „Zdziacio; = Dzi;cio;”

1653 – podymne z plebani od 44 dom;w wynosi;o 66 z;p.

1669 – parafia w dekanacie S;onimskim (Synod Sapiehy).

1673 – podymne z plebani pobierano od 18 dom;w.

1673-1674 – ks. Krzysztof Chmieli;ski (p)

1674 – ponowna konsekracja po odbudowie ze zniszcze; wojennych, murowanej ;wiatyni, dokonana w czasie wizytacji.
ok. 1730 – ks. TURCZYNOWICZ (p)

1743 – pocz;tek odnowienie wn;trza ;wi;tyni zniszczonej w czasie po;aru miasta

1744 – parafia w dekanacie S;onimskim, na jej terenie znalaz;y si; miejscowo;ci: Zdzi;cio;, Wi;zowiec, Jawor, Zukowszczyzna, Zybartowszczyzna, Janowszczyzna, Mirowszczyzna, Weso;y Dwor, Nakryszki, Gierniki, Piaskowce, Piaskowce, Korytnica, Nowohorodowicze, Giezga;y, Korszaki, Ochonowo, Bo;kiewicze, Ho;owle, Narbutowicze, Wo;owniki, Ruda.

1750 - prace restauracyjne wykonane wg projektu arch. A. Osikiewicza, z fundusz;w Miko;aja Radziwi;;a i jego ;ony Barbary z Zawisz;w.

1751 – konsekracja ko;cio;a.

1781 – parafia w dekanacie S;onimskim licz;ca 3504 kat.

1790-1791 – ks. Ignacy Pie;czykowski (p), 1790 – ks. Romuald X;arowski (alt), 1790 – ks. Miko;aj ;mijowski (alt), 1790 – ks. Ignacy Lecnisewicz (w), 1790 – ks. Stanis;aw Ulatowski (w), 1790 – ks. Piotr Kolenda (c).

1835-1836 – ks. Antoni JARMO;OWICZ (c)

1868 – ks. Adolf KORKU; (p), 1868-1872 – ks. Antoni Bogdanowicz (w)

1871 - parafia w s;onimskim dekanacie, licz;ca 7690 kat., kaplice: Dziat;owo i Orli;sk cm.

1872 – ks. Jan ZALEWSKI (p, dz.), 1877 – ks. Antoni Walczukiewicz (w).

1891-1892 – ks. Adam PLESKACZEWSKI (a)

1892 – parafia w dekanacie s;onimskim, liczy 8024 kat.

1910-1921 – ks. Antoni WALENTYNOWICZ (p), 1910-1915 – ks. Adolf O;dziejewski (w), 1919 – ks. Aleksander Hanusewicz (w)

1927-1928 – ks. Zygmunt ;ejdis (w), 1927-1929 – ks. J;zef Kowalczuk (w), 1929-1930 – ks. Antoni Twarowski (pref.), 1930 – ks. Wiktor Goli;ski (w), 1927-1932 – ks. Miko;aj Wagner (w),

1931-1938 – ks. J;zef SAWICKI (p, dz.), 1935-1936 – ks. Wiktor Goli;ski , 1937-1938 – ks. Antoni Ba;kowski (w), 1938-1940 – ks. Antoni Warpachowski (w).

1938 – parafia dekanalna , kaplice: Dziat;owo i Orlin

2004 – miasto liczy ponad 8000 mieszka;c;w

2007 – ks. Kazimierz MURAWA (p)

ответить

2008-06-07 Костёл Святого Архангела Михаила (деревня Луконица. Зельвенский район, Гродненская область)

;ukonica – parafia p.w. ;w. Micha;a Archanio;a

1505 – fundacja parafii, budowa drewnianej ;wi;tyni

1653 – podymne z plebani od 1 domu wynosi;o 1 z;p. 15 gr.

1669 – parafia w dekanacie r;;a;skim

1673 – podymne z plebani pobierano od 1 domu.

1674 – wizytator okre;la;: „ko;ci;; stary drewniany”, by;a to filia parafii Zelwa.

1744 – parafia w dekanacie r;;a;ski, na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci (mo;e i kaplice): ;ukonice, Ho;ynka, Klimowicze, Ostrow, Rakowica, Hola, Narkowszczyzna, Derkowszczyzna, Niza, Jahnieszyce, Rzepnicze, Bayki, Jarniew, Jeziernica, Krolewsczyzna, Pletenicze, Malatycze, Pustoboty, Stara wie;, Trakt P;awskich, Wieciewicze, Moszki.

1781 - parafia w dekanacie r;;a;skim, liczy 1237 kat.

1782 – budowa obecnego murowanego, barokowego ko;cio;a

1835-1836 – ks. J;zef Zalewski (c)

1865-1866 – opieka proboszcza z Dereczyna ks. S. Lubaty;skiego.

1866 – skasowanie parafii przez w;adze carskie.

1920 – parafia w dekanacie s;onimskim

1921 – ks. J;zef Hermanowicz

1923-1925 – ks. Jan ;uk

1925-1927 – ks.

1927-1930 – ks. Jan ;uk

1930-1936 – ks. Boles;aw Gudejka (p)

1935 – (30.08) konsekracja ;wi;tyni przez abp. R. Ja;brzykowskiego.

1936-1939 – ks. Henryk Drahel

1938 – parafia w dekanacie s;onimskim

1990 – zwrot ;wi;tyni jako ruina, bez dach;w

1991-1994 – remont ko;cio;a, Msze ;w. odprawiane w klubie wsi Ha;ynka. Doje;d;ali: o. Witold ;elwietro OFMCap, o. Andrzej Dezor OFMCap.

1994 – dnia 29.09 rekonsekracja ;wiatyni

2006 – ks. Aleksander Brejwo (dojazdy z Dereczyna)

ответить

2008-06-05 Костёл Пресвятой Девы Марии (деревня Дуды. Ивьевский район, Гродненская область)

Dudy (Дуды) – parafia p.w. Narodzenia NMP

1608 – erygowanie parafii
1653 – podymne z plebani wynosi 6 z;p. (naliczany od 4 dom;w).
1669 – parafia w dekanacie radu;skim (synod Sapiehy)
1673-1674 – ks. Horbaczewski (p)
1673 – by;a to filialna parafia Iwia o czym ;wiadczy wsp;lne p;acenie podatku „podymne” (od 20 dom;w).
1674 – wizytator zaznaczy;: „ko;ci;; drewniany”.
1712 – budowa ;wi;tyni z fundacji Chodkiewicza
1744 – filia w parafii Iwie.
1772 – budowa obecnej drewnianej ;wi;tyni, z fundacji Hieronima i Barbary Zie;kiewicza.
1781 – po;wi;cenie przez bp. T. Zie;kowicza.
1790 – parafia w dekanacie radu;skim.
1790-1791 – ks. Roch ;aniewski (p), 1790-1791 – ks. Tomasz Szaniewski (c).
1797 – przy parafii istnieje szpitalik, w kt;rym mieszka 6 os;b.
1859-1860 – ks. Hieronim Bielawski (f)
1860 – filialny ko;ci;; parafii Iwie.
1872 – ks. Bernard Jezierski (OSST) , filia parafii Iwie, liczy licz;ca 3061 katolik;w, kaplica: Jamo;towicze i na cmentarzu.
Ok. 1880 – filialny ko;ci;; w parafii Iwie liczy 2784 kat.
1892 – ks. Kazimierz Olszewski (f)
1903-1905 – ks. J;zef Ostrejko (f)
1908 – odbudowa ;wi;tyni
1932-1945 – ks. Piotr Milkiewicz (p)
1938 – parafia w dekanacie wiszniewskim, kaplica w miejscowo;ci Koziewicze.
1959 – zamkni;cie ko;cio;a przez w;adze sowiecka (sk;ad).
1983 – zwrot ;wi;tyni
1990 – odbudowa ko;cio;a
2006-2007 – ks. Dymitr Urbanowicz
ответить

2008-06-05 Костёл Святого Николая (местечко Геранёны. Ивьевский район, Гродненская область)

Geranony (Геранёны) – parafia p.w. ;w. Miko;aja bp.

1411 – fundacja parafii, p.w. Zwiastowania NMP i ;w. Piotra i Paw;a.

1529 – fundacja ;wi;tyni przez Olbrachta Gaszto;d, wojewod; wile;skiego, i kanclerz WKL.

1610 – ks. Stanis;aw Kiszka (p)

1640 - ks. Franciszek Do;mat-Isajkowski (p)

1653 – podymne z plebani i folwarku wynosi 156 z;p. (naliczany od 104 dym;w).

1669 – parafia w dekanacie radu;skim (synod Sapiehy).

1730-1740 – w miejscowo;ci istnieje szko;a OO. Pijar;w

1744 – parafia w dekanacie radu;skim, na terenie parafii odnotowano miejscowo;ci: Gieranony, ;uszniew, Opita, Zakrzewszczyzna, Zyle, Tu;anka, Czechy, Tryszoki, Koczany, Nowianka, Jagie;y, Mikszewicza, Kulnie, Doynowa, Raubowicze, Jaducie, Kozary, Sloski, Mielechy, Kuzmicze, Sura;, Nowianka, Ryndziuny.

1779 – remont ko;cio;a po po;arze dokonany kosztem Jana Poczobuta (m.in. przekszta;cenie fasady i wmurowanie nowego o;tarza).

1781 – parafia w dekanacie radu;skim, liczy 2134 katolik;w, (w szkole uczy si; kilka dzieci).

1790-1791 – ks. Nikodem Puzyna (p), 1790-1791 – ks. Piotr Frankowski (ex jezuita), 1790-1791 – ks. Tomasz Markowski (c),

1790-1791 – ks. J;zef Michalski (c).

1797 – w szpitaliku parafialnym mieszka „4 dziad;w i 5 bab”

1859-1860 – ks. Kazimierz Bojarzy;ski (c), 1859-1860 – ks. Zygmunt Francesson (w). ks. Stanis;aw Piotrowicz (w)

1860 – parafia w dekanacie Wiszniew, 5490 kat., filia Dziewiniszki (ks. Jan Kaczanowski), kaplica Berdowszczyzna.

1871 – przebudowa ;wi;tyni i jej po;wi;cenie

1872 – ks. Franciszek Wojciechowski (p), parafia w dekanacie wiszniewskim, liczy 3019 katolik;w, a obs;ugiwana jest te; kaplica Bierdowszczyzna. Nale;y tu te; filia w Dziewianiszkach, gdzie pracuje ks. Ignacy Pietraszewski, filia liczy 3754 katolik;w. Ponadto funkcjonuje kaplica w miejscowo;ci Bierdowszczyzna.

1883 – dobudowano krucht;

1891 – budowa dzwonnicy.

1891-1892 – ks. Walerian Piotrowski (p)

1892 – parafia w dekanacie wiszniewskim, liczy 3370 kat., nale;y tu filia Dziewieniszki i kaplica Berdowszczyzna.

1937-1938 – ks. Leonard Czerniak (p)

1939 – parafia w dekanacie bieniako;skim, liczy w 1939 r. = 2725 kat.

1939-1940 – ks. Boles;aw Martynalis

1940 – (m-c IV) aresztowano proboszcza (w czasie wojny przyje;d;ali: ks. Apolinary Zubalewicz z Bieniako; i ks. Pujdak z Lidy).

1945-1965 – ks. Micha; ;o;udziewicz (p)

2003-2006 – ks. Ryszard Czajka TChr

2006-2007 – ks. Andrzej ;ysy (TChr).

ответить

2008-06-03 Пейзажи (деревня Экимань. Полоцкий район, Витебская область)

Ekima; (Экімань) – p.w. ;w. Jana Chrzciciela

XVI – dobra prawos;awnego monasteru ;w. Spasa, po;o;one na wyspie po;rodku rzeki D;wina, istnieje tu cerkiew p.w. ;w. Joachima i ;w. Anny od kt;rej nazw; wzi;;a miejscowo;;.
1552 – istnieje tu 269 dom;w mieszczan.

1582-1773 – maj;tek jezuicki i ;wi;tynia katolicka
1582 – nadanie fundacyjne kr;la Stefana Batorego dla kolegium jezuickiego w Po;ocku, i przej;cie ich na w;asno;; po sporach sadowych w roku 1588.
1600 – otwarcie przez jezuit;w szko;y parafialnej, prowadzonej przez wynajmowanego baka;arz;
1626-1624 – misjonarzem o. Marcin Krasod;bski SJ
1631-1637 – misjonarzem o. Maciej Drobnius SJ
1633 – przeniesienie tu Kolegium po;ockiego (po po;arze Po;ocka)
1638-1639 – misjonarzem o. Wawrzyniec Jab;o;ski SJ
1641-1645 – misjonarzem o. Wojciech Skrodzki SJ
1647-1649 – misjonarzem o. Wojciech Illicz SJ
1655 – zniszczenie ;wi;tyni w czasie najazdu moskiewskiego
1676 – odbudowa ko;cio;a, staraniem o. Miko;aja ;laskiego SJ
1682 – kolejne przeniesienie Kolegium po;ockiego
1687 – budowa nowego „o;miok;tnego” ko;cio;a staraniem o. Micha;a B;jnowskiego SJ
1723 – odnowienie o;miok;tnej ;wi;tyni.
1728 – otwarcie cegielni, jaka produkowa;a materia; budowlany dla ko;cio;a i kolegium w Po;ocku.
1734 – budowa nowej ;wi;tyni, p.w. ;w. Jana Chrzciciela.
1750 – kolejne przeniesienie tu Kolegium po;ockiego (po po;arze miasta)
1763-1766 – prefektem ko;cio;a o. Ignacy Doretti SJ
1773 – kasata zakonu i przej;cie maj;tku jezuickiego przez skarb pa;stwa (maj;tek posiada; 141 poddanych i dawa; 7178 z;p. rocznego dochodu), dzier;awi; go p;;niej Biszping p;ac;c czynsz 7000 z;p.

XVIII – parafia katolicka
1781-1782 – ks. Tymoteusz Zobkowski SJ (p)*
1781 – parafia Ekimanja w dekanacie po;ockim, diecezja wile;ska, licz;ca 975 kat. ; filialne ko;cio;y: Kazimierzowo (pojezuicki), Cho;ch;o (pojezuicki), Druczany, oraz kaplice w miejscowo;ciach: Howla (u Zienkiewicza), Rudnia (u Bohomolca), Bezdziedowicze (u Obrepalskiego).
1782 – Parafia graniczy z Rukszenic; (4 mile), Paludowiczami (3 mile), Kubliczami (9 mil), Zahaciem (9 mil).
1818 – budowa drewnianej kaplicy. **
1848 – Ekima; maj;tkiem Bielikowicz;w
1851 – zamkni;cie kaplicy.
XIX – miasteczko zaludnione przewa;nie przez ;yd;w, istnia;a cerkiew prawos;awna a dobra pojezuickie by;y w;asno;ci; Malczewskich a p;;niej Iwanowa.

XX/XXI - wsp;;czesno;;
Ok. 1930 – budowa sowieckich umocnie; (DOT i warsztaty czo;g;w), i zniszczenie pozosta;o;ci po maj;tku jezuickim
2006 – dwie miejscowo;ci Ekiman – 1 (pozosta;o;; miasteczka) i Ekiman – 2 (pozosta;o;; maj;tku) po;o;one pomi;dzy Nowopo;ockiem a Po;ockiem.
*IAW sygn. 694-1-3487 - Wizytacja Dekanatu Po;ockiego w 1782 r.
**Ekima; (1) w: S;G T 2, s. 324
ответить

2008-05-24 Часовня (деревня Ляхово. Шумилинский район, Витебская область)

Prawdopodobnie to kaplica w parafii U;a, odnalaz;em zapisy w schematyzmach mohylewskich:1869 r. kaplica w miejscowo;ci Lachowicze na terenie parafii U;;a.
1919 r. kaplica w miejscowo;ci Ljachow, parafia U;;a.
ответить

2008-05-20 Часовня (деревня Нача. Полоцкий район, Витебская область)

Nacza - kaplica rzymsko-katolicka, wcze;niej do 1839 r. mog;a by; unicka.
W 1849 r. by; to filialny ko;ci;; w parafii Zahacie, dekanat lepelski. W 1855 r. ponownie wystepuje jako filialny ko;ci;; w parafii Zahacie, wikarym by; tu o. Benedykt Zdzitowiecki OP . Kolejne wzmianki dotycz; lat: 1869 , 1882, 1905 kiedy by;a to kaplica w parafii Zahacie.
ответить

2008-05-20 Церковь Святой Анны (деревня Слобода. Докшицкий район, Витебская область)

S;OBODA
Trudne do okreslenia dane podaje Synod wile;ski z 1744 r., jaki do kaplic rzymsko-katolickiej parafii zalicza, Zamosze i S;obod;. Co do unickiego pochodzenia budowli, to wiadomo, i; w 1808 r. na tym terenie znajdowa;a sie w miejscowo;ci S;obodka cerkiew (por. GAB sygn. 1781-32-147, k. 14); natomiast co do pracujacych tu duchownych, wiadomo ;e w 1827 r. liturgi; prowadzi; tu ks. Dominik Chrucki.
ответить

2008-05-20 Монастырь Успения Пресвятой Богородицы (деревня Пустынки. Мстиславский район, Могилёвская область)

W XVII -XIX w. by; tu klasztor greko-katolicki OO. Bazylian;w, w kosciele przechowywany by; Cudowny Obraz Matki Bo;ej. W roku
1772 mieszka;o tu 8 zakonnik;w; po 1833 zosta; przejety przez prawos;awnych mnich;w.
ответить

2008-05-20 Костёл Святого Архангела Михаила и кляштор иезуитов (город Мстиславль. Мстиславский район, Могилёвская область)

Jezuici - p.w. ;w. Micha;a i ;w. J;zefa

XVII w. – pierwsze osiedlenie jezuit;w
1614 – fundacja kr;la Zygmunta III
1655 – zniszczenie

1690-1711 – stacja misyjna jezuit;w
1690 – ponowna fundacja klasztoru, podj;ta jako uchwa;a sejmiku szlachty w M;cis;awie
1693 – budowa drewnianej ;wi;tyni wyposa;ony przez Augustyna Konstantynowicza w cudowny obraz Matki Bo;ej Bolesnej (z K;odzinia)
1691-1697 – superiorem o. Micha; Jakonowicz SJ
1697-1701 - superiorem o. Jan Srzedzi;ski SJ
1701-1703 - superiorem o. Jan Kulesza SJ
1703-1704 - superiorem o. Micha; Jakonowicz SJ
1704-1706 - superiorem o. Jan Szapiell SJ
1706-1708 - superiorem o. Maksym G;owicz SJ
1707 – budowa nowej drewnianej ;wi;tyni
1708-1709 - superiorem o. Krzysztof Schultz SJ
1708 – zniszczenie misji przez wojska szwedzkie
1709-1712 - superiorem o. Jan Szapiell SJ
1711 – odbudowa staraniem W;adys;awa Dziahilewicz

1711-1779 – rezydencja jezuicka
1712-1714 - superiorem o. W;adys;aw Dziahilewicz SJ
1714-1717 - superiorem o. Hieronim Czer;ski SJ
1717-1720 - superiorem o. Miko;aj Krasnod;bski SJ
1720-1725 - superiorem o. Karol Orzeszko SJ
1725-1727 - superiorem o. Jan Illinicz SJ
1727-1733 - superiorem o. Jan Nowomiejski SJ
1730 – przebudowa i po;o;enie kamienia w;gielnego pod budow; ;wi;tyni p.w. ;w. Micha;a Archanio;a.
1733-1738 - superiorem o. Micha; Rudnicki SJ
1738-1741 - superiorem o. Wojciech Ryokur SJ
1741-1742 - superiorem o. Ludwik Ho;ownia SJ
1742-1746 - superiorem o. Micha; Szyrma SJ
1746-1755 - superiorem o. J;zef Brzozowski SJ
XVIII w. – parafia z ko;cio;ami filialnymi: Cho;obin, Horodko (z 1749 r.), Kadzino, Klimowicz, Kulikowo, ;ozowica (z 1752), Rasna (z 1777), Starodub, Szumiacze.
1755-1760 - superiorem o. Emanuel Rousselt SJ
1760 - superiorem o. Bernard ;liwowski SJ
1761-1766 - superiorem o. J;zef Biernacki SJ
1764 – poczatek budowy nowej murowanej rezydencji
1766-1768 - superiorem o. Jakub Go;;biewski SJ
1768-1771 - superiorem o. Miko;aj Hryniewicki SJ
1771-1773 - superiorem o. Andrzej Berent SJ
1772 - rezydencja jezuit;w liczy 18 zakonnik;w w tym 7 kap;an;w.

1779-1820 – kolegium jezuickie
1783 – rektorem o. Jan Schwartz SJ
1783-1803 - rektorem o. Maciej Strusi;ski SJ
1779 – zako;czenie rozbudowy kolegium
1803-1806 - rektorem o. Wojciech Obr;palski SJ
1806-1810 - rektorem o. Maciej Ol;dzki SJ
1810-1814 - rektorem o. Wincenty Tywankiewicz SJ
1814-1819 - rektorem o. Wincenty Rypi;ski SJ
1819-1820 - rektorem o. J;zef Przysiecki SJ
1820 – opuszczenie klasztoru przez jezuit;w

XIX-XX w. – ;wi;tynia „pojezuicka”
1832 – przebudowa ko;cio;a na sob;r prawos;awny
1998 – remont budynku z przeznaczeniem na muzeum
2000 - w kolegium umieszczone internat i szko;; dla g;uchoniemych

ответить

2008-05-20 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (город Мстиславль. Мстиславский район, Могилёвская область)

Kosci;; i klasztor Karmelit;w trzewiczkowych - p.w. Wniebowzi;cia NMP

1614 – pierwsze nadania od Waleriana D;bi;skiego
1618 – osiedlenie si; OO. Karmelit;w
1620 – fundacja ;wi;tyni przez Karola Jakuba Madali;skiego
1654 – budowa murowanej ;wi;tyni (obok G;ry Zamkowej)
1746-1750 – przebudowa wg arch. J. K. Glaubitza
1772 - konwent karmelit;w trzewiczkowych liczy; 12 zakonnik;w (w tym 8 kap;an;w).
1832 – kasata klasztoru karmelit;w
ответить

2008-05-16 Часовня католическая Святого Антония Падуанского (урочище Тиховка. Витебский район, Витебская область)

Kaplica w miejscowo;ci Cichowce wymieniana jest w 1849 r. na terenie parafii p.w. ;w. Micha;a Archanio;a w Witebsku; w 1905 r. kaplica w miejscowosci Cich;wka nalezy ju; do parafii p.w. ;w. Barbary w Witebsku, wspomina ja jeszcze katalog z 1926 r.
ответить

2008-05-13 Костёл святого Якова (деревня Милюнцы (Пеликаны). Браславский район, Витебская область)

Pelikany (Пеліканы) – parafia p.w. ;w. Jakub Aposto;a [rej. Bras;awski]

pocz. XVII w. – istnia;o tu miasteczko Pelikany z parafi; katolick;

1631-1773 – stacja misyjna jezuit;w.

1631 – ofiarowanie jezuitom przez o. Szymona Maffon SJ swoich d;br dziedzicznych Pelikany

1652 – przebywa tu nowicjat jezuit;w z Wilna

1669 – parafia pelikany w dekanacie Bras;awskim (Synod Sapiehy).

1714 – budowa ko;cio;a p.w. Zes;ania Ducha ;wi;tego.

1743-1753 – misjonarzem o. Tadeusz Kublicki SJ

1744 – kaplica na terenie parafii Bras;aw.

1756-1757 – misjonarzem o. Piotr Bewert SJ

1763-1767 – misjonarzem o. Tadeusz Kublicki SJ

1767-1768 – misjonarzem o. Jerzy ;abanowski SJ

1768-1770 - misjonarzem o. Miko;aj Rymdeyko SJ

1770-1772 - misjonarzem o. Tadeusz Monkowicz SJ

1772 – misja jezuicka p.w. ;w. Ducha (1 kap;an)

1773-1774 - misjonarzem o. Adam Szo;kowski SJ

1773 – kasata zakonu i przejecie d;br przez w;adz; ;wieck; (w 1781 czynsz ok. 10 ty; z;p).

1774-1989 – parafia w diecezji wile;skiej i ;mudzkiej.
1781 – parafia w dekanacie bras;awskim diecezji wile;skiej, liczy 1480 kat.

1790 – ks. Kazimierz Thomaszewicz (p)

1876-1880 – ks. Karol Jawgiel (p), parafia w dekanacie nowo-aleksandrowskim diecezji ;mudzka, liczy 3491 kat., kaplica: Osaniszki (p.w. Ukrzy;owania Pana Jezusa z 1835 r.)

1902-1906 – budowa nowej ;wi;tyni w stylu neogotyckim

1906 – (08.04) konsekracja ko;cio;a przez bp. G. Cyrtowt

Ok. 1920 - ks. Hipolit Malinowski

1925-1989 - parafia katolicka w archidiecezji wile;skiej

1936-1938 – ks. Jan Rudzi;ski (p),

1938 – parafia w dekanacie Bras;awskim, obs;ugiwano kaplice: Pelikany i Staroworzyszcze

1938-1939 - ks. Jan Skardy;ski (p)

I-IX.1939 – ks. Boles;aw Zab;udowski.

1939-1941 – b;. ks. Mieczys;aw Bohatkiewicz (a).

1941-1948 – ks. Stanis;aw Bohatkiewicz,

1949-1990 – we w;adaniu miejscowego ko;chozu, budynek ;wi;tyni przeznaczony na sk;ad pasz i nawoz;w

1991-1999 - parafia w diecezji mi;skiej i archidiecezji mi;sko-mohyl.
1994 – (29.06.) rekonsekracja ;wi;tyni przez abp. K. ;wi;tka

1995 – misje parafialne

1999-2008 - parafia w diecezji witebskiej
2000-2004 – ks. Zenon Szcz;chor (MS),

2004 – parafia w dekanacie Bras;awskim, obejmuje swoim zasi;giem miejscowo;ci: Wajniunce, Obo;any, Gawrany, Murmiszki, Macieliszki, Sza;akuni, Dworczyni, Rozalinowo, Bie;aja, Jasieniszki, Kupiszki, ;wiernaliszki, I;gajce, ;atoczki, Siestrence. Istniej; tu kaplice w miejscowo;ciach: Jasieniszki, ;otoczki, Sza;akundzie, Misiancy.

ответить

2008-05-13 Костёл Святого Яна Крестителя (местечко Опса. Браславский район, Витебская область)

Opsa (Опса) – parafia p.w. ;w. Jana Chrzciciela [rej. Bras;aw]

1500 – pierwsza fundacja parafii

1669 – parafia w dekanacie bras;awskim (synod Sapiehy)

1676 – budowa drewnianego ko;cio;a staraniem hr. Ciechanowickiej

1744 – filialny ko;ci;; parafii w Bac;awiu. Na obszarze parafii znajduj; si; miejscowo;ci: Opsa, Uhor, Pu;y, Skuriaty, Bo;;dzie, ;ukowszczyzna, O;bieniow, ;uka, Dundziowszczyzna, Eysaie, Dubrowka, Bohinia, Kucelowszczyzna, Drusiewicze, Bieluny, ;anince, Zaborniki, Narucie, Dalekie, Maciesze, Aywidowicze, Rymasze, Miedziuki, Jakowicze, Jakowicze, Ogrodniki, Kiemiany, Kupczele, Ratkuny, Jurginiszki, Wielikiany, Komorowszczyzna, Plikiszki, Zwiryna, Masiule, Dukiele, Szo;tenie, Borowiki, Olochny, Kumpinie, Aydymany, Pu;ewicze, Pietkunowszczyzna, Bortkuny, Rozowo, Doble, Domasze, Ausiuciewicze, Poszcze, Chrusta, Zwirble, Usiany, Mackiany, Kruki, Bu;a, Miekiany, I;any. W wielu z nich istniej; kaplice.

1768 – budowa nowej ;wi;tyni, staraniem H. Ciechanowieckiej

1781 – parafia w dekanacie bras;awskim, liczy 1821 kat.

1790 – ks. J;zef Baranowski (c) (filialista bras;awski)

1835-1836 – ks. Stanis;aw Kol;da (p)

1866-1880 – ks. Antoni Jacewicz

1880 – ko;ci;; filialny w parafii Bras;aw, dekanat nowo-aleksandrowski diecezja telesza;ska.

1886 – po;ar niszczy budynek ko;cielny

1887 – budowa nowej neogotyckiej ;wi;tyni, staraniem Felicjana Broel-Platera.

1925-1935 – ks. Dionizy Zacharzewski

1928 – po;ar dachu i wie;y

1938 – parafia w dekanacie Bras;awskim na terenie diecezji wile;skiej

1938-1939 – ks. Micha; Szymankiewicz (p)

1939 – ks. Piotr B;a;ejewicz (p)

1939-1940 – ks. Wac;aw Zaborowski, 1940 – o. Alfons Czy;ewski SJ .

1940-1949 – ks. Kazimierz Tomkowicz

1949-1990 - ko;ci;; wykorzystywany jako magazyn przez miejscowy ko;choz

1990 – (20.09) rekonsekracja ;wi;tyni, przez bp. T. Kondrusiewicza

1991 – misje parafialne

1991 – (13.10) wizytacja biskupia abp. K. ;wi;tka.

1992-2000 – ks. Krzysztof Mi;kina,

2000-2007 ks. Edward Achramowicz

2004 – parafia w dekanacie Bras;awskim, obejmuje swoim zasi;giem miejscowo;ci: Opsa, Miedziuki, Jurowicze, Jakobicze, Kupczeli, Do;bi, Petkuniszki, Adamianiszki, Zaborniki. Kaplice w miejscowosciach: Kupczele, Zaborniki
ответить

2008-05-13 Костёл Тела Господня (местечко Иказнь. Браславский район, Витебская область)

Ika;; (Іказнь) - parafia p.w. Cia;a i Krwi Pa;skiej. [rej. Bras;aw]

1501-1795 - diecezja wile;ska

1501 - budowa ko;cio;a p.w. ;w. Ducha z indultu pap. Aleksandra VI fundacji dokonywa; Jan Sapieha.

1593 – ks. Stanis;aw Alexeiewicz

1596 – ks. Stanis;aw Jadeciusz

1653 – podatek „podymne” od dochod;w parafii wynosi 40 z;p 15 gr. (od 25 dom;w).

1669 – parafia w dekanacie Bras;awskim (wg synodu Sapiehy)

1673 – podatek „podymne” od dochod;w parafii i filii Pohost p;acono z 21 dom;w.

1744 – parafia w dekanacie brac;awskim. Obszar parafii dotyczy miejscowo;ci: Ika;;, Zaprudzie, Buczewicze, Widziany, ;opiany, Sudniki, Zamosze, Nowa wie;, Niewierowce, Zaborze, Okolsk, Mielowce, Mielowce, Rudawy, Ruxie, Podhayce, Maciesze, Zawiersk, Zawiersk, Kowale, Kowale, Czerniowce, Petkuny, Baranowszczyzna, Rodziewszczyzna, Jaucerowszczyzna, Niwniki, Gaydziele, Gaydziele, Kap;nie, Korzenniki, Ratkuny, Swiderszczyzna, Dziedzinko, Dziedzino, Podziawy, Zatyszki, Smu;ki, Ukle, Zianowo, Zaynowo, Szewlany, Jody, Rysiewicze, Lewankowicze, Petkuny, Wisiaty, Isakowce, (w wielu z nich s; pewnie kaplice).

1781 – parafia w dekanacie Bras;awskim, liczy 4915 kat.

1795-1798 - diecezja Inflancka

1792-1798 – ks. Zygmunt ;ostowicki (p, dz.)

1798-1849 – Diecezja mi;ska

1798 – parafia w dekanacie dzi;nie;skim diecezji mi;skiej.

1798-1804 – ks. Zygmunt ;astowiski (p)

Ok. 1800 – spalenie si; ko;cio;a.

1803-1804 – ks. Jan Czapulewicz (w), 1803-1804 – ks. Wincenty B;a;ewicz.

1812 – spalenie ko;cio;a w czasie wojny napoleo;skiej

1814 – odbudowa ;wi;tyni.

1843 – ks. Aleksander Mirski (p), ks. Adam Kulawiec. Filialny ko;ci;; w Naw;oku by; obs;ugiwany przez ks. Kazimierza Mieszkowskiego.

1849-1925 – Diecezja wile;ska

1856 - ks. Micha; Piotrowicz [w], obs;ugiwano kaplice: Borodzienicze, Podziawy i Bohin, parafia liczy;a 3739 katolik;w.

1860 – parafia w dekanacie dzi;nie;skim

1860-1867 – ks. Laurenty Zieniewicz, 1859-1860 – ks. Franciszek Jaworowski [w]; 1872 – ks. Jan ;wirski (p). Kaplice: Borodzienicze, Podziawy (cm). Parafia liczy;a 8447 kat.

1876 – ks. Pawe; Romanowski (w)

1893 – ks. Mawr Iwaszkiewicz (p), ks. Antoni Panacewicz [w].

1897 – ks. Filip Budwid; w 1897 r. parafia liczy 12.213 katolik;w, a kaplica w Borodzienicze.

1900-1904 – ks. Stanis;aw Romanowski (p)

1901-1905 – (1905-1912 ) budowa nowej murowanej ;wi;tyni

1912-1920 – ks. Micha; Buklarewicz (p)

1925-1989 – archidiecezja wile;ska

1927-1928 – ks. Jan S;awi;ski (p)

1935-1939 – ks. Jan Zawistowski (p), w 1938 parafia liczy 3464 kat., brak obsadzenia na etacie wikarego, natomiast nieco p;;niej: 1939 – b;. ks. W;adys;aw Ma;kowiak (w)

1940-1942 – b;. ks. W;adys;aw Ma;kowiak (p) , 1941-1942 – b;. ks. Stanis;aw Pyrtek (pref).
1944-1950 – ks. J;zef Fr;ckiewicz (p).

1948 - zamkni;cie ko;cio;a i przeznaczenie go na sk;ad zbo;owy i materia;;w budowlanych

1989-1991 – Diecezja mi;ska

1989 – zarejestrowanie parafii p.w. Bo;ego Cia;a

07.10.1990 – oddanie ;wi;tyni do u;ytku wiernym.

1991-1999 - Archidiecezja mi;sko-mohylewska

1995 – ko;ci;; obs;ugiwany przez ks. Edwarda Achramowicza, proboszcza ze S;obudki.

1999-2007 – Diecezja witebska

2001-2004 – ks. Dariusz Kubica (SDS)

2004 – parafia w dekanacie Bras;awskim, obejmuje swoim zasi;giem miejscowo;ci: Ika;;, Cilewce, Suturowszczyzna, S;oboda, Sosn;wka, Reuty, Kole;niki, Samuj;y, Czklia, Zapruzany, Biewszczyzna, Sudniki, Inowo, Ikazia;ski Dw;r, Mielewce, ;opiany, Zaprudzie, Borowe, Ukla, Zapolewszczyzna, Koncin;wka, Gierasimowo, Staryki, Ksi;;ypole.
ответить

2008-05-13 Костёл Рождества Пресвятой Девы Марии (город Браслав. Браславский район, Витебская область)

Bras;aw (Браслаў) – parafia p.w. Narodzenia NMP

1388-1849 - Diecezja wile;ska
Pocz. XV w. - fundacja parafii na G;rze Zamkowej przez Wojciecha Manwida (zm. 1422 r.)
1424 – przebudowa ;wi;tyni.
Ok. 1490 – zniszczenie ;wi;tyni przez po;ar, i odbudowa
1500 – potwierdzenie przez ksi;cia Aleksandra Jagiello;czyka przywilej;w nadanych bras;awskiemu ko;cio;owi parafialnemu p.w. NMP
1653 - „podymne” z dochod;w parafii p;acono od 56 dom;w (84 z;p.)
1661 – spalenie miasteczka i ko;cio;a przez wojska moskiewskie.
1669 – parafia w dekanacie Bras;awskim (synod Sapiehy)
1673 – „podymne” z dochod;w zubo;a;ej parafii p;acono tylko od 4 dom;w.
1676 – w czasie wizytacji bp. M. S;uckiego ko;ci;; nie by; w pe;no;ci odbudowany.
1677 – po zniszczeniach wojennych odbudowano ;wi;tyni;.
1744 – parafia dekanalna w diecezji wile;skiej, posiada;a filie w Belmontach i Opsie. Na terenie parafii istnia;y miejscowo;ci (kaplice?): Arcimowicze, Szarkiszki, Pelikany, Mielunce, Woyniuny, Obolikszty, Sza;nokundzie, Dworzyszcze, Szauliszki, Macieliszki, Juciszki, Podruksze.
1777 – przy ko;ciele istnieje parafialna szko;a.
1781 – parafia w dekanacie Bras;awskim diecezji wile;skiej, liczy 2640 kat.
1790 – ks. Piotr TOCZY;OWSKI (p) , 1790 - ks. Witkiewicz (c), 1790 - ks. Marcel Wr;blewski – kapelan dworu Pohoszcza.
1794 – (11.05) po podpaleniu miasta przez Rosjan dosz;o do spalenia ko;cio;a, nabo;e;stwa przeniesiono do unickiej cerkwi, a p;;niej przystosowano do tego osobny drewniany budynek.
1798 – parafia liczy 11135 katolik;w, istniej; na jej terenie filialne ko;cio;y w Opsie, Belmontach, Plusach oraz kaplica w Pochoszczy.
1818-1834 – ks. Ignacy NOWICKI (p)
1824-1826 - budowa nowej ;wi;tyni, na placu po dawnym zamku.
1835-1836 – ks. Piotr DOWGI;;OWICZ (c)

1849-1924 - Diecezja ;mudzka
1849-1868 – ks. Piotr DOWGI;;OWICZ (p)
1849 – do;;czenie parafii do ;mudzkiej diecezji.
1863 – ks. Rajuniec (skazany na zes;anie z pomoc powstaniu).
1867-1868 - ks. Jerzy Zubrzycki (w).
1869-1880 – ks. J;zef NONIEWICZ (p), 1877-1880 – ks. Dominik Bie;;owicz (w).
1876 – budowa nowej plebani, parafie wizytuje bp. A. Biere;niewicz.
1878 - w tym czasie parafia liczy 14717 kat.
1880 – parafia w dekanacie nowo-aleksandrowskim, diecezja ;mudzkiej, liczy 14738 kat.; filie: Belmonty, Opsa, Plusy; kaplice: Belmonty, ;ogoszcza.
1893 - wizytacja bp. M. Paliunek,
1894 – ks. Piotr DAWGI;OWICZ (p, dz.); pocz;tek przebudowy ;wi;tyni.
1897 – ks. Franciszek BIRUTOWICZ (p), zako;czenie powi;kszania obecnego kamiennego ko;cio;a.
1906 – (06) konsekracja ko;cio;a przez bp. Kacper Cyrtaut, sufragan ;mudzki.
1915 – wizytacja bp. F. Korwicz
1920-1924 – w sk;adzie bras;awskiego generalnego dekanatu ;mudzkiej diecezji

1925-1989 - Archidiecezja wile;ska
1925 – w diecezji wile;skiej, zakupiono nowe dzwony do ;wi;tyni.
1927 – wizytacja abp. R. Ja;brzykowskiego.
1928 – parafia liczy 6917 katolik;w (mieszkaj;cych w ponad stu miejscowo;ciach).
1930 – elektryfikacja ko;cio;a
1931-1932 – ks. Hieronim Olszewski (w), 1932-1934 – ks. Piotr Wojno-Ora;ski (w),
1933-1942 – ks. Mieczys;aw AKREJ; (p); pomagali w pracy: 1936-1938 – ks. Aleksander Hanusewicz (w), 1936-1938 – ks. Jan Wysocki (w), 1938 – ks. Antoni Szubzda (kat.).
1938 - parafia liczy;a 5846 kat., obs;ugiwano kaplice Orzechowo i tworzono parafie Urbany.
1939 - parafia liczy powy;ej 7000 kat.
1942 - Niemcy zamordowali proboszcza ks. M. Akrej;
1949 – (11.10) zamkni;cie ko;cio;a, z przeznaczeniem na magazyn zbo;a
1952 – (24.10) zwrot ko;cio;a wiernym
1945 - o. Franciszek ;wi;tek SJ,
1955-1958 – ks. Antoni SZUBZDA (p)
1959-1967 - ks. Jan ZAWISTOWSKI (p)
1967-1986 – ks. Czes;aw WILCZY;SKI (p), 1981 – pocz;tek remontu ko;cio;a
1986-1988 – ks. Henryk OKO;OTOWICZ (p)

1989-1999 – Diecezja mi;ska i Archidiecezja mi;sko-mohylewska
1988-1993 - ks. Franciszek KISIEL (p)
1991 – wizytacja abp. K. ;wi;tka.
1994-1997 - Ks. Stefan PROKURAT SDS (p), 1996-1997 - ks. Leszek Witwicki SDS (w)
1994 – misje parafialne
1997-1999 – ks. Leszek WITWICKI SDS (p, dz.)

1999-2008 – w diecezji witebskiej.
1999-2008 – ks. Leszek WITWICKI SDS (p, dz.),
2000 – ustanowienie Sanktuarium Matki Bo;ej Kr;lowej Jezior
2004 - ks. Tadeusz Kochanowicze SDS (w), 2005 - ks. Andrzej Kaliciak SDS (w).
2004 - parafia obejmuje obszarem swoim miejscowo;ci: Bras;aw, Nadbrze;e, Bu;any, Jemilianiszki, Zajele;ce, Majszuli, Dypki, Wiaski, Ratkuny, Rozewo, Subociszki, Gierczany, Bratnia G;ra, Kiszkieliszki, Wieze, Uszeniszki, Wielikiance, Kruki, Zybki, ;wirbli, Bielany, Miekiany, Marianpole, Krasnosielce, Puzyry, Kalenkiszki, Jelno, Zaraczcze, Usiany, Zazony, Strusto, Murarze, Antonowce, Plebance, Pietuszki, Litowszczyzna, Szawury, Rubiez, ;wiryni, ;apki.
2006 – (09.04) nawiedzenie Sanktuarium przez nuncjusza abp. M. Widovi;
ответить

2008-05-13 Костёл Святой Троицы (деревня Германишки. Вороновский район, Гродненская область)

Hermaniszki (Германішкі) – parafia p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

1559-1886 – drewniany ko;ci;;

1559 – fundacja pierwszej ;wi;tyni

1653 – podymne z plebani naliczany od 38 dom;w, podlega;o to proboszczowi wile;skiemu.

1669 – parafia w dekanacie radu;skim (synod Sapiehy)

1673 – podymne z plebani naliczany od 1 domu.

1686 – budowa drewnianego ko;cio;a z fundacji bp. Brzostowskiego

1744 – parafia w dekanacie radu;skim, filialny ko;ci;; w miejscowo;ci B;oto (Weran;w). Na terenie parafii znajdowa;y si; miejscowo;ci: Hermaniszki, Romaszkance, Porubiszki, Woycieszany, Doynowa, Ogrodniki, Szymkowszczyzna, Polipnica, Kondraciszki, Bogatkowszczyzna, Po;y;mie Nobilium, Doynowka, Abramowszczyzna, Pieciuny, Kuchareycie, Sobolewsczyzna, Duciszki, Ziazie, Ko;odzie;yki, ;oszaki, Kowalewszczyzna, Jundziliszki, Bartoszuny, Tusomance, Dowkszany, B;a;a;ce, Milunce.

1781 – parafia w dekanacie radu;skim, liczy 1502 kat.

1859-1860 – ks. Jan Andrzejewski (a)

1860 – parafia w dekanacie lidzkim, liczy 1666 kat.

1871-1872 – ks. Kazimierz Biront (p),

1872 - parafia liczy;a 2007 kat.

1909-2008 – murowana ;wi;tynia

1886 – pocz;tek budowy obecnej murowanej ;wi;tyni

1909 – po;wi;cenie ;wi;tyni

1936-1938- ks. Boles;aw Hermanowicz (p)

1938 – parafia w dekanacie bieniako;skim

1938-1939 – ks. Aleksander Pie;lak,

1935-1938 – ks. Wiktor Judycki (kat)

1943 – ks. Boles;aw Hermanowicz

1965 – zamkni;cie ;wi;tyni

1997 - zwrot ko;cio;a wiernym.

1999-2008 - ks. Andrzej Witek SAC (p), ks. Wac;aw Sutkowski SAC

2000 – (17.06) po;wi;cenie ;wi;tyni przez bp. A. Dziemianko

2006-2008 – ks. Aleksander Stawiecki SAC (w).

ответить

2008-05-11 Костёл Непорочного Зачатия Пресвятой Девы Марии (деревня Станьков (Кармелиты). Витебский район, Витебская область)

STANK;W (Sta;k;w) - p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP

1688 – budowa ko;cio;a p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP, fundacji Teodora ;ukomskiego.

XVIII - karmelici

1774 - ko;ci;; i klasztor karmelit;w trzewiczkowych prowincji litewskiej, ko;ci;; p.w. Pocz;cia NMP, w jakim mieszka;o 12 zakonnik;w (8 kap;an;w, 2 kleryk;w, 2 braci).

1863-1909 – ks. Leonard Burnicki (p),

1865 - proboszcz zap;aci; 4,46 rubla kary „odszkodowania” za powstanie.

1869 – w parafii istniej; cztery drewniane kaplice: Styricka (z 1750 r.), ;opacka (z 1862 r. ), To;oczyn (z 1778 r.), Markowszczyzna (z 1813 r.),

Ok. 1880 – parafia w dekanacie witebskim liczy 1601 kat.

1894-1895 – ks. Franciszek Koc

1895- istnia;y tu nadal kaplice: ;opacka, Styricka, To;oczin, Markopszin.

1907 – pocz;tek budowy nowej murowanej ;wi;tyni (staraniem ks. L. Burnickiego).

1909 - parafia nazywa si; Stanki, istnieje tu te; kaplica ;opacka

1909-1928 – ks. Ignacy Szukiel (p)

1912 – uko;czenie budowy nowego, neogotyckiego ko;cio;a

1913 – konsekracja ;wi;tyni, stary ko;ci;; rozebrano na budynki plebanijne. Ok. 1914 r. parafia liczy 2054 kat.

1923 – parafia w dekanacie witebskim, kaplica drewniana w miejscowo;ci ;opack.

ответить

2008-05-09 Монастырь Успения Пресвятой Богородицы (деревня Тадулино. Витебский район, Витебская область)

TADULINO - w 1773 r. istnia; tu klasztor grko-katolicki, nale;;cy do bazylian;w prowincji litewskiej, ko;ci;; p.w. Narodzenia NMP, i klasztor gdzie mieszka;o 5 kap;an;w. Po kasacie ok. 1836 r. klasztor zosta; prawos;awnym, w 1909 r. istnia; tu ;e;ski Uspie;ski monastyr
ответить

2008-05-08 Церковь Святого Архангела Михаила (город Лида. Лидский район, Гродненская область)

w 1803 i 1843 r. katalogi diecezji mi;skiej podaj; ko;ci;; rzymsko-katolicki w miejscowo;ci BOBOWNIA, parafia naleza;a do dekanatu s;uckiego.
ответить

2008-05-08 Церковь (руины) (деревня Борки. Узденский район, Минская область)

W 1803 i 1843 znajdujemy odniesienia do koscio;a Zawiszyn jako filialnej parafii Oko;owa, ale to w borysowskim dekanacie diecezji mi;skiej, czyli dzi; w rejonie ;ahojski. Czy to ta sama miejscowo;;?
ответить

2008-05-08 Костёл в Честь Снятия с Креста Спасителя (местечко Грозово. Копыльский район, Минская область)

HROZOWO (Hroz;w), w latach 1803-1804 – proboszczem by; ks. Alan Marcinkiewicz (por. Diecezja Mi;ska ok. 1830 r.), by;a to parafia katolicka w dekanacie s;uckim diecezji mi;skiej. Natomiast w latach 1842-1843 duszpasterzowa; tu ks. Micha; Mo;czanowicz (pe;ni; urzad kurata), nadal by;a to parafia w dekanacie s;uckim diecezji mi;skiej.
ответить

2008-05-07 Церковь Благовещения Пресвятой Богородицы и мужской монастырь (деревня Малые Ляды. Смолевичский район, Минская область)

W 1771 r. w klasztorze bazylia;skim p.w. Narodzenia NMP w miejsowosci Lady mieszka;o 7 zakonnik;w, klasztor nale;a; do prowincji litewskiej OO. Bazylian;w.
ответить

2008-05-07 Костёл Пресвятой Девы Марии (местечко Бобр. Крупский район, Минская область)

B;BR - kosci;; p.w. Imienia NMP i ;w. J;zefa, 1669 r. wspomnienie parafii w dekanacie witebskim, natomiast w 1744 r. naleza;y do obszaru parafii miejscowo;ci: Bobr, Krupka, Szerniewicze, Szczawry, Chociuchow, Cho;opienicze, Hapanowicze, Panskie, Szerniewo, Prudziny, Tro;cianka, Tro;cianka, Wieczerzanka, Leszczanka, Hlinik, Polesie, Awchuty, Pelany, Moczuliszcze, Pysacz. W 1849 r. by;a to parafia w dekanacie orsza;skim. W 1923 r. proboszczem by; tu ks. Antoni Maczuk.
ответить

2008-05-07 Часовня кладбищенская (деревня Кричино. Борисовский район, Минская область)

1765 r. zbudowano tu ko;ci;;, w 1800 r. do;;czono go do parafii w Ziembinie, i w 1843 r. by; tu jeszcze filialny ko;ci;; w parafii Ziembin.
ответить

2008-05-06 Часовня придорожная (деревня Квятковцы. Ивьевский район, Гродненская область)

RADOML w 1774 r. istnieje tu klasztor (rezydencja) karmelit;w trzewiczkowych z prowincji litewskiej, ko;ci;; p.w. ;w. Micha;a Archanio;a, mieszka w nim 4 zakonnik;w (3 kap;an;w, 1 brat laik).
ответить

2008-05-06 Костёл Святого Казимира (местечко Рясна. Дрибинский район, Могилёвская область)

1744 r. istnia;a tu parafia Rasna nale;;ca do dekanatu orsza;skiego w diecezji wile;skiej. Od 1747 r. istnieje tu r;wnie; misja jezuicka podleg;a kolegium w M;cis;awiu. Ca;kiem mo;liwe, ;e parafie prowadzili wtedy kap;ani diecezjalni (lub OO. Dominikanie), gdyz w 1751 buduje sie nowy drewniany ko;ci;; (filia dominikan;w). Poczatkowo jezuici utrzymywali tu jednego lub dwu misjonarzy (w 1771 r. by;o tu 2 kap;an;w). Samodzielna parafie przy klasztorze jezuickim erygowano w 1777 r., prowadzono przy tej ;wiatyni dzia;alno;; parafialn; dla okolicznej ludno;ci wyznania rzymsko-katolickiego (w 1796 r. parafia liczy;a 710 katolik;w, udzielono w tym roku 15 chrzt;w i wyspowiadano 795 os;b). W 1804 r. po;ar zniszczy; drewnian; ;wiatynie, naboze;stwa odprawiano w zastepczym budynku natomiast w latach 1812-1819 wybudowano nowy murowany ko;ci;; p.w. ;w. Kazimierza. OO Jezuici pracowali tu do 1820 r. (do wygnania z Rosji). W 1849 jest to parafia katolicka w dekanacie czausowskim na terenie archidiecezji mohylewskiej. Ko;ci;; istnieje w spisie z 1923 r., cho; bez obsady proboszczowskiej
ответить

2008-05-06 Костёл (деревня Радомля. Чаусский район, Могилёвская область)

W 1744 r. istnia;a tu parafia Radoml, na terenie dekanatu orsza;skiego w diecezji wile;skiej.
Nieco p;;niej w 1849 r. parafia ta funkcjonowa;a w dekanacie czausowskim archidiecezji mohylewskiej, na terenie parafii istnia;a kaplica w miejscowo;ci: Horowce
ответить

2008-05-06 Костёл Святого Станислава (деревня Малятичи. Кричевский район, Могилёвская область)

MALATYCZE, czyba to ta sama miejscowo;;, gdzie w 1774 r. istnia; klasztor (konwent) prowincji ruskiej dominikan;w, ale tam by; ko;ci;; p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej, mieszka tu 3 kap;an;w zakonnych. Natomiast w latach 1799-1802 r. w Malatyczach uczyniono miejsce przebywania dla abp. Siestrze;cewicza w czasie jego „zes;ania” przez cara Paw;a I. Nie wiem czy to te same miejscowo;;i?
ответить

2008-05-05 Часовня (деревня Дворище. Лидский район, Гродненская область)

Dworzyszcze – kaplica p.w. MB R;;a;cowej

1569 – bp. Protasewicz nada; maj;tek (4 ty; ha) na utrzymanie kolegium akademickiego w Wilnie
1586 – zbudowanie misji jezuickiej w oparciu wie; Mieluny
1591 – drewniana kaplica z fundacji ks. Garciasa Alabianusa SJ (rektor Kolegium Wile;skiego)
1669 – parafia w dekanacie radu;skim (synod Sapiehy)
1680 – odnowienie ;wi;tyni
1729 – przy ko;ciele zamieszka; na sta;e kap;an, jakim by; misjonarz jezuicki.
1744 – filia parafii Trokiele
1770 – odbudowanie przez jezuit;w ko;cio;a p.w. Matki Bo;ej R;;a;cowej
1772 – na terenie parafii istnieje misja jezuicka przy ko;ciele mieszka 1 kap;an.
1860 – fundacja nowej kaplicy przez Aleksandra Wolskiego, w;a;ciciela Dworzyszcz, w ko;ciele przechowywano obraz Matki Bo;ej R;;a;cowej w srebrnej szacie.
Po 1939 – zniszczenie kaplicy
ответить

2008-05-05 Костёл Святого Георгия (местечко Белица. Лидский район, Гродненская область)

Trudno mi odnale;; w spisie z 1772 r. klasztoru dominikan;w w Bielicy, istnieje taki ale w witebskim wojew;dztwie. Znajdujemy natomiast klasztor dominikan;w w miejscowosci Jelna w 1773 r. mieszka;o tam 11 zakonnik;w a ko;ci;; po;wi;cono MB R;za;cowej.
Przepraszam je;li wprowadzam jakie; b;;dy.
ответить

2008-05-04 Кляштор бернардинцев (деревня Микулино. Толочинский район, Витебская область)

Mikulin – [rej. To;oczyn]

1704 – przyj;cie fundacji przez bernardyn;w od M. Ogi;skiego.
1704 – gwardianem o. Karol Hryniewicz
1710 – erygowanie parafii przy klasztorze
1744 – parafia w dekanacie witebskim, nale;; tu miejscowo;ci (kaplice?): Mikulin, Serebrynka, Zaolsze, Stanis;awow, Czarnorucze, ;o;no, Uno, Wieloszkowicze, Warszawa, Rudnia, Leszno, Lubawicze.
1773 - klasztor bernardyn;w prowincji litewskiej, mieszka tu 7 zakonnik;w (5 kap;an;w i 2 braci laik;w).
1832 – kasata klasztoru bernardyn;w
1849 – parafia Mikulino Rudnia w dekanacie orsza;skim, istniej; tu kaplice: Krotowsza, Michay;owo, Una, Czrnorucze, Zaolsze, Zielone, Rubie;nica.

ответить

2008-05-04 Церковь Покрова Пресвятой Богородицы (город Толочин. Толочинский район, Витебская область)

TO;OCZTN - OO Bazylianie – p.w. Opieki NMP

1769 – fundacja klasztoru przez Sanguszk;w
1773 – w klasztorze mieszka 3 zakonnik;w
1779 – ko;ci;; bazylia;ski (cerkiew Pokrowska)
1804-1807 - pracuj; tu OO. Bazylianie, prowadz;cy nawet szko;; o powiatowym znaczeniu
1839 – kasata klasztoru
1840 – cerkiew prawos;awna
ответить

2008-05-02 Церковь кладбищенская (деревня Захарничи. Полоцкий район, Витебская область)

Zacharnicze (Zacharewicze)

XVI – dobra prawos;awnego monasteru ihume;skiego ;w. Spasa i ;w. Kosmy i Damiana w Po;ocku

1582 – nadanie fundacyjne kr;la Stefana Batorego, dla potrzeb kolegium jezuickiego

1641 – powi;kszenie maj;tku przez nadanie Bazylego Tukowicza jaki wymieni; je na maj;tek Tobo;ki.

XVII w. – istnieje tu ;wi;tynia.

1717-1720 – budowa nowej ;wi;tyni staraniem rektora o. Krzysztofa Gorzwi;;o.

1820 – likwidacja maj;tku wraz z wygnaniem jezuit;w z Rosji

ответить

2008-05-01 Монастырь базилиан (деревня Суховичи. Калинковичский район, Гомельская область)

SUCHANOWICZE - w 1773 r. by;a to misja w miejscowo;ci Suchowicze, ko;ci;; p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej, w klasztorze nale;;cym do litewskiej prowincji bazylian;w mieszka 5 kap;an;w.
ответить

2008-04-30 Пейзажи (деревня Ястрембель. Барановичский район, Брестская область)

W 1797 r. istnia;a tu parafii rzymsko-katolicka po;o;ona na terenie dekanatu brzeskiego w diecezji ;ucko-brzeskiej, liczebno;; 288 katolik;w (dane wg: J. Kurczewski Biskupstwo Wile;skie)
ответить

2008-04-30 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (город Пружаны. Пружанский район, Брестская область)

W 1522 r. powsta;a tu pierwsza ;wiatynia, od 1722-1773 istnia;a tu tez stacja misyjna jezuit;w, w 1866 budowany (od 1857 r.) nowy murowany ko;ci;; zosta; zabrany na cerkiew.
ответить

2008-04-30 Церковь Покрова Пресвятой Богородицы (деревня Кривошин. Ляховичский район, Брестская область)

KRZYWOSZYN - ko;ci;; rzymsko-katolicki i cerkiew prawos;awna.

