Проста ішоў міма
Іду праз восеньскія Баркі ў госці да бабулі на вакацыі. Ніколі яшчэ да гэтага тут увосень не была. Увесь час толькі ўлетку. І зараз усё дзівіць і ўсё здаецца незнаёмым. Неяк усё нязвыкла гола і пуста і наскрозь праглядаецца, дзе раней засланялася лістотай дрэў.
Раптам хтосьці ззаду тузануў мяне за бот. Абарочваюся - а там гусак, вялікі белы, шыю выцягнуў, крылы растапырыў і шыпіць, і збіраецца зноў напасці на мой бот. А за ім другія гусакі, як гледачы.
Я машынальна махнула рукой. А ў руцэ ў мяне была торба, досыць цяжкая. І торба дагадзіла па гусінай галаве.
Галава матнулася злева направа. А калі вярнулася на месца, гусак моўчкі павярнуўся і закульгаў па дарожцы, як быццам ён проста ішоў міма мяне, не звяртаючы ніякай увагі на мае чырвоныя гумовыя боты. А астатнія гусакі таксама моўчкі пацягнуліся за ім чарадой.