Варона, каршун і арол
Сон
- Адпусці, - узмалілася варона.
- Ляці, - кпліва сказаў Біл.
І варона радасна паляцела над возерам.
Але тут яе ў палёце рэзка тузанула ў бок і ўгару. Гэта Біл, які стаяў на масце тузаў за леску, да якой была прывязана варона і ўхмыляўся, задаволены, што так выдатна абдурыў дурную варону.
Варона, у адчаі, вырашыла ўтапіцца. Яна апусцілася на паверхню возера, адкрыла шырэй дзюбу, каб ужо адразу, і стала павольна апускацца ў ваду.
Але тут з неба ўпаў каршун і выхапіў варону з вады: ён не мог абыякава глядзець, як тоне такая ежа.
Пры гэтым ён крылом перарваў леску.
Але варона вырвалася з яго кіпцюроў, і, шчаслівая, утапілася.
А каршун са шкадаваннем глядзеў на тое месца, дзе толькі што была варона.
Але тут ўпаў з неба арол і адкусіў каршуну галаву.
***
Не піце на ноч кавы "Залаты арол", а то і не такое прысніцца.