XVI-XVII w. – sanktuarium maryjne i misja jezuit;w

1587 – dobra Krzywoszyn ofiarowa; jezuitom Radziwi;; na uposa;enie kolegium w Nie;wie;u

XVII w. – stacja misyjna jezuit;w na terenie parafii Lipsk

1670 – miejsce pielgrzymkowe przy ;askami s;yn;cym obrazie NMP (zawieszony na drzewie ;wierkowym)

1672 – komisja teologiczna z bp. S;upskim bada cudowno;; zjawisk

1673-1674 – misjonarzem o. Kazimierz Obr;palski SJ

1678-1679 – misjonarzem o. Krystian Giergens SJ

1680-1730 – drewniana ;wi;tynia w misji jezuickiej

1680 – budowa drewnianej ;wi;tyni postawionej staraniem jezuit;w.

1681-1684 – o. Andrzej Jarecik SJ (mis.), 1681-1682 – o. Szymon Beli;ski SJ (mis.), 1684-1686 – o. Miko;aj Koz;owski SJ (mis.), 1687-1689 – o. Miko;aj Lipi;ski SJ (mis.), 1689-1695 – o. Krzysztof Nieborowski SJ (mis.), 1695-1696 – o. Krzysztof Schutz SJ (mis.), 1697-1699 – o. Arnold Ciechanowicz SJ (mis.), 1700-1701 – o. Maciej Czapraski SJ (mis.), 1701-1702 – o. Jan Szapiel SJ (mis.), 1703-1705 – o. Krzysztof Nieborowski SJ (mis.), 1705-1709 – o. Teodor Piszcza;ski SJ (mis.), 1709-1710 – o. Tomasz Ko;laski SJ (mis.), 1710-1711 – o. Krzysztof Nieborowski SJ (mis.), 1712-1714 – o. Franciszek Faszczewski SJ (mis.), 1714-1716 – o. Jan Kuszelewski SJ (mis.), 1716-1719 – o. W;adys;aw Kasztela SJ (mis.), 1719-1720 – o. Piotr Olszewski SJ (mis.), 1720-1724 – o. Wawrzyniec Miko;ajewicz SJ (mis.), 1724-1725 – o. Kazimierz Siennicki SJ (mis.), 1726-1727 – o. Antoni Puczy;ski SJ (mis.), 1728-1731 – o. Micha; Wilimowicz SJ (mis.),

1730-1773 – murowana ;wi;tynia w misji jezuickiej

1730 – budowa murowanej ;wi;tyni p.w. NMP

1732-1733 – o. J;zef Lewkowicz SJ (mis.), 1733-1735 – o. Wojciech Zaleski SJ (mis.), 1735-1737 – o. Adam Szymkowski SJ (mis.), 1737-1739 – o. Stanis;aw Giedroy; SJ (mis.), 1740-1741 – o. Pawe; Steckiewicz SJ (mis.), 1741-1743 – o. Antoni Idzikowski SJ (mis.), 1743-1754 – o. Adam Szymkowski SJ (mis.), 1754-1755 – o. Antoni Barszczewicz SJ (mis.), 1756-1757 – o. Benedykt Dochtorowicz SJ (mis.), 1757-1758 – o. J;zef Dru;y;owski SJ (mis.), 1759-1769 – o. Feliks Trzeciak SJ (mis.), 1770-1771 – o. Torpes Leszczy;ski SJ (mis.), 1771-1772 – o. Wojciech Osiejowski SJ (mis.), 1772-1773 – o. Micha; Ilmi;ski SJ (mis.).

1773 – po kasacie zakonu jezuit;w maj;tek powraca do Radziwi;;;w

1774-1863 – filialny ko;ci;; w parafii Lipsk

XVIII-XIX w. – sanktuarium maryjne i parafia prowadzona przez kap;an;w diecezjalnych

1781 – parafia w dekanacie S;onimskim, liczy 1496 kat.

1830 – budowa nowej ;wi;tyni

1863 – zabranie ko;cio;a na cerkiew

1863- – cerkiew prawos;awna

1863-1869 – przebudowa ;wi;tyni na cerkiew

2000 – cerkiew prawos;awna p.w. ;w. Tr;jcy

ответить

2008-04-30 Костёл Пресвятой Девы Марии и кляштор доминиканцев (местечко Полонка. Барановичский район, Брестская область)

1775 – ko;ci;; p.w. Nawiedzenia NMP i ;w. Szczepana, klasztor dominikan;w prowincji ruskiej, gdzie mieszka 2 kap;an;w.
ответить

2008-04-30 Монастырь Успения Пресвятой Богородицы (деревня Леща (Пинск). Пинский район, Брестская область)

Pi;sk-Leszcz - p.w. Narodzenia NMP

XVI w. – klasztor ortodoksyjny

1603 – klasztor unicki bazylian;w

1772 – klasztor i cerkiew obs;uguje 6 zakonnik;w.

1839 – kasata bazylian;w

ответить

2008-04-30 Кляштор францисканцев (город Дрогичин. Дрогичинский район, Брестская область)

1774 r. w Drohiczynie Poleskim istnieje fundacja franciszkan;w konwentualnych przy ko;ciele p.w. ;w. Franciszka z Asy;u, mieszka tu wtedy 8 zakonnik;w (5 kap;an;w, 3 braci laik;w). Klasztor nale;y do Kustodii Grodzie;skiej
ответить

2008-04-29 Приусадебный парк (местечко Кокино. Выгоничский район, Брянская область)

W XVI w. wioska B;oty by;a majatkiem funduszowym parafii rzym-katolickiej w Kobryniu. Od 1606 by; to fundusz kolegium jezuickiego w ;ucku, z czasem zakonnicy wybudowali tu dom misyjny i otwoarzyli kaplice. W XVII-XVIII w. w domu misyjnym zamieszkiwali jezuiccy misjonarze, m.in.:

1746-1747 – misjonarzem o. Dominik Bukowiecki SJ,

1747-1748 - misjonarzem o. Franciszek Schorsik SJ

1748-1749 - misjonarzem o. Szymon Lorencki SJ

1749-1750 - misjonarzem o. ;ukasz Lgocki SJ

1750-1751 - misjonarzem o. Jan Pep;owski SJ

1751-1753 - misjonarzem o. Marcin Brze;i;ski SJ

1753-1754 - misjonarzem o. Maciej Pakos;awski SJ

1754-1755 - misjonarzem o. Grzegorz Bogdanowicz SJ

ответить

2008-04-28 Кладбище старое католическое (урочище Терездвор. Мядельский район, Минская область)

By;a tu kaplica rzymsko-katolicka na terenie parafii Wo;ko;ata; wspominaj; j; schematyzmy z lat: 1852, 1863, 1936. Nazwa miejsowo;ci podawana r;;nie: Teresdeor, Teresin Dw;r.
ответить

2008-04-28 Костёл Святой Троицы (деревня Засвирь. Мядельский район, Минская область)

Za;wir (Засвір) – parafia p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

1697 – pierwsze informacje o obecno;ci karmelit;w w miejscowo;ci Za;wirz.

1709 – pocz;tki klasztoru karmelita;skiego w Za;wirze

1713-1714 – fundacja i budowa klasztoru karmelit;w trzewiczkowych przez Krzysztofa i Jadwig; Zenowicz;w

1714 – po;wi;cenie ko;ciele p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej i Nawiedzenia NMP

1744 – klasztor na terenie parafii ;wir, miejscowo;; nazywa si; Za;wirz.

1766 – konsekracja ;wi;tyni przez bp. T. Zienkowicze.

1772 – w klasztorze mieszka 13 zakonnik;w (8 kap;an;w)

po 1833 - kasata klasztoru

1859-1860 – przeorem o. Franciszek Soroko OCD

1863-1864 – przeorem o. J;zef Juchnowicz (OCD)

1865 – cerkiew

1920 – rewindykacja ko;cio;a i ocala;ej cz;;ci klasztoru

1925-1926 – ks. Konstanty Stepowicz

1932-1938 – ks. Serafin Zapa;nik (p)

1938 – parafia w dekanacie ;wirskim

1994-1997 – ks. Wojciech Lema;ski

1997-2003 - ks. Bogus;aw Modrzejewski

2003-2006 – ks. Piotr Szarko

ответить

2008-04-28 Костёл и кляштор доминиканцев (местечко Головчин. Белыничский район, Могилёвская область)

1681 - fundacja klasztoru i ko;cio;a dominika;skiego p.w. Tr;jcy Przenaj;wietszej przez Andrzeja Potockiego.

1775 - klasztor w prowincji ruskiej dominikan;w, mieszka tu 3 kap;n;w zakonnych.
ответить

2008-04-28 Церковь Святой Параскевы Пятницы (деревня Чернихово Верхнее. Барановичский район, Брестская область)

Buchowicze – p.w. Wniebowzi;cia NMP

1674 – fundacja klasztoru dominika;skiego przez Kazimierza z Pucha;y Puchalski i Teodora.

1775 – w klasztorze, przynale;nym ruskiej prowincji dominikan;w, mieszka 6 kap;an;w zakonnych.

1797 – klasztor na terenie dekanatu kobry;skiego w diecezji ;ucko-brzeskiej.

ответить

2008-04-26 Костёл Непорочного Зачатия Пресвятой Девы Марии (деревня Костеневичи. Вилейский район, Минская область)

Ko;cieniewicze (Касцяневічы) – parafia p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP.

1652 – maj;tek jezuicki

Maj;tek Ko;cieniewicze zosta; zapisane dla zakonu jezuit;w przez cz;onka tego zgromadzenia o. Paw;a Laskowskiego SJ w 1652 r. W p;;niejszym czasie dobra przezywa;y trudny okres w czasie wojen moskiewskich. Nie wiadomo nic pewnego na temat fundacji w tym czasie jakie; ;wi;tyni.

1662 – budowa drewnianej ;wi;tyni ;w. Ignacego.

Po otworzeniu w Ko;cieniewiczach stacji jezuickiej misyjnej, przyst;piono te; do prac przy budowie ;wi;tyni. W tym czasie misjonarzem by;: 1664-1665 - o. Stanis;aw Tarnowski SJ,

1669 – parafia w dekanacie ;wirskim

Synod Sapiehy w 1669 r. wymienia ten ko;ci;; w spisie parafii dekanatu ;wirskiego. W tym czasie pracuj; przy ko;ciele jako misjonarze: 1676-1677 – o. Jan Go;;biowski SJ, 1686-1687 – o. Jan Krzy;anowski SJ, 1687-1688 – o. Jan Laskowski SJ.

1690 – proboszczem ks. Franciszek KUCZEWICZ (SJ).

W 1744 r. parafia ta nale;a;a do dekanatu ;wir.

1763 – budowa kamiennej ;wi;tyni.

Staraniem rektora grodzie;skiego o. Kazimierz Wazgird SJ buduje si; now; kamienn; ;wi;tynie p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP. O;tarz g;;wny malowa; o. Fryderyk Obst SJ. W latach budowy ;wi;tyni: 1763-1764 misjonarzem jest tu o. Felicjan Sulistrowski SJ.

1773 – po kasacie zakonu

Jeszcze w 1772 r. jest to misja jezuicka obs;ugiwana przez jednego kap;ana. 1780 r. dokonano konsekracji ;wi;tyni. Natomiast dobra jezuickie przesz;y na w;asno;; Aleksandra Horaina, kt;ry w 1781 r. p;aci; tytu;em czynszu rocznego 8500 z;p.

1780-1788 – proboszczem ks. Kazimierz NARUSZEWICZ ,

Proboszcz jest okre;lany jako: „ex. Jezuita (scholastyk)”; wspomagali go w tym czasie w pracy parafialnej nast;puj;cy kap;ani: ks. Pra;at. Smuleszski, [P] oraz ks. Wawrzyniec Pobiedzi;ski [K]. Parafia w 1781 r. nale;y nadal do dekanatu ;wirskiego i liczy 1406 kat.

1798 – parafia w dekanacie wilejskim diecezji mi;skiej

1803-1804 – proboszczem ks. Jerzy ;UKOWSKI.

1843 – proboszczem ks. Hieronim PIOTROWICZ.

1852 – proboszczem ks. Szymon CZARNICKI.

1856-1860 – proboszczem ks. Wincenty DZIERWANOWSKI.

W 1860 wikarym jest ks. Miko;aj Kasperewicz, parafia liczy 3200 katolik;w.

1864-1865 – administratorem ks. J;zef JUSTYNOWICZ.

1867 – proboszczem ks. Franciszek JAWOROWSKI.

Parafia 1867 r. liczy 4068 katolik;w.

1872 – proboszczem ks. Aleksander LJUDOWICZ.

Inni zamieszkali na terenie parafii kap;ani to: ks. Hieronim Piotrowicz, ks. Kazimierz Pacewicz (obs;ugiwa; kaplice Karolin).

1893 – proboszczem ks. Antoni AUDYCKI.

Obs;ugiwano kaplice w miejscowo;ciach: Serwecz, Kulbaczyn, Kowjenjewo i Horodyszcze. Parafia liczy w 1893 r. 4965 katolik;w.

1897 – proboszczem ks. Mieczys;aw TANAJEWSKI

Parafia liczy 5126 katolik;w.

1907 – proboszczem ks. Jan KRZYWICKI.

1934-1942 – proboszczem ks. Antoni ;EM;O

1946-1983 – ks. Stanis;aw ;UK

1989-2002 - proboszczem ks. Zygmunt OBARTUCH.

1991 r. po;wiecono plebanie w Ko;cieniewiczach i intronizowano figur; Matki Bo;ej Fatimskiej w g;;wnym o;tarzu, dokona; tego ks. bp. A. Kaszkiewicz.

2002-2005 – ks. Andrzej JARKOWIEC

ответить

2008-04-17 Кляштор картезианцев (город Берёза. Берёзовский район, Брестская область)

Bereza (Бяроза) - parafia p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

XV-XVII w. – pocz;tki parafii katolickiej
1471 – fundacja ko;cio;a p.w. ;w. Jana Chrzciciela przez rodzin; Homszej;w
1538 – istniej;cy tu ko;ci;;, zabrali na zb;r kalwini
1600 – ;wi;tyni; wraca do katolik;w, miasto Bereza (jest w;asno;ci; Radziwi;;w) otrzyma;o prawa miejskie.
1620 – nadania o Lwa Sapiehy dla ko;cio;a

1646-1834 - klasztor kartuz;w
1648 – fundacja kartuzi przez Kazimierza Sapieh;, podkanclerzego litewskiego w Berezie nad rzek; Jesio;d;, jako filii kartuzi Raj Maryi w Kartuzach.
1649 - kamie; w;gielny po;wi;ci; nuncjusz bp. Jan de Torres. By;a to kartuzja ;w. Krzy;a, wewn;trz mie;ci;a si; te; kaplica ;w. Brunona (za;o;yciela zakonu).
1653 – zatwierdzenie fundacji Sapiehy przez sejm (nadanie okolicznych wsi i las;w).
1666 – (06.06) konsekracja ko;cio;a p.w. ;w. J;zefa i ;w. Kazimierza, dokonana przez bp. A. Sapiehe.
1674 – nadania dla klasztoru od Jana III Sobieskiego m.in. prawo jarmarku
1675 – pierwszy koadiutor kartuzi Kaszubskiej o. Kasper Kochel (z niemieckiej prowincji Rheni) pomaga w utrzymaniu ;ycia zakonnego w Berezie.
1689 – zako;czenie rozbudowy klasztoru. Biblioteka klasztorna liczy;a 39 r;kopis;w i blisko 2000 ksi;;ek, ponadto istnia; tu szpital, laboratorium, pa;ac oraz budynki gospodarcze (kuchnia, oran;eria, browar, m;yn, piekarnia, stajnia, wozownia, warsztaty).
1706 – pierwsze zdobycie klasztoru w czasie wojny p;;nocnej (stacjonuje tu garnizon 1500 dragon;w).
1708 – ponowne zniszczenia przez Szwed;w.
1744 – parafia w dekanacie szeresz;w.
1771 - w Berezie Kartuskiej istnieje klasztor kartuz;w i ko;ci;; p.w. ;w. Krzy;a, mieszka tu 22 zakonnik;w (16 kap;an;w).
1772 - zniszczenia w czasie konfederacji barskiej przyczyn; upadku gospodarczego klasztoru.
1774 – bazylianie prowadzili tu szko;;.
1784-1791 – prowadzona tu by;a szko;a dla m;odzie;y szlacheckiej.
1797 – parafia w dekanacie pr;za;skim diecezji ;ucko-brzeskiej, liczy;a 1257 kat.
1831 – kasata klasztoru.

1835-1870 – ko;ci;; poklasztorny
1859-1860 – ks. Kazimierz Biernacki (p), 1859-1860 – ks. Grzegorz Panuffnik (w)
1860 – parafia liczy 1885 kat.
1865-1866 – rozbi;rka budynk;w poklasztornych.
1868-1870 – rozbi;rka ko;cio;a, z ceg;y budowano pobliskie koszary.
ответить

2008-04-17 Костёл Святого Алексея (деревня Селец. Берёзовский район, Брестская область)

Sielec (Сялец) – parafia p.w. ;w. Wawrzy;ca

1744 – parafia w dekanacie szeresz;w
1797 – parafia w dekanacie pr;za;skim diecezji ;ucko-brzeskiej, liczy;a 1634 kat.
1835-1836 – ks. Erazmus Korsak (c)
1859-1860 – ks. Romuald Cio;kiewicz (a)
1860 – parafia liczy 1998 kat.
1872 – kaplica na cmentarzu nale;y do parafii Siehniewicze dekanatu pr;;any
1912 – budowa obecnej, neogotyckiej ;wi;tyni (tr;jnawowa)
2000 – ks. W;odzimierz Mozolewski SAC
ответить

2008-04-17 Костёл святого Войцеха (деревня Ольшево. Берёзовский район, Брестская область)

OLSZEWO:

1669 – parafia w dekanacie r;;a;skim
1744 – parafia w dekanacie r;za;skim, na terenie parafii znajdowa;y si; miejscowo;ci: Olszewo, Soko;ow, Tabulicze, Chrysa, Stryhin, Zdzitow, Pieski, Woytowe sio;o, Niwi, Sowin, Sporow, Niwki, Kosieniew.
1781 – parafia w dekanacie r;;a;skim, liczy 197 kat.
1835-1836 – ks. Wincenty Szpilewski (p)
1836 – parafia w dekanacie S;onimskim.
ответить

2008-04-17 Кляштор доминиканцев (деревня Гощево. Ивацевичский район, Брестская область)

w 1773 r. by; to klasztor p.w. Zwiastowania NMP nale;;cy do prowincji litewskiej OO. Dominikan;w) liczy; 13 zakonnik;w (8 kap;an;w, 3 kleryk;w i 2 braci laik;w)
ответить

2008-04-16 В местечке (местечко Дятлово. Дятловский район, Гродненская область)

W spisach diecezji mi;skiej istnieje informacja o funkcjonowaniu tu parafii w miejscowo;ci Starczyce (dekanat s;ucki) przynajmiej w latach 1800-1872 r. Pracowali tu jako proboszczowie: 1803-1804 – ks. Bonawentura Piotrowicz, 1843 - o. Melchior Wolski (OP), 1871-1872 - ks. J;zef Wojew;dzki. W 1826 r. nastapi;o odnowienie drewnianej ;wi;tyni, jaka stanowi;a filialny ko;ci;; parafii S;uck i w tym czasie parafia liczy;a 745 os;b katolickiego wyznania.

ответить

2008-04-16 Костёл Святого Архангела Михаила (деревня Тимковичи. Копыльский район, Минская область)

3. Cimkowicze [rej. Kopyl]

1647 – nadanie nowego funduszu i budowa kolejnej drewnianej ;wi;tyni przez Lwa Sapiehe

W 1653 podatek „podymne” z plebani wynosi; 52 z;p. 15 gr. (pobierano go od 35 dom;w).

1669 – parafia w dekanacie bobrujskim (synod Sapiehy)

1676 – zapis funduszu dokonany przez Hilarego Po;ubi;skiego.

1669 – parafia w dekanacie bobrujskim

1744 – parafia w dekanacie bobrujskim, na jej terenie znalaz;y si; miejscowo;ci: Cimkowicze, Bystrzyca, Suchowczyce, Januszki, Nowosio;ki, Buczacin, Siemie;ow, Kijowicze, Molerany, Urwiec, Jodczyce, Ilewicze, Puzow, Sawicze, ;ozowicze, Radkow, Skiepiowo, Raiowka, Rudna.

1781 – parafia w dekanacie bobrujskim diecezji wile;skiej, licz;ca 691 kat.

1803-1804 – ks. Kazimierz Mickiewicz (p), 1803-1804 – ks. Jan Stacewicz (w), 1803-1804 – ks. Krescenty Smorik (w)

1803 – parafia w dekanacie s;uckim diecezji mi;skiej

1842 - parafia liczy 2021 kat., jest to drewniany ko;ci;;, a parafia graniczy;a z kopylska s;uck; i kleck;.

1842-1843 – ks. Jan D;browski (p), 1843 - o. Kajetan Huryn OSB (w)

1871-1872 – ks. J;zef To;wi;ski (c)

ответить

2008-04-15 Приусадебный парк (деревня Рогинь. Буда-Кошелёвский район, Гомельская область)

Zestawienie diecezji wile;skiej z 1781 r. (por. J. Kurczewski, Biskupstwo Wile;ski) podaje w dekanacie wo;kowyskim ko;ci;; katolicki w ;opiennicy, bez podania liczebno;ci wi;c mo;liwe, i; by;a to fundacja zakonna.
ответить

2008-04-15 Костёл Пресвятой Девы Марии (деревня Верейки. Волковысский район, Гродненская область)

Wierejki – parafia p.w. Imienia Maryi
1840 – budowa i konsekracja ko;cio;a

1859-1860 – ks. Kazimierz Kontrym (f)

1860 – filialny ko;ci;; na terenie parafii Repla w dekanacie wo;kowyskim.

1921-1927 – ks. Albin Horba (p)

1927-1929 – ks. Edward Ceran

1929-1938 – ks. Boles;aw Hryniewiecki (p)

1952 – zamkni;cie ;wi;tyni

1990 – odbudowa ko;cio;a

2006-2007 – ks. Walerian Lisowski

ответить

2008-04-11 Костёл и кляштор доминиканцев (город Клецк. Клецкий район, Минская область)

Dominikanie - p.w. Zwiastowania NMP

1683 – fundacja klasztoru dominikan;w przez Stanis;awa Kazimierza Radziwi;;a

1685 – uposa;enie fundacji przez Bu;hak;w i Sanguszk;w

1772 - klasztor i ko;ci;; obs;uguje 6 zakonnik;w (5 kap;an;w).

1795 – przy klasztorze istnieje szko;a, (w tym;e roku uczy;o si; tu 10 syn;w szlachty)

1829 – mieszka w klasztorze 4 kap;an;w zakonnych.

1832 – kasata klasztoru

po 1864 - ko;ci;; przekazano na cerkiew

po II wojnie ;wiatowej by; tu warsztat mechaniczny.

1994 - przekazanie ;wi;tyni prawos;awnym, w dawnym klasztorze umieszczono internat

ответить

2008-04-11 Костёл Святого Сердца Иисуса (деревня Дедиловичи. Борисовский район, Минская область)

Dziedzi;owicze – parafia p.w. Serca Jezusowego

1744 – miejscowo;; Dziedzi;owicze na terenie parafii Chotajewicze dekanatu radaszkowickiego (mo;liwe istnienie drewnianej kaplicy).

1794 – budowa ;wi;tyni (ko;ci;; zbudowany by; z drzewa brusowego na podmurowaniu)

1798 - po;wi;cenie ko;cio;a. Fili; tej parafii by;a kaplica w M;ci;u zbudowana przy dworze Marsza;ka ;li;nia. Fundator tego ko;cio;a przekaza; te; dla potrzeb plebani wiele cennych ksi;;ek [w dokumencie z 1807 r. widnieje zestawienie 48 ksi;;ek, w wi;kszo;ci tytu;y poczytnych kaza; i dzie; teologicznych].

1803-1804 – ks. Jacek Linhard (p), 1803-1804 – ks. Bruno Lewicki (w)

1809 - wizytacja podawa;a, ;e w tym czasie parafia liczy;a 857 katolik;w , z czego zdolnych do sakramen-t;w by;o 734 osoby.

1810 – ks. Gabriel Zychowski (p).

1842-1843 – o. Hipolit P;onkowski OFMConv (p), 1842-1843 – ks. Rafa; Jab;ecki (OP) wikary w M;ci;u,

1870 – ks. Marcin Hryniewicz (a)

1872-1874 – ks. Cyprian Syrpowicz (a), parafia w dekanacie borysowskim liczy 2779 kat.

1878-1882 – ks. Ignacy Radziwi;;o (a)

1882-1892 – vacat;

1896 - vacat

1899-1905 – ks. Jan Jankiewicz (a)

1905-1922 – ks. Franciszek Wyle;y;ski (p)

1907 - parafia liczy;a 3000 wiernych; kaplica w Chatajewiczach i Msci;u,

1912 – parafia liczy 2140 katolik;w, i posiada kaplice w M;ci;u.

Po 1945 – zniszczenie ;wi;tyni

po 1990 – wioski dawnej parafii Dziedzi;owicze w;;czono w obszar parafii Ziembin i odprawiane tu by;y nabo;e;stwa przez ks. J;zefa Pietuszko MIC z Borysowa

ответить

2008-04-11 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (местечко Зембин. Борисовский район, Минская область)

Ziembin (Зэмбін) – parafia p.w. Wniebowzi;cia NMP

1640-1832 – klasztor dominikan;w i parafia

1640 – fundacja ko;cio;a dokonana przez Adama i Marjanne z Tyszkiewicz;w Sakowicz;w dla dominikan;w prowincji ruskiej. Istnia; tu drewniany klasztor.

1669 – parafia w dekanacie rodoszkowicze

1744 – parafia w dekanacie Radaszkowicze, na jej terenie znalaz;y si; kaplice w miejscowo;ciach: Ziembin, Szkuplin, Korsakowicze, Zamo;;, Budzienicze, M;ci;, Chelmowka, Brod, Otrub, Hancewicze, Czmielewicze, Zacie;.

1763 – fundacja od Chreptowicz;w na budow; murowanego ko;cio;a

1766 – budowa murowanego klasztoru

1772 – konwent dominika;ski p.w. Ducha ;w. liczy; 3 kap;an;w

1798-1799 – budowa nowego ko;cio;a

1800 – do;;czono do parafii, od parafii Borys;w, ko;ci;; filialny w Kryczynie (z 1765 r.)

1803 – przeorem o. Wenanty Chyli;ski OP (4 kap;an;w i 1 brat)

1809 - (15.08) konsekracja ko;cio;a przez bp. K. Dederko, p.w. Wniebowzi;cia NMP

1812 – zniszczenie ko;cio;a i klasztoru w czasie wojen napoleo;skich

1812-1813 – o. Wenanty Chylnicki OP (w)

1828 – budowa nowych organ;w na ch;rze

1829 – w klasztorze mieszka 3 kap;an;w dominika;skich

1832 – (12.08) kasata klasztoru dominikan;w

1840-2007 – parafia w mi;skiej diecezji
1840 – parafia w dekanacie borysowskim, liczy 1283 kat.

1843 – o. Wincenty Tomaszewicz OP (c, sup.), ks. Wincenty Puczy;ski (w), parafia liczy 1242 kat., filialny ko;ci;; w miejscowo;ci Krzczyn – vacat

1844 – remont ko;cio;a (m.in. nowy gont na dachu)

1867-1870 – ks. K. Klaunowski, jaki nie wprowadzi; „trebnik;w”, za co zosta; zwolniony

1871-1872 – ks. Jan Kleinowski (c),

1872 - parafia liczy 1017 kat.

1877 – nast;pi;o rozebranie resztek budynk;w klasztornych oraz rozbudowa plebani.

1896 – vacat

1898 – ks. Antoni Adamowicz

1903 – remont ;wi;tyni

1907 – parafia liczy 2000 katolik;w

1912 – parafia liczy 1500 katolik;w

1922 – vacat

Po 1945 – zniszczenie ;wi;tyni

2000-2008 – ks. J;zef Pietuszko (MIC)

ответить

2008-04-11 Костёл Рождества Пресвятой Девы Марии (город Борисов. Борисовский район, Минская область)

Borys;w (Барысаў ) – parafia p.w. Narodzenia NMP.

1642 – (13.09.) fundacja ko;cio;a przez kr;la W;adys;awa IV
1645 – wybudowanie ko;cio;a przez Adama Kazanowskiego, starost; borysowskiego
1653 – podatek podymne z plebani wynosi; 135 z;p. (z 90 dom;w).
Ok. 1655 – zniszczenia w czasie wojny moskiewskiej
1669 – parafia w dekanacie witebskim (synod Sapiehy)
1673 – podatek podymne z plebani wyliczano z 52 dom;w.
1744 – parafia w dekanacie borysowskim. Na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci (mo;e nawet z kaplicami): Borys;w, Kryczyn, Weso;ow, Nie;yce, Sielce, Rudne sio;o, Bohdanow, Masiowszczyzna, Chociucow, Szaury, Nacza, ;osznica, Lubotowszczyzna, Dra;y, Brodowka.
1798 – parafia dekanalna w diecezji mi;skiej
1803-1804 – ks. Onufry Gzowski (p), 1803-1804 – ks. Ignacy Giedroy; (w), 1803-1804 – ks. Jan Dacewicz (w).
1805 – (15.08) po;wi;cenie kamienia w;gielnego nowej murowanej ;wi;tyni.
Ok. 1820 – ks. Antoni Wo;;owicz (c)
1832 – konsekracja ;wi;tyni
1836-1837 – dobudowa wie;y
1843 – o. Mateusz Janczewski OP (c), o. Benedykt Olszewski OP (w), parafia liczy 2953 katolik;w. Kaplice: cmentarz – drewniana kaplica na Kalwarii, Bojary, Swoboda – dw;r, Nowosi;;ki, Lubartowszczyna, ;ozina. Istnia; tu szpital, szko;a parafialna (73 uczni;w).
1870-1872 – ks. Ferdynand S;czkowski
1872-1877 – ks. J;zef Piotrowski (p), ks. Antoni Markiewicz (w).
1900 – po;ar niszczy wn;trze ;wi;tyni
1907 - parafia liczy ok. 5000 katolik;w, obs;ugiwano kaplice w Kalwarii, Lubartowszczyzna, ;azoinie
1912 – parafia liczy 8080 kat., obs;ugiwane s; 4 kaplice
1915-1920 – ks. J;zef ;emojtuk (w)
1917 – ks. Ignacy Skorupka (w)
1921-1922 – vacat
1923-1933 – ks. Adolf Krzywicki (p) , po 1922 – ks. Feliks Kasperowicz .
1937 – zamkni;cie ;wi;tyni, przeznaczenie na kino i sal; sportow;
1941 – (X/XI) z pos;uga przybywa b;. Ks. Henryk Hlebowicz (zamordowany dnia 09.11.1941 r. pod Borysowem)
1956-1960 – ks. Wiktor Szutowicz
1989 – zwrot ko;cio;a
1990-2008– ks. J;zef Pietuszko MIC (p), 1992-1994 – ks. Jaros;aw Hybza MIC (w)
ответить

2008-04-08 Костёл Непорочного Зачатия Пресвятой Девы Марии и кляштор кармелитов (город Лида. Лидский район, Гродненская область)

1672 – фундацыя касьцёлу сьв. Язэпа i кляштару кармэлітаў, Адам i Альжбэта
Нарбуты
1679 – пажар у горадзе, кляштар згарэў
1772 – у кляштары 14 законьнiкаў (8 капланаў)
1832 – царскiя ўлады закрваюць кляштар i передаюць касьцёл пад унiяцкую
царкву
1888 – у кляштары размешчаны клюб i кiраўнiцтва гарнiзону
1908 – касьцёл разабраны, цэгла выкарыстана пры будаўнiцтве казарм
ответить

2008-03-19 Костёл Рождества Пресвятой Девы Марии (местечко Видзы. Браславский район, Витебская область)

Widze (Відзы) – parafia p.w. Narodzenia NMP

XV w. – ko;ci;; i klasztor bernardyn;w
1481 - fundacja ko;cio;a p.w. Narodzenia NMP dla OO. Bernardyn;w z Wilna, dokonana przez w;a;cicieli Widz: Cwietka i Hanusza Dowgirdowicz;w.
1498 - uposa;enie parafii przez bp. Wojciecha Tabora

XVI-XVIII – drewniana ;wi;tynia parafialna w diecezji wile;skiej
1517 - parafia stanowi cz;;; uposa;enia biskup;w wile;skich, tzw. „dobra sto;owe”.
1524 – miasteczko wraz z ko;cielnymi dobrami zostaje sprzedane Gaszto;dowi.
1601 – proboszczem ks. Pawe; MALISZEWSKI
? - Ks. Jan Wierci;ski, ? - ks. Piotr Czernik.
1656 – zniszczenia w czasie wojen moskiewskich
1717 – proboszcz ks. NARBUTOWICZ
1729 – proboszcz ks. DONAT
1744 – parafia w dekanacie brac;awskim, z filialnymi ko;cio;ami w miejscowo;ciach: Mejkszty, Przydrujsk, Hryszkowszczyzna. Kaplice w miejscowo;ciach: Widze, Macelewicze, Sto;powszczyzna, Jursze, Buczany, Podruksze, Podzisna, Janow, Nowydwor.
1754-1763 – przy ko;ciele parafialnym pracuje trzech misjonarzy jezuickich.
k. XVIII w – ks. Benedykt Makowelski
k. XVIII w. ks. Tomasz Zdanowicz
1790 – proboszczem ks. Brokard RYMOWICZ OCD od Wszystkich SS, ks. Kornel Neyberk OCD [w].

XVIII-XIX – drewniana ;wi;tynia parafialna w diecezji ;mudzkiej
1794 – miasteczko powiatowe, a; do 1837 r. (czyli od spalenia Bras;awia do przeniesienia administracji do Jezioros = Nowoaleksandrowska)
1797 – ks. Franciszek STECEWICZ
1797-1808 – ks. Kazimierz STABROWSKI, 1800-1803 – ks. Rafa; Podhajski (w*) , 1800-1803 – ks. Wojciech Chmielewski (w), 1800-1803 – ks. Dominik Myszkowski (w*), 1800-1803 – ks. Franciszek Stankiewicz, 1800-1803 – ks. Feliks Giecewicz, 1800-1803 – ks. Wojciech Chmielewski (w*), 1803 – ks. Andrzej Pawlikowski, 1803 – ks. Jan Daniewicz, 1803 – ks. Szymon Markiewicz (pref),
1808 – ks. Kazimierz ZAB;OCKI, 1808 – ks. ;ukasz Janowski, 1808 – ks. Aleksander Sturczyn,
1812 – w mi;;cie stacjonuj; g;;wne si;y wojsk rosyjskich, p;;niej napoleo;skich co przyczynia si; do zubo;enia miejscowo;ci, zw;aszcza po spaleniu ponad 100 dom;w przez Rosjan w czasie odwrotu Wielkiej Armii.
1813-1816 – ks. Klemens ZAB;OCKI
1816 – manifestacja patriotyczna w czasie pogrzebu gen-majora Aleksandra Wawrzeckiego
1830 – ks. Adam DMOCHOWSKI
1835 – (24.08) zniszczenia miasta w wyniku po;aru zahamowuj; jego dalszy rozw;j jako powiatu.
1840 – ks. Antoni WISKIT, 1846-1848 – ks. Tadeusz Kar;o, 1848 – ks. Wincenty G;rski, 1848 – ks. Klemens Za-b;ocki,
1861-1864 – proboszczem ks. JUZUMOWICZ , 1863 – ks. Justyn Zahorski (w)
1860 - miasteczko liczy 248 dom;w i zamieszkuje je 3498 katolik;w (prawos;awnych tylko ok. 40 os;b).
1865-1889 – proboszczem ks. Franciszek LANDSBERG ,
1872 – powi;kszenie ;wi;tyni staraniem parafian
1872 – ks. Pietkiewicz, 1877-1880 – ks. Adam Purwi;ski (w), 1879-1880 – ks. Franciszek Waszkiewicz (w).
1879 – parafia w dekanacie nowo-aleksandrowski diecezja telesza;ska, liczy 12992 kat.; kaplice Gryszkowicze i Widze (drewniana z 1824 r. p.w. Ukrzy;owania Pana Jezusa, z fundacji Aleksandrowicza).
1889 - proboszczem ks. PACEWICZ
1895 – proboszczem ks. Aleksander RODOWICZ, kaplica w Widzach i Hryszkowszczyzna

XX-XXI w. – murowana ;wi;tynia parafialna w diecezji ;mudzkiej
1914 - budowa nowego ko;cio;a, projekt L. Witan-Dubiejkowski, z fundacji Nawlan Mitawskiej
1915 - zniszczenie ;wi;tyni w wyniku dzia;a; wojennych
1916 – odbudowa i wyposa;enie wn;trza

1925-1989 – w archidiecezji wile;skiej
1925-1926 – proboszczem ks. S;APSZIS
1926-1943 – proboszczem ks. Dominik AMANKOWICZ
Wikarymi byli tu kolejno: 1926-1927 – ks. Wincenty Borsuk (w), 1928-1929 – ks. Zygmunt ;ejdis (w), 1929 – ks. Giedymin Pilicki (w), 1934-1936 – ks. Boles;aw Zab;udowski (w), 1936-1938 – ks. Stanis;aw Bohatkiewicz (w, kat.), 1936-1937 – ks. Piotr Podejko (w), 1934-1938 – ks. Boles;aw Federowicz (w), 1938-1941 – ks. Stanis;a Matyszczyk (w), 1939-1940 – ks. Kazimierz Pukienan (w), 1939-1941 – ks. Adam Szabunia (w),
1943-1945 – proboszczem ks. Stanis;aw SZCZEMIRSKI.
1945 – proboszczem ks. Zenon GIRIAT (;wiadczy; dora;n; pomoc, ale nie mieszka; tu na sta;e)
1949-1950 – proboszczem ks. NOWICKI
1950 - nast;pi;o zamkniecie ko;cio;a z przeznaczeniem na sk;ad lnu, nast;pnie przekazano obiekt szkole na sal; gimnastyczn;.

1989-1999 – diecezja mi;ska i archidiecezja mi;sko-mohylewska
1989 - oddanie ko;cio;a wiernym i po;wi;cenie ko;cio;a
1989-1992 – proboszczem ks. Piotr ULICKI (z Litwy)
1995-1999 – proboszczem ks. Kazimierz GWOZDOWICZ, odbudowa ko;cio;a, remont wn;trza, budowa o;tarzy i pokrycie blach; 1 wie;y.

1999-2008 – diecezja witebska
1999-2000 – proboszczem ks. Kazimierz GWOZDOWICZ
2000 – misje parafialne: OO. Kapucyni
2000-2004 – proboszczem ks. Alfred PIECHOTA (MS), 2003-2004 – ks. Andrzej Boczar MS (w),
2004 – parafia w dekanacie bras;awskim z kaplic; w miejscowo;ci: Buczany. Na terenie parafii znalaz;y si; miej-scowo;ci: Widze, Oszkoragi, B;a;yszki, Biciuny, Czarny, Za;cianek, Ejcmany, Gureli, Grusztaliszki, Hermanowsz-czyzna, Karpiszki, Jakszty, Klipy, ;ajbuny, Majoryszki, Nowa Wie;, Pakulnia, Sek;y, Wajniuny, ;a;abiszki, ;da-czeli, Maniuki, Bia;y Zascianek, Nowinka, Podruszka, Rawkieta, Widziszki, Leampol, Widze – ;awczy;skie, Trab-szy, Buczany, Koziany, Moroz;wka, Dubr;wka, Stawrowo, Pasternaki, Badziuny, Czarnoziemie, Niwarancy, Ha-kjany, Sawejki.
2004 – misje parafialne, za; dnia 27.06.2004, przy licznym udziale biskup;w, ;wi;towano tu 65 rocznice ;wi;ce; kap;a;skich kard. ;wi;tka.

Ponadto istnia;y tu ko;cio;y Jezuit;w p.w. Narodzenia NMP (1754-1867), rozebrany juz po kasacie zakonu, oraz klasztor Kanonik;w Regularnych (1676-1832) jacy prowadzili tu szko;;.
ответить

2008-03-18 Костёл и кляштор доминиканцев (местечко Деречин. Зельвенский район, Гродненская область)

Dereczyn (Дзярэчын) – parafia p.w. Wniebowzi;cia NMP

XVII w. - ko;ci;; parafialny

1618 – fundacja parafii

1629-1832 – klasztor dominikan;w

1629 – fundacja klasztoru dominikan;w przez Konstantego Po;ubi;skiego i Zofie z Sapieh;w

1647 – klasztor w Litewskiej Prowincji p.w. ;w. Anio;a Str;;a.

1710-1715 – misjonarzem i kaznodziej; o. Jerzy Kossakowski OP

1744 – parafia w dekanacie r;;a;ski, na terenie parafii wymieniono blisko 40 miejscowo;ci.

1772 – ko;ci;; i klasztor Dominikan;w p.w. Wniebowzi;cia NMP, mieszka tu 29 zakonnik;w (13 kap;an;w). Zachowa;y si; z tego okresu wydane drukiem kazania.

1786 – upi;kszenie otoczenia ;wi;tyni przy okazji budowy rezydencji Sapieh;w nazywanej tu „Ma;ym Wersalem”.

1831-1832 – kasata klasztoru i konfiskata maj;tk;w ko;cielnych, a klasztor oraz pa;ac zaj;to na koszary wojskowe.

1833-1888 – ;wi;tynia podominika;ska

1834 – ;wi;tynia parafialna (nie wiadomo czy nie pracowa; tu jeszcze kt;ry; z dawnych dominikan;w).

Po 1864 – przej;cie przez prawos;awnych d;br ko;cielnych, jak te; innych obiekt;w parafii debreczy;skiej (na terenie parafii istnia;y kiedy; ko;cio;y katolickie w miejscowo;ci Ko;czyn (odleg;y 2 wiorsty) i Szczara (20 wiorst), jakie te; zosta;y przero-bione na cerkwie).

1865 – rozpocz;to budow; cerkwi Przemienienia, z wykorzysta-niem podatk;w katolik;w jako tzw. „odszkodowanie za powsta-nie”

1865-1866 – ks. Stanis;aw Lubaty;ski (p)

1867 – spalenie si; ch;ru i wie;y ko;cielnej, co sta;o si; pretekstem do likwidacji parafii.

1872 – brak ko;cio;a, najbli;sza ;wi;tynia w Pieski, Krzemienica, S;onim.

1888 - zburzono ca;kowicie ko;ci;; dominika;ski, ceg;; wykupili ;ydzi na materia; budowlany.

1906 – opuszczenie klasztoru przez wojsko (budynek w stanie ruiny bez ;wi;tyni).

ответить

2008-03-18 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (местечко Деречин. Зельвенский район, Гродненская область)

1906-1989 – neogotycka ;wi;tynia

1906 – otworzenie parafii, licz;cej 1205 katolik;w , i przygotowanie do budowy ko;cio;a, zbudowano drewnian; kaplic;, ale miejsce pod budow; musia;o by; zupe;nie nowe, nie na dawnych fundamentach ko;cio;a klasztornego.

1906-1910 – ks. Adam Abramowicz (p)

1911-1913 – budowa obecnej murowanej ;wi;tyni i murowanej plebani, powstanie k;;ek kszta;cenia w j. polskim

1920 – parafia w dekanacie s;onimskim

1936-1938 – ks. W;adys;aw Kaszyc (p)

1938 – parafia w dekanacie S;onimskim, kaplica w ;obzowie (w budowie)

1947 – ks. Jan Mianowski (doje;d;a; z Zelwy)

1951 – zamkni;cie ko;cio;a

Po 1960 – zniszczenie ko;cio;a przy u;ytkowaniu go przez ko;choz

1990-2008 – czas odrodzenia

1990 – zwrot ;wi;tyni (bez dach;w, w plebani masarnia)

1991-1993 – odbudowanie ko;cio;a z fundacji p. Kerchnera (z Francji), ma;;onka urodzonej tu Ireny z ;ukowskich (zm. 1989 r. w Pary;u).

1990-1994 – o. Witold ;elwietro OFMCap (p)

1993 – (15.08) rekonsekracja ;wi;tyni dokonana przez ks. Bp. A. Kaszkiewicza

1996-2000 – ks. J;zef Failer (p), przy ko;ciele otworzono punkt caritasu, s;u;;cy pomoc; materialn; od katolik;w z Niemiec.

2006-2008 – ks. Aleksander Brejwo, kaplica Stare Sio;o (z 1997 r.).

ответить

2008-03-17 Костёл Воздвижения Креста Господня (город Червень (Игумен). Червенский район, Минская область)

Ihume; – parafia p.w. Podwy;szenia Krzy;a

XVII w. – dobra biskupa wile;skiego, mo;liwe ze istnia;a tu te; kaplica dla potrzeb nale;;cych do maj;tku w;o;cian

1669 – wzmianka o ko;ciele katolickim

1794 – przej;cie d;br na skarb pa;stwa, miejscowo;; na terenie parafii ;mi;owice.

1799 – staraniem Misjonarzy ze ;mi;owicz wybudowano drewniany ko;ci;; (3 o;tarze w g;;wnym du;a figura Ukrzy;owanego)

1800 – (15.11) konsekracja ;wi;tyni

1812 – fundacja szpitala przez Marianne Kulikowska

1842 – parafia w dekanacie ihume;skim, liczy 704 osoby

1843 – ks. Dominik ;awcewicz (a), 1843 – ks. Stefan Charli;ski (w)

1872 – J;zef Bjertowicz (p), ks. Dominik ;awcewicz

1872 - parafia liczy 2536 kat., kaplice: ;mi;owicka cm., Ubielska

1916-1918 – ks. Adam Lisowski

1922-1928 – ks. Jan Maciejowski

Po 1930 – zniszczenie ;wi;tyni

Po 1998 - rejestracja Ko;cielnego Komitetu

2000-2006 – ks. Mieczys;aw ;abiak (dojazd z Maryna Gorka)

2007 – o. W;adys;aw Lazar (z Maryna Gorka)

ответить

2008-03-17 Костёл Святого Винцента и кляштор миссионеров (местечко Смиловичи. Червенский район, Минская область)

;mi;owicze – p.w. ;w. Wincentego (?)

1747 – fundacja Misjonarzy ;w. Wincentego a`Paulo, od Marcybelli z Ogi;skich

1772 – parafia misyjna, w klasztorze mieszka 9 zakonnik;w (8 kap;an;w), zakonnicy prowadzili w okolicy misje ludowe.

1784 – powierzenie parafii Misjonarzom, by; tu kaplica w Ihumeniu

1794 – klasztor w nowo utworzonej Prowincji Litewskiej.

1806 – zabroniono nawraca; prawos;awnych co zamkn;;o dzia;alno;; misyjn; zgromadzenia.

ok. 1825 - w szkole kszta;ci si; 22 uczni;w (dane z wizytacji)

1833 – kasata klasztoru Misjonarzy

1842 – parafia w dekanacie ihume;skim liczy 4751 kat., filialne ko;cio;y w Ihumeniu, Dukor, Turzec, Zajameczno, Ubiel, ;mi;owicze cm.

1843 – o. Doroteus Smigielski (c, dz.) ex. bazylianin, 1843 – o. Urban Karpowicz OFMConv. (w), 1843 – o. Mateusz Okrasimski OFMConv. (w). Filialne ko;cio;y w Dukorze i Zajameczna (wikary: 1843 – ks. Ferdynand Januszkiewicz)

1870 – zabranie ko;cio;a i likwidacja parafii

1872 – kaplica katolicka na cmentarzu w parafii Ihume;skiej

1922 - vacat

ответить

2008-03-14 Костёл Имени Пресвятой Девы Марии (деревня Обольцы. Толочинский район, Витебская область)

Obolce – parafia p.w. ;wi;tego Imienia Maryi

XIV-XVIII w. – parafia w diecezji witebskiej
1387 – budowa pierwszego na „Bia;ej Rusi” ko;cio;a powstaj;cego z fundacji kr;la W;adys;awa Jagie;;o
1397 – fundacja parafii przez W;adys;awa Jagie;;;.
1619 – utworzenie Archidiakonatu Bia;oruskiego w Obolcach
1744 – parafia w dekanacie orsza;skim, na jej terenie znajdowa;y si; miejscowo;ci (kaplice?): Niek;udow, Janowo, Wieyno, Boboiedowo. Bohdanow, Komorowo, Purplew, Wa;niwo, Dziemi;kow, Mieciukow, Wielkiesio;o, Owsieiow, Brunki, Papin, Borek, Ziemkowicze, Horodek, Horbaczow, Leszowo, Widzinicze, Bud;ki, U;wieyka, Sokolnia, Miezowo, Po;niakow, Siekierzyn, Lemnica, Rasno, Woronin, Malinniki, Szepietowo, Ku;min, Maciuki.

XIX-XX w. – parafia w archidiecezji mohylewskiej
1809-1810 – ks. Antoni Majewski (c, kan.)
1809 – przebudowa drewnianej ;wi;tyni
1848 – likwidacja Archidiakonatu Bia;oruskiego
1868 – pozbawienie praw parafialnych przez cofniecie pozwolenia na pobyt ksi;dza, jest to filia parafii Ta;oczyn.
Ok. 1885 - ko;ci;; znajdowa; si; 1 km od miasta w miejscowo;ci Stare Obolce i by; fili; parafii Ta;oczyn
1893-1894 – ks. ;awryd (p)
1894 - (VI) odby;a si; wizytacja bp. F. Symona, udzielono sakramentu bierzmowania.
1910-1917 – ks. Franciszek Cybulski (p)
1917 – proboszcz ks. F. Cybulski zosta; przez rz;d carski za prac; religijn; skazany na twierdze dlatego opu;ci; parafie i zosta; kapelanem wojskowym.
1923 – vacat, parafia na terenie dekanatu orsza;skiego, liczy ok. 920 wiernych.
1925-1928 – ks. W;adys;aw ;o;nierowicz (p)
ответить

2008-03-07 Костёл Святого Лаврентия (местечко Ушачи. Ушачский район, Витебская область)

1905 – odrodzenie parafii rzymsko-katolickiej w Uszaczu nast;pi;o po ukazie tolerancyjnym, kiedy pozwolono na zarejestrowanie filialnej parafii dla Sieliszcza, i otworzono drewnian; kaplic; w miasteczku (Cerkiew prawos;awna zabra;a bowiem dawny ko;ci;; parafialny p.w. ;w. Hieronima). W 1908 r. parafianie otrzymali pozwolenie na budow; nowej ;wi;tyni. G;;wnymi ofiarodawcami budowy byli Reut (ofiarowa; ca;y sw;j maj;tek ok. 14.000 rubli) i Iwaszewska. Ok. 1000 rubli wyp;aci;y te; w;adze rosyjskie (r;wnowarto;; dwu rocznych uposarze; proboszczowskich jako odszkodowanie za zajete dobra ko;cielne).

1910 – proboszczem ks. Bronis;aw KIE;BASA.

W 1911 r. drewniany budynek kaplicy uleg; spaleniu, a nabo;e;stwa powoli przenios;y si; do murowanego obiektu.

1911-1913 – proboszczem ks. Longinus SZYLI;SKI.

W tym czasie Uszacze nie wyst;puje jako samodzielna jednostka administracji ko;cielnej ale okre;la si; j; jako filie parafii Sieliszcze.

Od 1913 – proboszczem ks. Piotr BORKOWSKI.

W 1914 r. nabo;e;stwa odprawiane by;y ju; we wn;trzu ;wi;tyni, a do ko;cio;a dobudowywano dwie gotyckie wie;e. Parafia liczy;a ok. 1600 katolik;w a na jej terenie znajdowa;o si; 13 szlacheckich maj;tk;w.

1919-1926 – proboszczem ks. J;zef BORODZIULA.

1940-1941 – opieka proboszcza z Porozowa

Od wkroczenia wojsk sowieckich na tereny Polski w 1939 r. proboszcz parafii Porozowo ks. Czes;aw Matusiewicz rozpocz;; regularne doje;d;anie do s;siaduj;cych z jego terem parafii, m.in. Uszacza.

1998-2000 – proboszczem ks. Mieczys;aw JANCZYSZYN.

2000-2002 – proboszczem ks. Marat KOZ;OWSKI.

2002-2005 – proboszczem ks. Jerzy MAJKA

ответить

2008-03-07 Монастырь базилиан (местечко Ушачи. Ушачский район, Витебская область)

1678 – fundacja bazylian;w (p.w. Wniebowzi;cia NMP.)

W 1672 r. miasteczkiem zarz;dza; Dawid Radzimi;ski-Franckiewicz, kt;ry ufundowa; w 1678 r. klasztor dla bazylian;w. Uposa;enie cerkwi dokona;o si; przez zapisy kolejnego w;a;ciciela miasteczka – stolnika po;ockiego wraz z ;on; El;biet; Gutkowsk;. W cerkwi umieszczony by; cudowny obraz Matki Bo;ej.

1833 – kasata bazylian;w.

W czasie kasaty mieszka;o tu 5 zakonnik;w, a prowadzona przez ojc;w greko-katolicka parafia liczy;a 875 parafian.

ответить

2008-03-07 Костёл Святого Геронима и кляштор доминиканцев (местечко Ушачи. Ушачский район, Витебская область)

Ko;ci;; i klasztor dominika;ski w Uszaczy

1716 – fundacja dominikan;w (ko;ci;; p.w. ;w. Hieronima).

W 1716 r. dokona;a si; fundacja ko;cio;a i klasztoru dominikan;w, jakiego ofiarodawca by; Hieronim ;aba, podwojewodzica po;ockiego.

W 1787 r. wybudowano nowy pi;trowy klasztor, w tym murowanym budynku znalaz;o si; tez miejsce na szko;;, jaka dnia 17.IX.1791 r., w ramach reform podj;tych przez KEN, z parafialnej szko;y przy klasztorze Dominikan;w zamieniono na podwydzia;owa.

1833-1866 – proboszczem ks. Wincenty MIENICKI

Przez ten ponad trzydziestoletni okres pracy w parafii ks. W. Mienickiego wsp;;pracowa;o z nim kilku kap;an;w pe;ni;cych funkcje wikarych, byli to do roku 1854 kolejno: 1834 –ks. Jakub Paczewski [w],
1848-1849 –ks. J;zef Stackiewicz [w], 1852 – ks. Leopold Kuczewski [w], 1854 –ks. Kazimierz Wo;czawski [w].
W roku 1854 obs;ugiwano kaplice: Orzech;w i Krupnica. Proboszczem nadal jest ks. W. Mienicki, natomiast w kolejnych latach pracowali tu jako wikarzy: 1862-1863 –ks. Jan Hryniewicz [w], 1862-1863 – o. Pius Kosi;ski OP [w], 1866 – ks. Feliks Steckiewicz [w].

W tych latach nast;pnych przyby;o kaplic na terenie parafii i tak w1862 r. obs;ugiwano ko;cio;y i kaplice w miejscowo;ciach: Krupicze, Woro;, Susza, Orzechowo. Nieco p;;niej dosz;a jeszcze jedna kiedy proboszcz ks. Mienicki po;wi;ci;, bez zgody w;adzy cywilnej, kaplice w Uchwiszczy [ko;ci;; p.w. ;w. Tadeusza, fundacji Arkadiusza ;udzi;skiego z 1861 r.], za co ukarano go karami pieni;;nymi.

Nie by;y to jedyne op;aty na cele popierania przez carat prawos;awia, gdy; nieco p;;niej w 1865 r., jako odszkodowanie za powstanie styczniowe, razem z innymi kap;anami zap;aci; on z ko;cio;a „danin;” w wysoko;ci 1 % [5 rubli.], przeznaczona na odbudowe szk;d powsta;ych po powstaniu styczniowym.

1868 – proboszczem ks. Nikodem WOROWSKI.

Wikarym w tym czasie [1868 r.] jest ks. Jan Sabbas.

1868 – zabranie ko;cio;a na cerkiew.

Dnia 11.VII.1868 r. nast;pi;o zabranie ko;cio;a przez prawos;awnych.

ответить

2008-03-06 Костёл Святого Антония Падуанского (город Поставы. Поставский район, Витебская область)

Postawy (Паставы) – parafia p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP i ;w. Antoniego Padewskiego

1. drewniany ko;ci;; parafialny – p.w. Opieki NMP

XVI w.-1798 – w diecezji wile;skiej
1516 – pierwsza fundacja dokonana przez Jana Deszport Zenowicza
1522 – wybudowanie i po;wi;cenie ;wi;tyni staraniem Zenowicz;w
ok. 1660 - spalenie si; ko;cio;a w po;arze miasteczka
1744 – parafia w dekanacie ;wirskim, na jej terenie znalaz;y si; 55 miejscowo;ci. [by;y to: Rusaki, Cielaki, Dziewietnie, Kozki, Wasiliny, Wo;ocki, Antuchy, Soroki, Siwce, Czorty, Czople, Kaduszki, Wo;ozyno, Przewo;niki, Czerenki, Barany, M;czeniata, Karsiewicze, Sawicze, Kary;owicze, Wo;ki, Michnicze, Lipnickie, Poharcy, Cuszy;ow, Pachowki, Juchnowo, Zab;ocie, Kubarki, Firkowszczyzna, Lesanowo, Suniakowo, Mankowicze, Soroczyn, H;odowo, Do;ha Pacowska, Batwo;owszczyzna, Szabanowo, Paraski, Do;;a, Pazdziurki, Jankowicze, Dziaski, Szyrki, Au;asy, Romelki, Ptaszniki, Symonki, Burwiakow, Kuszyce, Lipniki, Woroniec, Piotrowszczyzna, ;askiszki, Heybowszczyzna].
1760 – wybudowanie kolejnej ;wi;tyni , po;wi;conej p.w. Opieki Maryi Panny, ;w. Miko;aja i ;w. Jerzego. Przy ko;ciele istnia; szpital zbudowany przez ks. Andrzeja Szcz;snego (proboszcza Postaw), natomiast na utrzymanie parafii ks. W;adys;aw S;awski (proboszcza Postaw) zapisa; 1640 z;p.
ok. 1780 - ks. J;zef Bro;y;ski przy wsparciu rodziny Tyzenhauz;w dokonuje gruntownego remontu ;wi;tyni. 1789-1792 – ks. Antoni Szulc (kan. dz.)
1790 – parafia w dekanacie ;wirskim

1798-1849 – diecezja mi;ska
1842 - parafia dekanatu nadwilejskiego w diecezji mi;skiej, liczy;a 2588 kat.
1842-1843 – ks. Hieronim Sobolewski (c), 1842 – ks. Franciszek Leilon (w), 1843 - kap;an OP (w).

