Бандыты
сон
…Усю ноч сніліся бандыты. Яны спрабавалі забрацца ў кватэру праз вакно. І мне даводзілася дзвюма рукамі трымаць раму. Зачыніць вакно на шпінгалет не атрымоўвалася: увесь час заставаўся невялікі зазор.
У галаве мільганула думка: "А як там дзверы? Зачынены?"
- Трымай, - сказала я Сашке. - А я пайду, праверу дзверы.
Дзверы былі прыадчыненыя. Я жахнулася, зачыніла іх і ўбачыла, што замок расшрубаваны. Тады я стала трымаць дзверы рукамі, і думаць, што рабіць далей.
А бандыты сталі пратыкаць дзверы нажамі, прычым у іх гэта так лёгка атрымлівалася, як быццам дзверы былі папяровая. Я ўвесь час баялася, як бы яны мне ў руку не патрапілі…
…Мы знаходзіліся ў вялікім змрочным пакоі. У каміне гарэлі дровы, і гэта было там адзіным асвятленнем. Процілеглая ад каміна сцяна і высокая столь губляліся ў цемры.
- Гэй, - раздалося з вышыні.
Я паглядзела ўгару. На столі, якая знаходзілася прыблізна ў дзесяці метрах ад падлогі, расчыніўся люк, і адтуль палезлі па вяровачнай лесвіцы людзі: бандыты і закладнікі.
"Як звязаць бандытаў?" - падумала я. У нас быў запас кашуль з доўгімі рукавамі. Я планавала загаварыць бандытам зубы, угаварыць іх надзець гэтыя кашулі, а затым звязаць іх рукавамі.
Пакуль я думала, Сашка схапіў атамана, засунуў яго ва ўнітаз і змыў вадой. І было відаць, як атаман паплыў па каналізацыі, пагражаючы кулаком.
"Як гэта яму атрымалася прапхнуць яго ў такую вузкую адтуліну?" - дзівілася я.
Але атаман не доўга там плаваў. Па зваротнай плыні яго прынесла назад, і выкінула праз люк у сцяне на падлогу, у нейкім кубічным, шчыльна зачыненым акварыуме.
Акварыум пляснуўся на падлогу. Вечка адкінулася, і адтуль стаў павольна паднімацца атаман. Толькі гэта ўжо быў не атаман, а прыгажуня з арабскай казкі. Яна павольна ўстала ў сваёй шкляной скрыні, грозна агледзелася па баках, і пачала свой арабскі танец.
А мы глядзелі, як яна танчыць…