Алексею Ващуку, философу и мыслителю

Ляксандра Зпад Барысава
           http://www.proza.ru/avtor/oxumoron66          

Гляжу я в сумрак тёмных умных глаз,
как погружаюсь в дали Космоса бездонного…
Так тянет неизбывная тоска…
Там звёздные мерцающие клоны,
как искры вечного Космического Разума...


Гляджу ў разумны змрок тваіх вачэй,
як паглыбляюся ў далечы Сусвету…
Так цягне непазбыўная туга…
Там зорныя мільгаюць карагоды,
сьвятыя іскры Розума Касмічнага...