1849-XIX w. – diecezja wile;ska
1871 – parafia dekanatu nadwilejskiego w diecezji wile;skiej, kaplice w miejscowo;ciach: Kubarki, Mankowicze. Parafia liczy;a 2542 kat.
1872 – ks. J;zef Wasjery (p),
1886 – parafia liczy 2814 kat. starania o budow; murowanej ;wi;tyni

2. murowany ko;ci;; parafialny - p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP i ;w. Antoniego Padewskiego

XIX w. – 1925 – diecezja wile;ska
1897-1904 – budowa nowej murowanej ;wi;tyni (wg projektu arch. A. Gajbla), zbudowanej na placu po ko;ciele i klasztorze franciszka;skim
1915 – zniszczenie budowli w czasie I wojny ;wiatowej
1920 - odbudowa
1924-1925 – ks. Wac;aw Nurkowski

1925-1989 – archidiecezja wile;ska
1935-1942 – ks. Boles;aw Maciejewski (p) , 1938-1944 – ks. Jan Romejko (w), 1937-1940 – ks. Roman Mosiewicz (kat.). 1938 – obs;ugiwano kaplice: Ma;kowicze, Krupole (z 1935 p.w. ;w. Jana Chrzciciela)
1942 – ks. Aleksander Grabowski (w, p),
1943 – ks. Michniewicz (dz.)
ok. 1950 – zabranie ko;cio;a
1988 – zwrot ;wi;tyni

1989-1999 – diecezja mi;ska i archidiecezja mi;sko-mohylewska
1989-1994 – ks. Jan Szutkiewicz
1994-1999 – ks. Zbigniew Bojar (SCJ)
1994 – misje, prowadzili OO. Kapucyni.

1999-2008 – diecezja witebska
1999-2003 – ks. Krzysztof Si;kowski (SCJ),
2003-2007 – ks. Andrzej Wozniak (SCJ) , wikarzy 2004: ks. Jerzy Wilk SCJ, ks. Artur Mitelniczuk SCJ

3. Franciszkanie konwentualni – p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP i ;w. Franciszka z Asy;u

1616-1617 – fundacja klasztoru przez Stanis;awa i Ann; z Sienkiewicz;w Biega;skich (sekr. kr;l.)
1618 – w ko;ciele by;y 2 g;osowe organy
1640 – budowa murowanego klasztoru
1772 – w klasztorze mieszka 9 zakonnik;w (6 kap;an;w), klasztor nale;y do kustodii kowie;skiej
1820 – klasztor nale;y do kustodii pi;skiej.
1830 – istnia; tu 9 g;osowy instrument organowy.
1832 – kasata klasztoru
1897 – na miejscu zniszczonych budynk;w poklasztornych przygotowano plac pod budow; nowej ;wi;tyni parafialnej.
ответить

2008-03-06 Костёл (местечко Подсвилье. Глубокский район, Витебская область)

Pod;wile (Падсвілле) – parafia p.w. Naj;wi;tszego Serca Pana Jezusa

1924 – budowa koszar i miasteczka wojskowego dla KOP-u, przez jaki; czas nabo;e;stwa odprawiano prze kapelana wojskowego w koszarach.
1930 - budowa drewnianej ;wi;tyni
Ok. 1934 - ks. Micha; Bobryk (doje;d;a; z Bobruszczyzny)
1937 - utworzenie samodzielnej parafii
1938-1939 - ks. Bronis;aw S;odzi;ski (p)
1940-1942 – ks. Jan Mokrzecki (p)
Po 1945 – zamkni;cie ko;cio;a przez w;adze sowieckie, w;;czenie parafian do Zadoro;a (ks. Lity;ski)
1946 - przebudowa ;wi;tyni na klub, a p;;niej by; to magazyn ko;chozowy
1984 - zburzenie budynku i przekazanie na opa;.
1985-2000 - ks. Lucjan Pawlik MIC (z Zadoro;a)
1990 – postawienie krzy;a i rejestracja Ko;cielnego Komitetu
Ok. 1995 - wykupienie sklepu na kaplice.
2000 – pocz;tek budowy nowego ko;cio;a
2004-2005 - ks. Jerzy Borowniow.
ответить

2008-03-06 Костёл Пресвятой Девы Марии (деревня Задорожье. Глубокский район, Витебская область)

Zadoro;e (Задарожжа) - parafia p.w. Naj;wi;tszej Maryi Panny ;askawej

XVII-XIX w. – drewniany ko;ci;;
1601 – zatwierdzenie funduszu parafialnego przez kr;la Zygmunta III
1733 – budowa nowej ;wi;tyni p.w. NMP ;askawej
1744 – parafia w dekanacie po;ockim, z filialnym ko;cio;em w Proszkowie. Na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: Zadoro;e, Walerianow, ;u;ki, Ulino, Tupiczyn, Czerniewicze, B;oszniki, Mohi;ki, Prozorki, Zar;bkowo, Starosiele, Do;ha, Borowe, Pliso, Hatowszczyzna, Sawickie, Porzecze, Wo;kowo, Choniakowo, Starzynki, Sanniki, Du;ki, Horki, Bohuszewicze, Nurkowszczyzna, Siele;nowo, Szepielow, Mniuta.
1789-1792 – ks. Bazyli Federowicz (p, dz.).
1781 - parafia nale;y do dekanatu po;ockiego, liczy;a 1213 kat., w szkole parafialnej uczy;o si; 9 uczni;w.
1843 – ks. J;zef Le;;owicz (p), ks. Ignacy Sto;yhwa OP (w), ks. Jakub Kry;cio (m). Kaplice: ;u;ki (dw;r), Ulim, Bald;w, Parafia liczy 3884 kat. (zamieszka;ych w 440 domach).
1871 – ks. Kazimierz Meszkowski (m)
1872 – ks. Stanis;aw Niemiro (a); filie: Borysowiczy, kapl. Krukowszczyzna, Zadoro;e (cm.)
1902 – po;ar ;wi;tyni

XX-XXI w. – murowana ;wi;tynia
1901-1910 – ks. Antoni Walentynowicz
1907-1910 – budowa nowej murowanej ;wi;tyni (wymiary: 44x26x20 metra),
1910 – (26.10) po;wi;cenie ko;cio;a przez ks. Antoniego Walentynowicza i usuni;cie proboszcza przez w;adze carskie.
1925 – ks. Franciszek Romejko (p)
1938 – ks. Zygmunt Siekierko (a)
1950-1956 – ks. Jan Litwi;ski
1985-2003 – ks. Lucjan Pawlik MIC , obs;ugiwano kaplice: Proszkowo (p.w. ;w. Rafa;a).
1998 – misje parafialne
2004-2007 – ks. Piotr Bernacki MIC
ответить

2008-03-06 Костёл Святых Апостолов Петра и Павла (деревня Березвечье (Глубокое). Глубокский район, Витебская область)

Bazylianie w Berezweczu – p.w. Narodzenia NMP

1637 – fundacja ko;cio;a dla bazylian;w dokonana przez J;zefa Korsaka
1643 – drewniany klasztor dla mnich;w bazylia;skich
1756-1767 – przebudowa ko;cio;a wg projektu J. K. Glaubitza
1772 – monastyr bazylia;ski, w diecezji p;ockiej, gdzie mieszka 19 zakonnik;w, (15 kap;an;w).
1779 – otwarcie nowicjatu bazylia;skiego
1782 – za;o;enie 6 klasowej szko;y dla m;odzie;y szlacheckiej
1839 – likwidacja unii greko-katolickiej przez carat, i przejecie maj;tk;w zakonnych przez prawos;awnych.
1840-1919 – ;wi;tynia i klasztor w u;ytkowaniu Cerkwi prawos;awnej.
1919 – odzyskanie ko;cio;a przez katolik;w
1920-1939 – ko;ci;; garnizonowy, przy koszarach KOP
1939-1941 – wi;zienie NKWD gdzie przetrzymywano Polak;w i Bia;orusin;w
1941 – (25.06) w marszu ;mierci sowieci zamordowali wi;;ni;w Berezwecza
1941-1944 – koszary i wi;zienie niemieckie dla je;c;w sowieckich [zamordowano tu ok. 27000 ludzi ludno;ci Bia;oruskiej i Polak;w, m.in. zamordowano tu dnia04.03.1942 r.: b;. ks. Mieczys;awa Bohatkiewicz, b;. ks. W;adys;awa Ma;kowiak, b;. ks. Stanis;awa Pyrtek].
1944 – wyzwolenie obozu i zbudowanie w klasztorze sowieckiego wi;zienia o zaostrzonym rygorze.
1970 – wysadzenie ;wi;tyni przy u;yciu materia;;w wybuchowych
2000 – pozosta;e po bazylianach budynki klasztorne zajmowane s; przez wi;zienie.
ответить

2008-03-06 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (деревня Прозороки. Глубокский район, Витебская область)

Prozoroki (Празарокі) – parafia p.w. Wniebowzi;cia NMP

XVII-XIX w. – drewniany ko;ci;; i klasztor Franciszkan;w konwentualnych
1677 – fundacja klasztoru dla franciszkan;w konwentualnych dokonana przez Szczyt;w
1698 - budowa nowej drewnianej ;wi;tyni z fundacji Justyna Szczyta
Ok. 1715 - spalenie budynk;w
1721 - fundacja nowego ko;cio;a i klasztoru przez Paw;a Korsaka
1772 – w klasztorze franciszka;skim p.w. ;w. Ludwika mieszka 7 zakonnik;w (4 kap;.), klasztor nale;y do kustodii kowie;skiej.
1797 - ustanowienie parafii przy ko;ciele klasztornym
1820 – klasztor w kustodii pi;skiej.
1832 - kasata klasztoru
1833 - przy klasztornym ko;ciele parafie prowadza ksi;;a diecezjalni

XIX w. – ko;ci;; parafialny (pofranciszka;ski)
1843 – o. J;zef Wassery (OFMConv), parafia w 1842 r. liczy;a 4228 kat.
1872 – ks. Leopold Kozakiewicz (a); kaplice: Ostrow, Prozoroki (cm.), parafia liczy;a 4026.
1892 - w wyniku po;aru spaleniu ulega ca;a ko;cielna zabudowa
1893 - pocz;tek odbudowy drewnianej ;wi;tyni

XIX-XX w. – murowany ko;ci;; parafialny (do zamkni;cia)
1897 – (04.03) po;wi;cenie kamienia w;gielnego pod budow; murowanej ;wi;tyni
1899-1907 - ks. Dominik Druktejna (budowniczy ;wi;tyni)
1907 – (14.10) konsekracja
1936-1938 – ks. Stanis;aw Ostaniszewski (p, v-dz.), 1938 – ks. Stanis;aw Fiedorczuk (pref.)
1938-1939 – ks. Miko;aj Tepper
1950 - zamkniecie ko;cio;a i aresztowanie proboszcza ks. Warszaw

XX/XXI w. – odrodzenie parafii
1998 - zwrot ko;cio;a
1990 – po;wi;cenie ko;cio;a przez ks. Lucjana Pawlika (MIC)
1990-1991 - ks. Eugeniusz Huk
1991-1994 – ks. Robert Krzywicki
1994-1996 – ks. Lucjan Pawlik MIC
1996-2000 – ks. Kazimierz Okuszko
2003-2005 - ks. Jerzy Zygmuntowski
ответить

2008-03-06 Костёл Святой Троицы (город Глубокое. Глубокский район, Витебская область)

Ko;ci;; parafialny – p.w. Naj;wi;tszej Tr;jcy

1628-1764 – drewniany ko;ci;;.

1628 - fundacja przez J. Korsaka, wojewody m;cis;awskiego, pierwszego drewnianego ko;cio;a

1674 – „ko;ci;; spalony przez nieprzyjaciela, jeszcze nie odbudowany”
ok. 1680 – budowa nowej drewnianej ;wi;tyni

1744 – parafia w dekanacie po;ockim, w diecezji wile;skiej. Granice parafii okre;lono miejscowo;ciami: G;;bokie, Szrabaie, Zurowuiowo, ;owce, Strockie, Szuniewicze, Butwi;owszczyzna, Zuki, Soroki, Wo;kowszczyzna, Kowalewszczyzna, Ho;ubicze, Iwanowszczyzna, Zo;nierzewszczyza, Zaborze, Ko;;taiowszczyzna, Samowszczyzna, Dzierkowszczyzna, Koraby, Udzia;, Michalce, Litowszczyzna, Dziechciary, Sudniki, Mereckie, Piotrowskie, Zalesie, Jezierce, Ginki, Kasztelanowszczyzna. W wielu z nich znajduj; si; kaplice.

1764-1798 - ;wi;tynia parafialna w wile;skiej i inflanckiej diecezji

1764-1782 - budowa nowej murowanej ;wi;tyni, staraniem ks. JASZCZ;;KA (1768 r.)

1782 – zako;czenie budowy ;wi;tyni przez ks. Micha;a Federowicz.

1782 - ks. Micha; FEDEROWICZ ustanowi; tu Altarie, druga ufundowa; ks. Kazimierz Sznurki.

1783 – konsekracja ;wi;tyni przez bp. P. Toczy;owski

1795-1798 – G;;bokie nale;y do dokszyckiego dekanatu w Inflanckiej diecezji, w 1796 r. parafia liczy 2451 kat. Pracuje tu 3 kap;an;w (w wieku: 67, 44, 28 lat).

1798 -1849 – parafia w mi;skiej diecezji

1812 - ko;ci;; zaj;ty przez wojska napoleo;skie na sk;ad ;ywno;ci

1820-1826 - remont ko;cio;a prowadzi proboszcz ks. Mateusza CIE;LAKIEWICZ

1842 - parafia liczy 5455 kat.

1843 - ks. Ksawery MICKIEWICZ (dz.), wikarymi karmelici, oraz ks. Bart;omiej Kruszy;ski, filia w Obierce.

1855-1856 – ks. Pankracy KRUSZY;SKI (p)

1849-1925 – parafia w wile;skiej diecezji

1864-1865 – ks. Aleksander Januszkiewicz (w)

1872 – ks. Boles;aw KULIKOWSKI.

Kaplice: Wincentowo (dom), Dimitrowszczyzna (cm). Parafia liczy;a 4363 kat.
1902-1908 – przebudowa ;wi;tyni (wg projektu arch. J. Zaro lub A. Dubowika).

1925-1989 – parafia w archidiecezji wile;skiej

1924-1951 – ks. Antoni ZIENKIEWICZ (p, dz.), 1926-1927 – ks. Micha; Dolinkiewicz (w), 1926-1927 – ks. J;zef Wo;ny (w), 1936-1937 – ks. Stefan Dobrowolski , 1939-1942 – ks. Jan Grabowski (w), 1941-1943 – ks. Piotr Bartoszewicz (w), 1943-1946 – ks. Bronis;aw S;odzi;ski (w), 1945 – ks. Kazimierz Grzegorczyk SDB (w).

1951-1985 – ks. J;zef FR;CKIEWICZ (p), 1952-1958 – ks. Franciszek Perko (w)

1983-1989 - Ks. W;adys;aw ZAWALNIUK

1989-2007 – w diecezji mi;skiej, mi;sko mohylewskiej i witebskiej

1990-1998 - Ks. Cyryl KLIMOWICZ (a; do powo;ania na biskupa)

1999-2002 – ks. Krzysztof WITWICKI

2003-2004 – ks. Krzysztof MIKO;AJCZYK

2004-2005 – ks. Andrzej TRACZYK (p), 2004 - dn. Andrzej Tawruk

Na terenie parafii istniej; kaplice w miejscowo;ciach: Tomasze i Petrykowi (dom emeryt;w)
ответить

2008-03-06 Кляштор францисканцев (деревня Прозороки. Глубокский район, Витебская область)

Prozoroki (Празарокі) – ko;ci;; klasztorny (OFMConv), a od ko;ca XVIII w. r;wnie; parafia p.w. Wniebowzi;cia NMP

XVII-XIX w. – drewniany ko;ci;; i klasztor Franciszkan;w konwentualnych
1677 – fundacja klasztoru dla franciszkan;w konwentualnych dokonana przez Szczyt;w
1698 - budowa nowej drewnianej ;wi;tyni z fundacji Justyna Szczyta
Ok. 1715 - spalenie budynk;w
1721 - fundacja nowego ko;cio;a i klasztoru przez Paw;a Korsaka
1772 – w klasztorze franciszka;skim p.w. ;w. Ludwika mieszka 7 zakonnik;w (4 kap;.), klasztor nale;y do kustodii kowie;skiej.
1797 - ustanowienie parafii przy ko;ciele klasztornym
1820 – klasztor w kustodii pi;skiej.
1832 - kasata klasztoru
1833 - przy klasztornym ko;ciele parafie prowadza ksi;;a diecezjalni

XIX w. – ko;ci;; parafialny (pofranciszka;ski)
1843 – o. J;zef Wassery (OFMConv), parafia w 1842 r. liczy;a 4228 kat.
1872 – ks. Leopold Kozakiewicz (a); kaplice: Ostrow, Prozoroki (cm.), parafia liczy;a 4026.
1892 - w wyniku po;aru spaleniu ulega ca;a ko;cielna zabudowa
1893 - pocz;tek odbudowy drewnianej ;wi;tyni
ответить

2008-03-06 Костёл францисканцев (город Ошмяны. Ошмянский район, Гродненская область)

Uwaga: Klasztor by; w;asno;;i; Franciszkan;w konwentualnych - skr;t: OFMConv. Tytu; ko;cio;a w 1772 r. to jednak p.w. Wniebowziecia NMP, cho; wewnatrz znajdowa; si; obraz Narodzenia NMP.

Przepraszam za b;;dy; prosz; o poprawienie mo;e zat;puj;c takim tekstem:
Franciszkanie Konwentualni (Stara Oszmiana) – p.w. ;w. Ducha, p;;niej p.w. Wniebowzi;cia NMP

1505 – przy ko;ciele p.w. ;w. Ducha pracuj; sprowadzeni tu przez kr;la Aleksandra Jagiello;czyka, kt;ry przekaza; im cz;;; Starej Oszmiany.
XVI w. - zbudowano drewniany klasztor.
1598 – klasztor nale;y do kustodii wile;skiej
1625 – klasztor w prowincji rusko-litewskiej p.w. ;w. Antoniego (kustodia wile;ska)
1655 – zniszczenie ko;cio;a przez szwedzkie wojsko.
1665 - odbudowa ;wi;tyni z fundacji testamentowej bp. Jana Dowgia;;o Zawiszy (biskup wile;ski),
1772 - istnia; tu klasztor i ko;ci;; p.w. Wniebowzi;cia NMP, z 6 zakonnikami (5 kap;an;w), nale;;cy do Prowincji Litewskiej (kustodia wile;ska).
1820 – klasztor w kustodii wile;skiej prowincji Litewsko-Ruskiej
1822 – po po;arze drewnianej ;wi;tyni zbudowano nowy murowany ko;ci;;.
1845 – likwidacja klasztoru, ko;ci;; zamieniony na miejski magazyn
1938 – ko;ci;; i klasztor franciszkan;w w zarz;dzie proboszcza Oszmiany
2000 – ruiny ;wi;tyni
ответить

2008-03-05 Кляштор доминиканцев (город Ошмяны. Ошмянский район, Гродненская область)

Dominikanie - ko;ci;; p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

1667 – z fundacji Andrzeja Poczobuta Odola;skiego i Doroty z Oborskich postawiono ko;ci;; p.w. ;w. Tr;jcy i pobudowano klasztor dla dominikan;w.

1772 - w klasztorze mieszka;o 9 zakonnik;w (7 kap;an;w).

1831 – o. Bart;omiej Jasi;ski OP z tutejszego klasztoru jest kapelanem powsta;czym. Rze; ludno;ci w ko;ciele dokonana przez ;o;nierzy carskich pod dow. Wierszelina (ok. 500 ofiar).

1850 – likwidacja klasztoru.

1872 – zburzenie ;wi;tyni, i postawienie w tym miejscu cerkwi prawos;awnej. Staraniem proboszcza ks. Sajkowskiego z drewnianych element;w po klasztorze zbudowano na cmentarzu kaplice.

ответить

2008-03-05 Костёл францисканцев (город Ошмяны. Ошмянский район, Гродненская область)

Franciszkanie (Stara Oszmiana) – p.w. ;w. Ducha

1505 – przy ko;ciele p.w. ;w. Ducha pracuj; sprowadzeni tu przez kr;la Aleksandra Jagiello;czyka, kt;ry przekaza; im cz;;; Starej Oszmiany. Zbudowano murowany ko;ci;; i drewniany klasztor.

1665 – zniszczenie ko;cio;a przez szwedzkie wojsko. Odbudowa z fundacji testamentowej bp. Jana Dowgia;o Zawiszy (biskup wile;ski), prawdopodobnie ju; jako ko;ci;; p.w. ;w. Franciszka.

1772 - istnia; tu klasztor i ko;ci;; p.w. ;w. Franciszka z Asy;u, z 6 zakonnikami (5 kap;an;w).

1822 – po po;arze drewnianej ;wi;tyni zbudowano nowy murowany ko;ci;;.

1845 – likwidacja klasztoru, ko;ci;; zamieniony na miejski magazyn

1938 – ko;ci;; i klasztor franciszkan;w w zarz;dzie proboszcza Oszmiany
ответить

2008-02-26 Костёл Благовещения Деве Марии (город Гродно. Гродненский район, Гродненская область)

Brygidki – Zwiastowania NMP

1642-1890 – klasztor si;str brygidek

1634 – pocz;tek stara; o osiedlenie zakonnic

1636 – fundacja klasztoru brygidek (na tzw. jurydyce brygidek)

1642 – budowa murowanego klasztoru i drewnianej ;wi;tyni, fundacja Krzysztofa i Aleksandry z Sobieskich Wiesio;owskich, by;a to filia klasztoru w Lublinie.

1648 - do wn;trza ko;cio;a wykonano cyk l 8 obraz;w z ;ycia ;w. Brygidy, dzie;o J. Sztettera.

1647 – zatwierdzenie fundacji przez Sejm.

Ok. 1649 – pocz;tek budowy nowej murowanej ;wi;tyni (w stylu renesansu lubelskiego).

1651 – konsekracja murowanej ;wi;tyni p.w. Zwiastowania NMP.

1740 – przyodzianie cudownego obrazu Matki Bo;ej Messy;skiej (z po;. XVII w.) srebrn; sukienk;.

XVIII-XIX w. – w klasztorze istnieje miejsce odosobnienie dla kobiet „z;oczy;c;w”, jakie zsy;a;y tu w;adze miejskie (np. w 1827 r. umieszczono tu siostry dekabrysty Rukawicza).

1855 – kapelanem o. Bonawentura Tomaszewski OP

1872 – kapelanem ks. Leonard Powiat

1879 – z ;ucka, po likwidacji tamtejszego klasztoru brygidek, przywieziono 4 siostry zakonne

1913 – mieszka;o tu jeszcze 5 zakonnic brygidzkich gdy do klasztoru sprowadzi;y si; SS. Nazaretanki.

1914-2007 – klasztor si;str nazaretanek

1914 – w;;czenie si; si;str Nazaretanek w proces edukacji

1919 – klasztor przekazano SS. Nazaretankom, kt;re do 1939 r. prowadzi; tu koedukacyjn; szko;; powszechn;. Kapelanem si;str s; kolejno:

1923-1926 – ks. Tomasz Kali;ski, 1932 – ks. Franciszek Hryniewicz (spowiednik)

1935-1943 – ks. Justyn Skokowski , rozstrzelany w Na;mowiczach w 1943 r.

Po 1945 – ks. Piotr Boryk

1947-1948 – ks. J;zef Kowalczuk

1948-1950 – kapelanem ks. Micha; Aronowicz.

1950 – zamkni;ty klasztor i ko;ci;; zosta; zamieniono na szpital psychiatryczny, siostry przenios;y si; do klasztoru pobernardy;skiego, gdzie zaprosi; je dotychczasowy kapelan ks. M. Aronowicz.

1990 – oddany i rekonstruowany ko;ci;; sta; si; parafialnym

1991 – zwrot klasztoru po likwidacji szpitala.

2008 – przy ko;ciele pracuj; SS. Nazaretanki

Uwaga: Zakon Naj;wi;tszego Zbawiciela – Ordo Sanctae Brigittae, Ordo Santissimo Salvatoris (OSSalv), p;;niej nazywany od za;o;ycielki Brygidkami. Za;o;ony w 1370 przez szwedzk; szlachciank; Brygid; z Ulfssasy (1303-1373), kanonizowanej w 1391. Na terenie polski klasztor otworzono w Gda;sku (1395) i w Lublinie (po 1411), ten drugi jako wotum za bitw; grunwaldzk;, by; klasztorem macierzystym dla fundacji grodzie;skiej.
ответить

2008-02-26 Кляштор бернардинок (город Гродно. Гродненский район, Гродненская область)

Bernardynki – p.w. Narodzenia NMP

1617 – fundacja klasztoru przez Wosi;owicza

1619 – przydzielenie ziemi na klasztor przez Janusza Skumin Tyszkiewicza, fundacje zatwierdzi; kr;l Zygmunt III, ta fundacja po;o;ona by;a nieopodal klasztoru bernardyn;w, (bli;ej mostu na Niemnie).

1621 – otwarcie klasztoru, jako fundacji Lwa Sapiehy i rodziny Scypin;w, drewniany ko;ci;; konsekrowano p.w. Matki Bo;ej z Ara Coeli.

1650-1651 – przebudowa ko;cio;a z fundusz;w Kazimierza Sapiehy,

1651 - (21.11) zmiana dedykacji ;wi;tyni p.w. Narodzenia NMP.

1655 – zniszczenie ko;cio;a i spustoszenie klasztoru przez Moskali

1656 – odbudowa klasztoru (po spaleniu miasta).

1693 – w klasztorze mieszka 20 zakonnic.

1725 – w klasztorze mieszka 21 zakonnic

1807 – prze;o;on; s. Karolina Mirska (przyby;a tu z konwentu w Kownie).

1808-1828 – przy klasztorze prowadzona jest szko;a z konwiktem dla dziewcz;t.

1843 – klasztor oddany pod jurysdykcje biskupa wile;skiego.

1854 – kasata klasztoru i zamienienie budynku na monastyr prawos;awny.

1921 – mieszka;y tu mniszki prawos;awne

ответить

2008-02-24 Костёл Пресвятой Девы Марии (деревня Хотемля. Лиозненский район, Витебская область)

CHOCIMLA – p.w. NMP

1848 – kaplica parafii p.w. ;w. Micha;a w Witebsku

1890 - kaplica parafii p.w. ;w. Barbary w Witebsku

1905 - kaplica parafii p.w. ;w. Barbary w Witebsku

1926 - kaplica parafii p.w. ;w. Barbary w Witebsku
ответить

2008-02-24 Костёл Святых Апостолов Петра и Павла (деревня Ремни. Городокский район, Витебская область)

REMNI – p.w. ;w. Piotra i Paw;a (rej. Gorodok)

1799 – ko;ci;; filialny parafii Newel

1869 – ko;ci;; filialny parafii Wieli;

1905 – ko;ci;; filialny parafii Wieli;

1917-1920 – ks. Julian Wro;ski (poniewa; brak by;o mo;liwo;ci dotarcia tu proboszcza przed 1920 r., parafia by;a nieobsadzona, cho; faktycznie przydzielono jej kap;ana)

1923 – ko;ci;; filialny parafii Wieli;

2000 – ruina drewnianego ko;cio;a na terenie rejonu Gorodok

ответить

2008-02-24 Церковь (деревня Соколище. Россонский район, Витебская область)

Mam niejasne przeczucie, ;e istnia;a w tym terenie, w miejscowo;ci Sokoliszcze (Sokolniki) katolicka parafia p.w. Imienia Maryi. Wspomina si; o niej w 1744 r. kiedy jest to filia parafii Newel (diecezji smole;skiej).
Nieco p;;niej w taki mterenie pojawiaj; si; OO. Jezuici maj;cy r;wnie; klasztor w miejscowo;ci Sokolniki (pow. newelski).

Jezuici - klasztor Sokolniki (pow. newelski), gdy; w 1734 r. powsta;a tu stacja misyjna kolegium w P;ocku, [pracowali tu m.in: 1737-1739 – misjonarzem o. J;zef Krasowski SJ
1752-1755 – prefektem w szkole o. Cyprian Zdanowicz SJ
1756-1757 – misjonarzem o. Antoni Sutocki SJ
1757-1758 - misjonarzem o. Jakub Go;ebiowski SJ
1762-1763 – misjonarzem o. Antoni Sutocki SJ,
1762-1763 – misjonarzem o. Dominik Brzezi;ski SJ
1763-1766 - misjonarzem o. Antoni Sutocki SJ
1767-1769 – misjonarzem o. Dominik Brzezi;ski SJ.] I jesli to jet to samo miejsce to w roku 1722 mamy tu OO. Franciszkan;w w klasztorze o nazwie Sokolniki; mieszka 7 zakonnik;w (6 kap;an;w).
Miejscowo;; by;a wspominana r;wnie; w 1923 r., jako parafia katolicka ale bez sta;ego duszpasterza.
ответить

2008-02-24 Костёл Святой Троицы (деревня Юстианово. Верхнедвинский район, Витебская область)

Justynian;w - p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

1848 – istnieje tu murowany ko;ci;; p.w. ;w. Tr;jcy, filia parafii Zabia;y

1923 – filialna kaplica parafii Zabia;y, obs;ugiwa; j; ks. Jan Wersocki

ответить

2008-02-24 Церковь Успения Пресвятой Богородицы (местечко Сарья. Верхнедвинский район, Витебская область)

Saria (Сар'я) – parafia p.w. NMP

1744 – miejscowo;; na terenie parafii Druja, prawdopodobnie jest tu te; kaplica.

1796 – konsekracja ;wi;tyni, (przez bp S. Bogusz-Siestrze;cewicza) - kaplica pa;acowa u ;opaci;skich.

1852 – budowa nowej ;wi;tyni z fundacji Ignacego ;opaci;skiego, projekt Gustawa Schecht w stylu neogotyku.

1854 – oratorium na terenie parafii Rosicy.

1857 – konsekracja ;wi;tyni p.w. Maryi.

1865 – zabranie ko;cio;a na cerkiew.

po 1930 – zarekwirowanie budynku na magazyn przez w;adze komunistyczne.

1970 – remonty przeprowadzane przez pa;stwo.

1989 – przekazanie przez w;adze ZSRR budynku ko;cio;a na cerkiew prawos;awn;, pomimo protest;w katolik;w.

1992 – wioska na terenie odrodzonej parafii w Wierchnied;wi;sku

1993 – ks. W;adys;aw Pietrajtis (z Mior), dojazdy kol;dowe do katolik;w.

1994-1997 – o. Klaudiusz Pryzmont OFMCap (z Wierchnied;wi;ska) odprawianie Mszy ;w. w domach

1997-2008 – o. Tomasz Ju;czyk OFMCap.

ответить

2008-02-24 Кляштор миссионерок (местечко Освея. Верхнедвинский район, Витебская область)

Szarytki – Zgromadzenie Si;str Mi;osierdzia

1759 – fundacja klasztoru dokonana przez wdow; po Janie Hylzen Konstancj; z Plater;w . Powsta;y wtedy r;wnie; budynki szpitalne (przytu;ek)

1928-1929 – przebudowa obiektu

ответить

2008-02-24 Костёл Святой Троицы (местечко Освея. Верхнедвинский район, Витебская область)

O;wieja (Асвея) – parafia p.w. ;w. Marii Magdaleny (rej. Wierchniedwi;sk)

1689-1758 – stacja misyjna Jezuit;w

1689 – za;o;enie stacji misyjnej przez OO. Jezuit;w, prawdopodobnie z fundacji Sapieh;w.

1689-1691 – misjonarzem o. Szymon Ebert SJ

1691-1693 - misjonarzem o. Marcin Koz;owski SJ

1693-1694 - misjonarzem o. Arnold Ciechanowicz SJ

1694-1695 - misjonarzem o. Stanis;aw Sebastianowicz SJ

1695-1696 - misjonarzem o. Wawrzyniec Kuczborski SJ

1744 – miejscowo;; na terenie parafii Druja, prawdopodobnie jest tu te; kaplica.

1748-1752 - misjonarzami o. Stanis;aw Bohdziej SJ, 1749 -1752 - o. Stanis;aw Karwacki SJ

1750-1751 - misjonarzem o. Marcin Grzybowski SJ

1751-1755 – misjonarzami: o. Jan Bu;hak SJ i o. Andrzej Haugrundt SJ

1756-1758 - misjonarzem o. Antoni Jurecki SJ

1765-1836 – klasztor XX Misjonarzy

1765 – fundacja klasztoru dla Misjonarzy od Jana Augustyna Hylzen, wojewody mi;skiego.

1782 – budowa murowanej ;wi;tyni p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

1783 – powierzenie obs;ugi parafii Misjonarzom, parafia liczy ok. 3100 kat.

1786 – Hylzenowie zapisali dobra O;wieja dla J;zefa Szadurskiego, z obowi;zkiem utrzymania tu szk;; prowadzonych przez Dominikan;w.

1836 – kasata klasztoru Misjonarzy, przekazanie funduszy na gimnazjum witebskie

1837-2008 – parafia katolicka

1854 – parafia obs;uguje Oratoria: u Szadurskich i w Kochanowiczach

1869 – parafia z kaplicami w miejscowo;ciach: Swolna, Kochanowicze, O;wieja cm.

1909 - ks. Zygmunt Tabor

1923 – vacat, nale;a;y do parafii kaplice: Swolna (cm), Kochanowicze

1937 – zniszczenie ko;cio;a

1941- b;. Antoni Leszczewicz MIC

2002-2004 – ks. Piotr Sroka (p)

ответить

2008-02-24 Часовня католическая (деревня Опытная (Бигосово). Верхнедвинский район, Витебская область)

Bigosowo (Бігосава) – parafia p.w. ;wi;tej Tr;jcy

XIX w. – kaplica wchodz;c; w sk;ad zabudowa; dworskich, nale;;cej niegdy; do Nitos;awskich
1854 – kaplica na terenie parafii Rosica
1923 - by;a tu kaplica parafii Rosicy, obs;ugiwa; j; ks. Piotr Kapusta (z Rosicy).
1992 – rejestracja wsp;lnoty katolickiej parafii
2002-2004 – ks. Piotr Sroka MIC (p), wybudowano wie;e do budynku przeznaczonego na ko;ci;;.
ответить

2008-02-24 Часовня (деревня Болины. Верхнедвинский район, Витебская область)

Baliny (Баліны) – parafia p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej.

1854 - by;a to kaplica na terenie parafii Rosicy, gdzie w (odleg;o;ci 17 km. od ko;cio;a parafialnego) maj;tku Bonis;awskich wzniesiono na potrzeby dworu murowan; ;wi;tynie p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej .
1869 – kaplica w parafii Rosica
Ok. 1910 – budowa murowanej kaplicy (fundacja ;opaci;skich)
1923 - ks. Piotr Kapusta (doje;d;a; z Rosicy)
1992 – zarejestrowanie miejscowo;ci jako samodzielnej parafia katolickiej.
2001-2004 - ks. Piotr Sroka (MIC). Do parafio nale;; wioski: Ci;kowce, Baliny, Czury;owo, Grygoriewszczyzna, Nowiki.
ответить

2008-02-24 Церковь Святых Апостолов Петра и Павла (местечко Валевка. Новогрудский район, Гродненская область)

Nie jestem pewien czy to ta Wal;wka, ale w 1685 odby;a si; fundacja ko;cio;a dla dominikan;w dokonana przez Stefana Kucza w Wal;wce. Wiatomo r;wni;;, ;e w tym klasztorze p.w. Tr;jcy Przenaj;wietszej w roku 1772 mieszka 6 zakonnik;w (w tym 5 kap;an;w). Oczywi;cie los by; okrutny i ju; w roku 1832 nast;pi;a kasata klasztoru, a p;;niej represje wobec katolik;w i w ok. 1833 zrobiono ze ;wiatyni cerkiew prawos;awna. Nieco p;;niej w 1845 r. dokonano przebudowy bry;y architektonicznej i ;wi;tynia zosta;a pozbawiona wie;y.
ответить

2008-02-24 Костёл (местечко Дворец. Дятловский район, Гродненская область)

Dworzec – parafia p.w. Bo;e Cia;o

1516 – budowa pierwszego drewnianego ko;cio;a, w dobrach (miasteczku) rodziny Kiezgai;;w
1744 – parafia w dekanacie s;onimskim, z filia Nowojelnia. Bo parafii Dworzec nale;a;y miejscowo;ci: Dworzec, Oziorany, Ko;odzie;niki, Nowoielna, Po;onka, Ciecieyki, Litaworce, Wiedrowicze, Pronikowszczyzna, Rybo;owy, Siemionowicze, Krzemienica, Obelkowicze, Piaskowszczyzna, Kuliki, Tarasowicze, Po;ubeczki, Sudzki, Repki, Borowiki, Piotrasze, Zychowicze, S;owikowszczyzna, Korniewicze, Ciecieyki, Krzemienica, Pronkowszczyzna.
1792 – ks. Wawrzyniec Glindzicz (c, dz., kan.)
1872 – o. Karol Soroczy;ski (a), parafia w dekanacie s;onimskim, licz;c; 2231 kat., kaplica Dworzec cm.
ответить

2008-02-24 Костёл Святого Иосифа (деревня Руда Яворская. Дятловский район, Гродненская область)

Ruda Jaworska – parafia p.w. ;w. J;zef

1744 – na terenie parafii Zdzi;cio; istniej; wioski: Ruda oraz Jawor (mo;liwe, ;e istnia;y tu kaplica).
1935 – proboszcz Skrundzi ks. Micha; Dalinkiewicz rozpoczyna organizowanie parafii, wioski wydzielono z parafii Zdziacio;.
1936 – budowa drewnianego ko;cio;a
1937 – (10.08) konsekracja ;wi;tyni przez abp. R. Ja;brzykowskiego
1938 – w administracji proboszcza ze Zdziacio;a
1940 – zamkni;cie ko;cio;a
1989 – zwrot ;wi;tyni
1989-2000 – o. Witold ;elwietro OFMCap (ze S;onimia)
2006 – ks. Kazimierz Murawa SDB (z Dzia;owa)
ответить

2008-02-24 Костёл Святой Анны (деревня Воронча. Кореличский район, Гродненская область)

Woro;cza – parafia p.w. ;w. Anny [rej. Korelicze]

1749 – pocz;tek stacji misyjna jezuit;w podleg;e kolegium w Nowogr;dku (fundacja Kazimierza Niesio;owskiego, kasztelana smole;skiego i jego ;ony Teofili de Reas)
1750 – wyposa;enie ko;cio;a i domu misyjnego
1750-1760 – superiorem o. Andrzej Morawski SJ, wspomaga;: 1749-1760 –o. Pawe; Go;;biowski SJ (misjonarz)
1763-1764 – superiorem o. W;adys;aw Go;aszewski SJ
1766-1767 – superiorem o. J;zef Baka SJ
1767-1771 - superiorem o. Pawe; Go;;biowski SJ
1771-1772 – superiorem o. Adam Rakowski SJ
1772 – w misji jezuickiej mieszka 3 kap;an;w
1772-1773 – superiorem o. Micha; Przeradowski SJ
1773 – kasata zakonu jezuit;w i likwidacja misji.
1781 – budowa murowanego ko;cio;a
1872 – ks. Ustin Kodz (a), parafia liczy 2149 kat, kaplice: Sierbsckaja, Tuhanowicka
1922 – ks. Aleksander ;atkowski, kaplice: cmentarz, Tuchanowicze (z 1851r. ), Koz;owicze (z 1810 r.), Serwecz (z 1851 r.).
1995 – odbudowa
2006-2007 - ks. Janusz Witowski OSPE (w Koreliczach)
ответить

2008-02-24 Церковь Святых Апостолов Петра и Павла (местечко Валевка. Новогрудский район, Гродненская область)

Wal;wka – p.w. Tr;jcy Naj;wi;tszej [rej. Nowogr;dek]

1685 – fundacja ko;cio;a dla dominikan;w dokonana przez Stefana Kucza
1772 – w klasztorze mieszka 6 zakonnik;w (5 kap;an;w)
1832 – kasata klasztoru
ok. 1833 – cerkiew prawos;awna
1845 – przebudowa ;wi;tyni i rozebranie wie;y
1870 – kolejna przebudowa
ответить

2008-02-23 Костёл Святой Троицы (деревня Новый Погост. Миорский район, Витебская область)

Nowy Pohost (Новы Пагост) – parafia p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

XV-XVI w. – miejscowo;; w parafii Ika;;.

Nazwa Pohost wskazuje na terytorium zwi;zane z Ko;cio;em, czasem kaplic; na cmentarzu grzebalnym, ale nie wiadomo dok;adnie kiedy zbudowano tu pierwsz; ;wi;tynie. Natomiast o kwestiach w;asno;ci wiadomo, ;e od 1499 r. dobra Pohost nale;a;y do rodziny Sapieh;w, jaka wesz;a w ich posiadanie w wyniku nadania kr;la Aleksandra. P;;niej spotykamy tu w jako w;a;cicieli: 1517 - Paw;a Sapieh;, 1556 – Ann; Pro;sk;, 1566 – Miko;aja Siniawskiego, 1593 – Lwa Sapieh;.

1593-1798 – w diecezji wile;skiej

Ok. 1593 – ko;ci;; p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej.

1593-1594 - proboszcz ks. Stanis;aw ALEKSIJEWICZ

1593 – (16.07) zapis fundacyjny dokonany przez Lwa Sapieh;, pozwala na stworzenie parafii.

1596 – (28.05) potwierdzenie zapisu fundacyjnego dokonane przez kr;l Zygmunt III.

? – proboszczem ks. Stanis;aw JODECJUSZ

1654 – spalenie ;wi;tyni w czasie wojen moskiewskich

1656 – odbudowa ko;cio;a

1717 – ko;ci;; filialny parafii Ika;; w dekanacie brac;awskim.

1744 – parafia w dekanacie brac;awskim. Parafia w Poho;cie ma 2 filialne ko;cio;y, w miejscowo;ciach: Stefanowo i Szarkowszczyzna. Ponadto na obszarze parafii podano 9 miejscowo;ci (mo;e z kaplicami?): Pohost, Czackowszczyzna, Wuszowce, Kupczelowo, Holeniszewo, Surowce, Szarkow, Dzikcieiewki, Dw;r Kaczanowski.

1750 - istnia;a te; drewniana kaplica dworska w maj;tku Stefanowo (p.w. ;w. Micha;a).

1765 - staraniem kolatora St. Burzy;skiego, kasztelana smole;skiego przy pomocy proboszcza z Ika;ni wybudowano nowy drewniany ko;ci;;.

1766-1776 – proboszczem ks. PIE;LAK

1776 - faktyczne erygowanie parafii dekretem bp. Masalskiego, w ko;ciele w o;tarzu g;;wnym umieszczony by; obraz Tr;jcy Przenaj;wi;tszej.

? – proboszczem ks. Franciszek ;ABA

1770 – budowa na terenie parafii murowanego kaplicy w miejscowo;ci Szarkowszczyzna, z fundacji Jana N. ;opaci;skiego (starosta m;ci s;awski)

1798-1849 – w diecezji mi;skiej

? – proboszczem ks. Felicjan ZALESKI

1826-1827 – proboszczem ks. Jakub ;ASTOWSKI, zainstalowano nowe o;tarze i organy 9 g;osowe.

1842-1849 - proboszczem ks. Jan SZYRYNA (p, dz.), pomagali w pracy jako wikarzy: 1843 - ks. J;zef Knistofft (w), 1843 - ks. Prot Sutkiewicz OFM (w), parafia w 1842 r. liczy 3907 katolik;w.

1849-1925 – w diecezji wile;skiej

1849-1865 - proboszczem ks. Jan SZYRY/bNA (p, dz.), w 1859 r. staraniem proboszcza powi;kszono ko;ci;;. Do obszaru parafii w po;. XIX w. zaliczano: 2 miasteczka, 30 dwor;w i ponad 150 wsi. Wikarymi byli: ks. Egidiusz Czapi;ski (w), 1864-1865 - ks. Alojzy Konopacki (w). Obs;ugiwano kaplice w miejscowo;ciach: Stefanowo, Szarkowszczyzna, Zaborze.

1865-1871 – proboszczem ks. Alojzy KONOPACKI

1871-1873 – proboszczem ks. Felicjan DOWBOR , w 1872 r. istniej; tu kaplice: Szarkowszczyzna, Stefanowo, Pohost (cm.). Parafia liczy;a 3299 kat.

1873-1897 - proboszczem ks. Alojzy URBANOWICZ

1897-1903 - proboszczem ks. Julian KARPOWICZ

1903-1906 – proboszczem ks. Feliks MINIGIS

1906-1908 – proboszczem ks. Stanis;aw SIWICKI

1908-1912 – proboszczem ks. J;zef MARCINKIEWICZ

1912-1915 – proboszczem ks. Jan ;YWICKI

1915-1917 – proboszczem ks. Ksawery BOBROWISK

1917-1923 - proboszczem ks. Boles;aw SZY;KO, 1920 – ks. Jan ;uk (w), jaki w czasie rekonwalescencji chorobowych proboszcza jego obowi;zki.

1921-1923 – proboszczem ks. Jan ;UK

1923-1925 – proboszczem ks. Jan S;AWI;SKI

1925-1989 – w archidiecezji wile;skiej

1925-1927 – proboszczem ks. Jan S;AWI;SKI

1927-1937 – proboszczem ks. Kazimierz MACKIEWICZ, 1932-1934 – ks. Stanis;aw Krygielski OFMCap (w). Do parafii Nowy Pohost w 1931 r. nale;a;o blisko 150 miejscowo;ci

1937-1949 – proboszczem ks. J;zef INGIELEWICZ , 1938 - brak wikarego, a parafia liczy 4444 katolik;w i obs;ugiwana jest kaplica w Stefanowie.

1949 – (03.07) aresztowanie proboszcza, pod zarzutem ;e w latach II wojny proboszcz dzia;a; w konspiracji AK - razem z Organist; i Zakrystianem), i skazanie na 10 lat katorgi.

1949 – zamkni;cie ;wi;tyni przez w;adze sowieckie, i przeznaczenie na sk;ad zbo;a a p;;niej sal; sportow;.

1954 – ks. J;zef INGIELEWICZ, mieszka; na terenie parafii (po odbyciu 5 lat ;agr;w), p;;niej wyjecha; do Ostrowca.

1989-1999 – w diecezji mi;skiej i archidiecezji mi;sko-mohylewskiej

1989 – odzyskanie ;wi;tyni przez wiernych. W pracach remontowych udziela;a si; ca;a spo;eczno;;, pod kierunkiem majstr;w : Cz. Kur;owicz, J. Stawickiego, P. Murawskiego, A. Opa;ko.

1990 – (15.05) po;wi;cenia ko;cio;a przez bp. E. Kisiel ( bp. T. Kondrusiewicz, bp. E. Ozorowski).

1990-1997 – proboszczem ks. Bernard MARIA;SKI (COr), na terenie parafii pracuj; SS. Serafitki.

1994 - misje parafialne prowadz; OO. Kapucyni.

1998-1999 - proboszczem ks. Zdzis;aw PIETRASZEWSKI

Teren parafii obejmuje ponad 30 miejscowo;ci.

1999-2007 – w diecezji witebskiej

1999-2000 - proboszczem ks. Zdzis;aw PIETRASZEWSKI

2001-2006 - proboszczem ks. Walerian STANKIEWICZ

Kaplica w: Bilgudziach (p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP), Wo;kowszczy;nie.

ответить

2008-02-23 Кляштор каноников регулярных (город Миоры. Миорский район, Витебская область)

Miory (Мёры) – parafia p.w. Wniebowzi;cia NMP i ;w. Jozafata Kuncewicza BM.

1641-1728 – pierwotny drewniany ko;ci;;
1641 - budowa ko;cio;a (p.w. Wniebowzi;cia NMP) z fundacji ksi;cia Sebastiana ;wi;tope;ka-Mirskiego.
1693 – ofiarowanie dodatkowego funduszu dla parafii przez w;a;cicieli miejscowo;ci
1694 – filialny ko;ci;; w Leszczycowie powsta;y staraniem ks. Ludwika Mirskiego
ответить

2008-02-23 Кляштор каноников регулярных (город Миоры. Миорский район, Витебская область)

1728-1832 – parafie prowadz; Kanonicy Regularni
1744 – parafia w dekanacie brac;awskim; obszar parafii okre;la;y miejscowo;ci: Miory, Sieliszcze, Podhaycze, Osinowka, Szandukowo, Marcinowce, Bukowce, Zahore, Zubrowo, Ro;e, Popkow, Gierwiaty, B;aszki, Psiczkowszczyzna, Masiowce, Maciuki, Podielce, Perszele, Pleyki, Pietraciki, Moskalanki, Rusaczki, Szczo;no, Krzyczewicze, Dziedzinek. W wielu z nich istnia;y kaplice.
1781 - powi;kszenie drewnianej ;wi;tyni.
1790 – ks. Ludwik Mirski (p) ks. Tomasz ;ukiewicz (c)
1822-1823 – ks. Jan Klimczewski (p),
1823-1843 – ks. Grzegorz Czapulewicz, w 1825 r. ko;ci;; drewniany na podmur;wce ceglanej, kryty gontem na wie;ach blacha miedziana. Pomagali: 1843 - ks. Sylwester Pankiewicz (w). Kaplice: Kamie;pol, ;wi;ta Woda, Miory, Koci;owo, Szczawno. Liczebno;; parafii w 1842 r. wynosi;a 3410 kat.
ответить

2008-02-23 Костёл Святого Антония Падуанского (город Толочин. Толочинский район, Витебская область)

ADRES:
Parafia p.w. ;w. Antoniego Padewskiego
211070 To;oczyn, ul. Lenina 50
ответить

2008-02-23 Костёл Святого Антония Падуанского (город Толочин. Толочинский район, Витебская область)

Ta;oczyn (Талычын) – parafia p.w. Narodzenia NMP

1604 - z fundacji Lwa Sapiehy wybudowano tu ko;ci;;, a jego uposa;enie pozwoli;o na utrzymanie szko;y i szpitala dla chorych.
1744 – parafia w dekanacie orsza;skim, na jej terenie znajdowa;y si; miejscowo;ci: To;oczyn, Zahorodzie, Ozierce, Czereska, Isaykowka, ;achwa, Nie;wiecka, Zab;ocie, Zurawle, Przew;oczne, Kamionka, Stayki, Podberezie, Siwiec, Krzywa, Pow;cikow, Bahrynow, Woroncewicze, Wo;kowicze, Zaykowszczyzna, Cha;upinka, Ok;awpow, Rozboyne, Lesne, Kruh;a, Koziebrodzie, Orawka, Orawa, Druck, Pankiewicze, Choroliszcze, Zalesie, Monastyry, Koczewicze, S;uwienie, Daukuty, Jelany, Malawka, Trze;cianka, Hostynicze, Jew;achy, Budowka, P;oskie, Hawaryszki, Chmielowka, Borsuczyn, Kostki, Suszcze, Nowosio;ki, Zamosze, Czarnorusze, Zapole, Sielec, Suchaczewo, Porzecze, Prudziec, Niemiry, Skawiszki, Konopielczyce.
1810 – ks. Daniel Wilczy;ski (kan. Inf.)
Ks. Gro;ski
1818 – budowa ko;cio;a
Ks. Jan Radziwon (p)
1853 - budowa ko;cio;a p.w. ;w. Antoniego (trzynawowy, neogotycki).
1893-1894 – ks. Strzegomski (p), w czerwcu 1894 odby;a si; wizytacja bp. F. Symona.
1906-1907 – ks. Julian Gro;ski (p)
1917 – parafia nale;y do dekanatu sienno i liczy 3200 kat.
1923 – ks. J;zef Wors;aw, na terenie parafii istnia;y kaplice: Ta;oczyn na cmentarzu oraz w miejscowo;ci Janow.
1925-1933 – ks. Jan Borowik
1993 - (06.04) zwrot ;wi;tyni przez w;adze komunistyczne
1993-1994 - ks. J;zef Pietuszko (MIC), ks. Wojciech Soko;owski MIC
1994-2000 - proboszczem ks. Jaros;aw Hybza (MIC)
2000-2003 - proboszczem ks. Krzysztof Miko;ajczyk, Ks. Henryk Dobruk
2003-2004 – ks. Piotr Kubiki SAC Pomagaj; SS. Serafitki.
2007 – ks. Stanis;aw Waszkiewicz
ответить

2008-02-23 Часовня кладбищенская (деревня Межица. Лепельский район, Витебская область)

Mie;dzice (dawny pow. lepelski)

XVI – dwa dobra prawos;awnego manasteru ;w. Spasa w Ihumeniu, po;o;one nad rzek; Ulank;.
1582 – nadanie fundacyjne kr;la Stefana Batorego dla kolegium jezuickiego w Po;ocku
XVI – istnieje tu kaplica katolicka
1726 – budowa ;wi;tyni p.w. ;w. Piotra i Paw;a
1747 – przebudowa ko;cio;a (od fundament;w)
1773 – kasata zakonu, dobra Mie;dzice wraz z miejscowo;ciami Karpiennicze, Olszanica przechodz; na skarb pa;stwa (114 osoby).
ответить

2008-02-23 Церковь Святого Георгия Победоносца (деревня Экимань. Полоцкий район, Витебская область)

5. Ekima;

XVI – dobra prawos;awnego manasteru ;w. Spasa, po;o;one na wyspie po;rodku rzeki D;wina
1582 – nadanie fundacyjne kr;la Stefana Batorego dla kolegium jezuickiego w Po;ocku
1600 – otwarcie przez jezuit;w szko;y parafialnej
1633 – przeniesienie tu kolegium po;ockiego (po po;arze miasta)
1682 – kolejne przeniesienie kolegium po;ockiego
1723 – budowa o;miok;tnej ;wi;tyni
1734 – budowa nowej ;wi;tyni
1750 – kolejne przeniesienie tu kolegium po;ockiego (po po;arze miasta)
1773 – kasata maj;tku
ответить

2008-02-23 Церковь униатская (деревня Юровичи. Полоцкий район, Витебская область)

Jurewicze (Jurgewicze)

1622 – jezuici na drodze wymiany przejmuj; tutejszy maj;tek przeznaczaj;c go na potrzeby kolegium w Po;ocku

XVII – istnieje tu ko;ci;; utrzymywany przez jezuit;w, zorganizowana jest przy nim parafia greko-kat.

1741-1742 – budowa nowej ;wi;tyni

1743 – konsekracja ko;cio;a (nadal parafia grek-kat.)

1780 – zabranie maj;tku po usuni;ciu jezuit;w w Rosji

ответить

2008-02-23 Костёл (деревня Белое. Ушачский район, Витебская область)

2. Bia;a

1694 – maj;tek jezuicki nowicjatu w Wilnie
1696 – maj;tek jezuicki kolegium w Po;ocku, nale;ny do folwarku Liwo
1727 – budowa ;wi;tyni p.w. ;w. Tadeusza
1820 – wraz z wygnaniem jezuit;w z Rosji nast;pi;o przej;cie d;br przez skarb pa;stwa
ответить

2008-02-23 Церковь Успения Пресвятой Богородицы (деревня Казимирово (Заозерский с/с). Полоцкий район, Витебская область)

9. Kazimierzowo (Kazimierz;w)

1582 – nadanie fundacyjne kr;la Stefana Batorego
XVI w. – istnieje tu drewniany ko;ci;;
1674 – budowa ;wi;tyni p.w. ;w. Kazimierz
1702 – budowa nowego ko;cio;a, istnieje tu tez dom dla misjonarzy
1728-1734 – budowa murowanej ;wi;tyni p.w. ;w. Stanis;awa Kostki
1773 – kasata zakonu i likwidacja maj;tku ko;cielnego
ответить

2008-02-23 Костёл Святой Троицы (деревня Заскорки. Полоцкий район, Витебская область)

ZASK;RKI – p.w. ;wi;tej Tr;jcy.

1744 – kaplica w po;ockiej parafii.
W zestawieniu dokonanym w 1744 r. miejscowo;; Zaskorki umieszczona zosta;a na terenie parafii po;ockie, i niewykluczone, ;e by; tu wtedy kaplica.

1792 – budowa murowanego ko;cio;a.
Fundatorem ko;cio;a by; Trajan Korsak. Z opis;w ;wi;tyni wynika, ;e wewn;trz znajdowa;y si; trzy o;tarze, w g;;wnym czczona jako cudowna figura Pana Jezusa Nazare;skiego.
Jeszcze w 1848 r. na terenie parafii istnia;y kaplice w miejscowo;ciach: Krasny-Roh, Wielitowce.

