Дзіцячая далонь
Сон
…Пад'язджаю на калясцы да ракі і спыняюся на беразе стромкім, парослым густой травой.
"Еду. І палячу над вадой. Не упаду. Трэба толькі пабольш упэўненасці ў сабе…" Упэўненасці было замала, але я ўсё адно адапхнулася ад берага і паляцела над вадой, цёмна-зялёнай і цьмяна мігатлівай.
Пасярод ракі ў лодцы сядзеў рыбак. Калі я пралятала над ім, ён выцягнуў з вады велічэзную вострапысую рыбу і кінуў яе ў лодку. Калі рыба апынулася на дне лодкі, яна адкусіла далонь рыбаку, якую ён неасцярожна паднёс да яе пысы.
І сядзіць рыбак у сваёй лодцы, трымаецца левай рукой за абцінак правай і плача.
Не памятаю, як я апынулася ў яго лодцы.
Гляджу я на яго, і шкада мне яго стала. І сказала я яму:
- Давай, дапамагу, - і ўзяла яго скалечаную руку ў свае і пачала дыхаць на зрэз.
І паступова на месцы абцінка вырасла маленькая дзіцячая далонь, ружовая і пульхная.
Паглядзеў рыбак на сваю дзіцячую далонь і заплакаў яшчэ горш.
Тады я падыхала яшчэ трошкі на дзіцячую далонь і сказала:
- Нічога, праз некалькі хвілін вырасце і стане такая, як трэба…
А потым паднялася ў паветра і паляцела далей…
І прачнулася…
... а прачнуўшыся, падумала: "гэта ж колькі дыхаць прыйшлося б, калі б рыба яго цалкам праглынула!"… *
* - падказаў Андрей Столярик