Ho, mia sorto, kvazaux kiel forta viva lud'.
Tondradas nuboj nune, sen ia sun-fortun'.
Cxevalon kaptis oni, kaj ne alsaltos bub'.
Sed iu min atendas por ia rendevu'.
Temigas iu multe, sed apudas soldat',
Kaj kvankam estas mia, sed ne cxeestas rav'.
Tre volas gardi min li, sed kio pri eskap'?
Post lia vasta brako vojeton vidas kap'.
Jen, mia damo flirtas, tiel forgesema nun.
Kaj apud mi ne estas, vidigxas fore nur.
Sed apud d' ien aperas alia nigra sxi.
Subit-nekonatino, al mi ne placxas ti'.
Belege sxi gracias kun blank-vizagx-vual'.
Elektre sparke brilas sub gxi okula par'.
Sxi reton cxie metas, dauxrigon de l'vual'
Sen ia amo diras, kiel farcxo kvazaux mi.
“Kuradi ne kuragxu, cxu vidas turan mur'(on)”.
Tiel pasie, tiel terure – entuziasma flu'.
“Ne ludu sen sukcese, rigardu nur 'l l' obskur'.”
Saluton felicxacxo, fifesta mura dur'.
Sed tamen sxanco eblas! Soldat', ek! antauxen tuj!
Dezirata vojeto, rapida dolcxa roj'.
Kuriere kuras helpo, l'cxevalo – liberul'.
Mia damo nun hontema, la car' ekster obskur'!