Капітан
Сон
***
- А дзе Капітан? - спытаў маленькі Джыл, калі шпацыраваў са сваімі бацькамі, лордам і лэдзі Кэрнуэл па беразе акіяна.
- Капітан ізноў у Прынцэсы, - сказала лэдзі Элізабэт, - лекцыю чытае...
***
Капітан сапраўды быў у Прынцэсы. Яны сядзелі ў кают-кампаніі. Прынцэса сядзела строга і прама, як і павінна сядзець прынцэса, на высокім залатым троне і ўважліва слухала. Капітан уладкаваўся, вольна разваліўшыся, на масіўным куфры, і распавядаў. Прыдворныя Прынцэсы сядзелі і стаялі, дзе і як патрапіла, і ўсе ўважліва слухалі.
***
Нечакана перапыніўшы аповяд Капітан ускочыў і, хістаючыся і гарлаючы, нібыта моцна п'яны, выскачыў з каюты на палубу, а адтуль - за борт, і - пайшоў.
Пайшоў уздоўж берага па краі вады ў дзікім разудалым танцы, гарлапанячы матроскія песні.
Прынцэса ішла за ім, нясмела ўсміхаючыся і, падабраўшы сукню, таксама штосьці прытанцоўвала, хораша і вытанчана, як танчаць толькі сапраўдныя прынцэсы.
А прыдворныя выцягнуўшыся двума няроўнымі шэрагамі, адзін шэраг на беразе, другі - у вадзе, глядзелі на танец.
Капітан на хаду абярнуўся і пацалаваў Прынцэсу прама ў вусны.
Прынцэса здівілася. Адштурхнуўшы Капітана, яна выскачыла на бераг і стала на вялікі камень, і з каменя стала глядзець на Капітана са здзіўленнем і разгублена. А Капітан глядзеў на яе, радасна ўсміхаючыся.
Усе астатнія, і карабель, зніклі.
Засталіся толькі Капітан, які стаяў па калені ў вадзе акіяна, і Прынцэса, якая стаяла на камені, на беразе.
А камень раптам стаў расці. Рос, рос, пакуль не ператварыўся ў велізарную, проста велічэзную скалу. А Прынцэса, стаяла на вяршыні гэтай велічэзнай скалы, усё гэтак жа разгублена і са здзіўленнем глядзела ўніз, на Капітана.
А Капітан, усё гэтак жа радасна ўсміхаючыся, глядзеў угару, на Прынцэсу, стоячы па калені ў вадзе. А за яго спіной рассцілаўся ціхі бяскрайны акіян.
Прынцэса скокнула ўніз, з галавакружнай вышыні, з якой Капітан здаваўся маленькай казюлькай.
Мне стала страшна: а раптам Капітан не захоча лавіць Прынцэсу, і адыдзе ў бок.
Тады Прынцэса разаб'ецца да смерці.
Капітан злавіў Прынцэсу, і закруціўся ў вальсе, трымаючы Прынцэсу на паднятых угару руках.
І з вышыні яны ўдваіх былі падобныя на экзатычную кветку, які круціцца на беразе ціхага бяскрайнага акіяна.