Сорак Сашак - гітарысты
«…Дожди забренчали сонаты
по клавишам мокнущих дней,
и труб водосточных стаккато
органных тонов не бедней.
Я вот уже многие годы
от каждого ноября
жду этой дождливой погоды.
Все жду я, все жду я, а зря...
…Ну вот, наконец - то,
дождливый сентябрь!
Ну вот, наконец - то,
прохладная осень!
И тучи повисли
косыми сетями,
и кончился месяц
под номером восемь…»
«СЕНТЯБРЬ. ДОЖДИ.»
1960 А. Дольскій
Гэтых дзвюх Саш я памятаю толькі па паездках у калгас на бульбу. Яны працавалі не ў нашым аддзеле. І кожны раз, калі я была на бульбе, быў хоць бы адзін з іх, ці абодва адразу. Цэлы дзень мы працавалі не разгінаючыся над бульбянымі барознамі, а ўвечар - вогнішча ў лесе, на краю лесу. У попеле пячэцца бульба, над агнём кіпіць кацялок з юхай.
І Сашы граюць на гітарах і спяваюць. А мы слухаем ці падпяваем. І глядзяцца гэтыя Сашы як браты двайняты, хоць зусім не браты, і зусім не падобныя вонкава. У аднаго валасы кучаравыя, а ў другога прамыя. Адзінае падабенства - абодва ў акулярах і барадатыя. Пераглядаюцца, перагаворваюцца ўвесь час падчас канцэрту. Можа, таму, шматкроць адлюстроўваючыся адно ў другім і сталі так падобныя.