1852 – proboszczem ks. Kazimierz BOCZKOWSKI.
Obs;ugiwano te same dwie, wspomniane wy;ej, kaplice.

1865-1869 – proboszczem ks. Hieronim MONTWI;;O.
W roku 1869 obs;ugiwano kaplice w Krasny-Rog, Woronice, Wele;;wka, parafia liczy;a 1146 katolik;w.

1891-1892 – proboszczem ks. Karol SZABUNIA.
Parafia liczy w tym czasie 1332 katolik;w. Obs;ugiwane s; kaplice w miejscowo;ciach: Krasny Roh, Woronice, Wieli;ska.

1892-1893 – proboszczem ks. Antoni SZYMONOWICZ.
Proboszcz zosta; zes;any do klasztoru w Ag;onie na kilkumiesi;czny karny pobyt (tzw. „pokuta”).

1894-1899 – proboszczem ks. Micha; BIELSKI.
W 1899 r. parafia liczy;a 1335 os;b. Kaplice w parafii istnia;y w miejscowo;ciach Krasny R;g, Woronicze, Wieli;;wka.

1906-1909 – proboszczem ks. J;zef IBI;SKI.
W roku 1907 parafia liczy;a 1356 os;b. Proboszcz odremontowa; ko;ci;; zar;wno z zewn;trz jak i wewn;trz, ogrodzi; cmentarz.

1910-1912 – proboszczem ks. SAMULEWICZ
Ko;ci;; w g;;wnym o;tarzu mia; figur; Pana Jezusa Nazarejskiego (kult taki rozpowszechniali trynitarze). Plebania drewniana. Remonty ostatnie dotyczy;y organ;w i budowy o;tarza. Kaplica w Waroniczach (nad rzek; Usz;), Krasny Rog, Wieli;ajka. Parafia liczy 1604 kat.

1918-1923 – proboszczem ks. – Pawe; MED;YS.
Na terenie parafii znajdowa;a si; kaplica p.w. ;w. Wincentego w miejscowo;ci Woronecz.

1924-1925 – proboszczem ks. Pawe; KAZIUNAS.
ответить

2008-02-23 Церковь Благовещения Пресвятой Богородицы (деревня Туровля. Полоцкий район, Витебская область)

Turowla (misja jezuicka 1582-1773 r.)

XVI – dobra prawos;awnego manasteru Spas w Po;ocku
1582 – nadanie fundacyjne kr;la Stefana Batorego
1686 – budowa drewnianej ;wi;tyni (staraniem jezuit;w i miejscowej szlachty)
1701 – zniszczenie maj;tku przez wojska saskie
1759-1760 – budowa nowej ;wi;tyni; istnia; tu te; dom misjonarzy
1773 – kasata zakonu (maj;tek liczy 119), dobra przechodz; na skarb pa;stwa.
ответить

2008-02-23 Костёл Гроба Господня и Франциска Ксавьера (город Полоцк. Полоцкий район, Витебская область)

e. Ko;ci;; p.w. Grobu Pa;skiego
1786-1787 – budowa murowanej ;wi;tyni na terenie folwarku Spas
1787 – konsekracja ko;cio;a przez bp. J. Benis;awskiego
1812 – pochowanie na cmentarzu przyko;cielnym ;o;nierzy francuskich
ответить

2008-02-23 Костёл Гроба Господня и Франциска Ксавьера (город Полоцк. Полоцкий район, Витебская область)

b. Ko;ci;; - p.w. ;w. Franciszka Ksawerego
1679 – budowa drewnianej ;wi;tyni przy rynku po;ockim
1683 – zniszczenie ;wi;tyni przez po;ar
1720 – budowa nowego ko;cio;a
1754 – cz;;ciowe zniszczenie ;wi;tyni przez po;ar
ответить

2008-02-23 Коллегиум иезуитов (город Полоцк. Полоцкий район, Витебская область)

Klasztor Jezuit;w – ko;ci;; p.w.

1580-1598 – kolegium na zamku po;ockim
1580 – za;o;enie przez kr;la Stefana Batorego kolegium jezuickiego w Po;ocku, i mianowanie pierwszym rektorem ks. Piotra Skarg; SJ. Kolegium umieszczono na terenie zamku a zakonnicy duszpasterzowali przy ko;ciele p.w. ;w. Piotra i Paw;a.
1582 - fundacja klasztoru i ko;cio;a p.w. Wniebowzi;cia NMP
1582-1586 – rektorem o. Piotr Skarga SJ
1586-1592 - rektorem o. Stanis;aw W;oszek SJ
1595-1599 - rektorem o. Adam Jacobi SJ

1598-1748 – drewniane kolegium na podzamczu
1599-1600 - rektorem o. Wojciech Przewodziszewski SJ
1600-1605 - rektorem o. Mocha; Slubowski SJ
1605-1606 - rektorem o. Walenty Mathiae SJ
1609-1620 - rektorem o. Adam Jacobi SJ
1618-1620 – retoryk; wyk;ada tu poeta ;aci;ski Maciej Sarbiewski
1620-1625 – rektorem o. Szymon B;onensis SJ
1625-1630 - rektorem o. Stanis;aw Kosi;ski SJ
1630-1633 - rektorem o. Jakub Lachowski SJ
1633-1634 – wicerektorem o. Jan K;dzierzawski SJ
1635-1638 - rektorem o. Wojciech Slaski SJ
1638-1640 - rektorem o. Jerzy Hoffman SJ
1640-1642 - rektorem o. Andrzej Bruchman SJ
1642-1647 - rektorem o. Stanis;aw Kosi;ski SJ
1647-1649 - rektorem o. Jakub Ugolski SJ
1649-1651 - rektorem o. Zygmunt Lauxmin SJ
1651-1652 - rektorem o. Szymon Jordan SJ
1652 - rektorem o. Augustyn Jaguza SJ
1652-1655 - rektorem o. Stanis;aw Przygocki SJ
1663-1667 – superiorem o. Miko;aj Slaski SJ
1667-1670 - rektorem o. Miko;aj Slaski SJ
1670-1673 - rektorem o. Daniel Butwi;; SJ
1673-1675 - rektorem o. Kazimierz Koja;owicz SJ
1675-1677 - rektorem o. Miko;aj Slaski SJ
1677-1680 - rektorem o. Stefan Dyzewski SJ
1680-1683 - rektorem o. Marcin Nie;cierowicz SJ
1683-1688 - rektorem o. Micha; Bujnowski SJ
1688-1691 - rektorem o. Andrzej Wyrwicz SJ
1691-1697 - rektorem o. Kazimierz Bielski SJ
1697-1700 - rektorem o. Miko;aj Zewe;;o SJ
1700-1703 - rektorem o. Jan Marcelli SJ
1703-1708 – rektorem o. Kazimierz Bielski SJ,
1705 - kolegium zwiedza; car Piotr I.
1708-1709 – wicerektorem o. Matelekowski SJ
1709-1710 - rektorem o. Maciej Karski SJ
1710-1713 - rektorem o. Krzysztof Eynarowicz SJ
1713-1717 - rektorem o. Jakub Wo;odkowicz SJ
1717-1720 - rektorem o. Krzysztof Gorzwi;;o SJ
1720-1727 - rektorem o. Wojciech Bohuszewicz SJ
1727-1731 - rektorem o. Stanis;aw Sokulski SJ
1731-1735 - rektorem o. Antoni Miszto;d SJ
1735-1740 - rektorem o. Stanis;aw Sokulski SJ
1740-1743 - rektorem o. Antoni Ch;dzy;ski SJ
1743-1746 - rektorem o. Aleksander Morikoni SJ

1748-1810 – kolegium murowane
1746-1752 - rektorem o. Pawe; Stryje;ski SJ
1747 – pocz;tek prac przy budowie murowanego kolegium, wznoszonego pod kierunkiem br. Jakuba Ruoff SJ .
1752-1756 - rektorem o. Franciszek Grzyma;a SJ
1756-1760 - rektorem o. Jerzy Sulistrowski SJ
1760-1766 - rektorem o. Aleksander Szukiewicz SJ
1766-1770 - rektorem o. Walery Paczkowski SJ
1770-1782 - rektorem o. Stanis;aw Czerniewicz SJ
1772 - mieszka;o tu 96 zakonnik;w (27 kap;an;w).
1782-1786 - rektorem o. Gabriel Lenkiewicz SJ
1786-1799 - rektorem o. Franciszek Kareu SJ
1799-1803 - rektorem o. Hieronim Wichert SJ
1803-1805 – wicerektorem o. Kazimierz Ostrowski SJ
1805-1814 – rektorem o. Antoni Lustyg SJ
1807 – sprowadzenie relikwii b;. Andrzeja Boboli

1812-1820 – Akademia Po;ocka
1812 – (15.06) ustanowiono tu Po;ock; Akademie Jezuit;w, z biblioteka licz;c; ok. 40 tom;w.
1814-1817 – rektorem o. Antoni Landers SJ
1818 – liczba student;w w Akademii wynosi;a 524, a licz;c z podleg;ymi w terenie plac;wkami by;o to ok. 3000 uczni;w. Wydawano czasopismo „miesi;cznik Po;ocki”.
1817-1820 – rektorem o. Rajmund Brzozowski SJ
1820 - po likwidacji uczelni jezuickiej oddano bibliotek; i drukarnie dla zakonu Pijar;w.

1821-1964 – pojezuicka ;wi;tynia
1830 – przeniesienie trumny z relikwiami b;. Andrzeja Boboli do ko;cio;a dominikan;w.
XIX w. – przebudowa ko;cio;a na cerkiew.
1942 – o. Antoni ;wiatope;ek Mirski SJ prowadzi tu prace duszpasterskie, tak;e w;r;d prawos;awnych.
Po 1945 – szpital wojskowy w budynkach dawnego kolegium
1964 – wysadzenie ko;cio;a, i zabudowa placu
ответить

2008-02-23 Костёл во Имя Девы Марии (город Минск. Минский район, Минская область)

Jezuici (obecnie katedra) – p.w. Imienia Maryi

1631 – fundacja kolegium przez Paw;a Sanguszko
1656-1657 – superiorem o. ;ukasz Za;uski SJ
1656 – fundacja ko;cio;a przez Hieronima Sanguszko, wojewod; mi;skiego

1657-1686 – stacja misyjna, zale;na od kolegium w Nie;wie;u
1657-1662 - superiorem o. Pawe; Idzikowski SJ
1668-1672 - superiorem o. Andrzej Zieniewicz SJ
1672-1674 - superiorem o. Miko;aj Ziernicki SJ
1674-1677 - superiorem o. Jan Portanti SJ
1677-1681 - superiorem o. Piotr ;ukaszewicz SJ
1681-1683 - superiorem o. Krzysztof Krzy;ewicz SJ
1683-1685 - superiorem o. Jan ;ukaszewicz SJ
1683 – ustawa sejmowa pozwoli;a jezuitom na prowadzenie w Mi;sku szko;y.

1686-1714 – rezydencja jezuicka
1685-1688 - superiorem o. Aleksander Frezer SJ
1688-1691 – superiorem o. Jan Bielski SJ
1691-1694 – superiorem o. Wojciech Dzieniszewski SJ
1694-1697 – superiorem o. Micha; Bronisz SJ
1697-1701 – superiorem o. Cyprian Kunowski SJ
1700 – (31.07) pocz;tek budowy murowanej ;wi;tyni, kosztem bp. Hieronima Sanguszki.
1701-1704 – superiorem o. Kazimierz Gnatowski SJ
1704-1714 – superiorem o. Antoni Brzostowski SJ
1710 – (16.03) konsekracja ;wi;tyni przez bp. K. Brzostowskiego
1714 – ofiarowanie przez Krzysztofa Zawisze (wojewody mi;skiego) relikwii ;w. Felicjana

1714-1773 – kolegium jezuickie
1714-1717 – rektorem o. Antoni Brzostowski SJ
1715 – za;o;enie Bractwa ;w. Barbary
1716 – przebudowa budynku „starego ko;cio;a” na kolegium
1717-1724 – rektorem o. Jakub Wo;odkiewicz SJ
1723 – pocz;tek budowy nowego kolegium
1724-1727 – rektorem o. Jan Nowosielski SJ
1727-1728 – rektorem o. Kazimierz Fr;ckiewicz SJ
1728-1729 – rektorem o. J;zef Rudomina SJ
1729-1732 – rektorem o. Antoni Chadzy;ski SJ
1731 – dobudowanie 2 wie;y i przyozdobienie w 1732 r. wielkim „zegarem gda;skim”
1732-1735 – rektorem o. Ludwik Skorulski SJ
1735-1736 – rektorem o. Teodat Ramu;t SJ
1736-1737 – rektorem o. Micha; Bartoszewski SJ
1737-1740 – rektorem o. Antoni Woyni;owicz SJ
1739 – dobudowa wie;y do budynku kolegium
1740-1741 – rektorem o. Jan Zrzelski SJ
1741-1748 – rektorem o. Jan Wo;odkowicz SJ
1748-1749 – rektorem o. Antoni Ch;dzy;ski SJ
1749-1752 – rektorem o. Franciszek Ogi;ski SJ
1753-1757 – rektorem o. Kazimierz Juraha SJ
1758-1763 – rektorem o. Romuald Woyni;owicz SJ
1763-1766 – rektorem o. Antoni Borkowski SJ
1766-1770 – rektorem o. Adam Abramowicz SJ
1770-1771 – rektorem o. Aleksander Szukiewicz SJ
1771-1773 – rektorem o. Franciszek Lubowicki SJ
1772 – mieszka;o to 20 zakonnik;w. W tym;e 1772 r. wprowadzono Bractwo Opatrzno;ci Bo;ej.
1773 – po kasacie zakonu, ko;ci;; by; parafialn; ;wi;tyni;

1774-1803 – szko;a KEN i budynki gimnazjalne
1774 - kolegium przemianowano na szkol; podwydzia;ow; (uczy tu 17 by;ych jezuit;w).
1792 – zamkni;cie szko;y KEN
1793 – przebudowa budynku kolegium na dom gubernatora
1796 – zniszczenie przez po;ar ko;cio;a
1798 – ko;ci;; zostaje katedra diecezji mi;skiej
1799 – zaj;cie gmachu kolegium na urz;dy pa;stwowe
1803 - by;a to gimnazjum klasyczne (z j;zykiem polskim jako wyk;adowy)
ответить

2008-02-23 Костёл Святого Антония (бернардинцев) (город Слуцк. Слуцкий район, Минская область)

Bernardyni – p.w. ;w. Antoniego

1661-1832 – klasztor bernardyn;w
1661 – fundacja Samuela Oskierki, s;dziego mozyrskiego
1734 – drewniany ko;ci;; p.w. ;w. Antoniego
1772 – mieszka tu 7 zakonnik;w (4 kap;an;w)
1812 – po;ar i zniszczenie ;wi;tyni
1820 – nowa ;wi;tyni; o ceglanej konstrukcji budowli
1830-1831 – gwardianem o. Adjutus Paw;owski, zaanga;owany w Powstanie
1832 – kasata klasztoru

1833-1970 - filialny i parafialny ko;ci;; „pobernardy;ski”.
1843 – vacat, ko;ci;; istnia; bez rektora
1865 – nast;pi;o przeniesienie tu z ko;cio;a farnego parafii, w ko;ciele przechowywano Cudowny Obraz MB z Horodyszcza od benedyktyn;w
1872 – ks. Stanis;aw Lempicki (p), 1872 – ks. Ildefons Romanowski (w), 1872 – ks. Adam Tyszkiewicz (z), 1872 – o. Aleksander Krupski OFM .
1872 - parafia liczy 4065 kat., filia Urzecze (z 3 kaplicami), kaplice: S;uck cm. Wo;oczy;ska, Wisznicz.
ответить

2008-02-23 Костёл Святого Духа и кляштор иезуитов (город Слуцк. Слуцкий район, Минская область)

Ko;ci;; i kolegium Jezuicikie – p.w. ;w. Ducha

1664-1665 – misjonarzem o. Andrzej Zaniewicz SJ z Nie;wie;a

1689-1704 – stacja misyjna z Nie;wie;a
1689-1694 – misjonarzem o. Jan Andreae SJ
1692 – zapis funduszowy Katarzyny Bokszanki i Jana S;o;skiego pozwala na otwarcie plac;wki misyjnej
1695-1696 – misjonarzem o. Jan Mikucki SJ
1696-1697 - misjonarzem o. Jan Preuschoff SJ
1697 – budowa drewnianej kaplicy p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP (w zau;ku na Podwalu)
1697-1701 - misjonarzem o. Szymon Braun SJ i 1699-1701 - misjonarzem o. Jan Szapiell SJ
1698 – otwarcie szko;y (gramatyka)
1701-1702 - misjonarzem o. Jakub Wo;odkowicz SJ
1701-1704 – superiorem o. Micha; Braun SJ
1702 – powi;kszenie zakresu szko;y (poetyka)
1703 – powi;kszenie kaplicy, z fundacji Stanis;awa Leszczy;skiego, stolnika kamienieckiego
1704 – po;wi;cenie ko;cio;a

1704-1715 – rezydencja jezuicka
1704-1707 – superiorem o. Eustachy Reischer SJ
1704 – otwarcie pe;nej szko;y (retoryka)
1706 – ofiarowanie jezuitom na potrzeby szko;y majatk;w.
1707-1711 – superiorem o. Marcin Przeradowski SJ
1710 – pocz;tek budowy klasztoru (adaptacja dworu K;ockich na Zarzeczu)
1711-1714 – superiorem o. Stanis;aw Z;otnikiewicz SJ
1714-1715 – wicerektorem o. Jerzy Engell SJ
1714 – Budowa ko;cio;a p.w. ;wi;tej Tr;jcy przy kolegium na Zarzeczu
1715 – po;wiecenie ;wi;tyni

1715-1773 – kolegium jezuickie
1715-1718 – rektorem o. Jerzy Engell SJ
1715 – przeniesienie kolegium do klasztoru na Zarzeczu (w dawnej rezydencji konwikt)
1718-1721 - rektorem o. Hieronim K;okocki SJ
1720 – budowa nowego drewnianego ko;cio;a p.w. ;wi;tego Ducha
1721-1722 – wicerektorem o. Miko;aj Grabowski SJ
1722-1725 - rektorem o. Antoni Kiersnicki SJ
1725-1728 - rektorem o. Jan Po;niakowski SJ
1727 – konsekracja ko;cio;a p.w. ;wi;tej Tr;jcy na Zarzeczu
1728-1731 - rektorem o. Micha; Paunicz SJ
1731-1735 - rektorem o. J;zef Bombek SJ
1735-1739 - rektorem o. Jan Poszakowski SJ
1739-1742 - rektorem o. Kazimierz Brzozowski SJ
1742-1748 - rektorem o. Franciszek Buczy;ski SJ
1748-1759 - rektorem o. J;zef Obr;palski SJ
1759-1764 - rektorem o. Miko;aj Trzebnicki SJ
1762 – otwarcie apteki
1764-1767 - rektorem o. Kazimierz Borkowski SJ
1767-1768 - rektorem o. Miko;aj Kuczewski SJ
1768-1772 - rektorem o. Maciej Mi;oszewski SJ
1772 – ko;ci;; i klasztor, mieszka tu 29 zakonnik;w (10 kap;an;w).
1772-1773 - rektorem o. Stefan Nojszewski SJ

1773-1804 – ko;ci;; pojezuicki i szko;a ;rednia
1773 – kasata zakonu
1775 – szko;a ;rednia KEN w kt;rej uczy 8 by;ych jezuit;w
1782 – rozebranie drewnianej ;wi;tyni p.w. ;wi;tego Ducha
1804 – po;ar niszczy budynki kolegium i ko;cio;a p.w. ;wi;tej Tr;jcy na Zarzeczu
ответить

2008-02-23 Костёл Святого Архангела Михаила (город Несвиж. Несвижский район, Минская область)

Dom rekolekcyjny (III probacja) – ko;ci;; p.w. ;w. Micha;a Archanio;a

1582-1613 – ;wi;tynia ;w. Rafa;a i ;w. Micha;a
1593 – budowa ko;cio;a ku czci ;w. Rafa;a, na najwy;szym wzniesieniu za miastem z fundacji Radziwi;;a Sierotki, jako wype;nienie zobowi;za; z 1582 r.
1596 – konsekracja o;tarza p.w. ;w. Rafa;a
1600 – zmiana dedykacji na ;w. Micha;a

1614-1773 – klasztor jezuit;w
1614 – fundacja kolegium jezuickiego przez Karola Chodkiewicz, umiejscowiona na G;rze Anielskiej
1616-1629 – budowa obszernego ko;cio;a, dla kt;rego dawna kapliczka stanowi prezbiterium, ko;ci;; obudowano murem z 10 kaplicami dla uczczenia ch;r;w anielskich.
1635 – po;wi;cenie 3 o;tarzy ku czci trzech Archanio;;w
1675 – budowa klasztoru

1686-1760 – dom III probacji
1688-1691 – rektorem o. Andrzej Rybski SJ
1691-1694 – rektorem o. Andrzej Domajewicz SJ
1695-1697 - rektorem o. Marcin Ko;akowski SJ
1697-1699 - rektorem o. Jan ;ukaszewicz SJ
1699-1702 - rektorem o. Jan Schwang SJ
1702-1705 - rektorem o. Tomasz ;;cki SJ
1705-1709 - rektorem o. Aleksander Kasztela SJ
1709-1712 - rektorem o. Maciej Mi;u;ski SJ
1712-1716 - rektorem o. Jan Bielski SJ
1716-1717 – wicerektorem o. Jan ;ukaszewicz SJ
1717-1722 - rektorem o. Wojciech Daniszewski SJ
1720-1732 – pocz;tek budowy nowego klasztoru (arch. K. Zdanowicza)
1722-1725 - rektorem o. Jan Jab;o;ski SJ
1725-1728 - rektorem o. Fabian Bartold SJ
1728-1731 - rektorem o. Jan Pozniakowski SJ
1731-1735 - rektorem o. Miko;aj Czarzasty SJ
1735-1738 - rektorem o. Antoni Miszto;d SJ
1738-1741 - rektorem o. Franciszek Sk;odowski SJ
1741-1745 - rektorem o. Jan Zrzelski SJ
1745-1748 - rektorem o. Franciszek Sk;odowski SJ
1748-1752 - rektorem o. Feliks Wierzbicki SJ
1752-1753 - rektorem o. Franciszek Sk;odowski SJ
1753-1756 - rektorem o. Tomasz Sidorowicz SJ
1756-1758 - rektorem o. Franciszek Ogi;ski SJ
1759-1760 - rektorem o. Antoni Loupia SJ

1760-1773 – dom nowicjatu
1760-1763 - rektorem o. Marcin Kurzeniecki SJ
1763-1766 - rektorem o. Wincenty Przyborowski SJ
1766-1770 - rektorem o. Marcin Kurzeniecki SJ
1770-1771 - rektorem o. J;zef Mirzy;ski SJ
1771-1773 - rektorem o. Gabriel ;nitko SJ
1772 – mieszka tu 42 zakonnik;w (4 kap;an;w i 23 kleryk;w)
1773 – kasata klasztoru

XVIII-XX w. – desakralizacja ;wi;tyni
1830 – ko;ci;; zniszczony s;u;y; za sk;ad materia;;w wojskowych.
Po;. XIX w. – rozebranie wie;y ko;cielnej
2000 – zachowa;y si; tylko fragmenty fundament;w
ответить

2008-02-23 Костёл Святого Антония и кляштор бернардинцев (город Могилёв. Могилёвский район, Могилёвская область)

Bernardyni - p.w. ;w. Antoniego z Padwy

1687 – przybycie zakonnik;w do miasta i pierwsze zabiegi fundatora o budow; klasztoru
1696 - fundacja Teodora Rzewuskiego (;owczy rzeczy;ski) i Micha;a Pietuckiego (podczaszego rzeczyckiego).
1702 – drewniany ko;ci;;, i klasztor w randze rezydencji
1705 – erygowanie konwentu
1707-1710 – gwardianem o. Dominik Kulbanowicz
po 1710 – gwardianem o. Karol ;ukszyn, w klasztorze umieszczono kopie obrazu Matki Bo;ej Buds;awskiej
1759-1764 – gwardianem o. Augustyn Najkowski
1767 – gwardianem o. Augustyn Najkowski
1772 - konwent bernardyn;w liczy; 6 zakonnik;w w tym 4 kap;an;w.
1808 – za;o;enie szko;y parafialnej przy klasztorze (1809 = 8 uczni;w).
1864 – (02.12) kasata klasztoru, zakonnik;w wywieziono do Mi;ska i Kretyngi,
1864-1865 - Przy ko;ciele pracuje 2 kap;an;w a parafia liczy ok. 2000 kat.
1865 – (21.11) zamkni;cie ko;cio;a i przeznaczenie go na archiwum. Cudowny obraz ;w. Antoniego oddano do katedry.
ответить

2008-02-23 Костёл Святого Франциска Ксаверия и Ангелов-Хранителей и коллегиум иезуитов (город Могилёв. Могилёвский район, Могилёвская область)

Jezuici - p.w. Anio;;w Str;;;w, Judy Tadeusza i Franciszka Ksawerego

1673 – pocz;tek fundacji (przy Farze), sprowadzeni przez ks. J. Zdanowicza, kanonika smole;skiego; zakonnicy prowadzili prac; w kaplicy p.w. ;w. J;zefa dobudowanej do parafialnego ko;cio;a. Pocz;tkowo by; to jeden kap;an z Orszy, a p;;niej dw;ch misjonarzy.

1680-1749 – rezydencja jezuicka (do zniszczenie po;arem)
1673-1697 – superiorem o. Maksym G;owicz SJ
1682 – zamieszkanie jezuit;w w kamienicy na ;r;dmie;ciu
1684 – otwarcie kaplicy p.w. ;w. Franciszka Ksawerego i Anio;;w Str;;;w (przy kamienicy)
1687 – budowa ko;cio;a przy ul. Szk;owskiej
1697-1705 - superiorem o. Pawe; Rodziewicz SJ
1699 – pocz;tek budowy nowej murowanej ;wi;tyni
1705-1709 - superiorem o. Piotr Puzyna SJ
1708 – spalenie drewnianej ;wi;tyni przez kozak;w
1709-1713 - superiorem o. Krzysztof Schultz SJ
1713-1714 - superiorem o. Pawe; Rodziewicz SJ
1714-1718 - superiorem o. Piotr Krzeczetowski
1718-1726 - superiorem o. Jan Nowomiejski SJ
1726-1727 - superiorem o. Micha; Hintz SJ
1727-1731 - superiorem o. Jan Nowosielski SJ
1731-1733 - superiorem o. Piotr Truchonowicz SJ
1733-1734 - superiorem o. Jan Przyw;ocki SJ
1734-1735 – wicesuperiorem o. Hilary D;browski SJ
1735-1737 - superiorem o. Jan Przew;ocki SJ
1737-1738 – wicesuperiorem o .Micha; Bartoszewski SJ
1738-1740 - superiorem o. Micha; Rudnicki SJ
1740 - superiorem o. Jan Wo;odkowicz SJ
1740-1743 - superiorem o. Andrzej ;u;towski SJ
1743-1746 - superiorem o. J;zef Brzozowski SJ
1746-1749 - superiorem o. Micha; Szyrma SJ
1748 – po;ar niszczy cz;;; rezydencji, w tym wyposa;enie ko;cio;a

1749-1779 – rezydencja jezuicka (po odbudowie)
1749-1762 - superiorem o. J;zef Nowacki SJ
1762-1764 - superiorem o. Damazy Marchocki SJ
1764-1766 - superiorem o. Piotr Zieli;ski SJ
1766-1768 - superiorem o. Miko;aj Hryniewicki SJ
1768-1770 - superiorem o. Wojciech Czajkowski SJ
1770-1772 - superiorem o. Micha; Kruszewski SJ
1772 - rezydencja jezuit;w liczy;a 17 zakonnik;w w tym 8 kap;an;w.
1772-1786 - superiorem o. Hieronim Wichert SJ
1785 – po;o;enie nowej marmurowej posadzki w ko;ciele i budowa nowego ch;ru

1779-1820 – kolegium jezuickie
1786-1793 – rektorem o. Kajetan Gieryk SJ
1789 – w zestawieniu duszpasterskim za ten rok wspomniano o wys;uchaniu 3912 spowiedzi i wyg;oszeniu 276 kaza;. W tym czasie wprowadzono trzydniowe rekolekcje dla inteligencji.
1793-1802 – rektorem o. Antoni Lustyg SJ
1802-1803 – rektorem o. Jakub Rogali;ski SJ
1803-1806 – rektorem o. Wincenty Tywankiewicz SJ
1806-1810 – rektorem o. J;zef Miku;owski SJ
1810-1813 – rektorem o. Jan Lubsiewicz SJ
1813-1819 – rektorem o. Jan Korsak SJ
1819 – biblioteka liczy ok. 5000 wolumin;w
1819-1820 – rektorem o. Dezydery Richardot SJ
1820 – wydalenie jezuit;w z Rosji.
1833 – ko;ci;; zabrany katolikom

XIX-XX w. – cerkiew prawos;awna
1834 – przebudowa ;wi;tyni na cerkiew
1950 – zniszczenie przez komunist;w
ответить

2008-02-23 Кляштор мариявиток (город Глуск. Глусский район, Могилёвская область)

Klasztor Mariawitek

1737 – fundacja Si;str ;ycia Mary (Mariawitki) dokonana przez w;a;ciciela miasta ksi;cia Albrychta Radziwi;a.
1773 - zamieszka;y tu te; zakonnice wyp;dzone z Bobrujska.
1843 – katalog potwierdza istnienie klasztoru, kapelanem jest ks. Jan Klonowski.
1850 – kasata klasztoru mariawitek.

ответить

2008-02-23 Костёл и кляштор бернардинцев (город Глуск. Глусский район, Могилёвская область)

H;usk (Глуск) – parafia p.w. ;w. Anny

Klasztor bernardyn;w

1662 – fundacja drewnianego ko;cio;a p.w. ;w. Antoniego z Padwy i klasztoru bernardy;skiego, dokonana staraniem Aleksandra Po;ubi;skiego (marsza;ek wielki lit.).
1667 – zatwierdzenie fundacji przez sejm.
1677 – zako;czenie budowy nowego, murowanego ko;cio;a p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP i ;w. Joachima, przy ko;ciele istnieje parafia.
XVIII w – w ko;ciele przechowywano jako Sudowny obraz Matki Bozej. Zakonnicy obs;ugiwali parafie i filialne kaplice w miejscowo;ciach: Borosowszczyzna, Dworzec, Ratutycze, Ustercha, Zawo;oczyce.
1744 – parafia H;usk w dekanacie bobrujskim, na jej terenie znajdowa;y si; miejscowo;ci: H;usk, Ko;cieysk, Iwanoszczewicze, Rudobielka, Porzecze, Kosarzyce, ;askowicze Stawkowicze, Kolczyce, Wolnica, Krynki, Korytno, Dorohy, Minkowicze, Dworzec, H;usza, Horodek.
1772 - w klasztorze bernardyn;w (p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP) mieszka 7 zakonnik;w (4 kap;.).
1781 – powstanie szko;y parafialnej przy klasztorze bernardyn;w (1790 r. = 15 uczni;w).
1798 – parafia w diecezji mi;skiej.
1832 – kasata klasztoru przez w;adze carskie.
1842 – parafia w dekanacie bobrujskim, istnia; ko;ci;; po franciszkanach obserwantach jako parafialny
1843 – ks. Jan Klonowski (c, dz), 1843- ks. Leon Nowicki (w), parafia liczy 1210 katolik;w, Kaplice: H;usk (p.w. ;w. Antoniego), H;usk cmentarz, Borysowszczyzna, Dworzec, U;cierchy,
ответить

2008-02-23 Костёл Святых Апостолов Петра и Павла и кляштор иезуитов (город Бобруйск. Бобруйский район, Могилёвская область)

Klasztor Jezuit;w (pierwsza parafialna ;wi;tynia)

1623-1630 – stacja misyjna podleg;a kolegium w Nie;wie;u
1623 – w istniej;cej tu twierdzy za;o;yli swoja stacje misyjn; jezuici doje;d;aj;c za zgoda wojewody Piotra z Tryzny do tego miejsca z klasztoru w Nie;wie;u
1625 – zatwierdzenie fundacji przez kr;la Zygmunta III
1627 – powierzenie obs;ugi parafialnego ko;cio;a oraz zlecenie wypraw misyjnych.
1630 – budowa ko;cio;a,

1630-1651 – rezydencja jezuicka
1631-1633 – superiorem ;w. Andrzej Bobola SJ.
1631 – rezydencja podleg;a Nie;wie;owi
1633-1637 – superiorem o. Marcin Rydzewski SJ
1645-1648 - superiorem o. Stanis;aw Ostro;a;ski SJ
1648-1651 - superiorem o. Jan Szy;pa SJ
1651 – w czasie najazdu kozackiego po;ar niszczy ko;ci;;

1652-1681 – misja jezuicka (z prawami rezydencji)
1652-1681 - spustoszenie klasztoru, w kolejnych latach rezydencja praktycznie nie istnia;a, cho; mianowano dla niej prze;o;onych, i tak: 1652-1653 – o. Marcjan Woli;ski SJ, 1653-1654 – o. Samuel Markiewicz SJ, 1654-1655 – o. Pawe; Id;kowski SJ, 1658-1660 – o. Marcjan Woli;ski SJ, 1660-1661 – o. Bart;omiej O;arowski SJ

1681-1773 – rezydencja jezuicka
1681 – erygowanie klasztoru i otworzono szko;; dla klas ni;szych.
1682 - superiorem o. Piotr ;ukaszewicz SJ
1682-1687 - superiorem o. Miko;aj Mroczkowski SJ
1686 – powsta;a przychodnia lekarska
1687-1690 - superiorem o. Stanis;aw Siemiradzki SJ
1690-1694 - superiorem o. Miko;aj Mroczkowski SJ
1694-1697 - superiorem o. Jerzy Podolec SJ
1697-1700 - superiorem o. Aleksander Przanowski SJ
1700-1703 - superiorem o. Kazimierz Bohdanowicz SJ
1703-1706 - superiorem o. Micha; Bronisz SJ
1705 – powi;kszenie klas szkolnych (dodano retoryk;)
1706-1709 - superiorem o. Cyprian Kunowski SJ
1707 – zamkni;cie szko;y z powodu wojny p;;nocnej
1709-1712 - superiorem o. Micha; Kukowicz SJ
1712-1717 - superiorem o. Jerzy Sakowicz SJ
1717-1718 - superiorem o. Jan Skirmunt SJ
1718-1727 - superiorem o. Jan Dobrzycki SJ
1725 – ponowne wznowienie szko;y
1727-1729 - superiorem o. Antoni Derna;owicz SJ
1729-1730 - superiorem o. Karol Orzeszko SJ
1730-1734 - superiorem o. J;zef Skarzy;ski SJ
1732 – pocz;tek budowa nowej kamiennej ;wi;tyni (z fundacji Franciszka Derna;owicza).
1734-1737 - superiorem o. Walery Kry;ski SJ
1737-1742 - superiorem o. Micha; Szyrma SJ
1737 - otwarcie bursy muzycznej
1738 – otwarcie apteki
1742-1747 - superiorem o. Ignacy Izdebski SJ
1744 – parafia dekanalna – dekanat bobrujski w diecezji wile;skiej. Na terenie parafii wyszczeg;lniono miejscowo;ci: Bobroysk, Kisielewicze, Osow, Baranowicze, Durynicze, Ho;ynka, Paniuszkiewicze, Niesieta, Bacewicze, Lubonicze, Ochocicze, Dziemianowszczyzna, Jasny las, Rynia, Michalew, Bortniki, Doboszna, Zylicze, Char;apowicze, Filipkowicze, Nadzieykowicze, Ciehinicze, Dworzec, Popowce, Krasny brzeg, Stepy, Bielcz, S;oboda Kazimierzowska, Omelna, Turki, Bircza, Piotrowicze, Horbaczewicze, Cho;uy, Wiaz, Wiazownica, Lady, Kamienicze, Zarnowki, Hrauka, ;apicze.
1743 – konsekracja ;wi;tyni parafialnej p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP, przez bp. M. Zimkowicza.
1747 – konsekracja ;wi;tyni jezuickiej p.w. ;w. Aposto;;w Piotra i Paw;a (projekt T. ;ebrowskiego)
1747-1757 - superiorem o. Aleksander Bykowski SJ
1757-1759 - superiorem o. Franciszek Bilewicz SJ
1759-1765 - superiorem o. Aleksander Osiejewicz SJ
1765-1768 - superiorem o. Micha; Kraszewski SJ
1768-1771 - superiorem o. Jakub Go;;biewski SJ
1770 – otwarcie konwiktu, istnia; do kasaty w 1773 r.
1771-1773 - superiorem o. Jan Szantyr SJ
1772 – klasztor jezuicki (dom III probacji), mieszka tu 19 zakonnik;w (11 kap;an;w)

1773 – przej;cie prowadzenia parafii przez duchowie;stwo diecezji wile;skiej
1775 – szko;a podwydzia;owa KEN, uczy tu 7 ex jezuit;w.
1798 – w diecezji mi;skiej
pocz. XIX w. – budowa twierdzy umieszcza murowan; ;wi;tynie wewn;trz obwarowa;.
ответить

2008-02-23 Костёл (город Шклов. Шкловский район, Могилёвская область)

Szk;;w (Шклоў) – parafia p.w. ;w. Aposto;;w Piotra i Paw;a

XVII w. – zb;r kalwi;ski fundacji Chodkiewicza przekazano na ko;ci;; katolicki
1744 – parafia w dekanacie orsza;skim. Na terenie parafii znalaz;y si; miejscowo;ci: Szk;;w, U;anowicze, Tro;nia, B;aszczyn, Owczynianki, Staryszk;ow, Bobreyka, Kamienne ;awy, Czeczulinka, Karasie, Zaroce, Tro;na, Ho;owczyn, Zakrzewsk, Gutowsk, Kopy;.
1849 – budowa ko;cio;a p.w. ;w. Piotra i Paw;a
1914-1920 – ks. Stanis;aw Jaroszewicz (p)
1917 r. parafia liczy 1620 kat.
1923 – ks. Antoni Jarmo;owicz (p)
1925 – ks. Eugeniusz Kr;likowski (p)
po 1930 – magazyn i szpital
1990 – oddanie ;wi;tyni katolikom
2000 - Ks. Aleksander Bohdanowicz (p)

Klasztor Dominikan;w - p.w. ;w. Tomasza z Akwenu

1619 – fundacja Aleksandra Chodkiewicza
1772 – klasztor dominikan;w, 22 zakonnik;w (14 kap;an;w).
ответить

2008-02-23 Костёл Посещения Пр. Девой Марией Св. Елизаветы (деревня Фащевка. Шкловский район, Могилёвская область)

Faszcz;wka (Фашчаўка) – parafia p.w. Nawiedzenia NMP

1616-1708 – maj;tek jezuicki i ko;ci;; zakonny (do zniszcze; moskiewskich)
1616 – ofiarowanie przez kr;la Zygmunta III na potrzeby fundacji kolegium w Orszy
1651 – misje prowadza tu o. Wojciech D;bski SJ i o. Marcin Karpecki SJ (z kolegium w Orszy)
1684-1685 – misjonarzem o. Jan Laskowski SJ
1686-1687 - misjonarzem o. Marcin Filochowski SJ
1687-1688 - misjonarzem o. Stanis;aw Chylewicz SJ
1691-1692 - misjonarzem o. Jan Piotrowski SJ
1692 – budowa drewnianej ;wi;tyni (staraniem rektora jezuit;w w Orszy – o. Samuela Ko;ciukiewicza SJ)
1695-1696 - misjonarzem o. Andrzej Strzeszewski SJ
1696-1697 - misjonarzem o. Stefan Wyszy;ski SJ
1698-1699 - misjonarzem o. Micha; Jakonowicz SJ
1701-1703 - misjonarzem o. Jan Piotrowski SJ
1702-1706 - misjonarzem o. Stanis;aw Chylewicz SJ
1704-1710 - misjonarzem o. Jan Szpakowski SJ
1708 – ograbienie ;wi;tyni przez wojska moskiewski

1708-1754 – maj;tek jezuicki i ko;ci;; zakonny (do konsekracji nowej ;wi;tyni)
1710-1713 - misjonarzem o. Kazimierz Matelakowski SJ
1713-1718 - misjonarzem o. Jan Szpakowski SJ
1718-1720 - misjonarzem o. Franciszek Faszczewski SJ
1720-1721 - misjonarzem o. Miko;aj Krasnod;bski SJ
1721-1722 - misjonarzem o. Jerzy Antoniewicz SJ
1722-1725 - misjonarzem o. Jan Szpakowski SJ
1726-1727 - misjonarzem o. Rafa; Chlusowicz SJ
1727-1729 - misjonarzem o. Wawrzyniec Gintowt SJ
1730-1744 - misjonarzem o. Eustachy Bazylewicz SJ
1733-1734 - misjonarzem o. Kazimierz Godlewski SJ
1734-1738 - misjonarzem o. Jan Dabrowski SJ
1736-1739 - misjonarzem o. J;zef Szab;owski SJ
1738 – pocz;tek budowy murowanej ;wi;tyni
1738-1739 - misjonarzem o. Jan Legnikowski SJ
1740-1741 – misjonarzami: o. Jan Ruszewski SJ, o. J;zef Lipi;ski SJ, o. Ignacy Chludzi;ski SJ.
1741-1743 – misjonarzami: o. Adam Ruszczycki SJ, o. Grzegorz Winkler SJ
1744 – ko;ci;; filialny parafii Orsza
1744-1745 – misjonarzami: o. Franciszek Kwitowski SJ, o. Adam Ruszczyzki SJ,
1744-1747 – misjonarzami: o. J;zef Dru;y;owicz SJ, o. J;zef Kassowski SJ
1745-1746 - misjonarzem o. Kazimierz S;o;ski SJ
1746-1747 - misjonarzem o. J;zef Szab;owski SJ
1747-1748 – misjonarzami: o. Jan Dzier;ek SJ, o. Jakub Go;;biowski SJ, o. Marcin Konarzewski SJ
1749-1751 – misjonarzami: o. J;zef Szab;owski SJ, o. Hilary D;browski SJ, o. Leon Wiszowaty SJ
1748-1758 – misjonarzami: o. Wiktor Szczucki SJ, o. Jan Bohdanowicz SJ
1751-1753 – misjonarzem: o. Micha; Kaczanowski SJ
1753-1754 - misjonarzem o. Jan Micha;owski SJ
1754 – zako;czenie budowy murowanej ;wi;tyni (staraniem rektora z Orszy – o. Antoniego Bykowskiego SJ), w ko;ciele trwa; kult Obrazu Matki Bo;ej i przechowywano tu relikwie ;w. Symplicjana.

1754-1773 – maj;tek jezuicki i ko;ci;; zakonny (do kasaty zakonu)
1754-1755 - misjonarzem o. Joachim Kami;ski SJ
1756-1757 – misjonarzami: o. Antoni Bierdasz SJ, o. Jan ;wiacki SJ
1757-1758 - misjonarzem o. Jan Micha;owski SJ
1757-1769 - misjonarzem o. Leon Wiszowaty SJ
1760-1761 – misjonarzami: o. Jan Bohdanowicz SJ, o. Micha; ;omi;ski SJ
1762-1763 - misjonarzem o. Franciszek Dziw;owicz SJ,
1762-1765 - misjonarzem o. Antoni Idzikowski SJ
1764-1765 – misjonarzami: o. Franciszek Kareu SJ, o. Jan Chod;kiewicz SJ
1765-1766 - misjonarzem o. Tomasz Godlewski SJ
1767-1773 - misjonarzem o. Cyprian Zdanowicz SJ
1768-1769 - misjonarzem o. Ignacy Gali;ski SJ
1770-1772 - misjonarzem o. Wawrzyniec Kniazewicz SJ
1770-1773 - misjonarzem o. Stanis;aw Wierciechowski SJ
1772 – ko;ci;; p.w. Nawiedzenia NMP obs;ugiwa;o 2 jezuit;w.
1773 – kasata zakonu

1776-1820 – parafia obs;ugiwana przez jezuit;w
1776 – erygowanie samodzielnej parafii oraz fundacja klasztoru dla jezuit;w dokonana przez Czartoryskich (mieszka;o tu zazwyczaj 2-3 zakonnik;w).
1783-1794 - misjonarzem o. Stefan Olechnowicz SJ
1787-1798 - misjonarzem o. J;zef Reutt SJ
1789-1807 - misjonarzem o. Andrzej ;ebrowski SJ
1794-1799 - misjonarzem o. J;zef Perkowski SJ
1796 – parafia liczy ok. 3000 kat.
1798-1802 - misjonarzem o. Ignacy Koz;owski SJ
1802-1806 - misjonarzem o. Ignacy Chlidzi;ski SJ
1805-1807 - operariuszem o. Alojzy Soroka SJ
1807-1810 - misjonarzem o. Erazm Ja;oza SJ
1810-1815 - operariuszem o. Alojzy Soroka SJ
1813-1816 - misjonarzem o. Szymon Okuszko SJ
1817-1818 – superiorem o. Alojzy Soroka SJ
1819-1820 - superiorem o. Alojzy Soroka SJ

1822-1967 – ko;ci;; parafialny
1822 – przekazanie prowadzenia parafii diecezjalnemu duchowie;stwu
1923 – ks. Aleksander Sak, kaplice: Ug;y, Kurdrzew.
1928 – ks. Albin Szaci;o
1935 – ks. Piotr Janukiewicz, aresztowanie proboszcza i kradzie; przez bolszewik;w Obrazu Matki Bo;ej
1941-1944 – przyjazdy ksi;dza ze Szk;owa
1967 – zniszczenie ko;cio;a poprzez wysadzenie mur;w dynamitem

1989-2008 – w diecezji mi;skiej i mi;sko-mohylewskiej
1989 – o. Janusz Sk;czek OP
1993 – ks. Jan Wojtkiewicz MIC, ks. Czes;aw Kureczko MIC
2000 - Ks. Aleksander Bogdanowicz
ответить

2008-02-23 Костёл Непорочного Зачатия Пресвятой Девы Марии (город Быхов. Быховский район, Могилёвская область)

Bych;w (Быхаў) - parafia p.w. ;w. Aposto;;w Piotra i Paw;a

1619-1848 – klasztor Kanonik;w Lateranejskich

1619 – fundacja drewnianej ;wi;tyni p.w. ;w. Kazimierza, przez Chodkiewicz;w

1620 – sprowadzenie Kanonik;w Lateranejskich

1765 – fundacja ;wi;tyni p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP przez Sapieh;w.

1744 – parafia w dekanacie orsza;ski, Na terenie parafii znajdowa;y si; miejscowo;ci: Bychow, Nowy Buchow, Chomicze, Szmaki, Jazwa, Jamna, Kletno, Wiony, Worodziec, ;ubianka, Turki, Sielec, H;ucki, Kamionka, Nizowka, Honow, Lutkow, Haustow, Suszczow, Studzianka, Mostok, Barka;abow, Niakanowicze, Zbuszyn, ;uczyce, Taymanow.

1773 – w klasztorze Kanonik;w Regularnych p.w. ;w. Kazimierza, mieszka;o 10 zakonnik;w.

1810 – ks. Wojciech W;ochowicz (p, dz.) kanonik regul.

1810 – parafia w dekanacie bychowskim

1808-1835 – w klasztorze kanonik;w mieszka 9 lub 8 zakonnik;w

1845 – w klasztorze kanonik;w pracuje ju; tylko 2 kap;an;w

1848 – kasata klasztoru kanonik;w.

XX/XXI w. – parafia diecezjalna

1907-1911 – ks. Piotr Janukowicze (p)

1912-1914 – ks. Antoni Racewicz

1917 – po;wi;cenie kopca ku czci Tadeusza Ko;ciuszki (8 m), zbudowanego prze polskich ;o;nierzy.

1923-1928 – ks. Witold Tomaszewski

1995-2000 - Ks. Roman Foksi;ski

ответить

2008-02-23 Церковь Святого Николая Чудотворца (местечко Кожан-Городок. Лунинецкий район, Брестская область)

;wiet;ogorsk (Светлагорск) – parafia p.w. Podwy;szenia Krzy;a ;w. [rej. ;wiet;agorski]

Szaci;ki (dzi; dzielnica ;wiet;agorska)

1634-1773 – misja jezuicka rezydencji bobrujskiej

1638 - w miejscowo;ci Szaci;ki ofiarowana jezuitom przez Piotra Sulatyckiego.

XVII - zbudowano drewnian; ;wi;tyni; i za;o;ono stacje misyjn; .

1650 –zbudowanie drewnianego ko;cio;a dla potrzeb misja jezuit;w z Bobrujska

1773 – kasata zakonu i zabranie funduszy na skarb pa;stwa.

1774-1939 – drewniana ;wi;tynia parafialna

1812 – spalenie ;wi;tyni w czasie wojen napoleo;skich.

1818 – budowa nowej ;wi;tyni p.w. ;wi;tego Krzy;a.

1936 – zamkni;cie ko;cio;a przez w;adze komunistyczne.

1939 – rozebranie ;wi;tyni i pozostawienie terenu na cmentarz

Swiet;ogorsk

1990 – (21.08) rejestracja parafii

1992 – budowa ko;cio;a

1993-2002 – ks. Jan Salomon

1997 – (06.09) po;wi;cenie ko;cio;a przez kard. K. ;wi;tka.

2005-2007 – ks. Tadeusz Samorek

ответить

2008-02-23 Замчище (город Туров. Житковичский район, Гомельская область)

Tur;w (ko;ci;; rzymsko-katolicki 1630-1773)

1630-1654 – stacja misyjna kolegium w Ostrogu

1630 – fundacja dla Jezuit;w dokonana przez Ann; Chodkiewiczowi,

1330-1631 – misjonarzem o. Jan Sm;tnius SJ i 1630-1635 – o. Jan Borek SJ

1630 - wybudowano ko;ci;; i dom dla misjonarzy funkcjonuje tu misja jezuicka podleg;a klasztorowi w Ostrogu

1630-1635 – misjonarzami: o. Jan Kad;ubowski SJ i 1633-1634 – o. Jan Smentus SJ

1638-1639 - misjonarzem o. Jan Smentus SJ

1638-1642 - misjonarzem o. Szymon D;bowski SJ

1641-1643 - misjonarzem o. Marcin ;ysakowski SJ

1642-1649 - misjonarzem o. Tomasz Skarzy;ski SJ i 1745-1747 - misjonarzem o. ;wi;tos;aw Rudnicki SJ

1647-1648 - misjonarzem o. Miko;aj Meleszko SJ

1648 – kozacy niszcz; misje jezuick;

1648-1653 - misjonarzem o. Leon Orze; SJ i 1652-1653 - misjonarzem o. Aleksander Kruczkowski SJ

1653-1654 - misjonarzem o. Micha; Meleszko SJ i 1753-1754 - misjonarzem o. Jan Kiedrzy;ski SJ

Po;. XVII w. – czas zniszcze; i odbudowy

1655 – kolejne zniszczenia ;wi;tyni przez wojska moskiewskie

1660 – budowa ko;cio;a na ruinach dawnego zamku, pracuje tu od dw;ch do trzech misjonarzy.

1701-1773 – misja kolegium w Pi;sku

1701-1702 – superiorem o. Marcin Eliaszewicz SJ

1701 – misja jezuicka podleg;a klasztorowi w Pi;sku, czasem misjonarze obs;ugiwano te; stacje w ;niatyniu

1702-1703 - superiorem o. Jan Preuschoff

1703-1704 - superiorem o. Adam Paczewski SJ

1704-1705 - superiorem o. Cyprian Kunowski SJ

1705-1711 - superiorem o. Jerzy Antoniewicz SJ

1711-1712 - superiorem o. J;zef Rypi;ski SJ

1724-1730 - superiorem o. Piotr Olszewski SJ

1730-1731 - superiorem o. Micha; Godebski SJ

1731-1733 - superiorem o. Jan Dawidowicz SJ

1733-1735 - superiorem o. Karol Szmur;o SJ

1735-1739 - superiorem o. Antoni Pietrzykowski SJ

1740-1742 - superiorem o. J;zef Ozi;b;owski SJ

1742-1746 - superiorem o. Micha; Sienkowski SJ

1749-1751 - superiorem o. Joachim Kami;ski SJ

1751-1755 - superiorem o. J;zef Korycki SJ

1762-1766 - superiorem o. Antoni Sucharebski SJ

1770-1773 - superiorem o. Antoni Sucharebski SJ

1772 - mieszka tu 2 kap;an;w jezuickich.

Po 1773 – ko;ci;; pojezuicki

1872 – filia parafii Dawidgorodek, dekanat pi;ski (obs;ugiwa;: ks. Julian Wierzejski)

ответить

2008-02-23 Кляштор иезуитов (деревня Юровичи. Калинковичский район, Гомельская область)

Jurewicze (Jurowice).

Miejscowo;; Jurewicze po;o;ona jest obok miasta Mozyr, na terenie dzisiejszej ob;asci gomelskiej, aktualnie wchodzi w sk;ad diecezji pi;skiej. W 1843 parafia Jurewicze nale;a;a do dekanatu rzeczyckiego. Opisuj;c odleg;o;ci w XIX w. zaznaczano, ;e parafialny ko;ci;; w Jurewiczach po;o;ony jest 23 wiorsty o Mozyrza, 19 od ko;cio;a w Kimbar;wce i 35 od Chojnika oraz ok. 50 wiorst od parafialnej ;wi;tyni Ostrochladowicze.

A. Fundacja i parafia prowadzona przez OO Jezuit;w [1681-1773].

1673 – pocz;tki kultu Cudownego Obrazu Matki Bo;ej.

Pocz;tkowo by;a to misja jezuicka, przy kt;rej w 1673 r. o. Marcin Turawski (TJ) misjonarz ludowy zbudowa; na miejscu dawnego zamku drewnian; kaplice, dla obrazu Matki Bo;ej ;askawej [rzekomo przywieziony tam z twierdzy Kudak] , a obok niej powsta; dom dla kap;an;w.

1681 – drewniany ko;ci;; i dom dla misjonarzy

Przy istniej;cym ko;ciele jezuici rozpocz;li w 1681 r. budow; klasztoru. Dobre uposa;enie fundacji, a p;;niej umiej;tne propagowanie przez zakonnik;w kultu maryjnego da;o tu pocz;tek miasteczka s;u;;cego dla pielgrzym;w odwiedzaj;cych Cudowny Obraz Matki Bo;ej.

Historia wspomina, ;e trzykrotnie wznoszono tu by;a drewniana ;wi;tynia, powstaj;ca na nowo do ;ycia po kolejnych zniszczeniach.

1713-1720 – superiorem o. Stanis;aw BOBIATY;SKI (TJ).

1720-1723 – superiorem o. Franciszek KAMI;SKI (TJ).

1723-1727 – superiorem o. Albert JANKOWSKI (TJ).

W roku 1726 rozpocz;to wznoszenie murowanych budynk;w ko;cielnych – ;wi;tyni i domu misyjnego, ca;o;; uko;czono dopiero w 1748 r.

1727-1728 – superiorem o. Urban GALSZTYN (TJ).

1728-1729 – superiorem o. Jan BOHATKO (TJ).

1729-1730 – superiorem o. Urban GOLSZTYN (TJ).

1730-1732 – superiorem o. Tomasz KOLWOWSKI (TJ).

1732-1733 – superiorem o. Adam WIELOCKI (TJ).

1733-1736 – superiorem o. Adam GA;;ZKOWSKI (TJ).

1736-1751 – superiorem o. Franciszek KOLERT (TJ).

W 1744 r. by;a to ko;ci;; w parafii Mozyr. Nieco p;;niej staraniem prze;o;onego o. Korert, wzniesiono w 1746 r. nowy murowany ko;ci;; p.w. Nawiedzenia NMP. By;a to 3 nawowa ;wi;tynia z 2 wie;ow; fasad;. Konsekracji ;wi;tyni dokona; w tym;e roku bp. F. Kowie;ski.

1751-1758 – superiorem o. Jan KARPOWSKI (TJ).

Od 1754 r. misja jezuicka uzyskawszy status rezydencji rozpocz;;a starania o pozwolenie na prowadzenie szko;y, nieco p;;niej w 1756 otworzono tu burs; dla uczni;w.

1758-1762 – superiorem o. Pawe; MYCKIEWICZ (TJ).

W 1760 r. zakonnicy z Jurewicz podj;li si; obs;ugi ko;cio;a w pobliskiej Wo;odarce , z czasem otworzyli tam samodzielna misje.

1762-1765 – superiorem o. Ignacy DMIECI;SKI (TJ).

W tym czasie prowadzone by;y stacje misyjne w miejscowo;ciach: Bia;a Cerkiew, Brahin , Mozyrz, Wo;odarka.

1765-1770 – superiorem o. Andrzej GR;DZKI (TJ).

1770-1771 – superiorem o. Jerzy BOCHEN (TJ).

1771-1773 – superiorem o. J;zef ;UCKI (TJ).

W roku 1772 klasztor jezuicki liczy; 13 zakonnik;w (8 kap;an;w, 2 kleryk;w i 3 braci zakonnych). W 1778 r. otwarto kolegium.

W roku 1777 r. OO. Kapucyni przeprowadzili tu kilkunastodniowe misje w czasie kt;rych 518 os;b, dawnych katolik;w si;; wprowadzonych do prawos;awia wr;ci;o do jedno;ci z Ko;cio;em katolickim.

B. Parafia prowadzona przez Polsk; Prowincje Kapucyn;w [1781-1788 ].

1781-1784 – prze;o;onym o. Mariofil MACHAYSKI (OFMCap).

