Бацькоускi дом i матчына пяшчота,
Так вабiць, ды i цягне да сябе.
Я не магу забыць нi ў счасцi, нi ў турбоце
Пра што так маё сэрдца мне пяе.
Пяе пра вёску, што была калыскай,
Пра хлопцаў i дзяўчынак у дварэ,
Пра тое, што застанецца мне блiзкiм,
Пра тое, што мне бачыцца ў сне.
I не забыць мне край цудоўны,
Дзiвосны кут маiх бацькоў,
Ён для мяне стаў самым родным,
З iм назаўжды мая любоў!