Па загадзе Роду
"Нарадзілася я па загадзе Роду", - важна заявіла рудая Стаська Голапупенка хлапчукам, што збіраліся адлупцаваць яе як след за злы язык.
"Што-што?" - перапытаў яе бялявы, з дрымучымі вачыма і аблупленым носам Грынь Паківач. - "Так, гэта, значыць, праўда, што твая мамуля нагуляла цябе з пастухом Родзяй? А я думаў, брэшуць бабы на вёсцы. І ты такая ж рудая, як Родзін Лекса…"
…Тут хлапчукі павярнуліся, і сталі разглядаць Лексу. Скарыстаўшыся момантам, Стаська зліняла.
…Хлапчукоў накрыла нечая велізэрная цень…
- Што вы тут пра Родзю казалі? - пачуўся грозны голас.
Хлапчукі павярнуліся. Над імі ўзвышаўся велізэрны і камлюкаваты, як мядзведзь, Гаўрыла Вярнідуб, бацька Стаські. Яго медная шавялюра кудлатай шапкай пакрывала галаву, рудая барада лапатай злосна тапырылася.
Хлапчукі ў страху разбегліся.
- Ну, я з Родзям яшчэ пагутару, - прамармытаў Гаўрыла, - убачым, хто ў нас на вёсцы самы руды…