ДАГЪТІАН АЬХЮБ
Хярар уршвурайи вахтар вуйи.
Хябяхъ дубхьну, вари гъуландар яягъди гъулаз гъюрайи.
Аьдат вуйиси хпарин, баярин, шубарин, жиларин жа-жаради дестйир шуйи ва гьаци дестйир-дестйирди гъулазра гъюйи.
Жиларин десте, Рабхру булагъдихъансина сивин канчІарихънакьан ктубчІвнийи, хъа баяринуб - дурарин кьяляхъди гьадму булагъдихъна хъубкьну имийи.
Баяриз Яшлу Ярмнак кялхъюз ккун гъабши ва дурари дугъ’ина КІубан Габниз ял гъапIу, алау.
Дугъаз фици кялхъруш аьгъдайи, я жиларихъ хъуркьну дугъак ктукьуз шулдайи, я Яшлу Ярман сарна сарди адайи саб фу вуш апІуз.
КІубан Габнин кІулиз саб фикир гъафи ва баяригъ чан кІубанвал улупуз хъюгъю.
– Я Яр–ман! Ярман! – кІури, аьхю жиларин сесниинди дих гъапІу жиларин дестейигъди гъяйириз.
Ярмну, чаз гъеебхьнушра деребхьу мисал гъапІу.
КІубан Габни хъана хусуси дару аьхю дихниинди гъапи:
– Я–Я-а-ар-ма-а-ан! Яр-ман! – дугъу чаз му ражнура деребхьу гьисаб гъапІу, аммаки жиларин арайиъ айирин юкІв тІубкІуз апІури хъюлу ац1найи: «Гьагъму хъюнтІичра адмийирик кялхъри шулин!».
Дугъаз, аьхю ва гъагъи сесниинди чаз дихар апІурайир КІубан Габан вуйиб аьгъю дубхьнайи.
Хъа, КІубан Габнин хиял вуйи чав аьхю жиларин сесниинди дихар апІруган фуж вуш аьгъю хьибдар кІури.
Дюз гъапиш, гъулаъра гьацдар зарафатар гизаф ахьнайи.
Кьяляхъди гъюрайи баярин аьлхъбар гъати духьнайи. Даршулин арда, аьхю адмийик кялхъру саягъниинди дихар апІурайиган.
Сабдиканра вижна ктру Габни сабансана:
– Я Я-я-яр-ма-а-ан! Яр–ман! – мидиз улихьна гъапубтІан гужли сесниинди чІигъ апІуру.
Аьхирки, «ХъюнтІичрин» кялхъбар аьгь апІуз дархьи Ярмну, дипну чан хиликк ккайи чанта, гъирагъдизди гатІабхьну гъюниин али дергес, баярихьинди–сивиккинди кьяляхъ илтІикІну, хилар заваризди дазаргну, тІурччури, вари сивар рахру чІигъниинди ушв абцIну гъапи:
– Яв кІвягъна гьаму зурба дагътІан аьхю-уь-уьб!!! ***ин бай ху!
КІубан Габан уьру-цІару гъахьи ва вари дугъ’ин аьлхъюз хъюгъю.
Мидхъантина дугъу бажагьат учвтІан аьхюриз гиран ктапІурвуз.