Міца-Нудзі
Сон
На творчай выставе прадавалася мноства дыскаў з літаратурай, музыкай, жывапісам. Велізэрны выбар. Але кошт… Кошт недасяжны. Самыя танныя дыскі прадаваліся па сто сарок тры. Такіх грошай у мяне не было. Таму я нічога не збіралася купляць, а толькі разглядала вокладкі.
Цвіком праграмы быў залаты дыск групы " Міца-Нудзі", прэзентацыя якога праводзілася ў гэты дзень тут, на выставе.
Дыск быў выдатны. Ён цьмяна мігацеў залатой вокладкай, на якой былі намаляваны загадкавыя іерогліфы. Ды і кошт быў некалькі ніжэй па выпадку прэзентацыі, усяго семдзесят сем. Але і гэты кошт быў мне не па кішэні.
***
На наступны дзень я зноў была на выставе з заціснутымі ў кулаку сямюдзесяццю сям'ю манетамі: нашы скінуліся, каб купіць хоць бы адзін дыск на ўвесь калектыў.
Але дыскаў " Міца-Нудзі" ужо ў продажы не было.
Да мяне падыходзіць Наташа, кажа, і пры гэтым увесь час смяецца:
- Уяўляеш, ну, і жарт быў. Купілі мы кампаніяй гэты дыск залаты і выехалі на пікнік за горад, з палаткай. Не паспелі па разе прыкласціся да дыска, як тут жа ўсе і вырубіліся. Зваліліся ў палатцы, дзе хто стаяў. А раніцай прачынаюся: ляжым усё ў палатцы, як клубок пераблытаных нітак, і нечая валасатая голая пятка прама ў нос упіраецца…
Вось табе і " Міца-Нудзі"…