Fundacja ofiarowana zosta;a kapucynom w 1781 r. przez ks. Franciszka Kandyda Ossoli;skiego biskupa kijowskiego, by; to, jak wspomniano wcze;niej, dawny klasztor pojezuicki i ko;ci;; p.w. Narodzenia NMP, spe;niaj;cy role sanktuarium maryjnego, bo przechowywano w nim cudowny obraz. Pocz;tkowo mieszka;o tu pi;ciu braci.

1784-1786 – prze;o;onym o. Maurycy KR;LICKI (OFMCap).

Kapucyni prowadza przy sanktuarium regularn; prace parafialn;, teren parafii by; dosy; rozleg;y, obejmowa; 5 miast i 32 wioski.

1786-1788 – prze;o;onym o. Kosma ;UCHOWICZ (OFMCap).

Niemo;liwo;; zachowywania zakonnego ub;stwa [potrzeba by;o utrzymywa; konie, gospodarstwo i s;u;b; ko;cieln;], sta;a si; powodem, ;e kapucyni zrezygnowali z prowadzenia tego miejsca . Wcze;niej jednak w latach 1781-1784 przeprowadzili udane misje rekolekcyjne na Wo;yniu i Ukrainie. Wed;ug oficjalnych informacji w;a;nie w 1788 r. kapucyni mieli by odej;; z Jurewicz.

C. Inne zakony i likwidacja parafii [1788-1866).

a. 1788-1800 – Zakon Kaznodziejski.

Po odej;ciu jezuit;w, (jacy przenie;li si; w g;;b Rosji, gdzie nie odczytano jeszcze dokument;w kasacyjnych zakonu, np. do Po;ocka gdzie prowadzili Kolegium), parafie powierzono dominikanom, jacy pracowali tu ok. trzynastu lat.

b. 1800-1844 – Bernardyni

1800-1801 – prze;o;onym o. CZARNIAWSKI (OFM).

Po odej;ciu dominikan;w, od 1800 r. biskup mi;ski J. Dederko osiedli; tu bernardyn;w.

1801-1802 – prze;o;onym o. KONCEWICZ (OFM).

1802-1811 – prze;o;onym o. Domicjan BU;HAREWSKI (OFM).

1811-1814 – prze;o;onym o. Telesfor LEB;DOWSKI (OFM).

1814-1818 – prze;o;onym o. Felicjan SZWEDEROWICZ (OFM).

1818-1822 – prze;o;onym o. Jan TYSZKA (OFM).

W roku 1819 dach ko;cio;a zosta; pokryty blach;.

1822-1825 – prze;o;onym o. Justyn WILCZEWSKI (OFM).

1825-1826 – prze;o;onym o. Polikarp HERMANN (OFM).

1826-1827 – prze;o;onym o. Zygmunt TWOROWSKI (OFM).

1827-1828 – prze;o;onym o. Wincenty JAZDOWSKI (OFM).

1833 – kasata klasztoru

Zakonnicy pracowali do 1832 r., kiedy to na mocy ukazu carskiego klasztor skasowano, a ko;ci;; zamkni;to. ;ycie parafii do 1840 r. skupia;o si; przy cmentarnej kaplicy.

c. 1840-1864 – sanktuarium diecezjalne.

1843 – proboszczem o. Antoni RODZIEWICZ (OFM)

Po wielu staraniach w 1840 r. ponownie przekazano na potrzeby parafii katolickiej ko;ci;;, jaki do 1842 r. pe;ni; funkcj; ;wi;tyni parafialnej. W 1843 r. proboszczem by; tu jeszcze zakonnik bernardy;ski: o. Antoni Rodziewicz (OFM), a obowi;zki wikarego spe;nia; ks. Stanis;aw Gordziejewski.

1860-1865 – proboszczem ks. Hugon GRODECKI.

Licz;c si; z mo;liwo;ci; zagarni;cia sanktuarium przez prawos;awnych, ostatni proboszcz, ks. Grodecki postara; si; o namalowanie kopii cudownego obrazu, jaki umie;ci; te; w g;;wnym o;tarzu, a orygina; schowano. Dzi;ki staraniu rodziny Kieniewicz;w s;yn;cy ;askami Obraz wywieziono do Krakowa [ko;ci;; p.w. ;w. Barbary].

Zamkni;cie ;wi;tyni nast;pi;o dnia 27.11.1864 r., mimo, ;e jeszcze w tym roku obliczano liczebno;; parafii jako 1077 katolik;w. Pocz;tkowo wierni gromadzili si; przy kaplicy, ale i ta ;wi;tyni; odebrano katolikom w dniu 15.07.1865 r.

d. Cerkiew prawos;awna (1865-1917 r.)

1865-1866 –zamienienie ko;ci;; na budynek cerkiewny.

Starania miejscowego duchowie;stwa i w;adzy rosyjskiej doprowadzi;y do zamienienia tej ;wi;tyni na cerkiew. Konsekracja odby;a si; w dniu 08.09.1865 jako cerkiew Narodzenia NMP.

W 1872 r. brak informacji o ko;ciele w Jurewiczach, na terenie rozleg;ego dekanatu morzysko-rzeczyckiego czynnych by;y tylko 5 parafii i 17 kaplic.

f. W zarz;dzie komunistycznej w;adzy (1918-1989 r.)

W 1919 r. w;adza sowiecka umieszcza w klasztorze szpital i dom dziecka. Z;e eksploatowanie obiektu, czas wojny, i inne trudne dzi; do ustalenia okoliczno;ci, doprowadzaj;, ;e w 1980 r. obiekt jest ruina. W 1992 r. przekazano klasztor mniszkom prawos;awnym.

g. W czasach odrodzenia religijnego (1990-2007 r.)

W 1996 zawali;a si; pierwsza cz;;; dachu w nieremontowanej ;wi;tyni, w 2000 r. by;a ona zupe;nie pozbawiona wi;zi dachowej i niszcza;a. Opiek; nad mieszkaj;cymi w okolicy katolikami spe;nia ks. J;zef Dzieka;ski.

ответить

2008-02-23 Костёл Святого Антония Падуанского (город Рогачёв. Рогачёвский район, Гомельская область)

Rogaczew (Рагачоў) – parafia p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP [rej. Rogaczowski]

1741-1750 – jezuicka stacja misyjna kolegium w Bobrujsku

1741-1742 – misjonarzem o. Micha; Kaczanowski SJ

1742-1743 – misjonarzem o. J;zef Krassowski SJ

1743-1744 – misjonarzem o. Stanis;aw Giedroy; SJ

1744-1747 – misjonarzem o. Miko;aj Hryniewicki SJ

1747-1749 – misjonarzem o. Kazimierz Godlewski SJ

1749-1750 – misjonarzem o. J;zef Staszkiewicz SJ

XIX w. – neogotycka ;wi;tynia

1911-1913 – wybudowano tu ko;ci;; w stylu neogotyckim

- ks. Zygmunt Chodasowski

1918 – ks. Stanis;aw Wojna

1923 – ks. Ignacy Bernatowicz, kaplica Dworzec (drewniany ko;ci;; p.w. ;w. Jana).

Ok. 1930 – zamkni;cie ;wi;tyni i przeznaczenie na piekarni;.

XX/XXI w. – odrodzenie religijne

2000-2007 – ks. Leonard Oko;otowicz

ответить

2008-02-23 Костёл Святой Троицы (город Речица. Речицкий район, Гомельская область)

Rzeczyca (Рэчыца) – parafia p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej [rej. Rzeczycki]

XIV/XVI w. - o pierwszej ;wi;tyni

Miasto by;o wzmiankowane po raz pierwszy w 1213, obok znajdowa; si; obronny zamek (zniszczony w czasie najazdu moskiewskiego 1654 r.), mo;liwe, ;e w tym pocz;tkowym okresie obok cerkwi prawos;awnej zaistnia; tu tez ko;ci;; katolicki zw;aszcza ;e w 1511 kr;l Zygmunt Stary nada; miastu prawa magdeburskie (potwierdzone w 1561 i 1596 r.). Zniszczenie ko;cio;a mog;o nast;pi; w 1648-1649 r. kiedy gospodarzyli w mie;cie kozacy.

1634-1835 – ko;ci;; i klasztor dominikan;w p.w. ;w. Tr;jcy.

1634 – fundacja Aleksandra S;uszko dla dominikan;w, potwierdzona przez kr;la W;adys;awa IV

XVII w. – wybudowanie drewnianego ko;cio;a i klasztoru i prowadzenie przez dominikan;w parafii.

1744 – parafia w dekanacie bobrujskim, na jej terenie znajdowa;y si; miejscowo;ci: Rzeczyca, Che;mecz, Czobo;owicze, H;ybowo, Demechi, Horywody, Swiridowicze, Zaspa, Berezowka, Ho;ciwil, Lewosze.

1772 – w klasztorze dominika;skim mieszka 4 zakonnik;w (3 kap;.)

1798 – parafia w diecezji mi;skiej.

1835 - kasata klasztoru dominikan;w

1836-1863 – parafia w ko;ciele podominika;skim.

1842 – parafia liczy 2026 katolik;w (197 dom;w). Kaplica na cmentarzu.

1843 – o. Antoni Urbikowski (c), ks. Kazimierz Krassowski (w).

1862 – po;ar drewnianego ko;cio;a p.w. ;w. Tr;jcy

1863 – pocz;tek budowy nowej ;wi;tyni murowanej – niedoko;czonej.

1868 – filie w ;ojowie, Za;nie i Bieroz;wce oraz kaplica w Hniliszczu.

1872 – ks. Walerian Ignatowicz (a), 1872 – ks. J;zef Szymkiewicz (w), filia w ;ojewie, kaplice: Rzeczyca cm., ;ojew.

1885 – parafia nale;y do dekanatu morzysko-rzeczyckiego i liczy 1022 kat. , nabo;e;stwa odbywaj; si; w domu prywatnym, filialny ko;ci;; tej parafii to ;oj;w.

1893 – zniszczenie ;wi;tyni (cerkiew?)

1896 – 2007 – neogotycka ;wi;tynia

1896 – pocz;tek budowy murowanego ko;cio;a (neogotyckiego).

1902-1904 – ks. Franciszek Wyle;y;ski (w)

1903 – (01.06) po;wi;cenie nowego ko;cio;a

1922 – ks. Karol ;upinowicz, dekanat morzysko-rzeczycki.

1932 – zamkniecie ko;cio;a i przeznaczenie na sk;ad, muzeum i bar piwny.

1990 – w obiekcie sakralnym kawiarnia i muzeum

1999 – (03.09) odzyskanie ;wi;tyni

1998-2007 – ks. Grzegorz Chudek

ответить

2008-02-23 Костёл и кляштор иезуитов (местечко Хальч. Ветковский район, Гомельская область)

Chalcz (d. pow. homelski)

1730-1773 – stacja misyjna jezuit;w (rezydencji w Bobrujsku)

1729-1732 – superiorem o. Antoni Dernatowicz SJ

1731 – z fundacji Kazimierza i Antoniego Chaleckich powstaje w tej miejscowo;ci dom misyjny dla jezuit;w i ko;ci;; przy kt;rym pracuje dw;ch kap;an;w.

1732-1733 - superiorem o. Kazimierz Bogucki SJ

1733-1735 - superiorem o. Pawe; Murzynowicz SJ

1735-1741 - superiorem o. Adam Ruszczycki SJ

1738 – Jan ;aba funduje uposa;enie dla trzeciego kap;ana z zakonu jezuit;w jaki ma pracowa; w Turczynie

1741-1751 - superiorem o. Kazimierz Terlecki SJ

1751-1752 - superiorem o. Jakub Go;;biewski SJ

1752-1753 - superiorem o. Jakub Mierzwi;ski SJ

1756-1771 - superiorem o. Miko;aj Leonowicz SJ

1771-1772 - superiorem o. Marcin Strusi;ski SJ

1772-1773 - superiorem o. Feliks Trzeciak SJ

1773-1820 – stacja misyjna jezuit;w (kolegium w Mohylewie)

1783-1799 – superiorem o. Miko;aj Leonowicz SJ,

1796 – na terenie parafii wys;uchano 416 spowiedzi i udzielono 5 chrzt;w, natomiast misjonarzami byli w tym czasie: 1784-1801 – o. Tomasz Olszewski SJ, 1797-1803 – o. Jan Woyszwi;;o SJ,

1803-1806 – superiorem o. Franciszek Borowski SJ

1810 – na terenie parafii wys;uchano 1283 spowiedzi i udzielono 2 chrzt;w, natomiast misjonarzami byli w tym czasie: 1803-1806 – o. Jan Chomicki SJ, 1811-1820 – o. Karol ;u;kiewski SJ, 1810-1816 – o. Jan Chomicki SJ

1813-1817 – superiorem o. Jan Marcinkiewicz SJ

ответить

2008-02-23 Костёл и кляштор иезуитов (город Брагин. Брагинский район, Гомельская область)

BRAHI; - misja jezuicka.

1750 – fundacja ko;cio;a przez Katarzyne Zamojsk;

XVIII – fundacja domu dla misjonarzy jezuickich

1770 – misja jezuicka podleg;a rezydencji jezuickiej w Jurewiczach

1773 – kasata zakonu
ответить

2008-02-23 Костёл (деревня Острогляды. Брагинский район, Гомельская область)

Ostrohladowicze

1626 – fundacja pierwszej ;wi;tyni przez Charli;skich

1744 – parafia w dekanacie owruckim diecezji kijowskiej.

1789 – parafia w diecezji mi;skiej

1805 – budowa nowej ;wi;tyni staraniem proboszcza ks. J;zefa Korsak.

1842 – parafia w dekanacie rzeczyckim, liczy 2593 katolik;w. Nale;a;y do parafii filie: Bramin i Che;mach (obs;ugiwane przez o. Marcina Sto;yhwo OP) oraz filie Chojnik i Wielkibor (obs;ugiwane przez o. ;ukasza Pi;ro OP)

1843 – ks. Franciszek Po;niak (c), ks. J;zef Gadejko (w)

1872 – ks. Julian Rutkowski, parafia w dekanacie rzeczysko-mozyrskim, liczy 2656 kat.

ответить

2008-02-23 Костёл (город Лельчицы. Лельчицкий район, Гомельская область)

Lelczyce – (Лельчыцы) parafia p.w. N. Serca Pana Jezusa i MB. Fatimskiej [rej. Lelczyce]

1744 – kaplica w parafii Babicze, filialnej Mozyrza

1909 – fundacja drewnianego ko;cio;a przez Feliksa Tyszkiewicza

1909-1910 – ks. Kazimierz Dowgia;owicz (p)

1912-1913 – ks. Jan ;awryt (p)

1913 – konsekracja ;wi;tyni przez abp. W. Kluczy;skiego.

1922 – vacat, dekanat morzysko-rzeczycki.

Po 1922 – zamkni;cie ko;cio;a przez w;adze sowieckie, przeznaczenie na magazyn.

1943 – spalenie si; ko;cio;a

1990-1997 – ks. Zbigniew Bojar

1990 – rejestracja parafii

1991 – pocz;tek budowy ko;cio;a

1998 – (04.09) konsekracja ;wi;tyni przez kard. K. ;wi;tka.

2000-2007 - Ks. Witold Myszona

ответить

2008-02-23 Костёл Святой Троицы (город Чечерск. Чечерский район, Гомельская область)

Czeczersk n/So;em - p.w. ;wi;tej Tr;jcy

XV w. – miasto w;asno;ci; Jagiellon;w (mo;liwo;; istnienia pierwszej kaplicy katolickiej).

1744 – kaplica na terenie parafii Homel.

1744-1820 – stacja misyjna jezuit;w

1744 – za;o;enie stacji misyjnej przez jezuit;w z kolegium w Mohylewie.

1753-1754 – misjonarzem o. J;zef Illinicz SJ

Ok. 1754 – przy;;czenie stacji misyjnej do fundacji Beckelmana.

1754-1761 – misjonarzem o. Jan Chod;kiewicz SJ

1759-1769 – misjonarzem o. Jan Bohdanowicz SJ

1767-1769 – misjonarzem o. J;zef Illinicz SJ

1768-1773 – misjonarzem o. Szymon Terlecki SJ

1777 – erygowanie samodzielnej parafii (bp. A. Siestrze;czewicz).

1783-1786 – superiorem o. Jan Bohdanowicz SJ

1784 – budowa nowego murowanego ko;cio;a finansowana przez gen. gubernatora Zachariasza Czernyszewa.

1787-1792 - superiorem o. Jan Lemprecht SJ

1787 – przy ko;ciele pracuje 2 jezuickich kap;an;w.

1788 – otwarcie szko;y parafialnej (uczy 1 jezuita i 1 nauczyciel ;wiecki).

1796 – parafia liczy 769 kat. , spowiedzi 1120, chrzty 24.

1802 – w szkole uczy si; 44 uczni;w.

1806-1809 - superiorem o. Klemens Szpak SJ

1806 – zamkni;cie szko;y.

1810-1815 - superiorem o. Wincenty G;rski SJ

1810 – z rocznych wylicze; wynika, ;e spowiedzi odby;o si; 2750, chrzt;w 92.

1815-1820 - superiorem o. Andrzej Lewonowicz SJ

1820 – wygnanie jezuit;w z Rosji.

XIX-XX w. – parafia diecezjalna

1880 – parafia w dekanacie homelskim, licz;ca 1926 kat.

1910 – istnieje tu drewniany ko;ci;;

1910-1911 – ks. Piotr Baronowski (p)

1917 - parafia w dekanacie homelskim, liczy;a 1810 kat.

1918-1934 – ks. Albin Szaci;;o (p)

1923 - do parafii nale;a;y kaplice: Onaszki, ;ukowskie-Pop;awy, Rudnia-Niesimkowska, Rudnia-Bart;omiejowska.

ответить

2008-02-23 Коллегиум иезуитов (город Пинск. Пинский район, Брестская область)

Jezuici – p.w. ;w. Stanis;awa

1630-1638 – rezydencja jezuit;w

1630 – w domu wystawionym przez Micha;a Jelskiego zorganizowano pierwszy klasztor jezuicki.

1631 – budowa drewnianej ;wi;tyni p.w. ;w. Jerzego na przedmie;ciu Leszcz

1632-1633 – superiorem o. Marcin Krasnod;bski SJ

1632 – otwarcie kolegium z fundacji Alberta Radziwi;;a

1633-1637 – superiorem o. Wojciech Plocensis SJ

1635 – zatwierdzenie fundacji przez sejm

1635 – budowa szko;y w prywatnym domu udost;pnionym z funduszy Albrechta Stanis;awa Radziwi;;a

1636 – pocz;tek budowy murowanej ;wi;tyni p.w. ;w. Stanis;awa

1637-1638 – wicerektorem o. Stanis;aw Tomis;awski SJ

1638-1655 – kolegium jezuickie (do wojen moskiewskich)

1638-1641 – rektorem o. Andrzej Wo;owicz SJ

1638 – otwarcie kolegium (pocz;tkowo w budynku Jagielskiego)

1641-1645 – rektorem o. Pawe; Giwoyna SJ

1645-1648 - rektorem o. Szymon Ugniewski SJ

1647 – konsekracja ;wi;tyni ;w. Stanis;awa przez bp. M. Krasickiego

1648 – spalenie kolegium (dach i wn;trze ko;cio;a) w czasie najazdu kozak;w

1648-1651 - rektorem o. Stanis;aw Tomis;awski SJ

1651-1654 - rektorem o. Andrzej Wo;;owicz SJ

1651– pocz;tek prac przy budowie nowego, murowanego 2 pi;trowego, budynku kolegium.

1652-1657 – mieszka; tu ;w. Andrzej Bobola

1654-1655 - wicerektorem o. Maciej ;;;y;ski SJ

1655 – zniszczenie kolegium i ko;cio;a przez wojska moskiewskie i kozackie

1656-1700 – kolegium jezuickie (po odbudowie z wojen „Potopu”)

1656-1657 – odbudowa kolegium i ko;cio;a

1657 - rektorem o. Jan Ro;ciszewski SJ

1658 - rektorem o. Andrzej Wo;;owicz SJ

1658-1662 - rektorem o. Szymon Wdzieko;ski SJ

1662-1666 - rektorem o. Andrzej Gru;ewski SJ

1666-1669 - rektorem o. Stanis;aw Tupik SJ

1669-1672 - rektorem o. Maciej Starzy;ski SJ

1672-1675 - rektorem o. Jan Odachowski SJ

1675-1678 - rektorem o. Micha; Telszewski SJ

1675 – zako;czenie budowy budynku kolegium.

1678-1681 - rektorem o. Marcin Ko;akowski SJ

1681-1685 - rektorem o. W;adys;aw Drzewiecki SJ

1685-1688 - rektorem o. Maciej Lisowski SJ

1688-1691 - rektorem o. Stefan Dy;ewski SJ

1691-1693 - rektorem o. Jan ;ukaszewicz SJ

1693-1696 - rektorem o. Maciej Przeradowski SJ

1696-1699 - rektorem o. Maciej Mi;u;ski SJ

1669-1700- wicerektorem o. Maciej Godebski SJ

1702-1773 – kolegium jezuickie (sanktuarium b;. Andrzeja Boboli)

1700-1703 - rektorem o. Maciej Godebski SJ

1702 – podniesienie trumny ;w. Andrzeja w klasztornym ko;ciele

1703-1707 - rektorem o. W;adys;aw Narewicz SJ

1707-1710 - rektorem o. Aleksander Jele;ski SJ

1710-1713 - rektorem o. Wojciech Dzieniszewski SJ

1713-1716 - rektorem o. Wincenty Szypi;;o SJ

1716-1717 - rektorem o. Miko;aj Znamirowski SJ

1717-1718 - rektorem o. Miko;aj Jele;ski SJ

1718-1723 - rektorem o. Jan Tomaszewski SJ

1720 – mieszka tu ok. 70 zakonnik;w (w tym: 10 profesor;w).

1723-1724 - rektorem o. Stanis;aw Skorulski SJ

1724-1729 - rektorem o. Miko;aj Czar;asty SJ

1729-1732 - rektorem o. Kazimierz Brzozowski SJ

1732-1735 - rektorem o. Adam Minkiewicz SJ

1735-1739 - rektorem o. Kazimierz Brzozowski SJ

1739-1742 - rektorem o. Ignacy Wilkinowicz SJ

1742-1745 - rektorem o. Jan Porzecki SJ

1745-1748 - rektorem o. Kazimierz Brzozowski SJ

1748-1750 - rektorem o. Franciszek Baczy;ski SJ

1750-1756 - rektorem o. Ignacy Wilkinowicz SJ

1756-1759 - rektorem o. Feliks Wierzbicki SJ

1759-1760 - wicerektorem o. Piotr Zieli;ski SJ

1760 – pocz;tek przebudowy ;wi;tyni

1760-1763 - rektorem o. Ignacy Petrycy SJ

1763-1766 - rektorem o. Aleksander Szukiewicz SJ

1766-1770 - rektorem o. Adam Szyrma SJ

1770-1773 - rektorem o. Miko;aj Trzebnicki SJ
1772 – kolegium jezuickie p.w. ;w. Stanis;awa biskupa liczy 56 zakonnik;w (19 kap;an;w).

1773 – kasata klasztoru

1773-1786 – szko;a KEN i „ko;ci;; szkolny”

1773 – utworzenie szko;y ;wieckiej, w jakiej naucza kilku ex. Jezuit;w (8 zakonnik;w)

1780-1786 – budynek kolegium pustoszeje i jest powoli rozgrabiany, np. biblioteka zosta;a przeznaczana dla szk;; podwydzia;owych

1786-1795 - ko;ci;; i klasztor unicki

1786 – przeznaczenie ko;cio;a na katedr; dla biskupa unickiego

1787 – w budynku kolegium umie;cili si; bazylianie

1790 – doko;czenie budowy ;wi;tyni

1795 – do;;czenie klasztoru bazylia;skiego do prawos;awia

1795-1919 – cerkiew Narodzenia Bogurodzicy

1795 – zaj;cie obiektu przez prawos;awnych zmiana dedykacji ;wi;tyni

1800 – oddanie ;wi;tyni na monastyr prawos;awny (Bogojawle;ski)

1807 – po;ar klasztoru

1808 – wywiezienie relikwii b;. Andrzeja Boboli

1836 – podniesienie ;wi;tyni do rangi soboru prawos;awnego

1837-1847 – przebudowa klasztoru

1875-1882 – przebudowa na prawos;awn; szko;;

1919-1940 – klasztor (kolegium) jezuit;w

1919 – (31.07) powr;t jezuit;w

1919-1922 – wicesuperiorem o. Ignacy Mieloch SJ ,

1920 - w pierwszym okresie istnienia klasztoru jezuici prowadzili tu kapelanie wojskow; i szpitaln; ponadto udzielali rekolekcji; pracowali tu m.in.: 1922- o. Andrzej Czarnota SJ (kat), 1922- o. Jan Pytlowany SJ,

1922-1923 - wicesuperiorem o. Pawe; Stepek SJ

1923-1925 – wicerektorem o. Bogus;aw M;czka SJ

1925-1929 – rektorem o. Bogus;aw M;czka SJ

1929-1931 – rektorem o. Telesfor Kowalski SJ

1931-1936 – rektorem o. J;zef Pachucki SJ

1936-1939 – rektorem o. Paulin Zabdyr SJ

Ponadto w okresie przedwojennym pracowali tu jako nauczyciele m.in.: 1923-1924 i 1929-1936 – o. Paulin Zabdyr SJ, 1931-1933 – o. Telesfor Kowalski SJ, 1935-1939 – o. Edmund Roszak SJ

1937 – przeniesienie z Kalisza nowicjatu Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej

1939 – po wkroczeniu do Pi;ska wojsk radzieckich (20.09) nast;pi;o cz;;ciowe zniszczenie ko;cio;a (brak 1 wie;y)

XX/XXI w. – w u;ytkowaniu i dewastacji miasta

1956 – wysadzenie ko;cio;a i rozebranie ogrodzenia klasztornego

1995 – umieszczenie w budynku kolegium Muzeum Polesia

ответить

2008-02-17 Кляштор бернардинцев (город Полоцк. Полоцкий район, Витебская область)

Klasztor Bernardyn;w – p.w. ;w. Anny

1498-1563 – klasztor na Zap;ociu

1498 – fundacja klasztoru (na „Zap;ociu” czyli przedmie;ciu Po;ocka), w wid;ach rzek D;winy i P;oty dokonana przez Aleksandra Jagiello;czyka, wielkiego ksi;cia WLK.

1498-1512 – gwardianem o. Leon z ;a;cuta.

1504 – zatwierdzenie fundacji.

1562-1563 – gwardianem o. Pawe;. W 1563 r. w wyniku dzia;a; wojennych dosz;o do spalenia klasztoru i zamordowania 5 braci: o. Adama, o. Paw;a (gwardiana), o. Dominika, o. Marka, br. Wac;awa; reszta zakonnej wsp;lnoty ratowa;a si; ucieczk;.

1696-1832 – klasztor na S;ob;dce

1696 - fundacja klasztoru i ko;cio;a p.w. ;w. Anny, po;o;onego przed miastem od strony zachodniej.

1758 – budowa nowych murowanych obiekt;w klasztornych.

1772 - by;o tu 21 zakonnik;w (10 kap;an;w, 6 kleryk;w, 5 braci). Istnia;a tu szko;a filozoficzna.

1804 – gwardianem o. Antoni Ukrusz. Stan klasztoru wynosi; 20 zakonnik;w (17 kap;an;w), w;r;d nich o. Feliks Matuszewski (magister student;w).

1830 – klasztor liczy tylko 8 zakonnik;w.

1832 - zamkni;to klasztor Bernardyn;w (na Zad;winiu).

ответить

2008-02-17 Костёл Святого Антония Падуанского (город Полоцк. Полоцкий район, Витебская область)

Klasztor Franciszkan;w konwentualnych - p.w. ;w. Antoniego Padewskiego
1648 – fundacja, przez Dominika Micha;a S;u;k;, klasztoru dla franciszkan;w konwentualnych.

1772 – by;a to siedziba Kustodii po;ockiej, mieszka;o tu 12 zakonnik;w (9 kap;an;w).

1778 – budowa nowego murowanego klasztoru.

1833 - zlikwidowano klasztor franciszkan;w (przez kilkana;cie lat istnia; jeszcze ko;ci;;), a klasztor przekazano prawos;awnym.

1861 – zniszczenie ;wi;tyni w wyniku po;aru.

ответить

2008-01-14 Костёл Святой Троицы (город Докшицы. Докшицкий район, Витебская область)

GAB sygn. 1781-27-244, k. 8-9 – zaludnienie parafii rzymsko-katolickiej w Dokszycach w 1795 r.

Podzia; wg w;asno;ci, gdzie w poszczeg;lnych maj;tkach wymieniono liczb; mieszkaj;cych tam wtedy katolik;w. U;yto skr;ty: m – miasteczko, mj. –maj;tek, d – dw;r, w – wie;, f - folwark.

1. Dokszyce [472 katolik;w] = m. Dokszyce - Skarbowe Jego Imperatorskiej Mo;ci – 318 os;b, m. Dokszyce - Jurydyka pleba;ska – 46 os;b, d. Dokszyce - Hutorowicza – 44 osoby; d. Dokszyce - Mi;aszewicza – 25 os;b; m. Dokszyce - S;ob;dka Hutorowicza – 59 os;b .
2. Mi;aszewicza [69 katolik;w] = w. Domasze – 18 os;b; w. Torgunt – 19 os;b; w. Truzy – 8 os;b; w. Wo;osadka – 10 os;b; w. Pierenosy – 8 os;b; w. Plitnica – 6 os;b.
3. Hutorowicza [109 katolik;w] = d. Borsuki – 46 os;b; w. Podomchy – 12 os;b; w. Wielkie – 24 osoby; w. Karpatowka – 7 os;b; w. Czohabaszy – 9 os;b; w. Stadolniki – 3 osoby; f. Powarki – 8 os;b.
4. Ksi;;;t Radziwi;;w [1067 katolik;w] = d. Porpliszcze – 15 os;b; mj. Porpliszcze – 211 os;b; z. R;;owka – 23 osoby; z. Szysz;owo – 20 os;b; z. Markowszczyzna – 16 os;b; z. Chrawie – 45 os;b; z. Chrule – 19 os;b; w. Piotrowicze – 26 os;b; w. Wo;odzki – 67 os;b; w. Koz;y – 70 os;b; w. Czeczuk – 81 os;b; w. Litowce – 44 osoby; w. Skuducie – 67 os;b ; w. Szantary – 59 os;b; w. Rosino – 37 os;b; w. ;o;nierowicze – 25 os;b; w. Piere;oje – 23 osoby ; w. Ostrowszie – 59 os;b; w. Mas;owicze – 30 os;b; z. Siabrynia – 22 osoby ; z. Pianica – 14 os;b ; z. Churoszaiel – 13 os;b ; z. Krawszyno – 12 os;b; z. ;u;owka – 12 os;b; w. Osimowki – 46 os;b.
5. Marsza;ek Zenowicz [43 katolik;w] = d. Januszew – 43 osoby.
6. Zenowicz Podkomorzy [181 katolik;w] = d. Zamosze – 28 os;b ; mj. Zamosze – 89 os;b; w. Ma;atonie – 12 os;b; w. Klepica – 18 os;b; w. Sarza;kowskie – 18 os;b; w. Babicze – 16 os;b.
7. Hutorowicza Pisarza [164 katolik;w] = d. Hnie;dzi;owo – 39 os;b; w. Sieliszcze – 15 os;b; w. Otrubek – 8 os;b; w. Puchalskie – 13 os;b; f. Zarucze – 8 os;b; w. Hnie;dzi;owo – 81 os;b.
8. Plebania Dokszycka [48 katolik;w] = f. Turki – 14 os;b; w. Turki – 13 os;b; w. Olch;wka – 21 os;b.
9. Dawne maj;tki Karmelit;w [141 katolik;w] = w. Hnie;dzi;owo – 34 osoby; w. Dalekie – 10 os;b; f. Kruki – 17 os;b; f. Janki – 11 os;b; w. Wietachmo – 8 os;b; w. Kolahi – 6 os;b; w. Osowo – 13 os;b; d. Olborowicze – 14 os;b; m. Olborowicze – 25 os;b.
10. Mackiewicza Starosty [65 katolik;w] = d. Janowo – 28 os;b; w. Komaje – 13 os;b; w. Jeziernica – 15 os;b; w. ;winno – 9 os;b.
11. Drabowskich [29 katolik;w] = f. Jeziernica – 19 os;b; w. Pieczi;ce – 10 os;b.
12. Podbipi;t;w [11 katolik;w] = f. ;winno, w. ;winno – 11 os;b.
13. Hrebnickich [34 katolik;w] = d. Dziedzino, w. Dziedzino – 34 osoby.
14. J;zefowicza [14 katolik;w] = d. Tumi;owicze – 4 osoby; m. Tumi;owicze – 10 os;b .
15. Kosi;skich [24 katolik;w] = d. Roznowka, w. Roznowka – 16 os;b; f. Dworzec – 8 os;b.
16. Koryczowskiego S;dzi [33 katolik;w] = d. Bierestowce – 17 os;b; w. Dabrunie – 16 os;b
17. Koruczowicza [38 katolik;w] = d. Niebyszyn, w. Niebyszyn – 38 os;b.
18. Chmielewskiego [54 katolik;w] = d. Witunicze – 27 os;b; w. Witunicze – 27 os;b.
19. ;uncewicza [12 katolik;w] = f. Dziechciary – 12 os;b.
20. ;uncewicza Ignacego [16 katolik;w] = f. Wienowszczyzna – 16 os;b.
21. Miko;ajewa [10 katolik;w] = z. Olch;wka – 10 os;b.

ответить

2008-01-03 Костёл Воздвижения Креста Господня (город Лида. Лидский район, Гродненская область)

Lida Fara – parafia p.w. Podwy;szenia Krzy;a

1366 – XV w. – parafia prowadzona przez franciszkan;w.

1381 – nadanie maj;tku Plebance dla potrzeb ko;cio;a w Lidzie, dokonany przez Jagie;;;
1387 – budowa pierwszej drewnianej ;wi;tyni, nadania od kr;la Jagie;;y
1392 – spalenie drewnianej ;wi;tyni w czasie walk z krzy;akami
1397 – budowa kolejnej ;wi;tyni, po;wi;conej przez bp. Andrzeja
1409 – zniszczenie ko;cio;a w czasie najazdu smole;skiego
1406-1416 – odbudowa ko;cio;a p.w. NMP, Wszystkich ;wi;tych i ;w. Krzy;a
1414 – przywileje dla ko;cio;a wystawi; kr;l W;adys;aw Jagie;;o
1434 – zniszczenie d;br ko;cielnych w czasie najazdu ;widrygaj;;y

XV w. – 1765 – drewniana fara.

1450 – na terenie parafii lidzkiej powsta; filialny ko;ci;; w Krupie
1460 – nowa fundacja parafii, proboszczem ks. STAGNIEW (p)
1554 – ks. Jan z Donatowa (p)
1559-1560 – proboszczem ks. Jan Andrzejewicz (bp. ;ucki i Brzeski)
1580 – proboszczem ks. Jan JUSZCZY;SKI (p)
1622 – proboszczem ks. Jan Chryzostom ROGNIATOWSKI (p)
1644 – fundacja altaria
1650 – proboszczem ks. Adam LIPNICKI (p, dz.)
1657 – proboszczem ks. Marcin D;U;NIEWSKI (p)
1659 – po zdobyciu miasta przez moskali ko;ci;; zosta; zniszczony.
1662 – proboszczem ks. Ignacy REBERT (p)
1688 – proboszczem ks. Stanis;aw WIDMUND WIDYMOWSKI (p)
1700 – proboszczem ks. Jan DOWGIERD (p)
1738 – proboszczem ks. Piotr STROKOWSKI (p)
1744 – parafia w dekanalna, ko;cio;y filialne w: Kirjanowcach, Krupa, Ostr;w. [na terenie parafii lidzkiej znalaz;y sie miejscowo;ci: Skierkowo, Tatarce, Berdowka Murata, Berdowka dwory, Bia;undzie, Stecki, Dokudow, Douhoie sie;o, Zab;ocie, Pagawie, Piotry, ;uczki, Chwilanowce, Cieszki, Siamsy, Onaczki, Korni;ki, Misury, Pogawie, Perepeczyce, Prydybay;owszczyzna, Kaczanowo, Klepsowszczyzna, Podbrze;nie, Nowickie, Prydyba;y, Jaskowce, Nieszykowszczyzna, Plebance, Dworczany, Mielki, Kopaczele, Kie;by, Jundzi;owszczyzna, Reklowce, Ol;ewo, Cybory, Deynowo, Zapola, ;ozowka, Wierzchlida, Czechowce, Ciaby, Barany, Kotyszki, Postawszczyzna, Ro;laki, Choruzance, Krupa, Sukurcze, Ostrow, Ry;owce, Ry;owce, Jeusiewicze, Jancewicze, Kozicze, Krupa, Pur;cie, Czerniki, Worniszki ma;e i wielkie, O;tuszki, Smo;aki].
1747 – proboszczem ks. Micha; ZIENKIEWICZ (bp. Wile;ski) ,
1760 – proboszczem ks. Stanis;aw BOGUSZ SIESTRZE;CEWICZ (p)
ok. 1763 – proboszczem ks. Kazimierz ANCUTA
1765 – rozebranie drewnianego ko;cio;a farnego i przekazanie materia;u budowlanego na cerkiew unick; p.w. Zmartwychwstania Pa;skiego.

1765-1918 – barokowa fara, (do ko;ca I wojny ;wiatowej)
1765-1780 - proboszczem ks. Antoni EJSMONT
1766-1770 – budowa obecnej murowanej ;wi;tyni.
1781 – parafia liczy 5662 kat.
1783-1795 – proboszczem ks. Kazimierz NARBUTT (p, dz.), wikarymi OO. Karmelici
1795-1801 – proboszczem ks. Wincenty NARBUTT (p, dz.)
1797 – budowa nowego cmentarza parafialnego
1821 – po;ar ;wi;tyni, w czasie odbudowy rozebrano 2 wie;e z przedniej elewacji.
1826 – proboszczem ks. RACZY;SKI (p)
1830-1831 – proboszczem ks. Wincenty LI;KIE; (p)
1831 - ks. ;OCZA, przyjmowa; przysi;g; od je;c;w polskich z oddzia;;w rosyjskich.
1863 – (13.06) egzekucja w Lidzie ks. Bart;omieja Falkowskiego (proboszcza parafii Iszczo;na)
1872 – proboszczem ks. Bronis;aw BARANOWICZE (p), wikarzy: 1872 - ks. Siemion Wa;uszewski (w), 1872 - ks. J;zef Wiel;ewski (w), 1872 - ks. Julian Ko;ontaj (w), w 1872 r. parafia liczy 9892 kat., obs;ugiwano kaplice: Czechowice i Pierepeczcyce.
1877-1878 – ks. Ignacy Radziwi;;o (w)
1888-1905 – proboszczem ks. J;zef SIENKIEWICZ (p, dz) , 1900 – ks. Ostryjko (w), 1901 – ks. Krzysztofie (w), 1903-1904 – ks. Albert Stecki (w) , 1912-1915 – ks. Boles;aw Krasnodomski (w), 1914-1915 – ks. Witold Ku;micki (w), 1917-1918 – ks. Antoni Pacynko (m)

1919-1944 – barokowa fara (po I wojnie ;wiatowej)
1919 – proboszczem ks. Aleksander CHODYKO (a)
1921-1929 – ks. W;adys;aw Kisiel (kat.), 1923-1924 – ks. Jan Kondrata (w) , 1928 – ks. Zygmunt Dobrski 1922 - ks. W;adys;aw ;ebrowski
1928 – konsekracja ;wi;tyni
1929-1935 – proboszczem ks. Hipolit BOJARU;CA (p, dz), 1928 – ks. J;zef Bilewski (w)
1939 – ks. Leongusz Kasperek
1943 – zamordowano ks. Stanis;awa ;nig;ockiego (w). 1943 – o. Alfons Czy;ewski (SJ)

1945-2007 – parafia fara (po II wojnie ;wiatowej)
1947-1951 - proboszczem o. Marian CZABANOWSKI (SChP) (p)
1946-1996 - proboszczem o. Stanis;aw ROJEK (SChP) , ok. 1998 - ks. Grzegorz Ksi;;ek (SChP)
1988 – nawiedzenie ko;cio;a przez kard. J. Glempa
2000 – OO. Pijarzy przekazuj; parafi; diecezji
2002 - proboszczem ks. J;zef BOGDZIEWICZ (p)
2006 – ks. Witold Sidorka
2007 – proboszczem ks. W;odzimierz HULAJ (p), ks. Aleksander Bak;a;ec (w), ks. Jerzy Grycko (ISChP), 2007 – ks. Witali Sidorka (w).
ответить

2007-12-31 Костёл (город Кобрин. Кобринский район, Брестская область)

XVI-XIX w. – drewniana ;wi;tynia p.w. ;w. Hieronima w Kobryniu.

1513 – budowa ko;cio;a p.w. ;w. Hieronima, by;a tu te; Altaria ;w. Anny

1532 – w;asno;; kr;lowej Bony (mo;liwo;; uposa;enia na ko;ci;;)

1589 – miasto na prawach magdeburskich co potwierdza;o by funkcjonowanie tu struktur parafialnych.

1711 – w wyniku epidemii wymiera po;owa mieszka;c;w miasta

1744 – parafia w dekanacie szereszowskim, diecezji ;uckiej

1766 – w wyniku zniszcze; i wojennych i epidemii Kobry; pozbawiono praw miejskich.

1798 – Kobry;, i ca;y dekanat kobry;ski, w;;czono do diecezji wile;skiej

1812 – zniszczenie ;wi;tyni

ответить

2007-12-10 Костёл Святого Яна Крестителя и кляштор бернардинцев (город Брест. Брестский район, Брестская область)

Bernardyni - ko;ci;; p.w. ;w. Jana Chrzciciela

1605 – (03.07) z fundacji Marcina Szyszkowskiego, biskupa ;uckiego, wybudowano ko;ci;; p.w. ;w. Doroty, a klasztor dla bernardyn;w umieszczono w drewniany dworze biskupim, stoj;cym obok ;wi;tyni.

Pocz. XVII w. – uposa;enie wydzielone przez Jana Galijskiego i Lwa Sapieh;

1617 – po;ar ko;cio;a i budowa nowej ;wi;tyni p.w. ;w. Anny, z zasob;w Hieronima Chodkiewicza.

1623 – budowa murowanej ;wi;tyni p.w. ;w. Jana Chrzciciela i ;w. Anny z fundacji Jana Galijskiego. W klasztorze istnia;a apteka. Budowle uszkodzono w 1656 r. podczas budowy umocnie;.

1660 – spalenie ko;cio;a przez wojska moskiewskie. Zamordowano w czasie Mszy ;w. o. Stanis;awa i 4 innych bernardyn;w.

k. XVII w. odbudowa ko;cio;a, w jego architekturze zastosowano najnowsze rozwi;zania zdobnicze.

1706 – gwardianem o. Jan Koni;ski OFM.

1772 - klasztor liczy 13 zakonnik;w, w tym 9 kap;an;w.

1781 – budowa murowanego klasztoru

1831 – przy budowie twierdzy klasztor i ko;ci;; przerobiono na siedzib; korpusu kadet;w.

1832 – kasata klasztoru.

ответить

2007-12-10 Костёл Святой Троицы и кляштор августинцев (город Брест. Брестский район, Брестская область)

Augustianie – ko;ci;; p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

1411 – fundacja wielkiego ksi;cia Witolda.

1672 - przebudowa

1772 - w klasztorze augustian;w eremit;w mieszka 13 zakonnik;w (8 kap;an;w).

1831 - przy budowie twierdzy brzeskiej w ko;ciele umieszczono siedzib; fortecznych in;ynier;w.

1832 – kasata klasztoru.

ответить

2007-12-10 Костёл Иисуса Христа и Святого Казимира и коллегиум иезуитов (город Брест. Брестский район, Брестская область)

Jezuici - p.w. Imienia Jezus i ;w. Kazimierza

1623 – pierwsza fundacja Sapiehy

1653-1659 – druga ;wi;tynia

1772 – istnia;o tu kolegium, w klasztorze mieszka;o23 zakonnik;w (12 kap;an;w).

1773 – kasata zakonu jezuit;w i przej;cie kolegium przez bazylian;w

1798-1830 – istnia;o tu seminarium prowadzone przez ksi;;y diecezjalnych

1805-1808 – po po;arze fary ko;ci;; spe;nia funkcje ;wi;tyni parafialnej

1831 – przy budowie twierdzy ko;ci;; przerobiono na dom dla komendanta twierdzy.

XIX w. – zamiana ;wi;tyni na cerkiew

ответить

2007-11-24 Костёл Святого Иосифа и кляштор иезуитов (город Витебск. Витебский район, Витебская область)

Klasztor i ko;ci;; jezuit;w - p.w. ;w. J;zefa.

Pocz. XVII w. – sprowadzenie jezuit;w do Witebska. Pocz;tkowo zakonnicy pracowali przy ko;ciele farnym jako wspomagaj;cy prace proboszcza duszpasterze.
1637-1643 – prze;o;onym misji i domu o. Wilhelm Buccius SJ
1641 – erygowanie domu zakonnego
1637 – pocz;tek nauki w kolegium tzw. „Smole;szczy;nie,”
1643-1644 – superiorem o. Andrzej D;bisk SJ.
1644-1646 – superiorem o. Stanis;aw Molenda SJ.
1646-1648 – superiorem o. Stanis;aw Mieczkowski.
1649 - wybudowanie w;asnego ko;ci;; p.w. ;w. J;zefa.
1652-1654 – superiorem o. Szymon Sokolniki SJ.
1654 - w czasie wojen moskiewskich zosta;a ;wi;tynia zamieniona na cerkiew ;w. Aleksego.
1654-1655 – superiorem o. Wojciech Debi;ski SJ.
1667-1668 – superiorem o. Marcin Gaw;owicki SJ.
1667 - dopiero po zako;czeniu dzia;a; wojennych mo;na by;o odzyska; dawna w;asno;;, i ko;ci;; ten zosta; odnowiony (1668 r.) oraz przebudowano go na klasztor p.w. ;w. Ksawerego.
1668-1670 – superiorem o. Jan Karnicki SJ.
1670-1675 – superiorem o. Walenty Hermanowski SJ.
1672 - wewn;trz ;wi;tyni umieszczono o;tarz po;wi;cony b;. Jozefatowi,
1675-1680 – superiorem o. W;adys;aw Dzewiecki SJ.
1680-1685 – superiorem o. Samuel Ko;ciukowicz SJ.
1685-1689 – superiorem o. Stefan Wysocki SJ.
1689-1692 – superiorem o. Walenty Hermanowski SJ.
1692-1695 – superiorem o. Cyprian Kunowski SJ.
1695-1698 – superiorem o. Benedykt Bykowski SJ.
1698-1701 – superiorem o. Aleksander Chludzi;ski.
1701-1704 – superiorem o. Andrzej Sieklucki SJ.
1704-1709 – superiorem o. Wojciech Dzieniszewski SJ.
1708 – ko;ci;; zosta; spalony przez wojska rosyjskie.
1709-1713 - superiorem o. Wojciech Bohuszewicz SJ.
1709 – odbudowa ko;cio;a jako drewniany.
1713-1716 – superiorem o. Maciej Kownacki SJ.
1716-1727 – superiorem o. Stanis;aw Dybkowski SJ.
1716-1731 wystawiono murowan; ;wi;tynie.
1727-1731 – superiorem o. Micha; Kaczanowski SJ.
1731-1735 – superiorem o. Jan Illinicz SJ.
1735-1738 – superiorem o. Jan Porzeczki SJ.
1738-1741 – superiorem o. Antoni Misztold SJ.
1741-1743 – superiorem o. Jan Barszcz SJ
1743-1746 – superiorem o. Feliks Wierzbicki SJ.
1746-1749 – superiorem o. Franciszek Ogi;ski SJ.
1749-1750 – superiorem o. Antoni Chadzy;ski SJ.
1750-1753 – superiorem o. Jan Milicz SJ.
1753-1754 – superiorem o. Stanis;aw ;aba SJ.
1759-1763 – superiorem o. Maciej Zubowski SJ.
1765 - kolejny raz ko;ci;; odbudowywany po po;arze.
1763-1766 – superiorem o. Miko;aj Trzebnicki SJ.
1766-1772 – superiorem o. Stefan Noyszewski SJ.
1772-1784 i 1784-1795 – superiorem o. Kazimierz Przestrzelski SJ.
1795-1798 – superiorem o. Franciszek Jurewicz SJ.
1798-1802 – superiorem o. Ludwik Rzewuski SJ.
1800-1801 - ko;ci;; otrzyma; nowy wystr;j o;tarzy
1802-1805 – superiorem o. Jan ;astowski SJ
1805-1809 – superiorem o. Jan Zaranek SJ
1809-1813 – superiorem o. Ignacy Brzozowski SJ
1813-1817 – superiorem o. Jan Zarnek SJ
1817-1820 – superiorem o. Jan Marcinkiewicz SJ.

;wi;tynia greko-katolicka i sob;r prawos;awny.
1820 – przej;cie ;wi;tyni przez greko-katolik;w
1822 - katedra unicka
1839 – ko;ci;; podzieli; los innych ;wi;ty; greko-kat. i zrobiono w nim cerkiew prawos;awn; p.w. ;w. Miko;aja.
1863 – ;wi;tynia zosta;a katedr; prawos;awnej diecezji, i zamieszka; przy niej biskup.
1957 – zniszczenie budynku ;wi;tyni

ответить

2007-11-24 Костёл и кляштор доминиканцев (город Витебск. Витебский район, Витебская область)

Klasztor i ko;ci;; Dominikan;w - p.w. ;w. Micha;a Archanio;a.

1640 – pocz;tek obecno;ci dominikan;w w Witebsku
1682 - fundacja klasztoru
1682 – w ko;ciele istniej; organy, grywa na nich o. Rajmund Maruszkiewicz OP
1772 - konwent ten nale;a; do prowincji ruskiej p.w. ;w. Jacka, i liczy; 6 zakonnik;w.
1796 - przebudowa
1832 – kasata klasztoru, w klasztorze urz;dzono koszary dla garnizonu wojskowego.
Po 1833 - przez jaki; czas pracowali tu kap;ani diecezjalni (mo;liwe, ;e ex. Dominikanie)
1848 - na terenie tej parafii obs;ugiwano nast;puj;ce kaplice: Andronowicze, Drukow, Koromidy, Cho-cim, ;uczyn Wielidzicze, Horodnie, Czernica, Leont;w, Dymaniw Widreje, Cichowce, Kobylin.
1852-1854 – ks. Antoni Szama;ski (p),
1858-1859 ks. Antoni Ankudowicz [w].
1868 - ko;ci;; uleg; p;;niej spaleniu i zosta; rozebrany.
ответить

2007-11-18 Костёл Благовещения Деве Марии (местечко Кубличи. Ушачский район, Витебская область)

KUBLICZE. - parafia p.w. Zwiastowania NMP.

1642 – fundacja parafii.
Dokument fundacyjny dotyczy dnia 20.V.1642 r. Nieco p;;niej w 1669 r. parafia Kublicze wspomniana zosta;a w sk;adzie diecezji wile;skiej i zaliczona do dekanatu po;ockiego

1700 – proboszczem ks. Jan PIENCARZ.
Wiadomo;ci o stanie parafii zachowa;y si; bardzo dobrze w dokumencie wizytacyjnym z 1700 r. By; to drewniany ko;ci;; i wyznaczona by;a przy nim Altaria.

1744 – parafia z Altariami.
Kolejne informacje pochodz; z roku 1744, kiedy ta; parafia Kublicze, w dalszym ci;gu wymieniana jest w dekanacie po;ockim, ale tym razem z istniej;cymi przy niej 2 altariami.
Obszar parafii okre;lono miejscowo;ciami: Kublicze, Szostowo, Prozorki, Plino, Psuja, Faszczowo, Starosiele, Dziwniki, Peredo;y, Suszyn, Swi;o, B;oszniki, Janow, Zerszczenicze, Korowayno, Robynicze, So;oniewicze, Nacza, Orzechowno, Sieliszcze, Bielakowszczyzna, Plino, Suszyn, Uchwiszcze, Mienica, Czorcze, Poule, Sorzowo, Komorowszczyzna, Newelszczyzna, Dowmontowszczyzna, Szudzi;owicze, Czerepowszczyzna, Dolce, Pyszno, Osieciszcze, Domzerzycze, Berezyna, gdzie tez znajdowa;y si; kaplice lub klasztorne ko;cio;y (np. we wspomnianym Berezyno, Sieliszczu, Prozorokach).

1765-1773 – proboszczem ks. Feliks Tobia;ski.
Nazwisko proboszcza poznajemy z dokumentacji urz;d;w sufragana i oficja;a, jakie ten;e kap;an, by; biskupem pomocniczym dla diecezji wile;skiej a jednocze;nie proboszczem Kublicz i zakonnikiem. Nale;a;o by ustali; jak godzi; te wszystkie obowi;zki.
W 1782 r. wspomina sytuacje parafii dokument wizytacji Dekanatu Po;ockiego, gdzie m.in. mowa o tym, ;e jakoby na jej terenie znajdowa;y si; osoby zajmuj;ce si; „gus;ami”.

1849-1852 – proboszczem ks. Wincenty SZYMANKOWSKI.
W dalszym ci;gu przy parafii istniej; dwie altarie, wygl;da wi;c na to, ;e nie wszystkie fundusze przej;;o pa;stwo i nadal by;o ;r;d;o dla utrzymania dodatkowych kap;an;w. Jednym z kapelan;w - altaryst;w by; ks. Sylwester Stefanowicz.

1852 - proboszczem ks. Franciszek KOSI;SKI.
Administratorowi tej parafii pomaga; w tym czasie nadal jako wikary ks. Sylwester Stefenowski .

1852-1862 – proboszczem ks. STECKIEWICZ.
W 1862 r. wikarym by; ks. Adam Krowi;ski, a dawny proboszcz ks. Wincenty Szymanowski mansjonarzem.

1863-1868 – proboszczem ks. Jan JAKUBOWSKI.
W 1863 r. wikarym by; ks. Wincenty Szymanowski i ks. Aleksander Przelaskowski. P;;niej w 1867 ks. Jan Sztropp.

1867 – zabranie ko;cio;a na cerkiew.
Niestety dnia 22.XI.1867 r. nast;pi;o zabranie ko;cio;a na cerkiew prawos;awn;.

1906-1926 – proboszczem ks. Pawe; KARPOWICZ.
Kap;an ten doje;d;a; z Lepiela.

ответить

2007-11-18 Костёл (деревня Полуозерье. Бешенковичский район, Витебская область)

ko;ci;; w Pojezierzu by; dosy; star; budowl;, a fundatorami tej powsta;ej w 1750 r. ;wi;tyni byli Jan i Dorota z Rekscj;w. Przez p;;niejsze lata zaliczano go jako filialny obiekt parafii Nieporota. Czasem nazywano t; miejscowo;; Podozierze.
ответить

2007-11-18 Костёл Святого Казимира и Рафаила (местечко Бешенковичи. Бешенковичский район, Витебская область)

BIESZANKOWICZE – ko;ci;; parafialny p.w. ;w. Kazimierza i ;w. Rafa;a.

XVII w. – pierwsza ;wi;tynia.
Prawdopodobnie w 1634 r. lub nieco p;;niej [1650 r. ], rozpocz;to budow; pierwszego drewnianego ko;cio;a, fundowanego przez Kazimierza Sapieh;, jaki postara; si; te; o magdeburskie prawa dla miejscowo;ci. P;;niej miasteczko nale;a;o do innego, szczyc;cego si; katolickim pochodzeniem, rodu: Ogi;skich.

1774 – parafia w dekanacie witebskim
Przedstawiony w spisie Synodu 1744 r. obszar parafii dotyczy miejscowo;ci: Biesienkowicze (pisanych te; jako Biczenkowicze), Boczeykow, Starzynki, Dawidkowicze, Swiecza, Dzienisionki, Strzy;ewo, Do;osce, S;oszczenica, Buia, Lachowszczyzna, Puhacze, Pleskunowo, Swicin, Osowiec, Wierzchow, Swiatowka, Komki, Zabole, Sanniki, Krzywin, Budniki, ;uhinowicze, Zaharadzie, Roszczynin, Rubie;. Mo;na by przypuszcza;, ;e chodzi te; o kaplice istniej;ce w tych miejscowo;ciach, czy miejsca kultu.

Koniec XVIII w. – nowa ;wi;tynia.
1785 – fundacja nowego drewnianego ko;cio;a p.w. ;w. Kazimierza postawiona staraniem Nestora Ljaskowskiego [mo;e to kap;an]. W 1786 r. magnat M. Ogi;ski podarowa; to miasteczko kanclerzowi WKL Joachimowi Chreptowiczowi (w r;kach tego rodu pozosta;o do k. XIX w.).

1810 – ks. Mateusz ROHOZO.
Proboszcz pe;ni; w tym czasie obowi;zki dziekana siennie;skiego i nosi; tytu; kanonika smole;skiego.

do 1848 – proboszczem ks. Andrzej ZRANICKI.
W 1849 r. obs;ugiwano kaplice: Wodopoje i Horni.

1848-1849 – proboszczem ks. Jan JAKUBOWSKI [W].
Pe;ni; tu wcze;niej urz;d wikarego, a po ;mierci proboszcza prawdopodobnie wype;nia; obowi;zki administratora parafii.

