Дрэнная цётка
Стаю ў чарзе, у аптэцы.
Адчыняюцца дзверы і заходзіць маладая жанчына з маленькай дзяўчынкай, гадочкаў трох, не больш.
- Вось гэта дрэнная цётка! - кажа дзяўчынка і гнеўна глядзіць на мяне.
Пачуваюся закаранелым злачынцам, стала ліхаманкава перабіраць у памяці ўсе свае апошнія злачынствы, пытаючася здагадацца, у якім мяне выкрылі…
- Нельга дарогу пераходзіць на чырвонае святло, - усё таксама гнеўна сказала дзяўчынка.
А я і не ведала, што ёй на гэта адказаць. Сказаць, што не буду? Але ж буду, пры кожным зручным выпадку…
- Цётка больш не будзе, - замест мяне сказала жанчына, і яны сышлі з аптэкі.
Так, значыць, яны адмыслова сюды заходзілі, каб зрабіць мне заўвагу.
Надалей, перш чым ісці на чырвонае святло, спачатку пагляджу, ці няма паблізу строгай маленькай дзяўчынкі…