Залаты бог
Прысвячаецца Ал Ти
http://www.stihi.ru/avtor/etrusk
http://www.proza.ru/avtor/alti1
Ну, что – Ал Ти?...
Всего лишь имя….
И даже имени здесь нет,
четыре буквы, а за ними…
вдруг вспомнился мне Магомед.
Нет, не пророк, наш современник,
красивый, гордый, как орёл.
Он, видно, мучаясь от лени,
ко мне на пляже подошёл.
Присел, немного потрепался,
на лодке в море покатал…
а после как туман растаял,
так, растворился и пропал…
…Апусціўся ён побач са мной на марскім беразе як раз у тый момант, калі я сярод каменьчыкаў беспаспяхова спрабавала знайсці жэмчуг і сапфіры з брыльянтамі. Золатавалосы бог з шэра-блакітнымі, сталёвымі вачыма.
- Я чачэнец, - сціпла сказаў бог, павярнуўшыся да мяне арліным профілем.
І так ён быў падобны на Гену Янукевіча! (Не блытаць з Януковічам, прэзідэнтам). Не была я знаёмая ў той час з Генам. Гену я ўпершыню ўбачыла шмат гадоў пазней. Але так быў падобны на Гену гэты Бог, што я не вытрымала і сказала:
- Няўжо ж? Масць быццам бы не тая…
- Менавіта такімі былі сапраўдныя чачэнцы, пакуль не прымяшалася, турэцка-татарска-мангольская кроў, - сказаў бог.
…Шмат пазней мы шпацыравалі з ім па начным марскім беразе. І я ўсё глядзела на гарызонт, туды, дзе мора злівалася з небам, і зусім не было відаць мяжы. І так гэта было невымоўна чароўна, што хацелася і плакаць і смяяцца адначасова.
- Холадна, - казаў Залаты Бог, - пайшлі, туды, там цяплей. - І ён паказваў на нейкі каравы будынак.
Я незадаволена скасілася ў бок гэтай хібаркі і казала:
- Навошта нам лішнія плёткі? А, раптам, хто зойдзе? Што яны падумаюць?
І не разумела, як магчыма было прамяняць гэту дзівосную бясконцасць, на тое пыльнае прытхлае памяшканне. Хоць, ён, напэўна, так да гэтага абвык, што яму ўсё адно было, дзе знаходзіцца.
Так мы з ім усю ноч і блукалі па марскім беразе.
А раніцай, праводзіўшы мяне да доміка, ён растаў, як быццам яго ніколі і не было.
Вядома, гэты Залаты Бог даўно пра мне забыўся. Што я для яго? Усяго толькі няўдалая спроба.
А ў мяне на ўсё жыццё ў памяці захавалася: светлая, цёплая паўднёвая ноч, бясконцае, мора, якое сыходзіць у неба, і побач прыціхлы чароўны залаты бог, які ненадоўга спусціўся з Дзікіх Гор…