Сорак Сашак - Сашачка
Сашачка, Сашачка, Сашачка … Пра яго я была наслышана задаўга да таго, як упершыню ўбачыла.
Сашачка то, Сашачка сё, які цудоўны Сашачка. Які добразычлівы, галантны, усіх кавай частуе.
…І так мне захацелася гэтай кавы Сашачкі, невыносна захацелася…
…А зараз нават і не ведаю, ці паспрабавала я яе хоць раз? Хутчэй за ўсё, не. Мне чамусьці часцей успамінаецца, як мы пілі з ім маю каву. Кожны раз, калі ён заходзіў да мяне па якой-небудзь справе, а то і проста без справы, я заўсёды казала:
- Саша, каву заварыць?
- Завары, - казаў ён.
…Упершыню я ўбачыла Сашачку, калі ён зайшоў па нейкай справе да Танькі. Як ён глядзеў на Таньку! Я тады не ведала, што Сашачка на ўсіх такімі вачыма глядзіць. Тады я падумала, што ён закаханы ў Таньку.
…А калі ён да мяне ўпершыню па справе прыйшоў, сядзеў побач і глядзеў такімі вачыма, мне гэта вельмі спадабалася, але я размаўляла з ім суха афіцыйна, каб Танька не прыраўнавала. Мне здавалася, што паміж імі - Каханне…
Хоць такое ўзаемнае каханне было ў Сашачкі літаральна з усімі жанчынамі, ад 22 да … гадоў.
Усе былі закаханы ў Сашачку і ён ува ўсіх крыху.
…Адцягнулася. Упершыню я ўбачыла Сашачку, калі ён зайшоў па нейкай справе да Танькі. Зайшоў на напаўсагнутых нагах, прыгнуўшы галаву, каб нікому не замінаць. На цыпачках увайшоў, вельмі падобны на знак інтэграла… І так я была расчаравана. Няўжо гэты інтэграл і ёсць той услаўлены Сашачка?
…Але затое вочы… Пераліваюцца ўсімі колерамі ад светла-блакітнага да цёмна-фіялетавага…
Калі я бачыла іншага чалавека з яго імем, я здзіўлялася: як, зусім не падобны, не годны насіць гэта імя!.
А пра сябе вырашыла: Сашачка адзіны, а астатнія з гэтым імем - самазванцы…