1852-1876 – proboszczem ks. Romuald KIERSNOWSKI.
Pomaga; w pracy na terenie parafii w latach 1852 jako wikary ks. Jan Jakubowski , a p;;niej w 1854 – ks. Ignacy Narwojsz, w 1855 – o. Pius Kosi;ski OP , nast;pnie w latach 1862-1876 r. – ks. Piotr ;abanowski. W tym czasie obs;ugiwano kaplice [w 1869 r.]: Wodopole, Bezdziedo;owicze, Swaratczyzna, Sto;y;niki [p.w. ;w. Antoniego]. W roku 1866 parafia liczy;a 714 katolik;w, natomiast w ramach represji za powstanie styczniowe, jako podatek od maj;tku parafii, zap;acono tu w 1865 r. 7 rubli.
Koniec pobytu tego proboszcza w parafii wi;;e si; z dat; 1876 r., podawanym w wielu opracowaniach jako pocz;tek prac przy budowa nowego, r;wnie; drewnianego, ko;cio;a p.w. ;w. Kazimierza kr;lewicza i ;w. Rafa;a Archanio;a.

1880 – proboszczem ks. Wiktor SIENICKI.

1882-1899 – proboszczem ks. Miko;aj BOGDANOWICZ.
W roku 1893 obs;ugiwano kaplice w Wodopole i oratorium w Boczajkowiczach. W roku 1891 parafia liczy;a 1050 katolik;w, par; lat p;;niej w 1899 r. by;o tu 1001 katolik;w.

1898-1904 – proboszczem ks. Jakub WALINCEWICZ.

1907 – proboszczem ks. Stanis;aw PRZYBY;OWICZ.
W 1908 r. parafia liczy;a 1092 katolik;w. Natomiast samo miasteczko licz;ce ok. 5.000 mieszka;c;w w ; zamieszkiwali ;ydzi. Drewniany ko;ci;; mia; 4 o;tarze.

1908-1919 – proboszczem ks. Stanis;aw CYBULEWICZ.
W roku 1910 nale;a;y tu kaplice: Wodopoje u p. Spasowskiego, Boczajkowicze u p. Ciechowskiego, Czaszniki.

1919-1920 - proboszczem ks. J;zef BORODZIULA.
Wspomnienia samego kap;ana m;wi; nam o jego pobycie w tej miejscowo;ci, prawdopodobnie w tym czasie obs;ugiwa; tak;e inne ko;cio;y w okolicy.

1923 – vacat.
Parafia w tym czasie nie ma obsady personalnej, ale znajduje si; pod opiek; ks. Stanis;awa Cybulewicza, jaki mieszka; wtedy przy ko;ciele w Ule.

1927 – proboszczem ks. J;zef BORODZIULA.
Ko;ci;; istnia; jeszcze po aresztowaniu ks. Borodziuli, a w 60-tych latach XX w., zosta; zburzony.

1997-2000 – proboszczem ks. Mieczys;aw JANCZYSZYN.
Po wojennych represjach i likwidacji wsp;lnoty katolickiej na tym terenie w wyniku systematycznej ateizacji, z problemem odrodzenia parafii zmierzy; si; dopiero ks. Mieczys;aw Janczyszyn, jaki doprowadzi; do rejestracji Ko;cielnego Komitetu i wznowienia nabo;e;stw katolickich poprzez odprawianie liturgii w domach prywatnych.

2000-2001 – proboszczem ks. Kazimierz GWOZDOWICZ.
Kap;an ten zamieszka; w domu na peryferiach miasteczka, a w samej miejscowo;ci rozpocz;;a prace wsp;lnota si;str Urszulanek, jaka zamieszka;y w bloku obok szko;y, co u;atwia;o prowadzenie katechizacji.
Parafia zosta;a zarejestrowana dnia 10.08.2000 r. Na pocz;tku adoptowano do cel;w kultu stary drewniany budynek mieszkalny, i odprawiano w nim niedzielne i ;wi;teczne msze ;w., przed nim ustawiono drewniany ozdobny „litewski krzy;”.

2001-2003 – proboszczem ks. Aliech BUTKIEWICZ.
Na potrzeby ko;cielne wykupiono nowy budynek, tym razem bardziej w centrum (na przeciw cerkwi), a obok zamieszka;y SS. Urszulanki.

2003-2004 – proboszczem ks. Pawe; SAMSONOW.
Zatwierdzono projekt nowo budowanej ;wi;tyni, i wst;pnie wyznaczono miejsce budowy.

2004-2005 - proboszczem ks. Ignacy SANITO.

2005-2006 – ks. Edward NARDOWSKI.

2006-2007 – ks. S;awomir SAMKOWWICZ

ответить

2007-11-18 Костёл Святой Троицы (местечко Ула. Бешенковичский район, Витебская область)

U;;A – parafia p.w. ;w. Tr;jcy. [dawniej: ;w. ;ukasza lub ;w. Ducha ].

XVI – pocz;tki chrze;cija;skiej ;wi;tyni przy warowni obronnej.
W XVI w. funkcjonowa;o tu miasteczko przynale;ne rodom Kiszk;w, a p;;niej ;ab;w, przy nim to ok. 1558 r. rozpocz;to budow; obronnego zamku, jaki istnia; tu najwy;ej do 1667 r. Z powodu braku dokument;w na temat pierwszej fundacji ;wi;tyni (nie wiadomo jakiej: prawos;awnej czy katolickiej?) nazwiemy ja umownie chrze;cija;sk;, bo jedno nie ulega w;tpliwo;ci zar;wno Kiszkowie jak i ;aby to rody s;ynne z fundacji ;wi;ty; (cho; w przypadku tych pierwszych, w pewnym okresie m;g; by; to nawet by; zb;r protestancki).

1669 – budowa ko;cio;a p.w. ;w. ;ukasza.
W 1669 r. na terenie miasteczka, lub jak chc; inne ;r;d;a na placu po zrujnowanym w wojnach zamku, rozpocz;to budowa drewnianego ko;cio;a p.w. ;w. ;ukasza. Fundatorami mia; by by; Eustachy ;ukomlski.

1678 – osiedlenie zakonu Dominikan;w.
Nieco p;;niej w 1678 r. powsta;a te; fundacja dominika;skiego klasztoru i ko;cio;a p.w. ;wi;tego Ducha, na fundamentach dawnego zamku na p;;wyspie przy po;;czeniu rzek U;y i D;winy. By;a to tzw. „rezydencja” zale;na od klasztoru w Czasznikach.

1744 – kaplica w parafii Po;ock
Dokument synodalny z 1744 r. rysuj;c podzia; diecezji na dekanaty i parafie umieszcza na terenie po;ockiej parafii miejscowo;; Utta (mo;e b;;d w przepisaniu i chodzi o U;;a). ;wiadczy; to mo;e o istnieniu tu ko;cio;a czy kaplicy zakonnej.

1752-1758 – stacja misyjna kolegium jezuickiego z Witebska.
W tym czasie prowadzi; tu duszpasterstwo dojazdowe misjonarz jezuicki o. Micha; Kaczanowski TJ, jaki do roku 1758 doje;d;a; z Witebska.

1782 – likwidacja klasztoru przez Dominikan;w.
Jeszcze w 1772 r. przy klasztorze dominika;skim (;w. Ducha i Ofiarowania NMP.) mieszka;o 4 kap;an;w. W tym czasie miasteczko U;a liczy (w po;. XVII w.) 187 dom;w zasiedlonych przez ok. 600 os;b. Niestety po 1782 r., z powodu zabranie uposa;e; maj;tkowych (przez rodzin; fundatorsk;: Przysieckich), kt;re stanowi;y w;asno;; funduszow; klasztoru dominikan;w, powsta;y trudno;ci ekonomiczne jakie przyczyni; si; do likwidacji tej plac;wki przez zarz;d Prowincji Dominikan;w. Natomiast w wyniku II rozbioru Rzeczpospolitej znalaz;o si; miasteczko od 1793 r. na terenie Rosji.

1800 – odrodzenie parafii ;w. Ducha.
Dopiero w 1800 r. nast;pi;a odbudowa parafii ;w. Ducha [fundatorem by; tym razem Ignacy Reut – marsza;ek lepielski, kt;ry wznowi; dotacje dla ko;cio;a]. Rok p;;niej wszystko pozwoli;o na tzw. „demembracja parafii”, jaka oficjalnie zosta;a og;oszona dnia 15.VII.1801 r. przez ks. pra;ata Stanis;awa Szantyra (z woli ks. abp. Siostrze;cewicza).

1801-1808 – proboszczem ks. Franciszek Ksawery WEJ;;O.

1808-1811 – proboszczem ks. Antoni LATKOWSKI.

1811-1819 - proboszczem ks. Karol ZUBRZYCKI.

1819-1820 – proboszczem ks. Antoni SUSZY;SKI.

1821-1822 – proboszczem ks. Jan ALCHIMOWICZ.

1822-1826 – proboszczem ks. Jerzy SZYMA;SKI.

1826-1830 – proboszczem ks. Pawe; WIKIEROWICZ.

1830 – proboszczem ks. Jan KUCZY;SKI.

1834 – proboszczem ks. GA;ECKI (dziekan) i ks. SUL;YCKI.
W latach: 1840-1843 r. mie;ci;a si; w tej miejscowo;ci kapelania bernardy;ska, w Ule funkcje administrator;w parafii albo pos;ug; wikarych spe;niali wi;c Bracia Mniejsi.

1843 – likwidacja maj;tku ko;cielnego.
W roku 1841 na terenie parafii znajduj; si; kaplice w miejscowo;ciach: Niko;ajew, Obol, Niezho;ow, Puliczierz. W;adze carskie zabra;y uposa;enia ko;cielne wyznaczaj;c tylko dla proboszcza niewielka pensje roczna.

Do 1848 – proboszczem ks. Jan KUCZY;SKI.
Przez d;u;szy czas by; tu proboszczem ks. Jana Kuczy;ski gdy; odnajdujemy zapisy o pracy tego kap;ana [R-moh-1849], jaki wed;ug zapis;w wieku 60 lat zmar; w poprzednim roku w Ule.
W pracy parafialnej pomagali ponadto inni kap;ani i tak: w 1848 r. – ks. Franciszek Al. Raczkowski a p;;niej w 1849 r., wikarym by; zakonnik ks. Angelus Torty;;o [OFM obserwant]. W roku 1852 brak wikarego.

1848-1854 – proboszczem ks. Gabryiel ONOSZKO.
Obs;ugiwano w tym czasie [1848 r.] nieco mniejszy obszar bo tylko kaplice w miejscowo;ciach: Niezho;;w, Teklinwil, Obol. Spornym jest natomiast czas urz;dowania jako proboszcza ks. G. Onoszko, niekt;re informacje m;wi; nawet o roku 1844. W 1854 r. wikarym jest o. Piotr Werpechowski OP, prawdopodobnie po rozwi;zaniu kt;rego; z okolicznych klasztor;w (mo;e Chatajewicze) otrzyma; prawo do pracy w Ule. W 1853 r. rozpocz;to budow; murowanej ;wi;tyni.

1855 – proboszczem o. Piotr WARPECHOWSKI OP.
Nie wiele wiemy na temat jego osoby, poza tym ;e zaj;; miejsce proboszcza po odej;ciu ks. Onoszko.

1856-1863 – proboszczem ks. Szymon JAKUSIEWICZ.
Wspomaga; go w pracy jako wikary od 1857 r. ks. Jerzy Motuz, jaki znacz;co w;;czy; si; w trwaj;c; w latach 1853-1864 budow; nowego ko;cio;a. Dalej w pos;udze duszpasterskiej pomagali: 1862 – ks. Micha; Bielski [w], 1863-1864 - ks. Szymon Missiuno [w].

1864-1878 – proboszczem ks. Jerzy MOTUZA.
W 1864 r. zako;czono budow; murowanej ;wi;tyni, przez kolejne lata w pracy duszpasterskiej nowemu proboszczowi pomagali: 1866 - ks. Kazimierz Radziszewski [w], 1868 - ks. Konstanty Iwaszkiewicz [w], 1871 - ks. Jan Bugien [w].
Obs;ugiwano w tym czasie [1869 r.] kaplice w: Szlaszczennice, Niezho;owo, Teklinwill, Obol, Lachowo, Po;nozierze.
W 1873 r. widzimy ju; nowy podzia; administracji, bo obs;ugiwano nieco mniej kaplic, i tak by;y to: Obol, Niezgo;;w, Teklenwil (cm.), Liach;w. W tym roku nie ma te; ksi;dza wikarego w parafii.

1878-1886 – proboszczem ks. Franciszek BALTUNOWICZ.
1882 r. po;ar poczyni; spustoszenia w ko;ciele, spali;y si; sklepienia, dach, organy i inne cenne rzeczy wyposa;enia. W 1886 r. na terenie parafii istnia;y kaplice w Niezho;owie, Teklinwil, Obol, Lachowo.
W roku 1889 po;ar miasteczka, w jakim spali;y si; 2 cerkwie i 287 dom;w.

1893-1894 – proboszczem ks. J;zef ZELWO
S; to kolejne lata odbudowy ko;cio;a. Natomiast nazwisko proboszcza wiadome jest z wspomnienia o jego ;mierci.

1894-1902 – proboszczem ks. Jan BU;;O.
1896 r. nast;pi;o po;wi;cenie nowej ;wi;tyni przez pos;ug; bp. Franciszka Symon. Obs;ugiwano wtedy dodatkowo kaplice w miejscowo;ciach: Puljeziero, (z 1800 r.), Nizga;owo, Teklinwil, Obol, Lachow (z 1863 r.). Parafia liczy;a w 1896 r. a; 5115 katolik;w,. a liczba ta wci;; wzrasta;a i za trzy lata podano ju; o 349 os;b wi;cej.

1903-1906 – proboszczem ks. Augustyn JUCHNO.
W roku 1905 parafia liczy;a 5865 katolik;w. Proboszcz naucza; religii w Kordo;skiej szkole.

1907 – proboszczem ks. Jan KONOPACKI.

1908-1909 – proboszczem ks. W;adys;aw MIR;WI;SKI.
Pocz;tkowo jest tu dw;ch kap;an;w, bo pomaga: 1909 – ks. Bronis;aw Kalwaso (w)

1909 – proboszczem ks. Walerian MACKIEWICZ.

1910 – proboszczem ks. PILECKI.
W 1910 r. obs;ugiwano na terenie parafii kaplice w miejscowo;ciach: Niezgaljewo, Tekliwil, Obol, Ljachow, Puljeziero.

1911-1914 – proboszczem ks. Antoni KOZ;OWSKI.
W tym czasie, np. w 1911 r., parafia liczy 5865 katolik;w. Wiosn; 1914 r. rozpocz;to prace remontowe, finansowane z opodatkowania parafian. W dalszym ci;gu na terenie parafii istnia;o kilka kaplic.

1919 – proboszczem ks. J;zef BORODZIULA.
Proboszcz pochodzi; z tej samej parafii, by;o mu wi;c ;atwiej prowadzi; rozleg;; prace duszpastersk;, w oparciu o miejscowych ludzi bo w tym czasie administrowa; kilka okolicznych ko;cio;;w.

1923-1937 – proboszczem ks. Stanis;aw CYBULEWICZ.
12 sierpnia 1936 r. ko;ci;; przez w;adze bolszewickie zaj;ty zosta; pod sk;ad ziarna i wtedy nast;pi;o czasowe aresztowanie proboszcza. P;;niej by; kr;tko na wolno;ci [mieszka; w Ule jeszcze 22.I.1937 r.]. Wed;ug innych informacji zosta; aresztowany ponownie 22.IX.1937. i kilka dni p;;niej zamordowany.

1937 – 1944 – bez kap;ana.
W latach 1941-1944 r. tereny te okupowane by;y przez wojska Niemieckie, daj;c jednocze;nie cho; ma;; namiastk; „odwil;y religijnej”, kiedy to nie prze;ladowano ju; za zbiorowe modlitwy w domach. Mo;liwe by;o wtedy nawi;zanie kontaktu z duchownymi jacy z przybyli z obszaru diecezji wile;skiej podj;li akcje misyjne na terenach diecezji mohylewskiej, jakie od dwudziestu paru lat poddawane by;y dzia;alno;ci zorganizowanej ateizacji i bezbo;no;ci.

1944-1989 – w ateistycznym pa;stwie ZSRR.
Czas jaki nasta; po powrocie w te tereny administracji sowieckiej charakteryzowa; si; licznymi represjami wobec postaw religijnych i doprowadzi; do ca;kowitego zrujnowania ko;cio;a zamieniaj;c go na klub dla okolicznej ludno;ci a po zdewastowaniu obiektu sta; si; po prostu „;mietnikiem”.

1990 – 2000 – proboszczem ks. Mieczys;aw JANCZYSZYN.
Po zarejestrowaniu wsp;lnoty religijnej, jako parafii p.w. ;w. Tr;jcy nast;pi;o 14.VII.1992 r., wtedy te; staraniem mieszkaj;cego w Lepielu proboszcza rozpocz;to odbudowe zniszczonej ;wi;tyni. Po;wi;cenie ko;cio;a mia;o miejsce w dniu 18.09.1999 r. W pracy katechetycznej pomaga;o zgromadzenie si;str Zmartwychwstanek, zw;aszcza s. Zofia Raczy;o i s. Barbara.

2000 –2001 – proboszczem ks. Kazimierz GWOZDOWICZ.
Proboszcz zamieszka; w rejonowym mie;cie Bieszankowicze i z tego miejsca doje;d;a; co niedziele do U;;y. Ponadto odprawiano Msze ;w. w kaplicach po;o;onej na cmentarzach miejscowo;ci: Szodziki, Niko;ajewo i Buboli (ta ostatnia tylko na pogrzeby).

2001-2003 – proboszczem ks. Alech BUDKIEWICZ.
Proboszcz nadal mieszka w Bieszankowiczach, a na terenie parafii powstaje nowa kaplica w Kordonie oraz dalej obs;ugiwane s; kapliczki Buboli i Niko;ajewie.

2003-2004 – proboszczem ks. Pawe; SAMSONOW.
Dojazdy proboszcza prowadzone by;y z rejonowych Bieszankowicz gdzie mieszka; on sam jak i wspomagaj;ce prace duszpasterskie w parafii siostry ze Zgromadzenie Urszulanek.

2004-2005 – proboszczem ks. Ignacy SANUTA.
Cz;ste zmiany duchownych nie sprzyjaj; pracy duszpasterskiej ale mimo to mo;na zaobserwowa; integracje w;r;d najm;odszej cz;;ci parafii obj;tej przez regularn; katechizacje prowadzon; staraniem si;str urszulanek.

ответить

2007-11-18 Костёл Святого Казимира (город Лепель. Лепельский район, Витебская область)

LEPEL - ko;ci;; p.w. ;w. Kazimierza kr;lewicza [dawniej: parafia p.w. Podwy;szenia Krzy;a].

XV/XVI w. – dobra ko;cielne w diecezji wile;skiej.
Ju; w roku 1439 znajdujemy wspomnienie o miejscowo;ci Leplu jako dobrach ko;cielnych (rzymsko-katolickich), nadanych przez ksi;cia Micha;a Kiejsutowicza dla duchownych z Witebska, ale nic nie mamy dok;adnych wskaza; by znajdowa;y si; tu r;wnie; obiekty sakralne. Wiadomo natomiast, o odkupieniu tych d;br w 1589 od Kapitu;y wile;skiej przez r;d Sapieh;w, jak te; o wydaniu w 1594 r. dokumentu w jakim, jego w;a;ciciel Lew Sapieha, nada; w 1609 r. bernardynkom z Wilna maj;tek w Lepielu.
W 1602 papie; Klemens VIII pozwala na podporz;dkowanie znajduj;cego si; w Lepielu ko;cio;a i klasztoru opiece biskupa wile;skiego.

1604 – fundacja katolickiej parafii.
Para lat p;;niej, razem z powstaj;cym w 1604 r. miasteczkiem Lepiel, dokonano fundacja dla ko;cio;a p.w. ;w. Kazimierza. Ofiarodawc; maj;tku by; ten sam Lew Sapieha, jaki uczyni; zapis na dokumencie podpisanym dnia 6.VIII.1604 r. Tam te; u;yto sformu;owania, ;e „zbudowa;” ko;ci;; co mog;o by przesun;; dat; budowy nieco wcze;niej.
Wspomniany wy;ej zapis fundacyjny, dwa lata p;;niej, w dniu 8.VIII.1606 r., otrzyma;a aprobat; kr;la Zygmunta III.

1609-1610 – proboszczem ks. Jan BUJWIDOWICZ.
Nazwisko znane z nadania jakim Sapieha obdarzy; ww. plebana wsi; (sio;o) ;adno, wraz z poddanymi, przeznaczaj;c doch;d z tych w;o;ci na u;ytek plebani lepielskiej.
W 1617 r. zatwierdzono, dokonany wcze;niej akt darowizny, dla wile;skich bernardynek, jakim by;o przekazywanie dochod;w z miasteczek Lepiel Stary i Nowy, a tak;e z wiosek lub majatk;w: Stai, Lepiel, Bie;oje, Worona, Zalesie, S;abada, Ziarnica, ;e;lina, Powsin.

1663 – proboszczem ks. Mateusz Kazimierz STANKIEWICZ.
To w;a;nie za tego proboszcz obdarowany zosta; ko;ci;; lepielski przez bernardynki Cudownym Obrazem Matki Bo;ej, czyni;c jednocze;nie z miejscowej ;wi;tyni sanktuarium maryjne o lokalnym znaczeniu.
Dobra ko;cielne w Lepielu nie nale;a;y wcale do ma;ych ,bo jeszcze w 1653 r. p;acono tu tzw. Podymnego podatku z 446 dym;w. Oczywi;cie tak wielkie bogactwo sta;o si; problemem przy wojnie Moskiewskiej i dosta;o si; ;upem ;o;nierzy, prawdopodobnie ucierpia; wtedy i ko;ci;; w miasteczku.
W tym czasie w cerkwi greko-katolickiej „urz;d obrz;dku Ruskiego w plebanij Lepielskiej” sprawowali kap;ani z rodu Kozark;w.

Ok. 1700 – proboszczem ks. Pawe; CHARLICKI.
Na podstawie dokument;w wizytacji wiadomo, ;e ko;ci;; posiada; 5 o;tarzy w tym tytularny p.w. ;w. Kazimierza . O p;;niejszych latach wiemy, ;e w 1746 r. odbywa;y si; w tej miejscowo;ci wielkie misje religijne, czego znakiem by; umieszczony za miastem, w miejscu zebrania ludno;ci, krzy; misyjny.

1744 – parafia w dekanacie po;ockim
Wed;ug dokument;w Synodu z 1744 r. obszar parafii zawiera; si; pomi;dzy miejscowo;ciami: Lepel (Lepl), Woro;, Zary, Kamie;, Hubin, Babcz, ;ado;no, Zezin, Porzecze, Ostrowno, Czeresowo, Niesin, Ko;cianka, Paule, Ciapin, Czerce, Horeczewicze, Swada, Anoszki, Hory, Dolce, Korewicze, Horodzieniec, Okolnik, Wiszenki, Zaiezierze, Bia;e, Uroda, Susza, Nizho;ow, Szleszczenica, Zalesie, Korobaiewszczyzna, Radu;, Motyryn, Bielaki, Rudnia, Werebki, Nied;wiadowka, Zakaliwie, Puci;kowicze, D;bzerzece, Starzynki, Zab;ocie, Zawidzicze, Starobin. Prawdopodobnie w ka;dym z nich istnia;a kaplica katolicka.

1769-1771 – proboszczem ks. Stanis;aw UNGIER.
Po I rozbiorze Rzeczpospolitej miasteczko znalaz;o si; w strefie nadgranicznej z Rosja. Ca;kiem mo;liwe, ;e w tym czasie plebanem jest jeszcze ks. Ugier, lecz brak na t; hipotez; potwierdze; w znanych nam dokumentach. Do 1774 r. urz;dowa; w Leplu konsystorz okr;gowy bia;oruski.
W latach reorganizacji szkolnictwa po skasowaniu zakonu jezuit;w, zachowa;y si; zapisy z dokonanej przez KEN wizytacji szk;; na Litwie wed;ug kt;rej, do istniej;cej tu szko;y parafialnej, ucz;szcza;o w 1777 r. 4 mieszcza;skie dzieci, za; nieco p;;niej w 1781 r. w tej szkole uczy;o si; 2 szlacheckich dzieci i 8 mieszcza;skich.

1779 – po;ar ;wi;tyni.
Bardzo tragiczny okaza; si; dzie; 8. IX.1779 r., kiedy to w po;arze spaleniu uleg;a pierwsza drewniana ;wi;tynia parafii Lepel, wypada zastanowi; si; gdzie odbywa;y si; nabo;e;stwa, skoro budow; nowego ko;cio;a podj;to dopiero za ponad dwadzie;cia lat .

1782 – ks. Eliasz PO;NIAK [proboszcz Staro Lepelski].
Z tego te; czasu znane nam jest jeszcze jedno nazwisko duchownego z Lepiela Starego a mianowicie ks. Teodora Hutorowicza [proboszcz Lepla Nowego, trudno tylko ustali; czy nie jest tu mowa o duchownym greko katolickim. Dla ;cis;o;ci warto doda;, ;e odbyta w tym czasie wizytacja dekanatu nie podawa;a parafii Lepiel, a tylko wspomina;a o s;siedztwie Kublicz z parafia Lepiel. W 1793 r. miasteczko znalaz;o si; w granicach Rosji, a w 1805 nadano mu status miasteczka powiatowego.

1805 – konsekracja nowej ;wi;tyni.
Dopiero ok. 1805 r. mo;na m;wi; o postawieniu budowli nowego ko;cio;a w zbudowanej na nowo miejscowo;ci nazwanej teraz: Lepiel Zawadzicki. W 1810 r. dziekanem lepielskim by; ks. Antoni Latkowski, jaki mieszka; w Lucinem. W roku 1812 miasto wraz z przemarszami wojsk dozna;o tak;e tragedii spalenia, co uszczupli;o jego znaczenie do roli ma;ego powiatowego miasteczka.

1830-1831 – w czasie powstania listopadowego.
Prawdopodobnym jest w;;czenie si; okolicy w powstanie przeciw Rosji carskiej, bo jak informuj; opracowania historyczne w samym mie;cie mia;o miejsce zaci;ganie si; do wojska, kiedy to w VI.1830 r. ok. 2000 kosynier;w i 100 strzelc;w oraz 100 jezdnych przesz;o z pobliskich ;u;ek przez Lepiel do Kamienia i Boczajkowa, grup; ;o;nierzy dowodzi; Ignacy Odachowski.

1833 – proboszczem ks. J;zef MIKOSZEJ.
W nocy z dnia 27/28.IV.1833 r. w po;arze zniszczeniu ulega druga drewniana ;wi;tynia, ta strata zmusi;a proboszcza, by nabo;e;stwa przeniesiono do plebani.
Prawdopodobnie przez jaki; czas wspomaga;a parafie wsp;lnota greko-katolicka, gdzie te; udawa; si; mogli na wi;ksze uroczysto;ci tak;e katolicy. Niestety ju; w 1834 r. nast;pi;a kasata bazylian;w w Leplu i decyzja caratu doprowadzi;a nie tylko do pozbawienia pomocy katolik;w ale przede wszystkim przej;cie greko katolickiej parafii przez prawos;awnych. Warto pami;ta;, ;e wspomniana parafia greko-katolicka liczy;a wtedy 1408 wiernych, zwi;zanych wcze;niej z Rzymem. W 1839 r. wg niekt;rych danych a; 1963 unit;w do;;czy;o do ;aci;skiego ko;cio;a.
W latach 1837-1841 na terenie parafii mieszka Jan Czeczot (filomata) odbywaj;cy tu reszt; kary zes;a;cze.

1841-1849 – proboszczem ks. Pawe; WIKIEROWICZ.
W roku 1849 jako wikary i kapelan szkolny pracowa; tu ks. Tomasz Sinci;;o. Parafia by;a nadal bardzo rozleg;a bo w tym czasie na terenie parafii obs;ugiwano kaplice: Mie;dzye, Pyszno, Paule , Luciszcze, Lepel.

1852 – proboszczem ks. Feliks LECZY;SKI.
W 1852 r. parafia liczy 1719 katolik;w, wikarym w tym czasie jest ks. Jan Dzierwnowski, natomiast obowi;zki kapelana szkolnego pe;ni; w 1852 r. ks. J;zef Steckiewicz. Kaplice obs;ugiwane na terenie parafii to: Mie;dzyja, Pyszno, Paule, Luciszcze, Lepel.
Wszystko wskazuje, ;e w ko;cu w samej miejscowo;ci Lepiel uda;o si; w 1853 r. zbudowa; z domu plebanijnego ko;ci;;, kt;ry p;;niej zosta; gruntownie poprawiony, co dokonane by;o jak wspomn; p;;niejsze zapisy: „staraniem Malczewskiego w 1857” roku. Natomiast w innych opracowaniach jest to tylko rok po;o;enia kamienia w;gielnego pod budow; nowej ;wi;tyni.

1862-1864 – proboszczem ks. Leonard KRAZEWSKI .
Wikarymi lub wspomagaj;cymi prace duszpastersk; kap;anami na terenie parafii w tym czasie s; tu:
1861-1862 – ks. Kajetan Piotrowski (m), 1862-1863 – ks. Antoni Srowgiewicz (w), 1862-1864 – ks. Jan Wojtkowski (pref). P;;niej nie wyznaczano ju; katechet;w, bo w 1865 r. zosta;a zlikwidowana szko;a podstawowa (pi;cioklasowa) jak te; szko;a techniczna (gdzie nauczali in;ynierowie zarz;dzaj;cy kana;em).
W ramach podejmowanej przez nich pracy duszpasterskiej np. w 1862 r. obs;ugiwane s;: filialny ko;ci;; Woro;, i trzy kaplice: Zawadzicze, Pyszno, ;uciszcze. Od IX.1865 r., licz;cego w;wczas 42 lata, proboszcza zes;ano do Dyneburga.

1864-1872 – proboszczem ks. Artur SMORCZEWSKI.
Wikarymi lepielskiej parafii w tym czasie byli: 1864 – ks. Stanis;aw Zaborski [w], 1869 - ks. Gasper Chmielewski [w].
Natomiast w p;;niejszym czasie proboszczowi przysz;o pracowa; samemu, bo w 1871 r. ju; brak pomocnika w pracy duszpasterskiej, mimo ;e podano w katalogu wi;ksz; ilo;; kaplic, gdy; wg danych z 1869 r. obs;ugiwano z Lepiela kaplice w pi;ciu miejscowo;ciach: Woron, Pyszno, Zawadzick, Luciszcze, Mje;ejdzice, Poule.

1873-1880 – proboszczem ks. Wiktor ;Y;NIEWSKI.
Trwaj;ce 19 lat prace budowniczy przy nowej ;wi;tyni zosta;y zako;czone w 1876 r. konsekracj;.

1882 – proboszczem ks. Jan SZTROWPP.
W tym czasie [1882 r.] do parafii nale;a;y kaplice: Woron, Pyszno, Zawadzicze, Lucice, Mie;dzyce, Paule.

1883-1884 – proboszczem ks. Sylwester KIMBAR.
W 1884 r. – 1526 katolik;w w parafii.

1885-1897 - proboszczem ks. Karol ;LIWOWSKI.
W 1897 r. Lepiel liczy 6284 osoby, ale wed;ug statystyk rz;dowych tylko 9% mieszka;c;w to katolicy bo podawano: 563 katolik;w i 3379 prawos;awnych oraz 2315 ;yd;w, natomiast statystyka ko;cielna z tego samego czasu, podaje, ;e do tej rozleg;ej parafii nale;a;o 2390 katolik;w.
Prawdopodobnie w 1896 r. nawiedza; parafie biskup mohylewski, udzielaj;c parafianom sakramentu bierzmowania. Ksi;dz ;liwowski wybudowa; tu ko;ci;; ale na tle konfliktu o wprowadzanie „trebnik;w” przeniesiono go karnie do Kazania w Rosji.

1898-1900 – proboszczem ks. Julian BANDZA.
W roku 1899 trwa; sp;r mi;dzy katolikami a prawos;awnymi o kaplice na cmentarzu, nazywanym od jej patrona „gieorgiewskim k;adbyszczem”.

1901-1905 – proboszczem ks. Antoni OR;AL.
Parafia w roku 1904 liczy 2956 kat i obs;ugiwano nadal 6 kaplic.

1906-1927 – proboszczem ks. Pawe; KARPOWICZ.
Parafia liczy w 1909 r 2956 katolik;w, natomiast w czasach sowieckich prze;ladowa; religii podaje si; ju; tylko 2000 os;b [1923 r.]. Aresztowano proboszcza w dniu 5.IV.1927 r., i dat; te mo;na uzna; za zako;czenie dzia;ania duchownego w parafii, jaka na sze;;dziesi;t lat zosta;a pozbawiona duszpasterza.
Prawdopodobnie w roku 1917 prymicje odprawia; tu miejscowy parafianin ks. J;zef Pietkiewicz.

1924-1990 – czas „Ko;cio;a katakumbowego”.
Tak;e w tym czasie przyje;d;ali do parafii okoliczni kap;ani, wiadomo np. ;e po wkroczeniu na te tereny Niemc;w, korzystaj;c z powsta;ego zamieszania, po ust;pieniu w;adz sowieckich, w dniu 7.VII.1941 r. przyby; tu mieszkaj;cy w Borkowszczy;nie ks. N. Mas;owski. Natomiast sama ;wi;tynia pos;u;y;a w;adzy sowieckiej jako gara;.

1991-2001 – proboszczem ks. Mieczys;aw JANCZYSZYN.
Remont ko;cio;a i przystosowanie budynk;w istniej;cych obok niego na mieszkania dla ksi;dza i si;str zakonnych oraz zaplecze gospodarcze i katechetyczne to kilka pierwszych lat pracy tego kap;ana w Lepielu, jako pierwszego po odzyskaniu wolno;ci religijnej duszpasterza pracuj;cego ju; na sta;e w mie;cie. Od 1993 r. nabo;e;stwa odbywa;y si; w ;wi;tyni, a w 1995 r., przez pos;ug; kard. ;wiatka, dokonano po;wi;cenia ko;cio;a.

2001-2002 – proboszczem ks. Jan PUGACZOW.
Po przeprowadzeniu si; ks. M. Janczyszyna do Nowo-;ukomli parafi; opiekowa; si; wikariusz, jaki faktycznie wype;nia; obowi;zki administratora. Przebywa; na tym stanowisku do 15.09.2002 r.

2001-2005 – proboszczem ks. Henryk DAMASZKO.
Proboszcz rozpocz;; prace przy budowie nowego zaplecza duszpasterskiego, powstawa; dzi;ki temu nowa plebania i dom katechetyczny. Nowy punkt filialny otwarto w miejscowo;ci Wiesio;owo, gdzie zarejestrowana zosta;a parafia.

ответить

2007-11-18 Костёл Пресвятой Девы Марии (деревня Непороты. Шумилинский район, Витебская область)

Duszpasterze parafii Nieporota (XIX-XX wiek).
1802-1803 ks. Tadeusz Odyniec Dobrowolski (dziekan newelski),

1828-1829 o. Franciszek Szopowicz dominikanin.

1835-1836 o. Hipolit Zabowski dominikanin

1836-1859 ks. Tomasz Montwid

1860-1863 ks. Antoni Ankudowicz

1864-1882 ks. Wjaczes;aw Przyja;gowski

1882-1887 ks. Jan Sztropp

1881-1892 ks. Mawryk Bordzy;ski

1892-1893 ks. Bart;omiej Oskierko

1894-1895 ks. Miko;aj Mackus

1895-1896 ks. Franciszek Koc

1896-1903 ks. J;zef Gintoft

1903-1905 ks. Stanis;aw Cybulewicz

1905-1911 ks. J;zef Possejpa;

1912-1918 ks. Micha; Bu;ycki

1918-1919 ks. W;adys;aw ;o;nierowicz

1920-1931 vacat

ответить

2007-11-17 Костёл Святого Андрея Апостола (город Слоним. Слонимский район, Гродненская область)

S;ONIM - Ko;ci;; Farny p.w. ;w. Andrzeja Aposto;a XV-XX w.

Ok. 1480 - pierwszy ko;ci;; parafialny.
O istnieniu w XV w na terenie S;onimia ko;cio;a katolickiej, a co za tym idzie i jednostki administracji terenowej zwanej parafia, znajdujemy potwierdzenie w danych z 1483 r., czyli jeszcze na kilka lat przed kr;lewskimi nadaniami, kt;re pozwoli;y na zbudowanie ko;cio;a p.w. ;w. Andrzeja. Dowiadujemy si; bowiem (z materia;;w na jakie powo;uje si; XIX wieczne opracowanie) , ;e istnia; wtedy w S;onimiu szpital parafialny, na kt;rego utrzymanie, niejaki Wojciech M., pisarz litewski ofiarowa; 600 z;p. Informacja mo;e ma;o m;wi;ca o samej parafii, czy wprost o ;wi;tyni, ale dotykaj;ca dzia;alno;ci charytatywnej, jaka by;a prowadzona przez katolik;w na tym terenie, wi;c jest to chyba najlepszy dow;d na funkcjonowanie w tym czasie zorganizowanego ;ycia religijnego w obrz;dku ;aci;skim.

1490– fundacja parafii p.w. ;w. Andrzeja.
Budow; nowej, tak;e drewnianej ;wi;tyni katolickiej, tym razem pod podw;jnym wezwaniem, a mianowicie: ;w. Andrzeja i ;w. Marii Magdaleny, rozpocz;to z fundacji kr;la Kazimierza Jagiello;czyka w 1490 r. Budow; ko;cio;a zako;czono w 1493 r. i prawdopodobnie rozpocz;;o si; wyposa;enie ;wi;tyni i zaplecza administracyjnego, czyli plebani, bo z tego czasu, a dok;adnie z roku 1494, mamy informacje o kolejnym nadaniu, dokonanym tym razem przez Ann; Niekraszyne.

1509 - protopopia w starostwie grodowym.
W tym czasie jest to tak;e wa;ny o;rodek administracji terenowej, b;d;cy siedziba powiatu, a od 1508 r. starostwa grodowego. Miasto rozwija;o si; razem z nadawanymi przez w;adc;w przywilejami dla katolicyzmu, mimo ;e nie by;a wtedy ona jedynym wyznaniem w pa;stwie. W p;;niejszym latach zaistnia; nawet w S;onimie archiprezbiterat (protopopia), o jakim wspomniano przy podziale diecezji wile;skiej z 1509 r.

1532 – parafia miejska.
W 1532 r., gdy S;onim otrzyma; prawa magdeburskie, potwierdzone przez kr;la Zygmunta Augusta, wspomniano wtedy tak;e istnienie jarmark;w [odpust;w]: na Zes;anie Ducha ;w. i Bo;e Narodzenie. Kilkana;cie lat p;;niej do;;czono nast;pne dni targowe: Wniebowst;pienia i ;w. Miko;aja. Mo;na by na tej podstawie dochodzi; istnienia wewn;trz ;wi;ty; o tych nazwach o;tarzy ku czci tych tajemnic wiary lub wspomnianych ;wi;tych. Na temat innych wyzna; chrze;cija;skich w mie;cie, wiadomo, ;e w 1529 r. funkcjonowa;a tu prawos;awna cerkiew „Piatnicka”, a p;;niej dobudowane zosta;y dwie nowe: „Spaska” i „;wiatotroicka”.
Miasteczko, jakie jeszcze w 1560 r. nale;a;o do marsza;ka Wo;owicza, w ramach nowej administracji terenowej, po podpisaniu Unii Lubelskiej (1569 r.), staje si; siedzib; w;adz powiatowych na terenie wojew;dztwa nowogr;dzkiego. P;;niej zmienia kolejno w;a;cicieli i w 1586 w;ada; nim ju; kanclerz Lew Sapieha. W dalszym ci;gu jest to teren administracji wile;skiej diecezji.

1595 – plebanem ks. Stanis;aw ROSTKOWSKI.
Prawdopodobnie ju; w 1593 r., lub 1595 r. jak chc; inne zapisy, starosta S;onimski Lew Sapieha rozbudowa; ko;ci;; i przydzieli; na potrzeby parafii cz;;; ogrodu zamkowego z przeznaczeniem ziemi na cmentarz parafialny, szko;;, szpital i plebanie. Dokonane zapisy potwierdzi; p;;niej kr;l Zygmunt III przywilejami wydanymi w 1595 r. i 1608 r.

1600 – plebanem ks. Jan TULKO PORECKY.
W pocz. XVII w. miasto dwukrotnie stawa;o przed kl;skami ;ywio;owymi, jakimi by;a w 1604 r. zaraza, a kilka lat p;;niej po;ar drewnianej zabudowy miasta, jaki w 1613 r. zatrzyma;o na d;ugie lata rozw;j tego regionu, co zaznaczono nawet w ustawach sejmowych, zwalniaj;c z podatku na okres 4 lat. Natomiast pewnym z;agodzeniem antagonizm;w wewn;trz religijnych by;o to, ;e w roku 1609 duchowie;stwo prawos;awne miasta S;onim przyst;pi;o do unii brzeskiej, k;ad;c tym samym kres dyskusj; na tle dogmatycznym i hierarchicznym.
W;a;cicielem miasta jest w tym czasie Kazimierz Sapieha, natomiast troszcz;cy si; o sprawy ko;cielne Lew Sapieha ofiarowa; w specjalnym zapisie z dnia 19.02.1614 r. coroczn; porcj; wy;ywienia na utrzymanie szpitala i jego pacjent;w.

1614-1640 – plebanem ks. Jan ZABRZYCKI.
Jest to w tym okresie S;onim jedna z 14 parafii s;onimskiego dekanatu wewn;trz wile;skiej diecezji. Ju; w 1635 r. parafia s;onimska zosta;a umieszczona, w ramach reorganizacji struktur diecezjalnych, w dekanacie wo;kowyskim. Wynika;o to zar;wno z ustale; nowego podzia;u administracyjnego w diecezji wile;skiej, jak r;wnie; z tracenia na znaczeniu samej miejscowo;ci. Kolejne lata to czas kontrreformacji, kiedy to po opracowaniu przez Ko;ci;; katolicki nowych dokument;w soborowych, maj;cych za zadanie przeciwstawi; si; naporowi protestantyzmu, powsta;a specyficzna sytuacja zorganizowanego sprzeciwu schizmatyckim dzia;ania wewn;trz chrze;cija;stwa poprzez dzia;alno;; duszpasterska. Co do istnieniu zbor;w lutera;skich na terenie s;onimszczyzny nie wiadomo zbyt wiele, ale trzeba uzna;, ;e tak; dzia;alno;; prowadzi;y tu okoliczne skupiska protestanckie (przede wszystkim w Nowogr;dku, Wilnie i Nie;wie;u), zw;aszcza ;e na terenie miasta brakowa;o ;rodowisk kontreformacyjnych, funkcjonuje bowiem w tym czasie tu tylko jeden zakon, i to taki kt;rego np. wsp;;bracia z wile;skiego klasztoru bernardyn;w oficjalnie popierali nowinki religijne. Natomiast obserwujemy liczne grono duchownych pracuje przy parafii katolickiej, gdy; jak wynika z dokument;w nadania utrzymanie posiada;o pi;; os;b: 1 pleban, 2 wikarych, kantor (organista) i baka;arz (nauczyciel).

1640-1643 – plebanem ks. Jan PAC.
W po;. XVII w. funkcje pleba;skie pe;nili w S;onimiu kolejni cz;onkowie rodu Pac;w, nie zawsze jednak rezyduj;cy przy ko;ciele bo w pracy tej zast;powali ich tzw.: komendarze lub kuraci. Faktem jest natomiast przekazywanie sobie tego urz;du jako pewnego „maj;tku rodowego”, czego przejawem jest zrzeczenie si; w 1643 r. funkcji plebana przez ks. Jana Paca na korzy;; swojego brata Kazimierza, mimo ;e ten mia; tylko nisze ;wi;cenia.

1643-1654 – proboszczem ks. Kazimierz PAC.
W tym czasie w mie;cie budowane s; w mie;cie kolejne klasztory, co nie uszczupla jednak dochod;w ko;cio;a ;w. Andrzeja, bo o dochodach plebani s;onimskiej ;wiadczy fakt, ;e w 1653 r. p;acono tu jako podatek od 119 dym;w sum; ponad 178 z;.
W tym czasie pomoc; w zwalczaniu nowinek lutera;stwa by; m.in. kult Dziewicy Maryi. Zachowane ;wiadectwa sugeruj;, ;e ;wi;tynia parafialna mog;a by; licznie nawiedzana przez pielgrzym;w, bo we wspomnianym ko;ciele ;w. Andrzeja znajdowa; si; cudowny Obraz Matki Bo;ej „Rutenicy depicta”, w kt;rym 21 marca 1653 r. odnotowano nadzwyczajne zjawisko, a mianowicie zlepi;y si; pop;kane deski.

1655-1661 - lata wojen kozackich i zniszcze; w parafii.
Od 1655 miasto sta;o si; w;asno;ci; rodu Ogi;skich, jacy zadbali o jego wszechstronny rozw;j. Niestety, w czasie wojen moskiewsko-polskich, dokonano ty wielkiego spustoszenia, a pierwszy farny ko;ci;; zostaje spalony w 1656 r. przez wojska Chowa;skiego jaki po zdobyciu Brze;cia wraca; przez S;onim. Podobny los spotka; drewniany ko;ci;; bernardynek. Wspomniany najazd wojsk nieprzyjacielskich na miasto dotkn;; tak;e Bernardyn;w, tak, ;e zakonnicy o. Ludwik Rosa i o. Eliasz Bina wpadli w r;ce ;o;nierzy moskiewskich, ale chyba nie uszkodzono mur;w ;wi;tyni skoro wspomina si; w dokumentach wizytacji tylko o jego po;arze.
Pr;ba zaradzenia braku ;wi;tyni parafialnej by;a budowa prowizorycznego budynku i ,jak to p;;niej zrelacjonowano, nabo;e;stwa odprawiane by;y w drewnianej szopie. Wypada pami;ta;, ;e w mie;cie mog;y istnie; w tym czasie ko;ci;; klasztorne bernardyn;w, gdzie mogli udawa; si; wierni wyznania katolickiego i dlatego mo;e tak d;ugo ci;gn;;a si; odbudowa ;wi;tyni w wyludnionym po zniszczeniach mie;cie.
Miasto szybko podnosi;o si; z ruin, i oferowa;o znacznie lepsze warunki ni; zniszczona wtedy stolica, skoro dnia 9.V.1659 r., w;a;nie w S;onimie mia;o miejsce wyjazdowe posiedzenie Kapitu;y Wile;skiej. W latach 1664-1665 misjonarzem w parafii by; o. Mateusz Skwarski z Nie;wie;a.

1674 – proboszczem ks. Eustachy KOTOWICZ.
Nazwisko proboszcza znamy z dokumentu opisuj;cego wizytacje biskupa S;upskiego w 1674 r. Z odpisanych przez ks. J. Kurczewskiego informacji wynika, ;e: „po przej;ciu nieprzyjaciela zbudowano ma;; szop;. Kolatorstwo nale;y do kr;la. Proboszcz Eustachy Kotowicz, kanonik wile;ski, nie rezyduje przy ko;ciele, pos;ugi spe;nia bernardyn, wizytator zaleci; utrzymanie sta;ego wikarego.”

1690-1696 - proboszczem ks. Jan ZGIERSKI.
W czasie jego pracy pleba;skiej, dnia 4.XII.1696 r., a wi;c w roku przyj;cia sakry biskupa sufragana, na terenie miasta biskup wile;ski Konstanty Brzostowski konsekrowa; nowo odbudowany ko;ci;; przy klasztorze SS. Bernardynek.

1709 – proboszczem ks. Adam KIE;PI;SKI.
Jest to czas wojny ucierpia; klasztor i ko;ci;; Bo;ego Cia;a Kanonik;w Regularnych w S;onimie. Warto natomiast wspomnie;, ;e wracaj; w tym okresie do miasta Jezuici, jacy osiedlaj; si; tu w 1707 r.,
Mecenat nad miastem bogatego magnata i popieranie przez niego rozwoju sztuki architektonicznej tego okresu w modnym wtedy stylu barokowym rokoko, nie dotyczy tylko rozbudowy rezydencji Ogi;skich, ale odciska si; tak;e na dzie;ach sakralnych.

1774 – parafia dekanalna
Wed;ug danych Synodu z 1744 r. na terenie parafii S;onim istnia;y ko;cio;y i kaplice w miejscowo;ciach: S;onim, Isowicze, Derewna, Hominowicze, Dziewi;tkowicze, Chmielnica, Dobromy;l, Okuniew, Sienkowicze, Porzecze.

Lata przedrozbiorowe (konfederacja barska).
Wydarzenia spo;eczne i polityczne, jakie rozgrywa;y si; w latach poprzedzaj;cych rozbiory Rzeczpospolitej, nie omija;y i S;onimia, gdzie podobnie jak w innych cz;;ciach kraju spo;ecze;stwo domaga;o si; reform na p;aszczy;nie spo;ecznej i wyst;powa;o w obronie katolickich warto;ci zwalczanych przez pa;stwa o;cienne. Przyk;adem tych wydarze; mo;e by; fakt, ;e to w okolicach S;oniami, w czasie konfederacji barskiej, w dniu 12.VII.1769 r., oddzia;y pod dow;dztwem Kazimierza Pu;awskiego stoczy;y bitw; z wojskami rosyjskimi.
Odno;nie sytuacji w Ko;ciele na Litwie, to warto zauwa;y;, ;e jest to chyba okres najwi;kszego rozkwitu diecezji wile;skiej, zw;aszcza w kwestiach administracyjnych, gdy; w roku 1772 do jednego tylko dekanatu s;onimskiego nale;a;y a; 15 parafii i 4 filialne ko;cio;y.
Oczywi;cie miasto, jak wiele innych o;rodk;w katolickiego ;ycia kulturalno-o;wiatowego, prze;y;o tragedie kasaty zakonu jezuit;w i powsta;; w ten spos;b pustk;, zw;aszcza na terenie szkolnictwa stara;y si; uzupe;nia; decyzje KEN, jakie zatrudnia;y tu ex. jezuit;w o. Piotra Piotraszko i o. Ignacego Szukiewicz.

1775 - proboszczem ks. Franciszek ANCUTA.
W roku 1775 z fundacji ;wczesnego proboszcza s;onimskiego ks. Franciszka Ancuty i biskupa wile;skiego Giedroicia , nieopodal miejsca lokalizacji pierwszej budowli rozpocz;to budow; nowego ko;cio;a farnego, a projekt realizowano w najnowszym wtedy stylu: baroku wile;skiego. Ca;kiem mo;liwe, ;e przy budowie ;wi;tyni wykorzystano fundusze pozosta;e po kasacie zakonu jezuit;w, a data podana wy;ej jest rokiem zako;czenia budowy, co zak;ada;o by pocz;tek budowy na ok. 1773 r.
Nowo powstaj;ca ;wi;tynia by;a budowl; jednonawowa, wyko;czona sklepieniem beczkowym z lunetami. O;wietlenie jej wn;trza stanowi;o 8 okien. Prezbiterium oddzielono od nawy g;;wnej silnym ;ukiem t;czowym oraz zamkni;to lini; prost;. ;ciany wewn;trzne i zewn;trzne podzieli;y pilastry z charakterystycznymi kapitelami w stylu korynckim. Fasada ko;cio;a, i dzi; jeszcze, doskonale odzwierciedla zasadnicze za;o;enia architektury rokokowej. Linia tej;e fasady wygi;;a si; w pi;ciu za;omach podkre;lonych przez pilastry. Niewysokie wie;e przyozdobione he;mami z latarniami umieszczono nieco uko;nie, co podkre;li;o falisto;; fasady. Do malowania wn;trza zatrudniono prawdopodobnie protegowanego przez Ogi;skich malarza Antoniego Hierliczke, kt;ry pracowa; tu w okresie 1778-1779 r.

1790 – koadiutorem ks. Tadeusz LASKOWSKI.
Dane o tym okresie czasu czerpiemy z dokumentu o przydziale rubryceli w 1790 r., nie znamy jednak nazwiska plebana, o kt;rym wiemy jednak, ;e w tym czasie by; nieobecny w mie;cie gdy; mieszka; w Warszawie. Funkcje koadiutora parafii pe;ni; ks. Tadeusz Laskowski, wspomagali go w pracy: ks. Leon Rawi;ski, altarysta; ks. Paz;owski, kanonik pe;ni;cy te; urz;d prokuratora dla folwarku parafii. Ponadto przebywali na tym terenie w;;czeni w prace parafialn;: ks. Ignacy Zawadzki, ex jezuita jaki mieszka; w dworku i by; na utrzymaniu KEN-ej, czyli prowadzi; nauczanie w szkole oraz ks. Kurdzinowicz, kapelan u dziedzica w Dziewi;tkowiczach. Natomiast nieco dziwi obecno;; zakonu karmelit;w, jaki reprezentowa; ks. Grafowski – mo;e dotyczy;o to wyk;adowcy w szkole.
Przy parafii ;w. Andrzeja istnia;a w tym czasie szko;a parafialna, utrzymywana przez proboszcza, gdzie nauki prowadzili bazylianie z ;yrowic [m.in. o. Gerwazy Semetkiewicz]. Co do jej liczebno;ci to wiadomo, ;e do tej szk;;ki ucz;szcza;o pocz;tkowo niewielu „student;w”, gdy; w 1781 r. by;o 7 mieszcza;skich dzieci, a rok p;;niej w 1782 r. tylko 4 mieszcza;skie dzieci. Natomiast ju; w 1786 r. odnotowano 30 uczni;w, a dwa lata p;;niej [1788 r.] 15 uczni;w.

c. Wcieleni do prawos;awnej monarchii [1793-1870 r.].

1795-1798 – w inflanckiej diecezji.
Po w;;czeniu tych ziem do Rosji, nadal funkcjonowa; podzia; administracyjny ustanowiony przez papie;a dla Ko;cio;a rzymskokatolickiego, uwzgl;dniaj;cy diecezje wile;sk;, cho; znajdowa;a si; ona, z woli caratu, (przez okres 1795-1798 r.) w ;;czno;ci z diecezj; inflanck;, bo mia;a jednego biskupa. Natomiast nowo;ci; by; fakt, ;e od 1798 r., samowolnie wy;;czono j;, razem z kilkoma innymi diecezjami znajduj;cymi si; na terenie Rosji, z archidiecezji gnie;nie;skiej i w;;czono do archidiecezji mohylowskiej.

1818 – proboszczem ks. GRABOWSKI.
S;onim w pocz. XIX w. nie nale;y do wielkich miejscowo;ci, bowiem liczebno;; jego wg danych z 1817 r. to tylko 2408 mieszka;c;w, ponadto wida; wyra;ne zahamowanie jego rozwoju po niedawnych wojnach napoleo;skich. Natomiast wiele r;;norodno;ci mieszka;com S;oniami sprawia samo ;ycie religijne, bo na terenie miasta opr;cz parafialnej ;wi;tyni [fara] istnia;o jeszcze 5 katolickich ko;cio;;w klasztornych umiejscowionych przy domach zakonnych [oo. dominikanie, ks. kanonicy, oo. bernardyni, ss. bernardynki, ss. benedyktynki] oraz jedna kaplica zakonna [ss. mariawitki]. Ponadto znaczenia nabieraj; cerkiew unicka i prawos;awna.

1820-1828 – proboszczem ks. Dominik RODZIEWICZ.
Lata pracy tego kap;ana zbiegaj; si; z wielkim wysi;kiem w;adzy carskiej by sk;;ci; ze sob; obrz;dek greko-katolicki i rzymsko-katolicki, aby p;;niej ;atwiej by;o ten pierwszy podporz;dkowa; cerkwi prawos;awnej. Warto by przy tej okazji zada; sobie trud prze;ledzenia rozmieszczenia ko;cio;;w unickich w okolicy S;onimia aby w ten spos;b zobaczy; jak po kasacie unii [1839 r.] przybywa;o w tych;e miejscach ;rodowisk nie zawsze ;yczliwych katolicyzmowi, dzi;ki inspirowaniu ich od wewn;trz antagonizm;w przez cerkiew prawos;awn;, roszcz;ca sobie pretensje nie tylko do d;br materialnych lecz r;wnie; do os;b.

