Зарифахон

Рахим Карим
Зарифахон эди онамнинг исми,
Мени шу жа;онга берганди жисми.
Орзулари эди унинг бир жа;он,-
Олло; берган бўлсин жаннатда имкон.

Кўз ўнгимда турар мўънис че;раси,
Гуллик кўйлак кийган нозик жуссаси.
;иди ё;ар эди менга жуда ;ам,
Бундай бўй топилмас гул атрида ;ам. 

У шунчалар яхши кўрарди мени.
Тўймасди термулиб  кўзимга кўзи.
Сад;а ;илиб юборар эди жонин,
Ного; бетоб бўлиб ;олган ар оним.

Сенга етолмадим дея йи;лаган,
Боланг ушлолмадим дея йи;лаган.
;аманинг онаси ўлади деган,
Ўзини ўйламай, мени алдаган.

;аёт шундай, болам, кўп эзилма деб,
Жон берган эдилар менинг ;амим еб.
Шунча ;ам ме;рибон бўларми ОНА,
Шундай ;ам жон ;урбон ;иларми ОНА?!