Злосная птушачка
Каб патрапіць у Таемнае Месца трэба пераадолець некалькі перашкод. Па-першае, прадрацца скрозь густы калючы ельнік. Такі густы і калючы, што ніякі ідыёт скрозь яго не палезе, а паспрабуе абыйсці вакол. А калі будзеш абыходзіць ельнік вакол - то ў Таемнае месца ніколі не патрапіш.
Па-другое, трэба перабрацца праз хаатычнае нагрувашчванне паваленых бурай елак і хвой упярэмежку з ямамі, напоўненымі вадой.
І, па-трэцяе, пераадолець густы хмызняк, пераплецены крапівой і калючкамі.
І толькі пераадолеўшы гэтыя тры перашкоды, можна патрапіць у Таемнае Месца. Там ціха, нікога няма, толькі птушкі ціха перагукваюцца ў вяршынях дрэў.
Уся паляна перарэзана сеткай дробных канаў на мноства астраўкоў рознай мудрагелістай формы. У канавах блішчыць чорная вада. А на астраўках растуць разнастайныя лісцяныя дрэвы ў моры малінніку ўперамешку з высокай квітнеючай травой.
А маліннік, не крануты нічыёй рукой, і не выдратаваны, цяжка хіліцца да зямлі, хаваючы пад лісцем ягады. Прыпадымеш галінку, быццам бы зусім зялёную - а на ёй ягад бачна-нябачна. І ўсе буйныя, як у лепшым садзе.
Дабраўшыся да гэтага царскага малінніку, стала я ягады збіраць у вядзерца. А побач на галінцы куста сядзіць птушачка, маленькая, як верабей, і злосна на мяне глядзіць.
Я працягнула да яе руку, а яна пераляцела на суседнюю галінку, і працягвае глядзець усё таксама злосна.
"Зразумела, - падумала я, - ад гнязда адводзіць" - і забылася пра птушачку, захапіўшыся ягадамі.
Раптам чую - за шнурок мяне штосьці тузае. Гляджу ўніз - а ля нагі, зусім побач сядзіць птушачка і глядзіць на мяне з такой лютасцю, што нават незразумела становіцца, як у такой маленькай птушачцы гэтулькі лютасці месціцца.
Убачыўшы, што я на яе гляджу, птушачка отпорхнула ў бок, і стала дэманстраваць, якія ў яе пераламаныя ногі і крылы.
Каб не нерваваць птушачку, я адышла ў процілеглы ад яе бок на пару метраў.
Праз некаторы час гляджу - яна зноў сядзіць ля маёй нагі і за шнурок тузае. І гэтулькі нянавісці ў яе вачах, што мне блага стала.
І прыйшлося мне прыбірацца з Таемнага Месца ў звычайны лес, каб птушачку не нерваваць.