Заходні вецер
***
Знікла жалезная заслона, якая адлучала Еўропу ад Саюза. І падзьмуў магутны вецер заходняй цывілізацыі, змятаючы з тэрыторыі былога саюзу грувасткія вялікія ЭВМ, замяняючы іх на маленькія, кампактныя амерыканскія персанальныя кампутары, зробленыя ў Кітаі, спачатку простыя і прымітыўныя, але з кожным годам усё складаней і дасканалей. І зацягвала прастора павуціннем амерыканскага Інтэрнэту.
І захісталіся нашы гіганты, НДІ і заводы, якія займаліся вытворчасцю вялікіх ЭВМ.
Тады мне здавалася, што гэты ўраган ненадоўга: патрасе і супакоіцца. Вытрымае наш інстытут гэту буру. Такі велізарны будынак. І шмат народа тут працуе. І якія патрэбныя ЭВМ мы ствараем. Персанальныя кампутары тады я сур'езна не ўспрымала, лічыла іх прымітыўнымі цацкамі. І лічыла, што сур'ёзную вялікую працу можна рабіць толькі на вялікіх ЭВМ.
Але час паказаў, што гэта не так.
Нікому гэтыя вялікія ЭВМ не былі патрэбныя.
***
І была спроба, не выратавацца нават, а затармазіць маментальны развал, ператварыўшы яго ў запаволены. І купілі машыну IBM, 8261, хоць дакладна лічбу не памятаю. І спакавалі яе ў айчынны металічны корпус, і падлучылі да яе айчынную перыферыю, і назвалі ўсё ў комплексе, прыблізна ЕС-1234. А можа, і іншая лічба была. Дрэнна я лічбы запамінаю.
Чым скончылася гэта гісторыя - не ведаю. Можа, яны і цяпер боўтаюцца, спрабуючы штосьці рабіць, а, можа, і не. Наша падраздзяленне, якое займалася раней тэставаннем вялікіх ЭВМ, перавялі на распрацоўку тэлефонных станцый, а потым прадалі заводу, які раней выпускаў праектаваныя нашым інстытутам вялікія машыны.
І чым толькі завод не займаўся, каб утрымацца на плаву. Выпускалі люстры, збіралі кампутары, прыборы разнастайныя з кнопачкамі, банкаматы, і касавыя апараты, і тэлефонныя станцыі.
Галоўнае было - затармазіць, па магчымасці, распад.
І гэты распад доўжыцца ўжо амаль дваццаць гадоў.
Засталося зусім трохі да фінішу.
І настрой адпавядае, як "Апошнія дні жыцця на Марсе"