http://www.proza.ru/avtor/oxumoron66
Гляжу я в сумрак тёмных умных глаз,
как погружаюсь в дали Космоса бездонного…
Так тянет неизбывная тоска…
Там звёздные мерцающие клоны,
как искры вечного Космического Разума...
Гляджу ў разумны змрок тваіх вачэй,
як паглыбляюся ў далечы Сусвету…
Так цягне непазбыўная туга…
Там зорныя мільгаюць карагоды,
сьвятыя іскры Розума Касмічнага...