Здаецца скончыўся канец
у гэту зімную зіму.
Вясна прыйшла, але мо дзесць.
Не ў першы раз,
і не паперш.
Яе больш мае гэты верш.
Хутчэй ён сам мне у прымус.
Марудней - меньш, чым меў бяру
непаслухмянасьці з яго.
Верш пасталеў спрытней мяне.
Верш пасталеў!
Нашто ён мне?
Ён не народжаны яшчэ.
І немаўля старэйшы. Як?
Сваім не хочаш кіраваць???
Сабе самому праўды ўзяць,
што бруд вясновы прыбіраць.
Што з гною возьмецца расьці,
вялізным будзе, спадары.
А вось ці будзе ў гэтым кошт?
Лічыць бы ўсё як першы госць.
Лічыць бы больш гаспадароў.
Не прыбралііі!!!
Ў вуглі хлеб мой.
У левым закуточку фота з нэта добра бачная чорная пляма.