Вужака па беларуску
- У часы вайны, - распавядаў мой тата, - у нас адну дзеўку вужака ўкусіла. Рука распухла, як бервяно. А лекараў тады не было, і проціяддзі таксама не было. Ёй наклалі на руку джгут, каб яд далей не пайшоў. А дзеўка крычала: "Ой, зніміце! Ой, балюча!". І так крычала, так крычала, што не вытрымалі, і знялі джгут.
І памерла дзеўка.
А бабы распавядалі, што калі цябе ўкусіць вужака, трэба тут жа яе злавіць, і таксама ўкусіць. І плюнуць ва ўкушанае месца.
Тады сама вужака распухне і здохне, а ты выратуешся.
Вужака – гадюка