Мордахай, хто ён?
Мне здаецца, што Мордахай - гэта мая прабабуля, якая збегла, каб не плаціць аліменты…
Збегла менавіта тады, калі прадзядуля абязножаў, і не мог за ёй пагнацца. Бацькі мае тым часам былі ў ад'ездзе: з'ехалі на два тыдні наведаць дзядулю з бабуляй, якія адпачывалі ў піянерскім лагеры "Артэк".
Вось, прабабуля і абрала для ўцёкаў момант, калі дома нікога не было.
Праўда, была я. Але я не ў лік. Мне тады было шэсць гадоў, і да таго ж я ўвесь дзень была занята: гайдала калыску, у якой плакаў абязножаны прадзядуля.
Прабабуля запрасіла на дом дактароў і зачынілася разам з імі ў ваннай. Чым яны там займаліся, не ведаю. Чуваць было, як шумела вада. І адзін раз прабабуля крыкнула вельмі гучна, перакрыўшы сваім крыкам шум вады:
- Морда, хай! Вы, галоўнае, пол памяняйце так, каб ніхто не здагадаўся, - А морда - хай будзе такая, як атрымаецца...
Праз некалькі гадзін дактары выйшлі з ваннай і вынеслі адтуль нейкага няголенага мужыка, вельмі падобнага на прабабулю. Спячага. І паклалі яго не ложак. Потым яны клапатліва спакавалі ў свае сакваяжы бутэлькі з рознакаляровай вадкасцю і хутка і бясшумна зніклі.
Я пазнала гэтыя бутэлькі. Я ненавідзела іх. Яны былі крыніцай усіх нашых бед. З-за іх прадзядуля абязножаў, а дзядуля з бабуляй навечна засталіся піянерамі.
Мае бацькі адмовіліся прымаць гэты эліксір, выдуманы прабабуляй для папраўлення здароўя. Яны яго толькі панюхалі і ледзь-ледзь паспрабавалі. І тут жа заявілі, што гэты рыбін тлушч ім агідны.
Затое дзядуля з бабуляй прыклаліся як след: яны любілі рыбін тлушч. А прадзядуля так нахлёбаўся, што тут жа пайшоў спаць. У прадзядулі быў нездаровы жор: адбілася цяжкае ваеннае дзяцінства.
І толькі прадзядуля заснуў, як стаў проста на вачах памяншацца, пакуль не ператварыўся ў груднога немаўля. Пасля чаго прачнуўся і заплакаў. І з тых часоў амаль не спіць. Зірне на свае маленькія скручаныя ножкі - і заплача. Паспрабуе штосьці сказаць - не атрымаецца - і заплача яшчэ гучней.
Вось і прыйшлося мне з тых часоў увесь час калыску гушкаць з обязножанным прадзядулем.
Праз пару гадзін пасля таго, як прадзядуля абязножаў, бабуля з дзядулем таксама паменшыліся і ператварыліся ў піянераў. Паглядзеўшы адзін на аднаго, яны радасна засмяяліся і пабеглі ў камору шукаць свае піянерскія гальштукі.
Зараз яны невылазна жывуць у "Артэку". І заявілі перад ад'ездам прабабулі: "Не было ў нас дзяцінства. Так хоць зараз пацешымся…"
А бацькі мае, якія толькі панюхалі і ледзь паспрабавалі, амаль не змяніліся. Яны сталі толькі вельмі маладымі і прыгожымі.
А прабабуля, акінуўшы праніклівым позіркам усё сямейства, толькі панюхала свой эліксір і схавала ў шафу.
…І зараз я гушкаю калыску з абязножанным прадзядулем, а на ложку спіць нейкі Морда-хай. А куды прабабуля дзелася?
Калі Морда-хай прачнуўся, ён сказаў мне прабабуліным голасам:
- Ты мяне не бачыла, я цябе не бачыла-л, не бачыў. Так што, бывайце..
Ён хутка склаў у прабабуліну дарожную торбу астатнія бутэлькі з рознакаляровай вадкасцю, а таксама бабулін тоўсты сшытак з рэцэптамі і сышоў.
З тых часоў я не бачыла ні прабабулі, ні гэтага Мордахая, вельмі падобнага на прабабулю…