Гарманіст
Хто шмат ездзіць у дваццаць дзявятым аўтобусе, той мог бачыць там пенсіянера з гармонікам. Калі б ён проста ціха сядзеў, то на яго ніхто б не звярнуў увагі. Але ён усю дарогу спявае. На адзін і той жа матыў розныя старыя савецкія песні. Прычым ніводнай песні ён не праспяваў да канца: лепіць у бясконцы ланцужок адзін фрагмент за другім, змяняючы словы і перакручваючы сэнс. Раней мяне гэта раздражняла, зараз забаўляе.
Еду ўчора з Камароўкі. Бачу, стаіць у салоне, прыхіліўшыся да багажнай скрыні, і гармонік перад сабой трымае. Я б яго не пазнала, калі б не гармонік.
Знешнасць у яго несамавітая, звычайны, шэранькі, нявыразнага ўзросту чалавек: можна даць ад пяцідзесяці да сямідзесяці гадоў.
Я ўжо жадала ўстаць і саступіць яму месца. Але ўбачыла, што насупраць паднялася і накіравалася да выйсця жанчына, і раздумала ўставаць.
Але ён сеў не туды, а на свабоднае месца наперадзе. Сеў і заспяваў, і зайграў… Жанчына, якая сядзела побач з ім, ля вакна, не вытрымала, папрасіла яго ўстаць, і перасела, вельмі незадаволеная.
Тады музыка звярнуўся да бабулькі ў хустачцы насупраць:
- Не падабаецца ім… Ну, і не трэба. А вы будзеце слухаць?
- Буду, - пагадзілася добрая бабулька.
- Я вас павіншую з днём нараджэння. - важна сказаў гарманіст. - Сёння пятнаццатае лістапада…
На самай справе было дваццатае кастрычніка.
- Я нарадзілася дзявятае лістапада, - радасна паведаміла бабулька.
- Каб вызначыць сапраўдны дзень нараджэння, - працягнуў гарманіст, - трэба да дня вашага нараджэння дадаць дваццаць тры, і адняць дваццаць восем, такім чынам дзевяць плюс дваццаць тры, атрымліваем трыццаць два, адымаем дваццаць восем, атрымліваем шэсць. Бачыце, напачатку ў вас дзявятка, у канцы - шасцёрка. Два магічных лікі. Адгэтуль выходзіць - сапраўдны дзень нараджэння ў вас - шостае снежня.
І заспяваў:
С днём рождения тебя,
Поздравляет вся семья,
Дорогая, мама, милая моя!
Принесла ты счастье в дом,
Я не думал быть бомжом,
Дорогая, мама, милая моя!
Я шкадавала, што ў мяне не было з сабой ручкі і паперы, таму што такіх шэдэўраў ён праспяваў масу. Адзін толькі затрымаўся ў галаве:
В каждой девочке растёт,
Мать, отец, тепло и лёд…
Такая глыбокая філасофія...