1830-1872 – proboszczem ks. Wincenty HRYNIEWICZ.
W zwi;zku z wydaniem, w okresie po powstaniu listopadowym, szeregu zarz;dze; pa;stwowych niszcz;cych ;ycie religijne katolik;w, i tak opr;cz dekret;w zabieraj;cych materialne zabezpieczenie parafii i ograniczaj;cych ilo;; os;b pracuj;cych w duszpasterstwie przysz;y decyzje likwiduj;ce ;ycie zakonne w mie;cie.
Podejmowanie przez rz;d rosyjski dzia;a; likwiduj;cych samodzielno;; Ko;cio;a katolickiego, mia;o na celu wymuszenie nowych proporcji w relacjach wyznaniowych poprzez pozbawienie duchownych katolickich i si;str zakonnych wp;ywu na rodziny zamieszkuj;ce S;onim i okolice. Efekty nie da;y na siebie d;ugo czeka;, bo szybko uzyskano liczebn; przewag; wyznania prawos;awnego dla tego terenu. Dla przyk;adu, gdy w 1860 r. miasto liczy;o 8203 mieszka;c;w, to w tym czasie parafia katolicka w S;onimie liczy 5023 katolik;w [dane z 1863 r.], a samych katolik;w w mie;cie liczono tylko poni;ej 2000 os;b, co stanowi;o ju; tylko ok. 24% zaludnienia.
W pracy duszpasterskiej w okresie poprzedzaj;cym powstanie styczniowe i w trakcie jego trwania, wspomagali proboszcza w pracy duszpasterskiej nast;puj;cy wikarzy: 1856-1860 - ks. Feliks Olszowski , 1852-1863 – ks. Ignacy Tatur, [ „kapelana szkolnego”], 1863-1864 - ks. Marnowski .
Czas poprzedzaj;cy powstanie styczniowe obfitowa; w nabo;e;stwa patriotyczne, jakie od 1861 r. odprawiane by;y, wbrew zakazowi carskiej w;adzy, tak;e w ko;ciele bernardyn;w. P;;niej przysz;y represje polityczne, i tak w roku 1863 mia;o miejsce aresztowanie proboszcza ks. W. Hryniewicza, 69 letniego kap;ana oskar;ono o przetrzymywanie w piwnicy 2 szt. „palnej fortecznej broni”. Przesiedzia; wspomniany duszpasterz w wi;zieniu 3 miesi;ce [XII.1863-II.1864 r.], a wyszed; po wyp;aceniu kaucji 200 rubli. Nie by; to jedyny duchowny lokator wi;zienia s;onimskiego gdy; np. w 1866 przetrzymywano tu ks. W;adys;awa Kad;ubowskiego, proboszcza z Dziewi;tkowicz za ty, ;e „przeprowadzi;” na katolicyzm ch;opa ze wsi W;lka. Podobna kara, jednego roku aresztu, spotka; o. Antoniego Macitowicza (OFM).
Po powstaniu styczniowym, z diecezji wile;skiej, w;r;d duchownych pracuj;cych jako wikarzy na terenie parafii ;w. Andrzeja, nale;y wspomnie;: 1866 – ks. Jan Kotzing , 1867-1868 ks. Julian Tarasowicz (OFM) ., a p;;niej do 1872 – ks. Ignacy Tatur [od 1852 r.], kanonik regularny.

d. Lata rusyfikacji i uprzywilejowania cerkwi prawos;awnej [1870-1914].
Intensyfikowany po powstaniach narodowych proces integracji ziem dawnej Rzeczpospolitej z Rosj; przybra; na tyle represyjny charakter wobec kultury i religii, ;e mo;na nazwa; go czasem rusyfikacji, co najlepiej oddaj; dane statystyczne z tego okresu. Ot;; przy por;wnaniu lat 1867 r. / 1878 r. mamy w przeci;gu jedenastu lat nieznaczny spadek ilo;ci katolik;w [tylko ok. 10%], ale zarazem znaczny przyrost ludno;ci prawos;awnej w mie;cie [blisko 50%]. Powodowane to by;o przede wszystkim pozbawianiem zatrudnienia w instytucjach u;yteczno;ci publicznej ludno;ci polskiej. Ten stan rzeczy odbija si; tak;e w prze;ladowaniach kierowanych przez w;adze carskie wobec katolickiej hierarchii ko;cielnej, od kt;rej oczekuje si; tylko pozwalania na dalsze wynaradawianie Polak;w i ich rusyfikacje przy u;yciu religii.

1874-1888 – proboszczem ks. Jan NJEWJAROWSKI.
W roku 1881 miasto prze;y;o tragedie spalenie cz;;ci zabudowa; od po;aru. Natomiast statystyki rosyjskie tego czasu informuj; wci;; o wzrastaj;cej liczbie prawos;awnych w S;onimie, cho; liczebno;; parafii katolickiej, nie jest ma;a, bo w 1880 r. wynosi;a 8756 katolik;w. Kolejne katolickie ;r;d;a klasyfikuj; liczebno;; ca;ej parafii r;wnie; jako wzrastaj;c;, i tak dla przyk;adu, gdy w roku 1884 policzono tu 8986 katolik;w, to w dwa lata p;;niej okre;lono ju; jako 9101 katolik;w. Wygl;da na to, ;e rusyfikacja nie si;ga;a w takim stopniu teren;w wiejskich jak sta;o si; to udzia;em miasta, a rocznie przybywa;o ok. 100 os;b w parafii.
Wygl;d ko;cio;a p.w. ;w. Andrzeja, [wed;ug inwentaryzacji przeprowadzonej w 1874 r.], wspomina w tym czasie o 7 o;tarzach: g;;wny Chrystusa Ukrzy;owanego, Matki Bo;ej z Lourdes, ;w. Andrzeja (jako boczne) oraz Matki Bo;ej w posrebrzanej szacie i ;w. Anna z Matk; Bo;; (na prezbiterium), oraz Pan Jezus „Ecce Homo” i ;w. Antoni (we framugach).
Obowi;zki wikarego pe;ni; w latach 1883-1884 - ks. Micha; Misiulis.

1889 – vacat (administratorem - ks. Placyda LENKIEWICZ).
Oficjalne publikacje podaj; o braku obsadzenia urz;du proboszcza, natomiast obowi;zki pleba;skie pe;ni; w tym czasie ks. Placyd Lenkiewicz, mansjonarz, o kt;rym z innych ;r;de; wiadomo, ;e by; benedyktynem. Wspomaga; go w latach 1888-1889 ks. Jan Wojdy;owski, jako wikary. Parafia liczy w tym czasie 8677 kat. i stanowi centrum dekanatu, w jakim ocala;o tylko 5 parafii i 10 kaplic.

1889-1904 – proboszczem ks. Zygmunt LAWRYNOWICZ.
W tym czasie uko;czona zosta;, trwaj;ca kilka lat budowa linii kolejowej, uruchomionej w roku 1890 jako odcinek Wo;kowysk – Baranowicze, przyczyniaj;c si; do ekonomicznego i gospodarczego rozwoju miasta co r;wnie; b;dzie stanowi; zaplecze militarne dla wielkiego garnizonu wojskowego, jaki od kilku lat stacjonowa; w nowych koszarach. Dla potrzeb tych ;o;nierzy zbudowano na terenie koszar now; prawos;awn; cerkiew.
W pracy duszpasterskiej w tym czasie wsp;;pracownikami w parafii farnej byli nast;puj;cy kap;ani, pe;ni;cy urz;d wikarych: 1892-1893 - ks. Stefan Ljachowicz ,1893-1894 - ks. Antoni Kripajtis, 1897 - ks. Micha; Aborowicz, 1898 - ks. Kazimierz Stanonis, 1903-1904 - ks. Mieczys;aw Chrzczanowicz.

1905-1907 – proboszczem ks. Bronis;aw SAROSIEK.
Pocz;tkowo w pracy pomaga jako wikary w 1906 - ks. Adam Abramowicz. Natomiast p;;niej na terenie parafii w 1907 r. brak kap;ana pe;ni;cego obowi;zki wikarego,
Odno;nie dekanatu s;onimskiego to z dwudziestu kilku ko;cio;;w, jakie istnia;y tu do niedawna [18 parafii oraz kilka ;wi;ty; zakonnych w S;onimia], wielko;; jego zmniejszy;a si; do liczby 6 parafii i 6 kaplic, co najlepiej oddaje energiczno;; dzia;ania w;adz rosyjskich nad zaw;;eniem pos;ugi Ko;cio;a katolickiego na terenie s;onimszczyzny w pocz. XX w., represje wyznaniowe prowadzone by;y nadal pomimo og;aszania ukaz;w tolerancyjnych.

1908 – proboszczem ks. Ryszard KNOBELSDORF.
Trudny do ustalenia jest czas przyj;cia proboszcza do parafii i ca;kiem mo;liwe, ;e by;o to w ko;cu 1907 r., poniewa; ju; w roku 1908, z inicjatywy tego; proboszcza przeprowadzono odnowienie zewn;trznych mur;w ko;cio;a.
Pewna pomoc; w szerzeniu ducha katolickiego w;r;d spo;ecze;stwa s;onimskiego, zw;aszcza w;r;d m;odzie;y by; natomiast fakt, ;e kap;ani katolicy mogli w Rosji uczy; religii w szko;ach rz;dowych, tak te; w 1910 r. potwierdzono na stanowisku prefekta tutejszej szko;y ks. R. Klamm, cho; czyni; to zapewne w rosyjskim j;zyku.

1909-1911 – proboszczem ks. Leonard RODZIEWICZ.
Nowy proboszcz kontynuowa; odnawianie ;wi;tyni i tak w czasie prac remontowych przeprowadzonych w 1909 r. podj;to si; restauracji wn;trza ;wi;tyni. Sprowadzony z Krakowa malarz-artysta Ignacy Mazurek poprawi; wygl;d malowide; zniszczonych dzia;aniami wojennymi, za kt;ra to prace wyp;acono 2000 rubli. Ponadto mimo konieczno;ci poddawania prac budowlanych i konserwatorskich ;cis;emu nadzorowi komisji carskich, nadal kontynuowany by; remont ko;cio;a. Z pozostawionych zapis;w w wizytacjach parafii wiadomo, ;e w roku 1911, odnowiono o;tarze i ambon;, a prace wykonywa; artysta Zarniecki z Warszawy. Ponadto na prezbiterium po;o;ono terakotow; posadzk;. Zamontowano r;wnie; nowe 15 g;osowe organy, zam;wienie odno;nie tego instrumentu dotyczy;o sumy 3000 rubli, a zrealizowano je w zak;adach Ostrom;ckiego w Warszawie.
Obs;ugiwano na terenie parafii s;onimskiej w 1911 kaplice i filialne ko;cio;y w miejscowo;ciach: Dierewia;czyce, Skrundzie, ;ukonica, ;otwicze. Pomagali w pracy parafialnej w tym czasie nast;puj;cy kap;ani: 1909 – ks. W;adys;aw Tur;aj , 1911 – ks. W;adys;aw Kurpis.

e. Lata wojenne i porewolucyjne [1914-1925].

1912-1919 – proboszczem ks. Jan WEBER.
Instalacja nowego proboszcza ks. J. Webera odby;a si; dnia 3 stycznia 1912 r., cho; przebywa; tu ju; od poprzedniego roku, bo tak; dat; rozpocz;cia pracy w S;onimie podaje wiele publikacji zamieszczaj;cych jego ;yciorys.
Praca duszpasterska, podj;ta energicznie przez proboszcza, doprowadzi;a do poszerzenia zakres dzia;ania parafii, gdy; ju; w 1913 r. dosz;y do obs;ugi nowe kaplice filialne, tym razem w miejscowo;ciach: Isajewicze i Litwa, a tym samym liczba punkt;w dojazdowych wzros;a do sze;ciu. W tej pracy duszpasterskiej, na terenie parafii ;w. Andrzeja, pomagali kap;ani: 1913-1914 – ks. Stanis;aw Filmanowicz (w), 1911-1914 – ks. W;adys;aw Mankowicz (w), 1914-1915 – ks. Antoni Jasikiel (w).
Omawiany okres historii parafii to czas I wojny ;wiatowej, kiedy to w wyniku walk miedzy Rosjanami i Niemcami, dosz;o m.in. do bombardowania koszar na Zamo;ciu [26-30.VIII.1915 r.], znajduj;cych si; w niedalekim s;siedztwie ko;cio;a. Walka o miasto zako;czy;a si; ustanowieniem od 15.IX.1915 w mie;cie w;adzy niemieckiej.
Ucierpia; w tych dzia;aniach wojennych, razem z cz;;ci; miasta, tak;e ko;cio;a ;w. Andrzeja, gdzie zniszczeniu uleg; dach i wie;a, zosta; dopiero w 1917 r. odbudowany, kiedy to staraniem ks. J. Webera, po;o;ono nowy gontowy dach na zrujnowanej ;wi;tyni ale odbudowa wie;y nast;pi;a nieco wcze;niej, prawdopodobnie w 1916 r.
Co do obsady personalnej parafii farnej, to nie wykluczone, ;e w latach wojny, ok. 1918 r. pomaga; tu te; ks. W;adys;aw Klamm, udokumentowania wymaga natomiast hipoteza o pracy w 1918 r., jako s;onimskiego wikarego, ks. Izydora Pietrasza. Odno;nie ;ycia religijnego rodzin katolickich zwi;zanych z wojskowo;ci; warto pami;ta;, ;e jaki; czas, (najprawdopodobniej w latach 1918-1919) w miejscowych koszarach, jako kapelan wojsk niemieckich pracowa; tu jezuita ks. Muckerman Friedrich.

I-III.1919 – ;wi;tynie bez duszpasterzy.
Zmiany polityczne na terenie Rosji i ziem jej podporz;dkowanych przynios;y okres okupacji bolszewickiej w mie;cie jakie rozpocz;;o wkroczenie Czerwonej Armii dnia 14.I.1919 r. Opr;cz rabunku mienia i przekszta;ce; gospodarczych by; to tak;e czas terroru wobec katolickiego duchowie;stwa, kiedy m. in. dosz;o do zamordowania proboszcza s;onimskiego ks. J. Webera, a tak;e represjonowano kapelana ss. Niepokalanek ks. St. ;mia;owskiego, jaki znalaz; si; przez okres 6 tygodni w areszcie. Ludzie z obawy przed represjami ukryli, wtedy na jednej z wiosek pod S;onimiem, ks. wikarego i dopiero zaj;cie miasta przez wojsko polskie [2.III.1919 r.], pozwoli;o na powr;t ks. I. Pietrasza do parafii.

1919-1925 – proboszczem ks. Ignacy ROSO;OWSKI.
Nie;atwa ekonomicznie sytuacja ludno;ci zamieszkuj;cej okolice S;onimia wi;za;a si; przede wszystkim ze zmianami politycznymi i spowodowanymi niedawna wojn; zubo;eniem ludno;ci. Parafia nadal nale;a;a do diecezji wile;skiej, a sam dekanat s;onimski liczy; 14 parafii. Do parafii katolickiej w S;onimiu nale;y ok. 5000 os;b, ale pami;ta; nale;y, ;e miasto ma w tym czasie 13000 mieszka;c;w, i w wi;kszo;ci zaludnione jest przez ludno;; ;ydowskiego pochodzenia. Pomagali w pracy duszpasterskiej jako kolejni wikarzy: 1919 – ks. Izydor Pietrasz, 1920 – ks. J;zef Dowgia;;o , 1920 – ks. Antoni Aleksandrowicz (kapelan WP).
Spok;j w mie;cie by; jednak tylko czasowy i pozorny, bo trwa;o wok;; ;cieranie si; pogl;d;w politycznych, i to ju; nie tylko s;owem, ale czynnym terrorem, co zaowocowa;o zw;aszcza w okresie 20.VII-27.IX.1920 r. kiedy powr;ci;y tu wojska bolszewickie. Dzia;ania wojenne z 1920 r. nie omin;;y i okolicy miasta, jakie zawsze stanowi;o wa;ny punkt militarny z racji na istniej;ca tu linie kolejow; oraz wa;ne strategicznie mosty na rzece Szczarze, z tego te; powodu mo;na s;dzi; o krwawych walkach, i dosy; trudnych losach okolicznych mieszka;c;w, czego potwierdzeniem s; powsta;e p;;niej cmentarze wojskowe.
Do czasu unormowania granic diecezji na podstawie konkordatu z 1925 r. S;onim graniczy; bardzo blisko z diecezja mi;sk;, do kt;rej nale;a;a s;siednia nowogr;dczyzna.

Paragraf 2:
W archidiecezji wile;skiej (1925-1988).

a. W odrodzonej Rzeczpospolitej [1925-1939 r.].

Przekszta;cenia administracyjne w odrodzonym pa;stwie polskim doprowadzi;y r;wnie; do zmian w organizacji ko;cielnej gdzie na podst. Konstytucji Apostolskiej Vixdum Poloniae z dniem 28.X.1925 r. utworzono nowy podzia; diecezji w jakim to Wilno sta;o si; arcybiskupstwem. W S;onimiu nie poci;gn;;o to jednak na razie wi;kszych zmian za sob; i proboszczem by; nadal ks. I. Roso;owski.

1925-1932 – proboszczem ks. Ignacy ROSO;OWSKI.
Dane statystyczne tego okresu nie s; jednoznaczne, bo na pocz;tku, po reorganizacji diecezji parafia liczy blisko 5000 katolik;w, a p;;niej za dwa lata ju; blisko 25% mniej, gdy; w 1927 r. = 3865. Prawdopodobnie nast;pi;o to zmniejszenie liczebno;ci w zwi;zku z nowym podzia;em na parafie. Tak wi;c w 1931 r., istnia;y w S;onimie trzy parafie katolickie, gdzie nale;a;o wtedy 4339 katolik;w, za to w samym mie;cie istnia;o wtedy a; 5 ;wi;ty; katolickich, cho; faktycznie duszpasterstwo dotyczy;o pracy trzech parafii [;aci;skiej, wojskowej i obrz;dku wschodniego]. By;y to nast;puj;ce ko;cio;y: parafialny ko;ci;; p.w. ;w. Andrzeja, tzw. „farny”, ko;ci;; klasztorny SS. Niepokalanek „Panie;ski”, [ks. Stanis;aw ;mia;owski], ko;ci;; publiczny „Pobernardy;ski”, [rektorem ks. W;adys;aw Pogorzelski], wojskowy ko;ci;; na terenie koszar, [rektorem kapelan wojskowy], parafia obrz;dku wschodniego w Albertynie, [ks. Antoni Niemancewicz SJ ].
Odnotowa; r;wnie; wypada istnienie w pobliskich ;yrowicach filii parafii S;onimskiej, gdzie administratorem by; ks. Leon Pukianiec oraz tworzenie si; parafii rzymsko-katolickiej w Albertynie, kt;r; kierowa; w 1923 r. o. Marceli Pawe; Wysoki;ski, a p;;niej ks. Zygmunt Moczerski SJ.

1932-1936 – proboszczem ks. Romuald ;WIRKOWSKI.
Obowi;zki wikarego dla s;onimskiej parafii pe;ni; od 13.VI.1932 r. ks. Alfons Ratkiewicz. W mie;cie dzia;a;y dwie szko;y ;rednie: dla m;odzie;y m;skiej przy ko;ciele pobernardy;skim i dla dziewcz;t u SS. Niepokalanek w „Panie;skim” ko;ciele, tam te; odbywa;y si; msze ;w. dla uczni;w. W Albertynie w tym czasie rektorem ;aci;skiego ko;cio;a jest o. Marian ;liwi;ski SJ.

1936-1941 – proboszczem ks. Franciszek KAFARSKI.
W tym okresie wspomaga; w pracy duszpasterskiej proboszcza fary w latach: 1936-1939 r. ks. Bronis;aw W;sowicz, pe;ni;cy obowi;zki wikarego, natomiast na terenie miasta pomagali w duszpasterstwie r;wnie; ojcowie jezuici mieszkaj;cy w podmiejskiej dzielnicy Albertynie, oraz ksi;;a rektorzy pracuj;cy przy 2 pozosta;ych ko;cio;ach miejskich, a wi;c pobernardy;skim i przy klasztorze Niepokalanek, gdzie pracowa; m.in. do 1938 r. ks. Stanis;aw ;mia;owski.
Osobnym zagadnieniem by;o duszpasterstwo wojskowe, i tak w parafii garnizonowej, pomimo cz;stych zmian kadry oficerskiej zwi;zanych z przegrupowywaniem wojsk na tereny zachodnie, kap;ani pracowali nieprzerwanie a; do wrze;nia 1939 r., czyli do wyj;cia garnizonu polskiego ze S;onimia. W okresie bezpo;rednio poprzedzaj;cym wybuch II wojny ;wiatowej jako kapelani wojskowi podawani byli w spisach diecezjalnych kolejno: ks. Edward Choma oraz ks. Jan Karnicki, p;;niej, prawdopodobnie ju; przed sam; mobilizacj;, funkcje te spe;nia; o. Seweryn J;drysik OP.

b. Lata okupacji i sowieckiej i hitlerowskiej [1939-1944 r.]

1941-1942 – proboszczem ks. Kazimierz GROCHOWSKI.
Z pewno;ci; do wojny, jak i w pocz;tkowej jej fazie pracowa; tu jako wikary ks. Henryk Drahel . P;;niej pomagali w pracy duszpasterskiej przy ko;ciele parafialnym oraz pos;ug; w;r;d m;odzie;y prowadzili (tak;e po wkroczeniu tu sowiet;w) ojcowie jezuici. Wiadomo, ;e w 1939 r. zosta; skierowany do S;onimia - Albertyn, i pracowa; tu obs;uguj;c ko;ci;; w ;yrowicach oraz pe;ni;c pos;ug; w domu SS. Niepokalanek, kandydat na o;tarze o. Adam Sztark TJ. Z tego czasu zachowa;y si; fotografie dzieci jakie przygotowywa; do I Komunii ;w., m.in. w 1942 r.
Wkroczenie na te tereny wojsk sowieckich zagrozi;o niezale;no;ci funkcjonowania w;adzy ko;cielnej np. poprzez zakazanie pracy duszpasterskiej poza ko;cio;em [odwiedziny w szpitalach] czy chodzenia po ulicy w stroju duchownym. Do pa;stwowych archiw;w zabrano wszystkie ksi;gi metryk. NKWD rozpocz;;o tak;e szykanowanie poszczeg;lnych os;b odpowiedzialnych za ;ycie religijne miasta. M;cze;stwo duchowie;stwa dotyczy;o w tym czasie wi;zienia przez sowiet;w [27.XI.1939-VI.1940 r.] pocz;tkowo przez osiem miesi;cy w;a;nie w S;onimie, a p;;niej w Mi;sku, ks. Jana Kapusty SDB.
Po wkroczeniu na te tereny Niemc;w, czyli od 26.VI.1941 r., represjonowano razem z inteligencja polskiego pochodzenia, tak;e osoby duchowne, zabraniaj;c im m.in., bez pozwolenia w;adzy cywilnej, na sprawowanie kultu religijnego w ;wi;tyniach miasta. Pozwolenia na prace trzeba by;o uzyskiwa; na nowo co dwa tygodnie. Ks. K. Grochowski, jaki pe;ni; wtedy obowi;zki proboszcza s;onimskiego zosta; z racji na znajomo;; j;zyka niemieckiego mianowany burmistrzem miasta, co pomog;o mu p;;niej w pracy na rzecz ocalenia ;yd;w, a jednocze;nie sta;o si; powodem do wydania na niego wyroku ;mierci w marcu nast;pnego roku.
Sytuacja w dalszych miesi;cach nieco si; ustabilizowa;a i pozwala;a nawet na pospieszenie z pomoc; katolikom znajduj;cym si; za granic; polsko-sowieck;, czyli os;b poddanych w latach 1920-1941 pod bezbo;ny systemem sowieckim. Wymaga;o by cierpliwego odtwarzania na podstawie dokument;w, informuj;cych o tym, w jakie rejony skierowana zosta;a pomoc duszpasterska, o jaka poprosi; bp. R. Ja;brzychowski, i czy uczestniczyli w niej te; misjonarze ze S;onimia np. jezuici? Wiadomo natomiast pami;ta; o podj;tej pracy duszpasterskiej przez franciszkan;w konwentualnych np. o. Karol Wo;yma;ski OFMConv obs;ugiwa; okoliczne opuszczone parafie.
Nieco p;;niej, w 1942 r., w;adze niemieckie, pos;uguj;c si; pretekstem popierania przez kap;an;w i zakonnice dzia;alno;ci konspiracyjnej podziemia polskiego, rozpocz;to eksterminacje duchowie;stwa i aktywnych wiernych Ko;cio;a katolickiego. Tak w dniu 17.XII.1942 razem z innymi mieszka;cami s;onimszczyzny ponios;y ;mier; m;cze;sk; za wiar; dwie siostry Niepokalanki: b;. S. Marta Wo;owska i b;. s. Ewa Noiszewska, a tak;e ich kapelan ks. Adam Sztark TJ . Natomiast dnia 20.X.1943 r. aresztowano w Albertynie rektora ;aci;skiej kaplicy o. Antoniego Grzybowskiego TJ., cho; nie by;y to tym razem represje niemieckie bo wyrok ;mierci wykonali na nim przebrani w mundury gestapo partyzanci radzieccy.

1943-1945 – proboszczem ( ? ) ks. Henryk DRAHEL .
Ustalenia wymaga kto przej;; obowi;zki proboszcza w S;onimie po tragicznej ;mierci ks. Grochowskiego, i prowadzi; prace duszpasterskie w ko;cowych miesi;cach okupacji niemieckiej. Mo;e by; to kapelan z klasztoru SS. Niepokalanek lub pozostaj;cy w okolicy zakonnicy jezuiccy czy misjonarze? Wiadomo np., ;e w latach 1944-1945 r. pracowa;, w pobliskim Albertynie i ;yrowicach, a; do czasu odwo;ania go do PRL, o. Tadeusz Maciejowski (TJ). Mo;liwe, ;e przebywa; w tym czasie w S;onimie dawny wikary ks. Henryk Drahel.
Kiedy w dniu 10.VII.1944 w;adze w mie;cie przej;li kolejny raz komuni;ci, wsparci przybyli tu wojskami 1-go Bia;oruskiego frontu., mo;na powiedzie;, ;e rozpoczyna si; ponowny czas represji wobec katolik;w i ludno;ci polskiego pochodzenia, zmuszanej do wyjazdu w granice PRL-u lub wysiedlanych z miasta na zlecone prace czy do wi;zie;.

c. Czas powojennej bezbo;no;ci [1945-1989 r.]

Od stycznia 1945 miasto sta;o si; siedziba w;adzy rejonowej na terenie grodnie;skiej ob;a;ci. Powr;ci;y do pracy s;u;by NKWD, jakie rozpocz;;y prace przy eliminowaniu z tego terenu polskiej ludno;ci, a stosowane metody to wi;zienia czy zes;ania na prace lub konieczno;; wyjazdu do PRL. W;adze religijna sprawowa; na tym terenie ks. kanonik Antoni Kury;owicz jaki otrzyma; uprawnienia ordynariusza na okr;g grodzie;ski.

1945-1949 – proboszczem ( ? ks. Henryk DRAHEL).
Ju; w pierwszych dniach 1946 r. zamkni;to ;wi;tynie p.w. ;w. Andrzeja. Wyposa;enie rozdano do innych ko;cio;;w (przede wszystkim do ko;cio;a „Panie;skiego”) lub zabrali ludzie. Do 19.VIII 1949 przebywa; tu jeszcze ks. Henryk, p;;niej zosta; uwi;ziony i zes;any do lagr;w. Czynny by; tylko ko;ci;; p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP. Niebawem fara zamieniona zosta;a na magazyn zbo;owy, a p;;niej uczyniono w niej sk;ad soli. Po uszkodzeniu okien bocznych zabito je deskami z ;awek ko;cielnych, natomiast na ch;rze wykorzystano do tego celu drewniane cz;;ci organ;w. Rozebrano r;wnie; ogrodzenie wok;; ko;cio;a, a metalowe bramy wywieziono do pobliskich ;yrowic. Budynek plebani zamieniono na restauracje.
1950-1988 – dewastacja ;wi;tyni
Okres ten pod wzgl;dem ;ycia religijnego opisano w paragrafie po;wi;conym ko;cio;owi Niepokalanego Pocz;cia, gdyz tam koncentrowa;o si; ;ycie Parafii. Ko;ci;; ;w. Andrzeja ulega coraz wi;kszej dewastacji zamieniaj;c si; w ruin; przeznaczona do rozbi;rki.

ответить

2007-11-17 Костёл Непорочного Зачатия Пресвятой Девы Марии и кляштор бернардинок (город Слоним. Слонимский район, Гродненская область)

Bernardynki („Panie;ska ;wi;tynia”)– p.w. Niepokalanego Pocz;cia NMP

a. Klasztor Bernardynek (1604-1905).

1640 – pocz;tek fundacji
Dobrze pracuj;cy na terenie miasta S;onimia bernardyni, kr;tko po swoim osiedleniu doprowadzili do za;o;enia nowej fundacji, klasztoru opartego o regu;; drugiego zakonu franciszka;skiego, a mianowicie si;str Bernardynek, jakie to pierwsze zabiegi si;ga roku 1640 r., kiedy rozpocz;to rozmowy z Aleksandra Judyck;.

1645 – prze;o;on; s. Tekla SAPIE;ANKA
Obj;cie drewnianych budynk;w klasztornych, przeznaczonych na 10 zakonnic, z przylegaj;cym do nich ko;cio;em z trzema o;tarzami, faktyczne osiedlenie nast;pi;o dopiero w 1645 r. Budynek by; przebudowany z dawnego dworu szlacheckiego. Przyby;e tu zakonnice, s. Tekla, s. Benigna, s. Florencja, s. Ludwika i s. Paula nale;a;y dot;d do wsp;lnoty w Wilnie i przyby;y tu razem z uposa;eniem posagowym co zapewnia;o wsp;lnocie wzgl;dne zabezpieczenie materialne.

1656 – 1670 – prze;o;on; s. WO;OWICZ;WNA
Po spaleniu tego obiektu w czasie wojny 1656 r. , fundacja na nowo odrodzi;a si; w roku 1660 , a ko;ci;; odbudowany zosta; jako murowany w 1670 r. Konsekrowania ;wi;tyni dokonano dnia 4.VII.1696 r. przez pos;ug; bp. Konstantego Brzostowskiego [mieszka;o tu wtedy ok. 30 zakonnic].
Ponadto wiadomo, z zachowanych ;r;de;, o istnieniu w tym roku przy wspomnianym ko;ciele Bractwa ;w. Micha;a.

1750 – prze;o;on; s. Ludwika BU;HAK;WNA,
Warto pami;ta;, ;e w tym czasie trwaj; prace przy ozdabianiu wn;trza ko;cio;a Niepokalanego Pocz;cia, jakie przeprowadzi; w 1760 r. rze;biarz Gedel wed;ug projekty ;wiatowej s;awy architekta J. Glaubica, poprzez ozdobienie o;tarzy i ambony. Jednoczesnie powsta; nowy, murowany budynek klasztorny dla bernardynek.

1790 – zniszczenie obiektu i czas odbudowy.
W roku 1790 po;ar zniszczy; klasztor bernardynek, na czas remontu i budowy nowego budynku 15 zakonnic przesz;o mieszka; do opactwa SS. Benedyktynek.

1830 – czas powstania listopadowego.
W 1830 r. przeniesione zosta;y do klasztoru s;onimskiego zakonnice bernardynki z Brze;cia, gdzie w zwi;zku z rozbudowy twierdzy likwidowano katolickie ko;cio;y i klasztory. W tym samym czasie w klasztorze benedyktynek by;o 14 zakonnic, a funkcje spowiednik;w pe;nili Kanonicy Regularni.

1864 – po kasacie bernardyn;w
Usuni;ci ze swego klasztoru zakonnicy bernardy;scy obs;uguj; stanowisko rektora ko;cio;a Niepokalanego Pocz;cia. Kapelanami u Si;str Bernardynek byli kolejno: 1866-1868 - Kloaid Chilkiewicz i o. Filip Tarasiewicz , p;;niej: 1868-1889 r. - o. Barnaba B;a;ewicz.

1869-1904 – prze;o;on; s. Klara JANKOWSKA.
Nie by;a to wtedy zbyt wielka wsp;lnota, ale liczba zakonnic tego; klasztoru w 1889 r. podawana jest jako 12 os;b, gdy; wliczano tak;e inne zakonnice, m.in. marjawitki ze skasowanej s;onimskiej fundacji. Niestety zakaz przyjmowania do nowicjatu nowych os;b jest na tyle uci;;liwy dla fundacji, ;e w 1894 r. mieszka w klasztorze ju; tylko 8 bernardynek i 2 matiawitki. Spowiednikami i kapelanami tej wsp;lnoty byli kolejno: 1893-1894 – ks. Placyd Sienkiewicz (OSB). 1896 – ks. J;zef Aleksandrowicz, 1897 – ks. Robert Rynkiewicz.
W 1897 r. liczebno;; wsp;lnoty zmala;a do 6 os;b , w tym czasie a dok;adnie w latach 1898-1904 funkcje rektora przy „ko;ciele Panie;skim” pe;ni; ks. Micha; Rutkowski,

1905-1905 - rektorem ks. Ryszard KLAMM
Wspomniany wy;ej kapelan bernardynek, tzw. „duchownika”) przy klasztorze si;str bernardynek. czyni; zabiegi nad o;ywieniem ;ycia zakonnego w mie;cie, dlatego sprowadzi; do S;onimia najpierw bezhabitowe zgromadzenia b;. Honorata – S;o;ki i Sercanki. Po wydaniu ukazu tolerancyjnego przysz;a pora na kolejne ju; zgromadzenie zakonne, tym razem nosz;ce habity niepokalanki.

B. Klasztor Si;str Niepokalanego Pocz;cia NMP (1905-1945).

1905-1918 - rektorem ks. Ryszard KLAMM
Podobnie jak poprzednio i tym razem w tajemnicy przed w;adzami cywilnymi ale za zgoda bp. E. Ropa sprowadzono do klasztoru w S;onimie nowe osoby zakonne by podaj;c kontynuacje ;ycia mniszego w mie;cie. Tym razem by;y to siostry ze Zgromadzenie SS. Niepokalanego Pocz;cia Panny Maryi. Kiedy w 1907 r. zamieszka;y siostry niepokalanki w klasztorze bernardynek s;onimskich, ;y;y tu jeszcze trzy zakonnice: s. Judyta Snarska w wieku 72 lat, s. Coleta Hurczyn 67 lat, i staruszka licz;ca 83 lata - s. Anna Pop;awska,
Niestety niepowodzeniem zako;czy;a si; p;;niejsza pr;ba usamodzielnienie zgromadzenia Niepokalanek poprzez powierzenie mu dzie;a o;wiatowego. Podj;ta przez kapelana pr;ba utworzenia tutaj szko;y 4 klasowej w oparciu o przyby;e z Ukrainy zgromadzenie Niepokalanek zosta;a zablokowana przez lokalne w;adze. Pociech; w tym tworzeniu przestrzeni o;wiatowej by;o jednak to, ;e siostry pozosta;y w mie;cie i prowadzi;y „tajne nauczanie” o;wiaty w j;zyku polskim, ucz;c przy tym katechizmu.
Korzystaj;c z czasu wojennych nastroj;w uda;o si; wreszcie w roku 1916 utworzy; polsk; szko;; koedukacyjn; przy klasztorze Niepokalanek, by;o to ostatnie dzie;o, jakie ks. Klamm dokona; dla odrodzenia ;ycia religijnego w mie;cie i pomocy dla dzie;a zakonnego w S;onimiu.

1918-1938 – rektorem ks. Stanis;aw ;MIA;OWSKI.
Po jego ;mierci, od 1918 r. obowi;zki kapelana przy ko;ciele Niepokalanego Pocz;cia przej;; dotychczasowy katecheta w Wilnie ks. ;mia;owski.
Przybywaj;cych do miasta rannych ;o;nierzy polskich umieszczano w szpitalu zorganizowanym przy klasztorze si;str Niepokalanek. W;r;d chorych na tyfus umieszczony by; tak;e kapelan wojskowy ks. Micha; Sopo;ko.
Warto pami;ta;, ;e tym czasie w klasztorze SS. Niepokalanek funkcjonowa;a szko;a katolicka, jakiej nadano w 1936 r. prawa gimnazjum, a nosi;a ona imi; Matki M. Darowskiej. Prawdopodobnie w latach poprzedzaj;cych II wojn; ;wiatow; kapelanem by; tam ks. Adam Stankiewicz. Wspomina si; tak;e innych jezuit;w, m.in. pe;ni;cym te pos;ugi w latach: 1929-1935 r. byli o. Antonim Niemancewiczem i ks. Antoni Grzybkowski.

1938-1939 – rektorem ks. Adam Stankiewicz
Zes;any do S;onimia za zaanga;owanie w spraw; u;ywania j;zyka bia;oruskiego w liturgii, co w owym czasie by;o odebrane przez w;adze cywilne jako agitowanie na rzecz usamodzielnienia Bia;orusi. Przebywa; tu od 27.12.1938 r., i zaraz po wkroczeniu wojsk sowieckich w 1939 r. przeni;s; si; z powrotem do Wilna.

1939-1942 – prze;o;on; b;. s. Maria Wo;owicz
W czasie wojny kapelanem wsp;lnoty zosta; s;uga Bo;y o. Adam Stark SJ, na pewno sprawowa; t; funkcje w 1942 r. We wsp;lnocie Niepokalanek jest te; b;. s. Ewa Noiszewska

1943-1945 – ks.

c. Parafialna ;wi;tyni S;onimia (1946-1992).

1949-1977 - dojazdy kap;an;w do ko;cio;a „Panie;skiego”.
Do jedynego czynnego w mie;cie ko;cio;a, po;o;onego przy ul. Pierwomajskiej, jaki jednak pozbawiony by; obecno;ci na sta;e kap;ana, doje;d;ali okoliczni proboszczowie. Byli to r;;ni kap;ani, jakich nazwiska nie zawsze umiemy dzi; odtworzy;, ale najbardziej w pami;ci parafian utkwi;a osoba ks. Ryszerda Werber, jaki przyje;d;a; tu z parafii w Rosi.

1977-1984 – opiekunem ks. Micha; WORONIECKI (CM).
Jak wspomniano wy;ej nabo;e;stwa z udzia;em parafian s;onimskich odprawiano w ko;ciele Niepokalanego Pocz;cia, jaki by; jedynym czynnym ko;cio;em katolickim na terenie ca;ego rejonu. Tam te; od III.1977 r., przyje;d;a; z pos;ug; kap;a;sk; i dla udzielania sakrament;w ;wi;tych ks. Micha; Woroniecki (CM), z R;;an. W pozosta;e dni parafianie modlili si; sami. Dekoracjami o;tarzy zajmowa;a si; p. Helena Ignaciuk, a ko;cielnym i ministrantem by; p. Kazimierz Adamowicz.
W dni wyznaczone na odwiedziny kap;a;skie przyje;d;ali tu ludzie tak;e z innych miejscowo;ci, czasem nawet bardzo odleg;ych by poza swoimi znajomymi przygotowa; si; do przyj;cia sakrament;w. Ludzie zbierali si; dosy; wcze;nie niekiedy i dwie godziny przed Msz; ;w., aby odm;wi; wsp;lnie r;;aniec, od;piewa; Godzinki i Koronki. Je;li nie by;o kap;ana to wyk;adano ornat i recytowano teksty mszalne. Pogrzeby odprawiali ludzie zazwyczaj sami, bez udzia;u kap;ana jaki p;;niej ;wi;ci; gr;b przy okazji swojego pobytu na cmentarzu (m.in. w listopadowe dni zaduszne). Opiekuj;cy si; ko;cio;em tak uk;adali swoje obowi;zki aby zapewnienie dost;p do istniej;cych w tym czasie kilka grup tzw. „piewczych” czy ch;rzystek, jakie prowadzi;y na pro;b; rodziny modlitwy w domu zmar;ego i na cmentarzach.
Nie oby;o si; bez nieprzyjemnych incydent;w np. w 1979 r. „nieznani sprawcy” w;amali si; do ko;cio;a i zniszczyli tabernakulum. Wielokrotnie parafianie musieli tez p;aci; nadzwyczajne podatki za u;ywanie ko;cio;a [dro;sze taryfy za pr;d, kary za nabo;e;stwa odbyte z udzia;em kap;ana a bez pozwolenia lokalnej w;adzy... itp.].

1984-1987 – lata bez sta;ego duszpasterza.
Starania o uzyskanie w;asnego ksi;dza doprowadzi;y do przekonania ludzi, ;e je;li pozbawi; mo;liwo;ci przyje;d;ania tu duszpasterza z Pru;an, to b;d; mogli stara; si; o „w;asnego proboszcza”. Realizuj;c ten zamys; zabrano ks. M. Woronieckiemu dokument tzw. „sprawk;” na prawo obs;ugiwania ko;cio;a w S;onimie, a by;o to tym bole;niejsze, ;e dokonano tego r;kami niezorientowanych w sprawie katolik;w, i tak dzi;ki prowokacji KGB przyjazdy kap;ana sta;y si; jeszcze rzadsze.

1987-1992 – proboszczem o. Witold ;ELWIETRO (OFMCap).
W okresie „g;asno;ci” zaistnia;ej po awarii czarnobylskiej dzia;ania katolik;w w mie;cie sta;y si; na tyle zintegrowane, ;e nie bali si; ju; wyst;powa; do w;adz o przys;anie do ich parafii kap;ana. Zabiegi podejmowane by;y jednocze;nie u w;adzy pa;stwowej i ko;cielnej, a zaowocowa;y wyznaczeniem na to stanowisko m;odego kap;ana zwi;zanego z zakonem kapucyn;w.
Przys;any do S;onimia, przez arcybiskupa z Rygi, m;ody, bo dopiero rok po ;wi;ceniach, kap;an z l;kliwo;ci;, ale r;wnie; z wielk; systematyczno;ci;, zaj;; si; porz;dkowaniem ko;cio;a, jako przestrzeni materialnej oraz jako t; odpowiedzialno;ci; za ludzkie dusze. Proboszcz, kt;ry od kilku lat by; te; zakonnikiem, opr;cz zaanga;owania do pracy miejscowych parafian zaprosi; do wsp;;pracy w duszpasterstwie zgromadzenie si;str Sercanek, jakie podj;;y si; systematycznej prace przy katechizacji dzieci i m;odzie;y, oraz prowadzeniu spraw plebani np. kuchnia.
Powr;t SS. Niepokalanek
Dzia;ania te zosta;y przej;t; p;;niej przez zgromadzenie SS. Niepokalanek. Siostry Niepokalanki stopniowo wraca;y do opuszczonej przed p;; wiekiem fundacji. Pierwsz; z si;str, jakie pojawi;y si; w S;onimiu by;a s. Janina jaka przebywa;a tu w 1989 r., p;;niej czasie wakacji 1990 r. pojawi;y si; tu s. Michalina i s. Urszula jakie zamieszka;y u p. Heleny Ignatiuk. Kolejne wakacje na pomocy w pracach duszpasterskich w 1991 sp;dza;y tu s. Marta i s. Urszula, a pod koniec ich pobytu pojawi;y si; ju; na sta;e s. Irenea i s. Helena. Do tego klasztoru dwuosobowego w czasie kolejnych wakacji przyje;d;a;y z pomoc; inne siostry np.: s. Urszula, s. Michalina, s. Marta. Po wyje;dzie s. Irenei zast;pi;a ja s. Tarsylia, a na miejsce s. Heleny przyby;a s. Bo;ena. P;;niej dojecha;y s. Michalina i s. El;bieta.

d. ;wi;tynia klasztoru Niepokalanek i druga parafa w S;onimiu.

1993-1994 – rektorem ko;cio;a o. Witold ;ELWIETRO (OFMCap)
Opiek; nad ko;cio;em sprawuje o. Andrzej Dezor i o. Jan Fibek, jacy mieszkaj; blisko ;wi;tyni, a faktyczne problemy natury gospodarczej i administracyjnej rozstrzyga o. Proboszcz. Jest to te; czas pierwszych remont;w przeprowadzanych przy klasztorze przez siostry nazaretanki.

1994-1995 – rektorem ko;cio;a o. Tomasz JU;CZYK (OFMCap)
Obowi;zki rektorskie wobec prawa ko;cielnego i cywilnego pe;ni nadal miejscowy proboszcz o. Witold ale do prac duszpasterskich wsp;lnota kapucy;ska przeznacza tym razem jednego kap;an, kt;ry odpowiada na tym terenie tak;e za formy wsp;;pracy ze wsp;lnota si;str niepokalanek. Z inicjatywy o. Tomasza powstaje zesp;; muzyczny „Pok;j i Dobro”. Dzi;ki staraniu Si;str Niepokalanek i o. Tomasza w 1994 r. pierwszy raz wysz;a na ulice Procesja Bo;ego Cia;a.
Wsp;lnota Si;str Niepokalanek
W 1996 r. wsp;lnot; zakonna stanowi;y 4 zakonnice: s. Renata (prze;o;ona) , s. Michalina , s. El;bieta , s. Irenea. W styczniu 1997 r. klasztor prze;ywa; dzi;kczynienie za beatyfikacje Matki Marceliny Parowskiej, w uroczysto;ci wzi;li udzia; m.im. Nuncjusz bia;oruski, Biskup ordynariusz i Prowincja; Kapucyn;w.

1993-1994 – rektorem ko;cio;a o. Witold ;ELWIETRO (OFMCap)
Po wyje;dzie o. Tomasza na nowa plac;wk; w Mi;sku , opiek; nad ko;cio;em rozpocz;; znowu proboszcz o. Witold. Msze ;w. i pomaga w pracach duszpasterskich zazwyczaj o. Andrzej Dezor.

1995-1997 – rektorem ko;cio;a o. Grzegorz G;RALSKI (OFMCap)
Opieka nad m;odzie;; zaowocowa;a wysy;aniem zdolniejszych os;b na studia w Polsce w ;rodowisko katolickie, tak by po powrocie osoby te w;;czy;y si; w tworzenie religijnej przestrzeni na terenie miasta.

1997-2007 - rektorem ko;cio;a o. Andrzej KRAWCZYK (OFMCap)
Dnia 11.IX.1999 r. odby;a si; uroczysto;; pobeatyfikacyjna, jako podzi;kowanie za wyniesienie na o;tarze Si;str. By;o to te; ukoronowanie d;ugiego czasu trudu i po;wi;cenia Si;str Niepokalanek przy katechizacji dzieci i m;odzie;y na terenie miasta i okolic, a tak;e w pracy charytatywnej. Owocem tego dzia;ania s; r;wnie; pierwsze powo;ania z Bia;orusi.
Wsp;lnota Si;str Niepokalanek
W 2000 r. uko;czono remonty wewn;trz ko;cio;a i na wie;y, dzi;ki pomocy dr. M. Ko;omyjskiej dokonano r;wnie; inwentaryzacji znajduj;cych si; tu zabytk;w, i wprowadzono do g;;wnego o;tarza dawny obraz Niepokalanego Pocz;cia NMP.

ответить

2007-11-17 Кляштор бенедиктинок (город Слоним. Слонимский район, Гродненская область)

Benedyktynki – ko;ci;; p.w. Znalezienia Krzy;a ;w.

W 1648 r. za;o;ono dom zakonny dla Benedyktynek i powsta; przy nim ko;ci;; p.w. Znalezienia Krzy;a ;w. , fundatorem by;a Anna Przec;awska. Przyj;to tu mniszki z opuszczonej w 1648 r. fundacji w Smole;sku.

1670-1673 – opatk; s. Konstancja SO;TAN;WNA

1685 - opatk; s. Konstancja SO;TAN;WNA

1712-1742 - opatk; s. Scholastyka BRZOSK;WNA.

1850 – kasata klasztoru
ответить

2007-11-16 Костёл Благовещения Деве Марии (деревня Трокели. Вороновский район, Гродненская область)

Trokiele - historia parafii

1500 – fundacja parafii Trokiele, przez Mariana Gaszto;ta.
k. XVI w. – zapisanie miejscowo;ci jezuitom jako fundusze podleg;e rektorowi Akademii Wile;skiej
1655-1659 – zniszczenie maj;tku parafialnego i samej ;wi;tyni w czasie wojen moskiewskich
1674 – odbudowa ko;cio;a przez jezuit;w
1687 – konsekracja przez bp. W. Silnickiego (sufragan wile;ski)
1744 – parafia w dekanacie radu;skim, istnieje filia w Dworzyszczach. Na terenie parafi ponad 45 miejscowo;ci. Trokiele, Dworzyszcze, Merginie, Jurewicze, Huryny, Sucki, Daszkiele, Jocewicze, Bieneyki, Kobylniki, Paszunce, Zy;ma Nobilium, Worniszki, Cieszkiele, Milance, Gilwiniszki, Zwierb;o, Daylitki, Romany, Petrykany, Kniazikowszczyzna, Zuromsiczyzna, Bary;y, Popaszany, Deynowa, Podtrokielany, Sznorowicze, Skwiernie, Woytowicze, J;dze, Mykizny, Meytkiny, Eytuny, Wo;ko;aki, Zy;ma Nobilium, Biewie, Rogielewszczyzna, Sli;e, Lewosze, Tokary, Imbry, Pozy;mie Oranskie, Gimbuty.
1758 – po po;arze ko;cio;a i odbudowie przez jezuit;w ;wi;tynia konsekrowana p.w. Nawiedzenia NMP
1782 – parafia liczy 2814 katolik;w, na terenie parafii kaplica w Dworzyszczach i Gimbutach (maj;tek Borzymowskiego).
1808 – ks. Jan Dukszta (p)
1809 – budowa obecnego drewnianego ko;cio;a, staraniem Stefana Niezabytowskiego
1842 – parafia w dekanacie lidzkim
1864 – ks. Konstanty Stefanowicz (p)
1866-1872 – ks. Jerzy Sidorski (p), dokona; restauracji wn;trza
1872 – parafia liczy 3007 kat., filialna kaplica w Dworzyszczu
1896 – parafia liczy 4288 kat.
1908 – ks. Edward Zdanowicz (a)
ok. 1918 – ks. Antoni Jaskiel (w)
1919-1920 – ks. Wac;aw Rod;ko (p)
1922-1949 – ks. Micha; Sza;kiewicz
1957 – ks. Micha; Sza;kiewicz
1961 – zamkniecie ko;cio;a
1975 – zwrot ;wi;tyni
1989-1990 – ks. Wincenty Lisowski (doje;d;a; z Subotniki).
1990-1994 – o. Krzysztof Groszyk OFMCap (p), 1990-1992 - o. Tadeusz Kowalski OFMCap (w).
1994 – diecezjalne sanktuarium
2006 – ks. Pawe; Galijski, kaplica Dworzyszcze
ответить

2007-11-14 Костёл Святого Архангела Михаила (местечко Черея. Чашникский район, Витебская область)

Czereja – parafia p.w. ;w. Micha;a Archanio;a.

1584 – fundacja ko;cio;a: Najstarsze informacje wskazuj; na Kazimierza Leona Sapieh; jako ofiarodawc; potrzebnych sum pieni;;nych na budow; ko;cio;a jaki mia; sta; si; miejscem przechowywania cudownego obrazu ;w. Micha;a, kt;ry ojciec jego z Moskwy przywi;z; ok. 1510 r. Niestety ;wi;tynia ta uleg;a spaleniu w czasie wojny polsko-moskiewskiej, po jej zako;czeniu nowy ko;ci;; fundowa; tu Micha; J;zef Sapieha.

1604 – fundacja parafii: Dnia 6.VIII.1604 r. dokonano nadania dla nowo powsta;ej parafii, przy czym zaznaczono, ;e fundator Lew Sapieha, ju; zbudowa; ko;ci;; w „w miasteczku swym dziedzicznym Czerei,” co pozwala;o by nam przesun;; o ca;y rok wcze;niej dat; zbudowania tu ;wi;tyni.

1669 – parafia w dekanacie witebskim: W dokumentach synodalnych z 1669 r. wspomniano o istnieniu tu parafii katolickiej. Ponadto istnieje datowane na dzie; 24.IV.1731 r. potwierdzenie o funkcjonowaniu przy parafii Bractwa ;w. Micha;a, stosowny dokument wystawia; bp. Micha; Zienkowicz. Warto pami;ta;, ;e w tym czasie Czereja by; r;wnie; silnym o;rodek duszpasterstwa unickiego, a w ko;ciele OO. Bazylian;w przechowywany by; cudowny Obraz Matki Bo;ej.

1744 – parafia w dekanacie witebskim: W 1744 r. ma miejsce kolejne potwierdzenie istnienia parafii katolickiej w tym miejscu, poprzez wzmiankowanie w dokumentach synodu wile;skiego. Nale;; tu kaplice w miejscowo;ciach: Czereje, Mieleszkowicze, Stefanow, Gawory, Ku;aki, Szarniewicze, Prudziny, Zuczki, Lipowicze, Wiacior, Rakowszczyzna.

1793 – spalenie si; ko;cio;a. Trudno o dok;adniejsze informacje co uleg;o zniszczeniu w czasie po;aru, faktem jest ;e spo;eczno;; lokalne podj;;a si; remontu, lub budowy na nowo ;wi;tyni.

1810 – proboszczem ks. Ignacy SZUKIEWICZ: Opr;cz katolickiej ;wi;tyni istnieje te; greko-katolicki ko;ci;;. O funkcjonowaniu klasztoru bazylian;w w 1820 r. dowiadujemy si; z informacji o jezuitach jakim po wygnaniu z Rosji udzielono schronienia w tutejszym klasztorze, mianowicie znalaz; schronienie wygnany z Bia;orusi o. Hieronim Haraburda TJ, jaki mia; wtedy 88 lat i z powodu choroby nie m;g; dalej podr;;owa;.

1830-1839 – proboszczem ks. NOSOLEWSKI: Zapisa; si; w historii parafii jako odnowiciel ko;cio;a, odbudowuj;cy go po po;arze, wyko;cze; wn;trza dokonano w 1839 r. W 1836 r. w tej parafii ochrzczono Stefana Denisewicz, p;;niejszego kap;ana i biskupa.

1848-1849 – proboszczem ks. Piotr JANUSZKIEWICZ: W 1859 r. kolejny raz zniszczeniu przez po;ar uleg; ko;ci;;.

1869 – proboszczem ks. Stanis;aw BIA;Y: Staraniem proboszcza restaurowano ko;ci;; po zniszczeniach oraz wydawano literatur; religijn;. Wiadoma r;wnie;, ;e razem z proboszczem pracowa;o tu wtedy 3 kap;an;w: ks. Julian Ignatowicz, wikary i ks. Antoni Rymgaj;o. Obs;ugiwano w 1869 r. kaplice w Bogatyry, Obczygu, Janowo, oraz oratorium w Mileszewiczy.

1903-1906 – proboszczem ks. Pawe; KARPOWICZ: W k. XIX w. parafia liczy ok. 2000 wiernych, a w;r;d kaplic i filialnych ko;cio;;w podleg;ych tutejszemu plebanowi pojawia si; miejscowo;; B;br z kaplic; cmentarn;. Po ukazie tolerancyjnym w 1905 r. policzono liczebno;; parafii jako 2158 kat.

1907 – proboszczem ks. Jan JANKIEWICZ: Kaplice obs;ugiwane by;y w miejscowo;ciach: Bohatyr, Koltki, Obrusia oraz oratorium w Meliszkewiczy.

1923 – proboszczem ks. Jan BOROWIK: Parafia Czereja po;o;ona by;a na terenie dekanatu siennickiego Teren parafii by; jednak bardzo rozleg;y i proboszcz obs;ugiwa; tu kaplice w miejscowo;ciach: Bohatyr, Ko;tki, Obczuga, Piroszyce, Mieliszkiewicze.

1925-1926 – proboszczem ks. J;zef DZIAMIAN
ответить

2007-11-13 Часовня (деревня Волча. Докшицкий район, Витебская область)

By;a to poczatkowo kaplica katolicka, zbudowana w 1790 r. (p.w. Narodzenia NMP) staraniem Si;str Wizytek z Wilna, jakie mia;y tu folwarki funduszowe. Po 1964 zosta;a zabrana na cerkiew.
ответить

2007-11-13 Церковь Преображения Господня (деревня Вилейка. Докшицкий район, Витебская область)

Wilejka

Pocz;tk;w informacji o ;wi;tyni katolickiej w tym terenie nale;y szuka; jeszcze na prze;omie XVI/XVII w., kiedy to, w dobrach przynale;nych Pacom znajdowa; si; ko;ci;; unicki, dobrze uposa;ony przez wspomnian; magnack; rodzin;, skoro dnia 23.VIII.1707 r. Miko;aj Andrzej Pac wydzieli; parafii 2,5 w;oki ziemi i wiele innego bogactwa. Natomiast Dokument inwentarzowy z 1793 r. podawa;, ;e w tym czasie maj;tek Wilejka, mia; liczy; 14 dwor;w, i nale;a; do d;br Krzczemiszki, a p;;niej w p;;. XVIII w. [na pewno przed 1797 r.] zosta; on z;;czony z maj;tkiem klasztoru Si;str Wizytek. [Nale;a;y tu 9 za;ciank;w: Kramowiczy, Wielkopole, Zamojsk, Krasnik, Wug;y, Garadziszcze, Kamionka, To;cza, Filipowszczyzna, i wioska Wo;cza].

Jeszcze po zabraniu d;br zakonnych przez w;adze carskie, w 1842 r., opisuj;cy ten maj;tek E. Tyszkiewicz stwierdza kr;tko: „Wilejka - Po Wizytkach wile;skich”, co pozwala odnie;; si; do panuj;cej wtedy powszechnie w okolicy ;wiadomo;ci, ;e to dawne ziemie ko;cielne, stanowi;ca warto;; funduszowego zabezpieczenia klasztoru SS. Wizytek z Wilna.

W 1796 r. okoliczne miejscowo;ci, a wi;c Dw;r Wilejka, folwark w Hrebienie, dw;r Wieszki oraz dw;r Bierozki nale;a;y do rzymsko-katolickiej parafii Kiemieszowce i obok unickiego wtedy ko;cio;a p.w. Przemienienia Pa;skiego, istnia;a, zbudowana dla katolik;w w 1790 r., kaplica p.w. Narodzenia N. M. Panny w Wo;czy, gdy; by;a to ;wi;tynia fundatorstwa Wizytek. Po 1839 r. ko;ci;; sta; si; w;asno;ci; cerkwi prawos;awnej. Pozosta;a na tym terenie kaplica katolicka w Wo;czy, gdzie nabo;e;stwa odprawia; proboszcz z pobliskich Kiemieszowc;w.

Kiedy po dokonanej po 1863 r. parcelacji maj;tk;w szlacheckich, i konfiskatach za udzia; w powstaniu, zmienili si; w;a;ciciele w wioskach i za;ciankach (na prawos;awnych), rozpocz;;y si; starania w;adzy ;wieckiej i duchownej, by przej;tej ju; wtedy przez prawos;awne duchowie;stwo pouniackiej cerkwi w Wilejce podporz;dkowa; tak;e kaplice w pobliskich wioskach Wieszki i Grebie;. [Np. zachowa; si; list z 1868 r., z kt;rego wynika, ;e duchowny prawos;awny cerkwi w Wilejce o. W;adys;aw Macki dopomina si;, by kaplica Grebienie, 4 wiorsty od Wklejki, zosta;a zabrana katolikom i przekazana prawos;awnym, bo - jak sam motywuje - organizowane tam przez katolik;w modlitwy przeszkadzaj; mu w pozyskiwaniu ludzi dla prawos;awia.]

