Месяц валіцца
Сашка абудзіў мяне сярод ночы. (Ён гуляў на компутары)
- Уставай, хутчэй! Ратавацца трэба! Месяц на зямлю валіцца! Ну, жа! Хутчэй! Бяжым!...
Я прыпаднялася, паглядзела ў вакно. Так, месяц на зямлю, сапраўды, валіўся. Ён вісеў нізка над зямлёй, паміж дзвюма дамамі, насупраць нашага, і ляцеў проста на нас. Мне стала жахліва холадна, да жудасці.
"Спакойна", - сказала я сабе.
- Пайшлі на кухню, - сказала я Сашку, - паглядзім, як гэта там выглядае.
На кухні месяц нікуды не валіўся, а плыў сабе спакойна па небе.
- Ну, вось бачыш, - супакоіла я сябе і Сашку, - месяц нікуды не валіцца, гэта з пакоя ракурс такі.