Эратычны сон
Сяджу за святочным сталом на вузкай доўгай лаўцы. Ці проста за пустым сталом. Не бачу, паколькі мяне ўвесь час хіліць да сну. Справа ад мяне сядзіць стары, у два разы мяне старэй. А злева - малады чалавек, у два разы мяне маладзей. І абодва - абсалютна незнаёмыя. Сядзім вельмі блізка адзін да аднаго, і мае калені ўпіраюцца ў ногі старога. Стары на гэта зусім не звяртае ўвагі: ён ціха дрэмле і дрэмле. А юнак раўнуе. Адчуваецца, што ўсё атачальнае паветра прасякнута яго рэўнасцю. Чаго раўнуе, незразумела? Бо я для яго - ніхто. Тым больш, у два разы старэй. Гэта так заўсёды здараецца, калі сутыкнуцца два каты, а паміж імі выпадкова прабяжыць чорная котка, тут і зараджаецца беспадстаўная незразумелая рэўнасць. Тады, каб юнак не раўнаваў, я паклала яму галаву на плячо. Быццам бы супакоіўся… А я, усё глыбей апускаючыся ў дрымоту, правалілася ў другі сонны пласт, а, можа быць, у трэці, ці чацвёрты… Не ведаю… Не вельмі вось я разбіраюся ў гэтых сонных пластах…
…І сніцца мне ў тым пятым пласце, што стаю я на ярка асветленай сцэне бітком набітай залы побач з гэтым незнаёмым юнаком, плячом да пляча. І спяваем мы з ім дуэтам песню, і вельмі хораша ў нас зліваюцца галасы. А якую песню спявалі, не памятаю, штосьці пра траву, і сонца, і дрэвы…