Po likwidacji parafii katolickiej w Kiemieszowcach mieszkaj;cy na tym terenie katolicy zostali formalnie przypisani do dokszyckiej parafii. Dopiero od 1909 r. w Kiemieszowcach znowu zamieszka; ksi;dz ale poza otworzeniem kaplicy w miejscowo;ciach Hrebie; i Starozapo; nie uda;o si; odbudowa; struktur dawnych parafii unicko-katolickich na tym obszarze. Wspomniane ;wi;tynie pozosta;y ju; prawos;awnymi cerkwiami.

ответить

2007-11-13 Церковь (деревня Витуничи. Докшицкий район, Витебская область)

Witunicze -
Cerkiew unicka z XVII w. Duszpasterzami byli tu w kolejnych latach: 1757 – ks. J;zef Radziewicz, 1759-1761 – ks. Andrzej Radziewicz, 1762 – ks. Jan Suobut, 1764 i 1776-1778 – ks. J;zef Radziewicz. Jeszcze w 1795 r. by;y tu 2 osoby funduszowe na stanie uniackiej plebanii. Natomiast wed;ug S;G posiada;a ta cerkiew jeszcze w XIX w. zapisy na 2 1/3 w;oki ziemi . Filialnymi ko;cio;ami na terenie parafii by;y ;wi;tynie w miejscowo;ci Zapo; i Szkla;ce. P;;niej, ju; w XIX w. zbudowano tu now; cerkiew. W 1937 r. budynek u;ywany by; jako klub sielsowietu, ale planowano przekaza; go ko;chozowi na pomieszczenia magazynowe.
ответить

2007-11-13 Костёл Пресвятой Девы Марии (местечко Парафьяново. Докшицкий район, Витебская область)

Na starej cz;;ci cmentarza parafialnego w Parafianowie zachowana do;; liczna grupa starych nagrobk;w, cz;;; z nich odczytana zosta;a przez porz;dkuj;c; ten teren w 1993 r. p. Zofie Jamont. Zachowane napisy przytaczam wg zamieszczonego przez ni; zestawienia z 1993/1994 r.:

1. Tadeusz s. Danieli ;awnikowicz 51 lat zmar; 1868 r.,

2. Julia Karczewska 48 lat zmar;a w 1917 r.,

3. Maria c. Donata i Kazimiery Odachowskich Mi;adowskich ur. 1846-1865,

4. DOM Klemensa Kawalona 22 l. zmar; w 1911,

5. Tekla Ostilowska 65 l. zmar;a w 1887,

6. J;zefa D;browska 60 lat zmar;a w 1875 r.,

7. Katarzyna z Tracewskich Ochocka 50 lat zmar;a w 1857,

9. Wiktor i c;rka jego Paulina Rymkiewicz ;y; lat 70 zmar; 1890, ;y;a lat 18 zmar;a 1886,

10. Georgius filius Nicolai Iwaszkiewicz 98 lat zmar; w 1854 r.,

11. Leokadia z Jankowskich Ko;cikowa 20 lat zmar;a 1875 r.,

12. Kijakowscy [tre;; napisu umieszczono w poprzednim rozdziale, tam gdzie mowa o Kijakowie],

13. Hryniewiczi Helena 1896-1902; Ferdinandy I.1903-VIII.1903,

14. Karolina z ;ybinkowa 58 lat zm. 1876 r. i syna Dominika Michalewicz 35 lat zm. 1890,

15. Benedykt s. Antoniego Michniewicz 85 lat zm. 1870 r.,

16. Magdalena ,Zahtow i R;;a Michniewiczowie 1860 r.,

17. Stanis;aw s. Klemensa Kijakowsky ur. 1796 zm., 1838. Porucznik Wojsk Polskich,

18. Zab;ocki i syn jego Tomasz 1844 i 1854,

19. Kazimiera Scho;astyka z Zab;ockich Wo;odzko 56 lat zm. 1899,

20. Franciszek Zo;otucho,

21. Aleksander Rusiecki Rejent ;y; 82 lat zm. 4 wrze;nia 1896 r. Pok;j Twej duszy ukochany Wuju.

[22]- Tu spoczywaj; zw;oki ;p. El;biety Winckowskiej zm. 1870 r. kwietnia 30 Prosi przechodnia o trzy Zdrowa; Maryja,

23 Gintowtowa,

24. Pami;ci ;mierci cnotliwego Ojca Stefana Zab;ockiego przeni;s; si; do wieczno;ci w 1870 r. decembr. 26 maj;c lat 77 Troskliwe dzieci pomnik po;o;yli i prosz; o anielskie pozdrowienie,

25, Urodzona Konstancja z Lisowskich Pobiedzi;ska zm. 1868 r. decemb. 22 dn. lat 25 stroskany m;; J;zef prosi o Anielskie Pozdrowienie,

26. Tu spoczywa w Bogu zesz;y ;p. Wielmo;ny Wincenty Daszkiewicz prze;ywszy lat 53 przeni;s; si; do wieczno;ci 1851 listopada 24 dnia Prosi przechodnia o trzy Zdrowa; Maryja. (herb) Ten pomnik stroskane dzieci po ;mierci najlepszego Ojca postawi;y,

27. Tu spoczywa Henryka Rodziewiczowa umar;a wieku lat 30 miesi;ca lutego 27 dnia 1845 roku. Pok;j Jej duszy,

28. Eliasz Jacyna - w wieku lat 78 - 1902 r.,

29. Hieronim Jacyna w wieku lat 22 zmar; 12 grudnia 1901 r. Pok;j ich duszy,

30. Sp. Bernard Rutkiewicz ur. 20 sierpnia 1825 zm. 2 listopada 1893. Cze;; Twej pami;ci Ojcze,

31. tu spocziwo Antoni Wojniczisze lat 43 zm. 1881 r.,

32. Kazimierz Tracewski ur. 1804. marca 10 umar; 1876 listopada 19. Wieczny odpoczynek racz mu da; Panie,

33. D.O.M. Tu spoczywaj; zw;oki ;p. Teofili z Sosnowskich Rutkiewiczowej zm. 3 wrze;nia 1902 r. Wieczny odpoczynek racz Jej d;; Panie,

34. Tu spoczywaj; zw;oki ;p. Edwarda Drozdowicza ;y; lat 70 um. 29 czerwca 1897 Spok;j Jego Duszy. Pami;; ;ony i dzieci,

35. Tu spoczywa Anszuliasza Ko;cik zm. 1904 roku kwietnia 14 dnia ;y;a lat 94. Spok;j Jego duszy.

36. ;p. Jan Bychowiec zm. 27 kwietnia 1911 r. w wieku 79 lat Pok;j Jego Duszy Pami;tka ukochanemu Ojcu od stroskanego syna,

37. Tu spoczywaj; zw;oki ;p. Ignacego Rymkiewicza ;y; lat 72 um. w roku 1890. Prosi o pozdrowienie Anielskie.

38. ;p. Natalia z Luty;skich Rutkiewiczowa zm. 23 marca 1911 r. ;y;a lat 73 Cze;; Twej pami;ci droga Matko,

39. SP Augustyn Jacyna ;y; lat 59 umar; w 1913 r. Twoja wola Bo;e zbaw jego Dusz;,

40. Tu spoczywaj; zw;oki ;p. Nikodema i Michaliny z ;atwi;w ;opat;w 1897 grudnia 26 dnia,

41. Sp. Wac;aw Soko;owski ;y; lat 57 zmar; 7 lipca 1929 r.,

42. Paulina z Nowickich Kijakowska.
ответить

2007-11-13 Кладбище католическое (город Докшицы. Докшицкий район, Витебская область)

Na cmentarzu parafialnym znajdyj; si; kwatery wojskowe, gdzie pochowano ;o;nierzy polskich poleg;ych w 1920 r. W latach mi;dzywojennych w;adze polskie dokona;y ekshumacji cia; poleg;ych i przywieziono je na katolicki cmentarz w Dokszycach, gdzie w 190 grobach spocz;;y cia;a 198 ;o;nierzy [w;r;d nich: 2 kapitan;w, 1 porucznik, 2 podporucznik;w, 3 plutonowych, 2 wachmistrz;w, 5 kapral;w, 3 st. szeregowc;w, 18 szeregowc;w, 3 szpitalnych szeregowych, 3 siostry sanitarne, 2 u;an;w, 2 legionist;w, 9 ;o;nierzy Wojska Polskiego i 60 nieznanych]. Pod krzy;em, na pomniku g;;wnym napis: „Bohaterom odparcia najazdu bolszewickiego – Spo;ecze;stwo Dokszyc 2.XI.1932”.

Ni;ej przedstawiam list; sporzadzon; Wg zestawienia przygotowanego przez Wande Swarcewicz, Opisanie cmentarza wojskowego w Dokszycach, Dokszyce 1995, pe;na lista pogrzebanych tu wygl;da nast;puj;co:

I rz;d:

1. Pawlak, ;o;nierz Wojska Polskiego [dalej: ;WP],

2. Dziewulski [;WP],

3. Bielawski [;WP],

4. Jan Filipowski [;WP],

5. Zalewski [;WP],

6. Jastrzebski [;WP],

7. Melka [;WP],

8. Wieczorek [;WP],

9. Kras [;WP],

10. Stanis;. G;rny [;WP],

11. Prokopski [;WP],

12. Ciesielski [;WP];

II rz;d:

1. 2 Nieznanych [;WP],

2. F. Markiewicz [;WP],

3. Nieznany [;WP],

4. 2 Nieznanych [;WP],

5. Nieznany,

6. Osiad;o,

7. Nieznany,

8. Koziorek,

9. W. Ros;aniuk,

10. Szel;g,

11. Szwabowski,

12. Haik,

13. ;atwis,

14. Ostrejko,

15. Burak,

16. Siminski,

17. Go;ubowski,

18. Burzy;ski,

19. Daraszkiewicz,

20. Balcerski [;WP],

21. Kuszewski [;WP];

III rz;d:

1. St. Franciszek Melorzkom [1938],

2. Nieznany [;WP],

3. Piotr Stepczak [szer. br. 60 P.P. 5.06]

4. Kazmierczak [szer. 4. K. 60 P.P 5.04],

5. Bielasik szer. [3 K 60 P.P. 5.04],

6. L. Halasi;ski [szt. K. 60 P.P.],

7. Feliks Orzeluk [por 1. K. Grodzen P.P. 24.04],

8. Julian Wielbik [kapr. 2 K. Nowogr. P.P. 24.06],

9. Jan Kapirz [plut. 4 K. Grodzen. PP 24.04],

10. Franc Borys [szereg. 12 K. Grodze; P.P. 24.04],

11. Nieznany [;WP],

12. F. Bakalarz [szer. 1 K.P. szereg. Mi;sk PP 24.04],

13. S. Jab;o;ski [st. Szeg. 4/Grodzen P.P. 24.04],

14. W;odarczyk [szereg. 11. K. Grodze;. P.P. 24.04],

15. W. Sosnowski szerg. 3.K. grodzen. P.P. 24.06],

16. B. Stankiewicz [st. szereg. 1 K. Wil. P.P. 25.06],

17. J. Modzielewski [szerg. WP 2.07],

18. Nieznany [kapit. 6],

19. Nieznany [plut. ;WP],

20. Nieznany [kapr. W.P],

21. St. Zaj;czek [4 K. Grodzen. P.P],

22. Nieznany [;WP],

23. Nieznany [;WP],

24. Nieznany [kapr. Ap. Art. PP.];

I rz;d:

1. Nieznany [;WP],

2. Za;oga [;WP],

3. J;zef Krynski [szer. Szpit. Kom. 1 IV 1],

4. ;uczy;ski [;WP],

5. J. Kaczanowski [;WP],

6. Jartusik [;WP 5.07],

7. Jan Ko;ciej [szer. 1 K 2b WK],

8. Pu;yna [;WP],

9. Srebro [;WP],

10. Niewiarowicz [;WP],

11. Trojanowski [;WP],

12. Pieslak [;WP],

13. Wawrzyniak [;WP],

14. Gorecki [;WP],

15. Krupowicz [;WP],

16. Piecha; [;WP],

17. Piluk [;WP],

18. Cholawski [;WP],

19. Nieznany [;WP],

20. A. Kubowski [kapr. 4 K.P. Wilen. P.P],

21. Rybar [;WP],

22. Nieznany [;WP];

II rz;d:

1. Wasowski [;WP],

2. Nieznany [;WP],

3. Bronikowski [;WP],

4. Lisowski [;WP],

5. Zdanowicz [;WP],

6. Sylwin [;WP],

7. Buchowski [;WP],

9. A. Wykretowicz [siostra san.],

10. J;zef Walter [;WP],

11. Szluchta [;WP],

12. Dydu;a [;WP],

13. Nieznany [;WP],

14. Doga;ski [;WP],

15. Fluksik [;WP],

16. ;orzecki [;WP],

17. St. Granus [Wojsko M.P. U;.],

18. Apolinary [;WP],

19. Nieznany [;WP];

III rz;d:

1. Nieznany [;WP],

2. A. Sonczewski [szer. Woj. Pol.],

3. Nieznany [;WP],

4. F. Krawczyk [;WP],

5. Nieznany [;WP],

6. Piotr Komaniak [szer. K. Sztab. 10 Dyw.],

7. S. Cierniak [szer. 7 K 11 P.P.],

8. K. Kaczmarski [szer. Piek. Pol. 8 Dyw. 3.02],

9. St. Zieli;ski [szer. Szpit. Konik 1 1.04],

10. Drysalski [szer. 6 K 10 P.P.],

11. Goraiczyk [szer 2 K.C.KM. 10 P.P],

12 Filarczyk [szer 10 Wek P.P.],

13. Z. Rogowski [szer. Grodz. 26.06],

14. Kubiak [szer. 1 K. Wlkp. P.P.],

15. J;zef Zajad [kapr. 10p. Art. Pol.],

16. F. Janowski [szer. 5 K 60.P. Wlkp. 20.06],

17. Nieznany [;WP],

18. A. Baranowski [u;an 4 Pu;k. 2.06],

19. Aleks. Garny [P. POP. P. Rez. 5. Dyw.],

20. Nieznany [;WP],

21. Nieznany [;WP],

22. Nieznany [;WP];

IV rz;d:

1. Ochocki [;WP],

2. Walmanko [;WP],

3. Jankowski [;WP],

4. Dmochowski [;WP],

5. Klodzi;ski [szer. Szpit. Pol. 109 4.07],

6. K. U;atowska [siostra sanit.],

7. Nieznany [;WP],

8. Nieznany [FWP],

9. Nieznany [FWP],

10. A. Stefa;ski [kapr. 5 szw-p. 8 t.Z.R 4.06],

11. St. Stawak [Wacht. 9 sz-w. 1 P. szw. 6.04],

12. St. ;opi;ski [Wacht. 4 P. Uf 23.12],

13. Nieznany,

14. F. Wojtowicz P.POR. Adjut 17 D. Wil. 20.05],

15. Jan Mikolajczyk [szer. Grodzien. SP.P. 27.06],

16. Wo;niak [;WP],

17. Nieznany [;WP],

18. Baszki;ewicz [;WP],

19. Nieznany [;WP];

V rz;d:

1. Nieznany [;WP],

2. Zaradny [szer 10 WLKP. P.P.],

3. Nowak [szer 10. WLKP. P.P.],

4. Kutko [;WP],

5. Chlebko [;WP],

6. Poloanczyk [plut. ;AND. 1;R.D],

7. Jan Bursa [;WP],

8. Nieznany [;WP],

9. Nieznany [;WP],

10. Nieznany [;WP],

11. Nieznany [;WP],

12. Franc Rajewski [;WP],

13. Nieznany [;WP],

14. Nieznany [;WP],

15. Nieznany [;WP],

16. Fran. Drumiel [;WP],

17. 5 Nieznanych ;o;nierzy [;WP],

18. Nieznany [FWP],

19. Nieznany [;WP],

20. Nieznany [;WP];

VI rz;d:

1. Nieznany [;WP],

2. 7 Nieznanych [;WP],

3. Nieznany [;WP],

4. Nieznany [;WP],

5. Nieznany [;WP],

6. Nieznany [;WP],

7. Nieznany [;WP],

8. Nieznany [;WP],

9. Nieznany [;WP],

10. Nieznany [;WP],

11. Nieznany [;WP],

12. Nieznany [;WP],

13. Nieznany [;WP],

14. Nieznany [;WP],

15. Nieznany [;WP],

16. 3 Nieznanych [;WP],

17. Jan Hejna [10 K. 8 P.P. Leg. 4.05],

18. Nieznany [;WP];

Ostatni rz;d:

1. Nieznany [;WP],

2. Nieznany [;WP],

3. Nieznany [;WP],

4. Nieznany [;WP],

5. Nieznany [;WP],

6. Nieznany [;WP],

7. Nieznany [;WP],

8. 2 Nieznanych [;WP].
ответить

2007-11-09 Кляштор мариявиток (город Мозырь. Мозырский район, Гомельская область)

1752 – fundacja klasztoru Mariawitek (zakon zajmowa; sie przygotowywaniem judaist;w do chrztu ;w.) przez Gedeona Jele;skiego, kasztelana nowogr;dzkiego

1843 – kapelanem: ks. Franciszek Rykmsza.

1856 – kasata klasztoru

ответить

2007-11-01 Костёл Успения Пресвятой Девы Марии (местечко Гайна. Логойский район, Минская область)

Hanna (Hajna) – parafia p.w. Wniebowzi;cia NMP

1390 – fundacja ;wi;tyni przez kr;la W;adys;aw Jagie;;; i ksi;cia Witolda.
1514 – potwierdzenia funduszu dokona; kr;l Zygmunt III
1744 – parafia (Hajna = Hayna) w dekanacie radaszkowickim, na obszarze parafii wyliczono blisko 50 miejscowo;ci.
1780-1792 – ks. Micha; Cydzik (p, kan, dz.),
1781 - staraniem proboszcza dokonano budowy nowej murowanej ;wi;tyni
1788 – konsekracja ;wi;tyni przez bp. T. Bukatego (sufragan ;mudzki).
1796 – parafia w dokszyckim dekanacie, liczy 1865 kat., pracuje tu 3 kap;an;w .
1802 – parafia w borysowskim dekanacie
1824 – parafia liczy 3620 katolik;w.
1843 – ks. Julian Wasilewski (c), ks. Tomasz Skorulski (w), kaplice: ;ukawiec (p.w. Narodzenia NMP), gdzie filialista by; ks. Eljasz Samowicz; ponadto kaplica cmentarna w Krzemienie;cu (p.w. Opieki NMP), przy dworze Walickich (p.w. Opatrzno;ci Bozej).
1865 - J;zef Piotrowski (p)
1922 - vacat
po 1945 - zniszczony
ответить

2007-10-30 Костёл Святой Троицы (город Докшицы. Докшицкий район, Витебская область)

Niestety nie jestem w stanie pod;; na dzie; dzisiejszy wszystkich danych o osobach pe;ni;cych urz;d plebana czy proboszcza w Dokszycach, brak tych informacji z lat pocz;tkowych w wiec z XVII i XVIII wieku, mam jednak nadzieje, ze dalsze poszukiwania w archiwach i publikacjach naukowych pozwoli poma;u zestawi; ca;a dokumentacje.

W prezentowanym materiale dokonano tak;e podzia;u na poszczeg;lne „epoki” zbli;one do relacji administracyjnej do diecezji.

W diecezji wile;skiej i inflanckiej 1608-1798 r.

Lata urz;du Proboszcz czy pleban Wikary lub komendarz

1608

1672 ks. Stefan RUTKOWSKI

1690 ks. Karol M;GOLIN

po 1691 ks. Micha; JUDYCKI

ok. 1700 ks. Jan BUDROWICZ

ok. 1708 ks. Micha; KUBLICKI

1719-1720 ks. Adam KIE;PI;SKI

1738-1742 ks. J;zef BANIEWICZ

1741 - ks. Stanis;aw ;o;nierowicz

1742 - ks. Ignacy Alexerum [k]

1742-1758 ks. Micha; A. FIEDEROWICZ

1750 - ks. Micha; Hrehorowicz [p]

1755-1757 - ks. Kaz. Charewicz [w, k]

VII.1757 - ks. Piotr Zachowski [k]

1758-1765 ks. Piotr ZACHOWSKI

1763 - fr. Franciszek Gli;ski [OFM]

1765 - ks. Jan G;ra [k]

1765.IX-XII ks. J;zef JANOWICZ

1765-1766 ks. Kazimierz SAKOWICZ

1766-1769 ks. J;zef TRZECIAK 1765 - ks. Jezierski

1766 - fr. Aleks Jezierski [OFM]

1769 - ks. Jerzy Korni;;owicz [k]

1769-1790 ks. Jerzy KORNI;;OWICZ

1772-1774 - fr. Teodor Bajkowski [OFM]

1782 - ks. Mateusz Rogoza [w]

1782 - ks. Karol Rogoza [al]

1788-1789 - ks. Mateusz Rogoza [al. kan.]

1789-1790 - ks. Sz. Tracewski [coad.]

IV.1790 - ks. Miko;aj Hryniewicz [prez.]

1791-1798 ks. Szymon TRACEWSKI

1793-1794 - ks. Nikodem Tacewicz [al]

1794 - ks. J;zef ;liwi;ski [k]

1794-1795 - fr. Piotr Bielecki [OFM]

1796-1802 - ks. Bazyli Gi;ko [al]

1796 - ks. J;zef Tracewski [w]

W diecezji mi;skiej oraz pod biskupami wile;skim i mohylewskim 1798-1925 r.

Lata urz;du Pleban lub Proboszcz Wikary lub komendarz

1798-1834 ks. Szymon TRACEWSKI

1800 - ks. Miko;aj Hrechorowicz

1806 - ks. Bernard Rydzewski

1805-1809 - ks. Winc. Ba;truszewicz [k]

1810 - ks. Marcin Budowicz [al]

1822 - ks. Marcjan Kopow [mansj.]

1822-1831 - ks. Jak. Andruszkiewicz [al]

1825 - ks. Placyd Podolszczyc [OFM]

1825-1927 - ks. Karol Tracewski [k]

1828 - ks. Jan Tracewski

1831-1832 - ks. Marcjan Wiskont

1833 - ks. Antoni Bartoszewicz [w]

1833-1834 - ks. Karol Muczy;ski [OCD]

1834-1835 ks. Florian SZYMKIEWICZ

V.1834 - ks. Karol Tracewski [adm.]

VI.1834 - ks. Jan Kieraszewicz [rz.]

1835-1854 ks. Antoni MASSALSKI

1836-1848 - ks. J;zef Ko;cewicz [al]

1839-1843 - ks. Pawe; Birutowicz [k, w]

1841-1842 - ks. Tadeusz Dargu; [w]

1850 - ks. Iwaszkiewicz [w]

1854-1857 ks. J;zef BUTKIEWICZ

1857-1862 ks. ;ukasz SACJEWICZ

1862-1867 ks. Tomasz SKORULSKI

1867-1868 - ks. Albert Gorbatowski [w]

1868-1870 ks. Fortunat TOMASZEWSKI

1869-1870 - ks. Albert Gorbatowski [w]

1870-1874 ks. J;zef PIOTROWSKI

1874-1882 ks. Albert GORBATOWSKI

1882-1917 ks. Ignacy RADZIWI;;O 1913 - ks. J;zef Purzycki [w]

1918-1925 ks. Franciszek CYBULSKI

W archidiecezji wile;skiej 1925-1989 r. (dekanat g;;bocki).

Lata urz;du Proboszcz

1925-1930 ks. Franciszek CYBULSKI vacat

1930-1933 ks. Zygmunt ;EJDIS

1933-1935 ks. J;zef WO;NY

1935-1936 ks. Wincenty BORSUK

1936-1939 ks. Norbert BUDZI;AS

1939-1943 ks. Bronis;aw S;ODZI;SKI

1944-1945 ks. Kazimierz R. GRZEGORCZYK

1945-1948 ks. Piotr BARTOSZEWICZ

1948-1988 brak ko;cio;a i proboszcza Opieka kap;an;w z Parafinowa i Wo;ko;aty

W diecezji mi;skiej i archid. mi;sko-mohylowskiej 1989-1999 r. (dekanat g;;bocki).

Lata urz;du Proboszcz Wikarzy lub duszpasterze parafii

1989-1992 o. Piotr JASIEWICZ OFMCap.

1991-1992 - o. Tadusz Kowalski OFMCap.

1992-1994 - o. Klaudiusz Pryzmont OFMCap.

1992-1994 o. Tadeusz KOWALSKI OFMCap.

VII.1993 – o. Apolinary Kazimierak OFMCap.

1993-1994 - o. Jan Fibek OFMCap.

1994-1999 o. Jan FIBEK OFMCap.

II-III 1995 - o. Tomasz Ju;czyk OFMCap.

1997-1998 - o. Wiktor Borysiewicz OFMCap.

1998-1999 - o. Klaudiusz Pryzmont OFMCap.

W diecezji witebskiej 1999-2004 r. (dekanat dokszycki). OFMCap

Lata urz;du Proboszcz Wikarzy lub duszpasterze parafii

1999-2000 o. Jan FIBEK OFMCap.

1999-2002 – o. Klaudiusz Pryzmont OFMCap

1999-2004 - o. Andrzej Romanowski OFMCap.

VI-X.2000 o. Tadeusz KOWALSKI.

IV-X.2002 - o. Marek Pasiut OFMCap

2000-2007 o. Marek PASIUT OFMCap.

2001-2002 - o. W;adys;aw ;azar OFMCap

2002-2003 - o. Siergiej Maciuszonek OFMCap

2003-2004 - o. Jerzy Kotowicz OFMCap

2004-2007 – o. Andrzej ;ylewicz OFMCap

2005-2006 – o. Tadeusz Topolski OFMCap

2007 - o. Henryk Kuczy;ski

ответить

2007-10-30 Костёл Святого Алексея (местечко Ивенец. Воложинский район, Минская область)

Iwieniec („czerwony ko;ci;;“) – parafia p.w. pw. ;w. Aleksandra

1903 – poczatek odprawiania nabo;e;stw przez proboszcza z kamienia w kaplicy cmentarnej.
1904-1907 – ks. Lucjan Szczerba (w), by; faktycznie filialista parafii Kamie;
1904 – pozwolenie na budowe murowanego ko;cio;a
1905 – (22.05) po;wi;cenie kamienia w;gielnego pod ko;cio; ;w. Aleksandra (abp. J. Szembek)
1907 – przeniesienie karne ks. L. Szczerby, za samowolne postwaienie krzyza przydroznego.
1907 – ks. Jan Kozilewicz
1907 – (10.12) reerygowanie parafii katolickiej w Iwie;cu, i (23.12) po;wi;cenie ko;cio;a.
1920-1922 – ks. Leopold Mackiewicz (p), parafia nale;y do dekanatu rakowieckiego, kaplice: cmentarna i Tupaliszcze.
2000 - o. Jerzy Sima (OFMConv)
ответить

2007-10-30 Костёл Святой Троицы (местечко Ивенец. Воложинский район, Минская область)

Iwieniec (parafialny) – p.w. ;wi;tej Tr;jcy

1606 – drewniana ;wi;tynia parafialna, jako pierwszy ko;ci;;, fundacja Jana Dwojna i potwierdzenie kr;la Zygmunta III.
1744 – parafia w dekanacie mi;skim; na terenie parafii znajduj; si; miejscowo;ci: Wiwieniec, Starzynki, Wasiszki Ruckie, Beskowszczyzna, Wo;ma, Naborowszczyzna, Dudka, Dziakowszczyzna, Oycieniow, Szerniewszczyzna, Abramowszczyzna, Szalewszczyzna, Mik;aszewszczyzna, Kijowiec, Moskalewszczyzna, Starzynki So;;ohubowskie, Podg;rze, Pokucie, w jakich prawdopodobnie s; te; kaplice.
1745 – nadanie nowego funduszu przez Jana de Wojna So;ohub, podskarbiego WKL, i naprawy oraz ozdobienia w starej ;wiatyni.
1843 – ks. Alojzy Szyszniewski (p, kan.), ks. Kazimierz Kuktowicz (w), ks. Atanazy Zakrzewski (w), Parafia liczy 4721 katolik;w, posiada kaplice na cmentarzu, i filie Sta;czyki.
1868 – (28.11) zabranie ko;cio;a katolikom i do;aczenie wiernych do parafii Kamie;.
1880-1885 – przebudowa koscio;a na cerkiew
1888 – spalenie si; ;wiatyni, ju; jako cerkwi prawos;awnej, w czasie po;aru miasteczka
ответить

2007-10-29 Собор Рождества Пресвятой Богородицы (город Глубокое. Глубокский район, Витебская область)

Klasztor karmelit;w bosych. - p.w. Wniebowzi;cia NMP

1641-1720 - drewniana ;wi;tynia

1639 – pocz;tki obecno;ci karmelit;w

1641 – dokument fundacyjny J;zefa Korsaka, potwierdzony przez kr;la. Pocz;tek budowy klasztoru przerwany ;mierci; fundatora w 1643 r., i doko;czenie budowy przez zakonnik;w.

1646 - Osiedlenie w mie;cie karmelit;w w nowo wybudowanym klasztorze. Klasztor obs;ugiwa; kaplice w miejscowo;ciach: ;ostowice, Przyda;y, Wolborowicze i Janki.

1639-1654 – budowa ;wi;tyni

1654 – po;wi;cenie ko;cio;a

1655 – zniszczenie ko;cio;a w czasie dzia;a; wojennych

1730-1864 - murowana ;wi;tynia

XVII w. – istnia; w ko;ciele otaczany kultem cudownego Obraz Matki Bo;ej

1724 - klasztor G;;bokie w;;czono do Prowincji litewskiej (;w. Kazimierza), z siedzib; w Wilnie.

1727 - przeniesiono do tego klasztoru nowicjat (z Wilna).

1735 - uko;czono budow; murowanej ;wi;tyni wg J. K. Glaubitza, (konsekrowana dnia 03.07).

1772 - klasztor liczy; 33 zakonnik;w (14 kap;an;w), przeorem jest o. Aureliusz od ;w. Kazimierza.

1795 - Klasztor karmelit;w, opr;cz kleryk;w, liczy; 9 kap;an;w.

1812 – kwatera sztabu Napoleona umieszczona w klasztorze

1825 - klasztor liczy 21 zakonnik;w w tym 8 kap;an;w.

1834 - w klasztorze mieszka 24 zakonnik;w (16 kap;an;w)

1843 - w klasztorze karmelit;w przeorem o. Pankracy Kruszy;ski (OCD), o. Bart;omiej Brydycki (OCD)

1862 – kasata klasztoru (4 zakonnik;w przeniesiono do Kamie;ca Podolskiego), ko;ci;; jest fili; parafii G;;bokie (840 katolik;w), i pracuj; przy nim nadal karmelici.

1864 – ca;kowite zamkniecie klasztoru.

1865 – przejecie przez rz;d carski d;br klasztornych

1867-2007 - po kasacie klasztoru

1872 – przekazanie maj;tku zakonnego dla Cerkwi prawos;awnej

1875 – zmiana dedykacji, cerkiew p.w. Narodzenia Bogurodzicy

1927 – pocz;tek procesu o odzyskanie d;br zakonnych, przerwany wybuchem II wojny ;wiatowej.

2000 – cerkiew prawos;awna

ответить

2007-10-25 Костёл Святой Троицы (местечко Дуниловичи. Поставский район, Витебская область)

Dominikanie - p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej

1683-1850 – ko;ci;; zakonny

1683 – fundacja klasztoru dominikan;w, przez El;biet; z Isajkowskich i Krzysztofa Bia;;ozor (chor;;y najwy;szy WKL), i budowa ko;cio;a.

1685 – po;wi;cenie drewnianej ;wi;tyni

1769-1773 – budowa murowanej ;wi;tyni

1772 – klasztor dominikan;w liczy; 9 zakonnik;w (7 kap;an;w)

1773 – po;ar ko;cio;a i wzniesienie nowej murowanej ;wi;tyni.

1796 – dominikanie prowadzili tu szko;; dla dzieci

1843 - o. Bart;omiej Szab;owski (OP), ks. Dominik Po;tarak, ks. Adam Bittowt (m)

1850 – kasata klasztoru

1866-1919 – cerkiew prawos;awna i ko;ci;; katolicki

1866 – przejecie budynku przez prawos;awnych i adaptacja na cerkiew

1919 – odzyskanie ko;cio;a przez katolik;w

1930-2007 – ;wi;tynia parafialna

1930 – przeniesienie parafii z ko;cio;a NMP.

1936 – ks. Stanis;aw Mo;ejka (p)

1939-1944 – ks. J;zef Karakuk

1949 – zamkni;cie ;wi;tyni

1990 – odzyskanie ko;cio;a i misje

1992 – ks. Krzysztof Po;arski

1993-1995 – ks. Jan Masin SVD

1995-1999 – ks. Piotr Wr;bel

2001-2004 – ks. Jan Pugaczow

2004-2006 – ks. Witali Golec

ответить

2007-10-08 Костёл Святого Антония и кляштор доминиканцев (местечко Друя. Браславский район, Витебская область)

Katolickie ko;cio;y nie nosz; tytu;u ;w. Antoniego Wielkiego tylko ;w. Antoniego Padewskiego. Ten pierwszy tytu; powinien by brzmie; ;w. Antoni Pustelnik - o. Jan
ответить

2007-09-18 Костёл Святого Войцеха и и кляштор бенедиктинок (город Минск. Минский район, Минская область)

SS. Benedyktynki (p.w. ;w. Wojciecha)

1633-1871 – klasztor benedyktynek

1633 – fundacja ko;cio;a klasztoru benedyktynek dokona; jej kanonik wile;ski ks. Wojciecha Sielawa.

1647-1649 – budowa murowanego obiektu ze ;rodk;w wydzielonych przez Krzysztofa Chodkiewicza, budowniczym by; Andrzej Kromer.

1655 – zniszczenie ;wi;tyni w czasie wojny moskiewskiej.

1682 – z fundacji Katarzyny ;wirskiej wyremontowano ko;ci;; i zbudowano nowe murowane budynki klasztorne. Przyby;y tu mniszki z Orszy, gdzie zlikwidowano klasztor.

1800 – zniszczenie ogrod;w klasztoru przez wytyczanie nowej ulicy.

1842-1843 – kapelan zakonnic: o. Melchior Kosi;ski, (OSST), oraz o. Bonawentura Wojciechowski (OFMCov).

1871 - likwidacja klasztoru, mieszkaj;cych tu dot;d 12 zakonnic przechodzi do Nie;wie;a.

1871-1873 – ko;ci;; rektorski

1872 – w tym roku z klasztornym ko;cio;em zwi;zani byli kap;ani: ks. Antoni Tyszkiewicz, ks. Jakub Perkowski, ks. J;zef Rosi;ski.

1873-1919 – cerkiew i klasztor prawos;awny.

1873 – po przebudowie wie;y ko;cielnych i zmianie wygl;du zewn;trznego ;wi;tyni umieszczono tu prawos;awny klasztor ;e;ski, jaki funkcjonowa; w tym miejscu do 1919 r.

1919-1920 – ko;ci;; seminaryjny

1919 – (03.12) przeniesiono tu (z klasztoru dominika;skiego) Seminarium Diecezji Mi;skiej, decyzj; bp. Z. ;ozi;skiego.

1921-1964 - … ?

Prawdopodobnie nieco p;;niej istnia;a tu jeszcze (do ok. 1930 r.) cerkiew prawos;awna.

1941-1944 – za pozwoleniem w;adz niemieckich ko;ci;; wr;ci; do kultu Bo;ego.

1945 – zamkniecie ko;cio;a.

1964 – ca;kowite zniszczenie ko;cio;a przez w;adze sowieck;.
ответить

2007-08-29 Кляштор августинцев (город Гродно. Гродненский район, Гродненская область)

Augustianie

Fundacja dotyczy ko;ca XIV w. byli tu ju; w 1494 r.

1673 – po;ar drewnianego ko;cio;a, co doprowadzi;o do skasowanie klasztoru przez prowincja; augustian;w, pr;ba odrodzenia nie powiod;a si;.
ответить

2007-08-29 Костёл Воздвижения Святого Креста и кляштор кармелитов (город Гродно. Гродненский район, Гродненская область)

Karmelici – p.w. Podwy;szenia Krzy;a

1668 – konsekracja ko;cio;a klasztornego, fundacja Andrzeja i Barbary Kotowicz;w

1673 – erygowanie klasztoru jako rezydencji

1678 – zapisy funduszowi

1682 – klasztor staje si; przeoratem

1736 - staraniem karmelit;w na miejscu spalonego ko;cio;a powsta;a murowana, 3 nawowa, ;wi;tynia.

1772 - w klasztorze mieszka;o wtedy 25 zakonnik;w (11 kap;an;w).

1812 – klasztor i ko;ci;; ulegaj; zniszczeniu w czasie wojen napoleo;skich.

1815 – odbudowa, rozebranie w 1816 istniej;cego przy klasztorze drewnianego szpitaliku

1825 – w klasztorze mieszka 11 zakonnik;w (5 kap;an;w).

1834 – w klasztorze mieszka 9 zakonnik;w (8 kap;an;w).

1845 – przejecie budynk;w na skarb pa;stwa

1881 - przekazanie zabudowy klasztornej na koszary wojskowe, i dewastacja zamkni;tego ko;cio;a.

1904 – przebudowa ;wi;tyni na budynek koszar.

ответить

2007-08-29 Костёл Матери Божией Руженцовой (город Гродно. Гродненский район, Гродненская область)

Dominikanie - p.w. Matki Bo;ej R;;a;cowej

1632 – fundacja Fryderyka Sapiehy, potwierdzona przez kr;la, a w 1635 aprobowana przez Sejm.

1708 – po;ar zniszczy; pierwszy ko;ci;;

1737 – wybudowanie klasztoru przy nowym ko;ciele

1782 – po;ar klasztoru i kolejna odbudowa w latach 1783-1795 r.

1772 – w klasztorze mieszka;o wtedy 35 zakonnik;w (18 kap;an;w).

1797 – dominikanie poprowadzili po jezuitach szkolnictwo (do 300 uczni;w)

1834 – do tego czasu istnia; tu szko;a gimnazjalna, p;;niej w;adze carskie zabra;y je dominikanom.

1865 – kasata klasztoru

1873 – rozebranie ko;cio;a.
ответить

2007-08-29 Костёл Открытия Святого Креста и монастырь бернардинцев (город Гродно. Гродненский район, Гродненская область)

Bernardyni - p.w. Znalezienia Krzy;a

1494 – sprowadzenie bernardyn;w przez ksi;cia Aleksandra Jagiello;czyka

1595 – budowa ko;cio;a i klasztoru bernardyn;w, fundacja Anny Druckiej Sokoli;skiej

1600 – uko;czenie budowy klasztoru, (przy kt;rym mieszka;o 20-30 zakonnik;w).

1615-1617 – budowa ko;cio;a

1618 – konsekracja ;wi;tyni

1727 – gwardianem o. Hipolit Rupejka OFM

1772 - w klasztorze mieszka;o wtedy 39 zakonnik;w (16 kap;an;w, 13 kleryk;w i 10 braci).

1853 – skasowanie klasztoru i utworzenie parafii

1872 – parafia liczy 3561 kat., brak na urz;dzie proboszcza, ko;ci;; obs;uguje: ks. Kazimierz Kuczewski (w), ks. J;zef Sawrymowicz (m), na terenie parafii istnieje kaplica: Poniemun.
ответить

2007-08-29 Костёл Святой Варвары и кляштор тринитариев (город Брест. Брестский район, Брестская область)

1727 – trynitarze zostali osiedleni na przedmie;ciu Wawrzyniec przy ko;ciele p.w. ;w. Barbary.

1731 – w ko;ciele umieszczono statu; NMP przys;ana z Peru, (dar genera;a zakonu).

1735 – w czasie zamieszek obrabowano klasztor, fundacja otrzyma;a pomoc finansowa od ksi;;nej Radziwi;;.

1739 – konsekracja nowej ;wi;tyni wybudowanej z fundacji Piotra Ozi;b;owskiego.

1772 – klasztor p.w. Tr;jcy Przenaj;wi;tszej liczy; 7 zakonnik;w (6 kap;an;w).

1831 – przy budowie twierdzy brzeskiej umieszczono w klasztorze dom roty wojenno-roboczej.

1832 – kasata klasztoru.

ответить

2007-01-04 Костёл Святого Антония и кляштор бернардинцев (город Витебск. Витебский район, Витебская область)

Klasztor i ko;ci;; Bernardyn;w (p.w. ;w. Antoniego), przy jakim w latach: 1676-1832 mieszkali bernardyni. Pierwotny drewniany ko;ci;;, zbudowany na potrzeby klasztoru staraniem wojewody witebskiego Jana Antoniego Chreptowickiego w 1676 r., jaki uleg; spaleniu w czasie dzia;a; wojennych w 1708 r.
Po zako;czeniu wojen p;;nocnych odbudowano ko;ci;; i klasztor staraniem wojskiego witebskiego Micha;a Chotolskiego Szpaka, ale znowu jako drewniany budynek wymaga; naprawy, i tak po kolejnym po;arze w 1733 r., dzi;ki staraniom podkomorzego witebskiego Kazimierza Sakowicza kolejny raz zosta; odnowiony. Dopiero jednak w 1772 r. odby;a si; jego konsekracja, liczebno;; klasztoru w tym czasie to 10 zakonnik;w .
Klasztor bernardy;ski prowadzi; przede wszystkim duszpasterstwo w;r;d katolik;w i pozyskiwa; dla Ko;cio;a protestant;w i prawos;awnych. Przez pewien czas funkcjonowa; w jego murach nowicjat prowincji litewskiej (do 1827 r.). W 1832 dokonano kasaty przenosz;c pozosta;ych tu zakonnik;w do innych dom;w.
W latach 1832-1930 r. ko;ci;; obs;ugiwali kap;ani diecezjalni . Pocz;tkowo chyba jako filialny, od 1843 r. by; parafialnym. Wiadomo ;e do tej parafia nale;a;a kaplice filialna w miejscowo;ci Skuratowo [R-moh-1848], p;;niej b;dzie ich znacznie wi;cej, m.in.: Gorodnja, Ciech;wka, ;u;yn, Chociml, Leont;w Skuratowo, Sjedce. Natomiast w 1923 r. podawano tylko trzy kaplice, p;;niej do;;czono tak;e kaplice Leontowo.
ответить

2007-01-04 Костёл Святого Антония и кляштор бернардинцев (город Витебск. Витебский район, Витебская область)

Przepraszam bardzo, ale ko;ci;; bernardyn;w nosi; tytu; ;w. Antoniego Padewskiego, mozna powiedzie; doktora a le nie ;w. Antoniego Wielkiegi ten za;o;yciel monastycyzmu nie by; tytu;em koscio;;w franciszka;skich
ответить

2006-12-31 Церковь Святого Духа и бывш. кляштор бернардинок (город Минск. Минский район, Минская область)

By; to klasztor bernardynek - klarysek. Zakon oparty o II regu;; ;w. Franciszka z Asy;u. Blisko;c klasztor;w bernardy;skich (meskiego i ;e;skiego) jest podobna w Lublinie i Warszawie. o. Jan
ответить

2006-09-30 Церковь Святого апостола Иоанна Богослова (город Докшицы. Докшицкий район, Витебская область)

Zdjecie pierwsze przedstawia cerkiew w czasie uzytkowania jej przez ko;ci;; katolicki. (;wiadczy o tym rodzaj krzy;a) Bardzo prawdopodobnym jest ;e by;a to wczesniej ;wiatynia greko-katolicka. W pewnym okresie czasu w dokszycach istnia;y dwa koscio;y greko-katolickie.
ответить

2006-01-15 Церковь Успения Пресвятой Богородицы (деревня Небышино. Докшицкий район, Витебская область)

Unicka cerkiew (ko;ci;;) w Niebyszyno nosi; tytu; Za;ni;cia NMPanny. Tyszkiewicz opisywa; j; w 1843 r. jako: "cerkiew drewniana. Mateusz Rodziewicz, podczaszy pi;ski, dokumentem z 1760 roku 30 augusta wydanym, nada; tej cerkwi dwie w;oki ziemi, nie mniej wolny po;;w ryby na rzece i bezp;atne mliwo w m;ynach zapewni;, z obowiazkiem, azeby proboszcz po dwie msze co tydzie; na intencje fundatora odprawi;" [OpB s. 149]. W 1810 proboszczem by; tu ks. ;awecki (greko-katolik) Istnia;a w tej parafii filia w Dobruniu. Po likwidacji Unii, od 1839 r. by;a to filia prawos;awnej parafii w Wituniczach.
ответить

2005-10-25 Костёл Опеки Божией Матери (деревня Рукшеницы. Ушачский район, Витебская область)

Jeszcze w XVII w. by;a to stacja misyjna zakonu jezuit;w gdzie w latach 1686-1688 o. Micha; Bujnowski TJ nadzorowa; budow; nowego drewnianego koscio;a. Kolejna budowa ;wiatyni dotyczy lat po wojnach p;;nocnych (ok. 1728 r.) i ta ;wiatynia nosi juz tytu; Niepokalanego Poczecia NMP. Przy nim jezuici utrzymywali dom misyjny (1754-55 - o. Micha; Przew;ocki, 1756-58 - o. J;zef To;oczko, 1760-61 - o. Tomasz Przestrzelski, 1762-64 - o. Mateusz Kukli;ski) W tym czasie miejscowo;; nazywa si; H;uboczka. Kolejny kosci;; powstaje (lub tylko przechodzi remont) juz jako Rukszanicka parafaia w 1804 r. staraniem ks. A. Jakubowskiego. P;;niej pracuja tu: 1810 - ks. Andrzej Aleksandrowicz (dziekan po;ocki), 1833 - ks. Stankiewicz, 1848 - ks. Fabian Sikorski, 1852 - ks. Augustyn Sobolewski, 1863-1871 - ks. J;zef K;opotowski, 1871-1891 - ks. Aleksander Jakubowski, 1898-1908 - ks. Adam Kurowski, 1909 - ks. Franciszek Piniarowicz, 1926-1927 - ks. Witold Paszkiewicz (wikariusz gen. cz. d. mi;skiej). W tych ostatnich czasach parafia liczy;a ok. 600 katolik;w. Wczesniej na jej terenie obs;ugiwano kaplice w miejscowo;ciach Turowlany, Szkir;ow, Janow.
ответить

2005-10-22 Костёл Рождества Пресвятой Девы Марии (деревня Лебедево. Молодечненский район, Минская область)

W roku 1476 zbudowano tu pierwszy drewniany ko;ci;; z zapisu ksiecia Aleksandra s. Zygmunta Holsza;skiego, kolejne nadanie dla parafii dotyczy roku 1542 tym razem z funduszy Paw;a Holsza;skiego. Kolejny ko;ci;; powstaje na pocz. XVII i nosi tytu; Tr;jcy ;w a dodatkowo Wniebowziecia NMP. O tym kosciele m;wia dokumenty synodalne z 1669 r. Istnia;a tu wtedy tez Altaria pw. Niepokalanego Poczecia NMP. W roku 1781 parafia katolicka liczy tu 591 os;b. Pozar koscio;a w 1809 powsta;a trzecia budowla. W 1840 zbudowano ceglana kaplice na cmentarzu. Kolejni proboszczowie to: 1802 - ks. Ignacy Ostrowski
1840 - ks. Telesfor Hromakowski
1841-1843 - ks. Tadeusz Dankowski
1852-1856 - ks. Leon Nowicki
1857-1868 - ks. Alojzy Giara
1872-1874 - ks. Florian Ljawnicz
1976 - ks. Micha; B;aguszewski
1880-1881 - ks. Franciszek Wojciechowski
1881-1886 - ks. Antoni Grekowicz
1887-1888 - ks. Adolf Narkiewicz
1888-1891 - ks. Celestyn Sienkiewicz (trynitarz)
1893-1894 - ks. Boles;aw Korn
1894- - ks. J;zef Wr;blewski
1894-1896 - ks. Kazimierz Stabierkas
1904-1910 - ks. J;zef Staszkiewicz
1910-1932 - ks. Serafin Zapa;nik
1932-1936 - ks. Stanis;aw Staszelis
1936-1937 - ks. Edward Cerran
1937-1939 - ks. Stanis;aw Wysiad;owski
1936-1967 - opieke ks. B. ;ozowski (Mo;odeczno)
1984-1997 - ks. Edmund Do;gi;owicz-Nowicki
1997-2003 - o. Grzegorz G;ralski OFMCap
2003-2005 - ks. E. Do;gi;owicz-Nowicki
ответить

2005-10-11 Костёл Святого Яна Крестителя (деревня Волколата. Докшицкий район, Витебская область)

Pierwsza fundacja ko;cio;a dotyczy roku 1522 jaki pojawi; si; tu na uposarzeniu wystawionym przez Elzbiete Radziwi;; z Sakowicz;w. Niestety ;wi;tynia uleg;a zniszczeniu w czasie reformacji i kolejn; fundacje dokonuje w 1624 r. Jan Do;mat-Isajkowski. Ko;ci;; przetrwa; z ma;ymi poprawkami, jako budowla drewniana do 1884 r. kiedy to staraniem ks. dziekana Nikodema Cycen dokonano budowy nowej ;wiatyni (z elementami dawnej drewnianej konstrukcji w ;rodku). Konsekracji ko;cio;a dokona; w 1893 r. ks. bp A. Zwierowicz. ;wiatynia w czasach stalinizmu i bezbo;no;ci bre;niewowskiej stanowi;a jedyny na terenie rejonu dokszyckiego czynny ko;ci;; katolicki. Po mecze;skiej ;mierci ks. R. Dronicza w 1942 r. pracowali tu kolejno: 1942-1943 - ks. E. ;atecki, 1943-1961 - ks. S. G;rski, 1961-1984 - ks. K. Tomkiewicz, 1984-1988 - doje;dza; ks. F. Grynkiewicz, od 1988 - o. Piotr Jasiewicz OFMCap.
ответить

2005-10-11 Часовня-усыпальница Кияковских (деревня Кияково. Докшицкий район, Витебская область)

W roku 1849 miejscowo;c zapisano jako "Kijak;w", p;;niej uzywano nazwy "Kijakowo". Pozwolenie na odprawianie Mszy ;w. w kaplicy wydano w 1914 r. i dotyczy;o tylko trzech dni w roku. W latach trzydziestych XX w. przyje;dza; tu czesto ks. Ryszard Werbel (wikary z Parafianowa) jaki uczy; dzieci religii w Starej Wsi. Po nim do 1948 prace prowadzi; tu ks. Piotr Partoszewicz (proboszcz z Porpliszcza). P;;niej kaplica zdewastowano przez tzw.: "komsomolc;w". Do kultu Bozego wr;ci;a w 1991 r. staraniem pracujacych w tym czasie w Parafianowie kap;an;w z Zakonu Braci Mniejszych Kapucyn;w. Dzis filialna kaplica Parafianowa.
ответить

2005-10-11 Костёл (деревня Кемешевцы. Докшицкий район, Витебская область)

ko;ci;; istnia; do 1943 r., kiedu to spalono go w czasie tzw. karnych operacji. 20.XII.1885 w;adze carskie zabra;y ten kosci;; na cerkiew. Po licznych protestach w Petersburgu zwr;cono go katolikom w 1909. Proboszczem by; tu wtedy m;ody kap;an ks. Albin Rojsza, p;;niej w latach 1914-1918 ks. Stefan Wojno. W czasach po rewojucji opiek; nad t; ;wiatynia m;g; pe;nic proboszcz z Dziedzi;owicz ks. Franciszek Wyle;y;ski (do 1923 r.) p;;niej ;wiatynia bez kap;ana.

W okolicy istnia;y duze skupiska ludno;ci polskiej, dla jakiej w latach 1929-1933 istnia;y nawet szko;y z j;zykiem polskim w miejscowo;ciach Bierozki, Dziedzi;owicze i Kiemieszowce. Po zajeciu tych teren;w przez Niemc;w w 1941 r. z pomoc; pospieszy; proboszcz Dokszyc ks. Bronis;aw S;odzi;ski. Ciekawostka jest ;e z tych teren; pochodzi;a kandydatka na o;tarze s. Franciszka Maria Witkowska (1866-1895) wsp;;za;ozycielka, razem z b;. Honoratem Ko;mi;skim zgromadzenia Si;str Imienia Jezus.
ответить

2005-10-10 Кладбище старое католическое (местечко Порозово. Свислочский район, Гродненская область)

W po;. XVII w. istnia;a tu parafia katolicka (podatek podymny z 1653 m;wi o w;asno;ci 11 dym;w, natomiast dokument Synodu Sapiehy z 1669 r. przedstawia ta parafie w dekanacie po;ockim) Nieco p;;niej ok. 1682 r. z funacji Konstantego W;. Paca sprowadzeni tu zostaja bernardyni, dla kt;rych wybudowano drewniany kosci;; i klasztor.

W ;wiatyni przechowywany by; cudowny Obraz Matki Bozej a klasztor mia; uposazenie na 5 zakonnik;w, w tym 4 kap;an;w. Parafie katolicka utworzono przy klasztorzew 1797 i funkcjonowa;a ona nawet po kaszcie klasztoru (1842) a; do zagarniecia ;wietyni na cerkiew prawos;awna (1890) P;;niej jest to teren parafii Dokszyce, gdzie z inicjatywy Sipay;;y (w;a;ciciela pobliskiego dworu Lipsk) zbudowano ok. 1910-1914 murowany kosci;;. Dzi; po ko;ciele ;lady tylko fundament;w (obok lesnictwa) a po klasztorze miejce nie upamietnione, gdyz zbudowano tam w czasach stalinowskich sklep (burzac stara cerkiew). Ponadto we wsi cmentarz katolicki z licznymi nagrobkami w j. polskim.
ответить

2005-10-10 Часовня (деревня Гнездилово (Двор). Докшицкий район, Витебская область)

W Gnie;dzi;owie istnia; w XVII kosci;; katolicki. Prezentowana na zdjeciu kaplica ma wzmiankowania w dokumentach wizytacyjnych dek. po;ockiego z 1782 r. "w ogrodzie, ozdobnie zbudowana, w ;rodku porzadek do odprawiania mszy ;w. majaca". Rozgraniczenie tego terenu na diecezje mi;ska i wilesk; (1849) pozostawi;o kaplice w granicach parafii Dokszyce, jednakze p;;niej stan jej opisano jako "zr;jnowany" (1851 r. Z czasem znalaz;a sie ona w parafii Parafianowo i opiek; nad ni; sprawowa;a rodzina Kozie;; Poklowskich. W 1899 r. kuroa wileska przydzieli;a proboszczowi prawo odprawiania tu mszy sw i sprawowania sakrament;w (m.in. chrztu ;w.).
ответить

2005-10-09 Замчище (город Кричев. Кричевский район, Могилёвская область)

Pierwsza ;wiatynia katolicka powsta;a tu w 1675 r. Nowy ko;ci;; powsta; ok. 1735 przy nim np. mieszka; kapelan. Parafia utworzona zosta;a w 1793 a pierwszym proboszczem by; ks. Jerzy ;ukowski. Istnia;y tu filialne kaplice w Zaponiu i przez pewien czas ko;ci;; w Szklanem (p;;niej unicki), 1887-1909 ko;ci;; w;adze carskie zamieni;y na cerkiew. ;wiatynia istnia;a jeszcze w 1941 (doje;dza; tu proboszcz z Dokszyc) p;;niej spalona ok. 1943.
ответить

2005-10-09 Костёл Святой Троицы (город Докшицы. Докшицкий район, Витебская область)

Pierwsze zniszczenie koscio;a w Dokszycach dokona;o sie w czasie wojny moskiewskiej 1654-1667, tak ;e w czasie wizytacji tego terenu przez biskupa S;pskiego w 1674 napisano: ko;ci;; ogniem spalony" juz w tych latach mamy jednak proboszcza ks. Stefana Rakowskiego. Kolejny odbudowany w 1745 ko;ci;; mia; dwie wierze drewniana , jakie uleg;y rozebraniu ok. 1850 r. bo w czasie wizytacji z 1856 napisano ju;: "fonton na 6 okrag;ych s;upach" co dobrze oddaja zdj;cie z pocz. XX w.
ответить

2005-10-09 Костёл Пресвятой Девы Марии (местечко Парафьяново. Докшицкий район, Витебская область)

W dobrach Archidiakona Wile;skiego (posiadali je od 1435 r.) ufundowano ok. 1624 pierwszy ko;ci;;, jaki archidiakon Melchior Hiliaszewski uposazy; w 1630, drewniana ;wiatynia przetrwa;a tylko do wojny moskiewskiej i w 1676 nowy ko;ci;; konsekrowa; bp. Miko;aj S;upski.

Ta ;wiatynia przetrwa;a do pocz. XX w. kiedy to staraniem ks. B. Korn pobudowano nowy ko;ci;; (1901-1904). Konsekracji ;wiatyni dokonano dopiero po odbudowie z wojennych uszkodze (22.VIII.1931). Ko;ci;; wprowadzony przez lokalne w;adze do rejestru zabytk;w ok. 1966 r. przetrwa; czasy komunizmu s;u;;c za magazyn gorzelni.
ответить

2005-10-09 Костёл Святого Яна Крестителя (деревня Комайск. Докшицкий район, Витебская область)

Pierwsza ;wiatynia katolicka powsta;a w 1795 r. (fundacja Mackiewicza), przyozdobiona na nowo w 1809 zostaje zorganizowana przy niej parafia katolicka i mieszka tu kap;an (1820 - ks. Ba;truszewicz, 1826-1850 - ks. Stefan Witkiewicz, 1852 - ks. Jacewicz) ok. 1860 zmieniono ja na cerkiew
ответить

2005-10-09 Костёл (деревня Дедино. Докшицкий район, Витебская область)

Ko;ci;; w dziedzino zbudowano w 1672 por.: Arch. w Mi;sku F 1781-24-632 k. 1-5, zniszczony w czasie wojen p;;nocnych odbudowano w 1746