Машыны Цьюрынга
Ад сесіі да сесіі…
…Новікаў з Машчэнскім спаборнічаюць, хто больш двоек паставіць…
Так казалі ў народзе студэнцкім.
А мне да ўсяго іншага вельмі буйна пашанцавала: Новікаў быў у мяне кіраўніком курсавой працы на другім курсе. Ды яшчэ і тэму такую даў "Машыны Цьюрынга".
Падышла я да яго з пытаннем: што я павінна зрабіць па гэтай тэме?
І ён адказаў, што прыдумаць пабольш розных мадэляў гэтых машын.
І выпала я ў асадак, паколькі ніяк не магла прыдумаць ніякіх мадэляў акрамя тых дзвюх, якія Новікаў нам на лекцыях апісаў сам.
І завісла гэта тэма вялікім пытаннем, і нічога па ёй я не рабіла, і да Новікава на кансультацыі не хадзіла. Заміналі мне да яго хадзіць некалькі чыннікаў. Па-першае, я яго проста "трываць ненавідзела". Па-другое, мне няма чаго было яму сказаць. І мацней усяго мне замінала цвёрда ўбітае ў галаву яшчэ ў школе правіла: "Ад сесіі да сесіі жывуць студэнты весела".
Часам падчас гэтага развясёлага жыцця ўсплывалі словы: "Машыны Цьюрынга…", але я іх тут жа адганяла прочкі.
За дзень да абароны пайшла я на выстаўлены ў калідор перфаратар, узрадавалася, што ён вольны, і села за яго перфараваць мадэлі.
Ужо зараз і не памятаю, пра што я там перфаравала, але памятаю, што на мяне накаціла такое натхненне, што наперфаравала я гэтых машын цэлую кучу. І атрымалася ў мяне вельмі тоўстая калода перфакарт, сантыметраў пятнаццаць у вышыню.
І пайшла я з гэтай калодай на абарону. А ў іншых маіх аднагрупнікаў калоды былі кволенькія, не таўсцей сантыметра. І ўсе яны са здзіўленнем паглядалі на маю калодішчу. Толькі чаго дзівіцца, тэмы то ў іх іншыя былі…
Вось сядзім мы ў аўдыторыі. Прыйшлі выкладчыкі натоўпам. Навікаў зірнуў на мяне хмурна, нічога не сказаў. Але відавочна быў мной зусім незадаволены: ні разу не з'явілася на кансультацыю.
І калі надыйшоў час абараняць маю курсавую, ён ні слова мне не сказаў, моўчкі паставіў тройку, моўчкі ўзяў маю калодзішчу падпаху і сышоў хмурны.
А ўся група праводзіла яго вытарашчыўшы вочы, і чуўся шэпт: за такую калоду і ўсяго толькі тройка…
І толькі адна я ведала, і зларадна хіхікала пра сябе, што Новікаў завысіў мне адзнаку. Не каштавала тая калода нават тройкі. Усе машыны, наперфаваныя там, былі фантастычна непрацаздольныя вырадкі. Так што, ці наўрад Новікаў атрымаў адтуль хоць макулінку інфармацыі для сваёй доктарскай дысертацыі.