***

Часта клiчуць мяне гарады.
Вабяць плошчы, агнi, вiтрыны,
А не золак па-над пашой
I шчымлiвы спе; акарыны.
I нiкому не дам перавагi,
Не скажу, быццам нешта горай.
Толькi зараз найлепей мне
Растварыцца ; людскiм моры;
Велiч, архiтэктурны размах,
Вулiц бег, i метро, i бары,
Вечаровы шпацыр i джаз
I пра поспех, багацце мары...
Так разбэшчана i наi;на
Ззяюць вочы мае неонам,
Я марцiнi п'ю на Лубянцы,
I ;я;ляю сябе шпiёнам.
А наза;тра будзе ;тульна,
Я сустрэну ранак на даху,
Буду снедаць тады бутэрбродам,
Кавай чорнай з гаркавым пахам;
I па;стане тады прада мною
Не сцяжынка ; жнiвеньскiм жыце,
А шырокi i шумны праспект,
А за iм - гмахi Масква-Сiцi.