Сіямская казка
Пасярод Вялікай Сіямскай пустэльні на велічэзным, да самага неба, Залатым Бархане стаіць Парцалянавы палац, залаты-блакітны. І жыве ў ім непараўнальная прыгажуня, гулдорская прынцэса Абасусі.
І сама прынцэса Абасусі далікатная, як парцалянавая статуэтка. Ножка і стан у прынцэсы - як у нованароджанага немаўля. А ўсё таму, што ў першы дзень яе жыцця надзелі на яе цвёрды гарсэт і залатыя чаравічкі, якія немагчыма зняць. І валасы ў прынцэсы густыя, пышныя, залацістыя, выкладзеныя ў высокую мудрагелістую прычоску. Чорныя бровы крыламі чаек застылі над вялікімі зялёнымі вачамі.
А паколькі хадзіць на такіх мініяцюрных ножках вельмі цяжка, то выраслі ў прынцэсы крылы, як у страказы, празрыстыя і вясёлкавыя. І лётала Абасусі на гэтых крылах над берагам гулдорскага акіяна, дзе стаяў беламармуровы палац бацькі яе, цара Абстрагіра. Але злавіў яе падхватнікам аднойчы сіямскі імператар Рэсэт ХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХIV. І прывёз Рэсэт ХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХIV прынцэсу Абасусю ў Сіямскую Пустэльню і пасяліў яе ў Парцалянавы Палац на Залатым Бархане.
Але не працараваў імператар і трох дзён, як здарыўся ў Сіямскай Пустэльні дзяржаўны пераварот.
Камунізм быў у Сіяме, усе былі роўныя, усіх было дзесяць мільярдаў, усё маглі і жадалі стаць імператарам. І нястомна імкнуліся да гэтага.
І разабралі зрынутага Рэсэта на запчасткі, і раздалі гэтыя запчасткі змоўшчыкам для замены састарэлых і зношаных запчастак. І той са змоўшчыкаў, які ў дадзены момант быў самым дасканалым па складзе, стаў Рэсэтам ХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХХV. Да найблізкага перавароту.
А ў разгар перавароту вецер панёс Залаты Бархан разам з Парцалянавым палацам у незаселеную частку пустэльні, і стала насіць яго сюды-туды, і ніхто не мог больш знайсці ні палаца, ні прынцэсы.
Чорныя хмары саранчы лёталі над Парцалянавым палацам, і чорным дажджом сыпаліся ў вокны і дзверы гэтага палаца.
І сілкавалася прынцэса адной саранчой, і выжыла дзякуючы гэтаму.
…А далёка на захадзе, у дрымучых джунглях Твістмайнду, жыў пустэльнік Джыбралфінгал. І ўбачыў ён прарочы сон. І прыснілася яму бязмежная і бязлюдная пустэльня Сіям і Залаты Бархан з Парцалянавым Палацам на вяршыні, і рыдаючая няўцешна прынцэса Абасусі.
І прачнуўшыся, узяў Джыбралфінгал свой кій дарожны, і адправіўся на пошукі прынцэсы. Толькі навошта ён пайшоў шукаць прынцэсу, ніхто не ведае. Ходзяць чуткі, што быў ён людаедам… Можа, маняць чуткі…
Адначасова з ім рушыў на пошукі прынцэсы з бязмежных усходніх стэпаў хвацкі малайчына Адарві-Галава на буланым кані.
А з поўдня паехаў на сваёй асабістай тачцы вядомы ў сваіх краях мікрабіёлаг Муха Сцяпан Багданавіч.
А з поўначы адправілася цэлая кампанія ў чырвоных камбінезонах на машыне з надпісам "Скорая помощь".
І яшчэ выляцеў на асабістым браняваным шрубалёце сам цар Абстрагір.
Хто першым дабярэцца?