На Камароўцы
Пінскія памідоры
Іду ўздоўж шэрагаў па Камароўцы. Гляджу - памідоры, усяго за сем манет. Танна. Пінскія. Так, Пінскія. Пінск. Я была там усяго два разы. Але ад слова "Пінск" адразу стала цёпла на сэрцы. Там жыве мая родная сястра, і ад гэтага Пінск мне таксама родны, і гэты малады чалавек, які прадае памідоры - таксама родны. Ён жа прадае памідоры з Пінска…
…Купіла я кілаграм памідораў у яго, разлічылася і пайшла. А ён мне ўслед:
- Дзяўчына!...
Так, хутка на пенсію, а ён да мяне звяртаецца: "Дзяўчына". Але я ж не маленькая сабачка, каб да старасці шчанюком быць…
Вяртаюся.
- Я вам няправільна рэшту даў…
Я пералічыла. Сапраўды, памыліўся ён, пяць манет не дадаў.
И вось, паклікаў і вярнуў.
Як прыемна. Рынак, кірмаш, але сустракаюцца сумленныя прадаўцы.
Але ён жа з Пінска. А гэта немалаважна…