Не каханні не шчасці не мае
Панна мастачка, фарбы, палатно
Нікога ў сэрца не засталося
Жыве надзеяй сустрэне яго.
Чакала Мар'я годнага мужа
Што ў бядзе ды гаркаты побач
Толькі няма яго, глядзяць вочы
Як на горад апускаецца поўнач
Твой талент - стаў тваім спадаром
Дзякуй лёс, не злуй панна Бога
Ў вушы ёй, шаптаў анёл чорны
Ў мастачак свая дарога!
Толькі вецер яе пачуе
Ды спазнаюць душу бярозы
Дзяўчына аплаціць каханнем
За бруд што змываюць слёзы...