Ф. Вийон Баллада поэт. сост. в Блуа

Бойков Игорь
Ф. Вийон Баллада поэт. сост. в Блуа

От жажды умираю над ручьём.
Горю огнём, когда метут снега.
В родной стране я как в краю чужом,
Зубами лязгая, дрожу у очага.
Гол как сокол, а убран в жемчуга.
Надежды нет, чего-то жду всегда,
Смеюсь до слёз, когда придёт беда,-
Веселье мне не в силах превозмочь.
Слаб, - без труда беру я города.
Мне рады все, и каждый гонит прочь.

Я верю бабьим сплетням за углом,
Слов истин мне цена не дорога.
Я знаю всё - живу чужим умом,
Не друга привечаю, а врага.
Богат, и нет ни крошки пирога.
Сияет солнце, говорю: "Звезда".
Лежу в бреду - здоров как никогда.
Но жив пока, что воду зря толочь?
Наследства жду, как рыбку из пруда.
Мне рады все, и каждый гонит прочь.

Забот не счесть, и всё мне нипочём.
Коплю иголки, прячу их в стога.
Имею дом, ночую под кустом,
Хозяин господам, рабам - слуга.
Тот друг мне, скажет кто наверняка,
Что Лебедь Белый Ворону чета.
Услуг медвежьих мне мила тщета,
Что правда мне, что ложь, что день, что ночь.
Мне за труды расплата - нищета.
Мне рады все, и каждый гонит прочь.

Светлейший Принц! Что наших слов вода?
Глупец поймёт, а умный - не всегда.
Один как перст, кто ж сможет мне помочь?
Ну, что ещё? Что? Сгину без следа.
Мне рады все, и каждый гонит прочь.



Je meurs de soif aupres de la fontaine

Je meurs de seuf aupres de la fontaine,
Chault comme feu et tremble dent a dent,
En mon pays suis en terre loingtaine,
Lez ung brasier frisonne tout ardent,
Nu comme ung ver, vestu en president,
Je riz en pleurs et attens sans espoir,
Confort reprens en triste desespoir,
Je m'esjoys et n'ay plasir aucun,
Puissant je suis sans force et sans pouoir,
Bien recueully, debout; de chascun.

Riens ne m'est seur que la chose incertaine,
Obsucur fors ce qui est tout evident,
Doubte ne fais fors en chose certaine,
Science tiens a soudain accident,
Je gaigne tout et demeure perdent,
Au point du jour diz "Dieu vous doint bon soir ! ",
Gisant envers j'ay grand paeur de choir,
J'ay bien de quoy et si n'en ay pas ung,
Eschoicte actens et d'omme ne suis hoir,
Bien recueully, debout; de chascun.

De rien n'ay soing, si mectz toute m'atayne
D'acquerir biens et n'y suis pretendent,
Qui mieulx me dit, c'est cil qui plus m'actaine,
Et qui plus vray, lors plus me va bourdent,
Mon ami est qui me faict entendent
D'ung cigne blanc que c'est ung corbeau noir,
Et qui me nuyst, croy qu'i m'ayde a pourvoir,
Bourde, vert;, au jour d'uy m'est tout ung,
Je retiens tout, rien ne say concepvoir,
Bien recueully, debout; de chascun.

Prince clement, or vous plaise s;avoir
Que j'entens moult et n'ay sens ne s;avoir;
Partial suis, a toutes loys commun.
Que sais je plus ? Quoy ! les gaiges ravoir,
Bien recueully, debout; de chascun.