КІУБАН ГАБАН ВА ЯШЛУ ЯРМАН
Чан уьмриъ сад йисан Яшлу Ярмлу хумурзгар гъурзнийи. Думу дурарин ачІал убчІру, ачІал убчІбу бегьем гъаллаш гъахьнийи ва фикрар апІури бахчайин гьацІ кьялаъ чру укІариин дахънайи.
«Жан Рабби, массан Рабби, узуз сабанкьана кьадрин йишв гьаз алабхъдайкІан?», – чав-чакна Заанурикан тІалаб апІурайи дугъу.
Дугъриданра, дугъ’ин къадрин йишв улубкьу ва чан кІваъ айи дерди гъапи: «Ккунийдизуз гьаму хумурзгар гьараригъ гъиршри!», гьаз гъапиш, гьараригъ гъяйиган, Яршлу Ярман ачІал убчІбакк ккахъдайи.
Хъа йигъаз, фу лигурва, бахчайикан багъ дубхьна ва гьарарин кюлер ирхну, баскетболин тупарсдар хумурзгар эрхна.
Яшлу Ярман, шадну гъадагъуру: «Сарун, апІруб имдариз», – кІури, саб гьарин сирникк дахъу.
Саб тягьяриланси ицци нивкІ уларигъян гъибиргъюрайи вахтнаъ, ягъли гьарин кІакІаригъянсина гъядябхъну саб аьхю ва гъагъи илдансиб хумурзаг мугъан унтІин йивуру ва гъутІубкІубдин парчйир гьар жвурнахъинди даргъуру. А-я-ванавур ичІрияв, иццру гъапІур фици вувуз мушвккан ккутІурччвурайир!
Улубкьу иццрушин кучІвубкъури, гьарарихьан ярхлаъси деънайир хъана фикрарик кахъру.
Му ражну дугъу чан фикрар, Раббийиз ухди ерхьи дупну ачухъди кІуру: «Жан Рабби, сабансана кьадрин йишв тувава!»
Яшлу Ярмнан тІалаб, гьаму ражари, дугъан багъдиъ учІвуз дуфнайи КІубан Габниз ебхьуру ва чан гучІ гъибтну гьерхру:
– Гьаз вуяв?
– Гьаму хумурзгар чпин йишварихь дахьну гъузуз, – аьрзачи гъахьнийи думу.