Непаразуменне з яблыкамі
...Дала мама мне, першакласніцы, пятнаццаць капеек, каб я купіла сабе што-небудзь у школьным буфеце...
І вось стаю я ў школьным буфеце і думаю, што б мне такое купіць? А потым кажу нерашуча:
- Яблык.
А буфетчыца насыпала на шалі цэлую гару яблыкаў, колькі атрымалася на мае пятнаццаць капеек.
Са здзіўленнем гляджу я на гэту гару і думаю:
"Навошта мне так шмат? Я ж папрасіла адзін яблык."
Але спрачацца не стала, а забрала ўсе яблыкі і ціха паплялася па калідоры, асцярожна ішла, каб не рассыпаць іх.
І вось так цягнуся і не ведаю, што мне рабіць з усёй гэтай кучай. Не трэба мне гэтулькі яблыкаў. Бо мне патрэбен толькі адзін, яблык.
Але тут мяне ўбачылі мае аднакласнікі. Шумна і з гіканнем яны набеглі на мяне і хутка расхапалі ўсе яблыкі, пакінуўшы мне толькі адзін.
І я ўздыхнула з палёгкай.