У з-з-з-зуб дам...
Бязладныя думкі
…Сніцца сон, быццам пішу рэцэнзію на нечы верш… Аўтара верша не памятаю, і сам верш не памятаю, а рэцэнзія была такая:
З выгляду моцны,
На зуб не спрабуй…
Бо зломіш адразу,
Калі ты дурны…
Прачнулася. Паглядзела на гадзіннік. Гадзіна ночы.
І ўспомнілася па аналогіі:
- Я зараз табе ў з-з-з-зуб дам, - казала Любка нахабным аднакласнікам. І тыя спыняліся агаломшана: як гэта так можна даць у зуб! У адзін зуб! У адзіны! Ювелірная праца. І сыходзілі ў куток разважаць, як гэта можна даць у адзін-адзіны зуб. І зусім забываліся, якія ў іх былі прэтэнзіі да Любкі.