Дзяўчына, вам куды?
Волінька была так прыгожая, так чароўная, што кіроўца трамвая не ўтрымаўся і спытаў:
- Дзяўчына, вам куды?
- Мне на наступным прыпынку перасаджвацца на трыццаць восьмы аўтобус, - ціха сказала Волінька, і моцна счырванела.
- Увага, - абвясціў кіроўца трамвая ў дынамік, - у сувязі з неспадзяванымі акалічнасцямі трамвай пойдзе па маршруце трыццаць восьмага аўтобуса.
Пасажыры захваляваліся, зашумелі, загаманілі, злаяліся…
- Але там жа рэек няма, - здзівілася Волінька.
- Будуць, - упэўнена сказаў кіроўца трамвая. І сапраўды, рэйкі з'явіліся, і трамвай паехаў па іх у патрэбным Воліньке кірунку. Паехаў без прыпынкаў, пад крыкі незадаволеных пасажыраў.
І давёз яе не толькі да канчатковага прыпынку трыццаць восьмага аўтобуса, ён давёз Воліньку проста да яе дома, да восьмага пад'езда…
- Сука, - сказаў муж Волінькі, калі тая зайшла ў кватэру з дзвюма цяжкімі торбамі, - ізноў прыгажосцю злоўжываеш?
Муж Волінькі стаяў на кухні ля вакна і назіраў, як у іх пад'езда разварачваўся трамвай нумар два, поўны гамонячых пасажыраў. Развярнуўся, і ліха панёсся зваротна, туды, дзе ён і павінен звычайна хадзіць.
А рэйкі за ім раставалі і знікалі.
Муж Волінькі сам калісьці, калі пазнаёміўся з Волінькай, катаў яе на гэтым жа трамваі па Чорным моры.
А зараз ён быў ужо начальнікам дэпо.
І на наступны дзень дэпрэміраваў кіроўцу другога трамвая.