Д’ябальская пазнака
Ужасцік
Раман і Юлька пасварыліся па дробязі. Яны і самі забыліся, з чаго ўсё пачалося. Але вынік у наяўнасці. Раман, нахмурыўшыся, сядзіць у прыцемку ў пакоі, утаропіўшыся ў манітор. І зелянявыя блікі ад таршэру адлюстроўваюцца ў яго круглай, выгаленай патыліцы. Юлька на кухні такая ж насупленая перацірае сурвэткай вымыты посуд.
- Пайду смецце вынесу, - капрызным рэзкаватым голасам сказала Юлька, і, схапіўшы пакеты са смеццем, выскачыла з кватэры, гучна пляснуўшы дзвярыма.
- Якое смецце ў гадзіну ночы? - падумаў Раман, і яму стала няўтульна і трывожна, што сярод ночы Юлька кудысьці пабегла.
І тым часам з вуліцы раздаўся пранізлівы Юльчын голас:
- Не-не! Сыдзіце, што вам трэба! Мама!…
Раман ускочыў і кінуўся на вуліцу.
У двары было ціха, цёмна і пуста.
Толькі кантэйнер для смецця сіратліва тырчаў ля пад'езду.
Тады Раман пайшоў за дом.
За домам была вялікая дзіцячая пляцоўка. Там гарэла мноства ліхтароў, і было шмат народу. Адны сядзелі на лаўках, другія стаялі групамі. Хтосьці шпацыраваў па дарожках.
Раман падышоў да найблізкай групы, каб спытаць, ці не бачылі яны яго Юльку. Тыя павярнулі ў яго бок галовы, але глядзелі не на Рамана, а кудысьці далей, за Рамана. І вочы ва ўсіх былі круглыя і дзіўныя.
А за спіной Рамана з'явіўся Нехта з велічэзным нажом у руках. Ён нячутна падкраўся да Рамана. Адзін узмах страшным нажом, і на патыліцы ў Рамана выразна пазначылася касая лінія. Але Раман гэтага нават не адчуў. Не атрымаўшы адказу на сваё пытанне, ён гаротна ўздыхнуў, і пайшоў да другой групы людзей з тым жа пытаннем.
А таямнічы Нехта ішоў нячутна за ім, і ў кожнай групы пазначаў патыліцу Рамана яшчэ адной касой рысай.
Не атрымаўшы ні ад каго адказу, Раман паплёўся дахаты. А на патыліцы ў яго лёгка можна было прачытаць знак "W".
Нехта яго больш не пераследваў.